Μόλις προχθές η Παραπολιτική έθεσε ένα πολύ απλοϊκό ερώτημα:
Ποιος εξαφάνισε από τα ΜΜΕ το συνδικάτο οδηγών ταξί που τάσσεται φανατικά υπέρ της απελευθέρωσης; Τι είδους καθεστώς απειλών είναι αυτό που "αποτρέπει" τα ΜΜΕ από τα να καταγράψουν ξυλοδαρμούς κι απολύσεις οδηγών από "αγανακτισμένους" ιδιοκτήτες;
Χθες, ο ίδιος ο υπουργός Υποδομών Γιάννης Ραγκούσης αναγκάστηκε να υποκαταστήσει τόσο τα ΜΜΕ όσο και τη Δικαιοσύνη καταγγέλλοντας κάτι πολύ συγκεκριμένο:
Οφείλω να σας ενημερώσω ότι ο Πρόεδρος των οδηγών ταξί δέχθηκε άνανδρη επίθεση αμέσως μετά τη συνάντηση που είχε μαζί μου, με αποτέλεσμα να...
...καταλήξει στο νοσοκομείο. Επίσης, 4 οδηγοί ταξί μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος, απολύθηκαν από τους ιδιοκτήτες της άδειας ταξί επειδή ακριβώς υποστήριξαν την απελευθέρωση του επαγγέλματος.
Κι όμως! Η υπόθεση των ταξί είναι η πρώτη στην οποία μέχρι και η Αριστερά τονίζει ότι νόμος είναι το δίκιο του αφεντικού, δηλαδή του ιδιοκτήτη του ταξί. Δεν περισσεύουν δάκρυα για τους οδηγούς; Δεν περισσεύουν ουρλιαχτά κι αντιμνημονιακές κραυγές; Επειδή δεν απειλούν και δεν εκβιάζουν;
Μήπως να καταλάβουν κι αυτή τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου για να αποκτήσουν "πολιτική" ύπαρξη;