Κάθε φορά που η προσπάθεια μας αποδεικνύεται αποτυχημένη, ή τα όνειρα μας - οι προσδοκίες μας ανατρέπονται, ή νιώθουμε να έχουμε προδοθεί απ' τα συναισθήματα μας.. τότε η αίσθηση της απώλειας ή του ανεκπλήρωτου, λειτουργούν μέσα μας ως ανασταλτικοί παράγοντες. Εάν δεν το προσέξουμε, τότε κινδυνεύουμε να πέσουμε σε ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ !!.
Συμπτώματα της ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ και που μας οδηγεί:
*Δεν επιχειρούμε πλέον να αποφασίσουμε για τίποτα για το οποίο δεν είναι εξασφαλισμένο το αποτέλεσμα.. και έτσι περιοριζόμαστε στις απόψεις των άλλων για το τί πρέπει να πράξουμε, ή αφηνόμαστε να μας κατευθύνουν άτομα εμπιστοσύνης μας, σύμφωνα με την δική τους κρίση. Στην ουσία, ή χάνουμε την δική μας κρίση τελείως, ή δεν την εμπιστευόμαστε πλέον και την ακυρώνουμε.
*Παύουμε να παίρνουμε όποια πρωτοβουλία ενδέχεται να απογοητεύσει πρώτα τους άλλους και ύστερα εμάς.. και έτσι καθώς μας καθηλώνει η απραξία, φτάνουμε να νιώθουμε πιο ασφαλείς, περιορίζοντας όσες δραστηριότητες μας απαιτούν δικό μας συντονισμό - προγραμματισμό. Δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε επαγγελματικά, παρά μόνο σε θέσεις υπαλλήλου για όλα τα θελήματα, ή σε κατ’ οίκον χειρονακτικές εργασίες. Η συγγραφή – η ποίηση – η ζωγραφική κ.λ.π. δεν αποκλείονται, διότι το μυαλό ταξιδεύει σε δικούς του κόσμους.
*Χάνουμε σταδιακά την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στην κρίση μας.. και έτσι όποιο νέο πρόσωπο έρθει στην ζωή μας το κρατάμε σε απόσταση ασφαλείας και συνήθως το βλέπουμε με καχυποψία, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούμε να διαφύγουμε απ' τα συναισθήματα τα οποία μπορεί αυτό να μας προκαλεί. Ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, καθώς δίνουμε μια μάχη με τους φόβους μας, στήνεται ένα παιχνίδι μέσα μας = Ανασφάλειες εναντίον Συναισθημάτων.
*Τα ερωτικά συναισθήματα τρομάζουν (ακόμη και να μην είχαμε κάποια ερωτική απογοήτευση), διότι διογκώνουν τις φοβίες μας για το άγνωστο αποτέλεσμα.. και έτσι προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι ο έρωτας που νιώθουμε, είναι απλά γέννημα της σεξουαλικής μας ανάγκης. Το αποτέλεσμα είναι.. ή να αποβάλουμε την διάθεση να προβούμε στην διαδικασία συνεύρεσης σαρκικής επαφής και περιοριζόμαστε στην αυτοϊκανοποίηση, ή αποβάλουμε την διάθεση επαφής, έως που φτάνουμε στην σεξουαλική ανορεξία, με αποτέλεσμα το sex να θυμίζει αγγαρεία. Ωστόσο ή θύμηση παθιασμένων στιγμών, άλλοτε μας δημιουργεί βαθύ αίσθημα κενού και άλλοτε μια ανεξήγητη οργή για τον εαυτό μας. Δηλαδή δεν ξέρουμε τί μας φταίει !!.
*Σε περίπτωση μοναχικής ζωής, προκειμένου να καλύψουμε την έλλειψη ερωτικής συντροφικότητας, προσκολλούμαστε όλο και περισσότερο σε άτομα που αισθανόμασταν κοντά τους ασφαλείς κατά την παιδική μας ηλικία (όπως οικογένεια), που ωστόσο εφόσον δεν μας καλύπτουν το ερωτικό αισθηματικό κενό, η καταπιεσμένη στέρηση ερωτικής συντροφικότητας, υπάρχει πιθανότητα να μας "επιστρέψει" υποσυνείδητα σε ηλικία που θεωρούσαμε τον εαυτό μας πολύ νέο και ανώριμο για όποια δέσμευση με το αντίθετο φύλλο.
