ΜΗΝΥΜΑ ΑΡΤΕΜΗ ΣΩΡΡΑ ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΝΙΚΟ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ REAL NEWS 02-01-2018

"ΝΑ ΣΕ ΞΕΧΡΕΩΣΟΥΜΕ ΑΝ  ΘΕΛΕΙΣ ΝΙΚΟ ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ Μ ΑΥΤΟΥΣ"

Ο ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΩΡΡΑΣ ΤΑ "ΨΑΛΛΕΙ' ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ''ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ'' ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΩΡΡΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ

Πού οφείλονται οι «βολές» Μαρινάκη κατά Κυριάκου;

Χτυπήματα από τον Βαγγέλη Μαρινάκη δέχεται ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, με τα «Νέα» να κάνουν λόγο ακόμα και για ενδεχόμενο διάσπασης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εγείροντας το ερώτημα: Γιατί ο ιδιοκτήτης του ΔΟΛ επιτίθεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη;

Για ενδεχόμενο διάσπασης και προχωρημένες συζητήσεις δημιουργίας νέου πολιτικού φορέα με αμιγώς πατριωτικό πρόσημο κάνουν λόγο τα «Νέα», με αφορμή τη «θολή» στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη για το Σκοπιανό. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Άρη Ραβανού με τίτλο: «Οι εξελίξεις με την ΠΓΔΜ ¨γεννούν¨ δεξιό κόμμα;» αρκετοί βορειοελλαδίτες βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης περιμένουν στη… γωνία αναφορικά με την γραμμή που θα χαράξει το Μοσχάτο για το ονοματολογικό, αρνούμενοι εκ των προτέρων οποιαδήποτε χρήση του όρου «Μακεδονία». Ως εκ τούτου, μία ακόμη πολιτική αβελτηρία του προέδρου της ΝΔ πιθανώς να οδηγήσει σε απόσχιση μίας σημαντική μερίδας της Κ.Ο., η οποία δεν εκφράζεται από τις πολιτικές θέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Να προστεθεί πως εντύπωση προκάλεσε και το άρθρο του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου, ο οποίος κατά το παρελθόν συνεργαζόταν με τον όμιλο των Παραπολιτικών, εμπεριέχοντας ως ένθετο στη σαββατιάτικη εφημερίδα το περιοδικό Report. «Κάποιος να επιστρέψει τον εγκέφαλο του Κυριάκου Μητσοτάκη» είναι ο τίτλος του εν λόγω άρθρου, με τον δημοσιογράφο που έχει συνδέσει το όνομά του με το Unfollow να αποκαλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη «φιλελεύθερο Σούπερ-Γκούφι».

Με το συγκεκριμένο αθλητικό site δεν υπάρχει καμία ένδειξη διοικητικής σύνδεσης με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, κάτι που δεν ισχύει για τα «Νέα». Οι πληροφορίες για την αιτία αυτής της ηχηρής μετατόπισης δημοσιογραφικής προσέγγισης είναι συγκεχυμένες. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, η αλλαγή σκυτάλης που επήλθε σε νευραλγική θέση για την καθημερινή εφημερίδα είναι ένας παράγοντας που συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες. Από την άλλη όμως, σύμφωνα και πάλι με καλά πληροφορημένες πηγές, σιγοψιθυρίζεται ένα σενάριο που εμπλέκει την Ντόρα Μπακογιάννη, την οποία πρόσφατα έσπευσε ο αδερφός της και πρόεδρος της ΝΔ να την καρατομήσει προκαταβολικά. Συγκεκριμένα, οι δεσμοί που συνδέουν την πρώην υπουργό με τον εκδότη, εφοπλιστή και ποδοσφαιρικό παράγοντα αρκούν για να εκφράσουν την αντίδραση της Ντόρας Μπακογιάννη στον εκ των προτέρων παραγκωνισμό της, σε περίπτωση που η αξιωματική αντιπολίτευση αναδειχθεί πρώτη πολιτική δύναμη στις επόμενες εκλογές.

Πάντως, αν ισχύει το τελευταίο, τότε τσάμπα η κοινοβουλευτική εξυπηρέτηση που παρείχε όλο το προηγούμενο διάστημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την πολύκροτη υπόθεση του Noor 1, κάτι που άφησε να εννοηθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής. Μέχρι στιγμής, το Μοσχάτο τηρεί σιγή ιχθύος. Ίσως για λόγους αμηχανίας...

Πηγή.  Documento. gr/

Άγγελος Προβολισιάνος

ΕΛΛΑΣ.Ο Θ. Πάγκαλος για Μακεδονικό, ελληνοτουρκικές σχέσεις, συνέντευξη Μπαζιάνα στα Παραπολιτικά (5/1/18)

Ο Θ. Πάγκαλος για Μακεδονικό.

Μελβούρνη.Μας "άφησε γεια" ο Λουκάς Κάκρης,χρυσός αθλητής λίγο πριν το νέο τίτλο

Το τελευταίο αντίο ειπανε προχτές  Τετάρτη οι συγγενείς και φίλοι σε έναν υπέροχο Έλληνα  της Μελβούρνης τον Λουκά Κακρη.

Γεννημένος στην όμορφη Λέρο ο Λουκας  έγραψε τη δική του ιστορία 

στον επιχειρηματικό τομέα, στον αθλητισμό και δημιούργησε μια υπέροχη οικογενεια στη Μελβούρνη.

Έφυγε ενώ ετοιμάζονταν να συμμετάσχει σε ένα νέο μαραθωνιο για ηλικιωμένους στη Μελβούρνη 

 Το μήνυμα του τρικαλινού γαμπρού του Βασίλη Μανάκα  που μας ξάφνιασε άρχιζε: Καλημέρα Δημήτρη Χάσαμε  εντελώς ξαφνικά (ανεύρυσμα  αορτής ) τον αγαπητό μας Λουκά... // η τελετή θα γίνει 3 /1/18  στον ιερό  ναό Άγιο Δημήτρη  moonee  ponds   και ο ενταφιασμός  στο κοιμητήριο του Keillor..." και παρέθετε  με θλίψη και υπερηφάνεια τις δραστηριότητες του άνθρωπου,αθλητη,πατριώτη και καλό οικογένειάρχη Λουκά Κάκρη.

