TOΛΜΗ ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ: Μ ε ριζοσπαστικές ενέργειες του Δημάρχου η Γλυφάδ...

TOΛΜΗ ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ: Μ ε ριζοσπαστικές ενέργειες του Δημάρχου η Γλυφάδ...: Ο τρόπος και ο τόπος της ταφής των νεκρών δείχνει τον πολιτισμό μιας Κοινωνίας. Το πρόβλημα του νεκροταφείου ταλάνιζε την Γλυφάδα χρόν...

..ΤΑ ΝΕΑ ΣΗΜΕΡΑ 17-8-11

Στόχος διαρρηκτών το γραφείο της Εύας Καϊλη

Στόχος διαρρηκτών έγινε το γραφείο της βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Εύας Καϊλή, στην οδό Εθνικής Αμύνης, στη Θεσσαλονίκη.

 Ληστές με βαριοπούλα «χτύπησαν» τη ΔΕΗ Αργους

- Ληστές με "βαριοπούλα" χτύπησαν το υποκατάστημα της ΔΕΗ στο Αργος.

Ομπάμα: Δεν προβλέπεται ειδικό τμήμα για την αντιμετώπιση της ανεργίας- Πριν από μία ώρα

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, δήλωσε ότι το πρόγραμμα οικονομικής ανάκαμψης που προετοιμάζει για το Σεπτέμβριο, δεν συμπεριλαμβάνει τη δημιουργία ειδικού τμήματος που θα ασχολείται με την εύρεση ...

Ποινή φυλάκισης σε δύο νεαρούς για υποκίνηση επεισοδίων στη Βρετανία- Πριν από μία ώρα

Σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση για υποκίνηση σε επεισόδια μέσω Facebook, στη Βρετανία καταδικάστηκαν δύο νεαροί άνδρες.

Τουρκικό "όχι" σε επέμβαση στη Συρία- πριν από 2 ώρες

Την αντίθεση της Τουρκίας σε μια ξένη επέμβαση στη Συρία εξέφρασε σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος νωρίτερα είχε καταδικάσει τη συνέχιση της αιματηρής καταστολής ...

Οι δικηγόροι του Στρος Καν απειλούν με μηνύσεις- πριν από 3 ώρες

Στην αντεπίθεση, απειλώντας με μηνύσεις, περνάνε οι Γάλλοι δικηγόροι του πρώην διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, μετά τη δημοσίευση στο περιοδικό L' Express της ιατροδικαστικής εξέτασης της ...

Τσάμπιονς Λιγκ: Προβάδισμα πρόκρισης για Άρσεναλ, Λυών, Μπενφίκα- πριν από 3 ώρες

Η Άρσεναλ νίκησε με 1-0 την Ουντινέζε στο Λονδίνο, η Λυών κέρδισε με ανατροπή 3-1 τη Ρούμπιν Καζάν στη Γαλλία και η Μπενφίκα πήρε ισοπαλία 2-2 στην έδρα της Τβέντε. Και οι τρεις απέκτησαν σημαντικό ...

Ισραηλινοί σκότωσαν 17χρονο Παλαιστίνιο στη Λωρίδα της Γάζας- πριν από 4 ώρες

Νεκρός από τα πυρά του ισραηλινού στρατού έπεσε, απόψε, ένας 17χρονος Παλαιστίνιος στη Λωρίδα της Γάζας, σύμφωνα με παλαιστινιακές ιατρικές πηγές και αυτόπτες μάρτυρες.

Ο Παναθηναϊκός τον είχε σίγουρο, η Χιχόν τον απέκτησε- πριν από 4 ώρες

Χάθηκε ο νούμερο ένα μετεγγραφικός στόχος του Παναθηναϊκού για τη μεσαία γραμμή, καθώς ο Πορτογάλος Αντρέ Κάστρο δόθηκε δανεικός από την Πόρτο στη Σπόρτινγκ Χιχόν. Οι «πράσινοι» καθυστέρησαν ...

Απέτρεψαν επίθεση σε ολυμπιακές εγκαταστάσεις

- πριν από 3 ώρες

Eπίθεση εναντίον τοποθεσίας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012 στο Λονδίνο απέτρεψε η βρετανική αστυνομία, αφού εντόπισε μηνύματα στο Twitter και την υπηρεσία μηνυμάτων του Blackberry, όπως αποκάλυψε ...

Διαψεύδει η Αγκυρα σχέδιο «ουδέτερης ζώνης»

- πριν από 5 ώρες

Δεν υπάρχει σχέδιο για την δημιουργία ουδέτερης ζώνης στη μεθόριο με τη Συρία, υπογράμμισε η Τουρκία, διαψεύδοντας την πληροφορία που είχε μεταδώσει το CNN Turk

Εξετάζεται το μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας

- πριν από 5 ώρες

Το ενδεχόμενο να επεκτείνει τη δυνατότητα της αστυνομίας να επιβάλλει απαγόρευση κυκλοφορίας εξετάζει η βρετανική κυβέρνηση, σε απάντηση στα επεισόδια που σημειώθηκαν στο Λονδίνο και άλλες βρετανικές ...

Επιστολή «καίει» τον αρχισυντάκτη της News of the World

Πρώην ρεπόρτερ της News of the World "καίει" με επιστολή του τον πρώην αρχισυντάκτη Αντι Κόουλσον. Οι τηλεφωνικές υποκλοπές ήταν ένα θέμα που συζητούσαμε παρουσία του αρχισυντάκτη, υποστηρίζει

 Δέσμη προτάσεων για την ενίσχυση του ευρώ

- πριν από 7 ώρες

Φόρο στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές και ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς με συνταγματική δέσμευση θα προτείνουν Γαλλία και Γερμανία στα 17 κράτη-μέλη. Απορρίπτουν ως "πρόωρη" τη λύση του ευρωομόλογου

ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ  Απο το ΕΘΝΟΣ των Αθηνων

Μνήμες και συγκίνηση στον Πόντο

Για δεύτερη συνεχή χρονιά ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στην ιστορική Μονή

Ολόκληρο τον χώρο της ιστορικής μονής της Παναγίας Σουμελά είχαν κατακλύσει πιστοί, οι οποίοι έφθασαν εκεί από την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Γεωργία, τη Ρωσία αλλά και από την Ευρώπη, την Αυστραλία και την Αμερική

Μήνυμα ελπίδας, ειρήνης, αγάπης και αισιοδοξίας προς όλο τον κόσμο έστειλε χτες από την ιστορική Μονή της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο της Τουρκίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης κ. Βαρθολομαίος, όπου τέλεσε ανήμερα της Παναγίας για δεύτερη συνεχή χρονιά τη Θεία Λειτουργία, 89 χρόνια μετά το κλείσιμο της Μονής στη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής. "Οσοι ήρθαμε εδώ δεν ήρθαμε για να θρηνήσουμε απωλείας" είπε ο Πατριάρχης.
Περί τα 700 άτομα ήταν οι "τυχεροί" που παρακολούθησαν την πατριαρχική λειτουργία στο εσωτερικό της Μονής και στον υπαίθριο χώρο, έξω από το καθολικό του ναού της Παναγίας, που αποτελεί σήμερα, μαζί και όλη η Μονή, έναν μουσειακό χώρο.
Ομως στο όρος Μελά και στο επιβλητικό μοναστήρι που βρίσκεται σε υψόμετρο 1.200 μέτρων και αποτέλεσε στο παρελθόν επί αιώνες το κέντρο του ποντιακού ελληνισμού, έφτασαν αυτές τις μέρες χιλιάδες άτομα από την Ελλάδα, την Κύπρο, από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, της Ευρώπης αλλά και την Αμερική και την Αυστραλία.
"Εδώ σε πιάνουν τα κλάματα και όποιος δεν το έχει αισθανθεί δεν ξέρει από θαύματα", είπε ο κ. Βαρθολομαίος στην ομιλία του, που έγινε τόσο στα ελληνικά όσο και στα τουρκικά , ενώ ευχαρίστησε τις τουρκικές αρχές για της άδεια που έδωσαν από τον περασμένο χρόνο να τελείται εδώ η λειτουργία κάθε χρόνο ανήμερα της Παναγιάς και προσωπικά τον δήμαρχο της Τραπεζούντας.