*Σε περίπτωση που συμβιώνουμε, είτε με σύντροφο - είτε με συγγενικά πρόσωπα - είτε συγκατοίκους κ.λ.π.. υπερεκτιμάμε την φροντίδα που μας προσφέρουν, όπως και θεωρούμε αξεπλήρωτη υποχρέωση τις ενέργειες τους για λογαριασμό μας (ανάγκες της καθημερινότητας), με αποτέλεσμα να νιώθουμε πως θα χάσουμε τον έλεγχο της ζωή μας χωρίς εκείνους. Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουμε σε σημείο να μην αντιλαμβανόμαστε ότι γίνεται "εκμετάλλευση" των αδυναμιών μας (χωρίς απαραίτητα να υπάρχει πρόθεση).. και σε ακραίες περιπτώσεις ανεχόμαστε ακόμη και την όποια μορφή κακοποίησης (λεκτική, σωματική κ.λ.π) ως μια φυσιολογική κατάσταση - ως μέρος της καθημερινότητας μας, δικαιολογώντας επιπλέον τους "θύτες" μας, διότι πιστεύουμε πως ότι λένε και ότι κάνουν είναι από αγάπη και ενδιαφέρον για το καλό μας. Την προστασία μας δήθεν και την μελλοντική μας πρόοδο !!.
*Αν δεν βρούμε την δύναμη να παλέψουμε τις ανασφάλειες μας.. φτάνουμε να νιώθουμε ασφαλείς μόνο μέσα στο σπίτι μας – να έχουμε αϋπνίες και να χάνουμε την αίσθηση του χρόνου – συνήθως να τρώμε μόνο για μην νιώθουμε πόνο στο στομάχι απ’ την πείνα – να αδιαφορούμε για την καθαριότητα μας και την εμφάνιση μας – να αποφεύγουμε τις εξηγήσεις (έως και συζητήσεις).. να βλέπουμε παντού ανύπαρκτους εχθρούς. Επιπλέον γινόμαστε επιρρεπείς στο αλκοόλ και πολύ πιθανόν και σε διάφορες άλλες επικίνδυνες ουσίες !!.
Τα παραπάνω που συνοπτικά αναφέρω (καθώς πρόκειται για μεγάλο κεφάλαιο), όταν το μυαλό τα αντιλαμβάνεται από λανθασμένες οπτικές γωνίες.. τότε οι αντιθέσεις σκέψεων μας οδηγούν στην κατάθλιψη ΔΙΧΩΣ να το αντιληφθούμε. Αυτό σημαίνει ότι η ψυχή εγκαταλείπει τις προσπάθειες να οδηγήσει το σώμα (τον νού) σε δραστηριότητες που πολύ φυσιολογικά μας προκαλούν και διάφορα συναισθήματα. Αυτό βέβαια δεν αποφεύγεται, διότι άλλωστε είναι μοιραίο να γευτούμε όλα τα συναισθήματα μέσα από βιώματα μας, ώστε να ολοκληρωθούμε σε αυτήν την ζωή.
Έτσι, εκτός από το γεγονός ότι οι δειλίες μας (στην ουσία περί αυτού πρόκειται) υπάρχει κίνδυνος να μας οδηγήσουν στην κατάθλιψη, διατρέχουμε μεγαλύτερο κίνδυνο, να επαναστατήσει το ένστικτο της επιβίωσης μας και να αρχίσει να ικανοποιεί τις ανάγκες της ψυχής μέσω της φαντασίας μας. Δηλαδή.. να αρχίσουμε να ζούμε σε έναν εξωπραγματικό κόσμο του μυαλού μας, και όχι μόνο για να καλύψουμε τις σεξουαλικές μας στερήσεις, αλλά ακόμη χειρότερα, τις όποιες ανεκπλήρωτες - ανικανοποίητες πλευρές της ζωής μας !!. Βεβαίως δεν θεωρούνται αρρωστημένες οι συνηθισμένες σεξουαλικές φαντασιώσεις.
