Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΟΡΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ

Η ομόφωνη απόφαση της Βουλής, να δώσει στους εργαζόμενους (απλήρωτους) του Flash 96 τη δυνατότητα να συνεχίσουν, δημιουργεί κοινωνική δυναμική

Καλή σας μερα
Σήμερα είμαι καλοδιάθετος, γιατί πραγματικά είναι μια νέα μέρα για όλους τους εργαζόμενους στα μέσα ενημέρωσης και ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους στα ραδιόφωνα και ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους στον Φλάς 96. Γιατί είμαστε η αφορμή, όχι η αιτία για μια σημαντική ρύθμιση στο χώρο των μέσων ενημέρωσης, μετά από πολλά χρόνια ασυδοσίας των βαρώνων της ενημέρωσης, αλλά και των τυχάρπαστων σαλταδόρων, όπως τους ονόμασε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης ο οποίος είχε και την πρωτοβουλία αλλά και το σθένος να υποστηρίξει αυτή την τροπολογία, την οποία ενέκρινε ομόφωνα χθές η Βουλή.

Πριν περάσω σε ευχαριστίες, και νομίζω ότι σε αυτό θα ερμηνεύσω και τα αισθήματα όλων των εργαζομένων στον Φλάς αν και δεν είμαι εκπρόσωπός τους και δεν πιστεύω στην εκπροσώπηση δι αντιπροσώπου, αλλά στην άμεση και αδιαμεσολάβητη εκπροσώπηση των ίδιων των πολιτών, θέλω να πώ δυό λόγια, για την τροπολογία που ενέκρινε χθές η Βουλή και διέσωσε, όσο μικρή κι αν είναι η σημασία αυτής της τροπολογίας, την τιμή του αντιπροσωπευτικού πολιτικού συστήματος. Απέδειξε ότι δεν είναι όλοι ίδιοι.
Με την τροπολογία αυτή, οι εργαζόμενοι, αποκτούν τα ίδια δικαιώματα με τους εργοδότες τους, σε ότι αφορά τη χρήση δημόσιας συχνότητας, για την υπηρέτηση δημοσίου συμφέροντος, για την ενημέρωση των πολιτών. Ως χθές οι εργαζόμενοι στερούνταν αυτού του δικαιώματος, γιατί δεν είχαν τα χρήματα που απαιτούνται και απαιτεί ο νόμος. Δίνοντας προτεραιότητα στα χρήματα και στις άλλες υλικές προϋποθέσεις, ο κόσμος της εργασίας δεν μπορεί να εξασφαλίσει ίσες συνθήκες και δυνατότητες ενημέρωσης των πολιτών, ενώ ο κόσμος του κεφαλαίου ελέγχει την ενημέρωση και χρησιμοποιεί τα μέσα ενημέρωσης. Χθές άνοιξε ένα παραθυράκι, το οποίο επιτρέπει στους εργαζόμενους να ελπίζουν και εξαρτάται από τους ίδιους τους εργαζόμενους, αν θα υπερασπίσουν και θα αξιοποιήσουν αυτή τη δυνατότητα, σε ένα εχθρικό περιβάλλον.
Με την τροπολογία αυτή γίνεται μία ρύθμιση εκ μέρους της πολιτικής εξουσίας, του κράτους, όπως εκπροσωπείται από τις ανεξάρτητες αρχές και από την κυβέρνηση στο χώρο των ραδιοφώνων αποκλειστικά. Δεν θίγονται καθόλου τα τηλεοπτικά κανάλια. Δεν μπορούν πιά να αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών. Και δεν μπορούν να μην εκπληρώνουν τις προϋποθέσεις ενημέρωσης και παραγωγής προγράμματος για το οποίο αδειοδοτήθηκαν για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών. Έτσι τουλάχιστον στον χώρο θα παραμείνουν όσοι είναι σοβαροί επιχειρηματίες και όχι «σαλταδόροι» των μέσων ενημέρωσης, οι οποίοι έχουν συνηθίσει να μην πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές, μισθούς και προμηθευτές, αλλά να χρησιμοποιούν τα μέσα ενημέρωσης για να εξυπηρετήσουν άλλα δικά τους επιχειρηματικά, οικονομικά, ή πολιτικά συμφέροντα, τροφοδοτώντας τη διαφθορά και τη φαυλότητα. Τα ίδια τα χρήματα και οι άλλες προϋποθέσεις, γίνονται εμπόδιο για όσους δεν τα έχουν, αλλά χρησιμοποιούν τα μέσα ενημέρωσης και τους εργαζόμενους για να αποκτήσουν και χρήματα και πολιτική επιρροή μέσω της διαφθοράς και της αδιαφάνειας.

Από την άλλη, αυτή η τροπολογία, όπως είπε και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, στη Βουλή, όταν υποστήριξε την τροπολογία, ανοίγει ένα νέο δρόμο για εργαζόμενους και για συνεταιρισμούς εργαζομένων να λειτουργήσουν μέσα ενημέρωσης, τα οποία δεν θα ανήκουν σε κεφαλαιούχους, αλλά στον κόσμο της εργασίας. Αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο για το μέλλον, αλλά είναι και δύσκολο να γίνει γιατί δεν έχει γίνει ως τώρα και φαίνεται βουνό. Δεν είναι βουνό, αλλά θέλει προσπάθεια και ικανότητες ανάλογες με τις ικανότητες που έχουν δείξει οι επιχειρηματίες και οι σημερινοί ιδιοκτήτες ραδιοφωνικών σταθμών. Ούτε λιγότερες ούτε περισσότερες.

Οι εργαζόμενοι στον Φλάς, έχουμε περάσει από πολλά κύματα και οι περισσότεροι από εμάς είμαστε απλήρωτοι, ολόκληρο το δεύτερο εξάμηνο του 2012. Και όσοι έχουν πληρωθεί ένα μέρος τα πήραν είτε μετά από απεργιακές κινητοποιήσεις είτε μετά από δικαστικές αποφάσεις. Στις κινητοποιήσεις μας είχαμε κάποιο σχέδιο, κάναμε και κάποια λάθη, αλλά το σχέδιο μας επέτρεψε να μην βαδίζουμε τυφλά, αλλά να τροποποιούμε τις κινητοποιήσεις μας για να προσαρμοστούμε στις αλλαγές και να μην μπούμε σε αυτόματο πιλότο που οδηγούσε και τον σταθμό σε απαξίωση και εμάς στην εξαθλίωση. Και η εξαθλίωση δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά πάει μαζί με την αξιοπρέπειά μας και την επαγγελματική μας υπόσταση και μαζί με το λειτούργημα που επιτελούμε. Κάναμε και απεργίες και απεργιακές εκπομπές και τις σταματήσαμε εγκαίρως γιατί δεν είναι ούτε φετίχ ούτε πασπαρτού οι απεργίες και οι λειτουργικές καταλήψεις και ασκήσαμε και τα ένδικα μέσα που μας δίνει ο νόμος. Χρησιμοποιούμε ακόμα όσα νόμιμα μέσα προσφέρονται για να πετύχουμε τους στόχους μας.

Είμαστε στην αρχή και θέλουμε την συμπαράσταση όλων των πολιτών και της κοινωνίας μέρος της οποίας είμαστε. Για να γίνουμε μέρος της λύσης και για να μην είμαστε μέρος του προβλήματος. Όλοι ζούμε μέσα στα ίδια προβλήματα, και πρέπει να τα λύσουμε. Δεν είμαστε εξαίρεση και η λύση των ατομικών μας προβλημάτων δεν θα είναι ανεξάρτητη από τη λύση των συλλογικών μας προβλημάτων. Αισθανόμαστε μια ευθύνη παραπάνω μετά την ψήφιση ομόφωνα από τη Βουλή, αυτής της τροπολογίας γιατί δείχνει ότι μας εμπιστεύθηκαν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Αισθανόμαστε μια ευθύνη απέναντι στην κοινωνία παραπάνω, γιατί έχουμε την τιμή να είμαστε ο πρώτος ραδιοσταθμός της χώρας, η αφορμή για μια τέτοια ρύθμιση και συνεπώς είμαστε υποχρεωμένοι να πετύχουμε. Χωρίς την υποστήριξη της κοινωνίας, των πολιτών, των συλλογικών φορέων, των πολιτικών φορέων και των θεσμών της κοινωνίας, από το ΕΣΡ ως τη Βουλή, δεν θα τα καταφέρουμε. Όλοι μαζί όμως μπορούμε να πετύχουμε και ο κόσμος της εργασίας να έχει ίσα δικαιώματα με τον κόσμο του κεφαλαίου. Να είναι αρχή συναινέσεων, ώστε μέσα από διάλογο να λύνονται προβλήματα.

