ΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ: ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Οι γάτες ως κατοικίδια ζώα γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλή, διεκδικώντας την πρωτοκαθεδρία από τους σκύλους. Ο αριθμός των γατών που ζούν σε διαμερίσματα, στις αστικές περιοχές, τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά. Πολλοί αστοί τις προτιμούν ως ζώα συντροφιάς επειδή χρειάζονται ελάχιστη φροντίδα, είναι μικρόσωμες και προσαρμόζονται εύκολα στη ζωή μέσα σε διαμέρισμα. Μια γάτα δεν χρειάζεται να βγαίνει βόλτα, ουρεί και κοπρίζει στην ειδική αμμοδόχο χωρίς να έχει προηγουμένως εκπαιδευτεί γι’ αυτό, συνήθως καθαρίζει το τρίχωμά της μόνη της ώστε να μην είναι αναγκαίο να την πλένει ο ιδιοκτήτης της και δεν απαιτεί την παρέα του ανθρώπου όπως ο σκύλος, νιώθοντας άνετα και μόνη της, κάτι ιδιαίτερα βολικό για τον σύγχρονο πολυάσχολο αστό. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και σήμερα υπάρχουν ορισμένες προκαταλήψεις σχετικά με το ζωικό αυτό είδος, οι οποίες κάνουν πολλούς ανθρώπους να διστάζουν να βάλουν μια γάτα στο σπίτι τους. Οι προκαταλήψεις αυτές αφορούν στο φόβο μετάδοσης ασθενειών στον άνθρωπο.

 

Αναμφισβήτητα υπάρχουν ασθένειες που μπορούν να μεταδοθούν από τη γάτα στον άνθρωπο. Μια υγιής όμως γάτα που εμβολιάζεται και λαμβάνει αντιπαρασιτική αγωγή τακτικά και ζεί μέσα στο σπίτι, είναι απίθανο να μεταδώσει τις ασθένειες αυτές στους ανθρώπους που την περιβάλλουν. Μεγαλύτερος βέβαια κίνδυνος υπάρχει από τις αδέσποτες γάτες. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ένας άνθρωπος με υγιές ανοσοποιητικό σύστημα πολύ σπάνια θα αρρωστήσει, ακόμα κι αν έρθει σε επαφή με μολυσμένη γάτα. Από τις αδέσποτες γάτες, όχι όμως κι από τις υγιείς οικόσιτες, κινδυνεύουν κυρίως όσοι έχουν ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα δηλαδή τα μικρά παιδιά, οι υπερήλικοι, όσοι πάσχουν από AIDS, όσοι κάνουν χημειοθεραπεία για καρκίνο και όσοι παίρνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα λόγω μεταμόσχευσης οργάνου ή λόγω αυτοάνοσου νοσήματος. Πολλές φορές οι ανοσοκατεσταλμένοι άνθρωποι παροτρύνονται να διώξουν από το σπίτι τα κατοικίδια ζώα. Αυτό, στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν χρειάζεται, αντιθέτως οι έρευνες δείχνουν ότι το ψυχολογικό όφελος από τη συντροφιά των ζώων είναι πολύ σημαντικό για όσους πάσχουν από χρόνιες ανοσοκατασταλτικές ασθένειες.

Ας δούμε όμως με ποιους τρόπους είναι δυνατό να μεταδοθούν ασθένειες από τη γάτα στον άνθρωπο και ποιες από αυτές παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον από πλευράς δημόσιας υγείας.

ΤΑ ΚΟΠΡΑΝΑ ΤΗΣ ΓΑΤΑΣ

Στα κόπρανα της γάτας περιέχονται τα αυγά των παρασίτων που είναι ευρύτερα γνωστά ως σκουλήκια του εντέρου. Ο άνθρωπος μολύνεται καταπίνοντας τα αυγά των παρασίτων. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν τα χέρια μας έρχονται σε επαφή με τα κόπρανα της γάτας κατά την απόρριψη της άμμου υγιεινής, όταν χαϊδεύουμε μια γάτα με ρυπαρό τρίχωμα ή όταν αγγίζουμε αντικείμενα που έχουν έρθει σε επαφή με κόπρανα. Αν στη συνέχεια δεν πλύνουμε τα χέρια μας και τα βάλουμε κατά λάθος στο στόμα, είναι πολύ πιθανό να καταπιούμε τα μικροσκοπικά αυγά των παρασίτων. Γι’ αυτό και οι παρασιτώσεις είναι συχνότερες στα μικρά παιδιά. Πρέπει να σημειωθεί ότι χαϊδεύοντας μια γάτα σπάνια κινδυνεύουμε από παρασιτώσεις γιατί οι γάτες καθαρίζουν το τρίχωμά τους συχνά γλείφοντάς το. Τα παράσιτα συνήθως δεν προκαλούν τίποτα σοβαρότερο από ελαφρά διάρροια, σε ανθρώπους όμως με εξασθενημένο οργανισμό μπορεί να γίνουν αιτία κνησμού, σοβαρής διάρροιας, κακής θρέψης, βήχα, εμετού, αναιμίας, ζαλάδας, μειωμένης όρασης.