Και ας μην ξεχνάμε ότι η αβάσταχτη θλίψη, είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους που οδηγούν στην αυτοκτονία, ή στην τρέλα !!
ΟΤΑΝ τις ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ τις ΒΛΕΠΟΥΜΕ ως ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ.. δεν ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ απ’ την ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ !!.
_ Στην Κορυφή δεν ανεβαίνεις έρποντας - ούτε γλείφοντας άλλους στο διάβα σου όπως το σαλιγκάρι - ούτε ανεβαίνοντας πάνω στον σβέρκο άλλων, όπως η ψείρα στον γιακά !!. Θα πρέπει να είσαι αποφασισμένος να κοπούν τα γόνατα σου, η ανάσα σου και το αίμα στις φλέβες σου μέχρι να φτάσεις !!.
_Τολμηρό, αποφασιστικό και ιδεολόγο, δεν σε κάνει ούτε η ανάγκη - ούτε η αγανάκτηση - ούτε το πείσμα - ούτε η εκδικητικότητα... αλλά η πίστη στις ανεκμετάλλευτες ικανότητες σου, και η αναζήτηση της απόλυτης ικανοποίησης για τον εαυτό σου !!.
_Νικητή δεν σε κάνει ο αγώνας μιας παρτίδας με έναν αντίπαλο στα μέτρα σου.. αλλά η προσπάθεια σου να ανέβεις σε ανώτερο επίπεδο, κι ας χάσεις. Η εμπειρία και μόνο είναι αρκετή !!.
_Το κίνητρο είναι πάντα κάποια ηθική ικανοποίηση, ή συναισθηματική ολοκλήρωση.. και ποτέ δεν λαμβάνουμε υπόψη το όποιο κατ' επέκταση οικονομικό όφελος, διότι αλλιώς το κίνητρο δεν "ευλογείται" !!.
_Αν έχουμε πιθανότητες επιτυχίας έστω και 5% .. τότε στοιχηματίζουμε με τον εαυτό μας ότι μπορούμε να φτάσουμε το 100%.. αρκεί να μην ποντάρουμε σε αθέμιτα μέσα, διότι θα μας γυρίσει μπούμερανγκ !!.
_Δεν γνωρίζουμε τις ικανότητες μας, έως την στιγμή που θα βρεθούμε μπροστά σε μια δυνατή πρόκληση ή αντιμέτωποι με τον κίνδυνο.. και τότε το ένστικτο της επιβίωσης μας θα τις "ξεθάψει" !!.
_Δεν λαμβάνουμε υπόψη μας μόνο τα δεδομένα, διότι αυτά αλλάζουν εν ριπή οφθαλμού. Εξετάζουμε όλες τις εκδοχές και προετοιμαζόμαστε ακόμη και για το χειρότερο, διότι τότε η ατυχία δεν μπορεί να μας σοκάρει !!..
_Τέλος. Έχοντας συμβιβαστεί εκ' των προτέρων με όλες τις εκδοχές αποτελεσμάτων.. ακόμη και η μεγαλύτερη αποτυχία δεν είναι ικανή να μας ρίξει σε κατάθλιψη !!.
Επιβάλλεται να κατανοήσουμε πως ότι έγινε – έγινε, δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο και να αλλάξουμε όσα συνέβησαν. Πρέπει να αποδεχτούμε το παρελθόν όσο κι αν αυτό πονάει, διότι οι εμπειρίες μας είναι τα εφόδια, είναι «τα κεφάλαια μας» για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Άλλωστε.. μέσα από μια μεγάλη αποτυχία μας ή τραυματική εμπειρία μπορέσαμε να ανακαλύψαμε πρωτόγνωρα συναισθήματα, τα οποία ξέρουμε πλέον πως να τα χειριστούμε σωστά στο εξής. Μην σκέπτεστε αρνητικά. Δεν σημαίνει πως ότι μας πόνεσε – μας απογοήτευσε – μας φόβισε, ενδέχεται να επαναληφθεί. ΤΟΜΗΣΤΕ το απ΄την αρχή.. καθότι «Ότι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς» !!.
