http://www.youtube.com/watch?v=IF3VszH-CJY
H Eλληνική Φωνή της Αυστραλίας,όλων των αποδήμων και των απανταχού Ελλήνων... Ε-mail: efhmeris@gmail.com
Monday, November 7, 2011
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΝΤΗΛΙΩΤΗΣ Ποιητης
http://www.youtube.com/watch?v=IF3VszH-CJY
OI ποιητές της Μελβουρνης συνάντησαν τη Συγγραφέα Α.Συμεωνίδου
Στο κέντρο της Μελβούρνης και στον 3ο όροφο της Ελληνικής Κοινότητας ,
ο Συνδεσμος Συγγραφέων και Λογοτεχνων Μελβουρνης υποδέχθηκε στις
6-11-11 και παρουσίασε τη γνωστή συγγραφέα και τα έργα της ΑλεξάνδραΣυμεωνίδου
.Στο μικρόφωνο (που δεν φαίνεται) η Ιωάννα Λιακκακου.
| Οι της Μελβούρνης ποιητες και συγγραφείς και η Αλεξάνδρα Συμεωνίδου ενω ακούνε την Ιωάννα Λιακάκου να τους μιλά για την Αλεξάνδρα και τα βιβλία της |
| Ρένα Φραγκιουδάκη και Αλεξάνδρα. |
| Χαρούμενη και ελαφρά προβληματισμένη η Αλεξάνδρα δεν μπορει να το πιστέψει ότι ήρθε τόσο μακρυά... ============================================== ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΕΙΤΕ ΤΟ |
====================================
| Εντυπωσιακά αλλα και πολ΄ύ ευγεστα,τα γλυκά που έφερε ο ηθοποιός και ζαχαροπλάστης Αντωνης Μπαλούκας.. |
Ετικέτες
VIDEOS,
Βίντεο,
ΕΛΛΑΣ ΣΕ ΚΡΙΣΗ,
ΠΟΙΗΣΗ -ΤΕΧΝΕΣ
NEEΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΜΟ ΤΗΣ ΝΕΛΛΑΣ στο ΦΒ




Η Τζένη Μπαμπατζιά και η εξαδελφούλα της Λόλα Χριστοφή ,παρανυφάκια στους γάμους της θείας τους Νελας.. Φωτος: Άντζελα Μπαμπατζια..

![]() |
Brudley and Nella Madden, Congrats LEVENTIES 6-11-11![]() |
![]() |
| ¨ολα έτοιμα για να φυγουν για την εκκλησία ο Στέλιος Μπαμπατζιας και η κόρη του// |
![]() |
| Η Λόλα προχωρει με σιγουρια για παράνυφη.. |

Η Τζένη Μπαμπατζιά και η εξαδελφούλα της Λόλα Χριστοφή ,παρανυφάκια στους γάμους της θείας τους Νελας.. Φωτος: Άντζελα Μπαμπατζια..
![]() |
Οι ευτυχεις γονείς Στέργιος και ΜΆννα Μπαμπατζιά ευχονται πάντα χαρα και ευτυχία για τους νεόνυμφους..![]() Κι εδω τελείωσε το παραμύθι..Μετα απο μια τόσο μαγική μέρα,ένα καραβάκι έφταε αθόρυβα και πηρε μαζί του το όμορφο ζευγάρι για να το ταξιδέψει σε πελάγη ευτυχίας!!! ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ κανετε ΚΛΙΚ ΕΔΩ http://efhmeris.blogspot.com/2011/11/blog-post_1338.html |
OI KAΠΠΑΔΟΚΕΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΕΡΤ

Η εκπομπή " Διασπορά" που επιμελείται και παρουσιάζει η Δημοσιογράφος Χρύσα Σάμου αυτό το Σάββατο 12 Νοεμβρίου από τη συχνότητα της ΕΡΤ-3 επιχειρεί να αναδείξει την ιδιαίτερη ταυτότητα των παν-καππαδοκών που συγκεντρώθηκαν αθρόα υπό την αιγίδα της Πανελλήνιας Ένωσης Καππαδοκικών Σωματείων, στο 14ο Γαβούστημά τους στο Ν. Μυλότοπο Πέλλας (12.000 επισκέπτες απ’ όλη την Ελλάδα), . Χοροί και τραγούδια από τα Άδανα, τη Σινασό, την Καρβάλη και αλλού που 35 εκπολιτιστικοί σύλλογοι ανέδειξαν στη διάρκεια του διημέρου που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ν. Μυλοτόπου «Οι Καππαδόκες»,, συναντήσεις με ερευνητές, μελετητές, συγγραφείς από την Ελλάδα και τον κόσμο και μια σειρά συνεντεύξεων με ομογενείς Καππαδόκες που ζουν σε Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, Γερμανία, Ολλανδία και αλλού..