Η ΕΦΗΜΕΡΙΣ απευθύνει  στους οικείους του τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια με την ευχή μας να ζήσουν και να τον θυμούνται..

Αγγελτήριο  Κηδείας  στο "Νέο Κόσμο"

Η Γιώτα Ιωακειμίδου σχολιαζει:Καλικάντζαροι και πολιτικοί…μα πόσο μοιάζουν

ΓΙΩΤΑ ΙΩΑΚΕΙΜΊΔΟΥ
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ 

Καλικάντζαροι  και πολιτικοί…μα πόσο μοιάζουν τελικά …

Παραμονή των Φώτων σήμερα και θα μας φύγουν τα πειραχτήρια τα καλικαντζαράκια, ενώ από τους καλικάντζαρους της Πολιτικής δεν  το κόβω να γλυτώσουμε ποτέ. Τα αγαθά  αυτά όντα μας ταλαιπωρούν 12 μέρες,ενώ οι άλλοι  για χρόνια. Ωστόσο τα έργα και οι ημέρες πολλών πολιτικών  μοιάζουν με τις κατεργαριές των καλικαντζάρων. Οι καλικάντζαροι δεν τα καταφέρνουν στο μέτρημα. Οι νοικοκυρές για τους παγιδεύσουν κρεμάνε ένα κόσκινο στην πόρτα και τα χαζά καλικαντζαράκια περνάνε τη νύχτα μετρώντας τις τρύπες. Επειδή όμως δεν ξέρουν να μετράνε καλά,χάνουν τον καιρό τους.Το ίδιο δεν κάνουν και οι πολιτικοί.Επειδή δεν τα καταφέρνουν στο μέτρημα του κόσκινου,οι δημοσιονομικές τρύπες είναι πια αμέτρητες.Το επόμενο βράδυ οι καλικάντζαροι επανέρχονται,όπως επανέρχονται πάντα και οι επαγγελματίες της πολιτικής. Οι νοικοκυρές κρεμάνε στην πόρτα λίγο μαλλί,τα καλικαντζαράκια  προσπαθούν να μετρήσουν τις τρίχες,αλλά πάλι χάνουν τον  λογαριασμό. Το ίδιο δεν κάνει και ο λαός; Αναθέτει στους πολιτικούς να μετρήσουν τα ελλείμματα και να τα εξαφανίσουν,αλλά αυτοί  χάνουν και πάλι τον λογαριασμό.Προσπαθούν να συνεφέρουν τα οικονομικά,αλλά το αποτέλεσμα είναι ίδιο με αυτό των Καλικαντζάρων, μηδέν εις το πηλίκον.
Οι καλικάντζαροι δεν το βάζουν κάτω, παρά τις περιορισμένες τους δυνατότητες, επιχειρούν να λύσουν περίπλοκα προβλήματα, το ίδιο κι οι πολιτικοί μας. Οι καλικάντζαροι επί δώδεκα μήνες ροκανίζουν το δέντρο που κρατάει τη γη, οι άλλοι ροκανίζουν το δέντρο της Ελλάδας από τότε που γίναμε κράτος.
 Αλλά και στο παρουσιαστικό νομίζω πως μοιάζουν. Όλοι οι καλικάντζαροι έχουν από ένα κουσούρι: άλλος έχει ένα μάτι και βλέπει μόνον σε μια μεριά,καλή ώρα όπως οι πολιτικοί μας,άλλος είναι μονοπόδαρος και μπατάρει,εδώ να επισημάνουμε ότι όλοι σχεδόν οι πολιτικοί μας μπατάρουν….Τα καλικαντζαράκια έχουν ένα  και μοναδικό στόχο,να μπουν στα σπίτια,να μαγαρίσουν τα φαγητά και να δυσκολέψουν την ζωή της νοικοκυράς.Οι πολιτικοί μας έχουν τον ίδιο στόχο,αλλά είναι πιο μεγαλεπήβολοι,να δυσκολέψουν τη ζωή ενός λαού.Τα καλικαντζαράκια αρέσκονται στην προβολή,ανεβαίνουν στις στέγες για να φανούν,οι πολιτικοί πάλι ξημεροβραδιάζονται στις τηλεοράσεις…Έχουν όμως μια βασική διαφορά,τα αγαθά όντα φοβούνται πολύ,μια βιτσιά στον αέρα ή μια τηγανίτα για καλόπιασμα τους τρέπει σε φυγή.Ενώ οι άλλοι; Δεν φοβούνται τίποτα..α…ναι καμιά φορά φοβούνται την ψήφο μας..
Τα καλικαντζαράκια έρχονται απρόσκλητα, από την καπνοδόχο, ενώ  τους άλλους  τους καλέσαμε εμείς και περιμένουμε τον αγιασμό των νερών, τα Φώτα, μπας και τους φωτίσει ο Κύριος και μας …σώσουν…
 Γ.Ι.

Νέο ΣΟΚ στην Καλαμπάκα πέθανε και 2ος γιατρός,ο Γιώργος Ζάμπρας

Και ενώ η τοπική κοινωνία της Καλαμπάκας δε μπορεί να συνέλθει ακόμα από τον θάνατο του Θύμιου Ζιανού , σήμερα  πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2018 βρίσκεται και πάλι μπροστά σε ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός. Ακόμη ένας νέος Άνθρωπος , γνωστός σε όλη την περιοχή και δη ο Μικροβιολόγος Γιώργος Ζάμπρας του Σωτηρίου , τα ξημερώματα άφησε την τελευταία του πνοή. Ο 56χρονος ( 1961 γεννημένος ) περί τις 3,30 τα ξημερώματα και ενώ βρισκόταν στο σπίτι του αισθάνθηκε αδιαθεσία.Ειδοποιήθηκαν συγγενείς και φίλοι , αλλά και καρδιολόγος της πόλης όπου έσπευσαν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα για να βοηθήσουν. Παρ’  όλες τις προσπάθειες , δεν μπόρεσαν να τον κρατήσουν στην ζωή και ο Γιώργος έφυγε από κοντά τους.

Όπως μας ενημέρωσαν έχαιρε πλήρους υγείας και οι πάντες έχουν σοκαριστεί από το γεγονός του θανάτου του.

Η σορός του μεταφέρθηκε για νεκροψία – νεκροτομή.

Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους συγγενείς του.

πηγή: stagonnews.gr

Το πρώτο τηλέφωνο στην παγκόσμια λογοτεχνία

Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιο ήταν το πρώτο λογοτεχνικό έργο στο οποίο εμφανίστηκε ένα τηλέφωνο; Αν και μέχρι πρότινος η αρχαιότερη λογοτεχνική αναφορά σε τηλέφωνο εντοπιζόταν σε ένα μυθιστόρημα του σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ με πρωταγωνιστή τον Σέρλοκ Χολμς (The Sign of the Four, Μάιος 1878), το περιοδικό The Weekly Standard το έψαξε και βρήκε μία ακόμα παλαιότερη αναφορά σε ένα διήγημα του Μαρκ Τουέιν που είχε δημοσιευθεί δύο μήνες νωρίτερα στο Atlantic Monthly.

Στο διήγημα «The Loves of Alonzo Fitz Clarence and Rosannah Ethelton», ο πρωταγωνιστής Alonzo Fitz Clarence βρισκόταν στο σπίτι του στο Μέιν των ΗΠΑ μια παγερή νύχτα, και θέλοντας να μάθει τι ώρα είναι, ενώ το ρολόι του αρνούνταν να συνεργαστεί, κάθισε στο γραφείο του, «ακούμπησε το πιγούνι του στην αριστερή του πλευρά, και μίλησε, σαν στο πάτωμα». Στη συνέχεια τον βλέπουμε να συζητά με τη θεία του, χωρίς να αναφέρει ευθέως ότι μιλά στο τηλέφωνο, όμως κατόπιν μαθαίνουμε ότι η θεία του βρίσκεται πολύ μακριά, καθώς τους χωρίζουν τρεις ώρες διαφορά (όπως αποκαλύπτεται αργότερα, είναι στο Σαν Φρανσίσκο).

Για να καταλάβει κανείς πόσο μπροστά από την εποχή του ήταν ο Τουέιν, το διήγημα αυτό γράφτηκε μόλις δύο χρόνια μετά την εφεύρεση του τηλεφώνου από τον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, ενώ το πρώτο τηλεφώνημα από τη μία άκρη της Αμερικής στην άλλη, όπως αυτό που περιγράφει ο Τουέιν, πραγματοποιήθηκε μόλις το 1915, δηλαδή 37 χρόνια αργότερα

 diastixo.gr

Θωμάς Ψύρρας: συνέντευξη στη Χαριτίνη Μαλισσόβα

Ο Θωμάς Ψύρρας γεννήθηκε το 1954 στον Τύρναβο της Θεσσαλίας, όπου και έζησε τα παιδικά του χρόνια. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Υπήρξε εκδότης του εκπαιδευτικού περιοδικού Σημείο, μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Αυτόκαι μέλος της συντακτικής επιτροπής του λογοτεχνικού περιοδικού Γραφή της Λάρισας. Διδάσκει νεοελληνική λογοτεχνία στην επιμόρφωση των καθηγητών της Μέσης Εκπαίδευσης. Μελέτες και άρθρα του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά Γραφή, Σημείο, Διάλογος, Αντί και στις εφημερίδες Ελευθερία, Αυγή, Ελευθεροτυπία και Καθημερινή. Η συνομιλία μας έγινε με αφορμή την κυκλοφορία της συλλογής διηγημάτων με τίτλο Θα βοσκήσω το μαύρο, εκδόσεις Μεταίχμιο.

Η Χαριτίνη Μαλισσόβα είναι εκπαιδευτικός και αρθρογράφος λογοτεχνίας στην εφημερίδα Θεσσαλία.

-------------------------------------

Η συλλογή διηγημάτων σας με τίτλο Θα βοσκήσω το μαύρο, με ιστορίες ανθρώπων κάθε ηλικίας σε διάφορες προσωπικές αλλά και στιγμές της ιστορίας του τόπου μας, κυκλοφόρησε πρόσφατα. Πείτε μας λίγα λόγια.

Πρόκειται για διηγήματα στα οποία σημερινοί, σύγχρονοί μας, αφηγητές αναλαμβάνουν να ιστορήσουν κομμάτια της δικής τους ζωής ή τμήματα από ζωές άλλων που αφορούν δεκατρείς «μαύρες» περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας: μεσοπόλεμος, κατοχή, εμφύλιος, δικτατορία, μεταπολίτευση, καταναλωτισμός, μετανάστευση εσωτερική κι εξωτερική, τρομοκρατία, κρίση... 

Οι απλοί άνθρωποι βιώνουν την Ιστορία ως μια μορφή της δικής τους «μοίρας», καθώς αντιλαμβάνονται εκ των υστέρων ότι η Ιστορία θάβει χωρίς να λύνει τα προβλήματα που εγείρει. Συνεπώς, ο αναστοχασμός για όσα συνέβησαν είναι η βάση από την οποία εκκινούν οι αφηγητές μου.

Στα διηγήματά σας είναι ευδιάκριτο ότι και ο πιο απλός άνθρωπος μπορεί να κρύβει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία. Θέλετε να σχολιάσετε;

Όντως οι ήρωες των διηγημάτων είναι απλοί άνθρωποι. Αυτό δεν σημαίνει ότι αφηγούνται μια απλοϊκή ιστορία. Κάθε άλλο... Οι αφηγητές των διηγημάτων χρησιμοποιούν το παρελθόν. Άλλωστε, ας μην το ξεχνάμε: το παρελθόν είναι η πηγή της Τέχνης (το μέλλον είναι το οπλοστάσιο της ρητορικής). Δίχως διάθεση νοσταλγίας ή εξωραϊσμού (πράγμα που συμβαίνει συχνά στις ηθογραφήσεις) αναστοχάζονται και συνδέουν την τωρινή τους κατάσταση με το παρελθόν και κυρίως με τα μεγάλα γυρίσματα της Ιστορίας. Οι απλοί άνθρωποι βιώνουν την Ιστορία ως μια μορφή της δικής τους «μοίρας», καθώς αντιλαμβάνονται εκ των υστέρων ότι η Ιστορία θάβει χωρίς να λύνει τα προβλήματα που εγείρει. Συνεπώς, ο αναστοχασμός για όσα συνέβησαν είναι η βάση από την οποία εκκινούν οι αφηγητές μου.

