Saturday, May 3, 2014

ΓΛΥΦΑΔΑ Για τον κήπο σας και τα λουλούδια στην ΚΗΠΟΤΕΧΝΙΚΗ.!

Στην οδό Ανδρέα Παπανδρέου 159,της Άνω Γλυφάδας, υπάρχει μια όαση,πηγή υγείας,χαράς και ομορφιάς.

Είναι το φυτώριο που την εποχή αυτή τρέχουν όλοι να αγοράσουν τις τομάτες,τις αγγουριές τους και όλα τα ζαρζαβατικά που φυτεύον οι μερακλήδες και όσοι θέλουν να τρωνε δικάτους φρούατα και λαχανικά//

Εκεί θα βρείτε το Γεωπόνο το Βασίλη να σας απαντήση σε όλα τα ερωτήματα για τον κήπο σας και τα λουλούδια σας..

Καθως και τον επίσηης Γεωπόνο κ.Βασίλη πάντα πρόθυμο να σας εξυπηρετήσουν και να σας συμβουλεύσουν

Σε τιμές χονδρικής παίρνετε ότι σας αρέσει και την κοπριά τους

που θα τα αναπτύξει οικολογικά και χωρίς ορμόνες

Αμέτρτοι βασιλικοί με στενά ή πλατεια φύλλα.

δεντράκια

πολύχρωμα λουλούδια,

σε γλάστρες ή για μεταφύτευση στο έδαφος..

Τα γνωστα νυχτολούλουδα που το άρωμάτους σας διεγείρει και οι τιμές τους σκλαβώνουν ..

Ο Δημήτρης Φράγκος,οι δύο Βασίληδες γεωπόνοι,ο Ιβάν κ.α.σας περιμένουν. Κι αν πειτε ότι τους είδατε στην ΕΦΗΜΕΡΙΣ θα σας δώσουν έκπτωση ή καποιο φυτό έξτρα. Φυτέψετε τώρα για να χαιρεστε το καλοκαίρι.... ΔΠ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ.Τάσος χαλκιάς. "Στο κλαρίνο που ..βογγάει ολόκληρη η Ελλάδα!!

Ένα μικρό αφιέρωμα στον μεγάλο καλλιτέχνη του κλαρίνου Τάσο Χαλκιά που πολλοί λάτρεις της μουσικής του έχουν αναρτήσει και τον τιμούν μέσα απο το διαδίκτυο.Ακούστε τί μας λέει ο ίδιος.

ΜΠΑΡΜΠΑ ΤΑΣΟΣ ΧΑΛΚΙΑΣ

Τάσος χαλκίας-Παπαδιά

Uploaded on Jun 20, 2010

ο μπάρμπα Τάσος αφουγκράστηκε τους παλμούς του λαού μας και «τραγούδησε» τις χαρές, τις πίκρες, τους καημούς, τα βάσανά του. Τα λόγια του Γιάννη Ρίτσου σκιαγραφούν ίσως με τον καλύτερο τρόπο το μεγαλείο της προσφοράς του: «Στο κλαρίνο του Χαλκιά βογκάει, τινάζεται, χαμογελάει, χορεύει η Ελλάδα - θάλασσες και βουνά της, δεκαπεντασύλλαβα ποτάμια της, αρματολοί και κλέφτες, παλικαράκια στριφτομούστακα στη μάχη και στο τσάμικο, μαυροφορούσες ανταρτομανάδες και κοράσια πλεξουδοστεφάνωτα, πέντε κοτσύφια στον ελαιώνα και, στο βάθος βάθος, πάντα το άγρυπνο, μερακλωμένο αηδόνι». Οπως και τα όσα είχε πει ο Σουηδός φιλόσοφος και ιστορικός της Λογοτεχνίας Μπενγκτ Χόλμκβιστ: «Ενιωσα με τη ζεστασιά της δύναμής του πως μονάχα έτσι δε θα πεθάνουμε, γιατί η μουσική η ερμηνευμένη από τον ασύγκριτο μαέστρο Τάσο Χαλκιά ποτέ δεν πεθαίνει». Ο λαϊκός καλλιτέχνης, για τον οποίο ο Μίκης Θεοδωράκης είχε πει πως είναι «από εκείνους που μια πραγματικά λαοπρόβλητη πολιτεία θα έπρεπε να τους έχει στο Εθνικό Μουσείο των ζωντανών», παρόλη τη μεγάλη προσφορά του και την καταξίωση στην ψυχή του ελληνικού λαού, «έφυγε» με ένα μεγάλο παράπονο. Η σύνταξη που είχε ζητήσει από την πολιτεία δεν του δόθηκε ποτέ και αυτό ήταν κάτι που τον γέμιζε πίκρα. Οι αιτήσεις του γι' αυτήν απορρίφθηκαν, επειδή δε συγκέντρωνε τα τυπικά προσόντα (!).