Ο εχινόκοκκος

Από τα σκουλήκια του εντέρου μεγαλύτερο ενδιαφέρον από πλευράς δημόσιας υγείας παρουσιάζει ο εχινόκοκκος. Εκτός από τη γάτα προσβάλλει και άλλα ζώα όπως το σκύλο. Οι γάτες μολύνονται τρώγοντας ποντίκια με εχινόκοκκο. Στο σκύλο και στη γάτα συνήθως δεν εμφανίζονται προβλήματα υγείας, στον άνθρωπο όμως, μετά την κατάποση των αυγών, ο εχινόκκοκος εισέρχεται στα αιμοφόρα αγγεία και διασπείρεται στο συκώτι και σε άλλα όργανα όπου σχηματίζει κύστεις γεμάτες υγρό. Οι κύστεις αυτές μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία κυρίως σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Σήμερα υπάρχουν αποτελεσματικά αντιεχινοκοκκικά φάρμακα που δίνονται προληπτικά στις γάτες.

Το τοξόπλασμα

Το παράσιτο της γάτας για το οποίο έχει γίνει ο περισσότερος λόγος είναι το τοξόπλασμα˙ κι αυτό επειδή αν μια έγκυος γυναίκα κολλήσει τοξοπλάσμωση, η ασθένεια μπορεί να μεταδοθεί στο έμβρυο. Γι’ αυτό, τα παλιότερα χρόνια κυρίως, συμβούλευαν τις εγκύους να διώξουν τις γάτες από το σπίτι. Σήμερα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει διότι αφενός μεν μια γάτα που ζει αποκλειστικά μέσα στο σπίτι και τρέφεται με μαγειρεμένα φαγητά ή τροφές του εμπορίου, δεν είναι δυνατό να έχει τοξοπλάσμωση, αφετέρου δε ο άνθρωπος δεν κολλάει τοξοπλάσμωση με απλή επαφή με τη γάτα. Για να μολυνθεί ο άνθρωπος πρέπει να καταπιεί αυγά τοξοπλάσματος, κάτι που μπορεί να συμβεί με τους τρόπους που αναφέρθηκαν πιο πάνω.  Πρέπει να σημειωθεί μάλιστα ότι τα αυγά του τοξοπλάσματος γίνονται λοιμογόνα μόνο αφού εκτεθούν στην ατμόσφαιρα για 1-5 ημέρες, αναλόγως των συνθηκών θερμοκρασίας και υγρασίας. Δηλαδή με τα νωπά κόπρανα γάτας δεν μεταδίδεται η τοξοπλάσμωση. Επομένως, δεν υφίσταται κίνδυνος εφ’ όσον τηρούνται οι βασικοί κανόνες υγιεινής και καθαριότητας. Εξάλλου η διασπορά αυγών με τα κόπρανα της μολυσμένης γάτας διαρκεί από λίγες ημέρες έως τρείς εβδομάδες, στη συνέχεια η γάτα παραμένει φορέας του παρασίτου αλλά στα κόπρανά της δεν περιέχονται αυγά ενώ η αναζωπύρωση της νόσου είναι σπάνια.

Από τα άλλα είδη ζώων μπορεί κανείς να μολυνθεί με τοξόπλασμα μόνο καταναλώνοντας το κρέας τους ωμό ή μισοψημένο. Γι΄ αυτό πρέπει να μαγειρεύουμε καλά το κρέας που τρώμε εμείς οι ίδιοι και αυτό που δίνουμε στις γάτες, επίσης δεν πρέπει να αφήνουμε τη γάτα μας να κυνηγάει ποντίκια και άλλα ζώα διότι τρώγοντάς τα ωμά μπορεί να μολυνθεί με τοξόπλασμα.

Στατιστικές μελέτες έχουν δείξει ότι άνθρωποι με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα που έχουν γάτες, παθαίνουν τοξοπλάσμωση το ίδιο συχνά με ανθρώπους με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα που δεν έχουν γάτες. Συνεπώς η μόλυνση δεν γίνεται από τις κατοικίδιες γάτες αλλά από την κατανάλωση ωμού ή μισοψημένου κρέατος ή ωμών λαχανικών που δεν πλύθηκαν καλά καθώς επίσης και από μολυσμένο νερό. Τα λαχανικά φέρουν αυγά τοξοπλάσματος λόγω της ρύπανσής τους είτε με κόπρανα γάτας είτε με πτώματα άλλων ειδών ζώων, π.χ. ποντικών. Έτσι  ρυπαίνεται και το νερό.