Πατριάρχης Βαρθολομαίος συλλειτούργησε χτες με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο, τον μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβα και τον επίσκοπο Γιαροσλάφ και Ροστόφ κ. Παντελεήμονα

Για δεύτερη χρονιά υπήρξε επίσης εκπροσώπηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας, με επικεφαλής τον επίσκοπο Γιαροσλάφ και Ροστόφ κ. Παντελεήμονα, ενώ ο κ. Βαρθολομαίος εξέφρασε την ευχή να συλλειτουργήσει κάποια στιγμή στην Παναγία Σουμελά με τον Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλο, μια πρόσκληση που είχε απευθύνει και στο παρελθόν. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η ξεχωριστή αναφορά του Πατριάρχη στον ελληνικής καταγωγής Πόντιο βουλευτή της ρωσικής Δούμας, Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος πρωτοστατεί τα τελευταία χρόνια και ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Ελληνικών Κοινοτήτων της Ρωσίας σ' αυτή την "επιστροφή" στην Παναγία Σουμελά.
Ο κ. Βαρθολομαίος τον ευχαρίστησε δημόσια και γιατί "διευκολύνει το προσκύνημα όλων αυτών των ορθοδόξων πιστών αδελφών μας και ευχόμεθα να τους βλέπουμε και να συμπροσευχόμεθα κάθε χρόνο τέτοια μέρα", όπως είπε, δείχνοντας ότι έχουν ξεπεραστεί τα όποια προβλήματα είχαν δημιουργηθεί τα προηγούμενα χρόνια.

Ο κ. Βαρθολομαίος συλλειτούργησε χτες με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο, τον μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβα και τον επίσκοπο Γιαροσλάφ και Ροστόφ κ. Παντελεήμονα.
Αναφορά
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Πατριάρχης και στους Ποντίους, θυμίζοντας ότι ο Μακαριστός Πατριάρχης Αθηναγόρας τούς χαρακτήριζε ως ένα "υπέροχο, λαμπρό λαό", τον οποίο θαύμαζε. Στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων, προχθές το βράδυ πραγματοποιήθηκε στην Τραπεζούντα Φεστιβάλ Ποντιακής Λύρας, με τη συμβολική ονομασία "Η Λύρα ενώνει τους λαούς".
Το φεστιβάλ διοργανώθηκε για πρώτη φορά από τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Ρωσίας, ενώ συμμετείχαν λυράρηδες και χορευτικά συγκροτήματα από την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Γεωργία και τη Ρωσία.
ΒΕΡΜΙΟ
Συρροή πιστών και πολιτικών
Χιλιάδες άτομα συνέρρευσαν χθες και στη Μονή της Παναγίας Σουμελά, στο όρος Βέρμιο, για να τιμήσουν την Παναγία. Την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό εκπροσώπησε ο υφυπουργός Εσωτερικών, Πάρις Κουκουλόπουλος, ενώ παραβρέθηκε ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς. "Με τη συλλογική προσπάθεια των Ελλήνων θα τα καταφέρουμε και χαμένοι στο τέλος θα είναι όσοι επενδύουν στην καταστροφή", τόνισε ο υφυπουργός Εσωτερικών.Ο πρόεδρος της ΝΔ στάθηκε παραστάτης κατά τη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας και κατέθεσε στεφάνι στην προτομή του Αλέξανδρου Υψηλάντη.
Στις εκδηλώσεις παραβρέθηκαν από τον πολιτικό κόσμο οι βουλευτές Κώστας Γκιουλέκας, Γιάννης Ιωαννίδης, Σάββας Αναστασιάδης, Μιχάλης Χαλκίδης, Γιώργος Κασαπίδης, Παναγιώτης Κουρουπλής, ο περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας Γιώργος Δακής, οι δήμαρχοι Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, Νεάπολης-Συκεών Σίμος Δανιηλίδης, Βέροιας Χαρούλα Ουσουλτζόγλου, ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Ελευθέριος Οικονόμου, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης κ.ά. Μετά τη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας έγιναν τα εγκαίνια του "Μελισσανίδειου Μέλαθρου", κτιρίου-ξενώνα, που αποτελεί δωρεά των αδελφών Δημήτρη και Ιακώβου Μελισσανίδη, στη μνήμη του πατέρα τους Ζώρα.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΕΛΙΔΗΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

• 
• 
• 

 

..Τρεις φωτογραφιες απο Κεφαλονια και χοροι στα Τρικαλα



Λίμνη Μελισανή



<><><><>

<>

<><><><>

Hλιοβασίλεμα στο Φανάρι της Κεφαλονιάς..

Ανάρτηση :  Spiros Doikas

==Γλέντια και πανηγυρια στα χωριά των Τρικάλων==

 Το γλέντησαν λαϊκά στο Λιόπρασο (φωτο + βίντεο)

 

http://fatsimaremag.blogspot.c​om/2011/08/blog-post_9096.htmlfatsimaremag.blogspot.com

ΔΕιτε συγχρόνως στο Φατσιμαρε και τα άλλα γλέντια και πανηγυρια στα Τρίκαλα



.........Συλημένη Παναγιά στα Κατεχόμενα της Κύπρου

15 Αυγούστου 2011   Συλημένος και αλειτούργητος παραμένει εδώ και 37 χρόνια στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου ο ναός της Παναγίας της Κανακαριάς με τα απαράμιλλης τέχνης εντοίχια ψηφιδωτά, τα οποία αποτοιχίστηκαν μεταξύ 1978-1979 από τον Τούρκο αρχαιοκάπηλο Αϊντίν Ντικμέν, μεταφέρθηκαν στη Γερμανία και πολλά τμήματα τους πουλήθηκαν σε εμπόρους τέχνης.    
Ο ναός της Παναγίας Κανακαριάς, που βρίσκεται στο χωριό Λιθράγκωμη της Καρπασίας, είναι από τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις σύλησης της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου στο κατεχόμενο τμήμα του νησιού.    
Για την ονομασία Κανακαριά υπάρχουν τρεις εκδοχές. Η λαϊκή παράδοση αναφέρει ότι ένας Σαρακινός χτύπησε με βέλος, ή με μαχαίρι, το γόνατο της Παναγίας στην εικόνα, που βρισκόταν στον τοίχο έξω από την εκκλησία. Αμέσως έτρεξε αίμα. Αλλά το αιχμηρό αντικείμενο επέστρεψε σ΄εκείνον και
καρφώθηκε στο χέρι του. Στην προσπάθειά του να θεραπεύσει την πληγή, έσπευσε στο διπλανό χωριό, φωνάζοντας «καν, καν» («αίματα, αίματα»). Ο Σαρακινός πέθανε στο δρόμο κι από τότε η Παναγία ονομάστηκε Κανακαναριά.    
 Σύμφωνα με άλλο θρύλο, η Παναγία ονομάστηκε έτσι επειδή χτίστηκε από ένα κανακάρη, δηλαδή ένα μοναχοπαίδι. Η τρίτη εκδοχή προέρχεται από το ψηφιδωτό της βρεφοκρατούσας Παναγίας, η οποία «κανακεύει» το γιο της κρατώντας τον στα γόνατά της.    
Ο ναός της Παναγίας Κανακαριάς, στην πρώτη του μορφή ήταν μοναστηριακός, σπάνιο δείγμα της τέχνης του 6ου μ.Χ. αιώνα. Ανήκει στον τύπο της βασιλικής με τρούλο και, σύμφωνα με τους βυζαντινολόγους, η κεντρική αψίδα του είναι το μόνο τμήμα, που σώζεται από την ξυλόστεγη βασιλική του 5ου αιώνα. Η βασιλική αυτή καταστάφηκε τον 7ο αιώνα κατά τη διάρκεια των αραβικών επιδρομών. Ο ναός ξανακτίστηκε πρώτα ως ξυλόστεγος και έπειτα ως καμαροσκεπής. Σε μεταγενέστερο στάδιο, σύμφωνα με το Τμήμα Αρχαιοτήτων της Κύπρου, προστέθηκε στο κτίσμα ασπιδόμορφος τρούλος πάνω από το ιερό βήμα και κατά τον 12ο αι. προστέθηκε τρούλος στο κεντρικό κλίτος.    
Η κεντρική αψίδα του ναού, που χρονολογείται στη Μέση Βυζαντινή περίοδο, ήταν διακοσμημένη με ψηφιδωτά από τον 6ο αι μ.Χ. και αποτελούν πολύ σημαντικά έργα τέχνης και από τα λιγοστά εναπομείναντα πρωτοχριστιανικά ψηφιδωτά παγκοσμίως. Σε αυτά εικονίζεται η Θεοτόκος ένθρονη περιβαλλόμενη από «φωτεινή δόξα», στοιχείο το οποίο συνήθως περιβάλλει τον Χρίστο στις σκηνές της Μεταμόρφωσης και της Ανάληψης. Η Θεοτόκος κρατά στα γόνατα της τον Χριστό. Τη δόξα πλαισίωναν δύο φοινικόδεντρα και δύο αρχάγγελοι με σκήπτρο. Την παράσταση περιέβαλλε πλατιά ζώνη με γεωμετρικό και φυτικό διάκοσμο και με δεκατρία μετάλλια, όπου εικονίζονταν στηθαίοι ο Χριστός ή σταυρός και οι δώδεκα απόστολοι.    
Εκτός από τα ψηφιδωτά, στον ναό υπήρχαν τοιχογραφίες του 12ου, του 14ου αιώνα και του 16ου. Η μόνη που διασώθηκε, αλλά «τραυματισμένη», είναι η τοιχογραφία της Παναγίας Κανακαρίας στο τυφλό τόξο πάνω από τη νότια είσοδο, που μπορεί να χρονολογηθεί στην τελευταία εποχή.    
Όταν το Τμήμα Αρχαιοτήτων Κύπρου πληροφορήθηκε τη σύληση του ναού κατήγγειλε το γεγονός στην UNESCO, στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στο Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), στο Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων (ICOMOS) και στη Europa Nostra, αλλά και σε καθηγητές Βυζαντινής τέχνης παγκοσμίως.     Το 1983 επιστράφηκαν, μέσω Γερμανίας και με τη μεσολάβηση εμπόρου τέχνης στο Λονδίνο, τα κλεμμένα μετάλλια με τις μορφές των αποστόλων Λουκά και Βαρθολομαίου, που αφαιρέθηκαν από την αψίδα του ναού.    
Το 1988 εντοπίστηκαν τέσσερα τμήματα των ψηφιδωτών στην Ινδιανάπολη των ΗΠΑ, στην κατοχή της εμπόρου έργων τέχνης Peg Goldberg, η οποία διατηρούσε γκαλερί. Εκείνη κατείχε παράνομα:    
1. Το άνω τμήμα του στήθους του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.    
2. Το άνω τμήμα της παράστασης της Θεοτόκου και του Χριστού.    
3. Τα μετάλλια που εικονίζουν τους απόστολους Ματθαίο και Ιάκωβο.   
Η κυπριακή κυβέρνηση και η Εκκλησία της Κύπρου ξεκίνησαν αμέσως δικαστικό αγώνα εναντίον της Goldberg. Το δικαστήριο της Ινδιανάπολης και το Εφετείο στο Σικάγο αποφάσισαν τα τέσσερα ψηφιδωτά να επιστραφούν στον νόμιμο ιδιοκτήτη τους, δηλαδή στην Εκκλησία της Κύπρου. Τα ψηφιδωτά επιστράφηκαν το 1991 και σήμερα εκτίθενται στο Βυζαντινό Μουσείο του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ στη Λευκωσία.    
Τον Σεπτέμβριο του 1997 βρέθηκε και αποκτήθηκε το μετάλλιο με τη μορφή του αποστόλου Θαδδαίου και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους βρέθηκε στην κατοχή του αρχαιοκάπηλου Aydin Dikmen από τη γερμανική αστυνομία το μετάλλιο με τη μορφή του αποστόλου Θωμά. Ένα μήνα μετά βρέθηκε και το δεξί χέρι του αρχαγγέλου Γαβριήλ και το αριστερό χέρι της Παναγίας.    
Το 2010, κατά την επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου στο Βυζαντινό Μουσείο του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, ο διευθυντής του Γιάννης Ηλιάδης έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα ψηφιδωτά της Παναγίας Κανακαριάς και επισήμανε ότι πρόκειται για μοναδικά ψηφιδωτά, τα οποία είναι της ίδιας εποχής με τα ψηφιδωτά της Ραβέννας και της Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά και πως είναι διαμελισμένα και καταστραμμένα.    
Εξάλλου, στη Γερμανία εκκρεμεί η υπόθεση των εικόνων, ψηφιδωτών και τοιχογραφιών από την κατεχόμενη Κύπρο, που βρέθηκαν σε διαμερίσματα του Dikmen στο Μόναχο το 1997. Τα έργα, όπως αναφέρει ο κ. Ηλιάδης, προέρχονται από πενήντα διαφορετικούς λεηλατημένους ναούς στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο. Ανάμεσά τους είναι τέσσερα τεμάχια ψηφιδωτών του 6ου αιώνα από την Παναγία Κανακαριά.    
Παρά τις προσπάθειες της Εκκλησίας της Κύπρου και της Κυπριακής κυβέρνησης πέντε σπαράγματα ψηφιδωτών από τον ναό της Παναγίας Κανακαριάς ακόμα δεν έχουν εντοπισθεί. Πρόκειται για τα μετάλλια με τις μορφές των Αποστόλων Ανδρέα, Μάρκου, Φιλίππου και Παύλου, καθώς και το κάτω μισό της παράστασης της Θεοτόκου με τον Χριστό που είναι κρυμμένα πιθανότατα στα θησαυροφυλάκια συλλεκτών.   