ΤΑΣΟΣ ΧΑΛΚΙΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΤΣΟΠΑΝΟΥ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ>

Αναστάσιος Χαλκιάς - Βικιπαίδεια

el.wikipedia.org/wiki/Αναστάσιος_Χαλκιάς‎
Translate this page

Jump to Ο θάνατος του Αναστασίου Χαλκιά - Ταφή με κλαρίνα - [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]. Όπως προαναφέρθηκε ο Τάσος Χαλκιάς απεβίωσε από ...

‎Βιογραφικό - ‎Δίσκοι του - ‎To κλαρίνο στην Ελλάδα - ‎Ο θάνατος του Αναστασίου ...

To πρώτο κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά, Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Ηπείρουe

Ο Στάθης Αγγελόπουλος τραγουδά Μανώλη Αγγελλόπουλο συνοδευόμενος απο την Αθηνά Λυγνού. Φεύγει για Αυστραλία Ν.Ζ.

Λυγνού-Αγγελόπουλος στο γραφείο των Αν. Οριζόντων σε μια αποκλειστική
φωτογραφία για την "ΕΦΗΜΕΡΙΣ"

Λίγο πριν αρχίσει την περιοδεία του στη Νέα Ζηλανδία και Αυστραλία, ο Στάθης Αγγελόπουλος εμφανίστηκε στην εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλλα "Όλοι οι καλοί χωράνε" και τραγούδησε μεγάλες επιτυχίες του αείμνηστου πατέρα του. Στο ίδιο πρόγραμμα ήταν προσκεκλημένη και η υποψ. Δήμαρχος Γλυφάδας Αθηνά Λυγνού η οποία και μίλησε για τις εκλογές και την προοπτική να τερματίσει πρώτη.

Ο Στάθης Αγγελόπουλος τραγουδά Μανώλη Αγγελλόπουλο

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ΑΘΗΝΑ ΛΥΓΝΟΥ χορεύει και αρέσει στο ''Ε'' .VIDEO

ΓΛΥΦΑΔΑ. Κώστας Κόλιας:Με τον Κόκκορη Χάσαμε μια 4ετία,δεν πρέπει να χάσουμε και 5ετία.

Δριμύς και καυστικός όσο κανείς άλλος ο γνωστός δημοκράτης της Γλυφάδας Κώστας Κόλλιας μίλησε ανοιχτά για την κατάντια της Γλυφάδας στην οποία την έφερε ο απερχόμενος Δήμαρχος και κάλεσε τους Γλυφαδιώτες να ψηφίσουν Γιώργο Παπανικολάου "ένα νέο παιδί με καθαρά χέρια" που με όλους τους Γλυφαδιώτες θα εργαστεί για να μή χάσουμε την επόμενη 5ετία.. . Για όσους γνωρίζουν, στις περ.εκλογές ο κ. Κόλλιας υποστηριξε τον απερχόμενο δήμαρχο αλλά αγανάκτησε με τα όσα είδε επι δημαρχίας του και όπως θα ακούσετε και στο βίντεο (που δανειστήκαμε απο τα Notia-Press),καταγγέλλει τον κ.Κοκκορη ότι τα μόνα έργα που έγιναν επι θητείας του ήταν ΔΩΡΕΕΣ της οικογενείας Μαρτίνου και 1 απο την Περιφ.Ανάπτυξη. Έχει ενδιαφέρον το βίντεο..ιδιαίτερα όταν ο ΚΚ λέει ότι οι εκλογές τελείωσαν..ΕΓΙΝΑΝ ΑΠΟΨΕ ΚΑΙ ΝΙΚΗΣΑΜΕ επευφημούμενος απο όλους

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΛΛΙΑΣ. Υποψ.Δημοτικός Σύμβουλος ... - efhmeris