Για Την εκδήλωση αυτή η" εφημερίς" είχε κανει το Σεπέμβριο ένα μεγάλο αφιέρωμα το οποίο πατηστε εδω για να το δειτε. http://efhmeris.blogspot.com/2011/09/blog-post_05.html
ΡΕΝΑ ΦΡΑΓΚΙΟΥΔΑΚΗ. Η ΦΩΝΗ της Ελλάδας στη Μελβούρνη
47 χρόνια πιστη στη Ελληνομελβουρνιώτικη ζωή είναι η Ρένα Φραγκιουδάκη. ¨Ηρθε παιδούλα και ωρίμασε κοντα στα μικρόφωνα και στα προβλήματα του απόδημου Ελληνισμού. Προικισμένη με μια κρυστάλλινη φωνή απο τα πρωτα Ελληνικά προγράμματα που ακούστηκαν στη Μελβουρνη απο τα μισά του περ.αιωνα η Ρένα ήταν εκει.. Στην εκδήλωση των Ελλήνων συγγραφέων που έγινε στην Κοινοτητα (6-11-11) και λιγα 24ωρα απο την επιστροφή της απο την πατρίδα,η Ρένα συναντήθηκε με το Δημήτρη Παπαγεωργίου,και με φόντο το Μελβουρνιώτικο Σίτυ θυμήθηκαν παλιά και καινούρια.
OI ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗΣ για ΑΛ.ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ
Στο κέντρο της Μελβούρνης και στον 3ο όροφο της Ελληνικής Κοινότητας ,
ο Συνδεσμος Συγγραφέων και Λογοτεχνων Μελβουρνης υποδέχθηκε στις
6-11-11 και παρουσίασε τη γνωστή συγγραφέα και τα έργα της Αλεξάνδρα
Συμεωνίδου.Στο μικρόφωνο η Ιωάννα Λιακκακου.
Sunday, November 6, 2011
"ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ" ΕΥΧΗΘΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΣΕ ΝΕΛΑ ΚΑΙ ΜΠΡΑΝΤ όταν τους πηρε το κότερο!!
![]() |
| Το ζευγος Μάντεν προχωρεί για την αίθοσα δεξιώσεων όπου τους περιμενουν οι πολλοι φίλοι τους. |
Ηταν ένας γάμος με τα όλα του..
Μιλάμε για το γάμο της Νέλας Μπαμπατζιά και του Μπραντ Μάντεν που άρχισε πριν μια εβδομάδα http://efhmeris.blogspot.com/2011/10/7.html και τελείωσε την Κυριακή (6-11-11) με μια υπέροχη εκδήλωση στην πιο όμορφη παραποτάμια αίθουσα της Μελβούρνης Leonda By The Yarra.
Mε έκδηλη την παρουσία πολλών Τρικαλινων (τόπος καταγωγής του πατέρα της νύφης) Καστοριανων (της μητέρας της) και του Καίηπ Ταουν (πατρίδα του γαμπρου)αλλα και πολλων ακόμα περιοχων της Ελλάδας ,,λόγω των πολλών φίλων του Στέριου και της Άννας Μπαμπατζιά,έγινε ένα τρικούβερτο γλέντι. Γνωστη ορχήστρα της Μελβούρνης ερμήνευσε τραγούδια για τη νεολαία αλλα και το Ελληνικό πρόγραμμα περιείχε απο το" Ζειμπέκικο της Ευδοκίας" ως την "Τρικαλινή μου πέρδικα " και όλα τα γνωστά Θεσσαλικα ροκ που απελευθερωνουν ψυχή και σωμα.
