Monday, February 20, 2012
Μπορεί μια πραγματικά επιβλητική ταινία τριών λεπτών να αφηγήται μια ολόκληρη ιστορία;
Αξίζει τον κόπο.
Μπορεί μια πραγματικά επιβλητική ταινία τριών λεπτών να αφηγήται μια ολόκληρη ιστορία;
Ο Βρετανός σκηνοθέτης σερ Ρίντλεϋ Σκωτ ξεκίνησε έναν παγκόσμιο κινηματογραφικό διαγωνισμό για επίδοξους σκηνοθέτες, με τίτλο, «Πείτε το με το δικό σας τρόπο». Υπήρξαν πάνω από 600 συμμετοχές.
Η ταινία δεν επιτρεπόταν να διαρκεί πάνω από τρία λεπτά, να περιέχει μόνο μέχρι έξι γραμμές αφήγηση και να αποτελεί μια ολοκληρωμένη ιστορία.
Πρώτευσε το «Μονόκερως από Πορσελάνη» σε σκηνοθεσία του Αμερικανού Κήγκαν Γουίλκοξ. Είναι η ιστορία της ζωής δύο ανθρώπων, που αν και τελείως αντίθετη παραμένει πάρα πολύ όμοια - όλα ειπωμένα σε λιγότερο από 3 λεπτά.
Μας το έστειλε ο φίλος μας Γεωργιος Βέης.
Μας το έστειλε ο φίλος μας Γεωργιος Βέης.
Sunday, February 19, 2012
Πόλεμοι στο γυαλί..Tου Πασχου Μανδραβελη
 |
| Πάσχος Μανδραβέλης |
Αν κάποιος παρακολουθούσε τα κανάλια το Σαββατοκύριακο θα πίστευε ότι γινόταν πόλεμος. Τι μάχες δίνονταν, τι υψώματα καταλαμβάνονταν, τι αντεπιθέσεις των εχθρών δεχόμασταν, τι χαρακώματα φτιάχνονταν («κόκκινες γραμμές» στην πολιτική αργκό)... Μόνο οι βομβαρδισμοί και οι ριπές οπλοπολυβόλων ως ηχητικά εφέ έλειπαν. Ακούστηκε μέχρι και ο παραλληλισμός ότι αυτό που ζούμε είναι κάτι σαν το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου του ’40.
Ενα πράγμα δεν μας εξήγησαν τα κανάλια. Ποιους πολεμάμε και γιατί τους πολεμάμε. Εντάξει, υπάρχουν οι τροϊκανοί, αλλά πάλι αυτούς η χώρα μας τους κάλεσε. Δεν εμφανίστηκαν στις 6 τα χαράματα στο σπίτι του πρωθυπουργού για να απαιτήσουν να κουρέψουν το χρέος μας και να μας δανείσουν με το ζόρι 130 δισ. Αν τα δανεικά ήταν υποχρεωτικά, τότε φυσιολογικά ο Ελληνας πρωθυπουργός θα έπρεπε να πει: «Alors, c’est la guerre» («λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμος»). Η λογική λέει ότι όταν κάποιος δανείζει λεφτά θέλει και να τα πάρει πίσω. Προσπαθεί να μη χρεοκοπήσει ο οφειλέτης. Εχει συμφέρον να εξυγιανθεί η οικονομία, να μειωθούν οι φούσκες, να πάρει μπρος η μηχανή, να υπάρξει ανάπτυξη για να μη χάσει τα λεφτά του.