ΑΠΕ   

Γιῶργος Βέης: Ἡ σινικὴ αἴγλη τοῦ ἀκαριαίου

Ἀναρτήθηκε στὶς 15 Αὐγούστου 2011 ἀπὸ τὸν/τὴν planodion

Γι­ῶρ­γος Βέ­ης 

Ἡ σι­νι­κὴ αἴ­γλη τοῦ ἀ­κα­ρια­ίου 

Στὸν Γιά­ννη Πα­τί­λη, ἀν­τὶ  σκέ­των εὐ­χα­ρι­στι­ῶν 

«Κά­νε νὰ φα­νεῖ κα­θα­ρὰ ἡ μι­κρό­τη­τα τοῦ τό­που – ὁ σι­δε­ρέ­νιος καὶ ἀ­δι­α­πέ­ρα­στος κύ­κλος, ἀ­πὸ τὸν ὁ­ποῖ­ο εἶ­ναι ζω­σμέ­νος. Ἔ­τσι, ἀ­πὸ τὴ μι­κρό­τη­τα τοῦ τό­που θὰ βγοῦν οἱ Με­γά­λες Οὐ­σί­ες».

Δι­ο­νύ­σιος Σο­λω­μός, Στο­χα­σμοί, 9 (1) 

ΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ τῶν ἐ­πι­κo­λυ­ρι­κῶν μυ­θι­στο­ρη­μά­των καὶ τῶν λοι­πῶν ἀ­γη­γη­μα­τι­κῶν πο­τα­μῶν, οἱ Κι­νέ­ζοι πέ­ρα­σαν ἀ­πο­φα­σι­στι­κά, ὅ­ταν ὡ­ρί­μα­σαν οἱ ὑ­φο­λο­γι­κὲς συν­θῆ­κες, καὶ στὴν τέ­χνη τῆς τα­χυ­γρα­φῆς. Οἱ μι­κρές, πε­ρί­τε­χνες ἱ­στο­ρί­ες τῶν ἑ­κα­τὸ λέ­ξε­ων ἀ­γα­πή­θη­καν δε­όν­τως στὴν πε­ρί­ο­δο κα­τὰ τὴν ὁ­ποί­α ἄν­θι­σε ἡ κλα­σι­κὴ λο­γο­τε­χνί­α. Ἡ συλ­λο­γή, φέ­ρ’ εἰ­πεῖν, τῶν Πα­ρά­ξε­νων Ἱ­στο­ρι­ῶν τοῦ Λιά­ο Τζά­ι ἀ­νή­κει, σύμ­φω­να μὲ ἐ­πι­βε­βαι­ω­μέ­νες μαρ­τυ­ρί­ες, στὰ δη­μο­φι­λέ­στε­ρα ἔρ­γα τῆς δυ­να­στεί­ας τῶν Τσίνγκ. Ἡ προ­σή­λω­ση στὸ βρα­χὺ τῆς δί­ση­μης συ­νή­θως ἔκ­φρα­σης, ὁ αὐ­το­εγ­κλει­σμὸς τῆς σκέ­ψης στὸ σπυ­ρὶ τοῦ ρυ­ζιοῦ ἢ ἡ συγ­κέν­τρω­ση τοῦ ἐ­ξει­δι­κευ­μέ­νου γλύ­πτη στὸ κα­ρύ­δι, στὴν ἐ­πι­φά­νεια τοῦ ὁ­ποί­ου μπο­ρεῖ νὰ σκα­λί­σει δε­κά­δες εὐ­δι­ά­κρι­τα κε­φά­λια κα­λο­γέ­ρων, ἀ­νή­κουν στοὺς κοι­νοὺς τό­πους τῆς αἰ­σθη­τι­κῆς ἐ­κλέ­πτυν­σης. Ἡ μι­νι­μα­λι­στι­κὴ ἔκ­φρα­ση, ὄ­χι ὡς πλή­ρης ἀ­πόρ­ρι­ψη τοῦ πε­ριτ­τοῦ, ἀλ­λὰ ὡς κυ­ρι­ο­λε­κτι­κὴ ὑ­πο­γράμ­μι­ση τοῦ ση­μαί­νον­τος, συ­νι­στᾶ ἀ­σφα­λῶς κι αὐ­τὴ γο­νι­δια­κὸ χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό της σι­νι­κῆς τέ­χνης. Ὁ θε­με­λι­ώ­δης κόκ­κος τῆς δη­μι­ουργί­ας τεκ­μαί­ρε­ται ὡς ἐκ τῶν πραγ­μά­των ὅ­τι ἀ­πο­τε­λεῖ μιὰ ἀ­κό­μη ἑ­στί­α ὑ­φο­λο­γι­κῶν πραγ­μα­τώ­σε­ων, ὅ­που δο­κι­μά­ζον­ται οἱ μά­στο­ρες στὰ εἴ­δη τους. Στὴν ἐν θερ­μῷ πα­ρα­τή­ρη­ση τοῦ Φρίν­τριχ Νί­τσε, ὅ­πως κα­τα­γρά­φε­ται στὸ ἐμ­βλη­μα­τι­κό του ἔρ­γο Πέ­ρα ἀ­πὸ τὸ κα­λὸ καὶ τὸ κα­κό(2), δη­λα­δὴ «σὲ τί πα­ρά­ξε­νη ἁ­πλού­στευ­ση καὶ πα­ρα­ποί­η­ση ζεῖ ὁ ἄν­θρω­πος», θὰ ἰ­σχυ­ρι­ζό­μουν ὅ­τι ἡ ἰ­δι­ό­τυ­πη ἐν προ­κει­μέ­νῳ ἀ­φη­γη­μα­τι­κὴ μορ­φὴ τῶν Κι­νέ­ζων ἀ­να­λαμ­βά­νει τὴν εὐ­θύ­νη νὰ δι­ευ­ρύ­νει μὲ τὰ δι­κά της ἀ­φο­πλι­στι­κὰ μέ­σα τὰ δε­δο­μέ­να το­πί­α μας, προ­σφέ­ρον­τας, με­τα­ξὺ ἄλ­λων, κλει­διὰ ἑρ­μη­νεί­ας ἑ­νὸς μέ­ρους τῶν φαι­νο­μέ­νων. Κα­τὰ τρό­πο συ­νο­πτι­κό, δρα­στι­κὸ καί, τὸ κυ­ρι­ό­τε­ρο, πα­νεύ­κο­λο στὴν ἀ­πο­μνη­μό­νευ­ση, τὸ ἐ­λά­χι­στο ἀ­φη­γη­μα­τι­κὸ ἔρ­γο κα­θί­στα­ται ἐμ­μέ­σως σὺν-ζω­ή. Ἡ ἁ­πλού­στευ­ση βε­βαί­ως δι­εκ­δι­κεῖ ἐ­δῶ σὺν τοῖς ἄλ­λοις, πά­σῃ θυ­σί­ᾳ, τὴν (ὅ­ποι­α) λο­γο­τε­χνι­κὴ ἀ­λή­θεια.