Friday, May 2, 2014

Ρωσοφοβία.. Άρθρο του Θεόδωρου Πάγκαλου

Τον παλιό καλό καιρό τα πράγματα ήταν απλά. Από ‘δώ ο όμορφος, ελεύθερος κόσμος της ευημερίας και από ‘κεί η σκοτεινή άβυσσος του κράτους του Σατανά («Εvil empire», κατά τον πρόεδρο των ΗΠΑ μακαρίτη Ρίγκαν). Καθώς περνούσαν τα χρόνια, η δυτική προπαγάνδα δικαιωνόταν. Είτε γιατί είχε το γονίδιο της αυτοκαταστροφής από τη γέννησή του είτε γιατί οι συσχετισμοί έκαναν ολοένα δυσκολότερη την επιβίωσή του, το σοβιετικό σύστημα δικαίωνε κάθε χρόνο περισσότερο τους χειρότερους εχθρούς του. Τελικά κατέρρευσε κάτω από το βάρος των αμαρτιών του. Οπως ήταν φυσικό, εξαφανίστηκε κάθε έννοια κοινωνικής αλληλεγγύης. Η μέση ελπίδα ζωής μειώθηκε κατά δέκα και παραπάνω χρόνια στις περισσότερες από αυτές τις χώρες. Οσοι αγαπούσαμε τον ρωσικό λαό και τους άλλους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης προσπαθήσαμε να σταθούμε στο πλάι τους. Ηταν, όμως, εξαιρετικά δύσκολο.

Είχες να αντιμετωπίσεις όχι μόνο τα υπαρκτά προβλήματα, αλλά και την πανίσχυρη προπαγάνδα των δυτικών, αγγλοσαξονικών κυρίως, μέσων ενημέρωσης που επέμεναν με φανατισμό, παραγνωρίζοντας πλήρως την τραγική πραγματικότητα, ότι όλα πήγαιναν με το καλό στον καλύτερο δυνατό κόσμο.

Πολλά από αυτά τα προβλήματα ξεπεράστηκαν. Σίγουρα βοήθησε η σκληρή δουλειά. Αναμφίβολα θετικό ρόλο έπαιξαν οι δυτικές επενδύσεις. Τα τεράστια ταλέντα της Ρωσίας και των άλλων ανατολικών χωρών άρχισαν σιγά-σιγά να αποδίδουν.

Ειδικότερα στη Ρωσία, το καθεστώς Πούτιν εξασφάλισε ένα κλίμα στοιχειώδους τάξης και ασφάλειας. Εξυγιάνθηκε το νόμισμα και διατηρήθηκε σε χαμηλά επίπεδα ο πληθωρισμός. Μειώθηκε η ανεργία και τα φαινόμενα διακριτικής περιθωριοποίησης. Η Ρωσία άρχισε να σηκώνει κεφάλι.

Μαζί με την αυτοπεποίθηση ήρθε και η φιλοδοξία αποκατάστασης της μεγάλης αυτής χώρας στο βάθρο της. Σε πολλές περιπτώσεις, η Ρωσία ανέλαβε επιτυχείς πρωτοβουλίες όπως στη Συρία, όπου οι μαθητευόμενοι αμερικανοί μάγοι τα έκαναν θάλασσα, αφού προηγουμένως διέλυσαν τρεις βορειοαφρικανικές χώρες. Μιλάμε, βέβαια, για την Τυνησία, την Αίγυπτο και πάνω απ’ όλα για τη Λιβύη. Δεν ξέρω ποιος ή ποιοι έπεισαν τον ατυχή Ομπάμα να εξαγάγει το μοντέλο της Αραβικής Ανοιξης στο κέντρο της Ευρώπης, όπου υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να διαμορφωθεί ένα κολοσσιαίο στρατιωτικό και πολιτικό αδιέξοδο.