Επειδή όμως ο καθένας από εμάς έχει και ένα όνομα και μια ατομική συνεισφορά, δεν μπορώ να μην εκφράσω ευχαριστίες και πιστεύω ότι ερμηνεύω και τα αισθήματα όλων των εργαζομένων στον Φλάς 96 και προσωπικά.
Κατ αρχήν ο Απόστολος Κακλαμάνης με την προσωπικότητα και με το κύρος του, ήταν καθοριστικός παράγοντας από την αρχή ως το τέλος, ήταν χρήσιμος και αναγκαίος ως τώρα και θα παραμείνει και στο μέλλον. Είχε και την πρωτοβουλία και το κύρος και την ικανότητα να σχεδιάσει και να υλοποιήσει, να εμπνεύσει και να εφαρμόσει μια σωστή ιδέα. Κατά τη γνώμη μου διέσωσε το κύρος του πολιτικού συστήματος την τελευταία στιγμή και του κόμματος στο οποίο ανήκει. Τίμησε και την ιστορία του και την προηγούμενη προσφορά του. Δεν λέω άλλα για να μην θεωρηθεί κολακεία. Είναι υποχρέωση μου όμως να το πώ και δημόσια για να το ξέρουν οι ακροατές.
Ο αρμόδιος υπουργός ο Σίμος Κεδίκογλου, ήταν επίσης αναγκαίος και ικανός κρίκος, χωρίς τον οποίο δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί αυτή η πολιτική πρωτοβουλία. Είναι ο αρμόδιος υπουργός και χωρίς τη δική του συμφωνία δεν θα γινόταν δεκτή η τροπολογία στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δημόσιας Διοίκησης. Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι είναι δημοσιογράφος και εργαζόταν κι αυτός στο παρελθόν στον Φλάς, αλλά κι αυτό είναι προσόν τελικά και όχι μειονέκτημα. Οι εργαζόμενοι στον Φλάς τον ευχαριστούμε. Τίμησε και τον πολιτικό κόσμο με αυτή την ενέργεια και το κόμμα του.

Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνης Μανιτάκης, επίσης έπαιξε ρόλο και ως πρόσωπο, ώστε μες το κύρος του και με τη θέση κλειδί να αποδεχθεί την τροπολογία και μάλιστα να κάνει και χρήσιμη τροποποίηση με την οποία διευκολύνει περεταίρω τους εργαζόμενους. Τίμησε και τον εαυτό του και την ιστορία του και το πολιτικό σύστημα και το κόμμα που εκπροσωπεί.
Πέραν αυτών όμως, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ψήφισαν την τροπολογία αυτή, πράγμα σπάνιο, πολύ σπάνιο και αυτό μας γεμίζει με ακόμα μεγαλύτερες ευθύνες ως εργαζόμενους στον Φλάς. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, δήλωσε μέσα στη Βουλή την συμφωνία τη δική του και του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και έδωσε και μια θετική προσδοκία για το μέλλον των εργαζομένων, διερμηνεύοντας τη θέληση και πολλών άλλων που έχουν βοηθήσει χωρίς να φαίνονται. Αυτοί που βοήθησαν χωρίς να φαίνονται είναι πολλοί και από την Ένωση Συντακτών και από τους πολιτικούς μερικοί έχουν και τις δύο ιδιότητες. Ο Νίκος ο Τσούκαλης κοινοβουλευτικός εκπρόπωπος και ο Δημήτρης Αναγνωστάκης εισηγητής στο ν/σ από τη ΔΗΜΑΡ, η οποία ήταν το μόνο κόμμα που δούλεψε ως κόμμα, οργανωμένα, από τον απλό συνεργάτη και υπάλληλο των γραφείων ως τον αρχηγό του κόμματος τον Φώτη Κουβέλη. Όπως ο Νάσος ο Αθανασίου, ο Νίκος ο Βούτσης ο Πάνος Σκουρλέτης από τον ΣΥΡΙΖΑ, και η Σοφία Βούλτεψη κοινοβουλευτική εκπρόσωπος, ο Θανάσης ο Μπούρας, γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ ο Μιχελάκης και ο Αδριανός και συνεργάτες του Σαμαρά στο Μέγαρο Μαξίμου, ο Νότης Μαριάς και ο Τέρενς Κουίκ από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, και άλλοι που τους παραλείπω για ευνόητους λόγους. Λυπάμαι που τους παραλείπω, αλλά πρέπει.
Επίσης η ΕΣΗΕΑ έπαιξε ένα θετικό ρόλο, και δεν μπορώ να αναφέρω τους δύο ή τρείς που έπαιξαν σημαντικότερο ρόλο για να μην αδικήσω κάποιον από τους άλλους, γιατί όλοι από όσους ζητήσαμε συγκεκριμένη βοήθεια μας την έδωσαν. Ούτε ένας δεν έμεινε πίσω… ή δεν εξέφρασε αντίθετη άποψη. Αν κάποιος δεν μας βοήθησε ήταν γιατί δεν του το ζητήσαμε από συναδέλφους. Ξέρουμε όμως ότι ήταν πρόθυμοι, και αν τους χρειαζόμασταν θα ήταν πρόθυμοι να μας βοηθήσουν ουσιαστικά. Τους κρατάμε ως εφεδρεία.
Η επόμενη μέρα είναι πιο δύσκολη από την προηγούμενη και θα χρειαστούμε τη βοήθεια πολύ περισσότερων προσώπων, από ολόκληρη την κοινωνία, γιατί μέρος της είμαστε και της μοιάζουμε.

Δεν υπάρχει ανάπτυξη σε αυτό το δρόμο με τους φαυλοκράτες

Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΟΡΙΚΟΣ

Αντί να συζητάμε αυτό που θέλει το διεφθαρμένο φαυλοκρατικό πολιτικό σύστημα και τα συνδεδεμένα με αυτό μέσα ενημέρωσης, (όπως για τη λεπτομέρεια οτι ένας από τους φαυλοκράτες, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, κατηγορείται από τους άλλους φαυλοκράτες οτι έσβησε τρία ονόματα συγγενών του από τη Λίστα Λαγκάρντ) καλύτερα θα ήταν να συζητάγαμε αυτό που αποφεύγουν, δηλαδή τη φοροδιαφυγή και την φοροαποφυγή. Αλλά αυτό δεν το θίγουν γιατί η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής προϋποθέτει την απαλλαγή μας από αυτό το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.

Όπως και η συζήτηση για την έξοδο από την κρίση, δεν θα έπρεπε να αφορά τις δόσεις, γιατί αυτές δεν φέρνουν ανάπτυξη, αλλά επιδεινώνουν το πρόβλημα. Ένα από τα μεγέθη με τα οποία μετράμε την ανάπτυξη, για πολλούς το μοναδικό, αν και δεν θα έπρεπε, είναι η αύξηση του ΑΕΠ.

Συνολικά από το 2008 έχουμε μείωση του ΑΕΠ κατά 25% κι αυτό συνεχίζει να μειώνεται. Πολύ φυσιολογικό, γιατί το ΑΕΠ, είναι ένα μεταβλητό μέγεθος. Αποτελείται από το σύνολο της ιδιωτικής κατανάλωσης, από το σύνολο των επενδύσεων, από το σύνολο της δημόσιας κατανάλωσης και από το πλεόνασμα του εμπορικού ισοζυγίου.

Με την εφαρμογή των πολιτικών του μνημονίου, έχουμε μείωση έως και 50% της ιδιωτικής κατανάλωσης και μείωση σε μικρότερο ποσοστό της κατανάλωσης του δημοσίου. Οι επενδύσεις έχουν σταματήσει γιατί δεν υπάρχουν πελάτες, αντιθέτως υπάρχει εξοπλισμός και παραγωγικές δυνατότητες που υποαπασχολούνται. Και το πλεόνασμα του εμπορικού ισοζυγίου, δηλαδή η διαφορά εισαγωγών και εξαγωγών, απλώς είναι ακόμα αρνητικό. Επομένως όσο εφαρμόζεται η πολιτική των μνημονίων, το ΑΕΠ θα μειώνεται και το ΑΕΠ θα μειώνεται. Ποτέ δεν πρόκειται να σταματήσει αυτό, αν δεν αντιστραφούν οι πολιτικές που ακολουθούνται. Πάντα υπάρχει κάτι παρακάτω.