ΜΑΡΙΑΝΝΑ
— at Ψυχή & ΑστρολογίαΣυμπτώματα της ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ και που μας οδηγεί:
*Δεν επιχειρούμε πλέον να αποφασίσουμε για τίποτα για το οποίο δεν είναι εξασφαλισμένο το αποτέλεσμα.. και έτσι περιοριζόμαστε στις απόψεις των άλλων για το τί πρέπει να πράξουμε, ή αφηνόμαστε να μας κατευθύνουν άτομα εμπιστοσύνης μας, σύμφωνα με την δική τους κρίση. Στην ουσία, ή χάνουμε την δική μας κρίση τελείως, ή δεν την εμπιστευόμαστε πλέον και την ακυρώνουμε.
*Παύουμε να παίρνουμε όποια πρωτοβουλία ενδέχεται να απογοητεύσει πρώτα τους άλλους και ύστερα εμάς.. και έτσι καθώς μας καθηλώνει η απραξία, φτάνουμε να νιώθουμε πιο ασφαλείς, περιορίζοντας όσες δραστηριότητες μας απαιτούν δικό μας συντονισμό - προγραμματισμό. Δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε επαγγελματικά, παρά μόνο σε θέσεις υπαλλήλου για όλα τα θελήματα, ή σε κατ’ οίκον χειρονακτικές εργασίες. Η συγγραφή – η ποίηση – η ζωγραφική κ.λ.π. δεν αποκλείονται, διότι το μυαλό ταξιδεύει σε δικούς του κόσμους.
*Χάνουμε σταδιακά την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στην κρίση μας.. και έτσι όποιο νέο πρόσωπο έρθει στην ζωή μας το κρατάμε σε απόσταση ασφαλείας και συνήθως το βλέπουμε με καχυποψία, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούμε να διαφύγουμε απ' τα συναισθήματα τα οποία μπορεί αυτό να μας προκαλεί. Ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, καθώς δίνουμε μια μάχη με τους φόβους μας, στήνεται ένα παιχνίδι μέσα μας = Ανασφάλειες εναντίον Συναισθημάτων.
*Τα ερωτικά συναισθήματα τρομάζουν (ακόμη και να μην είχαμε κάποια ερωτική απογοήτευση), διότι διογκώνουν τις φοβίες μας για το άγνωστο αποτέλεσμα.. και έτσι προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι ο έρωτας που νιώθουμε, είναι απλά γέννημα της σεξουαλικής μας ανάγκης. Το αποτέλεσμα είναι.. ή να αποβάλουμε την διάθεση να προβούμε στην διαδικασία συνεύρεσης σαρκικής επαφής και περιοριζόμαστε στην αυτοϊκανοποίηση, ή αποβάλουμε την διάθεση επαφής, έως που φτάνουμε στην σεξουαλική ανορεξία, με αποτέλεσμα το sex να θυμίζει αγγαρεία. Ωστόσο ή θύμηση παθιασμένων στιγμών, άλλοτε μας δημιουργεί βαθύ αίσθημα κενού και άλλοτε μια ανεξήγητη οργή για τον εαυτό μας. Δηλαδή δεν ξέρουμε τί μας φταίει !!.
*Σε περίπτωση μοναχικής ζωής, προκειμένου να καλύψουμε την έλλειψη ερωτικής συντροφικότητας, προσκολλούμαστε όλο και περισσότερο σε άτομα που αισθανόμασταν κοντά τους ασφαλείς κατά την παιδική μας ηλικία (όπως οικογένεια), που ωστόσο εφόσον δεν μας καλύπτουν το ερωτικό αισθηματικό κενό, η καταπιεσμένη στέρηση ερωτικής συντροφικότητας, υπάρχει πιθανότητα να μας "επιστρέψει" υποσυνείδητα σε ηλικία που θεωρούσαμε τον εαυτό μας πολύ νέο και ανώριμο για όποια δέσμευση με το αντίθετο φύλλο.