       Ἀν­τι­πα­ρα­βάλ­λω μα­ζὶ μὲ τὸν Γ. Σό­μερ­σετ Μὸμ ὁ­ρι­σμέ­νες συ­να­φεῖς συμ­πε­ρι­φο­ρές, οἱ ὁ­ποῖ­ες μὲ τὴ σει­ρά τους θὰ ὑ­πο­νο­μεύ­ον­ται πάν­τα ἀ­πὸ τὴ δε­δη­λω­μέ­νη, τὴν ἐμ­πράγ­μα­τη σο­φί­α τῶν ἐ­πω­νύ­μων ἐ­παγ­γελ­μα­τι­ῶν ἢ καὶ τῶν αὐ­το­σχέ­δι­ων ἐ­πι­γραμ­μα­το­ποι­ῶν αὐ­τῆς τῆς μο­να­δι­κῆς καὶ στὴν αἰ­σθη­τι­κὴ εὑ­ρη­μα­τι­κό­τη­τά της χώ­ρας. Οἱ πα­ρε­ξη­γή­σεις δι­α­λύ­ον­ται μό­λις κα­νεὶς ἀν­τι­λη­φθεῖ τὸ εὖ­ρος, τὶς ἐμ­φα­νέ­στα­τες ποι­κι­λί­ες, οἱ ὁ­ποῖ­ες χα­ρα­κτη­ρί­ζουν ἐξ ὑ­παρ­χῆς τὶς σι­νι­κὲς ἀ­φη­γη­μα­τι­κὲς ἐμ­πε­δώ­σεις. Πα­ρα­θέ­τω τὰ ἑ­ξῆς γιὰ τὶς ἀ­νάγ­κες τῆς ἐ­πο­πτι­κῆς στιγ­μῆς: «Ἡ Κί­τι εἶ­χε τὴν ἐν­τύ­πω­ση ὅ­τι, ὑ­πο­συ­νεί­δη­τα ἴ­σως, εἶ­χε υἱ­ο­θε­τή­σει τὴν κι­νε­ζι­κὴ ἄ­πο­ψη ὅ­τι οἱ Εὐ­ρω­παῖ­οι εἶ­ναι βάρ­βα­ροι καὶ ἡ ζω­ή τους σκέ­τος πα­ρα­λο­γι­σμός· μό­νο στὴ ζω­ὴ στὴν Κί­να μπο­ροῦ­σε νὰ δι­α­κρί­νει ἕ­νας λο­γι­κὸς ἄν­θρω­πος μιὰ κά­ποι­α πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Αὐ­τὸ σή­κω­νε σκέ­ψη: ἡ Κί­τι ἄ­κου­γε μο­νί­μως γιὰ τοὺς Κι­νέ­ζους ὅ­τι ἦ­ταν πα­ρακ­μια­κοί, βρο­μι­ά­ρη­δες καὶ ἀ­πε­ρί­γρα­πτοι. Σὰν νά ’­χε ξαφ­νι­κὰ ση­κω­θεῖ γιὰ λί­γο μιὰ κουρ­τί­να καὶ νά ’­βλε­πε τὸν κό­σμο πλου­τι­σμέ­νο μ’ ἕ­να χρῶ­μα κι ἕ­να νό­η­μα ποὺ δὲν εἶ­χε φαν­τα­στεῖ.­»(3)

