Ανιστόρητοι ιστορικοί
Διαβάζοντας το Νέο Κόσμο, βλέπω ότι κατά καιρούς εμφανίζονται κάποιοι ανιστόρητοι συμπάροικοι που αναλαμβάνουν καθήκοντα ιστορικών και αλλάζουν (ή μήπως θα έπρεπε να πω παραποιούν) την ιστορία κατά το δοκούν. Σε μια σαββατιανή έκδοση του Νέου Κόσμου, στο αγγλικό ένθετο, ο κ. Κώστας Καλυμνιός, παριστάνοντας τον ιστορικό, θέλησε να καταπιαστεί με την μεγαλύτερη Εποποιία της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, την Εθνική μας Αντίσταση. Μη γνωρίζοντας τα στοιχειώδη ιστορικά σημεία αυτού του ένδοξου αγώνα του ελληνικού λαού, που ξεντρόπιασε την πατρίδα μας τη στιγμή που κάποια άλλα ανάξια παιδιά της τη ντρόπιαζαν περιφερόμενα πλάι-πλάι με τους κατακτητές φορώντας χωρίς «αιδώ» τον αγκυλωτό σταυρό στο βραχίονα. Γι’ αυτούς καμία μνεία δεν έκαμε ο νέος αυτός ιστορικός. Αρκέστηκε όμως να παραστήσει τον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ σαν ένα στυγνό εγκληματία.
Δε θα περιγράψω εδώ το χαραχτήρα και το έργο του Θανάση Κλάρα (Άρη Βελουχιώτη) σεβόμενος το χώρο της εφημερίδας. Άλλωστε η ιστορία που γράφτηκε από τους ίδιους τους συναγωνιστές του και τους ιστορικούς του κόσμου, μας δείχνει ξεκάθαρα πόσο πατριώτης και πόσο άνθρωπος ήταν ο Άρης. Πολλοί θα ήθελαν να είχαν τη δόξα του. Θα επισημάνω όμως στον κ. Καλυμνιό τον όρκο που έδωσε ο Άρης και τα παλικάρια του όταν ξεκίνησαν τον απελευθερωτικό αγώνα:
«Ορκίζομαι ότι θα αγωνισθώ έως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση, ακεραιότητα και ανεξαρτησία της Πατρίδας. Για την περιφρούρηση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του. Για το σκοπό αυτό θα υπακούω στις πράξεις και αποφάσεις της ΠΕΕΑ και θα εκτελώ ευσυνείδητα και πειθαρχικά τις εντολές και οδηγίες των ανωτέρων μου και θα αποφεύγω κάθε πράξη που θα με ατιμάζει σαν άτομο και σαν αγωνιστή του ελληνικού λαού».
Ιδού και ο όρκος των Ταγμάτων Ασφαλείας:
«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιο τούτον όρκο, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισομένας μου υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς, ότι δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».
Κύριε Καλυμνιέ, νομίζω πως οι δυο αυτοί όρκοι τα λένε όλα και ξεχωρίζουν τους πατριώτες από τους ξενόδουλους στυγνούς εγκληματίες. Και να μην ανακατεύεστε με γεγονότα που δεν γνωρίζετε. Σκόπευα να τα γράψω αυτά αγγλικά, αλλά επειδή στο ίδιο κείμενο θέλω να επισημάνω και κάποια ιστορικά γεγονότα και στον φίλο μου Θωμά Ηλιόπουλο, που και αυτός καταπιάστηκε με κάποιες ιστορικές φημολογίες (Ν.Κ 14/2/13), απεφάσισα να τα γράψω όλα στα ελληνικά. Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια δηλαδή.
Φίλε Θωμά, τα γεγονότα έγιναν τότε που τα αναφέρεις, αλλά όχι όπως τα αναφέρεις. Στις 4 ως 11 Φλεβάρη του 1945 έγινε, στη Γιάλτα της Κριμαίας, η συνδιάσκεψη ανάμεσα στις αντιπροσωπείες των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας και της ΕΣΣΔ. Το αντικείμενο της Διάσκεψης ήταν, κυρίως, η μορφή του μεταπολεμικού κόσμου. Η αστική και οπορτουνιστική ιστοριογραφία εκφράζει την άποψη ότι στη Διάσκεψη της Γιάλτας μοιράστηκε σε σφαίρες επιρροής ο κόσμος.
Η σχετική μυθολογία χρησιμοποιήθηκε για να τεκμηριωθεί ότι κάθε προσπάθεια αλλαγών σε μια χώρα είναι μάταιη. Αυτή η άποψη έχει μεγάλη σημασία για την Ελλάδα, γιατί γύρω από αυτό το επιχείρημα στοιχειοθετείται το μάταιο της ένοπλης αντιπαράθεσης κατά τον εμφύλιο πόλεμο, παρουσιάζεται σαν μια τυχοδιωκτική τακτική του ΚΚΕ που δεν είχε τη στήριξη της ΕΣΣΔ και κατά συνέπεια ήταν από χέρι χαμένη. Τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η ΕΣΣΔ όχι μόνο δε συμμετείχε σε κανένα μοίρασμα του κόσμου, αλλά ότι στη συγκεκριμένη Διάσκεψη έβαλε και σοβαρά εμπόδια σε αυτή τη διαδικασία. Τότε για ποιο λόγο έγιναν οι βομβαρδισμοί στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, αν ο κόσμος είχε ήδη μοιραστεί στη Γιάλτα; Ή μήπως δε γνωρίζεις φίλε Θωμά το σκοπό του μεγάλου αυτού εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας στη Χιροσίμα και Ναγκασάκι τη στιγμή που η Ιαπωνία διαπραγματευόταν ήδη την άνευ όρων συνθηκολόγησή της;
Όσο για τη συμφωνία της Βάρκιζας, ήταν ένα μεγάλο λάθος της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ και του ΕΑΜ που δέχτηκαν ν’ αφοπλίσουν τον ΕΛΑΣ και να αφήσουν οπλισμένα τα δωσίλογα Τάγματα Ασφαλείας. Το λάθος αυτό πληρώθηκε πολύ ακριβά με εκτελέσεις, βασανιστήρια, εξορίες στα ξερονήσια και πολλούς άλλους εξευτελισμούς των αγωνιστών της Ένδοξης Εθνικής μας Αντίστασης.
Φίλοι νεοϊστορικοί, μην προσπαθείτε να φορτώσετε τον εμφύλιο στο ΚΚΕ και τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Ο εμφύλιος ήταν δημιούργημα αυτών που είχαν κάνει τη ζωή των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης αφόρητη, με το σκεπτικό να τους εξαναγκάσουν να βγουν στο βουνό ξανά για να τους εξοντώσουν. Το σχέδιο τους πέτυχε. Αλλά η αδελφοκτόνα τους ντροπή δεν ξεπλένεται σε όλους τους αιώνες.
Πάνος Σταματόπουλος
Μελβούρνη. 24/2/13
No comments:
Post a Comment