47 χρόνια πιστη στη Ελληνομελβουρνιώτικη ζωή είναι η Ρένα Φραγκιουδάκη. ¨Ηρθε παιδούλα και ωρίμασε κοντα στα μικρόφωνα και στα προβλήματα του απόδημου Ελληνισμού. Προικισμένη με μια κρυστάλλινη φωνή απο τα πρωτα Ελληνικά προγράμματα που ακούστηκαν στη Μελβουρνη απο τα μισά του περ.αιωνα η Ρένα ήταν εκει.. Στην εκδήλωση των Ελλήνων συγγραφέων που έγινε στην Κοινοτητα (6-11-11) και λιγα 24ωρα απο την επιστροφή της απο την πατρίδα,η Ρένα συναντήθηκε με το Δημήτρη Παπαγεωργίου,και με φόντο το Μελβουρνιώτικο Σίτυ θυμήθηκαν παλιά και καινούρια.
Monday, November 7, 2011
ΡΕΝΑ ΦΡΑΓΚΙΟΥΔΑΚΗ. Η ΦΩΝΗ της Ελλάδας στη Μελβούρνη
47 χρόνια πιστη στη Ελληνομελβουρνιώτικη ζωή είναι η Ρένα Φραγκιουδάκη. ¨Ηρθε παιδούλα και ωρίμασε κοντα στα μικρόφωνα και στα προβλήματα του απόδημου Ελληνισμού. Προικισμένη με μια κρυστάλλινη φωνή απο τα πρωτα Ελληνικά προγράμματα που ακούστηκαν στη Μελβουρνη απο τα μισά του περ.αιωνα η Ρένα ήταν εκει.. Στην εκδήλωση των Ελλήνων συγγραφέων που έγινε στην Κοινοτητα (6-11-11) και λιγα 24ωρα απο την επιστροφή της απο την πατρίδα,η Ρένα συναντήθηκε με το Δημήτρη Παπαγεωργίου,και με φόντο το Μελβουρνιώτικο Σίτυ θυμήθηκαν παλιά και καινούρια.
OI ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗΣ για ΑΛ.ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ
Στο κέντρο της Μελβούρνης και στον 3ο όροφο της Ελληνικής Κοινότητας ,
ο Συνδεσμος Συγγραφέων και Λογοτεχνων Μελβουρνης υποδέχθηκε στις
6-11-11 και παρουσίασε τη γνωστή συγγραφέα και τα έργα της Αλεξάνδρα
Συμεωνίδου.Στο μικρόφωνο η Ιωάννα Λιακκακου.
Sunday, November 6, 2011
"ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ" ΕΥΧΗΘΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΣΕ ΝΕΛΑ ΚΑΙ ΜΠΡΑΝΤ όταν τους πηρε το κότερο!!
 |
| Το ζευγος Μάντεν προχωρεί για την αίθοσα δεξιώσεων όπου τους περιμενουν οι πολλοι φίλοι τους. |
Ηταν ένας γάμος με τα όλα του..
Μιλάμε για το γάμο της Νέλας Μπαμπατζιά και του Μπραντ Μάντεν που άρχισε πριν μια εβδομάδα http://efhmeris.blogspot.com/2011/10/7.html και τελείωσε την Κυριακή (6-11-11) με μια υπέροχη εκδήλωση στην πιο όμορφη παραποτάμια αίθουσα της Μελβούρνης Leonda By The Yarra.
Mε έκδηλη την παρουσία πολλών Τρικαλινων (τόπος καταγωγής του πατέρα της νύφης) Καστοριανων (της μητέρας της) και του Καίηπ Ταουν (πατρίδα του γαμπρου)αλλα και πολλων ακόμα περιοχων της Ελλάδας ,,λόγω των πολλών φίλων του Στέριου και της Άννας Μπαμπατζιά,έγινε ένα τρικούβερτο γλέντι. Γνωστη ορχήστρα της Μελβούρνης ερμήνευσε τραγούδια για τη νεολαία αλλα και το Ελληνικό πρόγραμμα περιείχε απο το" Ζειμπέκικο της Ευδοκίας" ως την "Τρικαλινή μου πέρδικα " και όλα τα γνωστά Θεσσαλικα ροκ που απελευθερωνουν ψυχή και σωμα.
Στη δεξίωση παρευρέθη η Γενική πρόξενος της Ελλάδας στη Μελβούρνη κ. Λιανίδου ,η γραμματέας του προξενείου κ Εφη Νικολοπούλου με το σύζυγό της δημοσιογράφο κωστα Νικολόπουλο και πολλοί ακομα προσκεκλημένοι. ¨Οπως δήλωσε ο Στέριος Μπαμπατζιάς στο γάμο ήταν έτοιμοι να έλθουν ο Δημήτρης Δόλλης,θείος της Νύφης και υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος με τη σύζυγό του Νίκη αλλα λόγω των κρίσιμων πολιτικων εξελίξεων στην πατρίδα αυτο δεν κατέστη δυνατόν..