Στη δεξίωση παρευρέθη η Γενική πρόξενος της Ελλάδας στη Μελβούρνη κ. Λιανίδου ,η γραμματέας του προξενείου κ Εφη Νικολοπούλου με το σύζυγό της δημοσιογράφο κωστα Νικολόπουλο και πολλοί ακομα προσκεκλημένοι. ¨Οπως δήλωσε ο Στέριος Μπαμπατζιάς στο γάμο ήταν έτοιμοι να έλθουν ο Δημήτρης Δόλλης,θείος της Νύφης και υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος με τη σύζυγό του Νίκη αλλα λόγω των κρίσιμων πολιτικων εξελίξεων στην πατρίδα αυτο δεν κατέστη δυνατόν..
Εντυπωσιακή όμως ήταν η παρουσία της γιαγιάς της νύφης Νελλας Δόλλη,η οποία χαιρέτησε όλους τους προσκεκλημένους και αρκετές φορες χειροκρότησε τούς νεόνυμφους και χόρεψε και η ίδια με πολύ λεβεντιά..
Το γλέντι κράτησε μεχρι τα μεσάνυχτα και έκλεισε όταν ένα κότερο ήρθε και πηρε τα νιόγαμπρα εν μεσω πολλών χειροκροτημάτων ,σφυριγμάτων και ευχων για Ζωή χαρούμενη και ευτυχισμένη..
Δ.Β.Π
| Να ζήσετε.. |
| Φιλιά και χαμόγελα. |
| Η νύφη εκφράζει τη χαρα και το κέφι της με ένα σφύριγμα που χειροκροτήθηκε |
Ο Στέριος Μπαμπατζιάς εντυπωσίασε με την υπέροχη ομιλία του προς νεονύμφους
| Γιωργος,Τζένη,Άντζελα και Στέλλα Μπαμπατζιά χόρεψαν με την καρδιά τους.. |
| Η κ Νέλα Δολλη δέχεται τις ευχες της Γενική προξένου της Μελβουρνης κ Λιανίδου και των παιδιων της.. |
| Χορός,χορος,χορός.. |
| Το κέφι στα ύψη και η νύφη σηκώνεται στα χέρια .. |
| Στο βάθος το ποτάμι της Μελβούρνης όπου το κότερο ήρθε και πηρε τους νεόνυμφους.. |
Πολλες ευχες απο φίλους για "βίο ανθόσπαρτο".
ΔΙΑΜΑΝΤΟΥΛΑ.. Παραδοσιακό .Αντ.Μπαλούκας
Απο τον Άγιο Δημήτριο του Ολύμπου ο Αντωνης Μπαλούκας ζει στη Μελβούρνη πολλα χρόνια και όταν βρει καλη παρέα θυμαται,με την υπέροχη φωνή του και τα πατρικά του χώματα ..
Διαμαντούλα. Παραδοσιακο .Αντωνης Μπαλούκας
ΠΟΙΗΣΗ- ΤΟ "ΚΑΦΕ" ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

Ψυχή μου ..
Ποτέ δεν μιλάς όταν σε καλώ.
Μόνο στα σκοτεινά θεριεύει η γλώσσα σου.
Όταν οι ίσκιοι από τα δέντρα μεγαλώνουν
και ανάποδα χτυπά η καρδιά του φεγγαριού…
Μόνο τότε,
φιδίσια τυλίγεσαι γύρω από το πήλινο πόδι μου
και αρχίζεις χορούς και οράματα
να κάνεις λέξεις.
Μίλα ψυχή μου!
Λευτέρωσε τούτο το σκουριασμένο κάβο
και κάντο νησί,
να αρμενίζει με παντιέρα την θέληση που φέρνει η γνώση.
Ανθέ του πόνου και ψωμί της Αλήθειας ..
Νερό των υδάτων
του μέσα μου..
Αποκρίσου!
Πόσες ζωές..
Πόσες φορές..
Μ΄ είδες να κρύβομαι μέσα στα κουφάρια των ερώτων.
Στα καταγώγια του φθόνου και της λύπης να μεθώ
Να στερεύω από νερό και αλμύρα.
Να σκοτώνω με χίλιες πληγές.
Να πέφτω πάνω στο ξίφος με του κιοτή το βλέμμα.
Μίλα κυρά Ψυχή μου!