Η Ουκρανία κατοικείται ίσως από μερικά εκατομμύρια Ουκρανούς που θεωρούν ότι είναι μια ξεχωριστή εθνότητα από τους Ρώσους. Ιστορικοί και άλλοι επιστήμονες συζητούν χρόνια τώρα αν το Κίεβο, όπου εγεννήθη το ρωσικό έθνος από την επαφή των πριγκίπων Ρους με τον πολιτισμό, τη θρησκεία και το αλφάβητο του Βυζαντίου, μπορεί να είναι πρωτεύουσα ενός άλλου, διαφορετικού έθνους. Πέρα όμως από αυτού του είδους τις συζητήσεις, που γοητεύουν ορισμένους αμερικάνους πανεπιστημιακούς, τίθεται επί της τραπέζης το μεγάλο διπλωματικό και πολιτικό ερώτημα της εποχής μας: μέχρι ποιου σημείου είναι απόλυτος κανόνας το απαραβίαστο των υφισταμένων συνόρων που πρεσβεύει ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ ή, αν θέλετε να το δούμε από την άλλη πλευρά, η προστασία της ιδιαιτερότητας και των μειονοτήτων, που μπορεί να είναι πλειοψηφία σε μια συγκεκριμένη περιοχή, φτάνει ως το σημείο της αυτοδιάθεσης και της άσκησης χωριστικών πρωτοβουλιών οι οποίες μπορεί να έχουν στόχο την ανεξαρτησία, την προσχώρηση σε άλλο κράτος ή την ομοσπονδιοποίηση;

Σίγουρα όμως δεν είναι δυνατό να γίνει αποδεκτή η οργάνωση του κόσμου σύμφωνα με τα κέφια και τα συμφέροντα της ηγεσίας του αγγλοσαξονικού κόσμου. Η Γιουγκοσλαβία δεν είναι παράδειγμα για κανέναν. Ανθρωπιστικά, γιατί κόστισε χιλιάδες νεκρούς και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Πολιτικά, γιατί καμία λογική δεν μπορεί να εφευρεθεί για να δικαιολογήσει πώς διαθέτουν ένα χωριστικό δικαίωμα οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία, οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας, οι Αλβανοί του Κοσόβου, και δεν το διαθέτουν οι Ρώσοι της Κριμαίας, του Χαρκόβου και του Ντόνετσκ.

Ο Πούτιν δεν είναι ούτε Μουμπάρακ ούτε Καντάφι. Λατρεύεται από τον λαό του και διαθέτει ατελείωτο πετρέλαιο και φυσικό αέριο κι όλων των ειδών τις δυνατότητες άσκησης στρατιωτικής πίεσης που μπορεί κανείς να φανταστεί.

Ας προσέξουν, λοιπόν, καλά τα ανθρωπάκια των διαφόρων think tanks, καθώς και όσοι επηρεάζονται εύκολα από την αγγλοσαξονική προπαγάνδα στην Αθήνα. Η αντικατάσταση του πάλαι ποτέ αντικομμουνισμού με τη ρωσοφοβία είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και είναι σε απόλυτη αντίθεση με τα εθνικά μας συμφέροντα.

Ο κύκλος των χαμένων εραστών. Της ΣΤΕΥΗΣ ΤΣΟΥΤΣΗ*

Καλημέρα θλίψη.

Φίλη μισητή και παράλληλα αγαπημένη, καρδιακή.

Μέσα μου δεμένη με συρμάτινη κλωστή.

Δε ζήτησα ποτέ πολλά νομίζω.

Μια αγάπη σαν των βιβλίων. Δυνατή και με χαρούμενο τέλος. Με ένα παιδί.

Μα όταν ήρθε η ώρα το αρνήθηκα, το φοβήθηκα. Αμφισβήτησα τις δυνάμεις μου, την αγάπη.

Έκαψα μόνη τα βιβλία.

Σημάδεψα το αύριο με χρώμα σταχτί, γκρι. Μακάρι νά'ταν μαύρο. Το γκρι είναι άψυχο.

Γκρίζα ζώνη, αδιάφορη, ατελέσφορη.

Κι η αίσθηση του φαύλου κύκλου. Κάθε τέλος και μια αρχή. Κάθε νέα αρχή κι ένα τέλος.

Με ένα κομμάτι λιγότερο.

Έχασα το λογαριασμό .Έπαψα να μετρώ. Δε ξέρω πόσα μένουν.

Άραγε σε πόσα κομμάτια μπορεί κανείς να τεμαχίσει την ψυχή;

Μίσησα τα βιβλία. Μίσησα τα παραμύθια που πάντα τελειώνουν ωραία. Που σε γεμίζουν όνειρα, ποτισμένα με ελπίδες.

Από ποια πηγή γεμίζουμε άραγε δάκρυα; Που τα φυλάμε και ξεχύνονται;

Στέρεψα. Από δάκρυα, από ζωή.

Κενό.

Άδειο, άψυχο, άνευρο κουβάρι. Κουφάρι.

