Παρουσίαση του βιβλίου του Χρήστου Σαρτζετάκη "Επιτελών το καθήκον μου".

Ομιλία Ευ. Βενιζέλου στην παρουσίαση του δίτομου έργου «Επιτελών το καθήκον μου» του τέως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Χρήστου Α. Σαρτζετάκη*

Η διασταύρωση ενός ανθρώπου με την Ιστορία, προϋποθέτει τύχη, γιατί δεν είναι ούτε εύκολο ούτε συχνό να διασταυρωθεί κανείς με την Ιστορία και να ενσωματωθεί σε αυτήν, αλλά συνιστά ταυτοχρόνως και μια πολύ μεγάλη δοκιμασία. Γιατί όταν διασταυρώνεσαι με την Ιστορία πρέπει να μπορείς να αντέξεις σε αυτή την ευκαιρία, η οποία μπορεί να είναι μοναδική στη ζωή σου.

Ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο κ. Χρήστος Σαρτζετάκης, σε πολύ νεαρή ηλικία ως πρωτοδίκης, ανακριτής του Γ’ ανακριτικού τμήματος του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, διασταυρώθηκε με την Ιστορία στις 22 Μαΐου 1963, τη μέρα της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη. Όταν η Ιστορία απορρόφησε τον Γρηγόρη Λαμπράκη, αλλά ταυτοχρόνως με ένα πολύ ενδιαφέροντα τρόπο ανέδειξε τη φυσιογνωμία του Χρήστου Σαρτζετάκη, ο οποίος μας τιμά σήμερα και με την έκδοση του βιβλίου που μας παραδίδει και με την παρουσία του εδώ στην παλαιά αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που είναι η alma mater όλων μας, και η δική του γιατί είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η διασταύρωση με την Ιστορία είναι σαν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Όταν ανακινείται η κολυμβήθρα της Ιστορίας πρέπει να μπορείς να βουτήξεις προκειμένου να ενσωματωθείς σε αυτή. Και αυτό το έκανε ο νεαρός τότε ανακριτής. Όλοι, νομίζω, έχουν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα που ο Κώστας Γαβράς βασισμένος στο βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού παρουσίασε: την εικόνα του ανακριτή ως ιδεότυπου ενός ευσυνείδητου και θαρραλέου δικαστή. Αυτό ως δοκιμασία διήρκησε στην πραγματικότητα  ενάμιση χρόνο, 19 μήνες. Έως την έκδοση του βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης στις 21.12.1964.

Και αυτό χρόνια αργότερα, τώρα, με το βιβλίο, μας παρουσιάζεται με ένας εξαιρετικά συστηματικό τρόπο που δείχνει ότι ο Χρήστος Σαρτζετάκης έχει πλήρη συνείδηση του γεγονότος ότι εκείνη η στιγμή και εκείνη η περίοδος ήταν που έκρινε πάρα πολλά πράγματα, γιατί η διασταύρωση με την Ιστορία είναι και μια εντυπωσιακή συμπύκνωση του χρόνου. Και του ιστορικού χρόνου αλλά και του προσωπικού χρόνου των πρωταγωνιστών της ιστορίας. 

Γιαυτό και το βιβλίο, πολυσέλιδο, εντυπωσιακό, κινείται σε δύο επίπεδα τα οποία είναι απολύτως συνδεδεμένα μεταξύ τους. Το πρώτο επίπεδο είναι η πλήρης, η ακριβής, η δικανική περιγραφή της υπόθεσης Λαμπράκη. Είναι το συγκλονιστικό πρακτικό μειοψηφίας του ανακριτή που μετείχε ως πλημμελειοδίκης στη σύνθεση του τριμελούς Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, διαφωνώντας με τους δύο συναδέλφους του που συγκρότησαν την πλειοψηφία, παρουσιάζοντας με τον δικό του ακέραιο και πλήρη τρόπο, τι ακριβώς συνέβη και πώς αυτό έπρεπε να χαρακτηριστεί ποινικά και να οδηγήσει στο ακροατήριο τους κατηγορουμένους.

Το δεύτερο επίπεδο, εξίσου συγκλονιστικό κατά τη γνώμη μου, βασίζεται στα ίδια ιστορικά συμφραζόμενα, στο μετεμφυλιακό κράτος, στο ψυχροπολεμικό κλίμα, στο παρασύνταγμα που ίσχυε ακόμη την περίοδο εκείνη παράλληλα με το Σύνταγμα του 1952. Στο κλίμα που είχε δημιουργηθεί με τις εκλογές του 1958 και την ανάδειξη της ΕΔΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση, με τη συγκρότηση της Ένωσης Κέντρου, με τις εκλογές του 1961 που κατεγράφησαν στην κοινή συνείδηση ως εκλογές «βίας και νοθείας», με τον ανένδοτο. Πλησιάζαμε στην πρώτη αποχώρηση Καραμανλή στην κυβέρνηση Πιπινέλη, στην πρώτη εκλογική νίκη της Ενώσεως Κέντρου, στον σχηματισμό της πρώτης κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου. Όλα αυτά συνιστούν το κλίμα και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της αφήγησης αυτής που αφορά τα μετά την υπόθεση Λαμπράκη, το δεύτερο επίπεδο, που είναι μία μάχη σώμα με σώμα για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και πιο συγκεκριμένα για την εσωτερική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Για την ανεξαρτησία του δικαστή, και στην προκειμένη περίπτωση για την ανεξαρτησία του ανακριτή, όχι έναντι των παρεμβάσεων της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά έναντι των παρεμβάσεων των ιεραρχικώς υψηλοτέρων κλιμακίων της δικαστικής εξουσίας που βεβαίως ήταν σε επαφή, σε συνάφεια και σε συνέργεια με κύκλους της πολιτικής εξουσίας. Αλλά εν τέλει το πρόβλημα ήταν ενδοδικαστικό, ήταν πρόβλημα εσωτερικής ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης.

Και είναι  πραγματικά ανατριχιαστικές οι ομοιότητες που υπάρχουν ανάμεσα στα όσα συνέβαιναν τότε και στα όσα συμβαίνουν τώρα στη Δικαιοσύνη. Ισταμένης και καθημένης. Ιδίως της ισταμένης, παρότι βέβαια προ πολλού οι εισαγγελικοί λειτουργοί είναι και αυτοί ισόβιοι δικαστικοί λειτουργοί με πλήρεις συνταγματικές εγγυήσεις της προσωπικής και λειτουργικής τους ανεξαρτησίας.

