Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού. Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές. Μ' άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας.
Πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε:
«Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.»
Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε:
«Α, φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.»
Κάθε φορά που η προσπάθεια μας αποδεικνύεται αποτυχημένη, ή τα όνειρα μας - οι προσδοκίες μας ανατρέπονται, ή νιώθουμε να έχουμε προδοθεί απ' τα συναισθήματα μας.. τότε η αίσθηση της απώλειας ή του ανεκπλήρωτου, λειτουργούν μέσα μας ως ανασταλτικοί παράγοντες. Εάν δεν το προσέξουμε, τότε κινδυνεύουμε να πέσουμε σε ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ !!.
Συμπτώματα της ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ και που μας οδηγεί:
*Δεν επιχειρούμε πλέον να αποφασίσουμε για τίποτα για το οποίο δεν είναι εξασφαλισμένο το αποτέλεσμα.. και έτσι περιοριζόμαστε στις απόψεις των άλλων για το τί πρέπει να πράξουμε, ή αφηνόμαστε να μας κατευθύνουν άτομα εμπιστοσύνης μας, σύμφωνα με την δική τους κρίση. Στην ουσία, ή χάνουμε την δική μας κρίση τελείως, ή δεν την εμπιστευόμαστε πλέον και την ακυρώνουμε.
*Παύουμε να παίρνουμε όποια πρωτοβουλία ενδέχεται να απογοητεύσει πρώτα τους άλλους και ύστερα εμάς.. και έτσι καθώς μας καθηλώνει η απραξία, φτάνουμε να νιώθουμε πιο ασφαλείς, περιορίζοντας όσες δραστηριότητες μας απαιτούν δικό μας συντονισμό - προγραμματισμό. Δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε επαγγελματικά, παρά μόνο σε θέσεις υπαλλήλου για όλα τα θελήματα, ή σε κατ’ οίκον χειρονακτικές εργασίες. Η συγγραφή – η ποίηση – η ζωγραφική κ.λ.π. δεν αποκλείονται, διότι το μυαλό ταξιδεύει σε δικούς του κόσμους.
*Χάνουμε σταδιακά την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στην κρίση μας.. και έτσι όποιο νέο πρόσωπο έρθει στην ζωή μας το κρατάμε σε απόσταση ασφαλείας και συνήθως το βλέπουμε με καχυποψία, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούμε να διαφύγουμε απ' τα συναισθήματα τα οποία μπορεί αυτό να μας προκαλεί. Ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, καθώς δίνουμε μια μάχη με τους φόβους μας, στήνεται ένα παιχνίδι μέσα μας = Ανασφάλειες εναντίον Συναισθημάτων.
*Τα ερωτικά συναισθήματα τρομάζουν (ακόμη και να μην είχαμε κάποια ερωτική απογοήτευση), διότι διογκώνουν τις φοβίες μας για το άγνωστο αποτέλεσμα.. και έτσι προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι ο έρωτας που νιώθουμε, είναι απλά γέννημα της σεξουαλικής μας ανάγκης. Το αποτέλεσμα είναι.. ή να αποβάλουμε την διάθεση να προβούμε στην διαδικασία συνεύρεσης σαρκικής επαφής και περιοριζόμαστε στην αυτοϊκανοποίηση, ή αποβάλουμε την διάθεση επαφής, έως που φτάνουμε στην σεξουαλική ανορεξία, με αποτέλεσμα το sex να θυμίζει αγγαρεία. Ωστόσο ή θύμηση παθιασμένων στιγμών, άλλοτε μας δημιουργεί βαθύ αίσθημα κενού και άλλοτε μια ανεξήγητη οργή για τον εαυτό μας. Δηλαδή δεν ξέρουμε τί μας φταίει !!.
*Σε περίπτωση μοναχικής ζωής, προκειμένου να καλύψουμε την έλλειψη ερωτικής συντροφικότητας, προσκολλούμαστε όλο και περισσότερο σε άτομα που αισθανόμασταν κοντά τους ασφαλείς κατά την παιδική μας ηλικία (όπως οικογένεια), που ωστόσο εφόσον δεν μας καλύπτουν το ερωτικό αισθηματικό κενό, η καταπιεσμένη στέρηση ερωτικής συντροφικότητας, υπάρχει πιθανότητα να μας "επιστρέψει" υποσυνείδητα σε ηλικία που θεωρούσαμε τον εαυτό μας πολύ νέο και ανώριμο για όποια δέσμευση με το αντίθετο φύλλο.