Παλαιότερα βλέπαμε να αντιμετωπίζεται σχεδόν χλευαστικά η χρήση της ντοπιολαλιάς – τόσο στον προφορικό όσο και στον γραπτό λόγο. Στα βιβλία σας την υπερασπίζεστε.

Η κάθε διαδικασία μυθοποίησης συνδέεται αναπόφευκτα με συγκεκριμένο τόπο, συγκεκριμένο χώρο και συγκεκριμένους αφηγητές. Ο συγγραφέας οφείλει να σεβαστεί τα όρια που τίθενται από αυτές τις πρωταρχικές επιλογές του, οι οποίες είναι, ευτυχώς, δεσμευτικές. Λειτουργούν ως «προσωπικοί κανόνες» και τον βοηθούν να περιμαζέψει το χάος των αφηγηματικών ψηφίδων που γυρνούν στο μυαλό του, τον βοηθούν να βάλει τάξη στα επεισόδια, τον τρόπο της οργάνωσης, τη λεκτική εκφορά... Αυτό το δοκίμασα στα μυθιστορήματα Πυκνός καιρός και περισσότερο στο Μαράν Αθά. Στα τωρινά διηγήματά μου επέλεξα οι αφηγητές να κινούνται ή να εκκινούν από τη Λάρισα, τον Τύρναβο, τον κάμπο. Κατά συνέπεια ο λόγος τους –και για λόγους αληθοφάνειας και πειστικότητας– δεν μπορούσε παρά να διανθίζεται από γλωσσικά στοιχεία της περιοχής. Πάντως δεν πρόκειται ακριβώς για μεταφορά (φωνητικά τουλάχιστον) της θεσσαλικής ντοπιολαλιάς. Απλώς στον λόγο των ντόπιων αφηγητών παρεισφρέουν κάποια χαρακτηριστικά τοπικά ιδιόλεκτα. Το διαρκές ζητούμενο, ενώ εστιάζεις στο τοπικό, είναι το πανανθρώπινο και το παγκόσμιο.

Οι αναγνώστες σας, ενώ αγαπούν στο σύνολο το βιβλίο, καθένας έχει και διαφορετική αγαπημένη ιστορία του. Τι σημαίνει αυτό για εσάς;

Αυτό κι αν είναι!.. Όντως, σε όσους διάβασαν όλα τα διηγήματα του βιβλίου, ρωτώ: «Ποιο σ’ άρεσε περισσότερο;». Ο καθένας επιλέγει διαφορετικό διήγημα (και μάλιστα αυτό συμβαίνει με ανθρώπους του σιναφιού). Αυτό σημαίνει, μάλλον, ότι έγραψα ένα καλό βιβλίο!...

Αγαπάτε περισσότερο τη μικρή φόρμα;

Δεν έχω ιδιαίτερη προτίμηση. Δηλαδή δεν πιέζομαι να γράψω σε μικρή ή σε μεγάλη. Αν και έχω την εντύπωση πως μάλλον με βολεύει η μεγάλη φόρμα. Άλλωστε και τα δεκατρία διηγήματα δεν ανήκουν σ’ αυτό που κάποιος θα έλεγε short story. Το αντίθετο μάλλον. Κάποια, για τα σημερινά δεδομένα του διηγήματος, είναι ιδιαίτερα εκτεταμένα. Θέλω άπλα γιατί μάλλον μπορώ να στρίβω καλύτερα!... Α, και κάτι άλλο: η άπλα με βοηθάει να δουλεύω τον λόγο, γιατί θεωρώ ότι καλός πεζός λόγος είναι εκείνος που, όταν τον διαβάζει ο προικισμένος αναγνώστης, να μην παρατηρεί ότι είναι καλογραμμένος.

Ποιοι είναι οι συγγραφείς που σας κινητοποίησαν να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Αν σας πω ότι δεν μπορώ να απαντήσω... θα φανεί γελοίο; Αλλά έτσι είναι. Σε έναν μεγάλο βαθμό. είμαστε τα διαβάσματά μας. Κι επειδή είμαι παμφάγος ως αναγνώστης και ως ακροατής, θα μπορούσα να σας αραδιάσω τα πλέον αντιφατικά: από τα λαϊκά παραμύθια, τα φωτορομάντσα των λαϊκών περιοδικών, από τις αφηγήσεις στα καφενεία, έως τον Σολωμό, τον Βιζυηνό και τον Παπαδιαμάντη, τον Δημοσθένη Βουτυρά, τον Τσιφόρο, τον Άρη Αλεξάνδρου, τον Βαλτινό, τον Νόλλα, τον Σωτήρη Δημητρίου, τον Μπαλζάκ, τον Τσέχοφ, τον Κορτάσαρ, τον Μαρκές, τον Σάλιντζερ, το Μπόρχες, τον Τόμας Πύντσον, τον Μίλαν Κούντερα... Μάλλον δεν θα βγάλετε άκρη! 

Το διαρκές ζητούμενο, ενώ εστιάζεις στο τοπικό, είναι το πανανθρώπινο και το παγκόσμιο.

Υπάρχουν νέοι Έλληνες συγγραφείς που θεωρείτε ότι συνεχίζουν άξια την πορεία των παλαιότερων λογοτεχνών;

Ευτυχώς υπάρχουν και είναι αρκετοί. Υπάρχει μια νέα φουρνιά, σαραντάρηδες και κάτω, που είναι ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη, αφηγηματικά προκλητική και ιδίως πολυφωνική: για παράδειγμα η Λένα Κιτσοπούλου, η Κάλλια Παπαδάκη, η Μαρία Κουγιουμτζή, ο Νίκος Αδάμ Βουδούρης, η Βάσια Τζανακάρη, η Μαρία Τσολακούδη, ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος, ο Μάκης Τσίτας, ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης, ο Στάθης Ιντζές, ο Θάνος Γώγος... Το ζητούμενο απ’ αυτούς είναι να ανανεώσουν τη θεματογραφία και να ανοίξουν τη νεοελληνική πεζογραφία σε διεθνείς δρόμους... (συγγνώμη απ’ όσους ξεχνώ).