Θα μισήσω τη μουσική στο τέλος. Κάθε τραγούδι έχει πάντα ένα στίχο που ταιριάζει.

Παντού μπορώ να βρω κάτι να θυμίζει.

Τόσο καλή στις λέξεις, μα τόσο φτωχή στο να περιγράψω το τώρα.

Δεν υπάρχουν λέξεις για το κενό. Μόνο κενό.

Κουράστηκα. Δε χρειάζεται να σταματήσει κανείς για να κατέβω. Θα πηδήξω.

Πάντα στα όνειρα πηδώ, πανάλαφρη, ελεύθερη. Και το πρωί ξυπνώ διψασμένη.

Μια αιώνια λιακάδα θέλω, ενός πεντακάθαρου μυαλού.

Δίχως μνήμες. Δίχως ηθελημένες, μονόδρομες λησμονιές.

Χθες ονειρεύτηκα με μάτια ανοιχτά, ένα μικρό μπαλκόνι.

Με βία χωρούσε μια μικρή σιδερένια καρέκλα κι ένα τραπέζι.

Μία. Μάλλον το παίρνω απόφαση το μοναχικό του πράγματος.

Μία. Μόνη.

Κι ένα παράθυρο μεγάλο, από κείνα τα μακρόστενα, τα ξύλινα, τα μπλέ.

Και μια θάλασσα δρόμος. Να την περιμένω να χειμωνιάζει, να γκριζάρει σαν εμένα. Να την κολυμπώ.

Εγώ που δεν έμπαινα παρά μόνο τον Αύγουστο. Να μου δροσίζει τη φωτιά. Την άσβεστη. Την Κόλαση μου.

Κι ένα ποδήλατο στην αυλή, με κόκκινο καλάθι μπροστά. Δεν ήμουν ποτέ καλή στην ισορροπία. Ποτέ καλή στη ζωή.

Ίσως τώρα να γίνω. Σε ένα μικρό νησί, μια παλιά πόλη. Με δρόμους στενούς, απόμερους.

Να φύγω. Θα φύγω.

Δε θέλω γάτες. Ούτε σκύλους. Μονάχα λουλούδια. Έναν κήπο μικρό.

Έναν τριανταφυλλώνα σαν αυτό που μύριζα από την κούνια παιδί.

Εγώ που ξεχνώ να ποτίσω ακόμη κι εμένα.

Η μάνα κατάλαβε. Με βρήκε καθισμένη σε μια πολυθρόνα. «Ξανά;» ρώτησε.

«Αυτή τη φορά δεν άρχισε καν. Έφυγε. Ήξερε πως δεν είχε νόημα να μείνει. Η έσω πόρτα είχε κλείσει.»

Φουρτούνα. Στην ψυχή, στα μάτια, στους παλμούς. Δε στερεύουμε ποτέ.

Το πρωί με βρήκε στο ίδιο σημείο. Με μάτια μπλαβιά, χαμένα, τρέμοντας.

Δύσκολη νύχτα. Αγρύπνια και πένθος.

«Θα το πω στον πατέρα σου» απείλησε σα να ήμουν το πιτσιρίκι που πετούσε τη μπάλα στα τριαντάφυλλα του κήπου.

«Θα συνέλθω» υποσχέθηκα ψέματα. όπως τότε που έλεγα πώς δε θα ξαναπέσω στην παγίδα του έρωτά του.

Θα συνέλθω; Η μπόρα θα περάσει. Μα τίποτε δεν θα είναι ίδιο. Ποτέ δε θα είμαι ίδια.

Τα κομμάτια θα λείπουν πάντα. Γιατί δεν ήμουν ποτέ καλή στο να κρατώ τα πράγματα ενωμένα. Ποτέ καλή στο να κρατώ ότι αγαπώ.

Ποτέ καλή στο να διεκδικώ. Μονάχα να περιμένω να μου δώσουν, σαν το φτωχό συγγενή.

Ήμουν μόνο καλή στο να αγαπώ. Λιτά κι απόλυτα. Υπερβολικά και αληθινά.

Κι έφτασα τη ζωή μου ως εδώ. Καλή στο λόγο μα φτωχή στους επιλόγους.

Καλή στο να βάζω άνω τελείες. Ανήμπορη στα οριστικά. Στα απόλυτα.

Βλέπεις στον Ένα και Μοναδικό δε βάζεις ποτέ τελεία.

Ακόμη κι αν κλειδώνεις την πόρτα.

