Επίκαιρο. FUCK OFF EVERYBODY και τα αγγλικά του Τσίπρα.

Γράφει
 ο Γιώργος Πένταρης*

FUCK OFF EVERYBODY

Αυτή η γελοιογραφία του Δ. Χαντζόπουλου που βλέπετε σήμερα, είναι από την «Καθημερινή της Κυριακής» στις 22/10/2017. Είναι μια από τις πιο επιτυχημένες και με πολλά νοήματα γελοιογραφία για το 2017 που σχολιάζει την ποιότητα των Αγγλικών του προθυπουργού. Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί ο Πρωθυπουργός, αφού δεν καταλαβαίνει και ακόμη περισσότερο δεν μιλά Αγγλικά σε επίπεδο που να γίνεται κατανοητός από τους συνομιλιτές του, επιμένει να εκτίθεται και μαζί με αυτόν και η χώρα; Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που ο Πρωθυπουργός εκτέθηκε με τα ρακένδυτα Αγγλικά του στο τελευταίο ταξίδι του στην Αμερική. Η υπόθεση ξεκίνησε από τότε που ο Κλίντον τον κάλεσε σε ένα φόρουμ για τις επενδύσεις και του είπε το εξής αμίμητο «It’s the economy bloody idiot…». Από τότε ο Πρωθυπουργός όπου πηγαίνει επιμένει να μιλά Αγγλικά και αν δε ήταν ευγενικοί και συγκαταβατικοί οι ξένοι ηγέτες, θα έσκαγαν στα γέλια για να μην πω τίποτα άλλο. Είναι γνωστό ότι κάθε μεγάλος ηγέτης πάντα μιλούσε στην γλώσσα του σε όλα τα φόρα και άλλες διεθνείς συναντήσεις έχοντας δίπλα του ειδικούς διερμηνείς προσωπικοτήτων. Και βέβαια όλες οι επίσημες και αποφασιστικές συναντήσεις ηγετών καταγράφονται στην γλώσσα του καθενός μέσω των ειδικών και εξουσιοδοτημένων διερμηνέων. Αφού λοιπόν ο Πρωθυπουργός δεν τα καταφέρνει στα Αγγλικά γιατί δεν ζητά να μιλήσει στην γλώσσα του, τα Ελληνικά δηλαδή, ώστε να εκφράζεται καλλίτερα και νοηματικά να μην δεσμεύει και ούτε να εκθέτει τη χώρα, αλλά και να υποστηρίξει τη γλώσσα μας; Νομίζω ότι η Πρωθυπουργική επιμονή έχει στόχο, εις βάρος της χώρας, να παρουσιάσει μια εικόνα που είναι εφάμιλλη των μεγάλων ηγετών που στέκεται ίσος προς ίσο απέναντι τους όπως π.χ. ο πρόεδρος της Αμερικής. Οι συμβουλάτορες όμως του Πρωθυπουργού, μη έχοντας γνώση των διεθνών πρακτικών, επιμένουν στην βλακεία τους εκθέτοντας αυτόν και την χώρα. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να θυσιάζουν την σοβαρότητα της χώρας στα δικά τους μικροσυμφέροντα. Βέβαια δεν είναι μόνο το θέμα της γλώσσας, αλλά και η όλη τακτική του όσον αφορά τα διεθνή, αλλά και τα εσωτερικά ζητήματά μας. Σε αυτό το σημείο δεν θα πρέπει να βγάλουμε εκτός κριτικής και το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα και τα παιχνίδια πολιτικής και διαστρέβλωσης που παίζονται από όλους εις βάρος ανοήτων και αμνημόνων πολιτών. Παρακολουθούμε εδώ και δυο εβδομάδες δηλώσεις και αντιδηλώσεις σχετικά με την αναβάθμιση των πολεμικών F16, για το οποίο είχα γράψει στο προηγούμενο άρθρο και δεν θα επαναλάβω εδώ. Αυτό που θέλω όμως να επισημάνω είναι ότι για να κάμψει ο λενινίσκος Πρωθυπουργός τις αντιδράσεις των «αριστερών στελεχών του», οργάνωσε επίσκεψη και απότιση φόρου τιμής στην Μακρόνησο στα καλά καθούμενα. Για να διασκεδάσει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ τις ανησυχίες, κριτικές και προβληματισμούς από το εσωτερικό του, οργάνωσε αυτή την επίσκεψη αδιαφορώντας όμως για τις διχαστικές μνήμες που φέρνουν αυτού του είδους πρακτικές και αναφορές. Έχουν περάσει 60 χρόνια από τον εμφύλιο και ακόμη σήμερα η λεγόμενη αριστερά (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και διάφοροι άλλοι από Λαφαζαναίους, αντιεξουσιαστές, ρουβικώνες μέχρι ΑΝΤΑΡΣΥΕΣ ΚΚΕ-ΜΛ, ΜΛ-ΚΚΕ κ.τ.