Τέλος, τα κόπρανα της γάτας εκτός από παράσιτα μπορεί να περιέχουν και βακτήρια, με σημαντικότερο τη σαλμονέλα. Και σ’ αυτή την περίπτωση η μόλυνση του ανθρώπου γίνεται από το στόμα και αρρωσταίνουν κυρίως άτομα με ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα, τα οποία παθαίνουν γαστρεντερίτιδα που μπορεί να συνοδεύεται από εμετό, διάρροια, κοιλιακό πόνο, πυρετό.

ΓΡΑΤΖΟΥΝΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΑΓΚΩΜΑΤΑ

Επειδή τα δόντια και τα νύχια της γάτας είναι λεπτά και μυτερά, προξενούν μικρής έκτασης αλλά βαθιές πληγές που είναι πιο επικίνδυνες για μόλυνση απ’ ότι οι εκτεταμένες αλλά επιφανειακές. Συνήθως προκαλείται πρήξιμο, πόνος, κοκκίνισμα ή και μελανιά που περιορίζονται στο σημείο του τραυματισμού και παρέρχονται με συνήθη καθαρισμό του τραύματος. Πρέπει να ανησυχήσουμε αν μετά από γρατζούνισμα ή δάγκωμα γάτας παρουσιαστεί πονοκέφαλος, πυρετός, επιπεφυκίτιδα, πόνος στους μύες ή στις αρθρώσεις, κάτι που συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια. Επικινδυνότερες για μετάδοση βακτηρίων είναι οι γάτες με αποστήματα και αυτές στις οποίες δεν γίνεται προληπτική αγωγή για ψύλλους, τσιμπούρια και ακάρεα διότι με αυτά μεταδίδονται στη γάτα διάφορα μικρόβια.

Με το δάγκωμα επίσης μεταδίδεται η λύσσα, νόσος που εδώ και αρκετά χρόνια έχει εξαφανιστεί από την Ελλάδα αλλά επειδή είναι θανατηφόρος και εξελίσσεται πολύ γρήγορα, η αναφορά σε αυτή επιβάλλεται. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι οι γειτονικές μας χώρες δεν θεωρούνται απαλλαγμένες από τη λύσσα. Στην Τουρκία μάλιστα μέχρι πρόσφατα υπήρχαν θανατηφόρα κρούσματα σε ανθρώπους. Επομένως κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την εισαγωγή της νόσου στη χώρα μας. Γι’ αυτό στην Ελλάδα, όπως και σε πολλά άλλα κράτη, ο ετήσιος αντιλυσσικός εμβολιασμός των σκύλων και των γατών είναι υποχρεωτικός από το νόμο. Μια λυσσασμένη γάτα αρχικά εμφανίζει υπερδιέγερση, ευερεθιστότητα, αποπροσανατολισμό, επιθετικότητα ακόμη και έναντι άψυχων αντικειμένων και στη συνέχεια παράλυση των άκρων και δυσκολία στην κατάποση. Λέγεται ότι τα λυσσασμένα ζώα απεχθάνονται το νερό, λανθασμένη εντύπωση που μάλλον έχει δημιουργηθεί λόγω της δυσκολίας κατάποσης του νερού. Τελικά, ο θάνατος επέρχεται σε περίπου μια εβδομάδα μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων και οφείλεται στην παράλυση των αναπνευστικών μυών. Επειδή ο ιός της λύσσας βρίσκεται στο σάλιο έως και δέκα ημέρες πριν το μολυσμένο ζώο εμφανίσει τα σημάδια της ασθένειας, σε περίπτωση δαγκώματος από υγιές αδέσποτο ή ανεμβολίαστο ζώο, αυτό πρέπει να απομονώνεται και να παρακολουθείται επί δέκα ημέρες. Ο άνθρωπος που δαγκώθηκε πρέπει να πλύνει άμεσα το τραύμα με άφθονο νερό και σαπούνι και ίσως κριθεί σκόπιμο να χορηγηθεί αντιλυσσικός ορός και να γίνει αντιλυσσικός εμβολιασμός.