Η σύγκρουση μεταξύ «καλών και κακών» που έχει αποτυπωθεί και λογοτεχνικά και κινηματογραφικά σε αυτές τις δύο υψηλού επιπέδου αφηγήσεις του Βασίλη Βασιλικού και του Κώστα Γαβρά. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται, το γεγονός ότι ο ανακριτής είναι αναγκασμένος να αμύνεται διαρκώς, ότι πρέπει να απαντά σε αναφορές, ότι πρέπει να απαντά σε αιτήσεις εξαιρέσεως, ότι πρέπει να μετέχει ως μάρτυρας σε πειθαρχικές διώξεις. Το γεγονός ότι φτάσαμε, με αφορμή την αντίσταση του ανακριτή, να κινηθεί πειθαρχική δίωξη κατά του εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, του μετέπειτα πρωθυπουργού της χούντας, ενός εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που μετασχηματίζεται, μετεξελίσσεται από θαυμαστής και μέντορας του νεαρού δικαστή, τον οποίο είχε συναντήσει στις εξετάσεις τις εισαγωγικές και στον διαγωνισμό των ειρηνοδικών και στο διαγωνισμό των παρέδρων πρωτοδικών,  σε αγωγό άσκησης πιέσεων, και τελικά σε αντίπαλο της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου γιατί είναι αυτός που εκφράζει τη δικαστική συνεργασία με τη χούντα, ο Κωνσταντίνος Κόλλιας. Ο πρώτος «πρωθυπουργός» του δικτατορικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967.

Είναι, κατά τη γνώμη μου, το πιο διδακτικό μέρος του βιβλίου αυτού, γιατί δείχνει πόσο εύθραυστες είναι οι εγγυήσεις του κράτους δικαίου, πόσο πιεστική και επείγουσα είναι η ανάγκη  να προστατεύουμε τη δημοκρατία, πόσο σημαντικό είναι να μην κάμπτεται το φρόνημά μας, αλλά και η επαγρύπνηση μας  για  τα θέματα αυτά.

Ο πρώτος τόμος του βιβλίου αποτυπώνει τη συνάφεια κύκλων της Δικαιοσύνης, του διπλανού γραφείου, της διπλανής πόρτας, της ίδιας σύνθεσης με το βαθύ κράτος. Η σχέση του βαθέως κράτους με το παρακράτος στη Θεσσαλονίκη, την πόλη των φαντασμάτων, την πόλη στην οποία έγιναν οι  δολοφονίες του Ζέβγου, του Πόλκ, του Λαμπράκη, του Τσαρουχά, του Χαλκίδη, διαμορφώνει ένα τοπίο, ένα περιβάλλον το οποίο είναι καφκικό. Γιατί μέσα σε αυτό υπάρχει μια μοναχική φιγούρα. Δεν υπάρχει ένας μηχανισμός. Υπάρχει ένας ανακριτής. Υπάρχει και ένας εισαγγελέας πλημμελειοδικών. Υπάρχει και ένας δεύτερος. Υπάρχουν ονόματα που είναι σημαντικά στην ιστορία αυτή και πρέπει να τιμηθούν. Το όνομα του Στυλιανού Μπούτη, του Δημητρίου Παπαντωνίου, του Παύλου Δελαπόρτα. Υπάρχουν οι δικαστές που μετείχαν στη σύνθεση του κακουργοδικείου και τίμησαν το έργο τους και το καθήκον τους.

Η υπόθεση Λαμπράκη συνεχίστηκε ως θεσμική και προσωπική περιπέτεια για τον Χρήστο Σαρτζετάκη με την επιβολή της δικτατορίας που λειτούργησε αμέσως ως μηχανισμός δίωξης και καταδίωξης: ανάκληση της εκπαιδευτικής άδειας, επιστροφή από τη Γαλλία, μετάθεση στο Βόλο, απόλυση με την ΚΔ´ Συντακτική Πράξη μαζί με άλλους δικαστικούς λειτουργούς, όλους τους αντισταθέντες στην υπόθεση Λαμπράκη. Ο Στυλιανός Μπούτης είχε πεθάνει πριν. Όλους τους άλλους. Και στη συνέχεια, απαγόρευση άσκησης δικηγορίας, εγκλεισμός, βασανιστήρια. Το σώμα του Ανακριτή γίνεται το σώμα της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου, καθώς γίνεται αντικείμενο βασανισμού και τιμωρίας, γιατί η μάχη ήταν από την αρχή μάχη σώμα με σώμα.

Όλα αυτά δεν πρέπει να τα δούμε εξωραϊσμένα μέσα από την ποιότητα της τέχνης που τα μετέδωσε και τα εγκαθίδρυσε στη συλλογική μνήμη. Πρέπει να τα δούμε ως γεγονότα που τα βίωσαν άνθρωποι συγκεκριμένοι. Στο πετσί τους. Πληρώνοντας κόστος τεράστιο. Προσωπικό, οικογενειακό. Γιατί όταν διασταυρώνεσαι με την Ιστορία, το κόστος που πληρώνεις είναι προσωπικό. Μπορεί το κεκτημένο να είναι συλλογικό, αλλά κάποιοι έχουν μετάσχει δυσανάλογα στη διαμόρφωση του κεκτημένου αυτού. Κι αυτό το ξέρουν εκείνοι και οι πολύ δικοί τους άνθρωποι.

Όλα αυτά νομίζω ότι ολοκληρώνονται με το βαθύτερο μήνυμα του βιβλίου. Το βιβλίο αυτό συνιστά μια κατίσχυση του δεδικασμένου της Ιστορίας έναντι του δικονομικού δεδικασμένου το οποίο δήθεν ισχύει αντί αληθείας. Γιατί ούτε το κατά πλειοψηφία βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, που επικύρωσε και κατέστησε τελεσίδικο το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, ούτε η απόφαση του κακουργιοδικείου συνιστά το πραγματικό δεδικασμένο της υπόθεσης Λαμπράκη. Η μειοψηφία του Ανακριτή και το τωρινό βιβλίο του αποτυπώνουν αυτό που ισχύει ως αλήθεια στη συλλογική συνείδηση.