Εντυπωσιακή όμως ήταν η παρουσία της γιαγιάς της νύφης Νελλας Δόλλη,η οποία χαιρέτησε όλους τους προσκεκλημένους και αρκετές φορες χειροκρότησε τούς νεόνυμφους και χόρεψε και η ίδια με πολύ λεβεντιά..
Το γλέντι κράτησε μεχρι τα μεσάνυχτα και έκλεισε όταν ένα κότερο ήρθε και πηρε τα νιόγαμπρα εν μεσω πολλών χειροκροτημάτων ,σφυριγμάτων και ευχων για Ζωή χαρούμενη και ευτυχισμένη..
Δ.Β.Π
 |
| Να ζήσετε.. |
 |
| Φιλιά και χαμόγελα. |
 |
| Η νύφη εκφράζει τη χαρα και το κέφι της με ένα σφύριγμα που χειροκροτήθηκε |
 |
| Γιωργος,Τζένη,Άντζελα και Στέλλα Μπαμπατζιά χόρεψαν με την καρδιά τους.. |
 |
| Η γιαγιά της νύφης κ Νέλα Δόλλη,μητέρα του υφυπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Δόλλη δεν σταμάτησε στιγμή να ειναι χαρούμενη και να χειροκροτεί τους φίλους και συγγενεις που ήρθαν στο γάμο.Εδω με χωριανούς του γαμπρού της Στέριο. |
 |
| Η κ Νέλα Δολλη δέχεται τις ευχες της Γενική προξένου της Μελβουρνης κ Λιανίδου και των παιδιων της.. |
 |
| Χορός,χορος,χορός.. |
 |
| Το κέφι στα ύψη και η νύφη σηκώνεται στα χέρια .. |
 |
| Στο βάθος το ποτάμι της Μελβούρνης όπου το κότερο ήρθε και πηρε τους νεόνυμφους.. |
 |
Πολλες ευχες απο φίλους για "βίο ανθόσπαρτο".
ΔΙΑΜΑΝΤΟΥΛΑ.. Παραδοσιακό .Αντ.Μπαλούκας
Απο τον Άγιο Δημήτριο του Ολύμπου ο Αντωνης Μπαλούκας ζει στη Μελβούρνη πολλα χρόνια και όταν βρει καλη παρέα θυμαται,με την υπέροχη φωνή του και τα πατρικά του χώματα ..
Η ταξιδιωτική λογοτεχνία του Γιώργου Βέη
Έντυπη Έκδοση Βιβλιοθήκη, Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011 Αγαπημένοι τόποι και τοπία
Από τον Κώστα Γ. Παπαγεωργίου
Γιώργος Βέης
Μανχάταν - Μπανγκόκ
Μαρτυρίες, μεταβάσεις
εκδόσεις Κέδρος, σ. 232, ευρώ 15
Ο ποιητής Γιώργος Βέης είναι ο συστηματικότερος και σημαντικότερος συγγραφέας βιβλίων ταξιδιωτικής λογοτεχνίας τα τελευταία δώδεκα χρόνια· από το 1999, οπότε και εξέδωσε το Ασία, Ασία, έως σήμερα. Θα τολμούσα μάλιστα να προσθέσω ότι δεν είναι ένας απλός συνεχιστής του είδους -όπως αυτό καλλιεργήθηκε από τον Καζαντζάκη, τον Παπαντωνίου, τον Ουράνη, τον Βενέζη, τον Θεοτοκά, τον Ι. Μ. Παναγιωτόπουλο, τον Κόντογλου, τον Μυριβήλη και τόσους άλλους- αλλά ένας ανανεωτής του, εκμεταλλευόμενος και καλλιεργώντας όλες τις επιμέρους γνωρισματικές-χαρακτηριστικές εκδοχές του: την ταξιδιωτική αφήγηση, την προσωπική ημερολογιακή αποτύπωση εντυπώσεων, σκέψεων και συναισθημάτων, την αυτοβιογραφία, τη γεωγραφική και ιστορική προσέγγιση και την εξομολόγηση. Κι αυτό, επειδή ο Γιώργος Βέης δεν υπήρξε ένας απλός επισκέπτης των τόπων στους οποίους αναφέρεται, αλλά, ζώντας σ' αυτούς επί σειρά ετών, με την ιδιότητα του διπλωμάτη, μπόρεσε να διεισδύσει στα βάθη της ιστορίας τους, να συνδυάσει επαγωγικά το παρελθόν με το παρόν τους και να καταλήξει σε σκέψεις, ειδικά και γενικά συμπεράσματα ενδεικτικά της ιστορικής αίσθησης που τον χαρακτηρίζει.