ΟΥΡΑ, ΓΕΝΝΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΑ ΕΚΚΡΙΜΑΤΑ

Οι γάτες που δεν λαμβάνουν τακτικά αντιπαρασιτική αγωγή και έρχονται σε επαφή με μολυσμένα ζώα, κυρίως ποντίκια, ενδέχεται να διασπείρουν μικρόβια με τα ούρα ή με τα υγρά που βγαίνουν από το αιδοίο μετά τη γέννα. Μετά την επαφή με τέτοιες γάτες πρέπει να προσέχουμε να μην αγγίζουμε τα μάτια, τη μύτη και το στόμα μας, πριν πλύνουμε τα χέρια μας με άφθονο σαπούνι και νερό. Ακόμη, μια γάτα που φτερνίζεται ή βήχει μπορεί να μεταδώσει αναπνευστική νόσο και στον άνθρωπο. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται σε περίπτωση που κάποιο μέλος της οικογένειας έχει προσβληθεί από στρεπτόκοκκο, ένα μικρόβιο που προξενεί πονόλαιμο και πνευμονία, αν στο σπίτι υπάρχει γάτα. Οι γάτες πολύ σπάνια είναι φορείς αυτού του μικροβίου, μπορεί όμως να το κολλήσουν από τον άνθρωπο και στη συνέχεια να το μεταδώσουν σε άλλους ανθρώπους, χωρίς αυτές οι ίδιες να αρρωστήσουν. Το ίδιο ισχύει και για τους σκύλους. Γι’ αυτό αν στο σπίτι μας έχουμε κρούσματα πονόλαιμου, που θεραπεύεται και επανεμφανίζεται, για πολύ καιρό, τότε πρέπει να ερευνηθεί η αιτία του πονόλαιμου και αν διαπιστωθεί ότι είναι ο στρεπτόκοκκος να απευθυνθούμε στον κτηνίατρο για να γίνει φαρμακευτική αγωγή και στα ζώα του σπιτιού.

ΜΥΚΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ

Οι γάτες πολλές φορές έχουν στο τρίχωμά τους μια κατηγορία μυκήτων που είναι γνωστοί με τις ονομασίες δερματόφυτα, τριχόφυτα ή τριχοφάγος. Οι μύκητες εκδηλώνονται με μεγάλη ποικιλία δερματικών αλλοιώσεων ή απλώς υπάρχουν στο τρίχωμα της γάτας χωρίς να δημιουργούν οποιοδήποτε πρόβλημα. Στην τελευταία περίπτωση, τα δερματόφυτα βρίσκονται, κατά κάποιον τρόπο, σε αναμονή των κατάλληλων συνθηκών για να αναπτυχθούν και όταν βρούν τον οργανισμό της γάτας εξασθενημένο π.χ. από άλλη αρρώστια, γίνονται η αιτία δερματικών προβλημάτων. Η μετάδοση στον άνθρωπο γίνεται με απλή επαφή με την τρίχα της γάτας και μερικές φορές προκαλείται δερματίτιδα η οποία θεραπεύεται με κατάλληλη αγωγή. Αν παρατηρήσετε οτιδήποτε μοιάζει μη φυσιολογικό στο τρίχωμα και στο δέρμα της γάτας σας, απευθυνθείτε στον κτηνίατρο. Επίσης, πλένεται τα χέρια σας μετά από επαφή με αδέσποτες γάτες.

ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΙΧΑ ΤΗΣ ΓΑΤΑΣ

Ένα πρόβλημα που προκαλείται από την τρίχα της γάτας σε ορισμένους ανθρώπους, χωρίς όμως οι γάτες να φταίνε γι’ αυτό και χωρίς να υφίσταται κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, είναι οι αλλεργικές αντιδράσεις. Σημαντικός αριθμός ανθρώπων έχει αλλεργία στο τρίχωμα της γάτας που εκδηλώνεται κυρίως με φτέρνισμα, καταρροή και δακρύρροια.  Μέχρι πρότινος οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούσαν να απολαύσουν τη συντροφιά του αξιαγάπητου αιλουροειδούς. Τη λύση στο πρόβλημα αυτό έδωσε η βιοτεχνολογία. Λίγες μέρες πριν γραφτεί το άρθρο αυτό, ανακοινώθηκε στις Η.Π.Α η κυκλοφορία στην αγορά υποαλλεργικών γατών. Με παρεμβάσεις στα γονίδια της γάτας δημιουργήθηκαν ζώα ο οργανισμός των οποίων, δεν παράγει τις ουσίες που προκαλούν αλλεργία. Σύντομα οι υποαλλεργικές γάτες αναμένονται και στην Ευρώπη με μόνο μειονέκτημα την υψηλή τιμή τους.

