Εννέα χρόνια μετά την εκτόξευση, το σκάφος New Horizons της NASA, η πρώτη αποστολή στον μακρινό Πλούτωνα, βγήκε από την κατάσταση αναμονής ενόψει της άφιξης στον στόχο. Το 2015 θα μας προσφέρει τις πρώτες καθαρές εικόνες αυτού του παγωμένου κόσμου, ο οποίος φαίνεται θολός ακόμα και στο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.
Το απόγευμα του Σαββάτου, οι διαχειριστές της αποστολής, στο διάσημο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, έλαβαν το μήνυμα ότι το σκάφος είχε ξυπνήσει όπως ήταν προγραμματισμένο.
Ταξιδεύοντας με την ταχύτητα του φωτός, το σήμα χρειάστηκε τέσσερις ώρες και 26 λεπτά να φτάσει στη Γη. Το New Horizons απείχε 4,66 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον μητρικό του πλανήτη και 162 εκατ. χιλιόμετρα από τον Πλούτωνα.
Δεδομένου ότι είναι το ταχύτερο σκάφος που έχει εκτοξευτεί ποτέ, και δεν μπορεί να επιβραδύνει όταν φτάσει τον στόχο, το New Horizons θα έχει μόνο μια ευκαιρία να μελετήσει τον Πλούτωνα καθώς τον προσπερνά με μεγάλη ταχύτητα.
Ο Πλούτωνας, μικρότερος από τη Σελήνη, θεωρούνταν μέχρι πρόσφατα ο ένατος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος, έχασε όμως αυτόν τον τίτλο το 2006 και εξέπεσε στη νέα κατηγορία των πλανητών νάνων. Στην απόφαση οδήγησε εν πολλοίς η ανακάλυψη ενός ακόμα μεγαλύτερου σώματος στην ίδια γειτονιά του Ηλιακού Συστήματος, τον πλανήτη νάνο Έριδα.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι η λεγόμενη Ζώνη του Κάιπερ, ένας δακτύλιος που ξεκινά στην τροχιά του Πλούτωνα και εκτείνεται πολύ πιο έξω, φιλοξενεί πολλά ακόμα τέτοια σώματα, αποτελούμενα κυρίως από πάγους και βράχια.
Το New Horizons θα εξερευνήσει για πρώτη φορά αυτή τη ζώνη στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος. Θα προσφέρει αρχικά τις πρώτες καθαρές εικόνες του πλανήτη-νάνου και των πέντε φεγγαριών του, όλα τους με ονόματα που συνδέονται με τον Κάτω Κόσμο: Χάροντας, Νύκτα, Ύδρα, Κέρβερος και Στυξ.
Αφού προσπεράσει τον Πλούτωνα, το New Horizons σχεδιάζεται να επισκεφθεί ένα ακόμα σώμα στη Ζώνη του Κάιπερ. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αναζητά κάποιον κατάλληλο υποψήφιο, μέχρι στιγμής όμως ο επόμενος προορισμός του σκάφους δεν έχει καθοριστεί.
Λίγοι μήνες απομένουν για να βρεθεί λύση μέχρι τις 14 Ιουλιου, όταν το New Horizons φτάσει στην ελάχιστη απόστασή του από τον Πλούτωνα.
Οι παρατηρήσεις θα έχουν ξεκινήσει νωρίτερα, στις 15 Ιανουαρίου.
Λόγω της μεγάλης απόστασης από τον Ήλιο (ο Πλούτωνας χρειάζεται 247,7 χρόνια για να ολοκληρώσει μια περιφορά) το σκάφος δεν χρησιμοποιεί ηλιακούς συλλέκτες. Αντλεί ενέργεια από μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ισοτόπων, η οποία παράγει θερμότητα από τη διάσπαση ραδιενεργών υλικών και προσφέρει κάτι λιγότερο από 200 watt ηλεκτρικής ισχύος.
Σημείο καμπής: Tο ανώτατο δικαστήριο της Ε.Ε. επιβάλει στην Google να χορηγήσει το «δικαίωμα στη λήθη».
Αποτελεί πλέον δημοσιογραφικό κλισέ να παρατηρεί κάποιος ότι το“1984” του Τζορτζ Όργουελ ήταν «προφητικό». Το μυθιστόρημα ήταν τόσο προφητικό που οι προφητείες του έχουν γίνει κοινοτοπίες της σύγχρονης εποχής. Διαβάζοντας το τώρα είναι μια επίπονη εμπειρία. Ενάντια στα θαύματα της κρατικής παρακολούθησης του σήμερα, οι εγκαταστάσεις του Big Brother - οι άγρυπνες οθόνες και τα κρυμμένα μικρόφωνα- φαντάζουν γραφικές, σχεδόν καθησυχαστικές.
Όλα όσα οραματίστηκε στον κόσμο του ο Όργουελ έχουν γίνει τόσο προφανή που κάποιος σκοντάφτει συνεχώς στις αφηγηματικές ελλείψεις του μυθιστορήματος.
Το μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ ήταν τόσο προφητικό που οι προφητείες του έχουν γίνει κοινοτοπίες της σύγχρονης εποχής.