*Σε περίπτωση που συμβιώνουμε, είτε με σύντροφο - είτε με συγγενικά πρόσωπα - είτε συγκατοίκους κ.λ.π.. υπερεκτιμάμε την φροντίδα που μας προσφέρουν, όπως και θεωρούμε αξεπλήρωτη υποχρέωση τις ενέργειες τους για λογαριασμό μας (ανάγκες της καθημερινότητας), με αποτέλεσμα να νιώθουμε πως θα χάσουμε τον έλεγχο της ζωή μας χωρίς εκείνους. Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουμε σε σημείο να μην αντιλαμβανόμαστε ότι γίνεται "εκμετάλλευση" των αδυναμιών μας (χωρίς απαραίτητα να υπάρχει πρόθεση).. και σε ακραίες περιπτώσεις ανεχόμαστε ακόμη και την όποια μορφή κακοποίησης (λεκτική, σωματική κ.λ.π) ως μια φυσιολογική κατάσταση - ως μέρος της καθημερινότητας μας, δικαιολογώντας επιπλέον τους "θύτες" μας, διότι πιστεύουμε πως ότι λένε και ότι κάνουν είναι από αγάπη και ενδιαφέρον για το καλό μας. Την προστασία μας δήθεν και την μελλοντική μας πρόοδο !!.
*Αν δεν βρούμε την δύναμη να παλέψουμε τις ανασφάλειες μας.. φτάνουμε να νιώθουμε ασφαλείς μόνο μέσα στο σπίτι μας – να έχουμε αϋπνίες και να χάνουμε την αίσθηση του χρόνου – συνήθως να τρώμε μόνο για μην νιώθουμε πόνο στο στομάχι απ’ την πείνα – να αδιαφορούμε για την καθαριότητα μας και την εμφάνιση μας – να αποφεύγουμε τις εξηγήσεις (έως και συζητήσεις).. να βλέπουμε παντού ανύπαρκτους εχθρούς. Επιπλέον γινόμαστε επιρρεπείς στο αλκοόλ και πολύ πιθανόν και σε διάφορες άλλες επικίνδυνες ουσίες !!.
Τα παραπάνω που συνοπτικά αναφέρω (καθώς πρόκειται για μεγάλο κεφάλαιο), όταν το μυαλό τα αντιλαμβάνεται από λανθασμένες οπτικές γωνίες.. τότε οι αντιθέσεις σκέψεων μας οδηγούν στην κατάθλιψη ΔΙΧΩΣ να το αντιληφθούμε. Αυτό σημαίνει ότι η ψυχή εγκαταλείπει τις προσπάθειες να οδηγήσει το σώμα (τον νού) σε δραστηριότητες που πολύ φυσιολογικά μας προκαλούν και διάφορα συναισθήματα. Αυτό βέβαια δεν αποφεύγεται, διότι άλλωστε είναι μοιραίο να γευτούμε όλα τα συναισθήματα μέσα από βιώματα μας, ώστε να ολοκληρωθούμε σε αυτήν την ζωή. Έτσι, εκτός από το γεγονός ότι οι δειλίες μας (στην ουσία περί αυτού πρόκειται) υπάρχει κίνδυνος να μας οδηγήσουν στην κατάθλιψη, διατρέχουμε μεγαλύτερο κίνδυνο, να επαναστατήσει το ένστικτο της επιβίωσης μας και να αρχίσει να ικανοποιεί τις ανάγκες της ψυχής μέσω της φαντασίας μας. Δηλαδή.. να αρχίσουμε να ζούμε σε έναν εξωπραγματικό κόσμο του μυαλού μας, και όχι μόνο για να καλύψουμε τις σεξουαλικές μας στερήσεις, αλλά ακόμη χειρότερα, τις όποιες ανεκπλήρωτες - ανικανοποίητες πλευρές της ζωής μας !!. Βεβαίως δεν θεωρούνται αρρωστημένες οι συνηθισμένες σεξουαλικές φαντασιώσεις. Και ας μην ξεχνάμε ότι η αβάσταχτη θλίψη, είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους που οδηγούν στην αυτοκτονία, ή στην τρέλα !!
ΟΤΑΝ τις ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ τις ΒΛΕΠΟΥΜΕ ως ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ.. δεν ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ απ’ την ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ !!.