       Συγ­κρα­τῶ ὅ­τι στὶς ἡ­μέ­ρες μας ἀν­θεῖ καὶ ἡ πα­ραλ­λα­γὴ τῶν «μι­κρο-μυ­θι­στο­ρη­μά­των», τῶν λε­γο­μέ­νων «h­i­nt-f­i­c­t­i­on», τὰ ὁ­ποῖ­α ἀ­πο­τε­λοῦν­ται ἀ­πὸ ἑ­κα­τὸν σα­ράν­τα λέ­ξεις τὸ πο­λύ. Ὅ­σες δη­λα­δὴ φτά­νουν γιὰ νὰ χω­ρέ­σουν σὲ δύ­ο μό­λις μη­νύ­μα­τα τῶν κι­νη­τῶν τη­λε­φώ­νων. Ἀ­πὸ ἐ­κεῖ οἱ Κι­νέ­ζοι τὰ προ­ω­θοῦν συ­στη­μα­τι­κὰ στὴν ἀ­να­γνω­στι­κὴ ἐν­δο­χώ­ρα τῆς ἀ­χα­νοῦς πρώ­ην αὐ­το­κρα­το­ρί­ας τους. Πολ­λὲς φο­ρὲς συ­νο­δεύ­ον­ται ἀ­πὸ εὔ­στο­χα σχό­λια τῶν ἀ­να­γνω­στῶν. Τὸ ἕ­να φέρ­νει στὸ ἄλ­λο. Ἡ δι­α­λε­κτι­κὴ τά­ξη συγ­κρα­τεῖ τὸ νό­η­μα, ἀλ­λὰ καὶ τὸ ἐ­παυ­ξά­νει ταυ­το­χρό­νως. Τὸ αἴ­σθη­μα ἐν τέ­λει ὅ­τι γρά­φε­ται ἀ­πὸ κοι­νοῦ τὸ ἕ­να καὶ μό­νον βι­βλί­ο τοῦ κό­σμου, ὅ­πως συ­χνὰ ὑ­πο­γράμ­μι­ζε ὁ Χόρ­χε Λου­ὶς Μπόρ­χες, ἀ­νι­χνεύ­ε­ται εὔ­κο­λα στὴν προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση. Τὸ δι­ά­λυ­μα, ὁ κερ­μα­τι­σμὸς τοῦ ἀ­φη­γη­μα­τι­κοῦ ἐ­γὼ σὲ ἕ­ναν κυ­κε­ώ­να ἐκ­δο­χῶν εἶ­ναι ἐν­δε­χο­μέ­νως τὸ ἀ­πώ­τε­ρο, πι­θα­νῶς ἀ­σύ­νει­δο, αἴ­τη­μα εἴ­τε τῶν ἀ­γνώ­στων, εἴ­τε τῶν ἐ­πω­νύ­μων ἢ ἑ­τε­ρω­νύ­μων συγ­γρα­φέ­ων. Ἐ­δῶ θὰ πα­ρα­βά­λω τὴν κρί­ση τοῦ Ζὸρζ Μπα­τά­ιγ: «Τὸ θε­μέ­λιο μιᾶς σκέ­ψης εἶ­ναι ἡ σκέ­ψη τοῦ ἄλ­λου, ἡ σκέ­ψη εἶ­ναι τὸ τοῦ­βλο ποὺ τσι­μεν­τά­ρε­ται μέ­σα σ’ ἕ­ναν τοῖ­χο»­(4). Οἱ δι­η­γη­τι­κὲς ἐκ­δο­χὲς ὅ­λων αὐ­τῶν, οἱ ὁ­ποῖ­οι εἶ­ναι στὴν οὐ­σί­α κατ΄ εὐ­θεί­αν γραμ­μὴ ἀ­πό­γο­νοι τῶν χρη­στῶν μιᾶς ἰ­δι­αί­τε­ρα ἀ­παι­τη­τι­κῆς τε­χνι­κῆς, ποι­κίλ­λουν ἀ­σφα­λῶς σὲ βαθ­μοὺς τῆς ρη­μα­τι­κῆς ἔν­τα­σης, τῆς δι­ε­ξο­δι­κῆς λύ­σης τοῦ τα­χυ­δρά­μα­τος καὶ τῆς δι­δα­κτι­κῆς ἰ­δί­ως προ­ο­πτι­κῆς, κά­τι τὸ ὁ­ποῖ­ο, ὅ­πως ἔ­χει κα­τα­δει­χτεῖ ἀ­πὸ πολ­λοὺς ἐ­ρευ­νη­τές, συ­νέ­χει τὴν κι­νε­ζι­κὴ τε­χνο­τρο­πί­α στὸ σύ­νο­λό της. Ὅ­πως ἰ­σχυ­ρί­ζε­ται ὁ Μι­σὲλ Φου­κώ, ἀ­να­φε­ρό­με­νος στὶς ποι­ό­τη­τες καὶ πο­σό­τη­τες τῶν δυ­να­μι­κῶν λε­κτι­κῶν συν­δυα­σμῶν ἐν γέ­νει, «οἱ πρα­κτι­κὲς λό­γου δὲν εἶ­ναι ἁ­πλὰ καὶ μό­νο τρό­ποι κα­τα­σκευ­ῆς τοῦ λό­γου. Λαμ­βά­νουν σάρ­κα καὶ ὀ­στὰ μέ­σα σὲ σύ­νο­λα τε­χνι­κῶν, σὲ θε­σμούς, σὲ σχή­μα­τα συμ­πε­ρι­φο­ρᾶς, σὲ τύ­πους με­τά­δο­σης καὶ δι­α­νο­μῆς, σὲ μορ­φὲς παι­δα­γω­γι­κῆς ποὺ ταυ­τό­χρο­να τὶς ἐ­πι­βάλ­λουν καὶ τὶς ὑ­πο­στη­ρί­ζουν»(5). Μὲ δε­δο­μέ­νη λοι­πὸν τὴν ἐν­το­πι­ό­τη­τα τῆς συν­το­μό­τα­της ἔκ­φαν­σης, ὀ­φεί­λει νὰ ἀν­τι­με­τω­πί­ζει κα­νεὶς τὴν ἀ­δι­ά­πτω­τη καλ­λι­έρ­γεια τοῦ ἐ­λά­χι­στου λε­κτι­κοῦ μορ­φώ­μα­τος ὡς ἀ­φι­έ­ρω­μα στὴν ἰ­δι­ο­προ­σω­πί­α τοῦ σι­νι­κοῦ κα­τα­πι­στεύ­μα­τος. Ὄ­χι, γιὰ νὰ τὸ δι­α­τυ­πώ­σω δι­α­φο­ρε­τι­κά, ὡς ἐν­δε­χό­με­νο φό­ρο ὑ­πο­τε­λεί­ας στὴν παγ­κο­σμι­ο­ποι­η­μέ­νη σύγ­χυ­ση τῆς τα­χύ­τη­τας, ἀλ­λὰ ὡς συ­νει­δη­τὸ ἀ­ξια­κὸ δεί­κτη τοῦ συγ­κε­κρι­μέ­νου πο­λι­τι­σμι­κοῦ γί­γνε­σθαι. Ἡ δό­κι­μη στιγ­μή, τὸ σπέρ­μα τῆς δη­μι­ουρ­γι­κῆς γρα­φῆς, ἐ­κλύ­ει ἐκ προ­οι­μί­ου, πάν­τα στὶς εὐ­τυ­χέ­στε­ρες, ἐν­νο­εῖ­ται, τῶν πε­ρι­πτώ­σε­ων, μιὰ τέ­τοι­α ἔν­τα­ση ἐκ­φο­ρᾶς, ἡ ὁ­ποί­α ἔ­χει τὴν εὐ­χέ­ρεια νὰ μνη­μει­ώ­σει ἐν συν­το­μί­ᾳ πά­θη, ὑ­στε­ρί­ες καὶ ἄγ­χη. Νὰ δα­μά­σει κον­το­λο­γίς, σὲ ἕ­να βαθ­μὸ ἔ­στω, τὴν ἔ­κτα­ση τοῦ ἄ­γαν.

       Τὸ πα­ρελ­θὸν τῆς δη­μι­ουρ­γι­κῆς γρα­φῆς, ἡ ἀρ­χαι­ο­λο­γί­α τῆς ἔμ­πνευ­σης δι­α­χέ­ε­ται ἀ­νεμ­πό­δι­στη στὸ ἠ­λε­κτρι­κὸ πα­ρόν, στὶς ὀ­θό­νες τῆς λα­λί­στα­της, παν­το­κρά­τει­ρας κι­νη­τῆς τη­λε­φω­νί­ας, στὶς παν­το­ει­δεῖς ἑ­στί­ες τῶν πλη­ρο­φο­ρια­κῶν δι­κτύ­ων. Σὰν νὰ μὴν ἔ­χουν ἀλ­λά­ξει οἱ ταυ­τό­τη­τες τοῦ χρό­νου ἀ­πὸ τὴν προ­α­να­φε­ρό­με­νη δυ­να­στεί­α τῶν Τσίνγκ. Ναί, τὸ ἐ­πι­και­ρο­ποι­η­μέ­νο σκη­νι­κὸ τοῦ βί­ου σή­με­ρα δη­λώ­νει, με­τα­ξὺ ἄλ­λων, πι­στό­τη­τα συμ­πε­ρι­φο­ρῶν σὲ βά­θος ἑ­κα­τον­τα­ε­τι­ῶν. Ἡ κί­νη­ση εἶ­ναι φαι­νο­μέ­νη ἀ­πὸ τὴ σκο­πιὰ τοῦ γραμ­μα­το­λό­γου. Ἐξ οὗ καὶ τὸ πα­ρά­δο­ξον τοῦ ἰ­σχυ­ρι­σμοῦ ἑ­νὸς ὑ­πο­ψι­α­σμέ­νου ἡ­με­τέ­ρου: «ἡ Ἀ­να­το­λὴ εἶ­ναι ἕ­να σταυ­ρο­δρό­μι. Περ­νοῦν τὰ πάν­τα ἀ­π’ αὐ­τήν. Θρη­σκεῖ­ες, στρα­τεύ­μα­τα, αὐ­το­κρα­το­ρί­ες, ἀ­γα­θά, χω­ρὶς κατ΄οὐ­σί­αν νὰ κι­νεῖ­ται τί­πο­τα». Ἡ ἀ­πο­τί­μη­ση ἀ­νή­κει στὸν Ντὲ Γκώλ, ὅ­πως ἀ­πο­τυ­πώ­νε­ται, τὸ 1930, σὲ μιὰ ἐ­πι­στο­λή του ἀ­πὸ τὴ Βη­ρυ­τὸ πρὸς ἕ­ναν φί­λο του. Ἔ­χον­τας ζή­σει καὶ ἐρ­γα­στεῖ κα­τὰ δι­α­στή­μα­τα ὀ­κτὼ χρό­νια στὴν Κί­να, μοι­ρα­σμέ­να με­τα­ξὺ Πε­κί­νου καὶ Χὸνγκ Κόνγκ, ἔ­μα­θα νὰ ἀν­τι­λαμ­βά­νο­μαι τὴν ἐ­πι­και­ρό­τη­τα πε­ρισ­σό­τε­ρο ὡς τμῆ­μα ἑ­νὸς τε­ρά­στιου πα­λιμ­ψή­στου, πα­ρὰ ὡς τη­λε­ο­πτι­κὴ εἴ­δη­ση ἢ φευ­γα­λέ­ο ἐξ ἀ­νάγ­κης πέ­ρα­σμα πά­νω ἀ­πὸ τὶς ἐ­πι­φά­νει­ες τῶν ὑ­πο­λοί­πων ὀ­πτι­κῶν ση­μά­των. Συμ­πε­ραί­νω ὅ­τι τὸ και­νο­φα­νὲς τῆς σή­με­ρον ἦ­ταν ἴ­σως ὁ κώ­δι­κας ἑ­νὸς θραύ­σμα­τος τοῦ θαμ­ποῦ σι­νι­κοῦ πα­ρελ­θόν­τος ἢ τὸ σι­νιά­λο ἑ­νὸς λο­γί­ου τῆς αὐ­το­κρα­το­ρι­κῆς αὐ­λῆς, ἀ­γνώ­στου στοὺς πολ­λοὺς ἀλ­λὰ ὄ­χι στοὺς δι­α­πρε­πεῖς εἰ­δή­μο­νες τοῦ χώ­ρου.