Περισσότερο με εντυπωσιάζει ένας άλλος χρησμός του: το δοκίμιο του 1945 «Εσύ και η ατομική βόμβα», στο οποίο ο Όργουελ ούτε λίγο ούτε πολύ προβλέπει το γεωπολιτικό σχήμα του κόσμου για τον επόμενο μισό αιώνα. «Εποχές στις οποίες το κυρίαρχο όπλο θα είναι ακριβό ή δύσκολο να κατασκευαστεί», εξηγεί, «θα τείνουν να είναι περίοδοι δεσποτισμού, ενώ όταν το κυρίαρχο όπλο θα είναι φθηνό και απλό, οι κοινοί άνθρωποι θα έχουν μια ευκαιρία... Ένα σύνθετο όπλο κάνει τον ισχυρό ισχυρότερο, ενώ ένα απλό όπλο - εφ' όσον δεν υπάρχει απάντηση σ' αυτό - δυναμώνει τους αδύναμους». Περιγράφοντας την ατομική βόμβα (που είχε μόλις δύο μήνες πριν χρησιμοποιηθεί για να ισοπεδώσει τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι) ως ένα «εγγενώς τυραννικό όπλο», προβλέπει ότι θα συγκεντρώσει την εξουσία στα χέρια «δύο ή τριών τερατωδών υπερ-κρατών» που έχουν τις προηγμένες βιομηχανικές και ερευνητικές βάσεις που απαιτούνται για την παραγωγή της. Ας υποθέσουμε, ρωτάει, «ότι τα σωζόμενα μεγάλα έθνη κάνουν μια σιωπηρή συμφωνία να μην χρησιμοποιήσουν την ατομική βόμβα εναντίον του άλλου. Ας υποθέσουμε ότι την χρησιμοποιούν, ή χρησιμοποιούν την απειλή της, μόνον σε ανθρώπους που δεν είναι σε θέση να προβούν σε αντίποινα». Το πιθανό αποτέλεσμα, καταλήγει, θα είναι «μια εποχή τόσο φρικτά σταθερή όσο οι αυτοκρατορίες σκλάβων της αρχαιότητας». Εφευρίσκοντας τον όρο, ο ίδιος προβλέπει «μια μόνιμη κατάσταση "ψυχρού πολέμου"», «μια ειρήνη που δεν είναι ειρήνη», στην οποία «οι προοπτικές για τους λαούς υποκείμενα και τις καταπιεσμένες τάξεις είναι ακόμα πιο απελπιστικές».
Οι ομοιότητες του σήμερα και της εποχής του Όργουελ
Υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ της εποχής του Όργουελ και της δικής μας. Πρώτον έχει γίνει πολλή συζήτηση σχετικά με τη σημασία της «προστασίας της ιδιωτικής ζωής», τους τελευταίους μήνες, αλλά λίγη κουβέντα σχετικά με το γιατί αυτή είναι σημαντική. Δεν είναι, όπως μας ζητούν να πιστέψουμε, ότι η ιδιωτική ζωή είναι εγγενώς πολύτιμη. Δεν είναι. Ο πραγματικός λόγος έγκειται στον λογισμό της εξουσίας: η καταστροφή της ιδιωτικής ζωής διευρύνει την υφιστάμενη ανισορροπία δύναμης μεταξύ των κυρίαρχων παρατάξεων και όλων των άλλων, κάνοντας «την προοπτική των υποκείμενων λαών και των καταπιεσμένων τάξεων», όπως έγραψε ο Όργουελ, «ακόμη πιο απελπιστική».
Το Διαδίκτυο έχει δομηθεί με τρόπο που προάγει την επιτήρηση επειδή οι κυβερνήσεις και οι σοβαροί παίκτες του εμπορικού ίντερνετ το ήθελαν έτσι.
Η δεύτερη ομοιότητα είναι ακόμη πιο σοβαρή και ακόμα λιγότερο κατανοητή. Επί του παρόντος, ακόμη και εκείνοι που οδηγούν την αλλαγή ενάντια στην κρατική επιτήρηση συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν το θέμα σαν να πρόκειται για πολιτικό σκάνδαλο που μπορεί να αποδοθεί στις διεφθαρμένες πολιτικές λίγων κακών, οι οποίοι πρέπει να λογοδοτήσουν. Υπάρχει η ευρεία προσδοκία ότι το μόνο που πρέπει να κάνουν οι κοινωνίες μας για να διορθώσουν τα προβλήματα μας είναι να περάσουν μερικοί νόμοι. Ο καρκίνος είναι πολύ βαθύτερος από αυτό. Όχι μόνο ζούμε σε ένα κράτος επιτήρησης, αλλά σε μια κοινωνία επιτήρησης. Η ολοκληρωτική επιτήρηση όχι μόνο ενσωματώνεται στις κυβερνήσεις μας, είναι ενσωματωμένη στην οικονομία μας, στις καθημερινές χρήσεις της τεχνολογίας μας και στην καθημερινή αλληλεπίδραση μας.
Το διαδίκτυο είναι ουσία του κράτους επιτήρησης
Η ίδια η έννοια του Διαδικτύου -ένα μοναδικό, παγκόσμιο, ομοιογενές δίκτυο που παρασύρει τον κόσμο - είναι η ουσία του κράτους επιτήρησης. Το Διαδίκτυο έχει δομηθεί με τρόπο που προάγει την επιτήρηση επειδή οι κυβερνήσεις και οι σοβαροί παίκτες του εμπορικού ίντερνετ το ήθελαν έτσι. Υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις σε κάθε βήμα. Αγνοήθηκαν. Στον πυρήνα τους, εταιρείες όπως η Google και το Facebook κάνουν την ίδια δουλειά με την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Συλλέγουν έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών για τους ανθρώπους, τον αποθηκεύουν, τον ενσωματώνουν και τον χρησιμοποιούν για να προβλέψουν την ατομική και ομαδική συμπεριφορά, την οποία στη συνέχεια πωλούν σε διαφημιστές και άλλους. Αυτή η ομοιότητα τους έκανε φυσικούς εταίρους για την NSΑ και γι’ αυτό τους πλησίασε για να γίνουν μέρος του PRISM, του μυστικού προγράμματος επιτήρησης στο Διαδίκτυο.
Σε αντίθεση με τις μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες αφουγκράζονται διεθνείς γραμμές τηλεπικοινωνιών, το συγκρότημα εμπορικών επιτηρήσεων δελεάζει δισεκατομμύρια ανθρώπων με την υπόσχεση των «δωρεάν υπηρεσιών». Επιχειρηματικό μοντέλο τους είναι η βιομηχανική καταστροφή της ιδιωτικής ζωής. Και όμως, ακόμη και οι πιο ισχυροί επικριτές της επιτήρησης της NSA δεν φαίνεται να ζητούν να μπει τέλος στην Google και το Facebook. Για να θυμηθούμε τις παρατηρήσεις του Όργουελ, υπάρχει μιααναμφισβήτητη «τυραννική» πλευρά στο Internet. Όμως, το Διαδίκτυο είναι πολύ περίπλοκο για να χαρακτηριστεί κατηγορηματικά ως «τυραννικό» ή «δημοκρατικό» φαινόμενο. Όταν οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν πρώτοι φορά στις πόλεις, ήταν σε θέση για πρώτη φορά να συντονιστούν σε μεγάλες ομάδες και να ανταλλάξουν ιδέες γρήγορα, σε ευρεία κλίμακα. Οι επακόλουθες τεχνικές και τεχνολογικές εξελίξεις επέφεραν την αυγή του ανθρώπινου πολιτισμού.