Έχετε υπηρετήσει στη δημόσια εκπαίδευση ως φιλόλογος· κείμενά σας έχουν ανθολογηθεί σε βιβλία των νέων ελληνικών. Τι πιστεύετε ότι γίνεται λάθος στο σχολείο και τα παιδιά δεν αγαπούν τη λογοτεχνία;

Θα μπορούσα να σας μιλώ για ώρες. Απλώς επισημαίνω: α) για να διδάξει ο δάσκαλος λογοτεχνία πρέπει να διαβάζει λογοτεχνία (πόσοι διαβάζουν;) β) για να υπάρχει μαθητικό κοινό με ενδιαφέρον στη λογοτεχνία πρέπει να υπάρχει μαμά και μπαμπάς που να διαβάζουν λογοτεχνία (πόσοι γονείς διαβάζουν;) γ) για να χαίρεται ο μαθητής τη λογοτεχνία δεν πρέπει να του σερβίρεται ως «γνωστικό αντικείμενο» δ) για να απολαμβάνει ο μαθητής τη λογοτεχνία πρέπει να υπάρχει σχολείο που να λειτουργεί ως «σχολείο» που να διευκολύνει την ανάγνωση και την προσωπική ανακάλυψη. Και το πιο σημαντικό: το ρήμα «διαβάζω» δεν πρέπει να έχει προστακτική. Κανείς δεν αγάπησε τη λογοτεχνία επειδή του την επέβαλε κάποιος.

Ποια είναι κατά την άποψή σας τα χαρακτηριστικά του καλού (επαρκούς) αναγνώστη;

Θα αριθμήσω τρία χαρακτηριστικά αναγνωστικής προδιάθεσης:
α) Η ανοιχτότητα στα αναγνώσματα: για να εκτιμήσεις ένα αριστούργημα πρέπει να έχεις διαβάσει πρωτύτερα αρκετά σκύβαλα ώστε να έχεις μέτρο σύγκρισης.
β) Η διάθεση ανακάλυψης: να ψάχνεις τα ράφια για να βρεις και να χαρείς αυτό που βρήκες.
γ) Η βεβαιότητα ότι η λογοτεχνία «μορφώνει», δηλαδή ότι μορφοποιεί το εσωτερικό σου άγαλμα και μπορεί να σου αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τη ζωή. 

Το ρήμα «διαβάζω» δεν πρέπει να έχει προστακτική. Κανείς δεν αγάπησε τη λογοτεχνία επειδή του την επέβαλε κάποιος.

Γιατί τα καλά βιβλία δεν είναι συνήθως ευπώλητα;

Δεν ισχύει αυτό με τρόπο απόλυτο. Υπάρχουν εξαιρετικά βιβλία που ευθύς εξαρχής έγιναν ευπώλητα. Υπάρχουν κι άλλα, που έπρεπε να περιμένουν τον χρόνο τους. Το καλό δεν χάνεται. Αργά ή γρήγορα θα ’ρθει στην επιφάνεια και θα τραβήξει το ενδιαφέρον. Βέβαια οι μηχανισμοί της λογοτεχνικής κριτικής στην Ελλάδα είναι υποτυπώδεις, ευκαιριακοί και αθηνοκεντρικοί. Αλλά αυτό δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Έτσι πορευτήκαμε κι ως φαίνεται έτσι θα πάμε για καιρό ακόμα...

Η γενιά που πήγαμε στο σχολείο μετά το ’80 ζήσαμε τον «δικομματισμό» και ως αναγνώστες: οι μεν μιλούσαν για την ξύλινη γλώσσα των αριστερών, οι δε υπαινίσσονταν ότι μόνο οι αριστεροί είναι καλοί συγγραφείς – κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει και στον κινηματογράφο. Πώς σχολιάζετε;

Είμαστε ευτυχώς αρκετά μακριά και από την εποχή του σοσιαλιστικού ρεαλισμού που επέβαλλε συγκεκριμένη νόρμα συγγραφής, ή την εποχή που η λογοτεχνία κρινόταν αποκλειστικά με κριτήρια ιδεολογικοπολιτικά ή την εποχή που επικέντρωνε μόνο στο «αισθητικό». Οι περιπέτειες του 20ού αιώνα πρέπει να μας κάνουν λίγο πιο σοφούς. Όποιος εξετάζει το καλλιτέχνημα μόνον ως αισθητικό αντικείμενο το κολοβώνει. Όποιος εξετάζει ένα έργο τέχνης μόνο με βάση την «πολιτική» του θέση το στραγγαλίζει. Το σημερινό ζητούμενο είναι η δραστικότητα του έργου. Και όσο πιο δραστικά επιχειρείται η μεταφορά ενός μύθου σε ιδέες (για να μιλήσω για την πεζογραφία), τόσο μεγαλύτερη είναι η απομάκρυνση από λογής «αλήθειες». Άλλωστε για σημαντικά πράγματα δεν μπορείς να αποδεικνύεις, αλλά μόνο να δείχνεις.

Εσείς έχετε λίγο περισσότερη αδυναμία σε κάποιο από τα διηγήματα του βιβλίου;

Όχι. Αν είχα τέτοιες αδυναμίες θα έπρεπε να βγάλω μια συλλογή μόνο με ένα διήγημα!

Χαριτίνη Μαλισσόβα
Δημοσιεύτηκε 20 Δεκεμβρίου 2017

/diastixo.gr/

Θα βοσκήσω το μαύρο
Θωμάς Ψύρρας
Μεταίχμιο
280 σελ.
ISBN 978-618-03-1194-5
Τιμή: €15,50

Αυστραλία. Αυξάνονται οι γυναίκες που πληρώνουν άντρες συνοδούς για σεξ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ 

Υπάρχει μια σημαντική αναδυόμενη αγορά για τις γυναίκες που πληρώνουν για σεξουαλικές υπηρεσίες από τους άνδρες.

ISTOCKPHOTO / WRANGEL 

Γράφει για το ABC :JOHN SCOTT

Η ζήτηση για άνδρες συνοδούς από αποκλειστικά γυναικεία πελατεία αυξάνεται, ενώ το ένα τέταρτο των 516 ανδρών σεξουαλικών εργαζομένων της Αυστραλίας τροφοδοτεί σήμερα γυναίκες και ζευγάρια, σύμφωνα με έρευνα των ιστοτόπων σε 61 χώρες.