Η χώρα είναι υπερχρεωμένη, η ανεργία αυξάνεται, οι επιχειρήσεις κλείνουν και το τραπεζικό σύστημα συρρικνώνει τις χρηματοδοτήσεις. Όλα αυτά μειώνουν το ΑΕΠ, γιατί περιορίζουν όλα τα μεγέθη από τα οποία αποτελείται. Το χειρότερο είναι ότι αυτό δεν συμβαίνει μόνον στην Ελλάδα, αλλά η κατανάλωση και των ιδιωτών και του δημοσίου, μειώνεται και στις άλλες χώρες της Ευρώπης, και στην Ιταλία, και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, και στην Ολλανδία και στην Γαλλία, η οποία είναι και η μεγαλύτερη βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας και της Ευρώπης και όλου του κόσμου.

Κανένας επιχειρηματίας δεν κάνει επενδύσεις, όταν δεν ελπίζει ότι θα πουλήσει στους καταναλωτές τα προϊόντα του. Οι επενδύσεις θα έπρεπε να γίνονται από το δημόσιο, αλλά επειδή είναι υπερχρεωμένο, κόβει και τις αποφασισμένες επενδύσεις, από τα προηγούμενα χρόνια.

Η άλλη κοροϊδία είναι ότι από τις αποκρατικοποιήσεις θα προκύψει ανάπτυξη. Δεν πρόκειται για επενδύσεις και πολύ περισσότερο δεν πρόκειται για παραγωγικές επενδύσεις. Δείτε για παράδειγμα την ιδιωτικοποίηση του Ολυμπιακού Χωριού και της Αγροτικής Τράπεζας. Απλώς άλλαξαν οι μέτοχοι και μάλιστα με ελάχιστο αντάλλαγμα. Δεν έφερε κάποιος χρήματα από το εξωτερικό για να επενδύσει. Αντιθέτως γίνονται και νομοθετικές διευκολύνσεις  για να απολυθούν υπάλληλοι από τις τράπεζες που συγχωνεύονται και για να μειωθούν οι μισθοί όσων θα παραμείνουν. Για να μην είναι κοροϊδία, θα έπρεπε π.χ. μια ξένη τράπεζα, να πληρώσει π.χ. ένα δισεκατοιμμύριο ευρώ ή δύο για να αγοράσει την τράπεζα που έκανε πάνω από 5 δισεκατομμύρια ευρώ το 2008 και σίγουρα η αξία της θα μπορούσε με μερικές κινήσεις να δεκαπλασιαστεί και να φτάσει στα 40 δισεκατομμύρια ευρώ. Και επιπλέον θα έπρεπε να είναι αποφασισμένος ο νέος ιδιοκτήτης, να διοχετεύσει δάνεια στην αγορά για να βγάλει κέρδη τα επόμενα χρόνια, από τους τόκους. Εδώ γίνεται το αντίθετο και μας το πουλάνε για επένδυση και για αναπτυξιακή διαδικασία. Δυστυχώς το ίδιο θα γίνει και με τον ΟΠΑΠ, με τη ΔΕΠΑ και με τις άλλες αποκρατικοποιήσεις, δηλαδή με σκανδαλώδη τρόπο, γιατί αλλάζουν απλώς οι μέτοχοι και με ελάχιστο τίμημα. Για παράδειγμα η Αγροτική Τράπεζα πουλήθηκλεέναντι 90 εκατομμυρίων ευρώ, όταν μόνον οι μετοχές της Αττικής οδού οι οποίες βρίσκονται στην κατοχή της αξίζουν 113 εκατομμύρια ευρώ, και της τις ζητάνε και δεν τις πουλάει γιατί θα φανεί ότι αγόρασε την τράπεζα όχι δωρεάν, αλλά πήρε και 23 εκατομμύρια ευρώ για να την αγοράσει. Μα έτσι κι εγώ μπορώ να αγοράσω οποιαδήποτε τράπεζα. Ιδίως αν μου αναβάλουν τους φόρους για πέντε χρόνια και ως τότε θα μου τα έχουν χαρίσει.  

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΚΟΡΙΚΟΣ στα σχολιά του απο την Αθήνα

Πόσο φτηνοί και αμετανόητοι είναι οι άνθρωποι!