Σε αντίθεση με τις μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες αφουγκράζονται διεθνείς γραμμές τηλεπικοινωνιών, το συγκρότημα εμπορικών επιτηρήσεων δελεάζει δισεκατομμύρια ανθρώπων με την υπόσχεση των «δωρεάν υπηρεσιών»
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην εποχή μας. Είναι σήμερα περισσότερο δυνατόν για περισσότερους ανθρώπους να επικοινωνούν και να συναλλάσσονται με άλλους, σε περισσότερα σημεία, την ίδια στιγμή, από ό,τι υπήρξε ποτέ στην ιστορία. Οι ίδιες εξελίξεις που κάνουν τον πολιτισμό μας πιο εύκολο να εποπτευθεί, τον κάνουν πιο δύσκολο να προβλεφθεί. Έχουν καταστήσει ευκολότερο για το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας να εκπαιδεύσει τον εαυτό της, να αγωνιστεί για συναίνεση και να ανταγωνιστεί παγιωμένες ομάδες εξουσίας. Αυτό είναι ενθαρρυντικό, αλλά αν δεν τροφοδοτηθεί, μπορεί να διαρκέσει λίγο.
Αν υπάρχει ένα σύγχρονο ανάλογο στο «απλό» και «δημοκρατικό όπλο» του Όργουελ, που «ενδυναμώνει τους αδύναμους», είναι η κρυπτογραφία, η βάση για τα μαθηματικά πίσω από το Bitcoin και τα καλύτερα προγράμματα ασφαλών επικοινωνιών. Είναι φθηνή να δημιουργηθεί: το κρυπτογραφικό λογισμικό μπορεί να γραφτεί σε έναν υπολογιστή στο σπίτι. Είναι ακόμη φθηνότερη να εξαπλωθεί: το λογισμικό μπορεί να αντιγραφεί με τρόπο που τα φυσικά αντικείμενα δεν μπορούν. Κι επιπλέον είναι ανυπέρβλητη - τα μαθηματικά στην καρδιά της σύγχρονης κρυπτογραφίας είναι γερά και μπορούν να αντέξουν τη δύναμη της υπερδύναμης. Οι ίδιες τεχνολογίες που επέτρεψαν στους Συμμάχους να κρυπτογραφήσουν τις ραδιοεπικοινωνίες τους ενάντια στις παρακολουθήσεις του Άξονα, μπορούν πλέον να κατέβουν με μια dial-up σύνδεση στο Internet και να τρέξουν σε ένα φθηνό φορητό υπολογιστή.
Από την τυραννία στην αδιάκριτη μαζική παρακολούθηση
Ενώ το 1945, μεγάλο μέρος του κόσμου ήταν αντιμέτωπο με μισό αιώνα τυραννίας, ως αποτέλεσμα της ατομικής βόμβας, το 2015, αντιμετωπίζουμε την αδυσώπητη εξάπλωση αδιάκριτης μαζικής παρακολούθησης και της συνακόλουθης μεταβίβασης της εξουσίας σε αυτούς που συνδέονται με τις υπερδομές της. Είναι πάρα πολύ νωρίς για να πούμε αν θα επικρατήσει η «εκδημοκρατική» ή η «τυραννική» πλευρά του Διαδικτύου. Όμως, αναγνωρίζοντας τες- και αντιλαμβανόμενες τες ως πεδίο πάλης - είναι το πρώτο βήμα προς μια αποτελεσματική αντιμετώπιση.
Η ανθρωπότητα δεν μπορεί πλέον να απορρίψει το Διαδίκτυο, αλλά είναι σαφές ότι δεν μπορούμε και να το παραδώσουμε. Αντ' αυτού, θα πρέπει να αγωνιστούμε για αυτό. Ακριβώς όπως η αυγή των πυρηνικών όπλων εγκαινίασε τον Ψυχρό Πόλεμο, η πολλαπλή λογική του Διαδικτύου είναι κλειδί για την κατανόηση του επερχόμενου πολέμου για το πνευματικό κέντρο του πολιτισμού μας.
Ζημιές σε καταστήματα και πυρκαγιές σε κάδους απορριμμάτων προκάλεσαν οι κουκουλοφόροι κατά τη διάρκεια των επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας, μετά την πορεία που διοργανώθηκε το βράδυ του Σαββάτου στη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου, όπως δείχνει το πρώτο φως της ημέρας. Η αστυνομία προχώρησε μάλιστα στην προσαγωγή 296 ατόμων στην Αθήνα εκ των οποίων συνελήφθησαν 43 άτομα.
Τα επεισόδια ξεκίνησαν στις 7.30 το βράδυ από ομάδα κουκουλοφόρων που βρισκόταν στο τέλος της πορείας, που ξεκίνησε από τα Προπύλαια.
Οι πρωταγωνιστές τους, όταν η πορεία έφτασε στην πλατεία Κλαυθμώνος, έβαλαν φωτιές σε κάδους απορριμμάτων, έσπασαν προθήκες καταστημάτων, προκάλεσαν φθορές σε στάσεις λεωφορείων και πέταξαν βόμβες μολότοφ. Οι αστυνομικοί για να τους απωθήσουν έκαναν χρήση χημικών και χειροβομβίδων κρότου λάμψης.
Το πρώτο φως της ημέρας έδειξε εκτεταμένες ζημιές σε καταστήματα και πολυκατοικίες στην περιοχή των Εξαρχείων, ενώ πολλά από τα καταστήματα οι κουκουλοφόροι όχι μόνο τα έσπασαν αλλά τα λεηλάτησαν κιόλας.