Ωστόσο, η Αυστραλία βρίσκεται πολύ πίσω από το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου πάνω από το 50% των 5.487 ανδρών συνοδών φροντίζουν γυναίκες και ζευγάρια, σύμφωνα με την έρευνα, που διεξήχθησαν από ερευνητές του Κέντρου Ερευνών για εγκλήματα και δικαιοσύνη του QUT και του Ινστιτούτου Kirby στο Πανεπιστήμιο Νέων Νότια Ουαλία.

Η Ουγκάντα ​​και η Αργεντινή είναι οι μόνες άλλες χώρες που έχουν περισσότερους άνδρες συνοδούς που αναζητούν γυναίκες και ζευγάρια από ό, τι οι άνδρες πελάτες.

Και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία - το 80% - των εκτιμώμενων 42 εκατομμυρίων εργαζομένων στο σεξ σε όλο τον κόσμο είναι γυναίκες, δεν είναι πλέον δύσκολο να βρείτε άνδρες συνοδούς που να εξυπηρετούν τις γυναίκες.

Οι εφαρμογές που χρονολογούνται όπως το Tinder είναι ασφαλείς;

Υπάρχουν νόμιμες ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια για το Tinder; Ή μήπως οι εφαρμογές που χρονολογούνται είναι απλά ένα άλλο μέσο για να συναντήσετε τους ξένους;

Ενώ περισσότερο από το 57 τοις εκατό των αναγνωρισμένων ιστότοπων εξυπηρετούσε μόνο τους άνδρες πελάτες, το 11 τοις εκατό απευθύνονταν αποκλειστικά σε γυναίκες πελάτες και ένας παρόμοιος αριθμός χώρων ήταν για ζευγάρια, τα περισσότερα από τα αντίθετα φύλα.

Θεωρείται συνήθως ότι οι άντρες είναι η κύρια αγορά για άνδρες συνοδούς και ενώ είναι αλήθεια ότι οι περισσότερες συνοδείες απευθύνονται σε άνδρες πελάτες, η έρευνα υποδεικνύει μια σημαντική αναδυόμενη αγορά για γυναίκες που πληρώνουν για σεξουαλικές υπηρεσίες από άνδρες.

Όπως αναμενόταν, η έρευνα διαπίστωσε ότι δύο φορές περισσότεροι άνδρες συνοδούς είχαν μόνο άνδρες πελάτες (72.106) έναντι των 32.948 συνοδοί για γυναίκες ή ζευγάρια.

Μια παρόμοια έρευνα που διεξήχθη το 2012 έδειξε ότι οι αριθμοί αρσενικών συνοδών στο διαδίκτυο σχεδόν διπλασιάστηκαν στην Αυστραλία τα τελευταία πέντε χρόνια.

Ο συνολικός αριθμός των ατόμων που εργάζονται στη βιομηχανία του σεξ επηρεάζεται από τις οικονομικές συνθήκες και τη νομοθεσία και την επιβολή της.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι γυναίκες αποκλειστικά γυναικείες υπηρεσίες αυξάνονται επίσης στη δημοτικότητα μεταξύ των φτωχών και μοναχικών επαγγελματιών γυναικών λόγω της μεγαλύτερης οικονομικής και κοινωνικής ελευθερίας των γυναικών και της μεταβαλλόμενης στάσης απέναντι στο αρσενικό σώμα και την αρρενωπότητα.

Ωστόσο, με τις γυναίκες που αγωνίζονται για μεγαλύτερη ισότητα, συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης στα εισοδήματα, της θέσης εργασίας και της σεξουαλικής ευχαρίστησης, υπάρχουν ενδείξεις ανάπτυξης σε αυτό το τμήμα της αγοράς.

Οι χρονολογικοί χώροι φτάνουν σε αναξιοποίητη πελατεία

PHOTO ΟΙ φόβοι ότι η online χρονολόγηση θα σημάνει το θάνατο του σεξουαλικού έργου αποδείχθηκε υπερβολικό.

GETTY IMAGES: PJPHOTO69

Έχει προταθεί ότι η εμφάνιση νέων τεχνολογιών σε απευθείας σύνδεση χρονολόγησης και χώρων ραντεβού, η σεξουαλική εργασία θα καταστεί σε μεγάλο βαθμό περιττή. Ένα επιχείρημα είχε αυτό το αίτημα να ισοπεδωθεί, ειδικά σε μέρη όπου το σεξ εργασίας ήταν εξαιρετικά στιγματισμένο ή παράνομο.

Ένας αντιφατικός ισχυρισμός ήταν ότι οι νέες τεχνολογίες αύξησαν την ευαισθητοποίηση για την ανδρική εργασία σεξουαλικού περιεχομένου και προσέφεραν μεγαλύτερη πρόσβαση σε νέες αγορές σε διάφορες γεωγραφικές ζώνες, συμπεριλαμβανομένων των αγροτικών και των περιφερειακών περιοχών.

Το διαδίκτυο βοήθησε τη διάδοση πληροφοριών και ευαισθητοποίησης σχετικά με τις σεξουαλικές υπηρεσίες σε ένα ευρύτερο κοινό από ό, τι είχε επιτευχθεί στο παρελθόν μέσω έντυπων μέσων ενημέρωσης, όπως εφημερίδες ή περιοδικά ενηλίκων.

Το διαδίκτυο προσφέρει επίσης ένα βαθμό ιδιωτικότητας και ανωνυμίας για δυνητικούς πελάτες, γυναίκες και άνδρες. Δεν υπάρχει ανάγκη να "κρουαζιέρες" δρόμους ή πάρκα φημισμένα για τους άνδρες σεξουαλικούς χώρους εργασίας, διατρέχοντας τον κίνδυνο σύλληψης, βίας ή παρατήρησης από περαστικούς.

Από την εμφάνιση του κινητού τηλεφώνου και του παγκόσμιου ιστού, η συνοδεία έχει καταστεί ο κυρίαρχος τρόπος εργασίας σεξουαλικής εκμετάλλευσης για άνδρες, με πάνω από το 90% της αγοράς υπηρεσιών σε άνδρες σεξ που βασίζονται στο διαδίκτυο. Οι αριθμοί αυτοί όχι μόνο αμφισβητούν την ιδέα ότι η ζήτηση για σεξουαλική εργασία είναι αποκλειστικά αρσενική και παρέχει γυναίκες, αλλά και οι εικόνες της σεξουαλικής εργασίας ως επί το πλείστον βασίζονται στους δρόμους.