Η υπόθεση Λαμπράκη που μετατρέπεται σε υπόθεση Σαρτζετάκη, που μετατρέπεται σε υπόθεση δημοκρατίας και κράτους δικαίου, έχει δημιουργήσει πράγματι ένα δεδικασμένο. Ένα ιστορικό δεδικασμένο. Έχει καταγραφεί ιστορικά, αμετάκλητα, πανηγυρικά, με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο που συνιστά την εθνική πρόσληψη για την υπόθεση αυτή. Αυτό το δεδικασμένο είναι διαφορετικό από το δικανικό. Και αυτό αποτελεί μια πάρα πολύ αυστηρή αναδρομική κριτική στην δικαιοσύνη. Και μια πάρα πολύ ισχυρή υπόμνηση ότι, εν τέλει,  πάνω από την συγκεκριμένη κάθε φορά άσκηση της δικαστικής εξουσίας, πάνω από την συγκεκριμένη κάθε φορά άσκηση της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, αλλά και πάνω από τη συγκεκριμένη κάθε φορά δημοκρατική εκφορά της βούλησης του ελληνικού λαού που εκφράζεται εκλογικά ή δημοψηφισματικά, υπάρχει η Ιστορία που μας κρίνει όλους. Και έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία η τελική λέξη της Ιστορίας. Αυτό γίνεται τώρα με το βιβλίο αυτό.

Ο Χρήστος Σαρτζετάκης καταγράφει την τελική λέξη της Ιστορίας. Και αυτό συνιστά την πραγματική ηθική, θεσμική και ιστορική του νίκη.

---

* Στην παρουσίαση συμμετείχαν επίσης οι: Κωνσταντίνος Γκιουλέκας, Κωνσταντίνος Χρυσόγονος, Ιωάννης Κουκιάδης, Κώστας Γαβράς, Βασίλης Βασιλικός. Συντόνιζε  ο Αντώνης Δ. Παπαγιαννίδης. Το βιβλίο έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Κέρκυρα.

Θεσσαλονίκη, 20 Ιανουαρίου 2017

Η ομιλία Βενιζέλου που συζητήθηκε πολύ..

Με μια πολύ σημαντική ομιλία στη Βουλή, ο ευάγγελος Βενιζέλος κλείνει την καριέρα του ώς Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ενημερώνει τον λαό για την πραγματική διάσταση της "διαπραγμάτευσης" της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και για την τραγική θέση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. 

Δημοσιεύουμε το πλήρες κείμενο της ομιλίας του κ. Βενιζέλου, το οποίο έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από το να ασχοληθεί κανείς με τις σαχλές "κόντρες" των πολιτικών αρχηγών και τους βλακώδεις λεονταρισμούς τους εις βάρος των πολιτών. 

Κυρίες και κύριοι βουλευτές σήμερα στη Βουλή συνέβη το εξής καταπληκτικό: μετά το προχτεσινό ηχηρό αδιέξοδο της συνάντησης των Βρυξελλών, ο κ. Τσίπρας ζήτησε να ενημερώσει τη Βουλή.

Αντί όμως να έρθει και να πει κάτι καινούργιο, κάτι συγκεκριμένο, κάτι ουσιαστικό, κάτι που να μην έχει ήδη ειπωθεί στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα ελληνικά και τα διεθνή, αντί να πει κάτι που υπερβαίνει τα στερεότυπα του κυβερνητικού λόγου, ήρθε και επανέλαβε με μεταφυσική βεβαιότητα αυτά που έλεγε προεκλογικά και τις πρώτες μετεκλογικές εβδομάδες, ότι οπωσδήποτε θα επιτευχθεί συμφωνία, διότι όλοι θα υποχωρήσουν μπροστά στη σθεναρή στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης, διότι σε τελική ανάλυση αποφασίζει μόνος του ο ελληνικός λαός, μόνη της η Ελληνική Βουλή, μόνη της η Ελληνική Κυβέρνηση.

Αυτό όπως αντιλαμβάνεστε, δεν εντάσσεται σε μια λογική διαπραγμάτευσης. Εκτός κι αν αυτό που ήθελε να μας πει, ήταν το καταπληκτικό σχέδιο που σύμφωνα με τη λαϊκή θυμοσοφία λέγεται «σχέδιο του Χότζα» που μας παρουσίασε, δηλαδή εάν προσέξατε, υπογράμμισε μόνο δύο από τα σκληρά μέτρα του κειμένου Γιούνκερ: την κατάργηση του ΕΚΑΣ και την αύξηση κατά 10 μονάδες του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος της ΔΕΗ. Μόνο αυτά.

Μπορεί κανείς να υποθέσει εύλογα ότι αφού το σπίτι είναι γεμάτο από τα ζώα και η Κυβέρνηση ασφυκτιά, εάν βγάλουμε την αγελάδα θα αναπνεύσουμε, άρα αν καταφέρουμε να κρατήσουμε το ΕΚΑΣ και να μην αυξήσουμε υπερβολικά τον ΦΠΑ στο ηλεκτρικό ρεύμα, θα μπορούσαμε να είμαστε ικανοποιημένοι.

Εκτός κι αν ο κ. Τσίπρας θέλει να πει στη Βουλή σήμερα ότι δεσμεύεται και θέλει και η Βουλή να τον δεσμεύσει, πως δεν θα κάνει ούτε βήμα πίσω, από το κείμενο των 47 σελίδων που έστειλε η Κυβέρνηση προς τους θεσμούς, την τρόικα δηλαδή, θεωρώντας ότι αυτό κωδικοποιεί το πνεύμα και το νόημα των διαπραγματεύσεων που άρχισαν τον τελευταίο καιρό μετά την απομάκρυνση του κ. Βαρουφάκη και την αλλαγή της ομάδας των διαπραγματευτών.

Αξίζει να δει κανείς αυτό το κείμενο των 47 σελίδων και να το συγκρίνει με το καταραμένο e-mail Χαρδούβελη. Είχα πει σε μια τηλεοπτική εκπομπή «κρατήστε το, το e-mail Χαρδούβελη, θα δείτε ότι θα είναι παιδική εκδρομή, σε σχέση με την περιβόητη συμφωνία, η οποία θα είναι το τρένο του τρόμου».