Ξερω,
με φόβους τάϊσα την μοίρα.
Σκίζω τα πέπλα μου απόψε
και θα ρθω να σε βρω................καλυψώ

Αγάπα με αν τολμάς !!!
Είμαι το χέρι δίπλα σου, που σηκώνει τα χέρια για προσευχή.
Είμαι η μήτρα, που σε γέννησε.
Είμαι το πρεζόνι, που του είπαν πως μαστουρωμένος μπορεί να αντέχει.
Είμαι ο μπεκρής, που πιστεύει πως το μπουκάλι είναι λήθη.
Ο ζητιάνος, που παλεύει να κρατηθεί από το τίποτα που έχει για μαξιλάρι.
Είμαι το μικρό παιδί, που μπλέκεται στα πόδια σου,
ενώ τρέχεις να προλάβεις το μετρό.
Είμαι η άδεια σου μέρα από αισθήσεις.
Η νύχτα, που ξερνά δηλητήριο.
Είμαι το χαμένο σου χαμόγελο.
Ο Έρωτας που δεν έχει πρόσωπο..
Αγάπα με αν τολμάς
Είμαι ο φόβος ,για όσες στιγμές πόνεσες.
Η οργή ,για όσα όνειρα δολοφονηθήκαν κάτω από τρελά φορτηγά.
Είμαι ο πόνος, που ήρθε να σε βρει την ώρα της μεγάλης σου βεβαιότητας.
Η αμφιβολία του νικητή.
Είμαι η θλίψη και η ταπείνωση του ηττημένου.
Αγάπα με αν τολμάς
Δεν υπάρχουν όρια στην αγάπη..
Δεν χάνεις ποτέ..
Δεν υπάρχει τίποτα να χάσεις από όσα σου ανήκουν όταν αγαπάς.
Αγάπα με αν τολμάς..
Και δώσε μου..
Όχι σαν έμπορος φτηνών υφασμάτων..
Αλλά σαν ερημίτης που χαρίζει στο δέντρο την τελευταία του σταγόνα από νερό..
Όχι σαν σύννεφο περαστικό..
Μα σαν βροχή που ποτίζει το ξερό χώμα και γίνεται ένα με την ουσία του..
Όχι σαν φωτιά που απογυμνώνει τον αέρα.
Μα σαν φλόγα δυνατή που ζεσταίνει ακόμα και στους λασπότοπους
Αγάπα με αν τολμάς...
Με το πάθος ενός εφευρέτη.
Με τον Έρωτα ενός Αγίου.
Με την τόλμη ενός εξερευνητή.
Αγάπα με Άνθρωπε
Εγώ είμαι Εσύ..
καλυψώ
Αγάπα με αν τολμάς !!!
Είμαι το χέρι δίπλα σου, που σηκώνει τα χέρια για προσευχή.
Είμαι η μήτρα, που σε γέννησε.
Είμαι το πρεζόνι, που του είπαν πως μαστουρωμένος μπορεί να αντέχει.
Είμαι ο μπεκρής, που πιστεύει πως το μπουκάλι είναι λήθη.
Ο ζητιάνος, που παλεύει να κρατηθεί από το τίποτα που έχει για μαξιλάρι.
Είμαι το μικρό παιδί, που μπλέκεται στα πόδια σου,
ενώ τρέχεις να προλάβεις το μετρό.
Είμαι η άδεια σου μέρα από αισθήσεις.
Η νύχτα, που ξερνά δηλητήριο.
Είμαι το χαμένο σου χαμόγελο.
Ο Έρωτας που δεν έχει πρόσωπο..
Αγάπα με αν τολμάς
Είμαι ο φόβος ,για όσες στιγμές πόνεσες.
Η οργή ,για όσα όνειρα δολοφονηθήκαν κάτω από τρελά φορτηγά.
Είμαι ο πόνος, που ήρθε να σε βρει την ώρα της μεγάλης σου βεβαιότητας.
Η αμφιβολία του νικητή.
Είμαι η θλίψη και η ταπείνωση του ηττημένου.
Αγάπα με αν τολμάς
Δεν υπάρχουν όρια στην αγάπη..
Δεν χάνεις ποτέ..
Δεν υπάρχει τίποτα να χάσεις από όσα σου ανήκουν όταν αγαπάς.
