.jpg)
Απο τη "μεγαλοβδόμαδα" ΄'οπως την έλεγε η γιαγιά Γιωργούλαινα και ο παππούς μου ο Βαγγέλης,η Χαιδεμένη ζουσε την ανάσταση της φύσης και τη συνέδεε και με την δική μας Ανάσταση..
Μετά απο το βαρύ χειμώνα που πάντα είχε και έχει το χωριό μας- και γενικά η περιοχή των Τρικάλων- απο του "Ευαγγελισμού" που άρχιζε να γλυκαίνει κάπως ο καιρός και να ετοιμαζόμαστε να πούμε τα ποιήματα για την 25 Μαρτίου μικροί και μεγάλοι άρχιζαν να αισθάνονται καλύτερα.. Την πρωτη χαρα μας την έφερναν τα χελιδόνια που εμφανίζονταν το Μάρτη κι οι μανάδες με τις γιαγιές έτρεχαν να μας περάσουν το "μαρτάκι" στο χέρι, ένα κοκκινόασπρο βραχιόλι,φτιαγμένο απο μάλλινες κλωστες που έγνεθαν τότε οι γυναίκες του χωριού, για να μή μας κάψει ο ήλιος.. Και μας έλεγαν να πουμε στη χελιδόνα: Καλως ήρθες χελιδόνα...πάρε τη μαυράδα μας και δώσι μας την ασπράδας".. Κάτι παρόμοιο λένε έλεγαν και πριν δυόμισυ χιλιάδες χρόνια κι ίσως παραπάνω, τα Ελληνόπουλα στην αρχααία Ελλάδα οπου μας έχει μεινει ο στίχος..'χελιδόνα έφτασε..θάλασσες επέρασε.."
 |
| Tα λουλούδια πάντα βρίσκονται στην πρωτη γραμμή μικρων και μεγάλων |
ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
Τα κορίτσια αισθάνονταν πιο τυχερά επειδή του Λαζάρου ,που έρχονταν νωρίτερα,μόνο αυτα θα πήγαιναν να τραγουδήσουν,ενω εμείς θα έπρεπε να περιμένουμε μέχρι την μεγάλη Παρασκευή..
Απο του Λαζάρου λοιπόνκαι μέχρι του θωμά η ατμόσφαιρα στο χωριό άλλαζε ριζικά..
Μικροί και μεγάλοι,πετουσαμε τη χειμωνιάτικη μιζέρια και αρχίζαμε να κραταμε τα πανέμορφα "ίτσια" τα ροζ λουλούδια της κουτσουπιάς που μοιάζουν σαν και τις πασχαλιές αλλα είναι πιο όμορφα και αφθονουν στις πλαγιές και τους φράχτες. Μ αυτα ,αλλα και με άλλα λουλούδια που ο Απρίληες φέρνει στο χωρό μας-μαργαρίτες,παπαρούνες,κάτσιαρδες,καλόγριες κ.α- στολίζαν τα κορίτσια τα καλαθάκια τους και πρωί-πρωί πηγαιναν όλα μαζί και τραγουδούσαν το " ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι..ήρθε η μάνα σου απο την πόλη..σ έφερε χαρτί και κομπολόι.."
Και περνούσαν απο όλα τα σπίτια.. Οι νοικοκυρές που τα περίμεναν,έδωναν υποχρεωτικά σε όλα απο 2-3 ξυλοκέρατα (χαρούπια )που είχαν αγοράσει απο το Δευτεριάτικο Τρικαλινό παζάρι,και στα ..δικά τους ,όλο και έβαζαν κανένα,αυγό,μήλο,πορτοκάλι ή καμμια δεκάρα ή δραχμή αν υπήρχε.. Όλοι ήταν φιλότιμοι,όλοι ήθελαν να δωσουν αλλα τα χρήματα δυσευρυτα και οι σοδειές περιορισμένες...(σταρι καλαμπόκι,κριθαρι,βριζα,σουσάμι,ρόβι ,φακες,φασόλια,ρεβύθια κι αυτα όσοι είχαν καλά χωράφια και μπορουσαν να παράγουν..) Κρατούσαν τα απαραιτητα γι αυτους και τα ζώα τους (το καθε σπιτι κρατουσαν 2-3 αγελάδες και αρκετοί ειχαν πρόβατα,30,40,50...κι αν περισσευε κάτι το πωλούσαν για να παρουν τα απαραίτητα του σπιτιού..
Ο Λάζαρος λοιπόν είχε ενδιαφέρον όχι θρησκευτικό,παρά μόνο για τις Λαζαρίνες..και για μέρες συζητιωνταν τί μάζεψε η κάθε μία..
ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ..
Των Βαίων ο Αη θανάσης γέμιζε.. Πήγαιναν πολλοί, επειδή την ημέρα εκείνη ο Παπαθόδωρος με τους επιτρόπους τους μοίραζαν τα βάγια (δάφνες) και οι περισσότερες γυναίκες παιρναν και τα παιδιά μαζί για να πάρουν περισσότερα κλαδιά και να έχουν όλο το χρόνο για το στιφάδ,τις φακές και όπου αλλού έβαζαν τα δαφνόφυλλα..Να δειτε με τί χαρά γυρίζαμε κρατωντας τα κλαδιά δεν περιγράφεται..
Πριν ακόμα κτιστεί η νέα εκκλησία,του Αγίου Οικουμενίου ,μέσα στο χωριό και δίπλα απο το σχολείο της,στη δεκαετία του '70,ολόκληρη η Χαιδεμένη έκανε καλή γυμναστική περπατωντας πάνω απο χιλόμετρο για να πάνε στο γραφικό εξωκκλήσι,τον Αη Θανάση..
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