_ Στην Κορυφή δεν ανεβαίνεις έρποντας - ούτε γλείφοντας άλλους στο διάβα σου όπως το σαλιγκάρι - ούτε ανεβαίνοντας πάνω στον σβέρκο άλλων, όπως η ψείρα στον γιακά !!. Θα πρέπει να είσαι αποφασισμένος να κοπούν τα γόνατα σου, η ανάσα σου και το αίμα στις φλέβες σου μέχρι να φτάσεις !!. _Τολμηρό, αποφασιστικό και ιδεολόγο, δεν σε κάνει ούτε η ανάγκη - ούτε η αγανάκτηση - ούτε το πείσμα - ούτε η εκδικητικότητα... αλλά η πίστη στις ανεκμετάλλευτες ικανότητες σου, και η αναζήτηση της απόλυτης ικανοποίησης για τον εαυτό σου !!. _Νικητή δεν σε κάνει ο αγώνας μιας παρτίδας με έναν αντίπαλο στα μέτρα σου.. αλλά η προσπάθεια σου να ανέβεις σε ανώτερο επίπεδο, κι ας χάσεις. Η εμπειρία και μόνο είναι αρκετή !!. _Το κίνητρο είναι πάντα κάποια ηθική ικανοποίηση, ή συναισθηματική ολοκλήρωση.. και ποτέ δεν λαμβάνουμε υπόψη το όποιο κατ' επέκταση οικονομικό όφελος, διότι αλλιώς το κίνητρο δεν "ευλογείται" !!. _Αν έχουμε πιθανότητες επιτυχίας έστω και 5% .. τότε στοιχηματίζουμε με τον εαυτό μας ότι μπορούμε να φτάσουμε το 100%.. αρκεί να μην ποντάρουμε σε αθέμιτα μέσα, διότι θα μας γυρίσει μπούμερανγκ !!. _Δεν γνωρίζουμε τις ικανότητες μας, έως την στιγμή που θα βρεθούμε μπροστά σε μια δυνατή πρόκληση ή αντιμέτωποι με τον κίνδυνο.. και τότε το ένστικτο της επιβίωσης μας θα τις "ξεθάψει" !!. _Δεν λαμβάνουμε υπόψη μας μόνο τα δεδομένα, διότι αυτά αλλάζουν εν ριπή οφθαλμού. Εξετάζουμε όλες τις εκδοχές και προετοιμαζόμαστε ακόμη και για το χειρότερο, διότι τότε η ατυχία δεν μπορεί να μας σοκάρει !!.. _Τέλος. Έχοντας συμβιβαστεί εκ' των προτέρων με όλες τις εκδοχές αποτελεσμάτων.. ακόμη και η μεγαλύτερη αποτυχία δεν είναι ικανή να μας ρίξει σε κατάθλιψη !!.
Επιβάλλεται να κατανοήσουμε πως ότι έγινε – έγινε, δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο και να αλλάξουμε όσα συνέβησαν. Πρέπει να αποδεχτούμε το παρελθόν όσο κι αν αυτό πονάει, διότι οι εμπειρίες μας είναι τα εφόδια, είναι «τα κεφάλαια μας» για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Άλλωστε.. μέσα από μια μεγάλη αποτυχία μας ή τραυματική εμπειρία μπορέσαμε να ανακαλύψαμε πρωτόγνωρα συναισθήματα, τα οποία ξέρουμε πλέον πως να τα χειριστούμε σωστά στο εξής. Μην σκέπτεστε αρνητικά. Δεν σημαίνει πως ότι μας πόνεσε – μας απογοήτευσε – μας φόβισε, ενδέχεται να επαναληφθεί. ΤΟΜΗΣΤΕ το απ΄την αρχή.. καθότι «Ότι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς» !!.
Πάρτι Μπεργκ και Παναθηναϊκού στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ο σουηδός κυνηγός ήταν καταπληκτικός και με τρία έξοχα γκολ οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας. Το 4-1 του Παναθηναϊκού επί του ΠΑΟΚ κρίνεται απόλυτα δίκαιο αποτέλεσμα, καθώς οι παίκτες του Γιάννη Αναστασίου ήταν καλύτεροι στη μεγαλύτερη διάρκεια του τελικού και έδειξαν πάθος, διάθεση, αποφασιστικότητα για την κατάκτηση του τροπαίου.
==============================================
Παίκτες, προπονητές και μέλη της διοίκησης πανηγυρίζουν τον πρώτο τίτλο του ΠΑΟ μετά από χρόνια.
Ο Παναθηναϊκός αιφνιδίασε τον ΠΑΟΚ τόσο στην αρχή του πρώτου ημιχρόνου, όσο και στην αρχή του δευτέρου. Εκεί κρίθηκε εν πολλοίς ο τελικός. Γιατί τότε ο ΠΑΟ έβαλε τα γκολ, τότε απέκτησε το σαφές προβάδισμα, ενώ ο Μάρκους Μπεργκ με καταπληκτικές κινήσεις, γκολ και ασίστ, έδειχνε ένας χορευτής στο χορτάρι του ΟΑΚΑ. Ο διεθνής σουηδός στράικερ έδειξε το πώς πρέπει να παίζει ο σύγχρονος σέντερ φορ, ενώ κοντά του ιδιαίτερα καλή απόδοση είχαν και οι Νάνο, Μέντες, Καρέλης.
Ο ΠΑΟΚ ήταν κατώτερος των προσδοκιών. Ισως οι ελλείψεις να επηρέασαν το συγκρότημα του Γιώργου Γεωργιάδη, είναι όμως αλήθεια πως ουδέποτε οι τυπικά γηπεδούχοι έδειξαν να επιβάλλουν τον ρυθμό τους στο ντέρμπι. Μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου είχαν κάποιες ευκαιρίες, ενώ απλά ανέβασε απόδοση ο ΠΑΟΚ με την είσοδο των Βούκιτς και Λίνο. Κατά τα άλλα, ο ΠΑΟ ήταν καλύτερος και κατέκτησε χωρίς πρόβλημα το κύπελλο για το 2014.