Καταλήγοντας, η γάτα δεν είναι μόνο ένα πολύ βολικό κατοικίδιο για τους σημερινούς ανθρώπους των πόλεων που κατοικούν κατά κύριο λόγο σε διαμερίσματα πολυκατοικιών, αλλά και απολύτως ασφαλές για τη δημόσια υγεία, εφόσον βέβαια τηρούνται ορισμένοι κανόνες. Συνοπτικά, για να απολαμβάνουμε με ασφάλεια τη συντροφιά της γάτας μας πρέπει:

1. να διατηρούμε το χώρο διαβίωσης της γάτας και τα σκεύη της (ταΐστρα, ποτίστρα, βούρτσα, αμμοδόχος κτλ.) καθαρά.
2. να την εμβολιάζουμε τακτικά σύμφωνα με το εμβολιακό πρόγραμμα που έχει καταρτίσει ο κτηνίατρος.
3. να εφαρμόζουμε τακτικούς αποπαρασιτισμούς σύμφωνα με τις οδηγίες του κτηνιάτρου.
4. να μην της δίνουμε ωμό κρέας ή ψάρι αλλά να την ταΐζουμε με ειδικές τροφές του εμπορίου ή με μαγειρεμένο φαγητό.
5. να μην την αφήνουμε να κυνηγάει ποντίκια, πουλιά κ.α. ζώα.
6. να τηρούνται βασικοί κανόνες ατομικής υγιεινής και καθαριότητας.

ΕΠΙΚΑΙΡΟ..Αδέσποτα ζώα – Αδέσποτες ψήφοι

ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΗΜΩΝ

Ξαφνικά όλοι ασχολούνται με τα αδέσποτα. Σχετικοί και άσχετοι, υπεύθυνοι και ανεύθυνοι, έχουν κάτι να πουν. Προεκλογική περίοδος βλέπετε και ακόμη και τα καημένα τα ζώα μπήκαν στη διαδικασία συλλογής ψήφων!

Η Δημοτική αρχή τόσα χρόνια, παρ' ότι κατά νόμο ήταν υπεύθυνη, αρμόδια και υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει το θέμα των αδέσποτων ζώων, αδιαφορούσε παντελώς και εξαντλούσε το όποιο προσποιητό ενδιαφέρον σε ρητορείες του τύπου «προχωρήστε εσείς και εμείς μαζί σας», απέναντι σε φιλοζωικές οργανώσεις ή μεμονωμένους πολίτες, ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε να συμβαίνει το εντελώς αντίθετο: Η Δημοτική Αρχή να αναλαμβάνει την ευθύνη διαχείρισης των αδέσποτων ζώων και να καλεί τους πολίτες, τις οργανώσεις, τους συλλόγους να συνδράμουν στο έργο της.

Και ξαφνικά εγένετο επιτροπή του Δήμου για τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων! Ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες στα μέσα ενημέρωσης, μόνο που ξέχασαν να μας πούνε ότι η επιτροπή αυτή καλείται να κατευθύνει και να διαχειριστεί ένα ανύπαρκτο έργο! Εκτός ίσως από το «θαυμάσιο» έργο της συλλογής ψήφων.

Από την άλλη έχουμε και σύγχρονους πολιτικούς ταγούς, προερχόμενους από το πολύ παλιό κι αραχνιασμένο πολιτικό κατεστημένο, που όμως λανσάρονται σαν «φρέσκοι», να διαγκωνίζονται για το ποιος θα προσφέρει την καλύτερη και πιο «φρέσκια» ιδέα. Κλέβουμε μισή πρόταση (κύριοι, ούτε στην αντιγραφή δεν είστε καλοί), εκμεταλλευόμαστε κι ένα ατυχές περιστατικό (σκύλος δάγκωσε ένα παιδί), κρύβουμε και τη μισή αλήθεια, (μην τυχόν έχουμε πολιτικό κόστος) και ιδού μια «φρέσκια» πρόταση: «εμείς θα αντιμετωπίσουμε το θέμα των αδέσποτων καλύτερα»!

Μόνο που ξεχάσατε να μας πείτε πώς; Μόνο που στην προσπάθειά σας να κερδίσετε τις εντυπώσεις, παλιοί και «φρέσκοι», ξεχάσατε να δώσετε μια υπεύθυνη λύση στον πατέρα του παιδιού που δαγκώθηκε απ' το σκυλί (αδέσποτο;) και τον αφήσατε να ταλαντεύεται μόνος του για το ποια λύση είναι καλύτερη για το παιδί του: να το υποβάλει σε μια φαρμακευτική αγωγή, πιθανόν με σοβαρές παρενέργειες, ή να μην το κάνει, εξαντλώντας έτσι τις όποιες πιθανότητες το σκυλί να έχει λύσσα; Η υποκρισία και η ανευθυνότητα στο μεγαλείο της. Δεν είδαμε, δεν ξέρουμε. Τελικά μήπως δεν σας νοιάζει πραγματικά το πρόβλημα, αλλά μόνο οι ψήφοι που η εκμετάλλευσή του μπορεί να σας φέρει;