Αγάπα με αν τολμάς..
Και δώσε μου..
Όχι σαν έμπορος φτηνών υφασμάτων..
Αλλά σαν ερημίτης που χαρίζει στο δέντρο την τελευταία του σταγόνα από νερό..
Όχι σαν σύννεφο περαστικό..
Μα σαν βροχή που ποτίζει το ξερό χώμα και γίνεται ένα με την ουσία του..
Όχι σαν φωτιά που απογυμνώνει τον αέρα.
Μα σαν φλόγα δυνατή που ζεσταίνει ακόμα και στους λασπότοπους
Αγάπα με αν τολμάς...
Με το πάθος ενός εφευρέτη.
Με τον Έρωτα ενός Αγίου.
Με την τόλμη ενός εξερευνητή.
Αγάπα με Άνθρωπε
Εγώ είμαι Εσύ..
καλυψώ
Είμαι το χέρι δίπλα σου, που σηκώνει τα χέρια για προσευχή.
Είμαι η μήτρα, που σε γέννησε.
Είμαι το πρεζόνι, που του είπαν πως μαστουρωμένος μπορεί να αντέχει.
Είμαι ο μπεκρής, που πιστεύει πως το μπουκάλι είναι λήθη.
Ο ζητιάνος, που παλεύει να κρατηθεί από το τίποτα που έχει για μαξιλάρι.
Είμαι το μικρό παιδί, που μπλέκεται στα πόδια σου,
ενώ τρέχεις να προλάβεις το μετρό.
Είμαι η άδεια σου μέρα από αισθήσεις.
Η νύχτα, που ξερνά δηλητήριο.
Είμαι το χαμένο σου χαμόγελο.
Ο Έρωτας που δεν έχει πρόσωπο..
Αγάπα με αν τολμάς
Είμαι ο φόβος ,για όσες στιγμές πόνεσες.
Η οργή ,για όσα όνειρα δολοφονηθήκαν κάτω από τρελά φορτηγά.
Είμαι ο πόνος, που ήρθε να σε βρει την ώρα της μεγάλης σου βεβαιότητας.
Η αμφιβολία του νικητή.
Είμαι η θλίψη και η ταπείνωση του ηττημένου.
Αγάπα με αν τολμάς
Δεν υπάρχουν όρια στην αγάπη..
Δεν χάνεις ποτέ..
Δεν υπάρχει τίποτα να χάσεις από όσα σου ανήκουν όταν αγαπάς.
Αγάπα με αν τολμάς..
Και δώσε μου..
Όχι σαν έμπορος φτηνών υφασμάτων..
Αλλά σαν ερημίτης που χαρίζει στο δέντρο την τελευταία του σταγόνα από νερό..
Όχι σαν σύννεφο περαστικό..
Μα σαν βροχή που ποτίζει το ξερό χώμα και γίνεται ένα με την ουσία του..
Όχι σαν φωτιά που απογυμνώνει τον αέρα.
Μα σαν φλόγα δυνατή που ζεσταίνει ακόμα και στους λασπότοπους
Αγάπα με αν τολμάς...
Με το πάθος ενός εφευρέτη.
Με τον Έρωτα ενός Αγίου.
Με την τόλμη ενός εξερευνητή.
Αγάπα με Άνθρωπε
Εγώ είμαι Εσύ..
καλυψώ
***

Μουδιάζει ο νους…
φωτίζεται και σκοτεινιάζει…
σα χαλασμένη λάμπα στο δρόμο…
οι σκέψεις στον αέρα…
πουθενά δεν κάθονται…..
τρικυμία στο αίμα…..
χάνω…κερδίζω..
γελάω…και ξαναχάνω…
αλλά είμαι εδώ…
με τις σπίθες μου
και τις σκιές μου…
Προσφιλής μου τόπος διαμονής
η ουτοπία……..
αγαπημένη μου κόλαση η πραγματικότητα…
ονειρεύομαι….ματώνω..
δραπετεύω….
στοίχημα με το τώρα…
θ’αντέξω πάλι………………
ΚΔαφνη
*******

ΕΡΩΤΑΣ.
από τον Basilis Samoilis, Κυριακή, 6 Νοέμβριος 2011 στις 10:44 μ.μ.