Διότι θα ξεκινήσει με το πρώτο βαγόνι της μικρής συμφωνίας τώρα, μέχρι 30 Ιουνίου και θα συνεχιστεί με ένα μεγάλο συρμό τρόμου, το 3ο Μνημόνιο, γιατί ακόμη δεν έχουμε μιλήσει για τις χρηματοδοτικές ανάγκες από τον Αύγουστο και μετά, δεν έχουμε μιλήσει για το νέο δάνειο, για το πόσα λεφτά, ποιος θα τα δώσει, με ποιους όρους, για πόσο καιρό θα μείνει ακόμη η Ελλάδα στο Μνημόνιο, πόσα χρόνια. Όσους μήνες τρώει η Κυβέρνηση καθυστερώντας, τόσα χρόνια χρειαζόμαστε. Για κάθε μήνα καθυστέρησης, ένα χρόνο επιπλέον παραμονής στο Μνημόνιο.

Το καταπληκτικό είναι ότι η Κυβέρνηση μετά από 4,5 μήνες εμφανίζεται στην κατάσταση που είχα πει ότι ισχύει από τη δεύτερη εβδομάδα, από τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων. Ο απόλυτος στρατηγικός εγκλωβισμός. Ούτε εντολή ρήξης υπάρχει βεβαίως, ούτε πλειοψηφία μεταστροφής προς την υπευθυνότητα γι' αυτό υπάρχει η στροφή των 360 μοιρών, δηλαδή η πλήρης περιστροφή περί τον Άξονα, η οποία σε ζαλίζει, σε εξουδετερώνει. Είναι επικίνδυνη.

Και αντί να μας  πει αν έχει γραμμή ως Κυβέρνηση, αν έχει δεδηλωμένη πλειοψηφία, αν μπορεί να συμφωνήσει με τον κυβερνητικό του εταίρο που του βγαίνει από τα αριστερά, μια που τώρα έχουν κοινή εθνικολαϊκιστική βάση και έτσι η υπερδεξιά έχει γίνει υπεραριστερά, με κοινό παρανομαστή την εθνικολαϊκιστική ανευθυνότητα. Αντί να μας πει αν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο, αν η χώρα έχει προοπτική, έρχεται και μας λέει να τοποθετηθεί η αντιπολίτευση.

Δεν μας λέει πως κατάφερε να φέρει τη χώρα σε θέση ρουά – ματ. Πως κατάφερε να την κολλήσει με την πλάτη στον τοίχο. Λέει να τοποθετηθούμε εμείς. Επί  ποίου θέματος να τοποθετηθούμε; Τι θέλει να του πούμε; Μας έχει πει αυτός τι εισάγει στη Βουλή; Τι προτείνει στον ελληνικό λαό, ως αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων, ως κάτι πρακτικό και συγκεκριμένο;

Λέμε το ιδεώδες; Το επιθυμητό; Μα το επιθυμητό ήταν πάντα κάτι εξαιρετικά ήπιο και φιλικό για τον ελληνικό λαό. Αλλά αυτό ήταν το δίλημμα που είχαμε; Εάν θα διαλέξουμε το καλό ή το κακό; Το δίλημμα ήταν αν θα πάμε σε σκληρά μέτρα για να σώσουμε την κατάσταση, ή σε απόλυτη καταστροφή.

Και δεν ξέρω αν ο κ. Τσίπρας έχει συνειδητοποιήσει πραγματικά το δίλημμά του το ιστορικό, το προσωπικό, το κυβερνητικό, το κομματικό. Εάν η χώρα πάει έστω κατά λάθος σε καταστροφή, πως πρέπει να χαρακτηριστεί αυτή η συμπεριφορά και τι επιπτώσεις επιφέρει;

Εάν η Κυβέρνησή του οδηγηθεί σε αλλαγή πολιτικής και σε αποδοχή αναδρομικά της δικής μας πολιτικής, χωρίς να μπορεί να την εφαρμόσει αποτελεσματικά υπέρ της χώρας, αυτό πως λέγεται;

Υπάρχουν δυο λέξεις που δεν θέλω να τις πω, παρ' ότι εσείς, κυρίες και κύριοι της συμπολίτευσης, τις λέγατε με ευκολία και με μίσος και τις λέτε ακόμη και τώρα στην εξεταστική Επιτροπή, που ξεκίνησε ως εξεταστική Επιτροπή για τις προηγούμενες Κυβερνήσεις και άρα τις προηγούμενες επιλογές του ελληνικού λαού, αλλά θα εξελιχθεί σε εξεταστική Επιτροπή γι' αυτή την Κυβέρνηση και αυτές τις επιλογές.

Θέλετε τώρα συστράτευση από την αντιπολίτευση. Ποια αντιπολίτευση; Τη συκοφαντούμενη; Την υβριζόμενη; Την λοιδορούμενη; Και ποιος τη ζητάει τη συναίνεση; Ο κ. Τσίπρας; Της «Πρώτης φοράς δημοκρατία, πρώτης φοράς Αριστερά»; Ο εταίρος του ο κ. Καμμένος, με τον τρόπο που εμφανίστηκε προηγουμένως εδώ; Επιτιθέμενος; Απαξιώνοντας τα πάντα και κυρίως το θεσμικό περιβάλλον του κοινοβουλευτικού συστήματος;

Τι θα γίνει λοιπόν μπορείτε να μας πείτε; Έχετε γραμμή; Υπάρχει Κυβέρνηση με άποψη; Υπάρχει δεδηλωμένη πλειοψηφία που στηρίζει την Κυβέρνηση και προς ποια κατεύθυνση; Υπάρχει σχέδιο ή απλώς τρώμε το χρόνο, νομίζοντας ότι τον κερδίζουμε;

Για να πάμε από ακόμη χειρότερη θέση στην επόμενη φάση της διαπραγμάτευσης και μάλιστα της μεγάλης διαπραγμάτευσης, γιατί η χώρα θέλει δυστυχώς πλέον Μνημόνιο 3, νέο δάνειο.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές το Νοέμβριο του 2014 το Eurogroup αποφάσισε ότι η Ελλάδα στις 28 Φεβρουαρίου θα περάσει στο καθεστώς της προληπτικής πιστωτικής γραμμής και άρα της σταδιακής και προστατευμένης επανόδου στις αγορές. Αυτό συνέβη γιατί η χώρα παρουσίαζε χάρις στις μεγάλες θυσίες των πολιτών της θετικό ρυθμό ανάπτυξης, πρωτογενές πλεόνασμα, ως διαρθρωτικό πλεόνασμα το καλύτερο διεθνώς, μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον, θετικό ισοζύγιο απασχόλησης.