*Σε περίπτωση που συμβιώνουμε, είτε με σύντροφο - είτε με συγγενικά πρόσωπα - είτε συγκατοίκους κ.λ.π.. υπερεκτιμάμε την φροντίδα που μας προσφέρουν, όπως και θεωρούμε αξεπλήρωτη υποχρέωση τις ενέργειες τους για λογαριασμό μας (ανάγκες της καθημερινότητας), με αποτέλεσμα να νιώθουμε πως θα χάσουμε τον έλεγχο της ζωή μας χωρίς εκείνους. Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουμε σε σημείο να μην αντιλαμβανόμαστε ότι γίνεται "εκμετάλλευση" των αδυναμιών μας (χωρίς απαραίτητα να υπάρχει πρόθεση).. και σε ακραίες περιπτώσεις ανεχόμαστε ακόμη και την όποια μορφή κακοποίησης (λεκτική, σωματική κ.λ.π) ως μια φυσιολογική κατάσταση - ως μέρος της καθημερινότητας μας, δικαιολογώντας επιπλέον τους "θύτες" μας, διότι πιστεύουμε πως ότι λένε και ότι κάνουν είναι από αγάπη και ενδιαφέρον για το καλό μας. Την προστασία μας δήθεν και την μελλοντική μας πρόοδο !!.
*Αν δεν βρούμε την δύναμη να παλέψουμε τις ανασφάλειες μας.. φτάνουμε να νιώθουμε ασφαλείς μόνο μέσα στο σπίτι μας – να έχουμε αϋπνίες και να χάνουμε την αίσθηση του χρόνου – συνήθως να τρώμε μόνο για μην νιώθουμε πόνο στο στομάχι απ’ την πείνα – να αδιαφορούμε για την καθαριότητα μας και την εμφάνιση μας – να αποφεύγουμε τις εξηγήσεις (έως και συζητήσεις).. να βλέπουμε παντού ανύπαρκτους εχθρούς. Επιπλέον γινόμαστε επιρρεπείς στο αλκοόλ και πολύ πιθανόν και σε διάφορες άλλες επικίνδυνες ουσίες !!.
Τα παραπάνω που συνοπτικά αναφέρω (καθώς πρόκειται για μεγάλο κεφάλαιο), όταν το μυαλό τα αντιλαμβάνεται από λανθασμένες οπτικές γωνίες.. τότε οι αντιθέσεις σκέψεων μας οδηγούν στην κατάθλιψη ΔΙΧΩΣ να το αντιληφθούμε. Αυτό σημαίνει ότι η ψυχή εγκαταλείπει τις προσπάθειες να οδηγήσει το σώμα (τον νού) σε δραστηριότητες που πολύ φυσιολογικά μας προκαλούν και διάφορα συναισθήματα. Αυτό βέβαια δεν αποφεύγεται, διότι άλλωστε είναι μοιραίο να γευτούμε όλα τα συναισθήματα μέσα από βιώματα μας, ώστε να ολοκληρωθούμε σε αυτήν την ζωή.
Έτσι, εκτός από το γεγονός ότι οι δειλίες μας (στην ουσία περί αυτού πρόκειται) υπάρχει κίνδυνος να μας οδηγήσουν στην κατάθλιψη, διατρέχουμε μεγαλύτερο κίνδυνο, να επαναστατήσει το ένστικτο της επιβίωσης μας και να αρχίσει να ικανοποιεί τις ανάγκες της ψυχής μέσω της φαντασίας μας. Δηλαδή.. να αρχίσουμε να ζούμε σε έναν εξωπραγματικό κόσμο του μυαλού μας, και όχι μόνο για να καλύψουμε τις σεξουαλικές μας στερήσεις, αλλά ακόμη χειρότερα, τις όποιες ανεκπλήρωτες - ανικανοποίητες πλευρές της ζωής μας !!. Βεβαίως δεν θεωρούνται αρρωστημένες οι συνηθισμένες σεξουαλικές φαντασιώσεις.