Ας αφήσουμε όμως τις αδέσποτες ψήφους (να τις περισυλλέξουν οι «φιλόζωοι» υποψήφιοι) κι ας μιλήσουμε πραγματικά για τα αδέσποτα ζώα. Γενικά, οποιοδήποτε πρόγραμμα διαχείρισης των ζώων συντροφιάς πρέπει να εκπονείται με γνώμονα τρία βασικά πράγματα τα οποία είναι και αλληλένδετα: α) η προστασία της Δημόσιας Υγείας, β) η ευζωία - προστασία των ζώων και γ) ο έλεγχος του αριθμού των αδέσποτων ζώων.

Κυρίες και κύριοι, «συλλέκτες αδέσποτων ψήφων», όσο κι αν δεν θέλετε να το ομολογήσετε, έλεγχος του αριθμού των αδέσποτων χωρίς την εφαρμογή της νομοθεσίας για τα δεσποζόμενα ζώα, δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ.

Ο έλεγχος του αριθμού των αδέσποτων ζώων πετυχαίνεται με δύο απλά πράγματα: Την αποτροπή της δημιουργίας νέων αδέσποτων και τον ελεγχο της αναπαραγωγής των ήδη αδέσποτων ζώων.

Σχετικά με την επίλυση του πρώτου απαιτούνται τα εξής: γρήγορη και απλή ενημέρωση (με τη βοήθεια των υπηρεσιών του Δήμου) όλων των ιδιοκτητών ζώων συντροφιάς για τις υποχρεώσεις τους και εφαρμογή της υποχρεωτικής ηλεκτρονικής ταυτοποίησης και καταγραφής από το Δήμο όλων των ζώων συντροφιάς. Κατά τη διαδικασία καταγραφής ορίζεται παράβολο υπέρ του Δήμου μέχρι 3 ευρώ για κάθε ζώο, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία (αυτό για όσους λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά και για τους άλλους που το κρύβουν...). Έλεγχος από το Δήμο της διαδικασίας καταγραφής, με τη βοήθεια της Αστυνομίας, της Δασικής Αρχής και του Κυνηγετικού Συλλόγου και ταυτόχρονα έλεγχος του υποχρεωτικού αντιλυσσικού εμβολιασμού όλων των δεσποζόμενων ζώων, όπως επίσης προβλέπεται από τη νομοθεσία.

Το παραπάνω έχει μηδενικό κόστος, αν όχι οικονομικό όφελος για το Δήμο, με ελάχιστη επιβάρυνση των ιδιοκτητών ζώων συντροφιάς (σε σχέση με το συνολικό κόστος συντήρησης ενός ζώου). Επιπλέον καθιστά τους ιδιοκτήτες ζώων πιο υπεύθυνους, προστατεύει τη Δημόσια Υγεία, βοηθά τους ανθρώπους που δεν έχουν ζώα ή ακόμη κι αυτούς που είναι εχθρικοί απέναντί τους, να ξεπεράσουν τους φόβους τους (επιτέλους ας εκλείψει το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο της «φόλας») και είναι ο μόνος τρόπος για την αποτροπή της εγκατάλειψης ζώων και της δημιουργίας νέων αδέσποτων.

Για τα ήδη υπάρχοντα αδέσποτα ζώα, το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι άμεσα επείγων εμβολιασμός όλων των αδέσποτων έναντι της Λύσσας, σε συνεργασία με το φιλοζωικό σύλλογο, με μεμονωμένους πολίτες εθελοντές, με τον Κυνηγετικό Σύλλογο, με τον Κτηνιατρικό Σύλλογο Τρικάλων (που έχει ήδη δηλώσει εθελοντική συμμετοχή) και με τη συμμετοχή τουλάχιστον ενός υπαλλήλου του Δήμου. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται δύο τρόποι: ενέσιμο εμβόλιο σε όσα ζώα μπορούν να συλληφθούν και εμβολιακό δόλωμα από το στόμα, για όσα ζώα δεν μπορούν να συλληφθούν (με συγκεκριμένη διεθνούς αποδοχής μέθοδο).