Μόλις στο 1' ο Μπεργκ βρήκε έξοχα τον Ζέκα, σουτ από τον μεσοκυνηγό του Παναθηναϊκού και απόκρουση σε κόρνερ από τον Γλύκο.
Στο 15' ο Νάνο χτύπησε κόρνερ και ο Μπεργκ ύστερα από δύο προσπάθειες με σουτ έκανε το 0-1 για τον ΠΑΟ.
Στο 22' καταπληκτικό σουτ έπιασε Πράνιτς, αλλά ο Γκύκος εκτινάχθηκε με εντυπωσιακό τρόπο στην αριστερή του γωνία και έδιωξε τη μπάλλα.
Η μεγαλύτερη ευκαιρία του ΠΑΟΚ ήταν στο 36' όταν ο Στοχ έβγαλε τη σέντρα και ο Σαλπιγγίδης με κεφαλιά έστειλε τη μπάλλα στο δοκάρι.
Στο 44' ο Κάτσε έπιασε σουτ αλλά η μπάλλα έφυγε δίπλα από το δοκάρι του Κοτσόλη.
Μέσα σε ένα δεκάλεπτο στο δεύτερο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός διασφάλισε την κατάκτηση του Κυπέλλου.
Στο 50' ο Μπεργκ έφυγε από τα δεξιά και ενώ όλοι ανέμεναν σέντρα, ο σουηδός επιθετικός με ωραίο σουτ σημείωσε το 0-2 στέλνοντας τη μπάλλα στα δίχτυα του Γλύκου.
Σπουδαία ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό στο 52', όταν ο Καρέλης έκανε τη σέντρα, απ' ευθείας το σουτ-άουτ ο Πράνιτς.
Στο 54' ήρθε το 0-3: κόρνερ ο Νάνο, κεφαλιά ο Καρέλης και νέο γκολ για τον Παναθηναϊκό που ήταν εντυπωσιακός, την ώρα που ο ΠΑΟΚ τα είχε χαμένα.
Με την είσοδο στο ματς των Βούκιτς - Λίνο ο ΠΑΟΚ έδειξε να αντιδρά και στο 68' κέρδισε πέναλτι σε ανατροπή του Λίνο από τον Αμπέντ. Ο Βούκιτς ήταν εύστοχος και έγινε το 1-3.
Ωστόσο, ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να ξαναμπεί ουσιαστικά στο ματς και ο Παναθηναϊκός κράτησε το υπέρ του σκορ και τη σπουδαία νίκη. Μάλιστα, στο 88' ο Μπεργκ έφυγε σαν άνεμος από τα δεξιά, έδειξε την αξία του, σμπαράλιασε την αντίπαλη άμυνα και με αριστερό σουτ έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του με ένα ακόμη γκολ (1-4).
Στο κέντρο της Αθήνας .Η πινακίδα καινούργια και καθαρή είναι ξεκάθαρη
Μπαίνουμε
Ο Καζαντζίδης πήγαινε...σύνεφο...
Φιλαράκια και συνάδελφοι.. η Διονυσία,ο Σύρος και η Ιωάννα παιρνουν πόζα και η φωτό..τέλεια
Εδώ προστέθηκε και η χαρούμενη συνάδελφό τους η κ.Στέλλα.
Μιας και ο Σύρος είναι υποψήφιος με τον Καμίνη στο Δήμο της Αθήνας το χαμόγελο ..μεγαλώνει..
Η κ Βούλα τα βλέπει όλα αυτά
Και τους καλεί να χορέψουν λίγο
Χορός,
Παλαμάκια ..
Και οι υποψήφιοι χορεύουν..
Τραντάφυλλα στα κορίτσια εκ μέρους του καταστήματος
Ο εορτάζων Γιώργος Πένταρης κάλεσε και το φίλο του Δημήτρη στο γλέντι και απ ότι φαίνεται το διασκεδάζουν αμφότεροι..
Ο Θοδωρής απο το Λαμπέτη Ηλείας μερακλώνονται με τραγούδια Θεοδωράκη και..
καταλήγουν στην πίστα..
Οι τιμές; Ε..καλά. Ψυχή θα πάρουν;
Να είστε καλά όλοι σας φίλοι μου όπου κι αν βρίσκεστε.. και να ξέρετε.. η Ελλάδα είναι γεμάτη απο τέτοια όμορφα ,μερακλήδικα και καθαρά τσιπουράδικα.Σας περιμένει πάντα!!
Και για όσους δεν χόρτασαν λίγα μετρα πιο κάτω δειτε τί περιμένει;
Τις δύο τρύπες απέναντι τις βλέπετε; Παλιά τις λέγανε του Καραμανλή (γιατι απο το δρόμο μέχρι το Σούνιο,που λέγεται ότι "έφαγε καλά" άφησε σαν ανάμνηση αυτέ τις δύο...στοές.. Σήμερα τις λένε του Παναγούλη.. Εκει που προσπάθησε να γίνει τυρρανοκτόνος ,αλλά ...ατύχησε!! Και για να τον τιμήσουν οι Έλληνες δώσανε στο Μετρό του σταθμού Αγίου Δημητρίου,στο σημείο που δολοφονήθηκε το όνομά του,αλλά οι μισούντες αυτόν,εξαφάνισαν το ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ και προώΤΗΣΑΝ απλά το ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ..!!