Ο αντιδήμαρχος Αθηναίων Γ. Αποστολόπουλος μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του Mega δήλωσε πως στην περιοχή των Εξαρχείων νεαροί ανέβηκαν σε ταράτσες πολυκατοικιών και πετούσαν ότι έβρισκαν μπροστά τους όπως κεραίες και άλλα ενώ κατέστρεψαν και ασανσέρ. Τόνισε ότι στην περιοχή έπεσαν πολλά χημικά που έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνικτική.
Στην Αθήνα η αστυνομία προχώρησε συνολικά σε 296 προσαγωγές ατόμων εκ των οποίων 43 συνελήφθησαν και σε βάρος τυος σχηματίστηκε ποινική δικογραφία για διάφορα αδικήματα.
Στη διάρκεια των επεισοδίων τραυματίστηκαν 12 αστυνομικοί.
Επεισόδια σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βέροια, Βόλο, Αγρίνιο
Κόσμος κοιτάζει σπασμένες βιτρίνες κατά τη διάρκεια επεισοδίων στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης
Επεισόδια και καταστροφές σε καταστήματα έγιναν και στη Θεσσαλονίκηόπου η αστυνομία προχώρησε σε τουλάχιστον 25 προσαγωγές.
Συγκεκριμένα, το Σάββατο το βράδυ έξω από το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, άγνωστοι συνεπλάκησαν με αστυνομικούς, με τους τελευταίους να κάνουν χρήση χειροβομβίδων κρότου-λάμψης και χημικών, προκειμένου να τους απωθήσουν. Ακολούθησε ανθρωποκυνηγητό στους γύρω δρόμους και η αστυνομία προχώρησε σε 25 προσαγωγές.
Επεισόδια σημειώθηκαν και στη Βέροια όπου η Αστυνομία προχώρησε σε 11 προσαγωγές αλλά και σε κεντρικούς δρόμους του Βόλου, όπου μετά την ολοκλήρωση της πορείας διαδηλωτές έστησαν οδοφράγματα, πέταξαν πέτρες και βόμβες μολότοφ εναντίον αστυνομικών.
Το ίδιο σκηνικό επικράτησε και στην Πάτρα, κατά τη διάρκεια της πορείας στη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Κουκουλοφόροι που βρίσκονταν στο τέλος της πορείας πέταξαν προς από το δικαστικό μέγαρο βόμβες μολότοφ και οι αστυνομικοί των ΜΑΤ απάντησαν με χειροβομβίδες κρότου λάμψης. Τα επεισόδια συνεχίστηκαν στην οδό Κορίνθου, ενώ οι αστυνομικοί προχώρησαν σε τουλάχιστον επτά προσαγωγές.
Στον εισαγγελέα 3 συλληφθέντες για επεισόδια στο Αγρίνιο Στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αγρινίου αναμένεται να οδηγηθούν σήμερα τρία άτομα, ηλικίας 36, 28 και 21 ετών, τα οποία συνελήφθησαν χθες το μεσημέρι, κατά την διάρκεια επεισοδίων στο κέντρο της πόλης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι συλληφθέντες αντιμετωπίζουν, κατά περίπτωση, τα αδικήματα της διατάραξης κοινής ειρήνης, της διακεκριμένης περίπτωσης φθοράς, της εξύβρισης και της πρόκλησης σωματικών βλαβών.
Επίσης, η Αστυνομία αναζητά έναν 29χρονο, ο οποίος φέρεται ότι συμμετείχε και αυτός στα επεισόδια.
Το κείμενο που ακολουθεί, αποτελεί μια απάντηση που δόθηκε σε ενδιάμεσες εξετάσεις/ προόδους στη χημεία, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Η ερώτηση είχε ως εξής, και βαθμολογούνταν με έξτρα βαθμούς: Η Κόλαση είναι εξώθερμη ή εσώθερμη; (στη χημεία ή εξώθερμη αντίδραση δίνει θερμότητα, ενώ η άλλη απορροφά).
Οι περισσότεροι φοιτητές έδωσαν απαντήσεις παρέχοντας αποδείξεις, βασισμένες στο Νόμο του Boyle (:ένα αέριο ψύχεται όταν μεγαλώνει ο όγκος του, και θερμαίνεται όταν συμπιέζεται).
Ωστόσο, ένας φοιτητής, έγραψε τα εξής: Πρώτον, πρέπει να γνωρίζουμε αν ο όγκος της κόλασης αυξάνεται ως προς το χρόνο. Επομένως χρειάζεται να ξέρουμε το ρυθμό με τον οποίο οι ψυχές εισρέουν στην κόλαση και το ρυθμό με τον οποίο διαφεύγουν. Νομίζω ότι μπορούμε ασφαλώς να υποθέσουμε ότι όταν μια ψυχή πάει στην κόλαση, δεν πρόκειται να φύγει. Επομένως, δεν διαφεύγουν ψυχές.
Τώρα... για το πόσες ψυχές μπαίνουν, ας δούμε πόσες διαφορετικές θρησκείες υπάρχουν σήμερα στον κόσμο. Οι περισσότερες από αυτές, δηλώνουν ότι αν δεν είσαι οπαδός τους, τότε θα πας στη κόλαση.
Εφόσον υπάρχουν περισσότερες από μία τέτοιες θρησκείες σ' όλο τον κόσμο, τότε μπορούμε να εξαγάγουμε το συμπέρασμα, ότι όλες οι ψυχές πάνε στην κόλαση.
Και επειδή δεν σταματούν οι γεννήσεις και οι θάνατοι, θα πρέπει να αναμένουμε ότι ο αριθμός των ψυχών στην κόλαση θα αυξηθεί εκθετικά.
Ο λόγος για τον οποίο εξετάζουμε το ρυθμό αλλαγής του όγκου της κόλασης, είναι γιατί ο Νόμος του Μπόυλ δηλώνει ότι για να παραμείνει σταθερή η θερμοκρασία και η πίεση στην κόλαση, ο όγκος της πρέπει να αυξάνεται αναλογικά με τις ψυχές που προστίθενται.