       Ἂς ἐ­πι­ση­μά­νω ἐ­πί­σης ὅ­τι σὲ ἄλ­λες πά­λι πε­ρι­στά­σεις, δε­κά­δες χι­λιά­δων ἀ­να­γνω­στῶν κα­λοῦν­ται νὰ ἀ­να­δεί­ξουν τὸ πλέ­ον εὐ­θύ­βο­λο ἀ­πο­τύ­πω­μα αὐ­τῆς τῆς κα­τη­γο­ρί­ας. Στοὺς δη­μο­φι­λεῖς δι­α­γω­νι­σμοὺς συμ­με­τέ­χουν ἀ­κό­μη καὶ ἐ­πι­φα­νεῖς συγ­γρα­φεῖς ἢ δη­μο­σι­ο­γρά­φοι. Ἐ­νί­ο­τε τὰ δι­ά­σπαρ­τα αὐ­τὰ κεί­με­να συγ­κεν­τρώ­νον­ται σὲ ἕ­ναν τό­μο. Ἔ­τσι γρά­φτη­κε ἀ­πὸ 492 κει­με­νί­δια τὸ ἔρ­γο Ὁ ἔ­ρω­τας στὴν ἐ­πο­χὴ τοῦ Βά­ι Μπό. Στὸ δι­α­δί­κτυ­ο ἔ­χει μά­λι­στα ἀ­ναρ­τη­θεῖ καὶ τὸ μυ­θι­στό­ρη­μα Ἄ­σε με μό­νο: μιὰ ἱ­στο­ρία τοῦ Τσὲνγκ Ντού τοῦ M­u­r­o­ng X­u­e­c­un, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἦ­ταν ὑ­πο­ψή­φιος, τὸ 2008, γιὰ τὴν πε­ρι­ώ­νυ­μη λο­γο­τε­χνι­κὴ δι­ά­κρι­ση «M­an A­s­i­an L­i­t­e­r­a­ry P­r­i­ze». Ὑ­πάρ­χει ἀ­ναν­τίρ­ρη­τα, ὅ­πως συ­χνὰ συμ­βαί­νει κα­τὰ κα­νό­να σὲ ὅ­λες τὶς ὑ­πε­ραι­ω­νό­βι­ες σχο­λὲς σκέ­ψης, καὶ ἡ ἐ­ναν­τι­ω­μα­τι­κὴ ἄ­πο­ψη. Ὁ κα­θη­γη­τὴς Mo Hu­a­i­qi Ch­ong­qing τοῦ N­o­r­m­al U­n­i­v­e­r­s­i­ty πι­στεύ­ει ὅ­τι τὰ λι­λι­πού­τεια αὐ­τὰ κεί­με­να συ­νι­στοῦν αὐ­θεν­τι­κὰ προ­ϊ­όν­τα της ἐ­πο­χῆς τῶν παμ­φά­γων τα­χυ­φα­γεί­ων. Το­νί­ζει δὲ ὅ­τι γρή­γο­ρα θὰ ξε­πε­ρα­στοῦν ἀ­πὸ τοὺς νο­ή­μο­νες, ἀ­παυ­δι­σμέ­νους ἀ­να­γνῶ­στες, ἀ­φοῦ πρό­κει­ται ἁ­πλῶς γιὰ εὐ­και­ρια­κὰ παι­χνί­δια μὲ τὶς λέ­ξεις. Ὁ Mu­rong Xu­e­cun συ­νη­γο­ρών­τας τρό­πον τι­νά, φρο­νεῖ ὅ­τι οἱ δη­μο­φι­λέ­στε­ρες μυ­θι­στο­ρί­ες στοὺς κόλ­πους τῶν Κι­νέ­ζων πα­ρα­μέ­νουν στα­θε­ρὰ αὐ­τὲς τῶν ἑ­κα­τὸ χι­λιά­δων λέ­ξε­ων ἡ κά­θε μιά. Ἄλ­λοι πά­λι πι­στεύ­ουν ὅ­τι τὰ σύγ­χρο­να «μι­κρο-μυ­θι­στο­ρή­μα­τα» ἔ­χουν μέλ­λον, καὶ μά­λι­στα λαμ­πρό, δι­ό­τι ἀ­πὸ τὴν ἴ­δια τους τὴν ὑ­φὴ πα­ρέ­χουν τὴν ὑ­πο­λο­γί­σι­μη δυ­να­τό­τη­τα νὰ προ­σεγ­γί­σουν ἀ­κό­μη καὶ τὰ με­γα­θέ­μα­τα τῆς λο­γο­τε­χνί­ας μὲ μιὰ μορ­φή, ἡ ὁ­ποί­α ὡς ἐκ τῶν πραγ­μά­των πα­ρα­μέ­νει ἀ­κα­τα­μά­χη­τη.

       Τὰ ση­μεῖ­α τῶν και­ρῶν εὐ­νο­οῦν προ­κλη­τι­κὰ τὰ δρα­στι­κὰ εὔ­πε­πτα σύ­νο­λα, τοὺς ἐ­πι­τυ­χεῖς δη­λα­δὴ λο­γο­τε­χνι­κοὺς με­ζέ­δες σὲ ἀν­τι­δι­α­στο­λὴ μὲ τὰ ἀ­τε­λεύ­τη­τα, μα­κά­ρια δεῖ­πνα τῶν κει­με­νο­αρ­γο­σχό­λων. Ὁ δι­α­κε­κρι­μέ­νος ἐκ­δό­της Λοὺ Τσιμ­πὸ ἰ­σχυ­ρί­ζε­ται μά­λι­στα ὅ­τι τὸ ὅ­ριο τῶν ἑ­κα­τὸν σα­ράν­τα λέ­ξε­ων, τὸ ὁ­ποῖ­ο ἐ­πι­βάλ­λε­ται σή­με­ρα, ἀ­ναγ­κά­ζει πράγ­μα­τι τοὺς συγ­γρα­φεῖς νὰ γί­νον­ται ὅ­λο καὶ πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­κρι­βο­λό­γοι καὶ ἐ­ξον­τω­τι­κὰ σα­φεῖς, ἀ­σκών­τας κα­τὰ πε­ρί­πτω­ση τὸ προ­σω­πι­κό τους ὕ­φος. Ὁ­ρι­σμέ­νοι κα­τα­γί­νον­ται στὴ συγ­γρα­φὴ ἔρ­γων τῶν εἴ­κο­σι μό­νον λέ­ξε­ων, ἐ­πει­δὴ θε­ω­ροῦν τὶς ἑ­κα­τὸν σα­ράν­τα πλε­ο­να­στι­κές. Γι’ αὐ­τὸ καὶ ὁ Τσὰνγκ Γι­βού, κα­θη­γη­τὴς τῆς λο­γο­τε­χνί­ας στὸ φη­μι­σμέ­νο Πα­νε­πι­στή­μιο τοῦ Πε­κί­νου, δι­ευ­κρί­νι­σε χα­ρι­το­λο­γών­τας, ὅ­τι τὰ «μι­κρο-μυ­θι­στο­ρή­μα­τα» εἶ­ναι «σὰν τὶς φοῦ­στες τῶν γυ­ναι­κῶν, ὅ­σο πιὸ κον­τὲς εἶ­ναι, τό­σο τὸ κα­λύ­τε­ρο γι’ αὐ­τές»­(6). Πι­στεύ­ω ὅ­τι ἡ φι­λο­λο­γί­α πε­ρὶ τὰ πρό­σφο­ρα, να­νο­ει­δὴ ἀ­πο­κτή­μα­τα τῆς γρα­φῆς συμ­βάλ­λει κι αὐ­τὴ ἀ­πὸ τὴν πλευ­ρά της στὴν ἐκ­πόρ­θη­ση τοῦ σι­νι­κοῦ μη­νύ­μα­τος. Ἔ­στω καὶ ἑ­νὸς μό­νον τε­μα­χί­ου του. Πάν­τως, μὲ τὸν τρό­πο τῆς κα­θο­λι­κῆς γνω­σι­ο­λο­γι­κῆς ἐμ­πει­ρί­ας, τὴν ὁ­ποί­α προ­τεί­νει ἡ δι­ε­ξο­δι­κὴ πάν­τα Μαρ­γκε­ρὶτ Γι­ουρ­σε­νάρ, τὸ ἐγ­χεί­ρη­μα ἀ­πο­κτᾶ πρό­σθε­τη γο­η­τεί­α. Πα­ρα­βάλ­λε­ται ἐν­δε­χο­μέ­νως μὲ τα­ξί­δι – ὁ­ρια­κὸ δι­α­κύ­βευ­μα στὶς ἐ­σχα­τι­ὲς τοῦ ἐξ ἀν­τι­κει­μέ­νου πραγ­μα­τι­κοῦ. Ἀν­τι­γρά­φω ἐν­δει­κτι­κά το ἑ­ξῆς ἀ­πό­σπα­σμα ἀ­πὸ τὸ κύ­κνει­ο ἐρ­γό­χει­ρό της Ὁ γύ­ρος τῆς φυ­λα­κῆς: «Τὸ νὰ δεῖς κα­λὰ μιὰ χώ­ρα, ση­μαί­νει νὰ ἐ­πι­χει­ρή­σεις νὰ τὴ γνω­ρί­σεις, καὶ ὣς ἕ­να βαθ­μὸ νὰ τὴν κά­νεις δι­κή σου, στὸ πα­ρὸν καὶ τὸ πα­ρελ­θόν της, νὰ προ­σπα­θή­σεις νὰ δεῖς τε­λι­κὰ τί ση­μαί­νει γιὰ ΄κεί­νους ποὺ ζοῦν σ΄αὐ­τήν. Πο­λὺ λί­γοι ἄν­θρω­ποι ἐν­δι­α­τρί­βουν σὲ ὅ­λα αὐ­τά».(7) 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 