Απέμενε η συμφωνία σε ένα τελευταίο κατάλογο μέτρων, που λειτουργούσε διπλά: ως ολοκλήρωση της τελευταίας αναθεώρησης του Μνημονίου ώστε να καταβληθούν οι υπολειπόμενες δόσεις του ’14 και του ’15 και ως κατάλογος των δεσμεύσεων της χώρας κατά τη διάρκεια της προληπτικής πιστωτικής γραμμής.

Ίσχυε παράλληλα η δέσμευση του Eurogroup του ’12 για περαιτέρω παραμετρικές αλλαγές στο χρέος, ώστε να έχουμε περαιτέρω κούρεμα σε όρους καθαρής παρούσας αξίας, ως παρακολούθημα του καταραμένου PSI.

Είδα σήμερα να δημοσιεύεται ένα έγγραφο που σχετίζεται με την Ελληνική Κυβέρνηση για την αναδιάρθρωση, ή για την νέα απεικόνιση του ελληνικού χρέους, με ριζοσπαστικές ωραίες ιδέες. Αυτή είναι η εφαρμογή των όσων έχουμε κερδίσει το 2012 με το PSI και με την αναδιάρθρωση.

Το έγγραφο αυτό, το έχει συντάξει η Lazard. Το έχει συντάξει με εντολή μου, το έχω συζητήσει εις βάθος με τον κ. Pigasse και τον κ. Koen εδώ και πάρα πολλούς μήνες -πολλούς μήνες πριν τις εκλογές- και όλο αυτό βασίζεται στη λογική ότι το ελληνικό χρέος ως καθαρή παρούσα αξία, λόγω της μεγάλης διάρκειας και των μικρών επιτοκίων είναι πάρα πολύ μικρότερο από ό,τι νομίζουμε και άρα μπορούμε να το απεικονίσουμε διαφορετικά.

Να μειώσουμε το κεφάλαιο, να αυξήσουμε το επιτόκιο, το κόστος εξυπηρέτησης είναι το ίδιο. Ξέρετε πόσους τόκους πληρώναμε το 2010; 14 δις ευρώ. Ξέρετε πόσους πληρώνουμε φέτος; 5,5 δις ευρώ. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ουσιαστικό κούρεμα του χρέους κατά 60% πληρώνουμε λιγότερο από το 40%.

Αυτά τα μέτρα που αποτυπώθηκαν στο περιβόητο e-mail Χαρδούβελη, δεν περιελάμβαναν περικοπές μισθών και συντάξεων, μόνο δέσμευση διατήρησης των συντάξεων το 2016 και ’17, στο επίπεδο του 2015. Δεν υπήρχαν ομαδικές απολύσεις, υπήρχαν δημοσιονομικά μέτρα περίπου 1 δις, χωρίς αύξηση στον ΦΠΑ, με εξαίρεση τα ξενοδοχεία.

Τώρα τι λέει το έγγραφο της Κυβέρνησης, αφού επιδεινώθηκαν επί τέσσερις – πέντε μήνες όλα τα μεγέθη; Τώρα το έγγραφο της Κυβέρνησης είναι αυτό που λέει αύξηση του ΦΠΑ παντού, στα νησιά, στα ξενοδοχεία, στα τρόφιμα τα συσκευασμένα. Είναι αυτό που λέει αλλαγές στο συνταξιοδοτικό, σημαντικές αλλαγές, ενοποίηση ταμείων, αλλαγές σε σχέση με τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις.

Είναι αυτό που επαναφέρει την έκτακτη εισφορά και την αυξάνει σημαντικά για εισοδήματα άνω των 30.000 βάζει πάντα στο στόχαστρο τα μεσαία εισοδήματα.  Φυσικά μιλάμε για διατήρηση του ΕΝ.Φ.Ι.Α., για έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις, για ιδιωτικοποιήσεις. Και αυτό τι είναι; Είναι το σημείο εκκίνησης προφανώς της τελικής φάσης της διαπραγμάτευσης.

Είναι δυνατό να λέει  μια Κυβέρνηση «έγραψα μόνη μου τη συμφωνία για να πάρω δάνειο»; Δεν έχει καμία λογική. Άρα θα προστεθούν μέτρα, δεν θα αφαιρεθούν στο έγγραφο της Κυβέρνησης. Να πάρετε κυρίες και κύριοι βουλευτές να συγκρίνετε το έγγραφο της Ελληνικής Κυβέρνηση των 47 σελίδων, με το e-mail Χαρδούβελη.

Το μεγάλο επιχείρημα είναι το πρωτογενές πλεόνασμα. Μα το πρωτογενές πλεόνασμα, το συμφωνήσαμε το 2012 αριθμητικά στη μελέτη βιωσιμότητας του χρέους, για να μπορεί να μας δανειοδοτεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Γιατί πρέπει το ίδιο να έχει το τυπικό επιχείρημα, ότι το χρέος είναι βιώσιμο και άρα η χώρα χρηματοδοτήσιμη.

Τώρα το πρωτογενές πλεόνασμα μειώνεται γιατί; Γιατί έχει μειωθεί το χρέος; Γιατί έχουν αυξηθεί οι ρυθμοί ανάπτυξης; Ή γιατί δε μπορούμε να έχουμε παραπάνω; Δε μπορούμε να έχουμε παραπάνω. Λογικό. Δε μπορούμε και δεν πρέπει να έχουμε παραπάνω. Αλλά αυτό σημαίνει πολλά χρόνια παραμονής στο μνημόνιο πλέον.  Διότι θα χρειαστούμε νέο δάνειο για την αναχρηματοδότηση του χρέους και για την κάλυψη του νέου ελλείμματος.

Διότι φυσικά παράγεται νέο έλλειμμα, δημοσιονομικό. Δεν πρόκειται  για επιτυχία, πρόκειται  για το αποτέλεσμα της επιδείνωσης όλων των μεγεθών της ελληνικής οικονομίας.

Τι έχουμε 4,5 μήνες κυρίες και κύριοι Βουλευτές; Τι έχουμε κερδίσει; Ποια είναι η σκληρή διαπραγμάτευση; Ποια είναι η πολιτική διαπραγμάτευση; Τώρα που άρχισαν οι ουσιαστικές αποφάσεις, μας αποκλείουν από παντού. Δε μας καλούν στο Βερολίνο.