Προς εξέταση λοιπόν, είναι οι εξής 2 περιπτώσεις: 1. Εάν η Κόλαση διαστέλλεται με πιο αργό ρυθμό από αυτόν με τον οποίο εισέρχονται ψυχές, τότε η θερμοκρασία και η πίεση θα αυξάνονται, μέχρι να σκάσει η Κόλαση και να ξεχυθούν οι ψυχές. 2. Εάν η Κόλαση διαστέλλεται με πιο γρήγορο ρυθμό από τη αύξηση των ψυχών, τότε η θερμοκρασία και ή πίεση θα πέφτουν, μέχρι να παγώσουν τα καζάνια της. Ποιά από τις 2 περιπτώσεις ισχύει;
....Αν αποδεχθούμε το αξίωμα το οποίο μου είπε η Τερέζα (που πολιορκούσα όταν ήμουν πρωτοετής) ότι... "Για κοιμηθούμε μαζί, θα πρέπει πρώτα να παγώσει η Κόλαση", και αν συνυπολογήσουμε και το γεγονός ότι χθες το βράδυ όντως κοιμήθηκα μαζί της, τότε... ισχύει η δεύτερη υπόθεση, δηλαδή η Κόλαση έχει ήδη παγώσει και είναι εξώθερμη. Απόρροια αυτής της θεωρίας είναι ότι αφού η κόλαση έχει ήδη παγώσει, δεν θα δέχεται άλλες ψυχές και θα έχει εκλείψει, αφήνοντας μόνο του τον Παράδεισο.
Αυτό με τη σειρά του αποδεικνύει την ύπαρξη ενός Θεϊκού Όντος, το οποίο εξηγεί γιατί χθες το βράδυ η Τερέζα φώναζε συνεχώς: "Θεέ μου, Θεέ μου".
(Αυτός ο φοιτητής πήρε το μοναδικό 'Α').
Ευχαριστούμε την ΕΥΗ ΣΑΡΑΝΤΕΑ για το εμαίηλ που μας έστειλε και περιελάμβανε και το παραάνω..
Πώς αλάζουν οι καιροί..Ο γνωστός καθηγητής και πρωην διευθυντης της Ελλhνοαυστραλιανής Κοινvνικής πρόνοιας κ.Νίκος Πολίτης μου είπε κάποτε σε συνέντευξή του πως όταν πρωτοήρθε πιτσιρικάς στη Μελβούρνη γύρω στα 1950,τον υποχρέωσαν να κατεβεί απο το τραμ,επειδή μιλούσε Eλληνικά με τη μητέρα του.
"Ακόμα και σημερα,αρκετά μεγάλος πια, όταν κάποιος μου μιλάει Ελληνικά, σκέπτομαι κάμποση ώρα,κοιτάζω αν είναι κανένας δίπλα μου και μετά ξεθαρρεύω να μλήσω"
Δενέρω τι θα έλεγε γι αυτο το βιντεάκι ο Νικόλας που τιτλοφορείται
Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη. Έβλεπε και πάλι τον παλιό της σωματότυπο. Χαμογέλασε… Ξάπλωσε στον καναπέ της και άρχισε να μου εξηγεί…
«Το 2014 ήταν δύσκολο για μένα. Θα θέλα όμως ο επίλογος να είναι σαν αυτός των παραμυθιών… Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Ξέρεις, από το καλοκαίρι και μετά άλλαξαν πολλά. Είδα αρκετούς από τους φόβους μου να γίνονται πραγματικότητα ή σχεδόν πραγματικότητα… Ήταν όμως μπροστά μου. Ήταν ζωντανοί, ολοζώντανοι. Πραγματικοί εφιάλτες. Τους έβλεπα , τους ακουμπούσα, τους ζούσα. Ένας εφιάλτης που δεν πίστευα ποτέ πως θα τον ζούσα…
Από τότε που βρήκαμε την άκρη του νήματος, της δολοφονίας του παππού μου, ήταν λες και άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου. Ένα τσουνάμι ήρθε, χτύπησε και μου άλλαξε τη ζωή. Ή μάλλον σχεδόν από τότε… Εκταφές, νοσοκομεία, αποκαλύψεις, προδοσίες, ψέματα, δάκρυα… Το μόνο που ήθελα τότε, ήταν να πάρω το πρώτο αεροπλάνο και να εξαφανιστώ. Να κλείσω το κινητό και να απομονωθώ σε ένα μέρος και να κοιτάω μόνο τη θάλασσα. Να μείνω μόνη μου, εγώ και ο καινούργιος μου εαυτός. Πράγμα αδύνατον. Θα μου πεις μόνη σου ήσουνα. Άλλοι εδώ, άλλοι εκεί, μα στην τελική μόνη μου.
Ο καθένας από την άλλη δίνει όσο μπορεί, εκεί που επιθυμεί. Και κάπου εκεί στο ξέφωτο, είδα το σώμα μου, το πρόσωπο μου… Ούτε εξωτερικά πια ήμουνα ίδια. Μπορεί να ήμουνα συνεπής στις υποχρεώσεις μου, επαγγελματικές – κοινωνικές, δεν ήμουνα όμως συνεπής στον εαυτό μου. Δεν άκουσα το σώμα μου. Τις ανάγκες μου. Σήκωσα ένα φορτίο που δεν άντεχα. Για μια βδομάδα τα βράδια ξεσπούσα συνεχώς σε εμετούς. Ημικρανίες και νεύρωση στομάχου. Περπατούσα, περιφερόμουνα για την ακρίβεια παρέα μα τα παυσίπονα. Λίγο ακόμα να συνέχιζα και θα πάθαινα νευρική ανορεξία.
Κι όλοι με κοίταγαν. Άλλοι μιλούσαν με το βλέμμα τους κι άλλοι με το στόμα τους. Και άκουγα… « Πως έγινες έτσι; Σα σκελετός, σα λείψανο, δε βλέπεσαι, σε είδα και έπαθα σοκ, θα σε βλέπει ο κόσμος και θα φοβάται. Και σκεφτείτε δεν έπαθα νευρική ανορεξία, σκεφτείτε να πάθαινα τι θα άκουγα… Και σήμερα σκέφτομαι, και το λέω σε σένα, τι ακούνε άνθρωποι οι οποίοι οι οποίοι ταλαιπωρούνται από διατροφικές διαταραχές ή από κάποιο άλλο σοβαρό νόσημα και όχι από ένα πιο απλό πρόβλημα υγείας… Όταν το σώμα νοσεί, πάει να πει πως ο οργανισμός εξασθενεί. Δηλώνει παραίτηση και κρατάει μια πινακίδα που γράφει δε μπορώ, δεν αντέχω άλλο.