antoniskokorikos

Τα πράγματα είναι πολύ απλά για όποιον δεν θέλει να αρνηθεί την πραγματικότητα. Μόνον όποιος θέλει να ανατρέψει την πραγματικότητα, αρνείται να διαβάσει και να κατανοήσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα ο Σόϊμπλε και η Μέρκελ θέλουν να ανατρέψουν το εκλογικό αποτέλεσμα της Ελλάδας που όσο επιφανειακά και να το διαβάσεις λέει ότι με ποσοστό 65% ο ελληνικός λαός απορρίπτει την πολιτική του μνημονίου και απαιτεί την ανατροπή του. Και οι ίδιοι φυσικά ξέρουν ότι δεν βγαίνει αλλά αυτή είναι άλλη οπτική γωνία. Κι εκείνοι θέλουν να το αναθεωρήσουν αλλά κατοχυρώνοντας ότι θα λεηλατήσουν τον ιδιωτικό και το δημόσιο πλούτο της χώρας και πάντως χωρίς να αμφισβητηθεί η ηγεμονία της Γερμανίας, ούτε από τη Γαλλία, πόσο μάλλον από τη μικρή Ελλάδα. Στο ίδιο μήκος κύματος με την Μέρκελ και με τον Σαρκοζί βγήκαν και οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ της κυβέρνησης Παπαδήμου και άρχισαν την κινδυνολογία ότι και καλά είναι απλήρωτο ένα ομόλογο του εξωτερικού το οποίο διέπεται από ξένο δίκαιο 450 εκατομμυρίων και πρέπει να μας πεί ο Τσίπρας κι ο Κουβέλης αν πρέπει να το πληρώσουμε ή όχι. Ενώ υποτίθεται ότι όλα αυτά τα θέματα έχουν ρυθμιστεί ήδη όπως και οι επόμενες δόσεις για την πληρωμή των εσωτερικών αναγκών 6,5 δις του ελληνικού κράτους. Άρα κορόϊδευαν όταν έλεγαν ή μάλλον τώρα κοροϊδεύουν με έναν φτηνό «συνδικαλισμό» επιπέδου φοιτητικού αμφιθεάτρου. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Οι άνθρωποι υποτιμούν τη νοημοσύνη μας σε εκνευριστικό σημείο. Μά δεν είπατε ότι με το κούρεμα κουρεύτηκαν όλα τα ομόλογα; Και μετά από λίγες μέρες έρχεται λέει ένα ομόλογο που έχει στα χέρια της η ΕΚΤ και εξαιρείται του κουρέματος. Δεν πρέπει να δανειστούμε για να το πληρώσουμε; Μερικά δισεκατομμύρια ευρώ είναι αυτά, τη στιγμή που δεν δίνουμε άλλα 450 εκατομμύρια ευρώ για τις συντάξεις ούτε μερικά δισεκατομμύρια για τα ασφαλιστικά ταμεία. Άρα να μας πεί ο Τσίπρας ή ο Καμμένος ή ο Κουβέλης ή δεν ξέρω ποιος άλλος αν πρέπει να εφαρμόσουμε το μνημόνιο ή όχι!!! Δηλαδή η λαϊκή βούληση δεν πιάνεται, πρέπει να παρακαμφθεί έτσι κι αλλιώς, πρέπει να τη γράψουμε στα παλιά μας τα παπούτσια, οι αποφάσεις του ΜΕΡΚΟΖΙ πρέπει να εφαρμοστούν από τη δύστυχη Ελλάδα αν και δεν ψήφισε όπως την υπέδειξαν οι δυνάμεις κατοχής. Δηλαδή η δημοκρατία δεν υπάρχει, η χώρα δεν υφίσταται και είναι μια κατασχεμένη εταιρία με διευθύνοντα σύμβουλο τον Ράϊχενμπαχ ο οποίος παίρνει εντολές από τη Φρανκφούρτη και τις Βρυξέλλες. Με σύμφωνη γνώμη του ΔΝΤ! Αυτό μας λένε και δεν ντρέπονται άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι είναι Έλληνες υπουργοί και μάλιστα σοσιαλιστές. Έστω και σοσιαλιστές του Παπαδήμου και του σωλήνα. Υποθέτω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει τώρα στα χέρια του την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης είναι στοιχειωδώς έξυπνος να τους πεί καθαρά ότι θέλω να συγκληθεί η Βουλή και να τεθεί σε ψηφοφορία η απόφαση του ελληνικού λαού για κατάργηση του μνημονίου. Όποιος από σας έχει τη γνώμη ότι ο λαός ψήφισε το μνημόνιο, ας καταθέσει πρόταση να συνεχίσουμε όπως είμαστε. Όποιος από σας επίσης έχει τη γνώμη ότι πήρε εντολή σχηματισμού μονοκομματικής κυβέρνησης ας κρατήσει τις 50 έδρες μπόνους, αλλιώς ας ψηφίσει την κατάργηση του μπόνους ώστε στις επόμενες εκλογές να μην ισχύει γιατί νοθεύει το αποτέλεσμα και δεν είναι δημοκρατικό. Και όσο για το σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας της ΜΕΡΚΟΖΙ και για τις δανειακές συμβάσεις που έχουν ψηφιστεί από 255 βουλευτές θα μπούν σε δημοψήφισμα και θα ακυρωθούν. Ως τότε η χώρα δεν πληρώνει στο εξωτερικό ούτε ένα ευρώ γιατί δεν της περισσεύουν. Αυτά που έχουμε είναι για τους Έλληνες. Οι άλλοι να περιμένουν. Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος! Για να μην παριστάνουμε όμως κι εμείς τους ανόητους, είναι προφανές από την ταχύτητα με την οποία ο Σαμαράς κατέθεσε την εντολή και φαινόταν από μακριά ότι κάνει αγγαρεία για τα μάτια του κόσμου, και από την ταχύτητα του Βενιζέλου να καταθέσει την πρόταση κυβέρνηση εθνικής ενότητας για την εφαρμογή του μνημονίου, ότι έχουν ήδη συνεννοηθεί και προσπαθούν να σχηματίσουν κυβέρνηση που θα τους διατηρήσει στην εξουσία έστω και για 6 μήνες. Αυτόν που προσπαθούν να πείσουν είναι τον Κουβέλη, ώστε να έχουν το αριστερό άλλοθι. Να σχηματίσουν δηλαδή μια κυβέρνηση που θα έχει στο λαό το 38%, δηλαδή θα είναι μειοψηφία με τη δικαιολογία ότι η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί για να εφαρμοστεί το μνημόνιο. Όχι να κυβερνηθεί για να μην εφαρμοστεί αλλά για να καταγγελθεί το μνημόνιο, όπως είναι η εντολή του ελληνικού λαού. Νομίζω ότι ο Κουβέλης είναι αρκετά έμπειρος για να μην πέσει στην παγίδα, αν και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι ήδη τα έχει βρεί μαζί τους και είναι όλα κανονισμένα ώστε στη σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να προκύψει ότι θα κάνουν κυβέρνηση που θα κυβερνήσει εφαρμόζοντας το μνημόνιο. Περιττό βέβαια να πούμε ότι έτσι η ΔΗΜΑΡ απλώς δεν θα ξαναμπεί στη Βουλή σε 6 μήνες που θα ξαναγίνουν εκλογές αν κάνει κάτι τέτοιο. Πιστεύω όμως ότι είναι πολύ μικρό κόμμα για να κάνει τόσο μεγάλη ατιμία στον ελληνικό λαό. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα όσο κυνικοί κι αν είναι στα μεγάλα κόμματα. Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τίθεται θέμα να μην καταλάβει το τόσο απλό και οφθαλμοφανές σχέδιο. Είναι πολύ απλοϊκό για να μην το καταλάβουν. Ο Τσίπρας μπορεί να πεί καθαρά ότι έχω να σας προτείνω μια κυβέρνηση ενός μηνός αν συμφωνείτε να συνέλθει η Βουλή, να σχηματίσει αντιμνημονιακή κυβέρνηση από όλους τους πολιτικούς χώρους, να αλλάξει τον εκλογικό νόμο και να πάμε στις κάλπες με διπλή κάλπη δημοψηφίσματος για απόρριψη του μνημονίου και του συμφώνου δημοσιονομικής σταθερότητας των ΜΕΡΚΟΖΙ (γιατί και τα δύο τα έχει εγκρίνει η προηγούμενη Βουλή) και για την εκλογή κυβέρνησης με απλή αναλογική από όλα τα κόμματα που θα έχουν προτείνει το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ. Κανείς διεθνώς δεν μπορεί να αμφισβητήσει αυτή την λαϊκή βούληση. Αλλιώς πάμε στις 17 Ιουνίου στις κάλπες ή κάνετε αποστασία, εξαγοράστε δύο βουλευτές, σίγουρα με ένα καλό ποσό μπορείτε να βρείτε δύο προδότες που σας λείπουν και σχηματίστε κυβέρνηση δωσιλόγων κόντρα στη βούληση του ελληνικού λαού. Θα ζήσετε έτσι λίγες μέρες και μετά θα πάτε κατευθείαν για το ειδικό δικαστήριο για να δικαστείτε. Απλά πράγματα…