Η τεχνική διαπραγμάτευση δεν ελήφθη υπ' όψιν λέει ο κ. Τσίπρας, ό,τι συζητήθηκε στο  Brussels Group  δεν επηρέασε σε τίποτα τους θεσμούς. Μεγάλη επιτυχία δηλαδή. Τι συζητάτε; Και η τρόικα τι απέγινε; Χάθηκε;  Ή ζει και βασιλεύει;

Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου, λέγοντας ότι δε θα δεχθεί υφεσιακά μέτρα, με υπερηφάνεια και λεβεντιά οδήγησε ήδη τη χώρα σε ύφεση και σε απώλεια του πρωτογενούς πλεονάσματος, πριν καν μπούμε σε συζήτηση για μέτρα και εφαρμογή μέτρων. Η κυβέρνηση λέγοντας αρχικά –το θυμάστε;- ότι δε θέλει υπολειπόμενες δόσεις, έφερε τη χώρα στο αμήν και τώρα απειλεί ότι αν δε λάβει τις δόσεις δε θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της έναντι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Αλλά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα περιμένουμε κάθε Τετάρτη τη σταγόνα του ELA. Και η προσδοκία ήταν να πάρουμε πολύ ELA ώστε οι Τράπεζες  ν’ αγοράζουν με τα λεφτά της Φρανκφούρτης έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου να χρηματοδοτούν το Δημόσιο εις βάρος των καταθετών τους.

Η κυβέρνηση μπούκωσε την ελληνική κοινωνία επί 4,5 μήνες, με ψευτολεβέντικες απειλές, με σενάρια εκλογών και δημοψηφίσματος, με εσωκομματικές κόντρες, με ενδοκυβερνητικές τριβές, με προσωπικές ατζέντες των στελεχών της, κυβερνητικών και κοινοβουλευτικών. Και μας παρουσίασε μια καταπληκτική αφήγηση για το ποιος είναι καλός και ποιος κακός διεθνώς. Υπόδειγμα γεωπολιτικής και γεωοικονομικής ανάλυσης.

Είναι οι καλοί Ρώσοι κατά της κακής Δύσης. Θα πάρουμε και προκαταβολή από τον αγωγό. Θα βοηθήσουν και οι Κινέζοι αγοράζοντας ομόλογα. Μετά,  είναι οι καλοί Αμερικάνοι κατά των κακών Ευρωπαίων. Μετά, είναι η καλή κα Μέρκελ, τώρα δεν είναι η μαντάμ Μέρκελ, η καλή κα Μέρκελ, η φίλη μας, στον ώμο της οποίας ακουμπάμε και λέμε τον πόνο μας, έναντι του κακού κ. Σόιμπλε. Και ο κ. Γιουνκέρ μπαλαντέρ. Ήταν ο καλός Γιουνκέρ, ενώ οι άλλοι ήταν κακοί όπως ο κ. Ντάισεμπλουμ, αλλά τώρα έγινε κι ο Γιουνκέρ κακός.

Φοβερή ανάλυση δηλαδή. Συγκλονιστικού επιπέδου θεωρητικού και πολιτικού. Και αφού πήγε ο κ. Βαρουφάκης στο Πάσχα των Καθολικών και συνάντησε την κα Λαγκάρντ στην Ουάσινγκτον και της είπε «θα πληρώνουμε ad infinitum, εις το διηνεκές τις υποχρεώσεις μας», χθες έγινε η μεγάλη κίνηση πριν το Κούγκι, ανάψαμε το δαυλό. Ζητήσαμε από την κα Λαγκάρντ να δεχθεί να καταβάλλουμε τις δόσεις με το μοντέλο Ζάμπια, δηλαδή όλες μαζί στο τέλος Ιουνίου. Και είπε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ναι.  Είπε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο «ναι, βεβαίως».

Αυτό τι είναι; Ενισχύει σε τίποτα τη χώρα; Τη βοηθάει σε τίποτα; Ενοχλεί τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενοχλεί ας πούμε τον εκπρόσωπο της Βραζιλίας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή της Ινδίας, μας εμφανίζει ως αναξιόπιστους και μας εμφανίζει ως μια κυβέρνηση και μια χώρα που κάνει φθηνά τεχνάσματα εσωτερικής κατανάλωσης.

Η λογική είναι ότι θα φοβηθούν, ότι τους απειλούμε με οικονομική αυτοκτονία και έχουμε βάλει το πιστόλι στον κρόταφο και από τον φόβο τους μην πιτσιλιστούν από τα αίματα, θα σπεύσουν να μας βοηθήσουν…

Η κυβέρνηση έχει φυσικά εγκαταλείψει τις προεκλογικές υποσχέσεις του προγράμματος Θεσσαλονίκης και όλα αυτά  γιατί; Τι είναι το έγγραφο των 47 σελίδων; Το έχετε διαβάσει; Είναι καμιά πλήρης και ολοκληρωμένη συμφωνία; Έχει καμία λύση για το επενδυτικό πρόγραμμα; Για το αναπτυξιακό μέλλον; Έχει καμία λύση για το χρέος; Τίποτα δεν έχει. Είναι μια μικρή, ατελής συμφωνία προκειμένου να καταβληθούν οι δόσεις του τρέχοντος προγράμματος. χωρίς καμία πρόβλεψη όπως είπα για το χρέος, πλην θεωρητικών συζητήσεων στη δική μας λογική, εκεί που φτύνουν θα γλείψουν, θα παραδεχθούν ότι όλα πρέπει να υπολογίζονται σε καθαρή παρούσα αξία και θα ομολογήσουν ότι κουρέψαμε το χρέος κατά 180 δισεκατομμύρια σε καθαρή παρούσα αξία, 100% του σημερινού ΑΕΠ.