Basilis Samoilis
Χωράει ο αγέρας
σε μια φούχτα,
να τον αφήσω,
να πετάξουν μαζί
και τα όνειρα,
στο κατώφλι σου,
σαν χαρταετός που
ξέφυγε να πέσουν;
Χωράει τάχα
ενα απέραντο
λιβάδι καταπράσινο
,δυο καρδιές
ανέμελα να
βοσκήσουν το έρωτα;
Ο χαρταετός,
θα γράφει τ όνομά μου,
και το λιβαδι θα εχει
την μορφη σου.
Ανοίγω διάπλατα
τα χέρια σαν μια
μεγάλη πόρτα
να διαβείς,μη σταθείς
στο πρώτο σκαλοπάτι,
η σκάλα ειναι μικρή.
Ο έρωτας περιμένει αυτούσιος.
6 Νοεμβριος 2011
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟΙΛΗΣ.
****
~Φλύαρο Φως~
Φλύαρο Φως μου
μη μου στερείς τις μεταμεσονύχτιες Χαραυγές...
ο Νους σε μόνιμη Ανατολή
στραμμένος στο Εστιασμένο Φεγγάρι,
που εσώκλεισε στη σφαίρα του
κύκλους Φωτιάς
με συμπαγή πλέξη χειροποίητης Αλήθειας...
Πέρασαν Άγγελοι από εδω..
χθες..
με φτερά βρεγμένα...
σαν πεταλούδες βαριάς Σιωπής...
Νοθεύτηκαν με το Σκοτάδι
και βγαίνοντας από το τούνελ της Νύχτας
άλλαξαν όψη
τρομοκρατώντας τις προσευχές μου..
ΔισΥπόστατοι κι οι Αγγέλοι
και φοβάμαι..
είχα επενδύσει Φως σ'αυτους
και μου επεστρεψαν Σκοτάδι..
Γυρίζω σε Μένα..
Οικεία Φύση
και οι μεταλλάξεις της ρούχο που περιστασιακά
το έχω προβάρει στο δοκιμαστήριο της Νύχτας
με πειραματισμούς Εαυτού..
τι μου παει καλύτερα?..
και το Λευκό
και το Κατακόκκινο
και το Σκοτάδι..
μα πιο πολύ
εκείνο το Φλύαρο Φως
που ξημερώνει Χαραυγές Αναλαμπής
καταμεσίς της Νύχτας..
αφαίμαξη Φωτός..
η Πίεση των αγγείων αυξήθηκε πολύ
και η Νύχτα αιμορραγεί εγκυμονούσα Φεγγάρι Πανσέληνο
κι έναν Νου αυτόφωτο,
Ήλιο γάργαρης σιωπής
που αθόρυβα καίγεται..
Ανατείλαμε, μάτια μου?..
ή ακόμη?..
να ανοίξω τα μάτια να δω τον Ορίζοντα?
ΦΙΛΙ....ανατολής Ηλιου..
*****

Επι-στρέφω...
στο σπίτι της θαλπωρής...
εκεί που υπάρχουν ανάσες...
που παίζουν όλοι με τις λέξεις...
σε αγκαλιάζουν οι Ψυχές...
κι οι Καταθέσεις δεν είναι ορφανές...
χτυπά με παλμούς η Ζωή...
παρούσες οι Καλημέρες...
οι Καληνύχτες...
τα ξέφρενα πάρτι...
εκεί που δεν απουσιάζει το φως...
τα χαμόγελα αγκαλιάζουν την ύπαρξη...
στο καράβι της Αγάπης...
που χαρίζονται σαν παιδιά...
δεν έχω μάθει σε νεκροταφεία...
που σε τραυματίζουν οι σιωπές...
Επιστρέφω στην Ζωή...
δεν αντέχω το σκοτάδι...
με πνίγουν οι άηχοι περαστικοί...
η ανύπαρκτη όραση...
Επιστρέφω...
στις Καταθέσεις...
που τις στολίζουν με χρώματα...
Αντίο...
Στέλιος Κ.
Μουδιάζει ο νους…
φωτίζεται και σκοτεινιάζει…
σα χαλασμένη λάμπα στο δρόμο…
οι σκέψεις στον αέρα…
πουθενά δεν κάθονται…..