Στην καλύτερη περίπτωση, η εργασία στο δρόμο αντιπροσώπευε μόνο το 10% της συνολικής βιομηχανίας του σεξ, είτε πρόκειται για άνδρες είτε για γυναίκες.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ Πολύ λίγοι ανδρικοί εργάτες σεξ στο Σίδνεϊ εξακολουθούν να εργάζονται διαβόητες τοποθεσίες, όπως γύρω από το Kings Cross.

ΕΙΔΉΣΕΙΣ ABC: JOHN DONEGAN

Στην Αυστραλασία, η σεξουαλική εργασία θεωρείται πρωτίστως φαινόμενο που συνδέεται με μερικά προάστια της πόλης. Πολύ λίγοι ανδρικοί εργάτες σεξ στο Σίδνεϊ εξακολουθούν να εργάζονται διαβόητες τοποθεσίες, όπως το Τείχος στο Darlinghurst του Σίδνεϊ και ένας μικρότερος αριθμός εξακολουθούν να εργάζονται οίκους ανοχής.

Ορισμένοι παράγοντες έχουν επηρεάσει τον αριθμό των εργαζομένων στο δρόμο και όχι μόνο τις τεχνολογικές καινοτομίες, συμπεριλαμβανομένων των αυξημένων κυρώσεων σε ορισμένα κράτη για δραστηριότητες που συνδέονται με την εργασία στο δρόμο και την εξυγίανση των προαστίων της πόλης.

Η «εμπειρία του φίλου» είναι μια κάρτα

Η έρευνα και άλλες έρευνες δείχνουν ότι στην Αυστραλία και αλλού, οι πελάτες είναι μια πολύ διαφορετική ομάδα και κατέχουν διάφορους λόγους για να επιλέξουν συναντήσεις σεξουαλικού επαγγέλματος, μερικές από τις οποίες μπορεί να μην σχετίζονται με το κόστος ή ακόμα και τη σεξουαλική ικανοποίηση.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ Ένας πελάτης "μπορεί να χρειαστεί περισσότερη ευαισθησία, κατανόηση, κάποιος να μιλήσει".

PEXELS

Ένας μεγάλος αριθμός συνοδών που τροφοδοτούν τους άνδρες και τις γυναίκες υπογραμμίζουν την παροχή υπηρεσιών που δεν είναι αφύσικες, όπως η "συντροφικότητα" ή η "εμπειρία του φίλου", γεγονός που υποδηλώνει ότι το σεξ είναι μόνο μέρος της υπηρεσίας και ότι η οικειότητα είναι σημαντική. Πολλές σε απευθείας σύνδεση διαφημίσεις αναφέρουν ρομαντισμό και συμβουλές, ενώ προσωπική καθοδήγηση, θεραπεία μασάζ, ταξίδια, συντροφιά αναφέρονται επίσης. Το παιχνίδι ρόλων και η φαντασία είναι επίσης συχνά αναφερόμενες δραστηριότητες για άνδρες και γυναίκες πελάτες.

Η Maxine Dourochier, ανδρική σεξουαλική εργαζόμενη που έχει φροντίσει σε μια γυναίκα πελατεία από το 2011 με έδρα το Μόντρεαλ του Καναδά, λέει: "Πολλοί από τους πελάτες μας έρχονται να μας δουν (στην περίπτωσή μου, μερικές φορές ακόμη και με δάκρυα) γιατί εξηγούν ότι αγαπούν τον σύντροφό τους και θέλουν να παραμείνουν μαζί τους, αλλά ότι λείπουν κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί, ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν να ζουν όπως κάνουν, είτε μας βλέπουν, έχουν μια υπόθεση ή διαλυθούν.

"Μπορεί να χρειαστεί περισσότερη τρυφερότητα, κατανόηση, κάποιος να μιλήσει, κάποιο σεξ, περισσότερο σεξ, μερικές σεξουαλικές πράξεις ή απλώς διαφορετικότητα, καινοτομία, κάτι νέο.

"Ό, τι χρειάζονται, υπάρχουν μόνο δύο λύσεις: να το πάρουν ή να αφήσουν τον σύντροφό τους, οπότε σπάνια διαλύουμε σχέσεις, είμαστε, τις περισσότερες φορές, η κόλλα που τις συγκρατεί".

Συνεχίζει: "Μερικοί άνθρωποι φοβούνται την πρώτη τους εμπειρία ή θα ήθελαν να είναι τέλειοι. Μπορεί να μην θέλουν να κριθούν αρνητικά, η δεξιοτεχνία τους λείπει.

«Μπορεί να αισθάνονται την ανάγκη να αναλάβουν την ευθύνη και να μην το αφήσουν σε τύχη. Μπορεί να θέλουν να το πετύχουν και να προχωρήσουν, ελεύθεροι να επιλέξουν όποιον επιθυμούν ως συνεργάτης χωρίς πίεση».

Η αλλαγή της βιομηχανίας του σεξ ξεπερνά τις νομικές μεταρρυθμίσεις

Παρά τις αλλαγές στη βιομηχανία του σεξ, η νομική μεταρρύθμιση έχει σταματήσει στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. Η σεξουαλική εργασία είναι νόμιμη σε περίπου 50 τοις εκατό των διεθνών δικαιοδοσιών.

ΒΊΝΤΕΟ 9:35Το μεταβαλλόμενο πρόσωπο του Kings Cross με την εξευγενισμό του, αλλά είναι προς το καλύτερο;

LATELINE

Οι ιστορικές ανησυχίες γύρω από την σεξουαλική δουλειά, που βασίζονται στην ηθική άποψη ότι η εμπορευματοποίηση του φύλου είναι εξευτελιστική και καταστροφική, επιμένουν, όπως και η έννοια του σεξουαλικού έργου ως εγγενής θυματοποίηση για όσους πωλούν σεξ.

Υπήρξε επίσης μια τιμωρία μετατόπιση τις τελευταίες δύο δεκαετίες σε πολλές χώρες, ιδίως όταν η εμπορία ανθρώπων έχει εξομαλυνθεί με τη σεξουαλική εργασία.