TEΛEIΩNOYME ΣΗΜΕΡΑ ..ΕΠΙ Τ¨ΕΛΟΥΣ

antoniskokorikos

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα της προεκλογικής εκστρατείας στην Ελλάδα, αλλά είναι σίγουρο ότι τις επόμενες δύο μέρες θα συνεχιστεί με τη μορφή φημών, είτε γύρω από κρυφές δημοσκοπήσεις είτε γύρω από άλλες κουφές διαδόσεις ως συνήθως. Ας μείνουμε στο προσκήνιο. Επίσημα αντί να συζητάμε τα προβλήματα της επόμενης μέρας και να διαμορφώνεται πολιτική συναίνεση για τις λύσεις που επιλέγει και ευνοεί ο πολίτης, έχουμε ψεύτικα διλήμματα με σκοπό την παραπλάνηση και τον εκβιασμό. Τα διλήμματα βέβαια αποκαλύπτουν ότι αυτός που τα διατυπώνει είναι αδύναμος, αισθάνεται αδύναμος και δεν μπορεί να προβάλει θετικές λύσεις που θα έβρισκαν την υποστήριξη των πολιτών. Καταφεύγει λοιπόν σε ψέματα επειδή δεν μπορεί να πεί την αλήθεια. Καταφεύγει σε εκβιασμούς γιατί δεν μπορεί να πείσει. Αν μπορούσε να πείσει, δεν θα έβαζε διλήμματα με σκοπό να εκβιάσει. Ο ένας εκβιασμός έπεσε στα μισά της προεκλογικής εκστρατείας δηλαδή στις δύο εβδομάδες. Ευρώ ή δραχμή. Το εγκατέλειψαν γιατί κατάλαβαν ότι δεν απέδιδε επίσημα, αλλά ακόμα δεν έχουν συντονιστεί όλοι οι υποψήφιοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ γιατί κανείς δεν τους το είπε. Το εγκατέλειψαν σιωπηρά. Στην πραγματικότητα όλοι έχουν καταλάβει ότι η ευρωζώνη κινδυνεύει με διάλυση και όχι η Ελλάδα με έξωση. Γιατί τα ίδια προβλήματα με την Ελλάδα έχουν όλες οι χώρες και η Γερμανία. Ήδη ο μεγαλύτερος κερδοσκόπος ο Πόλσον καλεί τους επενδυτές του να σορτάρουν τη Γερμανία με CDS τα οποία είναι στις 86 μονάδες. Το σκεπτικό του είναι απλό. Αν κερδίσουμε 40% στα χρήματα που θα επενδύσουμε, τα CDS της Γερμανίας θα πάνε στις 121 μονάδες δηλαδή εκεί που ήταν στο τέλος του 2010. Ενώ αν σορτάρουμε την Ισπανία που είναι στις 600 μονάδες και θέλουμε να κερδίσουμε 40% θα πρέπει να περιμένουμε να φτάσουν στις 1000 μονάδες δηλαδή να χρεοκοπήσει η Ισπανία και η Ευρωζώνη. Τέτοιο δίλημμα λοιπόν δεν υπάρχει για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ λόγω της κρίσης χρέους. Είναι πιθανότερο να διαλυθεί η ευρωζώνη κι αυτή είναι άλλη συζήτηση η οποία αντιμετωπίζεται όχι με οικονομικά αλλά με πολιτικά μέτρα και αποφάσεις. Δεν έχουν να κερδίσουν από αυτό οι κερδοσκόποι με τη μορφή που κερδίζουν σήμερα. Το δεύτερο δίλημμα που θέτουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι αυτό της κυβερνητικής αστάθειας. Η οποία όμως εξαρτάται από τους ίδιους δηλαδή από την αντίδραση των εργαζομένων στην καταστροφική τους πολιτική. Δεν έχει να κάνει με μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας ενάντια στους ξένους την οποία μόνον ο Τσίπρας και ο Καμένος προωθούν χωρίς όμως και να το λένε γιατί είναι φοβισμένοι από το δικομματικό παρελθόν. Μόνον ο Μανώλης ο Γλέζος και ο Μίκης Θεοδωράκης έχουν συλλάβει με αυτό τον τρόπο την ελληνικά απάντηση στην κρίση. Όταν λοιπόν λένε ακυβερνησία εννοούν ότι θα συνεχίσουν την ίδια μνημονιακή πολιτική και φυσικά δεν θα μπορούν να την εφαρμόσουν όπως και τώρα γι αυτό και πήγαν στις κάλπες. Αλλιώς στα χαρτιά είχαν 155 βουλευτές (ενώ ξεκίνησαν με 255) και αν υπήρχε λαϊκή συναίνεση θα συνέχιζαν. Τώρα απλώς θα διαπιστώσουν ότι ο δικομματισμός αντί για 80 – 85% που είχε στο παρελθόν, είναι μειοψηφία στις κάλπες και στο σώμα των ψηφοφόρων και στα έγκυρα ψηφοδέλτια, δηλαδή ακόμα κι αν αφαιρέσουμε τα άκυρα και τα λευκά και τα ψηφοδέλτια στα κόμματα που μένουν εκτός Βουλής. Λόγω της νοθείας του αποτελέσματος με 50 έδρες στο πρώτο κόμμα, ενδεχομένως θα έχουν ή θα πλησιάζουν τις 150 έδρες αλλά αυτό έχει αποδειχθεί ότι δεν αρκεί για να κυβερνήσεις. Και η δημοκρατική νομιμοποίηση δεν είναι λόγος κενός περιεχομένου. Απλώς δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τη βία του κράτους για να επιβάλεις φορολογία με την οποία δεν συμφωνούν οι πολίτες. Πόσο μάλλον απολύσεις 150.000 δημοσίων υπαλλήλων και χάρισμα εκατοντάδων δισεκατομμυρίων σε τράπεζες και μείωση μισθών για άλλο ένα 40% και εκχώρηση κυριαρχίας και ύλης των ελληνικών δικαστηρίων σε δικαστήρια του εξωτερικού. Δεν μπορείς να κάνεις αυτά με τη βία γιατί τότε είσαι δικτατορία και όχι δημοκρατία. Δείτε για παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ. Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ, ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, αλλά την επόμενη μέρα διαφωνούν με την εφαρμογή του μνημονίου. Το ίδιο διαφωνεί και η ΔΑΚΕ η οποία ψηφίζει ΝΔ και εν μέρει Ανεξάρτητους Έλληνες. Δεν μπορείς να το γυρίσεις σε δικτατορία επιλεκτικά γιατί η δικτατορία πάει πακέτο με όλα. Με αστυνομοκρατία, με συλλήψεις προληπτικές ή κατασταλτικές με φυλακίσεις και με βασανιστήρια. Ούτε με εκλογές πάει η δικτατορία. Κι αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν 155 βουλευτές μετά από ένα μήνα θα έχουν μείνει με 140 και θα ψάχνονται. Γιατί δεν θα έχουν την πολυτέλεια να διαγράφουν 20 βουλευτές ο καθένας για να περάσει ο εκβιασμός της τρόϊκας. Φανταστείτε τώρα να πάρουν και εξωκοινοβουλευτικά κόμματα για να τους βοηθήσουν, όπως η Ντόρα ή ο Μάνος αν μείνουν εκτός Βουλής. Τους 255 βουλευτές τους έκανε 155 ή και λιγότερους η πολιτική του μνημονίου. Επομένως αυτό θα συνεχιστεί αν συνεχιστεί η πολιτική του μνημονίου. Απλώς σε εκλογές που θα γίνουν μετά από 6 μήνες δεν θα είναι η ΝΔ πρώτο κόμμα με 18,5% όπως τώρα ένα μήνα πριν από τις εκλογές, αλλά θα βρεθεί ο Τσίπρας ή ο Καμένος πρώτος με 15% ή με 16%, από το 10% ή το 12% που θα γράψουν τώρα. Κι επειδή θα το βλέπουν από μακριά απλώς είναι βέβαιο ότι θα καταργήσουν αυτόν τον εκλογικό νόμο ο οποίος και τώρα αλλοιώνει κατά 50 έδρες το εκλογικό φρόνημα του ελληνικού λαού. Η αλλοίωση αυτή δεν έχει συνειδητοποιηθεί ακόμα. Αν αφαιρέσουμε τις 50 έδρες που τις παίρνει από χέρι η πολιτική του μνημονίου λόγω πρωτιάς της ΝΔ η οποία ήταν 2 χρόνια αντιμνημονιακή πριν κάνει τη στροφή, μας μένουν 250 έδρες για να μοιραστούν δίκαια κατά την ψήφο των πολιτών. Δηλαδή οι αντιμνημονιακές δυνάμεις πρέπει να πάρουν στην κάλπη 60% για να έχουν 150 έδρες, ή 50% για να κερδίσουν 125 και να είναι μειοψηφία στη Βουλή. Αυτό είναι το πιθανότερο εκλογικό αποτέλεσμα. Πάνω από 50% του ελληνικού λαού θα έχει ψηφίσει εναντίον του μνημονίου και στη Βουλή θα είναι 120 βουλευτές το πολύ γιατί θα μείνουν και εκτός Βουλής τουλάχιστον 3 αντιμνημονιακά κόμματα. Κανένας δεν μπορεί να κυβερνήσει με καταγεγραμμένο στην κάλπη το αντίθετο 50% των πολιτών. Η κυβερνητική αστάθεια λοιπόν προκύπτει από την πολιτική που εφαρμόζεται από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ εναντίον της θέλησης ακόμα και των δικών τους ψηφοφόρων και φυσικά όλων των άλλων. Η επιλογή που έχουν οι πολίτες για να εμποδίσουν τα δύο κόμματα και τον ΛΑΟΣ βέβαια που είναι έτοιμος να συνεργαστεί όπως έγινε ήδη δύο φορές ως τώρα, είναι να ρίξουν τα δύο κόμματα μαζί στο 35% δηλαδή στο ένα τρίτο οπότε και δεν έχουν καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση παρά να παραμείνουν στην αντιπολίτευση. Μια άλλη κυβέρνηση που θα έχει 151 έδρες στη Βουλή είναι όμως απολύτως ισχυρή και νόμιμη γιατί εκφράζει το 65% των πολιτών. Επομένως και το δήθεν δίλημμα της ακυβερνησίας υπάρχει μόνον για το μνημόνιο επειδή είναι μια δημοκρατικά εκτός νομιμότητας επιλογή.

