Σημάδια του χρόνου βαθιά χαραγμένα
Στη μνήμη ,ματάκια παιδιού απελπισμένα
Κουρνιάζει ο φόβος, βουβό και το δάκρυ
Στη μνήμη ,ματάκια παιδιού απελπισμένα
Κουρνιάζει ο φόβος, βουβό και το δάκρυ
Εν άχυρο στρώμα κει ‘δα σε μιαν άκρη
Της πείνας ο πόνος τρυπά το στομάχι
Τροφή αναζητάει. Ποιος έχει; - τι να ‘χει;-
Τα χείλη ξέρα ,νερό να τα βρέξει
Δεν έχει κουράγιο να βγει και να τρέξει
Τα χέρια παγώνουν, ξυλιάζει το σώμα
Για όνειρο έχει της φλόγας το χρώμα
Το μόνο που καίει ,φωτιά η ελπίδα
Και ρίχνει το φως της σαν μια ηλιαχτίδα….
Τροφή αναζητάει. Ποιος έχει; - τι να ‘χει;-
Τα χείλη ξέρα ,νερό να τα βρέξει
Δεν έχει κουράγιο να βγει και να τρέξει
Τα χέρια παγώνουν, ξυλιάζει το σώμα
Για όνειρο έχει της φλόγας το χρώμα
Το μόνο που καίει ,φωτιά η ελπίδα
Και ρίχνει το φως της σαν μια ηλιαχτίδα….
*************
Τα δύσκολα χρόνια περάσαν μα πίσω,
Αφήσαν σημάδια και πώς να τα σβήσω
;
;
ΝΤΟΡΑ ΜΑΝΑΤΑΚΗ