Ποίηση ..Θυμασαι. ΘΎΜΙΟΣ ΧΆΡΆΛΆΜΠΌΠΌΎΛΌΣ*

Θυμάσαι
Θυμάσαι τότε που η γνώση της
μοναξιάς σημάδεψε εκείνο το παιδί...
Ναι, τότε που η απαντοχή και ο καιρός
κάνανε συντρίμμια την ψυχούλα σου και ξαφνικά έχασες τους δρόμους, το δρόμο σου... Οι δρόμοι που κάποτε ήτανε δικοί σου, γνώριμοι, φιλικοί...
Τώρα,  δαιδαλικοί και
ανεξήγητοι...
Άλλαξαν τόποι και άνθρωποι... μόνο εσύ έμεινες αλώβητος μπολιασμένος από κείνο τον καιρό ... χωρίς να ´χεις
δραπετέψει ούτε ένα λεπτό... σαν τότε που η μοναξιά και η γνώση χάραζαν το πεπρωμένο σου...
Εσύ μόνο ξέρεις πως η φωνή σου
θα ´ναι πάντα η αγρύπνια σου και θα ανασαίνεις με τις θύμησες του  τότε και του τώρα στους σκοτεινούς δρόμους του κόσμου...

Σάββατο πρωί
Αθήνα Κυπαρισσία
21.10.2017

* Χρόνια στην ξενητειά ο Ποιητής σήμερα   όδέύέί πρός τα πάτρια εδάφη. .