τρικυμία στο αίμα…..
χάνω…κερδίζω..
γελάω…και ξαναχάνω…
αλλά είμαι εδώ…
με τις σπίθες μου
και τις σκιές μου…
Προσφιλής μου τόπος διαμονής
η ουτοπία……..
αγαπημένη μου κόλαση η πραγματικότητα…
ονειρεύομαι….ματώνω..
δραπετεύω….
στοίχημα με το τώρα…
θ’αντέξω πάλι………………
ΚΔαφνη
*******

ΕΡΩΤΑΣ.
από τον Basilis Samoilis, Κυριακή, 6 Νοέμβριος 2011 στις 10:44 μ.μ.
Basilis Samoilis
Χωράει ο αγέρας
σε μια φούχτα,
να τον αφήσω,
να πετάξουν μαζί
και τα όνειρα,
στο κατώφλι σου,
σαν χαρταετός που
ξέφυγε να πέσουν;
Χωράει τάχα
ενα απέραντο
λιβάδι καταπράσινο
,δυο καρδιές
ανέμελα να
βοσκήσουν το έρωτα;
Ο χαρταετός,
θα γράφει τ όνομά μου,
και το λιβαδι θα εχει
την μορφη σου.
Ανοίγω διάπλατα
τα χέρια σαν μια
μεγάλη πόρτα
να διαβείς,μη σταθείς
στο πρώτο σκαλοπάτι,
η σκάλα ειναι μικρή.
Ο έρωτας περιμένει αυτούσιος.
6 Νοεμβριος 2011
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟΙΛΗΣ.
****
~Φλύαρο Φως~
Φλύαρο Φως μου
μη μου στερείς τις μεταμεσονύχτιες Χαραυγές...
ο Νους σε μόνιμη Ανατολή
στραμμένος στο Εστιασμένο Φεγγάρι,
που εσώκλεισε στη σφαίρα του
κύκλους Φωτιάς
με συμπαγή πλέξη χειροποίητης Αλήθειας...
Πέρασαν Άγγελοι από εδω..
χθες..
με φτερά βρεγμένα...
σαν πεταλούδες βαριάς Σιωπής...
Νοθεύτηκαν με το Σκοτάδι
και βγαίνοντας από το τούνελ της Νύχτας
άλλαξαν όψη
τρομοκρατώντας τις προσευχές μου..
ΔισΥπόστατοι κι οι Αγγέλοι
και φοβάμαι..
είχα επενδύσει Φως σ'αυτους
και μου επεστρεψαν Σκοτάδι..
Γυρίζω σε Μένα..
Οικεία Φύση
και οι μεταλλάξεις της ρούχο που περιστασιακά
το έχω προβάρει στο δοκιμαστήριο της Νύχτας
με πειραματισμούς Εαυτού..
τι μου παει καλύτερα?..
και το Λευκό
και το Κατακόκκινο
και το Σκοτάδι..
μα πιο πολύ
εκείνο το Φλύαρο Φως
που ξημερώνει Χαραυγές Αναλαμπής
καταμεσίς της Νύχτας..
αφαίμαξη Φωτός..
η Πίεση των αγγείων αυξήθηκε πολύ
και η Νύχτα αιμορραγεί εγκυμονούσα Φεγγάρι Πανσέληνο
κι έναν Νου αυτόφωτο,
Ήλιο γάργαρης σιωπής
που αθόρυβα καίγεται..
Ανατείλαμε, μάτια μου?..
ή ακόμη?..
να ανοίξω τα μάτια να δω τον Ορίζοντα?
ΦΙΛΙ....ανατολής Ηλιου..
*****

Επι-στρέφω...
στο σπίτι της θαλπωρής...
εκεί που υπάρχουν ανάσες...
που παίζουν όλοι με τις λέξεις...
σε αγκαλιάζουν οι Ψυχές...
κι οι Καταθέσεις δεν είναι ορφανές...
χτυπά με παλμούς η Ζωή...
παρούσες οι Καλημέρες...
οι Καληνύχτες...
τα ξέφρενα πάρτι...
εκεί που δεν απουσιάζει το φως...
τα χαμόγελα αγκαλιάζουν την ύπαρξη...
στο καράβι της Αγάπης...