Ταυτόχρονα, τοποθετείται περιλαίμιο έντονου χρώματος με κονκάρδα, ώστε τα εμβολιασμένα ζώα να γίνονται εύκολα αντιληπτά, αφ' ενός για να μην τα φοβούνται οι άνθρωποι και αφετέρου στην περίπτωση κάποιου ατυχούς περιστατικού (όπως αναφέραμε πιο πάνω) να γνωρίζουμε αν το ζώο ήταν εμβολιασμένο ή όχι. Μαζί με τα προηγούμενα μπορεί να γίνει και ηλεκτρονική σήμανση των ζώων αυτών με «ιδιοκτήτη» τον Δήμο Καλαμπάκας. Το κόστος για τα παραπάνω είναι από 0 έως 15 ευρώ για κάθε ζώο (αφού μπορούν εύκολα να εξασφαλιστούν χορηγίες τουλάχιστον για ένα μέρος του προγράμματος).

Για την δεύτερη φάση του προγράμματος, που περιλαμβάνει τον έλεγχο της υγείας των ζώων και τη στείρωσή τους, απαιτείται οπωσδήποτε η δημιουργία ενός κυνοκομείου με χώρους περιορισμού και περίθαλψης των ασθενών και υπό ανάρρωση ζώων. Αυτό είναι εύκολο και πρέπει να δημιουργηθεί και να αδειοδοτηθεί με αποκλειστική ευθύνη του Δήμου, σε δημοτική έκταση, που δεν θα δημιουργεί προβλήματα στους περίοικους και να λειτουργήσει σε συνεργασία με τον φιλοζωικό σύλλογο, εθελοντές πολίτες και τους κτηνιάτρους της περιοχής μας.

Στη φάση αυτή ελέγχονται όλα τα αδέσποτα για τη Λεϊσμανίαση (όπως προβλέπει η νομοθεσία) με προτεραιότητα που θα δοθεί στα ύποπτα ζώα και ανάλογα με τα αποτελέσματα των εξετάσεων να αποφασίζεται εάν τα ασθενή ζώα θα ακολουθήσουν θεραπεία ή θα γίνει σε αυτά ευθανασία (για λόγους ευζωίας και προστασίας της δημόσιας υγείας). Ακολουθεί το πρόγραμμα της στείρωσης των θηλυκών και αρσενικών αδέσποτων ζώων (η στείρωση των αρσενικών κρίνεται απαραίτητη διότι βοηθά να μην σχηματίζονται μεγάλες αγέλες σκύλων κατά τις περιόδους ζευγαρώματος και μειώνει την επιθετικότητα των ζώων αυτών). Έτσι και αλλιώς η προσωρινή στείρωση των θηλυκών με ενέσιμο σκεύασμα μπορεί και θα πρέπει να ξεκινήσει στην πρώτη (εμβολιασμός) ή στη δεύτερη (εξέταση) φάση του προγράμματος, οπότε τα οφέλη από την μείωση του αριθμού και τη δημιουργία μεγάλων ομάδων σκυλιών θα είναι άμεσα.ην ιστοσε

Όσον αφορά στην ευζωία των αδέσποτων ζώων, πρέπει να τοποθετηθούν ταΐστρες και ποτίστρες περιφερειακά της πόλης – χωριού σε σημεία που δεν θα δημιουργούν πρόβλημα. Οι ταΐστρες μπορούν να τροφοδοτηθούν από φιλόζωους πολίτες, μετά από ενημέρωση τους, σε συνεργασία με τον Δήμο. Στις ποτίστρες το νερό θα παρέχεται από το Δήμο (είναι απάνθρωπο να μην δίνουμε στα ζώα την πρόσβαση σε νερό το καλοκαίρι). Επίσης, πρέπει να λειτουργήσει άμεσα τηλεφωνική γραμμή και ανάλογη ιστιοσελίδα, που θα χρησιμοποιούν οι πολίτες για να ενημερώνουν τους αρμόδιους για τραυματισμένα ή ασθενή ζώα, καθώς και για εγκαταλελειμμένα ή εκτός ελέγχου ζώα, που βρίσκονται στο δρόμο.

Το κόστος για την υλοποίηση του παραπάνω προγράμματος δεν είναι μεγάλο και υπάρχουν πολλές πηγές χρηματοδότησης (χορηγίες,προγράμματα, εθελοντισμός). Εκείνο που σίγουρα λείπει μέχρι σήμερα είναι η βούληση. Εξάλλου, μετά το αρχικό κόστος το πρόγραμμα αυτοχρηματοδοτείται με τα παράβολα καταγραφής και την είσπραξη των προστίμων, που προκύπτουν κατά τις παραβάσεις της νομοθεσίας για τα ζώα συντροφιάς. Έτσι γίνεται σε όλες τις πολιτισμένες πόλεις του κόσμου, έτσι μόνο μπορεί να γίνει και στη δική μας.

