Της ημέρας.......στη ΓΥΝΑΊΚΑ. Στη Θεοδώρα Γκαντίνα.Στη γιαγιά μου

Θεοδώρα Γκαντίνα

Γραφει
η
Θεοδώρα
Λειψιστινού

Στη

γιαγιά 

μου...

Μια 

μικρή 

ιστορία.

Μια μεγάλη ψυχή.

Η Θοδώρα,η Κλεοπάτρα,ο Τάκης,ο Νίκος ,ο Φώτης,ο Γιώργος αναζητούν καταφύγιο την εποχή των Γερμανών...ένα μέρος να κρυφτούν.Είναι τα έξη παιδιά του παπα -Ζήκου,του λεβέντη παπά της Πέλκας που δε συνεργάζεται με τους Γερμανούς.Ένας υψηλόκορμος άνδρας που θύμιζε τον Ολύμπιο Δία.Ήταν ο παπάς αργότερα στην Οσία Ξένη (Χαριλάου) που με δικές του φροντίδες χτίστηκε.

Οι Γερμανοί χτενίζουν την περιοχή της Πέλκας για να τον σκοτώσουν.Του καίνε το σπίτι.Καταφεύγει μαζί με την παπαδιά στα βουνά και από κει στο Ζουπάνι.

Οι Γερμανοί θέλουν να σκοτώσουν τα παιδιά του.Εντολή τους όποιος τα κρύψει θα σκοτώσουν και αυτόν και τα παιδιά του και θα του κάψουν το σπίτι.

Όλοι φοβούνται να κρύψουν τα παιδιά του παπα-Ζήκου.Τα παιδιά φθάνουν και στο σπίτι της Θοδώρας Γκαντίνα,έχοντας εξαντλήσει σπίτια φοβισμένων συγγενών.Η Θεοδώρα ,γυναίκα ευθυτενής,με βλέμμα αετού και καρδιά λιονταριού,δεν τολμά να πει ''όχι'' στα παιδιά του παπα-Ζήκου.Όλο τον καιρό με τα δικά της παιδιά παίζανε.Διώχνει το φόβο και τολμά,διακινδυνεύοντας τη ζωή των παιδιών της και τη δική της ζωή.Θεωρεί φυσιολογικό να προστατεύσει τα παιδιά.Τόλμησε αυτό που άλλοι δεν τόλμησαν...
Μια ολόκληρη εβδομάδα είναι κρυμμένα τα παιδιά στο σπίτι της,ωσότου οι Γερμανοί να το πάρουν απόφαση και να φύγουν.Μια εβδομάδα σιωπής στο σπίτι.Κανείς στο χωριό δεν ήξερε πού είναι τα παιδιά του παπα-Ζήκου....

Έτσι,γλύτωσαν τα έξη παιδιά.
(Ο Τάκης Φωτόπουλος ήταν ο διευθυντής του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ και ποτέ δεν ξέχασε τη λεοντόκαρδη Θεοδώρα Γκαντίνα.)

Συνάντησα την Πέμπτη 5/3/2015 τη Θοδώρα Φωτοπούλου,την κόρη του Παπα-Ζήκου και μου υπογράμμισε πόσο ''μεγάλη'' γυναίκα ήταν Θ.Γκαντίνα.
''Δεν μας είχε τίποτα'' ,''Μπορούσαν να μας σκοτώσουν οι Γερμανοί'',''Στη Θοδώρα Γκαντίνα οφείλουμε τη ζωή μας''.
Αυτή ήταν γυναίκα.Αυτές τις γυναίκες γιορτάζω κάθε μέρα.

Σ'αυτή αφιερώνω τη σκέψη μου,κάθε μέρα,κάθε στιγμή..
.Γι'αυτή νιώθω ευγνωμοσύνη.Το δικό της όνομα πήρα .Το θεωρώ τιμή μου και ευλογία που υπήρξε στη ζωή μου.

Θεοδώρα Λειψιστινού, απο το ΦΒ 8/3/15

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

8 Μαρτίου 1857: Οταν ξεσηκώθηκαν οι εργάτριες στη Νέα Υόρκη

Διεθνής Μέρα της Γυναίκας η 8η του Μάρτη, όμως δεν είναι πλατιά γνωστή η ιστορία της καθιέρωσης αυτής της επετείου. Η μέρα αυτή έχει τις ρίζες της βαθιά στην ...

IMERODROMOS.GR

«Η μικρή διαφορά με τις μεγάλες συνέπειες» Της Φιλολόγου-Ιστορικού Αμαλίας Κ. Ηλιάδη

Γράφει η κ.Αμαλία Κ. Ηλιάδη,

 φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής                                                        Ιστορίας  από το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Η 8η Μαρτίου ως ιστορική ημέρα μνήμης αγώνων των γυναικών του μισού και πλέον πληθυσμού της γης για την κατάκτηση του δικαιώματος στη γνώση, στην ισονομία, στην ισότιμη αμοιβή στην εργασία αλλά κυρίως στο δικαίωμα άρθρωσης του δικού τους βιωματικού λόγου, είναι καταγεγραμμένη στη συνείδηση κάθε πολίτη ανεξαρτήτως φύλου.