Το μοναδικό πράγμα που χρειάζεται (εκτός από την ιατρική στήριξη) είναι φροντίδα και αγάπη, να βρει το λόγο της συναισθηματικής και ουσιαστικής ύπαρξης για να συνεχίσει να ζει και όχι να υπάρχει. Η λεκτική βία και ο ρατσισμός λυπάμαι, αλλά δε συμπεριλαμβάνονται στους δρόμους της αγάπης…. λεκτική βία, μπορεί να μην αφήνει εμφανή σημάδια ή ουλές, όπως η σωματική όμως πληγώνει, πολύ πιο βαθιά… Οι λέξεις, διαπερνούν τα κόκαλα και ματώνουν την ψυχή…
Φράσεις ντροπής. Λέξεις επικριτικές, σαρκαστικές, κοροϊδευτικές… Και να ξέρεις πως όσοι ασκούν λεκτική βία λατρεύουν να ασκούν συνεχώς «εποικοδομητική κριτική» προκειμένου να γονατίσουν τον συνομιλητή τους…Ένας άνθρωπος, ο οποίος νοσεί, πονάει για κάτι, δε χρειάζεται κριτική αλλά αγάπη. Μόνο αγάπη. Όχι ψεύτικη. Αληθινή…»
Και όπως μερικοί έχουν καταλάβει, η γυναίκα της ιστορίας δεν είναι άλλη παρά εγώ… Για άλλη μια φορά, αντιστρέφονται οι ρόλοι και εξομολογούμαι προς όλους εσάς, άλλη μια δική μου ιστορία… Μικρή αυτή τη φορά, όμως μου άνοιξε τα μάτια και είδα ποιοι πραγματικά είναι δίπλα μου… Να θυμάστε πως από κάθε κακή εμπειρία, υπάρχει πάντα κάτι καλό, κάτι θετικό…. Κρατήστε μόνο αυτό. Και να ξέρετε πως αν έχουμε στον κόσμο αυτό έστω και ένα πρόσωπο που μπορούμε να αγγίξουμε απόλυτα, χωρίς επιφύλαξη και χωρίς ντροπή, δε θα πεθάνουμε ποτέ από μοναξιά. Ένα μόνο πρόσωπο!!!
Δεν είπα ούτε πενήντα, ούτε εκατό, ούτε χίλια. Δεν έχει καμία σημασία ποιο είναι αυτό το πρόσωπο, γυναίκα για γυναίκα, άντρας για άντρα, το σημαντικό είναι να μπορείς να το πλησιάσεις και να του μιλήσεις να σε ακούσει. Κάποιος που δε χρειάζεται να του κρυφτείς. Κάποιος που μπορείς να του πεις, «Αυτό αισθάνομαι» και να σου πει, «Εντάξει, δεν πειράζει… Ρωτάω συχνά τους μαθητές μου : «Πόσοι έχετε τέτοιο πρόσωπο στη ζωή σας;» Δε θέλω να μου απαντήσουν, θέλω να το σκεφτούν!!! Στο σπίτι σας; Στην οικογένεια; Μπορείς να μιλήσεις στον άντρα σου; Στη γυναίκα σου; Στο γείτονα σου; Αυτός μπορεί να έρθει σε σένα; Λίγοι είναι αυτοί που ζουν πραγματικά στενές σχέσεις. Είναι τρομακτικό. Και όμως μπορούμε να διαλέξουμε τη χαρά της στενής επαφής. Γιατί όχι;»
Η ελληνοτουρκική συνεργασία,για να είναι ουσιαστική, πρέπει να βασιστεί στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου και την προοπτική μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού επί τη βάσει των αποφάσεων του ΟΗΕ και δεν μπορεί να βασιστεί σε προκλήσεις και δημιουργία τετελεσμένων, δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας μετά τη συνάντησή του με τον Τούρκο πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου στο αεροδρόμιο.
Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο κ. Τσίπρας είπε ότι στο πλαίσιο αυτό «τόνισα ότι η αποστολή τουρκικού ερευνητικού σκάφους, συνοδευόμενου από πολεμικά πλοία, προκειμένου να διεξάγει σεισμικές έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, υπονομεύει αυτήν την προοπτική καθώς συνιστά παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας». Επίσης, πρόσθεσε, «υπογράμμισα ότι η εκμετάλλευση από την Κυπριακή Δημοκρατία του υποθαλάσσιου ορυκτού της πλούτου έχει ιδιαίτερη σημασία για το μέλλον της Κύπρου καθώς, όπως έχει καταστήσει σαφές, διαχρονικά, η κυπριακή πολιτική ηγεσία, τα οφέλη θα διανεμηθούν με δίκαιο τρόπο στις δύο κοινότητες από την ομόσπονδη Κυπριακή Δημοκρατία, σε συνέχεια της επίλυσης του Κυπριακού».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι εξέφρασε τις σοβαρές επιφυλάξεις του για τη διεξαγωγή της τρίτης συνόδου του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας στην παρούσα φάση κρίσης στην Κύπρο, σημειώνοντας ότι «αποτελεί σημαντικό forum για την προώθηση της συνεργασίας σε ζητήματα χαμηλής πολιτικής αλλά όχι πλαίσιο για την συζήτηση των εξελίξεων στην νήσο ή του Κυπριακού, για το οποίο οι συνομιλίες διεξάγονται σε διακοινοτικό επίπεδο υπό την αιγίδα του ΟΗΕ».
Γενικότερα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ο κ. Τσίπρας είπε ότι οι διπλωματικοί δίαυλοι με την Τουρκία πρέπει να παραμένουν ανοιχτοί και να βασίζονται σε άμεσες και ειλικρινείς επαφές, ειδικά σε κρίσιμες περιόδους όπως αυτή που διανύουμε.
Στο πλαίσιο αυτό, είπε ο κ. Τσίπρας, υπογράμμισα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει σταθερά την ενίσχυση της συνεργασίας με την Τουρκία σε σειρά τομέων, προς όφελος των λαών των δύο χωρών και της ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή.