Γράφοντας πριν από λίγα χρόνια για την ποιητική συλλογή του Ν, όπως νοσταλγία, σημείωνα ότι η «αποδημητικότητα» μοιάζει να έχει γίνει κάτι σαν δεύτερη φύση του. Οτι η αποδημητικότητα, άρα και νοσταλγία, τον στρέφουν και, κατά κύματα, τον ωθούν σε αναπαραστάσεις μιας άλλης πραγματικότητας, διαφορετικών πνευματικών και εικαστικών προτύπων και, γενικά, ενός άλλου τρόπου ζωής, όπως τον γνώρισε και τον βίωσε στη μακρόχρονη διαβίωσή του σε τόπους της Απω Ανατολής. Πράγμα που κάνει, έχοντας προηγουμένως με εμπιστοσύνη αφεθεί, χωρίς φοβίες και προκαταλήψεις, στη γοητεία του διαφορετικού, όπως εύκολα προκύπτει και από την ανάγνωση του περί ου ο λόγος βιβλίου. Το οποίο αποτελεί ακόμη έναν καρπό ενός εξακολουθητικά φυγόκεντρου βίου· μία ακόμα αποζημίωση, θα πρόσθετα, των περιφορών του συγγραφέα γύρω από τον άξονα της ακόρεστης ταξιδιωτικής του επιθυμίας.
Ο Γιώργος Βέης, εξακολουθητικά περιπλανώμενος σε αγαπημένους του τόπους, τοπία και πόλεις, αφήνεται να χαθεί όπως θα χανόταν σε ένα άγνωστο δάσος. Ο,τι υποπίπτει στην αντίληψή του και στις αισθήσεις του, το καταγράφει έτσι, που ο λόγος του παίρνει τη χροιά της προσωπικής εξομολόγησης. Μιλώντας γι' αυτό εκφράζει τον βαθύτερο εαυτό του· θα έλεγε κανείς ότι ταυτίζεται με ό,τι βλέπει και τον κινητοποιεί εκφραστικά, ότι μιλώντας γι' αυτό διακατέχεται από μια διάθεση ερωτική, ενώ ταυτόχρονα υφίσταται έναν πνευματικό ερεθισμό, μια συγκίνηση διανοητική. Η εντύπωση και η διάθεση για περιγραφή εκφράζονται ως προβολή του εσωτερικού του κόσμου επάνω στον εξωτερικό. Παίρνουν την έκφραση της εσωτερικής του διάθεσης. Εκείνο που αναζητεί υπάρχει πέρα απ' αυτό που βλέπει, πέρα από το αντικείμενο, το πρόσωπο ή την κατάσταση, που, στο τέλος, μεταμορφώνονται σε εσωτερική πραγματικότητα (Στ. Ξεφλούδας).
Τα συνεχή ταξίδια συμβάλλουν, εν τέλει, στην κατάκτηση βαθμίδων αυτογνωσίας του ταξιδευτή. Ο εαυτός του ταξιδιώτη φωτίζεται από την κατανόηση και την κατάκτηση του άλλου, του διαφορετικού. Ο,τι αποσπά και κινεί την προσοχή του, ύστερα από μία εσωτερική διαδικασία, μετατρέπεται σε έναυσμα για καταβυθίσεις αυτογνωσιακού ενδιαφέροντος. Παράλληλα, θα έλεγε κανείς ότι στις διαρκείς μετακινήσεις, στην ηδονόπαθη προσπάθειά του να οικειωθεί το αλλότριο, το διαφορετικό, τον στέργουν φωνές συγγραφέων και φιλοσόφων που, με τον δικό τους τρόπο, από τη δική του σκοπιά ο καθένας, μίλησαν για τους τόπους που τώρα κινητοποιούν, με ποικίλους τρόπους, κι αυτόν. Για τόπους τους οποίους επισκέπτεται και γνωρίζει όχι ως απλός ταξιδιώτης-επισκέπτης, αλλά ως ερευνητής του υπεδάφους της αφείδωλα εκτεθειμένης μπροστά στα μάτια του σαγηνευτικής πραγματικότητας.
Εχοντας ζήσει στο Πεκίνο (1991-1995) και στο Χονγκ Κονγκ (2000-2004), μπόρεσε να εγκολπωθεί στην πράξη «το απώτερο νόημα καίριων δηλώσεων και ειδοποιών συνδηλώσεων της σινικής συμπεριφοράς»· να διεισδύσει με κατανόηση και εμβρίθεια σε ζητήματα κοινωνικής πολιτικής και πνευματικής ιδιομορφίας, να κατανοήσει και να καταδείξει τις προφανείς και τις υπολανθάνουσες ποιότητες-ιδιαιτερότητες του σινικού φαινομένου. Κι όλ' αυτά, χωρίς να απεμπολήσει την ταυτότητα του σκεπτόμενου Ευρωπαίου, συνδέοντας Ανατολή και Δύση, βρίσκοντας, αισθανόμενος μάλλον, την «πληρότητα της νιτσεϊκής σκέψης» να αποκτά μέσα του μιαν έντονη ινδονησιακή απόχρωση.