Καμία αναπτυξιακή πρόβλεψη, γιατί εδώ που τα λέμε και το πακέτο Γιουνκέρ θεωρητικού χαρακτήρα είναι, καμία πρόβλεψη για τις χρηματοδοτικές ανάγκες και για το πότε θα βγει η χώρα από το μνημόνιο. πότε θα βγει η χώρα από το μνημόνιο κ. Πρωθυπουργέ; Πότε;  Ποιο είναι το σχέδιό σας, η επιδίωξή σας;

Τι θα γίνει μετά τις 30 Ιουνίου; Θα βγούμε την 1η Ιουλίου; Εμείς θέλαμε να βγούμε 1η Μαρτίου του 2015. Θα περιμένουμε να τελειώσει το πρόγραμμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου; Έστω θα βγούμε το Μάρτιο του 2016; Μιλήστε, ποιος είναι ο ορίζοντας της χώρας, το σχέδιο; Πότε διεκδικεί προστατευμένη επάνοδο στις αγορές η χώρα; Τι της κομίζετε, τι της λέτε; Τι λέτε στον ελληνικό λαό;

Δυστυχώς, θυμηθείτε τι έλεγε η κυβέρνηση προεκλογικά και τις πρώτες μετεκλογικές μέρες, τις εύκολες. Τώρα δεν υπάρχει λύση για την ολοκλήρωση του μνημονίου  2 και δεν υπάρχει προετοιμασία για το μνημόνιο 3. Ακόμη είμαστε στον πρόλογο.

Και αν στόχος είναι να σερνόμαστε, να τρώμε σάρκες, εθνικό χρόνο, στο ενδιάμεσο θα έχει αποδυναμωθεί ακόμη περισσότερο η ελληνική οικονομία, η θέση μας θα έχει γίνει ακόμη χειρότερη διαπραγματευτικά. Ο καθένας μπορεί ν’ αξιολογήσει τ’ αποτελέσματα. Να συγκρίνει λόγια προεκλογικά και πρακτικά αποτελέσματα.

Αποδείχθηκε μια διπλή πολιτική απάτη. Ίσως για κάποιους αφελείς να είναι αυταπάτη. Κάποιοι όμως ήξεραν  ή όφειλαν να γνωρίζουν. Απεδείχθη πρώτον, η προεκλογική απάτη. Δόθηκαν εν ψυχρώ ψευδείς υποσχέσεις, προτάθηκαν ψέματα, ψηφίστηκαν ψέματα.

Δεύτερον, απεδείχθη η μετεκλογική απάτη περί δήθεν διαπραγμάτευσης. Ενώ αποδεικνύεται ότι η μόνη διαπραγμάτευση που γίνεται είναι εσωκομματική και επικοινωνιακή με τη χώρα στριμωγμένη, με την πλάτη στον τοίχο. Ποιος θα πληρώσει κ. Τσίπρα το κόστος του χαμένου εξαμήνου, του εξαμήνου της οπισθοχώρησης; Πείτε τον στον ελληνικό λαό, στους Υπουργούς σας, στους Βουλευτές σας.

Απευθύνεστε πάλι σ’ εμάς και θέλετε να σας στηρίξουμε. Να μας πείτε επισήμως ποια είναι η άποψή σας για τις εκλογές και το δημοψήφισμα. Να σας στηρίξουμε. Πώς; Σε ποια στρατηγική; Υπάρχει κυβέρνηση με δηλωμένη πλειοψηφία  για να συνάψει συμφωνία και να εμφανίσει ολοκληρωμένο σχέδιο; Δεν το είδαμε από την ομιλία του κ. Καμένου μάλιστα, εγώ θεωρώ  ότι υπάρχει ευθέως ζήτημα δεδηλωμένης πλειοψηφίας στη Βουλή.

Κινηθήκατε σε τελείως διαφορετικές γραμμές. Εσείς είστε βέβαιος για μια συμφωνία συμβιβασμού. Ο άλλος κήρυξε την επανάσταση.  Ύψωσε το λάβαρο. Πού συμφωνείτε; Με ποιο μοντέλο ανάπτυξης; Ποια αντίληψη για τους θεσμούς, για τη Βουλή, για την εξωτερική πολιτική, για την παιδεία, για τη Δημόσια Διοίκηση;

Υπάρχουν ακόμη περιθώρια γιατί εμείς έχουμε δυο πυλώνες στην πολιτική μας, την αλήθεια και την υπευθυνότητα. Αυτό πληρώνουμε. Θα το πληρώσετε όχι λόγω υπευθυνότητας, αλλά λόγω αντικειμενικής ευθύνης. Θα το πληρώσετε. Μη γελάτε! Να προετοιμάζεστε πολιτικά και ψυχολογικά γι’ αυτό που θα σας συμβεί.

Η πρώτη προϋπόθεση είναι να ζητήσετε συγνώμη από τον ελληνικό λαό για τα προεκλογικά ψέματα και για τις μετεκλογικές επικοινωνιακές παραπλανήσεις.

Να αποδεχτείτε ρητά το πλαίσιο της δικής μας στρατηγικής. Να πείτε ρητά ότι «αυτό είναι το μόνο εφικτό, το μόνο ασφαλές».

Και αν έχετε Κυβέρνηση και πλειοψηφία στη Βουλή, τότε εμείς αρκούμεθα να μας ενημερώνετε, να σας λέμε τη γνώμη μας και βεβαίως να βοηθήσουμε στην εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, για να μπορέσουμε να κάνουμε ένα βήμα, για να μην είμαστε στριμωγμένοι, για να μην είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι.

Ήρθατε να μας ζητήσετε να τοποθετηθούμε. Τοποθετούμαστε. Αυτή είναι η θέση μας. Είστε έτοιμος και ικανός να απαντήσετε; Είστε έτοιμος να διαλεχτείτε με την αντιπολίτευση στη βάση της εθνικής ανάγκης και της εθνικής στρατηγικής, της εθνικής συναίνεσης; Στη βάση της αλήθειας;

Εάν έχετε Κυβέρνηση -που δεν το αμφισβητώ αλλά θα φανεί αυτό στις κρίσιμες ψηφοφορίες επί της οριστικής τελικής συμφωνίας και του 3ου Μνημονίου- εμείς θέλουμε να είμαστε στην αντιπολίτευση. Αλλά να μετέχουμε στην εθνική προσπάθεια, γιατί έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου από το 2012 να μιλάω για την εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης.