Ψαράδες,
σκαφάκια,
βραχάκια
και το τέταρτο μπάνιο μου.. Καλό καλοκαίρι πατριώτες..και σκασίλα μας τί λέει η Μέρκελ και όλης της γής οι ...βαρεμένοι !!
Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται, σήμερα (25/4/14), από τον θάνατο του Γιώργου Γεννηματά, του κορυφαίου στελέχους του ΠΑΣΟΚ και μέλος των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου και η οικογένειά του εξέδωσε, στη μνήμη του, ένα βιβλίο με τα κείμενά του, σε έντυπη καιηλεκτρονική μορφή, η πρόσβαση στo οποίo είναι δωρεάν για όλους.
Στον πρόλογο του βιβλίου, η αναπληρώτρια υπουργός 'Αμυνας και κόρη του εκλιπόντος, Φώφη Γεννηματά, αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Τον έλεγαν οραματιστή κι εκείνος απαντούσε «ας λεν, μόνο όποιος έχει όραμα μπορεί να γίνεται ρεαλιστής για να κάνει πράξη το όραμά του». «Πιστεύω στο σοσιαλιστικό όνειρο» έλεγε. «Ξέρω ότι αυτό θα αγγίξει ίσως τα παιδιά των παιδιών μας, αλλά πιστεύω σ' αυτό. Λεν ότι το μέλλον της ανθρωπότητας είναι απρόσμενο, εγώ λέω ότι απρόσμενο είναι το μέλλον γι’ αυτούς που δεν προσβλέπουν».
Πίστευε στην ενότητα του Ελληνισμού, στην ανάγκη συνεννόησης για τα Εθνικά μας θέματα, με ομοψυχία. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του διχασμού έλεγε στη Βουλή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ποτάμι των ανθρώπων που τον υποδέχτηκαν στη Μεσσηνία, στις εκλογές του ‘85, στην Αλλαγή. Ο ίδιος έγινε γέφυρα ενότητας και φιλίας, έμπαινε στα πράσινα, τα μπλε, τα κόκκινα καφενεία και γκρέμιζε τείχη ετών. Κάποιος σε μια περιοδεία του φώναξε «γεια σου Έλληνα» και τον αγκάλιασαν με μια εκτίμηση που αντέχει μέχρι σήμερα. Είχε ένα μεράκι να ζωντανέψει η ξεχασμένη Ελλάδα, πάθος για την αποκέντρωση, τη λαϊκή συμμετοχή, την ενεργοποίηση του πολίτη, την ανάπτυξη της περιφέρειας. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν του ζητήθηκε να ξεχωρίσει μια ευτυχισμένη στιγμή της πολιτικής του διαδρομής ξεχώρισε μια λαϊκή συνέλευση στα Κουφονήσια. Για χρόνια κάποιοι πίστευαν ότι ο Γιώργος Γεννηματάς ήταν γιατρός, ο ίδιος έλεγε «είμαι ένας πολιτικός μηχανικός που προσπαθώ να γίνω πολιτικός», η αλήθεια είναι ότι ευτύχησε να θεμελιώσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Πίστευε στο διάλογο και τη συμμετοχή, σε ένα δυνατό και μαζικό συνδικαλιστικό κίνημα. Τις τελευταίες του δυνάμεις τις αφιέρωσε στον κοινωνικό διάλογο. Μια συνάντηση με τους παραγωγικούς φορείς στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας όπου είχε στόχο το τρίπτυχο Σταθερότητα - Ανάπτυξη - Κοινωνική προστασία έβαλε τις βάσεις της πολιτικής που οδήγησε τη χώρα στο Ευρώ». Ποιος ήταν ο Γεώργιος Γεννηματάς Ο Γιώργος Θ. Γεννηματάς (30 Ιουνίου 1939 – 25 Απριλίου 1994) ήταν Έλληνας πολιτικός, ιδρυτικό μέλος του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ), βουλευτής και υπουργός της μεταπολιτευτικής περιόδου επί κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου. Έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ από τη σύστασή του και ήταν υποψήφιος Α΄ Περιφέρειας Αθηνών στις βουλευτικές εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974. Από το 1975 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στη συνέχεια του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ. Ο Γεννηματάς διακρινόταν για τα οργανωτικά του προσόντα και η επιρροή του στον κομματικό μηχανισμό και στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ ήταν μεγαλύτερη κάθε άλλου στελέχους. Μετά τη διαγραφή των μελών της Δημοκρατικής Άμυνας, ο Γιώργος Γεννηματάς έγινε ένα από τα μέλη της λεγόμενης "Τρόικας" ή "Τριανδρίας" (Τσοχατζόπουλος-Γεννηματάς-Λαλιώτης) που εξέφραζε και εκπροσωπούσε τον πρόεδρο σε όλα τα κεντρικά και περιφερειακά όργανα, και σε όλα τα επίπεδα του κόμματος. Έκτοτε, η καριέρα του, όπως και των Α. Τσοχατζόπουλου και Κ. Λαλιώτη, ήταν μετεωρική. Από το 1981 εκλεγόταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, αρχικά Επικρατείας (άνευ σταυροδοσίας), κατόπιν βουλευτής Μεσσηνίας (με τη λίστα, 1985) και, στη συνέχεια, Α΄ Περιφέρειας Αθηνών (πρώτος σε σταυρούς, από το 1989 διαρκώς). Διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών από το 1981 ως το 1984, Υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων από το 1984 ως το 1987 και Υπουργός Εργασίας από το 1987 ως το 1989. Ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ από τον Απρίλιο 1989. Στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα ήταν Υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993 εξελέγη πρώτος στην περιφέρεια Α΄ Αθηνών και ορκίστηκε ξανά Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Πέθανε στην Αθήνα στις 25 Απριλίου 1994, από καρκίνο. Μετά το θάνατό του, για να τιμηθεί το έργο του, πολλά νοσοκομεία της Ελλάδας πήραν το όνομά του. Πολιτικό έργο Με τον Γιώργο Γεννηματά έχουν συνδεθεί η Αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και η επιστροφή των πολιτικών προσφύγων του Δημοκρατικού Στρατού, το Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ), και η ψήφος στα 18. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ και Πρώτοβιολί.gr
"Καλημέρα κ. Κουτρομάνη,Χρόνια πολλά, "ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ"
Τάδε έφη,Μανώλης Αναγνωστάκης(φωτο αριστερά),Τηλεοπτικός πολιτικός αναλυτής στο "Σαββατοκύριακο στο ΜΕΓΑ", ώρα 08:29, 26/4/14..
Καλά ρέ μεγάλε..αφού "ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ" γιατι ασχολείσαι με θέματα της πλάκας και δεν τον καλείς (τον ΚΥΡΙΟ) σε μια- εφ όλης της ύλης- συνέντευξη,να σπάσεις όλα τα ρεκόρ τηλεθέασης και να μάθουμε κι εμείς γιατί;
Γιατί σταυρώθηκε,πόνεσε , "υπόφερε για εμάς" και μόλις αναστήθηκε ,αντι να βγει στην πλατεία και να καλέσει όλα αυτα τα... καθάρματα που κάναν δύσκολη τη ζωή των ανθρώπων και να τους εξαφανίσει απο ..προσώπου γης..την κοπάνησε και έφυγε λες κι ηταν ο κορεάτης καπετάνιος ;
Κάντο ρε Μανωλιό κι εσύ κι όλοι όσοι έχετε σαν καραμέλα αυτη την ευχή, λές και σας πληρώνουν ο ..πατήρ και το περιστέρι(άγιο"πνευμα") να κάνετε διαφήμιση τον ...μονογενή υιό θα δειτε με χρυσά γράμματα το όνομά σας σε όλα τα ΜΜΕ του πλανήτη!!. Περιμένουμε
Καλημερα .
Το ότι είμαι γυναίκα, είναι νομίζω αδιαπραγμάτευτο.
Το βεβαίωσε ο γυναικολόγος στη μαμά μου τριάντα χρόνια πριν, το γράφει η ταυτότητα, το δείχνει κι ο καθρέφτης μου.
Ανήκω στο ασθενές αλλά πανίσχυρο φύλο και μπορώ να σκεφτώ χίλιους λόγους που το γουστάρω αυτό.
Είναι βέβαια και κάποιες στιγμές, που η έλλειψη του Ψ χρωμοσώματος από το DNA μου, με κάνει να ζηλεύω.
Να ζηλεύω και να σκέφτομαι πιθανούς κι απίθανους λόγους που θα ήθελα να είμαι άντρας.
Ζούμε σ'έναν κόσμο αρσενικά πλασμένο, με τη γυναίκα από τις απαρχές του να διεκδικεί τη θέση της μέσα σε αυτόν.
Ένας ατέλειωτος γυναικείος αγώνας δρόμου για την κατάκτηση της ομορφιάς, του έρωτα, της επαγγελματικής καταξίωσης και οικογενειακής ευτυχίας.
Δεν είπε βέβαια κανείς ότι για το ανδρικό φύλο είναι όλα ρόδινα. Αλλά οφείλουμε να παραδεχτούμε πως κάποια πράγματα είναι πιο εύκολα για τους άντρες.
Ιδού λοιπόν κάποιοι από τους πιο τρανταχτούς λόγους που θα'θελα να ήμουν ένας απ’αυτούς:
1. Αν στα 35 μου παρέμενα ανύπαντρη, θα θεωρούμουν πολύφερνος γαμπρός και περιζήτητος εργένης, όχι γεροντοκόρη.