Βέβαια, τα επιτελεία του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της ΕΚΤ δεν ξέρουν τόσο καλά οικονομικά όσο οι δικοί μας τηλεπαρουσιαστές, και γι’ αυτό δημιουργείται παρεξήγηση και ξεκινούν οι μάχες της TV. Δεν έρχονταν κι αυτοί οι Χριστιανοί (Προτεστάντες μάλλον είναι) πέντε χρόνια νωρίτερα να τους διδάξουμε τι εστί σοβαρή οικονομική πολιτική και τι είναι ανάπτυξη; Τώρα τι να προλάβουμε; Φροντιστήρια οικονομικής θεωρίας θα κάνουμε ή θα πολεμάμε υπέρ βωμών και συντάξεων; Αν τους στέλναμε τα βίντεο από τα δελτία ειδήσεων προ του 2009, λέτε να μάθαιναν κάτι από αναπτυξιακή θεωρία; ΄Η όλοι οι οικονομολόγοι των διεθνών οργανισμών είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως;
Βέβαια, τα κανάλια αυτό ξέρουν κι αυτό πουλάνε: ένταση! Οι πολιτικοί γιατί αυτοχειριάζονται υιοθετώντας τη γλώσσα του θεάματος; Γνωρίζουν ότι η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί να γίνει χωρίς θυσίες. Υιοθετώντας το πολεμικό λεξιλόγιο, στο τέλος όποιο και να είναι το αποτέλεσμα οι ίδιοι βγαίνουν χαμένοι. Λογικά ο πολίτης θα σκεφθεί «καλά, τόσο αίμα, ιδρώτας και δάκρυ και το μόνο που κατάφερε ο χ πολιτικός είναι αυτό το ελάχιστο»; Για παράδειγμα, ο κ. Παπανδρέου κατάφερε με τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου να μειώσει το χρέος κατά 100 δισ. ευρώ και όταν γύρισε όλοι τον έβριζαν. Και όλο το χρέος να κουρευόταν πάλι θα τον έβριζαν, αφού έτσι κι αλλιώς έπρεπε να μηδενίσει ταυτοχρόνως και το πρωτογενές έλλειμμα. Τα πολεμικά ανακοινωθέντα προ της συνόδου συνέβαλαν κατά πολύ στην αίσθηση ότι δεν πετύχαμε τίποτε.
Εκτός αυτού, το πολιτικό σύστημα δεν είναι ενιαίο. Η πολεμική ρητορική αφήνει περιθώριο στα χαμηλότερα στελέχη να «κάνουν παιγνίδι». Αυτό το κλίμα ευνοεί διάφορους να κάνουν τάχαμου «αντάρτικο στους κατακτητές», αλλά στην ουσία εξυπηρετούν τα προσωπικά τους πελατειακά δίκτυα. Ετσι δημιουργείται πολλαπλό κόστος. Κοστίζει στη χώρα, αφού τίποτε δεν προχωρεί και η αβεβαιότητα μεγαλώνει. Ο πολιτικός αρχηγός επίσης έχει διπλό κόστος: και γιατί συνομολογεί σε δυσάρεστα μέτρα και γιατί αυτά τα μέτρα αποτυγχάνουν. Οποιος δεν το πιστεύει ας ρωτήσει και τον τέως πρωθυπουργό.
Ο ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ αρθρογραφει στην Καθημερινή Αθηνών
Για ένα κούτελο ζούμε, τελικά; Της Ελενας Ακρίτα
Καλώς τηνε κι ας άργησε η οργισμένη δήλωση τού χαμηλών τόνων Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια: «Δεν δέχομαι να λοιδορεί την πατρίδα μου ο κύριος Σόιμπλε. Ποιος είναι ο κύριος Σόιμπλε; Ποιοι είναι οι Φινλανδοί, ποιοι είναι οι Ολλανδοί;».
Καλώς τηνε κι ας άργησε… Γιατί θα μπορούσε να έχει γίνει πολύ νωρίτερα. Κατανοητός ο δισταγμός: «Για ένα κούτελο ζούμε»! Ναι, αλλά - εκτός από το κούτελο - ζούμε και με δανεικά (κι αγύριστα). Οπότε ο δανειολήπτης σκύβει το κεφάλι στον δανειστή. Αλλωστε, ο Σόιμπλε εδώ και καιρό έχει αυτόκλητα αναλάβει τον ρόλο του gauleiter στα ελληνικά πράγματα… (Gauleiter, μπάι δε γουέι, ήταν ο επικεφαλής των διοικητικών περιφερειών στα χρόνια του Ναζισμού).
