Ο Μεσσηνιακής καταγωγής Ελληνοαυστραλός καλλιτέχνης Χρήστος Γιαννόπουλος, η, Johnny Memphis(φωτγραφιες) επί το καλλιτεχνικό, δεν είναι βέβαια γνωστός στο μουσικόφιλο κοινό του Ελλαδικού χώρου. Αλλά είναι πασίγνωστος στο αντίστοιχο κοινό της Πέμπτης Ηπείρου, της Αυστραλίας.
Έχοντας στο καλλιτεχνικό του επιτελείο μια ομάδα από τέλειους μουσικούς, (πολλοί εκ των οποίων διδάσκουν μουσική σε κολέγια της Μελβούρνης) περιοδεύει σε τακτά χρονικά διαστήματα όλες τις μεγαλουπόλεις της Αυστραλίας δίνοντας συναυλίες.Το ρεπερτόριο της επιλογής του είναι πάντα τραγούδια του Elvis Presley, του αείμνηστου βασιλιά της Ροκ, του καλλιτέχνη που επέβαλε το στυλ της Ροκ σε όλο τον κόσμο.
Ντυμένος πανομοιότυπα με το είδωλό του και διαθέτοντας την εκφραστική βαθιά κοντράλντο φωνή του Elvis, ο Johnny Memphis (ας παρακάμψουμε πλέον το Χρήστο Γιαννόπουλο και ας τον αφήσουμε στην αποκλειστικότητα. της... οικογενείας του!) δημιουργεί πραγματικό πανδαιμόνιο σε κάθε εμφάνισή του και τα ουρλιαχτά των θαυμαστών του είναι επόμενο να κάνουν την εμφάνισή του εντυπωσιακή και να ζητείται... η επανάληψή της σε εύθετο χρόνο!
Η συζήτηση που είχαμε μαζί του μας έλυσε (κατά κάποιο τρόπο) το αίνιγμα του Ελληνοαυστραλού καλλιτέχνη, που έχει γίνει ευρέως αποδεκτός στις μάζες των εγχωρίων!
Ας την παρακολουθήσουμε λοιπόν:
Γεννήθηκες στην Καλαμάτα και ήλθες μετανάστης στην Αυστραλία; Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
«Δεν τίθεται θέμα εμπειρίας! Ένα μωρό ενός χρόνου μόλις, δεν είναι δυνατόν να διαθέτει εμπειρίες! Τόσο ήμουν εγώ όταν ήλθα με τους γονείς μου στη Μελβούρνη».
Από ποιά ηλικία θαύμαζες τον Έλβις; Τι σε γοήτευε σε εκείνον; Πότε άρχισες να τραγουδάς τα τραγούδια του μπροστά σε κόσμο;
«Από τη στιγμή που άρχισα να νοιώθω τον εαυτό μου. Εκείνα τα χρόνια άλλωστε ο Έλβις μεσουρανούσε και τα τραγούδια του ήσαν στην ημερήσια διάταξη. Το τι με γοήτευσε και προσκολλήθηκα τόσο πολύ σε εκείνον, νομίζω ότι είναι ευνόητο: Δεν υπάρχει περίπτωση να πέρασε πιο ολοκληρωμένος καλλιτέχνης από τον Έλβις και δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει στα χρόνια μας δεύτερη περίπτωση, ισάξιά του! Σε ότι αφορά πότε άρχισα να τραγουδώ τα τραγούδια του μπροστά σε κόσμο, θα έλεγα κάπως... αργά! Αν και είχα όλες τις ενδείξεις ότι η φωνή μου έχει εκπληκτική χροιά που ταυτίζεται με εκείνη του αξέχαστου βασιλιά της Ροκ, εν τούτοις, επεδίωκα πάντα να έχω και τις αποδείξεις! Τις οποίες έλαβα σε σχετικά μεγάλη ηλικία. Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να αρχίσω τις εμφανίσεις μου επαγγελματικά και να σημειώνω σε κάθε εμφάνισή μου όλο και κάποιο νέο ρεκόρ προσέλευσης θεατών!».
Πως αισθάνεσαι όταν φοράς ρούχα σαν εκείνα του Έλβις και τραγουδάς μπροστά σε κόσμο; Πως προέκυψε το Johnny Memphis;«Από τη στιγμή που άρχισα να νοιώθω τον εαυτό μου. Εκείνα τα χρόνια άλλωστε ο Έλβις μεσουρανούσε και τα τραγούδια του ήσαν στην ημερήσια διάταξη. Το τι με γοήτευσε και προσκολλήθηκα τόσο πολύ σε εκείνον, νομίζω ότι είναι ευνόητο: Δεν υπάρχει περίπτωση να πέρασε πιο ολοκληρωμένος καλλιτέχνης από τον Έλβις και δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει στα χρόνια μας δεύτερη περίπτωση, ισάξιά του! Σε ότι αφορά πότε άρχισα να τραγουδώ τα τραγούδια του μπροστά σε κόσμο, θα έλεγα κάπως... αργά! Αν και είχα όλες τις ενδείξεις ότι η φωνή μου έχει εκπληκτική χροιά που ταυτίζεται με εκείνη του αξέχαστου βασιλιά της Ροκ, εν τούτοις, επεδίωκα πάντα να έχω και τις αποδείξεις! Τις οποίες έλαβα σε σχετικά μεγάλη ηλικία. Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να αρχίσω τις εμφανίσεις μου επαγγελματικά και να σημειώνω σε κάθε εμφάνισή μου όλο και κάποιο νέο ρεκόρ προσέλευσης θεατών!».
