Λιλή Ζωγράφου :Η πείνα η ζωική, στομαχική και σεξουαλική, δρουν καταλυτικά σε βάρος της μνήμης

"Oι εξαθλιωμένες μάζες των πρώτων χριστιανικών αιώνων ήταν φυσικό να αρπαχτούν με πάθος από την ελπίδα και την προοπτική μιας σωτήριας υπόσχεσης. Όμως ο λαός ξεχνά πάντα τις θεωρίες, γιατί η αντοχή του είναι εξαντλημένη από τις δοκιμασίες.
Πιστεύει λοιπόν και σήμερα ακόμη πως άμεση συνέπεια της κατάλυσης του καθεστώτος που ασκούσε την καταπίεση και συντελούσε στην εξαθλίωσή του θα ναι η αλλαγή της μοίρας του. Επανάσταση και σωτηρία ταυτίζονται στο μυαλό του και σημαίνουν, και τα δύο, έξοδο από την αθλιότητα. Εξουθενωμένος ο λαός από την κακομοιριά και την πείνα αιώνων, δεν έχει αντοχή ούτε και περιθώρια υπομονής, που πάντα μη το ξεχνάμε, απαιτούμε απ' αυτόν.
Πως να πείσεις τώρα, όπως και τότε, πως η καινούρια σωτήρια κατάσταση θα είχε το ίδιο πρόσωπο με την παλιά του μιζέρια, , αν όχι κάπως σκληρότερο;

Η πείνα η ζωική, στομαχική και σεξουαλική, δρουν καταλυτικά σε βάρος της μνήμης και της πολυτέλειας των ιδανικών. Η απώθηση της δεύτερης, της σεξουαλικής πείνας, με τη ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΙΩΝΩΝ, καλλιέργησε στους ανθρώπους τις ψυχασθένειες και τις νευρώσεις. Κι αν σήμερα είναι "φυσικό" , να ζει η ανθρωπότητα κάτω από ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ φανερά ή καμουφλαρισμένα , αυτό είναι ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ, που ΧΑΛΚΕΥΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ.!!
Αλλά τότε, σε εκείνα τα μακρινά , τα πολύ χαμένα στη μνήμη χρόνια, ένας τέτοιος τρόπος ζωής ήταν αδιανόητος.
Είναι δύσκολο για τον σημερινό άνθρωπο να συλλάβει την ατμόσφαιρα των ειδωλολάτρικών κοινωνιών. Και πολύ δυσκολότερα να μπει στη νοοτροπία του ειδωλολάτρη , που η ελευθερία του ήταν αναμφισβήτητα πολύ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ.
Μια νοοτροπία ολότελα ξένη στα οργανωμένα καλούπια απάνθρωπων απαγορέυσεων των σημερινών κοινωνιών
Ο τρόμος του Θεού έβρισκε απήχηση μόνο στον μανιακό φανατισμό του Εβραίου. Η προβολή του εαυτού του προς την ανθρωπότητα δεν είχε αλλο εκφραστικό όργανο παρά μόνο το Νόμο του Ιαχβέ του , μια και δεν ειχε αναπτύξει πολιτισμό. Εικοσι δύο θρησκευτκά βιβλία ήταν όλος και όλος ο πνευματικός και πολιτιστικός του πλούτος τους εβραισμού : Τα 5 βιβλία του Μωυσή, τα 13 βιβλια των Προφητών, που καλύπτουν την περίοδο από το θάνατο του Μωυσή μέχρι τον Αρταξέρξη , και 4 βιβλία ψαλμών και παροιμιών. Όλα γραμμένα από ιερείς , γεμάτα απειλές και κατάρες τα περισσότερα απ΄' αυτά , και σε αποκλειστική χρήση του Ιερατείου.
Βέβαια ο λαός έτσι και αλλιώς ήταν αστοιχείωτος και ανίκανος να τα διαβάσει . Αλλά τα βιβλία αποκλείονταν και για μορφωμένους . Οι μόνοι που είχαν δικαώμα χρήσης και ερμηνείας αλλά και διορθώσεων , διαγραφών ή συμπλήρωσης , ανάλογα με τις περιστάσεις και τα συμφέροντα, ήταν οι ιερείς και ηγέτες του ιουδαικού λαού.",...

Απόσπ. από το βιβλίο
της Λιλής Ζωγράφου
ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ
Τα δεκανίκια του καπιταλισμού"

Από ανάρτηση του Χρήστου Σιμορέλη στο ΦΒ