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΟΡΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ

Να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο στην κάλπη Κόντρα στο ρεύμα που δεν βλέπει πέρα από την πόλη του και τον τρέχοντα χρόνο, προσπαθούμε να έχουμε συνολική εικόνα της παγκόσμιας κοινωνίας και οικονομίας, έστω κι αν στο κέντρο του χάρτη βλέπουμε την Ελλάδα. Κόντρα στα κόμματα που εμφανίζονται μπροστά στον ελληνικό λαό σαν να έχουν πάρει διαζύγιο όχι μόνον από αυτή την πραγματικότητα, αλλά και από τις ενυπόγραφες δεσμεύσεις τους που έχουν επικυρώσει με την ψήφο τους στη Βουλή. Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο «πολιτικός φιλελευθερισμός» στηρίζεται σε συγκεκριμένες δομές και δημιουργεί εδώ και 300 χρόνια τις κατάλληλες δομές που αναπαράγουν τον πολιτικό φιλελευθερισμό. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος που δημιουργήθηκε (αν και είναι ρευστή η μορφή του από χρόνο σε χρόνο και από χώρα σε χώρα) έχει υποχρέωση να προστατεύει τους απλούς πολίτες από τους ισχυρούς που έχουν τα μέσα να αγνοήσουν και να καταπατήσουν τα συμφέροντα και τα δικαιώματα όλων των απλών πολιτών, αλλά και το ίδιο το κράτος οφείλει να σέβεται τους ίδιους νόμους και να μην επιβάλει στους απλούς πολίτες περιορισμούς των ατομικών τους δικαιωμάτων. Μεταξύ αυτών των δικαιωμάτων είναι τα πολιτικά δικαιώματα, η ατομική ιδιοκτησία, και το δικαίωμα να έχουν καλή ζωή και να απολαμβάνουν τα βασικά αγαθά της εργασίας, της μόρφωσης, του ελεύθερου χρόνου και της ατομικής εξέλιξης τα οποία εξειδικεύονται σε δημόσια «δωρεάν» παιδεία, υγεία, κοινωνικό κράτος, προστασία των ασθενέστερων κλπ Οποιαδήποτε μεταβολή αυτών των ικανών και αναγκαίων συνθηκών καταργεί την δημοκρατία και το εθνικό κράτος ως όργανο επιβολής αυτών των αρχών σε όλους τους ισχυρούς που έχουν τη δύναμη να τα καταπατήσουν. Επίσης αυτονόμηση του κράτους και επιβολή δικής του βούλησης επί των πολιτών, χωρίς τη δική τους συναίνεση, συνιστά δικτατορία είτε με κομμουνιστικό μανδύα είτε με φασιστικό. Παγκοσμίως και στην Ελλάδα εδώ και λίγες δεκαετίες έχει μειωθεί η προστασία του κράτους προς τους πολίτες και έχουν μείνει ανεξέλεγκτοι οι ισχυροί που καταπατούν τα δικαιώματα των απλών πολιτών. Είναι αυτό που ονομάζουμε «αγορές», λες και είναι απρόσωπες ή παγκόσμιο σκιώδες χρηματοπιστωτικό σύστημα, λες και δεν αποτελείται από συγκεκριμένες επιχειρήσεις τις οποίες οι πολιτικοί πελάτες τους αποκαλούν «πιστωτικά ιδρύματα» λες και έχουν κάποιο ανύπαρκτο πνευματικό ή ουδέτερο ιδεαλιστικό περιεχόμενο. Σε αρκετές περιπτώσεις αυτοί οι ισχυροί άνθρωποι, ελέγχουν μέσω των πελατών τους αρχηγούς κομμάτων και κρατών και το κράτος και το χρησιμοποιούν για να καταπατήσει τα δικαιώματα των απλών πολιτών, ατομικές ελευθερίες και πολιτικά δικαιώματα, αλλά κυρίως να τους επιβάλει δυσβάστακτους φόρους που οποίοι καταλήγουν μέσω μεγάλων επιτοκίων στους ίδιους με ταυτόχρονη μείωση των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων σε δωρεάν δημόσια παιδεία και υγεία και κοινωνικό κράτος και προστασία των αδυνάτων, ώστε αυτά τα χρήματα της φορολογίας να κατευθύνονται όλο και περισσότερο στους ισχυρούς οι οποίοι δήθεν έχουν δανείσει το κράτος και πρέπει να πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Έτσι σε πολλές χώρες, αλλού λιγότερο αλλού περισσότερο, το πολίτευμα είναι δικτατορία και όχι δημοκρατία, αφού επιβάλλονται χωρίς συναίνεση όλο και περισσότεροι φόροι (στην Ελλάδα η εργασία φορολογείται με 55% αν προσθέσουμε επιβαρύνσεις και ασφαλιστικές εισφορές τις οποίες επίσης ενθυλακώνει το κράτος) και μειώνονται διαρκώς οι κρατικές δαπάνες για την προστασία των απλών πολιτών, για παιδεία, υγεία, πρόνοια, ώστε όλο και μεγαλύτερος πλούτος να περνάει μέσω της φορολογίας από τα χέρια των πολλών στα χέρια των λίγων. Οι πολιτικές δομές τροποποιούνται όσο αλλάζουν αυτοί οι κανόνες και οι αλλαγές στην κοινωνία και στην οικονομία, αλλάζουν τις πολιτικές δομές λειτουργίας, από πολιτικό φιλελευθερισμό στον λεγόμενο νεοφιλελευθερισμό που είναι στυγνή δικτατορία επιβολής των λίγων ισχυρών επί των πολλών ασθενέστερων. Πολιτικά δηλαδή ο νεοφιλελευθερισμός είναι ο πολιτικός αντίποδας του πολιτικού φιλελευθερισμού, ρεύματα του οποίου είναι και οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλιστές ακόμα και οι αναρχικοί. Πολιτικά ο νεοφιλελευθερισμός συγγενεύει και με τον σταλινισμό (επιβολή του αυτονομημένου κράτους επί των πολιτών) και με τον ναζισμό (επιβολή του αυτονομημένου κράτους επί των πολιτών) αν και η επίσημη προπαγάνδα και των τριών συστημάτων διαφέρει ως προς το τι ακριβώς εξυπηρετεί. Τη «δικτατορία του προλεταριάτου», ή την επιβολή μιάς «άριας φυλής» ή τις «αγορές». Και τα τρία είναι ψευδώνυμα. Η επόμενη Βουλή και η επόμενη κυβέρνηση έχει καθαρά μεταβατικό χαρακτήρα. Περνάμε από τη δικτατορία των αγορών επί του εθνικού κράτους, στην αποκατάσταση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών και στην επαναφορά με άλλη ζωντανή μορφή του πολιτικού φιλελευθερισμού. Το παλιό δεν έχει πεθάνει και το νέο δεν έχει γεννηθεί. Σε αυτές τις μεταβατικές περιόδους, το παλιό καθεστώς δείχνει μια ανεξήγητη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και δεν διστάζει να αντιμετωπίσει και τη δικαιοσύνη είτε ως αποδιοπομπαίος τράγος είτε με την πεποίθηση ότι θα δικαιωθεί. Το αποτέλεσμα ήταν η μεν Μαρία Αντουανέτα να καρατομηθεί, ή στην Ελλάδα να εκτελεστούν στο Γουδί οι υπεύθυνοι της μικρασιατικής καταστροφής αν και πράγματι έτρεξαν αλλά δεν πρόλαβαν να τους σώσουν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Σε κάθε εξέγερση που κατέληξαν τέτοιες μεταβατικές περίοδοι είχαμε αιματηρή κατάληξη και αυταρχική, αντιδημοκρατική εξέλιξη του καθεστώτος. Ενόψει εκλογών, τα δύο κόμματα του μνημονίου δείχνουν μεγάλη αψηφισιά απέναντι στη μεσαία τάξη, η οποία όχι μόνον υπερφορολογείται και καταστρέφεται αλλά και στερείται του δικαιώματος της ατομικής ιδιοκτησίας κι έτσι γίνεται εντελώς απρόβλεπτη ως προς τις αντιδράσεις της γιατί στρέφεται εξίσου εύκολα από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά. Η σύγχυση της μεταβατικής περιόδου έχει προσβάλει τους πάντες αφού για παράδειγμα οι ευρωπαϊστές τύπου Φώτη Κουβέλη ή Λούκας Κατσέλη και Χάρη Καστανίδη έχουν στο νού τους μια δημοκρατική Ευρώπη των πολιτών, ενώ η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κατέληξαν να στηρίζουν μια Ευρώπη των «αγορών» υπό την ηγεσία της πρωσικής Γερμανίας, πράγμα ασύμβατο. Δεν μπορεί να συμβαδίσει το ένα με το άλλο. Από την άλλη πλευρά, οι αντίθετοι στην πολιτική του μνημονίου, σπρώχνονται σε εθνικιστικές θέσεις και απομονωτισμό όχι γιατί το επέλεξαν αλλά ως μέσο άμυνας και οπισθοδρόμησης σε πολιτικές μορφές του κράτους – έθνους και της πόλης - κράτους. Μην ξεχνάμε ότι ακόμα και σήμερα η οικονομία της Αθήνας είναι πάνω από το 50% του ΑΕΠ της Ελλάδας και αυτό ισχύει για όλες τις πρωτεύουσες. Από την Κωνσταντινούπολη ως το Λονδίνο. Από το Πεκίνο και τη Σαγκάη ως τη Νέα Υόρκη και το Σαν Φραντζίσκο. Πρόσωπο Άνκελα Μέρκελ Το δίλημμα «μνημόνιο ή δραχμή» στην πραγματικότητα είναι οπισθοδρόμηση και δυσάρεστη εξέλιξη αφού στην πραγματικότητα είναι μια μεταφορά στα ελληνικά δεδομένα της καταστροφής του ευρώ ως εναλλακτικού παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος της Ευρώπης έναντι το μοναδικού δολαρίου. Το κακό παιδί της Ευρώπης είναι η καγκελάριος της Γερμανίας η οποία διαλύει την Ευρώπη με την επιμονή της είτε να μην διασωθεί η Ελλάδα, είτε συμφωνώντας να μπεί το ΔΝΤ από την ελληνική κερκόπορτα στην ΕΕ, είτε αγνοώντας τον πολιτικό φιλελευθερισμό της Ευρώπης για να επιβάλει τον πρωσικό εθνικισμό και επεκτατισμό σε όλη την Ήπειρο. Άλλωστε υπέρ της εξόδου από το ευρώ και επιστροφής στη δραχμή δεν τάσσεται κυρίως η ελληνική Αριστερά, αλλά κυρίως οι ΗΠΑ, και το αγγλοσαξωνικό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Δεν βλέπουμε όλοι ότι αν η Ελλάδα βγεί από το ευρώ, θα συνδεθεί χαλαρά με το δολάριο και όχι με το ευρώ; Δεν βλέπουμε και δεν ακούμε όλοι τις παροτρύνσεις προς αυτή την κατεύθυνση ως ένα βήμα για την συνολική διάλυση του ευρώ και επιστροφής όλων των ευρωπαϊκών κρατών στα εθνικά τους νομίσματα; Το ερώτημα λοιπόν είναι αν στην κάλπη ο απλός Έλληνας πολίτης και όχι ο πελάτης των απρόσωπων αγορών και ο πολιτικός που έχει εξαγοραστεί και διαφθαρεί από αυτούς, θα ψηφίσει μαζί με την Μέρκελ και με τους ντόπιους αντιπροσώπους της. Αν ο απλός πολίτης θα ψηφίσει υπέρ της δικής του φορολόγησης για να πηγαίνουν στον ξένο τραπεζίτη 16 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο για 50 χρόνια. Αν ο απλός πολίτης θα ψηφίσει για την κατάργηση της δημοκρατίας, εναντίον του πολιτικού φιλελευθερισμού υπέρ του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή υπέρ της δικτατορίας των αγορών. Ασχέτως προθέσεων ή ψεύτικων δηλώσεων που γίνονται για παραπλάνηση, η πολιτική του μνημονίου είναι η καταστροφή της Ελλάδας και της Ευρώπης. Δεν έχει σημασία αν ο Γιώργος Παπανδρέου δεν το έχει καταλάβει ακόμα ή αν το ήξερε από την αρχή και συνειδητά έπαιξε το ρόλο του εφιάλτη. Η ιστορία δεν είναι δικαστήριο και θα βγάλει το συμπέρασμά της με βάση το αποτέλεσμα όχι με βάση τις προθέσεις. Η Δικαιοσύνη πράγματι πρέπει να βρεί αποδείξεις ότι υπήρχε και δόλος στην εισαγωγή του ΔΝΤ στην Ελλάδα και στην ευρωζώνη για να καταδικάσει τον Γιώργο Παπανδρέου αν παραπεμφθεί με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Και σε μια δίκαιη δίκη πρέπει να υπάρχουν ακλόνητες αποδείξεις για τον δόλο και την ιδιοτέλεια. Αλλιώς θα απαλλαγεί λόγω βλακείας. Η πολιτική δεν είναι δικαστήριο. Αρκεί να βγεί ένα αποτέλεσμα από την κάλπη που δεν θα επιτρέπει την εφαρμογή της πολιτικής του μνημονίου την οποία είναι υποχρεωμένοι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να εφαρμόσουν, ακόμα κι αν αυτό τους οδηγήσει σαν την Μαρία Αντουανέτα ή σαν τους έξι αποδιοπομπαίους τράγους σε ανάλογες θέσεις. Μπορεί να είναι υποχρεωμένοι από την υπογραφή τους και την ψήφο τους, αλλά δεν είναι αναγκασμένοι να εφαρμόσουν αυτή την πολιτική αφού δεν εφαρμόζεται και κυρίως δεν παράγει τα αποτελέσματα που υπόσχεται. Καταργεί τη δημοκρατία και τον πολιτικό φιλελευθερισμό στην Ευρώπη, ως μέσο για να ενισχυθούν οι ισχυρές αγορές και να στραγγίξουν τον πλούτο των απλών πολιτών υπέρ των λίγων και ισχυρών. Ο σπόρος για ένα νέο πολιτικό σύστημα που δεν θα είναι το σημερινό που οδήγησε στην καταστροφή βρίσκεται ήδη στα σημερινά μικρά κόμματα έστω και αν είναι διασπαρμένος και ανάμικτος με στοιχεία του παρελθόντος. Είναι απλώς θέμα χρόνου, από τα νέα μικρά κόμματα της σημερινής και της αυριανής Βουλής να προκύψουν τα κόμματα του επόμενου πολιτικού συστήματος που θα διασώσει πραγματικά τη χώρα κι αν και οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί κινηθούν ανάλογα και την Ευρώπη. Και μερικά μεσαία στελέχη των σημερινών μεγάλων κομμάτων. Οι Αντουανέτες του σημερινού πολιτικού συστήματος και οι υπουργοί της καταστροφής δεν νομίζω ότι διασώζονται πλέον.