Επί του παρόντος, μια σειρά σύνθετων νομοθετικών πράξεων λειτουργούν στα πλαίσια της αποποινικοποίησης (NSW), της αδειοδότησης (Victoria, QLD, NT), της ποινικοποίησης των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με την εργασία σεξουαλικής εκμετάλλευσης (SA, WA) και την εγγραφή (ACT).

Η ποινικοποίηση έχει μολυνθεί από καταπατήσεις εργασίας, διαφθορά και εκμετάλλευση. Υπάρχει συζήτηση σχετικά με το εάν η ποινικοποίηση μπορεί να μειώσει τη συχνότητα της σεξουαλικής εργασίας. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι παραβιάσεις της εργασίας και άλλες εκμεταλλεύσεις κρύβονται σε οποιαδήποτε βιομηχανία αναγκάζεται υπό την ηγεσία της ποινικοποίησης.

Παρέχει επίσης ευκαιρίες για αστυνομία και εκμετάλλευση σεξουαλικών εργαζομένων από προπαγανδιστές ή διευθυντές ομοσπονδιών.

Η ποινικοποίηση υποστηρίζεται συχνά από όσους θεωρούν ότι η σεξουαλική εργασία αποτελεί απειλή για τη δημόσια υγεία ή τη συνδέουν με την εγκληματικότητα. Αλλά οι εργαζόμενοι του σεξ μπορεί να απειλούνται από τις δημόσιες συμπεριφορές υπό τη μορφή ομοφοβικής ή μισογυνιστικής συμπεριφοράς.

Οι επικριτές της ποινικοποίησης ισχυρίζονται ότι ενώ οι κυρώσεις επιδιώκουν να προστατεύσουν τις γυναίκες από την εκμετάλλευση, στην πράξη εφαρμόζονται κατά κύριο λόγο σε εργαζόμενους σεξ και όχι σε πελάτες σεξουαλικής εργασίας.

Η νομιμοποίηση, η οποία περιλαμβάνει τη ρύθμιση του σεξουαλικού έργου από το κράτος μέσω της χορήγησης αδειών, δεν είναι επίσης χωρίς προβλήματα.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η αποποινικοποίηση οδηγεί σε περισσότερη διακίνηση και παιδική πορνεία.

ΠΑΡΈΧΕΤΑΙ: FLICKR

Η αδειοδότηση θεωρείται ότι αποκλείει ανεπιθύμητα στοιχεία από τη συμμετοχή της βιομηχανίας, αλλά μεγάλα ποσοστά της βιομηχανίας παραμένουν χωρίς άδεια και, ως εκ τούτου, ποινικοποιούνται. Σε ορισμένες χώρες αυτό οδήγησε σε αυξημένη αστυνομική επιτήρηση, αναγκαστικές αξιολογήσεις της υγείας, υψηλότερους φόρους και οικονομικές κυρώσεις για τους εργαζόμενους σεξ.

Σε αδειοδοτημένους πορνεία της Αυστραλίας, οι εργαζόμενοι δεν υπόκεινται σε κανονικά δικαιώματα εργασίας και υπόκεινται επίσης σε υποχρεωτικές υγειονομικές εξετάσεις και ελέγχους που δεν είναι χαρακτηριστικοί για άλλες βιομηχανίες.

Η αποποινικοποίηση υιοθετήθηκε μόνο σε δύο χώρες παγκοσμίως, όπως αυτές της Νέας Νότιας Ουαλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Πρόκειται για μια πολιτική που υποστηρίζεται από τη Διεθνή Αμνηστία ως μια πραγματιστική προσέγγιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημόσιας υγείας.

Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση δεν υπάρχουν ειδικοί νόμοι για τους εργαζόμενους σεξουαλικής εκμετάλλευσης, αλλά υπόκεινται στους ίδιους κανονισμούς όπως και άλλοι άνθρωποι και επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της υπαγωγής τους στην προστασία του ποινικού δικαίου.

Η σεξουαλική εργασία πρέπει να αποποινικοποιηθεί

Οι έρευνες δείχνουν ότι η αποποινικοποίηση προσφέρει καλύτερα αποτελέσματα για τη δημόσια υγεία, βελτιωμένες συνθήκες εργασίας, ασφάλεια και ευεξία, χωρίς να αυξάνεται ο όγκος της βιομηχανίας του σεξ.

Υπάρχουν, ωστόσο, ισχυρισμοί ότι η αποποινικοποίηση αυξάνει τον συνολικό όγκο της δραστηριότητας σεξουαλικής εργασίας και οδηγεί σε περισσότερη εμπορία και παιδική πορνεία. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι αυτό συνέβη στη ΝΝΟ, όπου η σεξουαλική εργασία αποποινικοποιήθηκε το 1995.

Είναι καλύτερο να πλαισιωθούν οι έννοιες της εμπορίας ανθρώπων και της καταναγκαστικής πορνείας ως μορφές εκμετάλλευσης. Η εκμετάλλευση αντιμετωπίζεται από ποικίλες επαγγελματικές ομάδες, αλλά δεν είναι αποκλειστική για την σεξουαλική εργασία.

Όπως έδειξε η έρευνα στην Αυστραλία, οι εμπειρίες των εργαζομένων του σεξ και των πελατών είναι ποικίλες και οποιαδήποτε γενίκευση ή απλοϊκή πολιτική που ζητά την κατάργηση απαιτεί προσοχή.

Η δημιουργία μιας ανοικτής και διαφανούς βιομηχανίας σεξουαλικής εργασίας είναι πολύ πιθανό να μειώσει και ίσως να εξαλείψει το στίγμα, καθιστώντας το ασφαλέστερο περιβάλλον για τους εργαζόμενους σεξ και τους πελάτες να λειτουργούν εντός.

Ο John Scott είναι καθηγητής στη Σχολή Δικαιοσύνης, μέλος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Queensland. Τα πλήρη αποτελέσματα της έρευνάς του, που διεξήχθη με τον βοηθό καθηγητή Victor Minichiello, θα δημοσιευθούν ως κεφάλαιο βιβλίου για την Άνδρη Σεξουαλική Εργασία και Κοινωνία (τόμος ΙΙ), που θα κυκλοφορήσει το 2018.
Πηγή : ABC au.