Οι Γερμανοί ξανάρχονται, λοιπόν… Κι άνετα θα μπορούσαμε εδώ να αναλωθούμε σε λαϊκισμούς του τύπου «δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα λιγότερο από απόγονους βαρβάρων, που μετέπειτα εξελίχθηκαν σε Ναζί»…
Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Κάθε Γερμανός δεν κρύβει έναν φασίστα μέσα του (το αποδεικνύουν και οι φωνές οργής των βουλευτών που αντιπολιτεύονται τη Μέρκελ). Η Γερμανία δεν είναι μόνο η πατρίδα του Ναζισμού - άσε που ο Χίτλερ Αυστριακός ήτανε. Η Γερμανία είναι και η πατρίδα μουσουργών όπως ο Μπετόβεν, ο Μπαχ, ο Μπραμς, ο Μέντελσον - ο Κουρτ Βάιλ αργότερα. Ζωγράφων όπως ο Μαξ Ερνστ, ο Πάουλ Κλέε, ο Χόλμπαϊν. Φιλοσόφων, λογοτεχνών και ποιητών όπως ο Γκαίτε, ο Σίλερ, ο Μπρεχτ… Τώρα γιατί γονιδιακά η τέχνη ηττήθηκε από τον απολυταρχισμό, αυτό μόνο η επιστήμη μπορεί να το απαντήσει!
ΟΙ Γερμανοί ξανάρχονται… Με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά δεν τραβάνε μια κλωτσιά στην πόρτα με την μπότα του κατακτητή. Ανοιχτή τη βρήκανε. Την ανοίξαμε εμείς… Με τις πράξεις μας, με τις παραλείψεις μας, με τα οικονομικά εγκλήματα που διέπραξαν οι κυβερνήσεις μας. Οι κυβερνήσεις που εμείς επιλέξαμε να καθορίσουν τη μοίρα μας.
Ομως, καλό είναι να μη χαϊδεύουμε τα ίδια μας τ' αυτιά για να γινόμαστε αρεστοί στους αναγνώστες. Σίγουρα οι έλληνες πολιτικοί μάς καταντήσαν ζητιάνους της Ευρώπης. Σίγουρα φταίνε, σίγουρα δεν αποδέχονται τις ευθύνες τους, σίγουρα δεν ζητάνε μια συγγνώμη. Μια ξερή συγγνώμη, βρε αδελφέ.
Ομως κι εμείς έχουμε τις ευθύνες μας. Εμείς που έχουμε χάσει κι έχουμε ξεχάσει βασικές αρχές που διέπουν ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Το οποίο αν δεν το δεχόμαστε, αν το απορρίπτουμε, ας τα βάλουμε κάτω κι ας σκεφτούμε τι μπορεί να το αντικαταστήσει. Αν οι 300 που μας εκπροσωπούν είναι ανίκανοι, ας βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει λίγο; Με αλεξίπτωτο προσγειώθηκαν στο περιστύλιο της Βουλής; Από άλλον πλανήτη διακτινίστηκαν; Ξυπνήσαμε ένα πρωί και τους βρήκαμε στο κρεβάτι μας;
Εμείς δεν τους στείλαμε εκεί; Κι αν αποδείχτηκαν λιγότεροι των περιστάσεων (τώρα με τα Ναι και τα Οχι είδαν πολλά τα ματάκια μας) φταίμε ΚΑΙ εμείς. Αν οι τύποι ψηφίζουν με γνώμονα την επανεκλογή τους, φταίμε ΚΑΙ εμείς. Αν τοποθετούνται με βάση συντεχνιακά κριτήρια κομματαρχών τους, φταίμε ΚΑΙ εμείς. ΚΑΙ εμείς… Που ψηφίζουμε τους ίδιους και τους ίδιους, που διαψευδόμαστε από τους ίδιους και τους ίδιους, που μας πουλάνε οι ίδιοι και οι ίδιοι…
Εκλογές έρχονται… Ας σταθμίσουμε προσεχτικά το κουκί που μας αναλογεί. Ας βάλουμε στο μικροσκόπιο αυτόν που θα ψηφίσουμε. Ποιος είναι, τι είναι, από πού έρχεται, πού το κόβουμε να πηγαίνει… (Μια προσωπική παρατήρηση: Εμένα ο υποψήφιος που είναι χορτάτος και πετυχημένος δεν με χαλάει. Ο πεινασμένος με τρομάζει εμένα. Ο στερημένος κι από εξουσία κι από χρήματα).