Ιωάννης Θεοδώρου

Ριζοσπαστική Κίνηση Πολιτών

(Απο την Ιστοσελίδα Ta Meteora.gr)

Το βουβό ζώο .. Του Χαλίλ Γκιμπράν

Το βουβό ζώο 

Το δειλινό μιας όμορφης μέρας, κάποια παράξενη διάθεση έπιασε τη ψυχή μου και βγήκα απο τα σύνορα της πόλης και περιδιάβασα γύρω στα ερείπια ενός εγκαταλειμμένου σπιτιού, που μόνο οι γκρεμισμένες πέτρες του είχαν μείνει.

Πάνω σ'αυτές τις πέτρες, είδα ένα σκύλο ξαπλωμένο ανάμεσα στις βρωμιές και τις στάχτες. Είχε πληγές πάνω στο δέρμα του και η αρρώστια σακάτευε το ισχνό κορμί του. Αντικρίζοντας πότε πότε τον ήλιο που βασίλευε, τα γεμάτα θλίψη μάτια του φανέρωναν τη ταπείνωση, την απελπισία και τη δυστυχία του. 

Βάδισα αργά και τον πλησίασα και ήθελα να 'ξερα τη γλώσσα των ζώων για να μπορούσα να τον παρηγορήσω με τη συμπόνια μου. Αλλά ο σκύλος μόνο που τρόμαξε απο το πλησίασμα μου, και προσπάθησε να σταθεί στα τρεμάμενα πόδια του. Επεσε όμως, και μου έριξε ένα βλέμμα όπου ανακατευόταν η αδύναμη οργή και η ικεσία. Το βλέμμα αυτο μιλούσε πιο καθαρά απο τα λόγια ενός άντρα και πιο συγκινητικά απο τα δάκρυα μιας γυναίκας. Και να τι ένιωσα πως μου είπε. "Ανθρωπε, υποφέρω απο την αρρώστια που μου έφερε η δική σου κτηνωδία και καταδίωξη. Εφυγα μακρυά απο τα πόδια σου που με κλωτσούσαν και βρήκα καταφύγιο εδώ, γιατί το χώμα και οι στάχτες είναι πιο καλότροπα απο του ανθρώπου την καρδιά, κι αυτά τα ερείπια λιγότερο μελαγχολικά απο τη ψυχή του ανθρώπου. Φύγε εσύ που ήρθες απο το κόσμο της αδικίας και της τυραννίας. Εγω εγώ είμαι ένα άθλιο πλάσμα που υπηρέτησε πιστά το γιο του Αδάμ. Ήμουν ο πιστός σύντροφος του ανθρώπου, τον φρουρούσα μέρα και νύχτα. Λυπόμουν όταν ήταν μακρυά και τον καλωσόριζα και τον καλωσόριζα με χαρά όταν γύριζε. Ευχαριστιόμουν με τα ψίχουλα που έπεφταν απο το τραπέζι του, και χαιρόμουν με τα κόκκαλα που εκείνος είχε φάει όλο το κρέας τους. Όταν όμως γέρασα κι αρρώστησα, μ'έδιωξε απο το σπίτι του και με παράτησε στ' άσπλαχνα παιδιά του δρόμου. 

"Ω γιέ του Αδάμ, βλέπω την ομοιότητα ανάμεσα σε σένα και στους συνανθρώπους σου, όταν τα γηρατειά τους κάνουν ανήμπορους. Βλέπω τους στρατιώτες που πολέμησαν για τη πατρίδα τους όταν ήταν ακόμα στο άνθος της ηλικίας τους, και που αργότερα καλλιεργούσαν τα χωράφια της. Τώρα όμως που ήρθε ο χειμώνας της ζωής τους και δεν είναι πια χρήσιμοι, πετιούνται στην άκρη.

Και βλέπω ακόμα την ομοιότητα ανάμεσα στη δική μου μοίρα και στη μοίρα της γυναίκας, που στα χρόνια της όμορφης νιότης, έδινε χαρά στην καρδιά του νέου άντρα και που μετά σαν μητέρα, αφιέρωσε τη ζωή της στα παιδιά της. Αλλά τώρα γριά πιά, την αγνοούν και την αποφεύγουν. Πόσο σκληρός και τυρρανικός είσαι, ω γιέ του Αδάμ, και πόσο βάναυσος."

Έτσι μίλησε το βουβό ζώο που η καρδιά μου το κατάλαβε. - Χαλίλ Γκιμπράν

Μας το εστειλε η 

Marina Cookie Sugar

Χωρίς σχόλια -Σκύλος θάβει κουταβάκι.!!

Χωρις σχόλια..