λ.), θυμούνται ακόμη τον διχασμό και χτίζουν καριέρες στις πλάτες του αδαούς λαού. Αυτές τις μέρες έκλεισαν 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία και το μόνο κράτος που ασχολείται με το θέμα είναι η Ελλάδα. Ούτε στην Ρωσία και οι πιο ευνοημένοι εν ζωή ακόμη φίλοι του ΚΚΣΕ δεν γιορτάζουν όπως στην «Ελληνική Σοβιετία» με διάφορες ομιλίες και εκδηλώσεις. Όταν έχουμε κυβέρνηση που κοιτά πίσω για να καλύψει τις πομπές της και ταυτόχρονα ένα λαό που είναι ακόμη και σήμερα δεσμευμένος στον μύθο του σοσιαλισμού είναι εύκολο να καταλάβουμε την πηγή της κακοδαιμονίας της χώρας. Οι περισσότεροι των Ελλήνων ζούμε σε έναν μύθο και ακούμε μόνο ότι θέλουμε να ακούσουμε χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τους στόχους, κρυφούς και φανερούς, διαφόρων ομάδων ή συλλογικοτήτων ή κινημάτων όπως λέγονται τώρα. Αν πάμε δυο τρία χρόνια πίσω στην εποχή που ο ΕΝΦΙΑ ήταν «χαράτσι», στις λαϊκές οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ μοίραζαν ενημερωτικά φυλλάδια ενάντια σ’ αυτό παίζοντας το παιχνίδι των πλουσίων της Εκάλης όπως τους έλεγα. Τα δύο τελευταία χρόνια έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης. Το παιχνίδι τώρα το παίζουν οι ανόητοι που προσπαθούν να ακυρώσουν τους πλειστηριασμούς. Ακυρώνουν πλειστηριασμούς μεγαλοοφειλετών που έχουν εξασφαλίσει το μέλλον και των εγγονών τους με το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Ρωτάνε όμως τον υπόλοιπο κόσμο που πληρώνει κάνοντας το σκατό του παξιμάδι; Δεν καταλαβαίνουν οι ηλίθιοι ότι γίνονται συνεργοί στην απάτη των μπαταχτσήδων και θρασυτάτων φοροφυγάδων; Θα αναρωτηθεί κάποιος. Το παιχνίδι είναι μόνο αυτών ή είναι και της κυβέρνησης; Δεν μπορεί η κυβέρνηση (η εκτελεστική εξουσία) να δώσει άμεση λύση όταν πάνε να διαλύσουν τους πλειστηριασμούς; Είναι κανείς ανόητος να πιστεύει ότι δεν μπορεί; Απλά κάνει το κορόιδο για να μην κατηγορηθεί για αντιλαϊκά αισθήματα και καθυστερεί την υπόθεση όσο μπορεί. Αυτό όμως δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στις τράπεζες και πάρα πολλοί τίμιοι Έλληνες που εμπιστεύτηκαν τα λεφτά τους στις τράπεζες, τα έχασαν με την ανακεφαλαιοποίηση και τραβούν τα μαλλιά τους. Τα κόκκινα δάνεια που ταλανίζουν τον τραπεζικό τομέα κανονικά θα έπρεπε να έχουν ξεκαθαρίσει τουλάχιστον δύο χρόνια πριν και σήμερα οι τράπεζες θα οδηγούσαν το άρμα της ανάπτυξης. Όπως είπε όμως ο Σόϊμπλε προχθές βράδυ στον ΣΚΑΙ, οι Έλληνες δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν όπως οι Πορτογάλοι, οι Ιρλανδοί, οι Ισπανοί και οι Κύπριοι και πλήρωσαν μεγάλο τίμημα για την κρίση, η οποία είχε αρχίσει από το 2008. Αυτό οφείλεται κυρίως στην ασυνεννοησία και μη συνεργασία του πολιτικού μας συστήματος για ένα κοινό στόχο. Θυσίασαν την χώρα και την ευημερία του λαού προκειμένου να εξασφαλίσουν πολιτικούς θώκους. Το περίεργο στην υπόθεση είναι ότι και ένα μεγάλο μέρος του λαού είναι εύπιστο σε κάθε χαζομάρα που λέγεται από τους πολιτικούς και αυτό το εκφράζει είτε με την ψήφο του, είτε με την υποστήριξή του σε ενέργειες που πηγαίνουν πίσω την οικονομία. Τρανά παραδείγματα είναι τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, και βέβαια οι άλλες μεγάλες επενδύσεις που γίνεται μεγάλη προσπάθεια να ξεκινήσουν, αλλά συναντούν συνεχώς εμπόδια, τα οποία προέρχονται κυρίως από κομματικές παρεμβάσεις ή από διάφορα μικροκομματικά συμφέροντα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αυτή τη στιγμή παγκοσμίως γίνεται μια μεγάλη αλλαγή στην οικονομία, η οποία είναι η δυναμική είσοδος των ρομπότ στην οικονομία (παραγωγή και υπηρεσίες). Σήμερα για πρώτη φορά παρατηρήθηκε μεταφορά παραγωγικής διαδικασίας από την Κίνα στην Μητρόπολη (βλέπε Adidas από Κίνα πάλι στην Γερμανία), λόγω της εισαγωγής στην παραγωγή των ρομπότ. Το πολιτικό μας σύστημα δεν μπορεί να συλλάβει τις επερχόμενες αλλαγές, διότι είτε είναι εντελώς ανόητο, είτε δεν έχει την διανοητική ικανότητα να σχεδιάσει και να προβλέψει το μέλλον επειδή κυριαρχείται από τα ένστικτα της αυτοαναπαραγωγής του και ασχολείται με θέματα που απέχουν πολύ από τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της χώρας, ο οποίος θα έπρεπε να είναι πρώτη προτεραιότητα. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν κάνει για την χώρα, είναι ανεπαρκές, είναι κοντόφθαλμο, είναι χωρίς στόχους μακροπρόθεσμους, χωρίς όραμα για τον τόπο και χωρίς σχέδιο βέβαια. Μήπως ήρθε καιρός να πούμε ως εκλογικό σώμα «Fuck off everybody»;
* Γιώργος Πενταρης
Καθηγητής μαθηματικών και πληροφορικής
Αρθρογραφει στην εβδομαδιαία Γαλατσίου ΠΑΛΜΟΣ