antoniskokorikos

O ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΚΟΡΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ: Τα κανόνισαν με τις τράπεζες, θα ενημερώσουν και το Υπουργικό Συμβούλιο!!!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΚΟΡΙΚΟΣ

ΤΕΤΆΡΤΗ, ΑΠΡΊΛΙΟΣ 11,

Εντάξει έχουν τακτοποιηθεί στο παρασκήνιο όλες οι λεπτομέρειες χωρίς κανείς να μάθει ακριβώς τι έγινε. Με την παρασκηνιακή δραστηριότητα του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, χωρίς καμιά ανακοίνωση, λύθηκε το πρόβλημα και του πώς θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών χωρίς να χάσουν οι σημερινοί διαχειριστές τη διοίκηση, αλλά να πάρουν τα κεφάλαια των φορολογουμένων με τρόπους που δεν έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή, όπως και το θέμα που απείλησε για λίγες μέρες με αναβολή τις εκλογές, δηλαδή το ομόλογο της 15ης Μαίου το οποίο διέπεται από αγγλικό δίκαιο και απειλούσε το PSI, απειλούσε με ενεργοποίηση τα CDS και απειλούσε να επιστρέψει η Ελλάδα σε κατάσταση Χρεοκοπίας στις 15 Μαίου, δηλαδή πριν ορκιστεί ο επόμενος πρωθυπουργός. Άγνωστο τι γίνεται με το ομόλογο της 15ης Ιουνίου. Μπορεί να το κρατάνε για να εκβιάσουν τον επόμενο πρωθυπουργό.