Ακόμη κι αν αφήνεις το κλειδί από πίσω για σιγουριά, πάντα θα «ξεχνάς» να μανταλώσεις το παράθυρο.

Κι αν σε ζορίσουν αυτοί που δε θέλουν να υποφέρεις, να κλειδώσεις και το παράθυρο, πάντα θα ελπίζεις στις χαραμάδες.

Εκείνες τις χαραμάδες που φέρνουν μια στενή δέσμη φωτός, σε ένα δωμάτιο σκοτεινό και σφραγισμένο από χρόνια.

Ένα δωμάτιο πιστό ομοίωμα της καρδιάς μου.

Ένα πηχτό σκοτάδι που η κλεμμένη ηλιαχτίδα, για όσο κρατήσει το φωτίζει μα συνάμα του δείχνει τη σκόνη του, τη μοναξιά και την απόγνωσή του.

Σήμερα δεν κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Τον απέφυγα λες κι ήταν ο χειρότερος εχθρός μου.

Κι είναι.

Μου αποδεικνύει ανήλεα πως ό,τι νιώθω μέσα, είναι τόσο έντονο που πλέον βγαίνει κι έξω, δεν κρύβεται.

Παίξαμε κυνηγητό και με νίκησε.

Κι όταν παραδέχτηκα την ήττα μου κι ετοιμάστηκα να τον αντικρύσω κατάματα, συνειδητοποίησα πως είχα νικήσει εγώ.

Δεν έχει φως από καμιά χαραμάδα ώστε να αντιμετωπίσω το είδωλό μου.

*Στεύη Τσούτση

Ξεκίνησε Σταυρούλα και στο δρόμο προέκυψε Στεύη.
Συνηθίζει να τραγουδά στη μέση του δρόμου και να χορεύει στα βήματα των χορών που αγαπά.
Κοινώς διαταραγμένη προσωπικότητα ή απλά μόνιμα ερωτευμένη.
Πάντα στο μετρό θα τη δεις με ένα βιβλίο στο χέρι.
Αγαπά το θέατρο, τις ρομαντικές ταινίες και παραμένει από τα δεκάξι της βαθιά Ελυτική.
Ταξιδιάρα ψυχή, είτε με νου, είτε με τρένα, αεροπλάνα και βαπόρια, γεμίζει εικόνες που προσπαθεί να τις μεταφέρει στο χαρτί, με (αυτο)σαρκασμό, χιούμορ -που ενίοτε “μαυρίζει”- μα συνάμα με ρομαντισμό και τρυφερότητα.
Το τελευταίο της απόκτημα ένα μαξιλάρι και ο τίτλος της pillowfighter.
To μότο της είναι: “ Άδραξε τη μέρα πριν το αύριο γίνει πάλι χθες...” Συμβουλή που ποτέ δεν ακολουθεί καθώς φημίζεται για την αναβλητικότητά της. Στη στήλη της πάντως θα είναι συνεπής:
Ακριβώς κάθε Πέμπτη o «Λοχαγός Έρωτας» θα χτυπάει προσοχή...

www.pillowfights.g

ΓΛΥΦΑΔΑ. Δωρεάν παιδική παράσταση της Ευθ. Παπαδάκη, Κυριακή 4/5/14

Η Ευθυμία Παπαδάκη είναι ηθοποιός και θεατρική συγγραφέας. Δειτε την παραπάνω ανακοίνωση και πάτε την Κυριακή 4 Μαίου ,στις 6μμ ,μαζί με τα παιδιά σας να χαρείτε το "Μαγικό Κόσμο" Καλή επιτυχία Ευθυμία.

Η ΑΘΗΝΑ ΛΥΓΝΟΥ χορεύει και αρέσει στο ''Ε'' .VIDEO

Την Παρασκευή Βράδυ,(2/5/14), η υποψήφια δήμαρχος Γλυφάδας Αθηνά Λυγνού ήταν προσκεκλημένη στην εκπομπή του Κ. Χαρδαβέλα "¨ολοι οι καλοί χωράνε",Κανάλι "Ε".

Η κ.Λυγνού που θεωρείται απο τα φαβορί των δημοτικών εκλογών,πέρα από την ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχε με τον υπεύθυνο της εκπομπής έδειξε τα χαρίσματά της και στους Ελληνικούς χορούς,κερδίζοντας τα καλύτερα σχόλια.