Η Πόπη Διαμαντάκου στη στήλη της στην εφημερίδα «Τα Νέα», αναφέρθηκε στην πρεμιέρα του Λάκη Λαζόπουλου και στις αναφορές του στη Χρυσή Αυγή.
Ο τίτλος της ήταν «Τσαντιριώτικη θολούρα» και για πρώτη φο
ρά είδαμε τέτοια κριτική σε βάρος του κωμικού.Η τηλεκριτικός αναφέρει πως «θα σταθούμε μόνο σε ένα σημείο της εκπομπής, στην εκτενή αναφορά στο φαινόμενο Χρυσή Αυγή. Θεμιτός στα πλαίσια της σάτιρας, αλλά όταν ξεπερνά τα όρια της για να ''χαϊδέψει'' το κοινό της, αντί να το φέρει αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό , τότε πρόκειται για κοινό λαϊκισμό». Και στον ίδιο τόνο συνέχισε «διαπιστώσαμε την αγωνία του Λάκη Λαζόπουλου στην πρεμιέρα της εκπομπής του ''Τσαντίρι'' από έναν τέτοιου είδους απλουστευτικό συσχετισμό, την περίφημη θεωρία της ταύτισης των ''δυο άκρων'' στην πολιτική σκηνή, που προφανώς θεώρησε ότι αφαιρει τα νοήματα και την πολιτική ουσία για να συνθέσει έναν τρομοκρατικό, πλην άκρως επικοινωνιακό συμβολισμό». Ακόμα, τόνισε πως «ο λαϊκισμός δεν χωρίζεται σε καλό και κακό. Ουδεμία αντίρρηση ότι ο Λάκης Λαζόπουλος είναι πολύ έμπειρος στο επικοινωνιακό παιχνίδι. Ειδήμων.Όπως κάθε καλλιτέχνης της σάτιρας και ο συγκεκριμένος είναι μαέστρος στο είδος. Κάθε του εκπομπή μια υπερπαραγωγή, όχι με την έννοια του σκηνικού πλούτου, αλλά με την έννοια της διαχείρισης σύμβολων και συμβολισμών».
Διαβάστε όσα έγραψε:
"Ναι το χειρότερο στο λαϊκισμό είναι η απλούστευση. Η ευκολία του να αφυδατώνει ισχυρά νοήματα από τη μνήμη που τα συνοδεύει από την ιστορία, από την μακρά διαδικασία της κουλτούρας που οδήγησε σε αυτά, για να κάνει ανίερους συσχετισμούς. Διαπιστώσαμε την αγωνία του Λάκη Λαζόπουλου στην πρεμιέρα της εκπομπής του Τσαντίρι από έναν τέτοιου είδους απλουστευτικό συσχετισμό...
Όπως κάθε καλλιτέχνης της σάτιρας και ο συγκεκριμένος είναι μαέστρος στο είδος. Κάθε του εκπομπή μια υπερπαραγωγή, όχι με την έννοια του σκηνικού πλούτου, αλλά με την έννοια της διαχείρισης συμβόλων και συμβολισμών Άλλωστε από τη φύση της η σάτιρα έχει να κάνει με τη στιγμή. Το γεγονός ότι ανασύρει βαθύτερα βιώματα κα ερεθίζει ένστικτα των θετών χάρη στη μαεστρία του καλλιτέχνη, αποτελεί στοιχείο επιτυχίας μεν της σάτιρας, αλλά και ευθύνης απέναντι στο κοινό, τον εαυτό της και την εποχή της.
Προφανώς ανελέητη ανίερη και βωμολοχική εξού και τα πρόστιμα του ΕΣΡ είναι εκ του περισσού. Στο κάτω κάτω αν το κοινό του Τσαντιριού απολαμβάνει να ακούει ανέκδοτα για εξαερισμούς και αφοδεύσεις γεροντικών εντέρων ή "κακές λέξεις" που απαγορεύει τη δημόσια εκφορά τους ο μικροαστισμός, δικαίωμα του.
Θα σταθούμε όμως μόνο σε ένα σημείο της εκπομπής, στην εκτενή αναφορά στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Και θα εκλάβουμε το λογύδριό του, καταπέλτης για τα φασιστικά φαινόμενα, από ένα σημείο και πέρα ως αυτοκριτική. Όχι γιατί θεωρούμε ότι ευθύνεται ο Λαζόπουλος για το φαινόμενο. Το ότι ο ίδιος το συνδέει με ένα "σύστημα" που το εμφανίζει σαν "δικτατορία" που συνέβη σε έναν "αθώο λαό", ωστόσο είναι δείγμα του απλουστευτικού συσχετισμού, στον οποίο καταφεύγει και ο ίδιος. Θεμιτός στα πλαίσια της σάτιρα. αλλά όταν ξεπερνά τα όριά της για να "χαϊδέψει" το κοινό της, αντί να το φέρει αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό, τότε πρόκειται για κοινό λαϊκισμό"