Νέες υψηλού μορφωτικού επιπέδου, με αξιόλογα τυπικά προσόντα, δεξιότητες και εργασιακή εμπειρία. Τρεις γυναίκες, οι οποίες ανταποκρίνονται πλήρως στο προφίλ του «νεοφερμένου», όπως προκύπτει από την πρόσφατη Έρευνα της Αυστραλο-Ελληνικής Κοινωνικής Πρόνοιας, μιλούν για τα εμπόδια που συνάντησαν και συναντούν στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν την αυστραλιανή αγορά εργασίας.
H Ντόρα Λακουμέντα είναι κάτοχος BSc in Genetics και Post Graduate Diploma in Education από το University of Melbourne. Μετά από 20 χρόνια διδασκαλίας Αγγλικών και διεύθυνσης του οικογενειακού φροντιστηρίου στην Πάτρα, επέστρεψε στον τόπο γέννησής της, τη Μελβούρνη, το 2012. Σήμερα εργάζεται σε Call Center. «Η θέση συνδυάζει Εξυπηρέτηση Πελατών με Τηλεφωνικές Πωλήσεις» λέει η κ. Λακουμέντα. «Το άγχος είναι πολύ και τα χρήματα λίγα. Όμως όταν ήρθα εδώ τρόμαξα με το υψηλό κόστος ζωής και επιδίωξα να εργαστώ το συντομότερο. Έστειλα αρκετές αιτήσεις, χωρίς να έχω την παραμικρή ανταπόκριση. Βρήκα αυτή τη δουλειά μέσω γνωστού και τη δέχτηκα. Σήμερα, με λιγότερο άγχος, θέλω να ψάξω για κάτι καλύτερο. Όμως οι γνώσεις και η εμπειρία μου σε ό,τι αφορά την προετοιμασία βιογραφικού ή τις συνεντεύξεις είναι πρακτικά ανύπαρκτες. Ποτέ πριν δεν χρειάστηκε να αναζητήσω εργασία και πραγματικά δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω».
Στην περίπτωση της Αλκμήνης Μπαλντά, που στη διάρκεια της εικοσαετούς καριέρας της στην Αμερική, την Ευρώπη και την Ελλάδα είχε αρκετές φορές βιώσει τη διαδικασία διεκδίκησης μίας θέσης εργασίας, η προηγούμενη εμπειρία δεν φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμη. «Χρειάστηκε να ξεχάσω όσα γνώριζα σχετικά με το πώς λειτουργεί η αγορά εργασίας. Η επιλογή προσωπικού στην Αυστραλία ακολουθεί διαφορετικούς κανόνες» παρατηρεί η κ. Μπαλντά.
Με επαγγελματική διαδρομή σε θέσεις ευθύνης σημαντικών οργανισμών και σπουδές σε Πολιτικές Επιστήμες, Διεθνείς Σχέσεις και Ναυτικό Δίκαιο, στην Ελβετία και το Λονδίνο, κατέφθασε στη Μελβούρνη μαζί με τις δύο κόρες της, γεμάτη αισιοδοξία. «Σε αναμονή για την έκδοση της βίζας μου, και έχοντας στο μυαλό μου τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα στην Ευρώπη, προσπάθησα να έρθω σε επαφή με τοπικούς head hunters. Η εντύπωση που μου έδωσαν όσοι με δέχθηκαν ήταν εσφαλμένα αισιόδοξη - πιθανώς γιατί γνώριζαν ότι χωρίς βίζα δεν μπορούσα να εργαστώ, άρα δεν θα χρειαζόταν άμεσα να μου προτείνουν κάποια θέση. Δυστυχώς, αυτό λειτούργησε αρνητικά για μένα, διότι αν γνώριζα πόσο δύσκολο θα ήταν να βρω δουλειά στη συνέχεια, θα είχα φροντίσει να αποκτήσω τοπική εμπειρία, έστω εργαζόμενη εθελοντικά». Η ανώμαλη προσγείωση για την κ. Μπαλντά έρχεται μετά την έκδοση της βίζας της, όταν ξεκινά τις αιτήσεις εργασίας. «Οι λίγες θέσεις που μου προτείνονται είναι με συμβόλαια μικρής διάρκειας. Γρήγορα διαπιστώνω ότι οι υπεύθυνοι επιλογής προσωπικού απλώς δεν λαμβάνουν υπόψη τους οποιαδήποτε εργασιακή εμπειρία έχει αποκτηθεί εκτός Αυστραλίας. Πιθανώς αυτό να μην ισχύει αν κάποιος έχει εργαστεί για πολυεθνικές όπως Coca Cola, Deloitte και PwC. Οι περισσότεροι, προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν το ρίσκο, δεν αξιολογούν προηγούμενη εμπειρία και δυνατότητες εξέλιξης, αλλά αναζητούν υποψήφιους που θα ταιριάξουν «φωτογραφικά» στα ζητούμενα της θέσης. Κάποιοι είναι αρνητικά προκατειλημμένοι απέναντι στην Ελλάδα, ενώ ούτε τα τυπικά μου προσόντα φαίνεται να βαρύνουν στη διαδικασία της αξιολόγησής μου».
Στο σημείο αυτό η κ. Μπαλντά ξεκινά μια δομημένη προσπάθεια προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Με τη βοήθεια εξειδικευμένου συμβούλου καριέρας, επιχειρεί «συνολικό re-packaging» του εαυτού της. Μαθαίνει πώς να ανταποκρίνεται στα ζητούμενα των recruiters: από το βιογραφικό και τις απαντήσεις στα key selection criteria, έως τη συνέντευξη. Το κόστος φτάνει τα $1.500, ωστόσο η ίδια συνιστά μια τέτοια επένδυση, επισημαίνοντας πως «χρειάζεται προσοχή στην επιλογή του ειδικού, δεν διακρίνονται όλοι από επαγγελματισμό και γνώση». Παράλληλα, αποκτά τοπική εργασιακή εμπειρία μέσα από θέσεις προσωρινής απασχόλησης. Σήμερα εργάζεται σε μία θέση ανάλογη του προφίλ της, στο Πανεπιστήμιο RMIT.