Και θα πρότεινα και κάτι ακόμα: Ενόψει των εκλογών, θα γεμίσουμε πάλι βιογραφικά υποψηφίων. Δεν είναι καιρός κάποιοι, νέοι άνθρωποι, γνώστες του Διαδικτύου να φτιάξουν και τα «αντι-βιογραφικά» των περίφημων εθνοπατέρων μας; Ποιοι ήταν και ποιοι έγιναν, τι έλεγαν και τι έκαναν, τι υπόσχονταν και τι αθέτησαν, τι στάση κράτησαν σε μεγάλα θέματα, πόσες κωλοτούμπες έκαναν στη διάρκεια της θητείας τους. Και κυρίως, με πόσα κοστούμια μπήκαν στη Βουλή και με πόσα βγήκαν. Θεωρώ ότι θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον.
Ολα αυτά βέβαια με δεδομένο ο κύριος Σόιμπλε να επιτρέψει τη διενέργεια εκλογών στο προσωπικό του προτεκτοράτο…
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012 στα ΝΕΑ Αθηνών
Γεμάτη παλμό η συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Μανχάταν
 |
Με τη συμμετοχή ατόμων κάθε ηλικίας -ελληνικής καταγωγής και μη πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ (ώρα Ελλάδος) στο Μανχάταν η συγκέντρωση αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Παγκόσμια Ημέρα Κινητοποίησης: Είμαστε όλοι Έλληνες».
Οι διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν στο "Λίμπερτι Πλάζα" (Ζουκότι Παρκ), στην περιοχή της Γουόλ Στριτ, ξεπέρασαν του 300. Στη γεμάτη παλμό συγκέντρωση συμμετείχαν φοιτητές, ομογενείς, Αμερικανοί υποστηρικτές του κινήματος «Occupy Wall Street», καταγγέλλοντας τα μέτρα που «τόσο βίαια και με τη μορφή του κατεπείγοντος επιβάλλονται στην ελληνική κοινωνία», χωρίς να έχουν στόχο «την κοινωνική, πολιτική και οικονομική μεταρρύθμιση, την πρόοδο ή την ανάπτυξη».
Σύμφωνα με ανακοίνωση των διοργανωτών, «σκοπός της συγκέντρωσης ήταν να καταγγείλει την πολιτική λιτότητας και κοινωνικής εξαθλίωσης την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε συνεργασία με τη μη εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση επιβάλλουν στον ελληνικό λαό και στους λαούς της Ευρώπης».
Η κινητοποίηση, όμως, όπως επισημαίνεται, «είναι διεθνής, εφόσον διεθνείς είναι και οι πρακτικές των χρηματιστηριακών αγορών και οι τακτικές εφαρμογής των αντιλαϊκών και αντικοινωνικών μέτρων που υιοθετούν σε σύμπραξη με τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Ο θυμός για τη δαιμονοποίηση ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας ήταν έντονος. Η έλλειψη εποικοδομητικής κριτικής και όποιας προσπάθειας για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις κάνουν σαφές ότι η επίθεση ενάντια στον ελληνικό λαό έχουν ως μόνο στόχο την καλλιέργεια έχθρας και καχυποψίας ανάμεσα στις κοινωνίες και τους λαούς της Ευρώπης. Ένα κοινό λαϊκό ευρωπαϊκό μέτωπο θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στις νεο-φιλελεύθερες πρακτικές των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων».
Καταλήγοντας, οι διοργανωτές τόνισαν ότι «η απογοήτευση γι' αυτό που πολλοί θεώρησαν μικρή συμμετοχή, ιδαίτερα απο την πλευρά της οργανωμένης ομογένειας, είναι μάλλον ελπιδοφόρα. Ένα ευρύτερο κίνημα το οποίο θα χτίσει επάνω σε αυτή την προσπάθεια και κινητοποίηση φαίνεται να έχει ήδη βρει καρποφόρο έδαφος».