Γυναίκες παντού στον πλανήτη δίνουν κάθε μέρα την προσωπική τους μάχη για τη διαμόρφωση μιας κοινωνικής ταυτότητας που θα τις αφορά ως φύλο, με τις ιδιαιτερότητές τους στην ιδιωτική και δημόσια σφαίρα της χώρας που ζουν: από τη γυναίκα της Ινδίας που βιάζεται ασύστολα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τη γυναίκα της Σαουδικής Αραβίας που απέκτησε δικαίωμα ψήφου το 2012 μέχρι την Ευρωπαία που είναι το πρώτο θύμα μαζί με τους νέους στην ανεργία, μάχεται καθημερινά σκοινοβατώντας ανάμεσα στους δύο πόλους της δημόσιας και ιδιωτικής σφαίρας.

Στις κοινωνίες μας συμβιώνουμε με την απειλή του χημικού πολέμου, την τρομολαγνία, το φονταμενταλισμό, το ρατσισμό, τη δράση-αντίδραση. Ποιος είναι λοιπόν ο νέος ρόλος της γυναίκας και κατ’ επέκταση του άνδρα στο σύγχρονο ταραγμένο κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε και πως μπορούν να συμβάλλουν και τα δύο φύλα σ’ ένα καλύτερο αύριο στη ζωή μας;

Η έξοδος των γυναικών στην παραγωγή, στα κέντρα λήψης αποφάσεων και στην πολιτική, έγινε μέσα από επίπονες διαδικασίες και σκληρούς αγώνες που ξεκίνησαν από τη δεκαετία του 1920, του ίδιου του κινήματος των γυναικών αλλά και από κοινωνικές και οικονομικές αναγκαιότητες που επιβλήθηκαν από τις πολιτικές πραγματικότητες, μέσω νομοθετικών ρυθμίσεων. Το γυναικείο φύλο ως συλλογικότητα, δε μπόρεσε να επιβάλει τους δικούς του όρους, ούτε στο χώρο της εργασίας ούτε στο χώρο της πολιτικής παρά την ισχύουσα ισότητα στα δημοκρατικά κράτη της Δύσης. Έχει κάνει όμως ικανοποιητικά βήματα και πολλαπλές αλλαγές στην κοινωνική συνείδηση του σταθερού συνομιλητή της του άλλου φύλου. Έχει επιβάλλει τη διαφορετικότητά της, και σε πολλούς τομείς έχει δικαιωθεί.

Η σύγχρονη γυναίκα μορφώνεται, είναι σεξουαλικά απελευθερωμένη, έχει κοινωνικό λόγο, έχει πολιτική σκέψη, έχει κατακτήσει όλα τα επαγγέλματα, δεν υπολείπεται σε τίποτα σε γνώσεις και δεξιότητες σε σχέση με το άλλο φύλο και δεν επιτρέπει πια στην κοινωνία να την αντιμετωπίζει ως μειονεκτικό φύλο.

Οι γυναίκες σε σύνολο, αποτελούν το 52% του πλανήτη κι αυτό δεν αντανακλάται σαν ποσοστό συμμετοχής στην πολιτική. Δεν διαθέτουν ούτε χρήματα, ούτε χρόνο, ούτε τη σκληρότητα και την ανταγωνιστικότητα που απαιτεί ο δημόσιος τομέας. Και όσες γυναίκες μέχρι σήμερα έχουν φτάσει στα υψηλότερα αξιώματα της πολιτικής, όπως παλαιότερα η Θάτσερ, η Λαγκάρντ και η Μέρκελ, αντανακλούν το τεχνοκρατικό πρότυπο του άτεγκτου ανδροκρατισμού. Πόσο διαφορετική θα ήταν η πολιτική εάν συμμετέχει η γυναίκα ηγετικά, με τις ιδιαιτερότητες της ως φύλου, διότι είναι εξοικειωμένη με την πηγή της ζωής, με την ειρήνη, με την τρυφερότητα, με την αγάπη, με την ισορροπία, αξίες του ιδιωτικού που μπορούμε να τις μεταφέρουμε στο δημόσιο χώρο αρκεί να το πιστέψουμε και να το κάνουμε πράξη, γιατί έτσι θα προσδώσουμε ένα όραμα στη ζωή μας που θα την κάνει πιο ανθρώπινη και πιο αντιπροσωπευτική! Η μικρή διαφορά με τις μεγάλες συνέπειες…

(σημείωση: Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στη γυναίκα που βιώνει τον καθημερινό της αγώνα ως ένα όν μοναχικό, μόνο που η ζωή αλλάζει με δυναμικές γυναικείες οντότητες-ταυτότητες που διεκδικούν την απελευθέρωση και των δύο φύλων…).

(Δακτυλογράφηση: Βάσω Κ. Ηλιάδη)

02/03/2015 | 15:47 από trikalaola.gr