Σας επισκέφθηκα στις 18 Φεβρουαρίου δυο μέρες πριν από τη συμφωνία την περιβόητη της 20ης Φεβρουαρίου. Σας έδωσα τα κείμενα και σας είπα «διαβάστε, να ξέρετε τι θα υπογράψει η Κυβέρνησή σας, τι δεσμεύσεις» και σας είπα «γιατί δεν κάνατε εξ αρχής το απλό: να ζητήσετε πολιτικά αυτά που θέλετε, αλλά μέσα στο χρονοδιάγραμμα της δεύτερης παράτασης, μέχρι 28 Φεβρουαρίου;»

Θα κερδίζαμε πολλά. Σας φέρονται πολύ καλύτερα από ό,τι φέρθηκαν σε εμάς, πάρα πολύ καλύτερα, σκανδαλωδώς καλύτερα στην Ευρώπη. Ναι, σκανδαλωδώς καλύτερα! Εάν εναντίον κάποιου στράφηκε η Ευρώπη, αυτή ήταν η προηγούμενη Κυβέρνηση. Αυτό θα το δείτε ανάγλυφα σε λίγο και επιπλέον σας είπα ότι ρωτήστε τι είχαμε αντιμετωπίσει ώστε να αξιοποιήσετε την εμπειρία σε μια εθνική λογική και σε μια εθνική διαπραγμάτευση.

Η αλαζονεία; Η αυταρέσκεια; Η ανευθυνότητα; Η προχειρότητα; Δεν σας άφησε. Τώρα ήρθαν τα δύσκολα. Είπε ο κ. Καμμένος και συμφωνώ: η σημερινή μέρα είναι ιστορική. Κρατήστε την στο ημερολόγιό σας. Θυμηθείτε αυτά που λέγοντα εδώ και καταγράφονται στα πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων, που είναι το Σώμα της εθνικής ιστορίας.

Κάθε λέξη μετράει, κάθε πρόταση μετράει. Κάθε παράλειψη μετράει. Και εδώ είμαστε να κάνουμε τον τελικό λογαριασμό ενώπιον του ελληνικού λαού και της ιστορίας.

Πηγή:www.reporter.gr

Ευ. Βενιζέλος: «Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ και στην Ευρωζώνη»

•  
• Αντ. Σαμαράς: Αυτές θα είναι οι τελευταίες περικοπές
• Νέες συλλήψεις για τα χθεσινά επεισόδια στη ΔΕΘ
• Eιρηνικές οι πορείες στο κέντρο της Θεσσαλονίκης

Σαφείς αιχμές σε όσους τον κατηγορούσαν για τις αποφάσεις που πήρε ως υπουργός Οικονομικών άφησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά την ομιλία του στη ΔΕΘ «Σηκώσαμε μόνοι μας ένα σταυρό του μαρτυρίου. Χαιρόμαστε, γιατί τώρα έχουμε και άλλους που είναι πρόθυμοι να σηκώσουν το βάρος αυτό, αλλά όχι μαθήματα, όχι συστάσεις», τόνισε.
«Με ενοχλεί βαθύτατα να βλέπω σε διάφορα μέσα ενημέρωσης, ή να ακούω διαμορφωτές της κοινής γνώμης ή στελέχη άλλων πολιτικών χώρων να κουνούν το δάχτυλο στο ΠΑΣΟΚ και να του ζητάνε να επιδείξει ευθύνη και να αναλάβει ακόμη μεγαλύτερο κόστος».
Αναφέρθηκε χαρακτηριστικά στην απόφαση που ελήφθη στην περσινή ΔΕΘ για το ειδικό τέλος ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.
«Τον Σεπτέμβριο του 2011 ήμουν στην πάρα πολύ δύσκολη θέση να σταθώ απέναντι στα ΜΜΕ και να εξαγγείλω την επιβολή του ειδικού τέλους ακινήτων, αναλαμβάνοντας ένα τεράστιο πολιτικό κόστος, και για το ΠΑΣΟΚ, που κυβερνούσε, και για εμένα που ήμουν υπουργός Οικονομικών. Το τέλος αυτό απέφερε πάνω από 2 δισ. ευρώ», είπε.
Ταυτόχρονα υπενθύμισε ότι τότε άλλοι χαρακτήριζαν αδιέξοδη την πολιτική του, μιλούσαν για επαναδιαπραγμάτευση κι έλεγαν ότι είχαν «ισοδύναμα μέτρα για όλα, που φτάνουν και περισσεύουν».
Ο κ. Βενιζέλος πάντως εμφανίστηκε σίγουρος ότι η Ελλάδα θα πάρει την παράταση εφαρμογής του προγράμματος προσαρμογής. «Τώρα που εξειδικεύεται και οριστικοποιείται το πακέτο και είμαστε απολύτως συνεπείς από κάθε άποψη, η παράταση πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη», επισήμανε.
Για τα μέτρα των 11,5 δισ. ευρώ τόνισε ότι αυτά έχουν λογική μόνο εφόσον βγει η εξίσωση που περιλαμβάνει την δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος, θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και βιώσιμο χρέος, επαναλαμβάνοντας ότι τα μέτρα δεν πρέπει να έχουν οριζόντιο χαρακτήρα.
Παράλληλα εξέφρασε απορία και θλίψη για «τη δημαγωγική ευκολία που έχουν ορισμένοι να μιλούν για χρεοκοπία ή να παραλληλίζουν την Ελλάδα του 2012 με την Αργεντινή και την δική της κρίση, όταν υποτίμησε το εθνικό της νόμισμα, όταν αναγκάστηκε να βαδίσει σε μια ασύντακτη χρεοκοπία».
Τόνισε ότι μία έξοδος από το ευρώ [EUR=X]  θα είχε «συγκλονιστικές επιπτώσεις» ακόμα και γι'αυτούς που βρίσκονται και τώρα σε πολύ δυσμενή οικονομική κατάσταση.
Την ίδια ώρα, χαρακτήρισε «επαναστατική» την απόφαση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, και είπε ότι θα αφορά και στην
Ελλάδα, όταν θα αρχίσει να βγαίνει στις αγορές.

• ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ
• Newsroom

• 8/9 12:59Θύελλα αντιδράσεων για τις εφόδους της Χρυσής Αυγής
• 9/9 08:06Σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών απόψε
• 9/9 13:16Θεσσαλονίκη: Ληστεία και περιπετειώδης καταδίωξη
• 9/9 12:22Ευ. Βενιζέλος: Δεν δεχόμαστε συστάσεις από κανέναν
• 8/9 16:47Χρυσή Αυγή: Νόμιμες οι ενέργειες των μελών μας
• 9/9 11:15Ευ. Βενιζέλος: Όποιος θέλει να πάρει δύσκολες αποφάσεις να τις πάρει