Λοιπόν ένα - ένα: Αγοράστηκε από κάποιον, δεν ξέρουμε από ποιόν αυτό το ομόλογο και ανακοινώθηκε ήδη ως κουρεμένο. Μπορεί κάποιος πολύ ισχυρός πλανητάρχης τους έτριξε τα δόντια και φοβηθήκανε (πράγμα απίθανο) ή μπορεί να αγοράστηκε στο 100% της ονομαστικής του αξίας από την εθνική τράπεζα επικεφαλής σχήματος και άλλων ελληνικών τραπεζών. Αυτό συνάγεται και από το έκτακτο ραντεβού που είχαν πάλι χωρίς ανακοίνωση ο κ. Παπαδήμος, με τον κ. Ράπανο και τον κ. Ταμβακάκη της Εθνικής. Αυτό σημαίνει ότι οι προηγούμενοι κάτοχοι βγάλανε καλά λεφτά, αλλά ούτε αυτοί έχει ανακοινωθεί ποιοι είναι. Πάντως δεν κινδυνεύει η χώρα άρα και το τραπεζικό σύστημα με χρεοκοπία στις 15 Μαίου. Ο ΟΔΗΧ ανακοίνωσε το ομόλογο ως ήδη κουρεμένο, μαζί με 11 σειρές ομολόγων υπό αγγλικό δίκαιο. Στις 18-20 Απριλίου θα μάθουμε τι γίνεται και με τις λίγες απομένουσες σειρές ομολόγων υπό ξένο δίκαιο.

Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έχει κλείσει, αλλά τις αποφάσεις θα λάβει αύριο το Υπουργικό Συμβούλιο, ώστε με τη σύμπτωση της διάλυσης της Βουλής σήμερα το βράδυ, να μην μπορεί να διαμαρτυρηθεί κανείς, άλλωστε ποιος θα ασχολείται με αυτό το θέμα, αφού όλα θα κριθούν στις κάλπες. Αντί λοιπόν για κοινές μετοχές, έστω και χωρίς ψήφο για τη διοίκηση, θα πάρουν περίπου 40 δισεκατομμύρια ευρώ με τη μορφή μετατρέψιμων ομολόγων, τα οποία όμως δεν έχουν το σύνηθες υψηλό επιτόκιο. Αυτά τα ομόλογα έχουν υψηλό επιτόκιο, το θυμόσαστε ίσως και από το επιτόκιο 10% που είχε επιβάλει το Κατάρ προς την Άλφα Μπάνκ, γιατί υποτίθεται ότι προέρχονται από την ελεύθερη ιδιωτική αγορά. Δεν θα έχουν υψηλό επιτόκιο αυτά, αλλά χαμηλό, δεν ξέρουμε πόσο. Τουλάχιστον τα 15 από τα 40 θα είναι τέτοιας μορφής. Από τα υπόλοιπα 25 δις το 10% θα είναι μετοχές με πλήρη δικαιώματα που θα πρέπει να αγοράσουν οι παλαιοί μέτοχοι αν το επιθυμούν. Δηλαδή συνολικά πρέπει να βάλουν 2,5 δισεκατομμύρια για να κρατήσουν τις τράπεζες. Τα απομένοντα 22,5 δισεκατομμύρια ευρώ θα είναι μετοχές του κράτους χωρίς δικαίωμα διοίκησης, οι οποίες δεν θα παραμείνουν ούτε στιγμή στο κράτος, αλλά θα πάνε στο ταμείο εκποίησης κρατικής περιουσίας. Στην περίπτωση τώρα που οι παλαιοί μέτοχοι που ελέγχουν τη διοίκηση δεν καταφέρουν να βάλουν ούτε αυτό το ελάχιστο ποσό που είναι 2,5 ίσως και λίγο παραπάνω, τότε μόνον το κράτος θα μπορεί να ασκεί διοίκηση. Αλλά επειδή αυτό το κουστούμι που θα αποφασίσει αύριο το Υπουργικό Συμβούλιο έχει κοπεί με βάση τα μέτρα και τις δυνατότητες των διοικήσεων, είναι μάλλον βέβαιο ότι θα ισχύσει όπως θα αποφασιστεί. Άλλωστε ποιος επιχειρηματίας δεν θα δεχόταν να πάρει 40 δις βάζοντας από την τσέπη του 2,5 και για τα υπόλοιπα ελπίζει ότι θα τα βγάλει η ίδια η τράπεζα δουλεύοντας με τα κέρδη της τα οποία έχει εξασφαλιστεί με τις φοροαπαλλαγές που ήδη ψηφίστηκαν ότι θα είναι τεράστια. Ήδη θα προσέξατε κέρδη των τραπεζών στο χρηματιστήριο ύψους 21% γιατί έχουν διαρρεύσει αυτές οι αποφάσεις για τις οποίες θα ενημερωθεί με καθυστέρηση 2 ημερών και το Υπουργικό Συμβούλιο.

Αυτά είναι τα γεγονότα χωρίς σχόλια. Δεν βλέπω όμως και κανένα κόμμα πρόθυμο να σχολιάσει τέτοια θέματα ούτε της Δεξιάς ούτε του μνημονίου, ενώ προφανώς της Αριστεράς και του αντιμνημονίου ή δεν τα γνωρίζουν ή περιμένουν τις επίσημες ανακοινώσεις για να βγάλουν μια τυπική ανακοίνωση. Κατά τα άλλα δεν έχει διάθεση κανείς να ασχοληθεί σοβαρά με την ανεργία ιδίως των νέων η οποία στην Ελλάδα και στην Ισπανία είναι 50% και αυτό συνδέεται άμεσα με το ευρώ και με τις συγκεκριμένες προσπάθειες σταθερότητας. Κάποτε, το 1961 είχε διατυπωθεί η άποψη ότι δεν χρειάζεται να συμπίπτουν τα εθνικά σύνορα με τα σύνορα μιάς νομισματικής Ένωσης, αρκεί να υπήρχε μεγάλη κινητικότητα των εργαζομένων. Και από τότε άρχισαν να ονειρεύονται ένα κοινό νόμισμα στην ΕΟΚ, με ταυτόχρονη απελευθέρωση της διακίνησης των εργαζομένων στο εσωτερικό της. Αυτό που είπε πρόσφατα και ο Μόντι και η Μέρκελ, ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να μάθουν να δουλεύουν 2-3 χρόνια στην Ιταλία, 2-3 χρόνια στην Ελλάδα, 2-3 χρόνια σε άλλες χώρες όπως η Ρουμανία ή η Βουλγαρία, και μετά να παίρνουν μια ενιαία σύνταξη που θα βγαίνει από το άθροισμα αυτών των ασφαλειών. Στην πράξη όμως βλέπουμε ότι όταν έχουμε 50% ανεργία των νέων στην Ελλάδα και στην Ισπανία ενώ είναι 7% στη Γερμανία, δεν φεύγουν όλοι από την Ελλάδα να πάνε να δουλέψουν στη Γερμανία, αλλά οι μεν Πορτογάλοι φεύγουν για τη Βραζιλία ή το Μακάο, οι Ισπανοί για τη Λατινική Αμερική, οι Ιρλανδοί για την Αυστραλία, τον Καναδά, ή τις ΗΠΑ και οι Έλληνες πάνε όπου υπάρχουν μετανάστες προηγούμενων γενεών, δηλαδή Κύπρο, λίγοι, Αυστραλία, Γερμανία και λίγοι στις ΗΠΑ. Δηλαδή η ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων στην πράξη δεν ισχύει, αλλά πηγαίνουν με κριτήριο μάλλον τη γλώσσα. Κανένας όμως δεν πήρε νόμπελ γιατί κανένας δεν έγραψε τέτοιο πράγμα επειδή ήταν γνωστό εδώ και αιώνες.

Κανένας λοιπόν δεν συζητάει για το ευρώ, ενώ όλη η Ευρώπη πλέον το συζητάει και επομένως όλοι ζητάνε λευκή επιταγή. Κανείς δεν λέει ποια Ευρώπη θέλουμε και ποια έχουμε ήδη αποφασίσει. Αλλά λένε ότι το ευρώ είναι της Γερμανίας και για να μας θέλουν μέσα, πρέπει να συμφωνούμε με τη Γερμανία. Και επιπλέον λένε ότι δεν έχουμε ακούσει άλλη ιδέα, ενώ είναι ακριβώς η δική τους δουλειά να διατυπώσουν όχι απλώς ιδέα, αλλά σχέδιο το οποίο δεσμεύονται ότι θα ακολουθήσουν. Καλλιγραφίες

http://antoniskokorikos.blogspot.com.au/