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, που έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο Το τοπίο ως παιδαγωγός, το ταξίδι ως αισθητική, αναφέρεται στο Μανχάταν, όπου έζησε ανάμεσα στα 1983 και στα 1989 και που ξαναεπισκέφτηκε, για επαγγελματικούς λόγους, το 2009. Αρα οι μνήμες, στην προκειμένη περίπτωση, είναι παλιές, αλλά και πρόσφατες. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα κείμενα εδώ, τουλάχιστον στην πλειονότητά τους, μοιάζουν με ημερολογιακές εγγραφές και, σαν τέτοια, άπτονται της συγγραφικής-ποιητικής πορείας του συγγραφέα, ο οποίος, με μια διάθεση σχεδόν εξομολογητική, οδηγεί τον αναγνώστη στο ποιητικό του εργαστήρι, αποκαλύπτοντάς του τρόπους μεταποίησης εντυπώσεων και σκέψεων εξωτερικής προέλευσης σε εσωτερικά βιώματα· σε προποιητικό υλικό. Μιλάει για συναντήσεις του με αγαπημένους του συγγραφείς, όπως ο Κάλλας και ο Μπόρχες, για εκ του σύνεγγυς γνωριμίες του με το έργο σημαντικών δημιουργών, όπως ο Αντι Γουόρχολ, ο Φρανκ Στέλλα κ.ά. Περιγράφει τρόπους με τους οποίους μυήθηκε στην εντοπιότητα, στην ιθαγένεια που τίμησαν συγγραφείς, όπως ο Γουίτμαν και ο Φιτζέραλντ, κατορθώνοντας, σαν από μία ενδιάθετη δύναμη βοηθημένος, να αντισταθεί στην τύρβη των γεγονότων και, κυρίως, στη φθορά που κάθε ημερολόγιο γραφείου υπαινίσσεται καθημερινά, προκειμένου να διατηρήσει απρόσβλητη, από εξωτερικούς παράγοντες, τη σχέση που τον συνδέει, ως παρατηρητή της πραγματικότητας, με μια συγκεκριμένη, κάθε φορά, απόχρωσή της. Με αποτέλεσμα οι περιγραφές του, οι αφηγήσεις του, να διατηρούν ακέραιο το πρώτο, το καταλυτικό εκείνο ξάφνιασμα του παρθενικού βλέμματος. Για να μπορεί, εν τέλει, να πολλαπλασιάζει ακαταπαύστως τις εικόνες που συγκράτησε και να τις καθιστά πηγές σημαντικών κειμένων, όπως είναι αυτά που συγκροτούν το παρόν βιβλίο του.
Saturday, November 5, 2011
Thanks George..Η Ελλαδα ξαναελπίζει.
Έλεγχος από το ΔΝΤ στην Ιταλία
Σάββατο, 05 Νοεμβρίου 2011 10:46
Στη μέγγενη της ΕΕ και του ΔΝΤ μπαίνει και η Ιταλία καθώς πρόκειται να υποβάλλεται σε ελέγχους ανά τρίμηνο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ταυτόχρονα με τους ελέγχους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε οι προσπάθειες της χώρας για την προώθηση οικονομικών μεταρρυθμίσεων να γίνουν πιο αξιόπιστες. Ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όπως παραδέχτηκαν νωρίτερα και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και ο πρόεδρος της ΕΕ Χέρμαν βαν Ρόμπεϊ, σε συνέντευξη Τύπου στις Κάννες διευκρίνισε ότι πρόκειται για μια πρωτοβουλία που δεν επιβλήθηκε, αλλά ζητήθηκε από την Ρώμη και προσπαθώντας να λειάνει τις εσωτερικές αντιδράσεις σημείωσε ότι «η Ιταλία δεν πρόκειται να τεθεί υπό επιτήρηση» αλλά ΔΝΤ και ΕΕ θα επικυρώνουν την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων στη χώρα. Συμπλήρωσε δε ότι η χώρα του δεν θα ενταχθεί στο Ταμείο Διάσωσης.ΓΑΠ: 24 μηνες μαζεύω τα σπασμένα της ΝΔ.
Zησαμε πολυ λάσπη.. Η α/ρχή της χθεσινής (4-11-11) ομιλίας του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου που συγκλόνισε τους Έλληνες και πατριωτες και πηρε ψηφο εμπιστοσύνης,,
Subscribe to:
Posts (Atom)