ΠΗΓΗ:NAFTEMPORIKI.GR Κυριακή, 19 Φεβρουαρίου 2012 10:56 Τελευταία Ενημέρωση : 19/02/2012 14:20
Φωτογραφίες..ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΡΗΣ ΣΠΡΙΝΓΒΕΗΛ,45 χρονια αγωνες για την ανοδο του Ελληνικού ποδοσφαιρου στην Αυστραλια
 |
| Ηταν μια λαμπρη και ιστορική ημερα η Κυριακή 19-2-12 για την ομάδα του ¨¨Αρη Σπρινκβέηλ που γιόρταζε τα 45 χρόνια της ιστορίας του και εγκαινίαζε τις νεες εγκαταστάσεις του γπέδου τους. Χαρούμενοι βεβαιως και οι πρωτεργάτες και υποστηρικτε ς της ομάδας που βλέπετε εδω Μεταξύ άλλων,Κωστας και Ντέμπυ Ζευγαρά,Γιωργος και Εένη Μαυριδάκου Θ.Παπαγεωργιου,Σοφία Σωτηρίου κ.α. |
 |
| Η θρυλικη οάδα του Άρη,που κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1994,σε μια αναμνηστική φωτογραφία |
 |
| Ελένη και Σοφία |
 |
| Ελένη και Χρηστίνα Μαυριδάκου..Όχι δεν είναι αδελφες...μαμα και κόρη είναι |
 |
| Η Στέλλα Παλαιολόγου με την κόρητης Νικη |
 |
| Ο Κριθιώτης τραγουδα και στεέχη του Άρη παίρνουν τις στροφές τους |
ΔΕΙΤΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΡΗΤΙΚΟ ΛΥΡΑΡΗ
Αργυρόπουλος
http://efhmeris.blogspot.com.au/2012/02/3aris-springvale.html
Λαικα με ενταση Κριθιώτη
http://efhmeris.blogspot.com.au/2012/02/blog-post_2538.html
Λαικα με ενταση Κριθιώτη
http://efhmeris.blogspot.com.au/2012/02/blog-post_2538.html
3.ARIS SPRINGVALE- Aργυρόπουλος Γιώργος
Ο Χρηστος Μπαμπατζια συστήνει μια μεγαλη ποδοσφαιρική μορφη του Αυστραλιανού ποδοσφαιρου που ειναι τωρα προπονητης σε ομάδα της Χαλκιδικής ,το Γιωργο Αργυρόπουλο..
ΔΕΙΤΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΡΗΤΙΚΟ ΛΥΡΑΡΗ
2.SPRINGVALE ARIS και ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΛΥΡΑΡΗΣ
Στο πανηγύρι της Ποδοσφαιρικής Ομάδας Άρης Σπρινγκβέηλ εντυπωσίασε και ο
νεαρός Κρητικός Λυράρης με το οργανάκι του..
ΔΕΙΤΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ
ARIS STH. SPRINGVALE 45 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ
Τα 45 χρόνια ζωντανής Ελληνικής παρουσίας στο Αυστραλιανό ποδόσφαιρο γιόρτασε στις 19 Φλεβάρη 2012 ο ομόνυμος ποδοσφαιρικός σύλλογος. Την ίδια μερα εγκαινίασαν και τις σύγχρονες εγκαταστάσεις του γηπέδου και του κτηρίου που θεωρούνται απο τις καλύτερες στη Μελβούρνη.Το ποδόσφαιρο νομίζουμε ότι ειναι το καλυτερο απο οτιδήποτε άλλο για τη διατηρηση του Ελληνισμού.
Saturday, February 18, 2012
Oι φωτιες που καινε στο καζίνο της Μελβουρνης
18 Φεβρουαριου 2012 και η θερμοκρασία 25 βαθμούς..Το Καζίνο ...πηχτρα και για
να ευχαριστησει ή να προσελκύσει κι άλλους ...ξερνάει φωτιές.
Subscribe to:
Posts (Atom)