(1) Στὸ πρω­τό­τυ­πο: «F­a’ u­s­c­ir n­e­t­ta la p­i­c­c­o­l­e­z­za d­el l­u­o­go – il c­i­r­c­o­lo f­e­r­r­eo ed i­m­p­e­n­e­t­r­a­b­i­le o­n­de fu c­i­n­to. C­o­si d­a­l­la p­i­c­c­o­l­e­z­za d­el l­u­o­go u­s­c­i­r­a­n­no le g­r­a­n­di S­o­s­t­a­n­ze.» Με­τά­φρα­ση: Γι­ῶρ­γος Βε­λου­δῆς, ἐκ­δό­σεις «Πε­ρί­πλους», 1977.

(2) Με­τά­φρα­ση: Ζή­σης Σα­ρί­κας, ἐκ­δό­σεις «Πα­νο­πτι­κόν», 2010.

(3)Τὸ βαμ­μέ­νο πέ­πλο, με­τά­φρα­ση: Τρι­σεύ­γε­νη Πα­πα­ϊ­ω­άν­νου, ἐκ­δό­σεις «Με­ταίχ­μιο», 2008.

(4) Ἡ θε­ω­ρί­α τῆς θρη­σκεί­ας, με­τά­φρα­ση: Κώ­στας Κου­ρε­μέ­νος, ἐκ­δό­σεις «ὕ­ψι­λον», 1982.

(5) La v­o­l­o­n­te de s­a­v­o­ir, 1971, Ἐ­πι­λο­γὴ ἀ­πὸ τὰ D­i­ts et e­c­r­i­ts, εἰ­σα­γω­γὴ-ἐ­πι­λο­γὴ- με­τά­φρα­ση: Θα­νά­σης Λά­γιος, ἐκ­δό­σεις «στιγ­μή», 2011.

(6) Ho Ai Li, «O­ne – t­w­e­et n­o­v­e­l­s’, h­i­nt f­i­c­t­i­on t­a­ke o­ff in C­h­i­na», A­nn/T­he S­t­r­a­i­ts Times / The Jakarta Post, 8 Ἰουνίου 2011, ὅπου καὶ ἄλλα στοιχεῖα ἀπὸ τὴν τρέχουσα  ἐπικαιρότητα τῶν μικρομυθιστορημάτων.

(7) Μετάφραση: Νίκος Δομαζάκης, ἐκδόσεις «Χατζηνικολῆ», 2009.

  

Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση. 

Γιῶργος Βέης (Ἀθήνα, 1955). Ποί­η­ση, τα­ξι­δι­ω­τι­κό. Σπού­δα­σε Νο­μι­κὰ στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο τῆς Ἀ­θή­νας καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς δι­πλω­μά­της (τώ­ρα πρέ­σβης τῆς Ἑλ­λά­δος στὴν Τζα­κάρ­τα τῆς Ἰν­δο­νη­σί­ας). Πρῶ­το του βι­βλί­ο ἡ ποι­η­τι­κὴ συλ­λο­γὴ Φόρ­μες καὶ ἄλ­λα ποι­ή­μα­τα, 1970-1973 (Κοῦ­ρος, 1974). Τε­λευ­ταῖ­ο του ποι­η­τι­κὸ βι­βλί­ο Με­τά­ξι στὸν κῆ­πο (Ὕ­ψι­λον, 2010), τε­λευ­ταῖ­ο τα­ξι­δι­ω­τι­κὸ Μαν­χά­ταν-Μπαν­γκόκ. Μαρ­τυ­ρί­ες, με­τα­βά­σεις (Κέ­δρος, 2011).

Ο Έρως της Θράκης έπαιζε βιολί!

Αναρτήθηκε από την ellas 15-8-11

 

 Βρέθηκε στη Θράκη πήλινο ειδώλιο, ενός… βιολιστή. Το βιολί, που φυσικά δεν το έλεγαν τότε έτσι, είναι ένα από τα μουσικά όργανα που λένε, πως δεν ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα. Να όμως που βρέθηκε το ειδώλιο και χρονολογείται από τον 3ο αι. Μ.Χ. Είναι καμωμένο από ροδοκάστανο πηλό, και σε μερικά σημεία του ήταν ζωγραφισμένο με λευκό και κυανό χρώμα. Το εύρημα ήτο σε τάφο, μαζί με άλλα τέσσερα ειδώλια Ερωτιδέων.
Εικονίζει έναν Έρωτα, με την μορφή γυμνού παιδιού (σημείο αγνότητος), που φέρει γύρω από τη μέση του τυλιγμένο ένα ιμάτιο, που ήταν βαμμένο λευκό, η άκρη του οποίου πέφτει κατά μήκος του αριστερού του ποδιού. Ως εδώ τίποτε το περίεργο. Αλλά ο Έρως αυτός κρατά στο αριστερό του χέρι ένα τρίχορδο μουσικό όργανο, που το στηρίζει στο δεξιό ώμο του, ενώ το προτεταμένο δεξί χέρι (που το μισό λείπει), θα κρατούσε πιθανότατα δοξάρι (ή άλλο είδος «πλήκτρου», όπως το έλεγαν τότε).

Τα δάκτυλα του αριστερού χεριού πιέζουν τις χορδές στο τέλος του βραχίονος του μουσικού οργάνου. Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμμιά αμφιβολία πως πρόκειται για ένα σύγχρονου τύπου αρχαίο βιολί, ίσως άρπα με δοξάρι, που παίζει αυτός ο Έρωτας, σπάνια, έως σπανιότατη -ίσως και μοναδική- απεικόνιση σε αρχαίο κομμάτι, αν εξαιρέσει κανείς σχετικό το ανάγλυφο του Εθν. Αρχ. Μουσείου Αθηνών, που εικονίζει τον μουσικό διαγωνισμό Απόλλωνος-Μαρσύα, που όμως έγινε με κιθάρα!
Κάτι ανάλογο με τον «βιολιστή των Αβδήρων» έχει βρεθεί και στην περιοχή της αρχαίας Κορίνθου. Τώρα, λοιπόν, είναι καιρός να αναθεωρηθούν αυτές οι απόψεις και το εύρημα μας αναγκάζει να σκεφτόμαστε πως το πρώιμο «βιολί» -παραλλαγή της πανδουρίδος- ήταν γνωστό στην Θράκη, και οι Θρακιώτες μουσικοί το διέδωσαν στο Αιγαίο και την Μ. Ασία – γι’ αυτό και είναι τόσο διαδεδομένο σ’ αυτά τα μέρη – απ΄ όπου έφθασε έως τους άραβες, οι οποίοι με την σειρά τους, ίσως, το διέδωσαν στην Ισπανία. [Γ. Λεκάκης «Μουσικής μύησις», το βρήκα εδώ ]

"Ο Δήμαρχος Γλυφάδας ΘΑ ΒΑΡΕΘΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ...ΔΗΜΑΡΧΟΣ !"