«Είναι πολύ εύκολο να σε καταβάλλουν οι συνεχείς απορρίψεις. Χρειάζεται επιμονή. Υπομονή. Γερό στομάχι. Να μάθεις να παρουσιάζεις τον εαυτό σου με διαφορετικό τρόπο, στοιχειοθετώντας το γιατί κάνεις για τη θέση. Πιστεύω ότι η Ελληνική Κοινότητα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο εδώ, εμπλουτίζοντας τις υπηρεσίες που παρέχει, έχοντας στο μυαλό της τη νέα σύνθεση πληθυσμού που καλείται να εξυπηρετήσει» τονίζει η κ. Μπαλντά. «Η σωστή ενημέρωση είναι ένα ακόμη ζήτημα» προσθέτει. «Ο τρόπος που παρουσιαζόταν η χώρα από τα ελληνικά media ήταν παραπλανητικός. Μιλούσαν για οικογένειες που μετοικούσαν με όλα τα έξοδα πληρωμένα. Παραλείποντας να αναφέρουν ότι αυτά ίσχυαν μόνο για πολύ συγκεκριμένες, δυσεύρετες ειδικότητες».
Η Τίνα Νικηφοράκη, (η οποία πότε-πότε γράφει και για το «Νέο Κόσμο»), σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες κυρίες που άφησαν την Ελλάδα λόγω κρίσης, άφησε τη Νέα Υόρκη για τη Μελβούρνη, λόγω... έρωτα. Σύζυγος Αυστραλού υπηκόου, με μεταπτυχιακό στο Global Fashion Management, πτυχίο στα Οικονομικά και συνεργασίες με ονόματα όπως Calvin Klein και John Varvatos, χρειάστηκε να ξεκινήσει από την αρχή. Η πρώτη της δουλειά ήταν στις πωλήσεις ενδυμάτων, σε Outlet. Σήμερα εργάζεται ως Βοηθός Υπεύθυνη Καταστήματος σε αλυσίδα επώνυμων ενδυμάτων.
«Νιώθω ότι έκανα ένα πισωγύρισμα» λέει για το ότι η εργασιακή εμπειρία και οι γνώσεις της δεν εκτιμήθηκαν από την τοπική αγορά. «Οι recruiters άρχισαν να ανταποκρίνονται μόνο όταν απέκτησα εργασιακή εμπειρία στη Μελβούρνη. Και πάλι, οι θέσεις που μου πρότειναν ήταν στις Πωλήσεις και casual». Η δική της συμβουλή στους νεοφερμένους είναι «Δικτύωση! Ο σημερινός μου εργοδότης με βρήκε μέσα από το LinkedIn. Την πρώτη μου δουλειά στην Αυστραλία την βρήκα μέσω ενός networking event του HACCI. Και να είναι ανοιχτοί σε κάθε εργασία στην αρχή» προσθέτει. «Είναι σημαντικό να εμφανίζουν τοπική εμπειρία στο βιογραφικό τους».
Το ζήτημα που σκιαγραφείται μέσα από τις εμπειρίες των τριών νεοφερμένων ξεπερνά τα προσωπικά δυσάρεστα συναισθήματα που νιώθει κάποιος όταν συνειδητοποιεί πως είναι πρακτικά αόρατος για Αυστραλούς εργοδότες και recruiters. Οι νεοφερμένοι, με τις δεξιότητες, τις γνώσεις και την εμπειρία τους, αποτελούν μία, όπως φαίνεται, εν πολλοίς αναξιοποίητη πηγή ταλέντου. Οι πιθανότητες να χαθούν στη... μετάφραση από την εκτός Αυστραλίας εργασιακή πραγματικότητα στην τοπική αγορά και να μείνουν κολλημένοι επί μακρόν σε ρόλους κατώτερους των δυνατοτήτων τους έχει ένα κόστος ευκαιρίας για τα ίδια τα άτομα, τις οικογένειές τους, την ομογένεια και την τοπική οικονομία. Σε μία εποχή που το ταλέντο αποτελεί το σημαντικότερο παράγοντα ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος για τις επιχειρήσεις διεθνώς, η ελλιπής αξιοποίηση των ταλέντων που έχει στη διάθεσή της η ομογένεια, μοιάζει με δυσβάσταχτη πολυτέλεια.
Ωστόσο, η Αυστραλο-Eλληνική Κοινωνική Πρόνοια δεν αρκείται στο να αναδείξει το πρόβλημα μέσω μιας έρευνας. Με την εμπειρία που έχει από την επιτυχημένη λειτουργία άλλων δομών και προγραμμάτων στήριξης, ανέπτυξε ένα δομημένο σχέδιο δράσης για τη στήριξη των νεοφερμένων και ήδη διεκδικεί κρατικούς πόρους για την υλοποίησή του.
Η κ. Βούλα Μεσημέρη, διευθύνουσα σύμβουλος του οργανισμού, μιλά για ένα «Πρόγραμμα Μετάβασης στην Αγορά Εργασίας - Career Transition Program», το οποίο θα παρέχει στους νεοφερμένους πρακτική καθοδήγηση και στήριξη σε ζητήματα όπως: συγγραφή βιογραφικού και συνοδευτικής επιστολής, τεχνικές αναζήτησης εργασίας, προετοιμασία για συνέντευξη, ανάπτυξη απαραίτητων, μη-τεχνικών, δεξιοτήτων όπως επικοινωνία, εργασιακά δικαιώματα και αποτελεσματικές τεχνικές δικτύωσης. Το πλάνο δράσης περιλαμβάνει ακόμη «τη συνδιοργάνωση με φορείς της ομογένειας μιας ετήσιας Έκθεσης (Career Expo), η οποία θα βοηθήσει τους νεότερους κυρίως σε ζητήματα σχεδιασμού σταδιοδρομίας, αναγνώρισης τυπικών προσόντων και βελτίωσης των δεξιοτήτων τους» συμπληρώνει η κ. Μεσημέρη. «Επίσης, θα τους φέρει σε επαφή με ευκαιρίες για εθελοντική δράση και με θέσεις μαθητείας».