2. Το ξύρισμα θα ήταν εθελοντικό κι η έκτασή του θα περιοριζόταν από το λαιμό και πάνω. Και για όλη τη διαδικασία θα απαιτούνταν ένα ξυράφι και πέντε λεπτά σύνολο. Έτσι θα γλίτωνα χρόνο, χρήμα και φυσικά ταλαιπωρία. Ωραία η ατάκα «Μπρος τα κάλλη τι είναι ο πόνος», αλλά προφανώς αυτός που την έβγαλε δεν είχε δοκιμάσει να κάνει χαλάουα στο μπικίνι.
3. Δε θα εμφάνιζα τρελές αλλαγές στη διάθεση κάθε μήνα, υπακούοντας στις παρανοϊκές εντολές περιόδου κι ωορρηξίας.
4. Δε θα χρειαζόταν να επενδύω μια περιουσία ανά σεζόν ,προς ενίσχυση της ντουλάπας μου, ανάλογα με τις επιταγές της μόδας. Θα αγόραζα καινούριο παντελόνι, μόνο επειδή κάποιο παλιό σκίστηκε κι όχι για να το συνδυάσω με το μπλουζάκι που αγόρασα στις εκπτώσεις και τις γόβες που δεν έχω αγοράσει ακόμη, αλλά θα πρέπει, καθότι για ένα ασορτί ζούμε. Το μόνο που θα χρειαζόταν να ταιριάξω θα ήταν ζώνη με παπούτσια. Κι αυτά θα ήταν ή μαύρα ή καφέ.
5. Θα χρειαζόταν να ξέρω μόνο πέντε χρώματα. Τα βασικά.
6. Δε θα είχα τοπικό πάχος και κυτταρίτιδα. Γεγονός που σημαίνει πως δε θα χρειαζόταν να τρίβω μανιωδώς οπίσθια, κοιλιακούς και γλουτιαίους με κάθε πανάκριβο οργανικό φύκι και κρέμα της αγοράς.
7. Θα απολάμβανα κάθε γλυκιά κι αλμυρή γαστριμαργική αμαρτία που κυκλοφορεί στην πιάτσα μα που δεν πρόκειται να αναγραφεί ποτέ σε πρόγραμμα διαίτης. Δε θα με ένοιαζε άλλωστε να κάνω καμία δίαιτα με ονοματεπώνυμο ή μη. Βλέπεις οι άντρες με λίγα κιλά παραπάνω λέγονται απλά «δεμένοι». Για τις γυναίκες πάλι εξαντλείται το λεξικό της ζωολογίας, υδρόβιας και μη, για να τις περιγράψει σε αντίστοιχη περίπτωση.
8. Δε θα ζούσα για βδομάδες ολόκληρες με βραστό κοτόπουλο, παξιμάδια κι αλάδωτα λαχανικά, κάνοντας κάθε λογής και τρελής δίαιτα. Επίσης δε θα χρειαζόταν να αναπτύξω επιχειρήματα, του πόσο εύγευστα και πλούσια σε θρεπτικές αξίες είναι τα αγγούρια. Πέρα από το ότι τους αναγνωρίζω τις μηδέν θερμίδες -χάθηκε να το έχει και η σοκολάτα αυτό;-, απορώ ποιος τα κατέταξε στις τροφές.
9. Θα μπορούσα να πάω με όσες γυναίκες θέλω και να θεωρούμαι μάγκας. Στην αντίθετη περίπτωση, η γυναίκα στην πιο light εκδοχή, χαρακτηρίζεται εύκολη.
10. Στο κρεβάτι δε θάχα κάποιον αγχωμένο από πάνω μου να περιμένει πότε και αν θα τελειώσω για να επιβεβαιωθεί. Επίσης θα είχα 99.9% επιτυχία στον οργασμό (το 0.01% επειδή κυκλοφορούν και ασέξουαλ).
11. Όταν θα μου μιλούσε κάποιος, θα με κοιτούσε στα μάτια ή το στόμα. Όχι στο στήθος.
12. Θα μπορούσα να γίνω γονιός και μετά τα σαράντα κι όχι να αγχώνομαι από τα εικοσιπέντε. Η διαδικασία θα ήταν άκοπη, δίχως να αλλάξει το σώμα μου και φυσικά το παιδί θα έπαιρνε τ'όνομα του πατέρα μου, ακόμη κι αν τον έλεγαν Πελοπίδα.
13. Στην επιλογή δώρων επετείου, γενεθλίων και λοιπών περιστάσεων θα είχα περισσότερες επιλογές από το ν'αγοράσω aftershave και aftershave.
14. Οι ρυτίδες και τα λευκά μαλλιά θα μου έδιναν γοητεία κι άποψη και δε θα αποτελούσαν λόγο πανικού για βαφές, κρέμες και botox.