«Νέο Κοιμητήριο»… εν ριπή οφθαλμού! «Θέλει κότσια και πίστη για ότι έχουμε επιλέξει»

από τον ==================

Αναστάσιο  Αποσπόρη

================

  ΓΛΥΦΑΔΑ .Κυριακή, 14 Αυγούστου 2011

Η κοινωνία της Γλυφάδας παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τα γεγονότα έργων δεκαετιών να παίρνουν «σάρκα και οστά» τρέχοντας με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Αυτό απλά σημαίνει ότι το «σύστημα» της αντιπολίτευσης έχει τελειώσει… αφού δεν βρίσκει πλέον κάτι να ασχοληθεί έστω για τους… τύπους. Όσο δε να φωνάζουν κάποιοι υπενθυμίζω «Τhe Party is over». Τώρα όσον αφορά τα λοιπά… «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω».
Επομένως, η ψήφος μας και η στήριξή μας σ’ αυτόν τον δήμαρχο ήταν απόφαση σωστής σκέψης και υπεύθυνης κρίσης.
Γιατί απ’  ότι φαίνεται, τα αντιπολιτευόμενα μέρη που απαρτίζουν αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο είναι πλέον «εξαφανισμένα» μιας και ότι «δύσκολο» και «ακατόρθωτο», έστω και για εντυπωσιασμό προς τους πολίτες τα τελευταία 25 χρόνια θέλουν να ισχυρισθούν και να σφετεριστούν γίνεται πράξη… πριν να το πουν.
Γιατί, ποια λογική θα επέτρεπε πλέον στον κάθε πολίτη να αναθέτει τη διαχείριση της ζωής του και του αύριο των παιδιών του και το δικό του φυσικά… σε «φτηνούς» επαγγελματίες του εντυπωσιασμού, ανθρώπους ψυχοπαθολογικά παγιδευμένους στην ιδιοτέλεια και στην εξουσιομανία, «κραγμένους» για την κωμικοτραγική ανικανότητα τους και τα «φοβερά» λάθη τους;
Παράκληση και προτροπή προς φανφαρολάγνους προσφάτως εξευτελισθέντες από πράξεις τους μανιοδικομανείς καρικατούρες, δήθεν δημοσιογράφους και διαχρονικούς εραστές του άπαξ δια παντός «υπήρξαμε» και δεν θα «υπάρξουμε» ποτέ ξανά ότι: «Οι άνθρωποι είναι απαραίτητο να αυτοπαρατηρούνται και να αυτοελέγχονται, με ειλικρίνεια βέβαια και αντικειμενικότητα. Όπως ελέγχουν τη μορφή τους στον καθρέπτη, έτσι, σαν σε εσωτερικό κάτοπτρο, πρέπει να προβάλουν και να αποτιμούν την αξία των πράξεων τους. Με αυτόν τον απλό τρόπο θα μπορέσουν να μετριάσουν τις αδυναμίες τους και να εξαφανισθούν». Γιατί πρώτα απ’ όλα και όλους αυτός ο Δήμαρχος και αυτή η Δημοτική αρχή ΜΑΖΙ με τον άξιο ποιμενάρχη κ. Παύλο τοποθέτησαν «εν τόπω χλοερώ» το ΠΑΡΕΛΘΟΝ.

Το μόνο που μένει είναι να περιμένω με αγωνία την επόμενη κίνηση «ΜΑΤ» από αυτόν τον Δήμαρχο, για το καλό του Τόπου και όλων των πολιτών.
Εν κατακλείδι… Αυτός ο Δήμαρχος θα βαρεθεί να είναι Δήμαρχος.

Ο αεικίνητος δήμαρχος Γλυφάδας Κωστας Κόκκορης, έχοντας την υποστηριξη των συμπολιτων του ,στέλνει το κακό παρελθον της πόλης του "εν τόπω χλοερώ"...

Για το ίδιο θέμα στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ διαβάζουμε

 

ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ

Κηδεύουν τη... νομιμότητα στη Γλυφάδα

Με νέες κηδείες στον καταπατημένο αναδασωτέο χώρο του Υμηττού "απαντά" ο Δήμος στις αντιδράσεις από φορείς, πολίτες και ΜΜΕ.

Το μεσημέρι και το απόγευμα της Τρίτης έχουν προγραμματιστεί δύο νέες τελετές ενταφιασμού στο χώρο και όπως δείχνουν οι δηλώσεις των υπευθύνων, επιχειρείται η δημιουργία τετελεσμένου. "Ο μόνος τρόπος για να ταφούν οι νέοι νεκροί είναι στο νέο αυθαίρετο. Δεν υπάρχει χώρος πλέον στο παλιό νεκροταφείο" δήλωσαν εκπρόσωποι του Δήμου σε εκπομπή του ΣΚΑΙ.
Το θέμα ξεκίνησε με την εγκατάσταση λυόμενης εκκλήσίας και τον ενταφιασμό οκτώ νεκρών το τριήμερο, που προκάλεσε την έντονη αντίδραση εκ μέρους του ΥΠΕΚΑ.
Οι νέοι ενταφιασμοί προγραμματίστηκαν και πιθανώς θα πραγματοποιηθούν την ίδια ώρα που θα γίνεται γνωστή η θέση του δασαρχείου και το πόρισμα της Εισαγγελίας που ερευνά την υπόθεση.
Μιλώντας στην ίδια εκπομπή η ειδική γραμματέας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος Μαργαρίτα Καραβασίλη τόνισε ότι "πρόκειται για κραυγαλέα αυθαιρεσία. Έπρεπε να γίνει κουβέντα του δημάρχου επίσημα με το ΥΠΕΚΑ και τον Οργανισμό Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας για τη χωροθέτηση νεκροταφείου

OI ΝΕΟΙ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΙ.. Του Αλέξανδρου Αρδαβάνη: ΠΑΡΑΜΟΝΗ

Ένα γάργαρο γελάκι…είσαι
υπερβολικός!Προηγείται
καταιγισμός πυροβολικού ή από αέρος βομβαρδισμός. Ακολουθεί η χερσαία επίθεση.
Το παρελθόν
και το παρόν ουσιωδώς ταυτόσημα.
Κωδωνοκρουσίες
ηλεκτρονικές, με ένα πάτημα κουμπιού επιλέγεται ο ρυθμός. Επί δίωρο ηχητική ισοπέδωση
των περιοίκων.
Ακολουθούν
οι παράφωνοι αμανέδες στα μεγάφωνα, εκτρωτική εξέλιξη του Ρωμανού του Μελωδού,
του Εκκλησιαστή. Χοντροί ρασοφόροι χρυσοποίκιλτοι ασχημονούν μεγαλοπρεπείς.. …σαράντα σβέρκοι βοϊδινοί με λαδωμένες
μπούκλες /σαράντα λύκοι με προβιά γι’ αυτούς χτυπά η καμπάνα -αχ ρε
Βάρναλη!
Η
χερσαία επίθεση εξόντωσης όποιων θυλάκων ανυπόταχτων περιοίκων εξελίσσεται∙ με
τα τύμπανα και τις σάλπιγγες της τοπικής μπάντας, καμπάνες ξανά και ξανά. Και ο
αρχιερατικός λόγος, υλακή πολλαπλασιασμένη από τη ηχώ, επισφραγίζει.
Το
πλήθος των σκυφτών χαμογελαστό πυκνώνει τις τάξεις της λιτανείας με τα λάβαρα,
τα εξαπτέρυγα, την εικόνα μπροστά μπροστά. Είναι όλοι χαρούμενοι, όπως οι πολίτες
της νεόκοπης γαλλικής δημοκρατίας χαμογελαστοί προχωρούσαν στον όλεθρο της ρώσικης
χειμωνιάτικης στέπας. Vivel’ Empereur!   
Πόλεμοι
όλων των τύπων και εποχών. Ταυτόσημοι.
Τα μόνα
ίχνη οργής που μου απέμειναν εδώ στα μισά της έκτης, σαλεύουν.
Μπορώ
ακόμα να μισήσω.
Αλλά ισχύς
κρούσης πού;
Αόριστος
δισταγμός, γιατί διάσπαρτες οι φοβομάνες.
Είναι μεσοκαλοκαιριάτικη
η σύνθλιψη και δεν είναι η πρώτη.
Είναι της
Παναγιάς  και είναι Δεκαπενταύγουστος.
Μεγάλη η χάρη Της κι ας μη μπορεί να μου φυλάξει αυτιά και ψυχή από τούτη την
ορδή των απίστων της.
Είμαι αφύλαχτος
κι αγιάτρευτος στο μπαλκόνι μου.
Είμαι
ακτήμων. Δε μου ανήκει ούτε η γαλήνη ενός θανάτου ερήμην τους.
Είμαι
έρημος.
Πιο
βράδυ, η καταφυγή στο ανέλπιστο αεράκι. Η χάρη Της επιτέλους∙ Της ανάβω λυχναράκι θλίψεως.

......Κεραμας:ο Ανδρεας εγραφε αγγλικα τους λογους του. Λιανη:ποτε!

Ο Ανδρέας Παπανδρεου έγραφε πρώτα αγγλικά τους σημαντικούς λόγους του και κατόπιν τους μετεφραζε στήν Ελληνική.. ".

 Τάδε. έφη τό,άλλοτε  "άλτερ έγκο "του Ανδρέα, Βασίλης Κεραμας, στο δεύτερο μέρος της έρευνας μας "Τι απέγιναν οι άνθρωποι του προέδρου "που θα συνεχιστεί την επόμενη εβδομάδα. Διαφορετική όμως είναι η άποψη της Δήμητρας Λιανη,χηρας του τέως 'Ελληνα πρωθυπουργού...