Και ας μην ξεχνάμε ότι η αβάσταχτη θλίψη, είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους που οδηγούν στην αυτοκτονία, ή στην τρέλα !!
ΟΤΑΝ τις ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ τις ΒΛΕΠΟΥΜΕ ως ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ.. δεν ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ απ’ την ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ !!.
_ Στην Κορυφή δεν ανεβαίνεις έρποντας - ούτε γλείφοντας άλλους στο διάβα σου όπως το σαλιγκάρι - ούτε ανεβαίνοντας πάνω στον σβέρκο άλλων, όπως η ψείρα στον γιακά !!. Θα πρέπει να είσαι αποφασισμένος να κοπούν τα γόνατα σου, η ανάσα σου και το αίμα στις φλέβες σου μέχρι να φτάσεις !!.
_Τολμηρό, αποφασιστικό και ιδεολόγο, δεν σε κάνει ούτε η ανάγκη - ούτε η αγανάκτηση - ούτε το πείσμα - ούτε η εκδικητικότητα... αλλά η πίστη στις ανεκμετάλλευτες ικανότητες σου, και η αναζήτηση της απόλυτης ικανοποίησης για τον εαυτό σου !!.
_Νικητή δεν σε κάνει ο αγώνας μιας παρτίδας με έναν αντίπαλο στα μέτρα σου.. αλλά η προσπάθεια σου να ανέβεις σε ανώτερο επίπεδο, κι ας χάσεις. Η εμπειρία και μόνο είναι αρκετή !!.
_Το κίνητρο είναι πάντα κάποια ηθική ικανοποίηση, ή συναισθηματική ολοκλήρωση.. και ποτέ δεν λαμβάνουμε υπόψη το όποιο κατ' επέκταση οικονομικό όφελος, διότι αλλιώς το κίνητρο δεν "ευλογείται" !!.
_Αν έχουμε πιθανότητες επιτυχίας έστω και 5% .. τότε στοιχηματίζουμε με τον εαυτό μας ότι μπορούμε να φτάσουμε το 100%.. αρκεί να μην ποντάρουμε σε αθέμιτα μέσα, διότι θα μας γυρίσει μπούμερανγκ !!.
_Δεν γνωρίζουμε τις ικανότητες μας, έως την στιγμή που θα βρεθούμε μπροστά σε μια δυνατή πρόκληση ή αντιμέτωποι με τον κίνδυνο.. και τότε το ένστικτο της επιβίωσης μας θα τις "ξεθάψει" !!.
_Δεν λαμβάνουμε υπόψη μας μόνο τα δεδομένα, διότι αυτά αλλάζουν εν ριπή οφθαλμού. Εξετάζουμε όλες τις εκδοχές και προετοιμαζόμαστε ακόμη και για το χειρότερο, διότι τότε η ατυχία δεν μπορεί να μας σοκάρει !!..
_Τέλος. Έχοντας συμβιβαστεί εκ' των προτέρων με όλες τις εκδοχές αποτελεσμάτων.. ακόμη και η μεγαλύτερη αποτυχία δεν είναι ικανή να μας ρίξει σε κατάθλιψη !!.
Επιβάλλεται να κατανοήσουμε πως ότι έγινε – έγινε, δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο και να αλλάξουμε όσα συνέβησαν. Πρέπει να αποδεχτούμε το παρελθόν όσο κι αν αυτό πονάει, διότι οι εμπειρίες μας είναι τα εφόδια, είναι «τα κεφάλαια μας» για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Άλλωστε.. μέσα από μια μεγάλη αποτυχία μας ή τραυματική εμπειρία μπορέσαμε να ανακαλύψαμε πρωτόγνωρα συναισθήματα, τα οποία ξέρουμε πλέον πως να τα χειριστούμε σωστά στο εξής. Μην σκέπτεστε αρνητικά. Δεν σημαίνει πως ότι μας πόνεσε – μας απογοήτευσε – μας φόβισε, ενδέχεται να επαναληφθεί. ΤΟΜΗΣΤΕ το απ΄την αρχή.. καθότι «Ότι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς» !!.
ΜΑΡΙΑΝΝΑ
No comments:
Post a Comment