15. Το να μην παρκάρω με τρεις κινήσεις, δε θα ξεσήκωνε θύελλα αντιδράσεων και υβριστικά σχόλια περί της γυναικείας οδηγητικής ανικανότητας. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η ανοχή στους άντρες οδηγούς, σε αντίθεση με τις γυναίκες στις οποίες κορνάρουν πριν καν προλάβουν να βάλουν την όπισθεν.
Δεκαπέντε λόγοι, που η εμπειρία του καθενός μπορεί να διαφοροποιήσει και γιατί όχι, να προσθέσει και άλλους. Από τη μία, αφήνω τη φαντασία ελεύθερη να σκεφτεί πως θα ήταν αν ήμουν αλλιώς. Χαμογελώ αυθόρμητα και ρίχνω μια κλεφτή ματιά στον καθρέφτη απέναντί μου. Ευτυχώς, όλα είναι στη θέση τους.
Κανένα αντρικό προνόμιο, όσο κι αν κάνει τη ζωή μας εύκολη δε μπορεί να αλλάξει την αλήθεια της φύσης μας.
Την ικανοποίηση που έρχεται μέσα από κόπο και πόνο, που γονιδιακά είμαστε φτιαγμένες να αντέχουμε: της όμορφης γυναίκας, της ερωτεύσιμης συντρόφου και πάνω από όλα της στοργικής κι ακαταπόνητης μητέρας.
Μας λες και τυχερές.
Στεύη Τσούτση
Ξεκίνησε Σταυρούλα και στο δρόμο προέκυψε Στεύη.
Συνηθίζει να τραγουδά στη μέση του δρόμου και να χορεύει στα βήματα των χορών που αγαπά.
Κοινώς διαταραγμένη προσωπικότητα ή απλά μόνιμα ερωτευμένη.
Πάντα στο μετρό θα τη δεις με ένα βιβλίο στο χέρι.
Αγαπά το θέατρο, τις ρομαντικές ταινίες και παραμένει από τα δεκάξι της βαθιά Ελυτική.
Ταξιδιάρα ψυχή, είτε με νου, είτε με τρένα, αεροπλάνα και βαπόρια, γεμίζει εικόνες που προσπαθεί να τις μεταφέρει στο χαρτί, με (αυτο)σαρκασμό, χιούμορ -που ενίοτε “μαυρίζει”- μα συνάμα με ρομαντισμό και τρυφερότητα.
Το τελευταίο της απόκτημα ένα μαξιλάρι και ο τίτλος της pillowfighter.
To μότο της είναι: “ Άδραξε τη μέρα πριν το αύριο γίνει πάλι χθες...” Συμβουλή που ποτέ δεν ακολουθεί καθώς φημίζεται για την αναβλητικότητά της. Στη στήλη της πάντως θα είναι συνεπής:
Ακριβώς κάθε Πέμπτη o «Λοχαγός Έρωτας» θα χτυπάει προσοχή...
Ένας σταυρός ύψους 30 μέτρων, αφιερωμένος στον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β', αποκολλήθηκε από τους τεράστιους γάντζους που τον συγκρατούσαν, χτυπώντας θανάσιμα έναν νέο 21 ετών. Συνέβη το απόγευμα στην ορεινή περιοχή Τσέβο, έξω από την πόλη Μπρέσια, στην περιφέρεια Λομβαρδία της βόρειας Ιταλίας.
Ο σταυρός είχε τοποθετηθεί, αρχικά, σε στάδιο της Μπρέσια και στην συνέχεια στο Τσέβο. Το τεράστιο αυτό έργο ιερής τέχνης είχε ολοκληρωθεί το 1998, επ' ευκαιρία μιας επίσκεψης του προκαθήμενου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Ο νέος, ο οποίος ονομαζόταν Μάρκο Γκουσμίνι, βρισκόταν στην βουνοπλαγιά με τον εντυπωσιακό σταυρό , μαζί με φίλους της ενορίας του. Προέρχονταν από την πόλη Μπέργκαμο, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Μιλάνο. Πρόλαβαν όλοι να απομακρυνθούν εκτός από τον Μάρκο, ο οποίος υπέφερε από ελαφρό κινητικό πρόβλημα.
Αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι λίγο πριν σπάσει, ο σταυρός άρχισε να τρίζει και για τον λόγο αυτό οι περισσότεροι προσκυνητές και τουρίστες αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την περιοχή.¨
ΗΜΕΡΗΣΙΑ On Line "Η" Online 24/4 22:12
ΣΗΜ.ΕΦ. Επειδή ο φανατισμός είναι επικίνδυνος καλά είναι να ελεγχθούν όλοι οι ..μεγαλόσταυροι που βρίσκονται διασκορπισμένοι στην Ελλάδα ,αλλα και σε ολόκληρο τον κόσμο γιατί πάντα υπάρχει κίνδυνος-ακόμα κα τα θρησκευτικά σύμβολα -να "δολοφονήσουν" και τους πιο πιστούς οπαδόύς τους!!!
ΔΕΙΤΕ και προωθείστε ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ και Αυστραλίας τώρα