«Αισθάνομαι θαυμάσια. Δεν είμαι βέβαια ο Έλβις, αλλά με την καλλιτεχνική του αμφίεση νοιώθω να ταυτίζομαι καλύτερα με εκείνον! Άλλωστε, οι εκδηλώσεις του κόσμου πιστοποιούν ότι η επιλογή μου στο να ‘δανείζομαι’ τις αμφιέσεις του ειδώλου μου, πείθουν όλο και περισσότερο πως δεν έχω κάνει λάθος! Όσο για το καλλιτεχνικό μου ψευδώνυμο, το Johnny Memphis, το έχω δανειστεί από το χώρο που έζησε ο βασιλιάς της Ροκ, την Μέμφιδα του Τένεσση. Δεν είναι υπερβολικό αυτό, θα έλεγα».
«Δεν υπάρχει περίπτωση... μπερδέματος και ας αφήσουμε τις ουτοπίες! Ο άνθρωπος Έλβις δεν ζει πλέον, αλλά ο καλλιτέχνης Έλβις υπάρχει πάντα, είναι διαχρονικός και τα τραγούδια του αξεπέραστα και αλώβητα στο χρόνο! Πιστεύω να είμαι κατατοπιστικός...».
Σε τι χώρους τραγουδάς; Θα ήθελες να τραγουδήσεις στην Ελλάδα;
Αν ναι, σε ποιο μέρος;
Είναι αλήθεια ότι το σπίτι σου θυμίζει το σπίτι του Elvis και ότι στην εταιρεία αυτοκινήτων... όποιος αγοράσει αυτοκίνητο ακούει και ένα τραγούδι από σένα;
«Το πρώτο, ότι θυμίζει το σπίτι μου την κατοικία του Έλβις στη Μέμφιδα, αυτό είναι αλήθεια. Εγώ το έχω διαμορφώσει έτσι, καταβάλλοντας φυσικά αλμυρό τίμημα στις μεταρρυθμίσεις του! Όσο για το όποιος αγοράσει αυτοκίνητο από την εταιρία μου ακούει και ένα τραγούδι από μένα, αυτό δεν ανταποκρίνεται επακριβώς στην πραγματικότητα. Απλά, επειδή οι πάντες ξέρουν ότι εμφανίζομαι με τραγούδια του Έλβις, επόμενο είναι να μου ζητούν τραγούδια του. Έχω ηχογραφήσει μέχρι σήμερα τέσσερα CD με τραγούδια του Έλβις, τα οποία και πωλούνται βέβαια, αλλά και χαρίζω σε πελάτες της έκθεσης αυτοκινήτων που διευθύνω».
Κάπου εδώ έληξε η συνομιλία μας με τον ‘Έλληνα Έλβις’ της Αυστραλίας, τον Johnny Memphis, ή, το Χρήστο Γιαννόπουλο, αν προτιμάτε!
Τον καλλιτέχνη που αντιδρά άμεσα όταν τον χαρακτηρίσουν ως ‘αντίγραφο’ του Elvis Presley:
«Ο Έλβις δεν αντιγράφεται και ας το συνειδητοποιήσουμε επί τέλους! Υπήρξε ο ένας και ο αυθεντικός καλλιτέχνης, που σημάδεψε τον αιώνα που μας πέρασε με τα τραγούδια του και τις εμφανίσεις του. Το ότι διαθέτω κάποια ομοιότητα με τη γκάμα της φωνής του, αυτό δεν οφείλεται σε μίμηση, είναι φυσικό μου προτέρημα. Αλλά όταν πριν από μένα προϋπήρξε αυτός ο ογκόλιθος του Μουσικού Πενταγράμμου, οφείλουμε να δεχθούμε πως όλοι εμείς που ακολουθούμε τα μουσικά του βήματα αποτελούμε απλά τους φάρους που φωτίζουν ένα ένδοξο μουσικό παρελθόν. Τίποτε άλλο!».
Μάλιστα. Τίποτε άλλο. Ο Χρήστος Γιαννόπουλος ήταν πέρα για πέρα αληθινός και δεν επιχείρησε να επιδείξει κάποιες αρετές που ενδεχομένως να μην διέθετε το ίνδαλμά του! Διότι, (όπως μου τόνισε) μπορεί να υπάρξουν πολλοί που να διαθέτουν έστω μερικά χαρίσματα ισοδύναμα του βασιλιά που έφυγε για πάντα.
Αλλά τη μοναδικότητά του, δεν μπορεί κανείς να την φθάσει!
Πόσο μάλλον να την ξεπεράσει!
Γ.Γ.