που χαρίζονται σαν παιδιά...
δεν έχω μάθει σε νεκροταφεία...
που σε τραυματίζουν οι σιωπές...
Επιστρέφω στην Ζωή...
δεν αντέχω το σκοτάδι...
με πνίγουν οι άηχοι περαστικοί...
η ανύπαρκτη όραση...
Επιστρέφω...
στις Καταθέσεις...
που τις στολίζουν με χρώματα...
Αντίο...
Στέλιος Κ.
ΕΡΩΤΑΣ.
από τον Basilis Samoilis, Κυριακή, 6 Νοέμβριος 2011 στις 10:44 μ.μ.
Basilis Samoilis
Χωράει ο αγέρας
σε μια φούχτα,
να τον αφήσω,
να πετάξουν μαζί
και τα όνειρα,
στο κατώφλι σου,
σαν χαρταετός που
ξέφυγε να πέσουν;
Χωράει τάχα
ενα απέραντο
λιβάδι καταπράσινο
,δυο καρδιές
ανέμελα να
βοσκήσουν το έρωτα;
Ο χαρταετός,
θα γράφει τ όνομά μου,
και το λιβαδι θα εχει
την μορφη σου.
Ανοίγω διάπλατα
τα χέρια σαν μια
μεγάλη πόρτα
να διαβείς,μη σταθείς
στο πρώτο σκαλοπάτι,
η σκάλα ειναι μικρή.
Ο έρωτας περιμένει αυτούσιος.
6 Νοεμβριος 2011
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟΙΛΗΣ.
από τον Basilis Samoilis, Κυριακή, 6 Νοέμβριος 2011 στις 10:44 μ.μ.
Basilis Samoilis
Χωράει ο αγέρας
σε μια φούχτα,
να τον αφήσω,
να πετάξουν μαζί
και τα όνειρα,
στο κατώφλι σου,
σαν χαρταετός που
ξέφυγε να πέσουν;
Χωράει τάχα
ενα απέραντο
λιβάδι καταπράσινο
,δυο καρδιές
ανέμελα να
βοσκήσουν το έρωτα;
Ο χαρταετός,
θα γράφει τ όνομά μου,
και το λιβαδι θα εχει
την μορφη σου.
Ανοίγω διάπλατα
τα χέρια σαν μια
μεγάλη πόρτα
να διαβείς,μη σταθείς
στο πρώτο σκαλοπάτι,
η σκάλα ειναι μικρή.
Ο έρωτας περιμένει αυτούσιος.
6 Νοεμβριος 2011
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟΙΛΗΣ.
****
~Φλύαρο Φως~
Φλύαρο Φως μου
μη μου στερείς τις μεταμεσονύχτιες Χαραυγές...
ο Νους σε μόνιμη Ανατολή
στραμμένος στο Εστιασμένο Φεγγάρι,
που εσώκλεισε στη σφαίρα του
κύκλους Φωτιάς
με συμπαγή πλέξη χειροποίητης Αλήθειας...
Πέρασαν Άγγελοι από εδω..
χθες..
με φτερά βρεγμένα...
σαν πεταλούδες βαριάς Σιωπής...
Νοθεύτηκαν με το Σκοτάδι
και βγαίνοντας από το τούνελ της Νύχτας
άλλαξαν όψη
τρομοκρατώντας τις προσευχές μου..
ΔισΥπόστατοι κι οι Αγγέλοι
και φοβάμαι..
είχα επενδύσει Φως σ'αυτους
και μου επεστρεψαν Σκοτάδι..
Γυρίζω σε Μένα..
Οικεία Φύση
και οι μεταλλάξεις της ρούχο που περιστασιακά
το έχω προβάρει στο δοκιμαστήριο της Νύχτας
με πειραματισμούς Εαυτού..
τι μου παει καλύτερα?..
και το Λευκό
και το Κατακόκκινο
και το Σκοτάδι..
μα πιο πολύ
εκείνο το Φλύαρο Φως
που ξημερώνει Χαραυγές Αναλαμπής
καταμεσίς της Νύχτας..
αφαίμαξη Φωτός..
η Πίεση των αγγείων αυξήθηκε πολύ
και η Νύχτα αιμορραγεί εγκυμονούσα Φεγγάρι Πανσέληνο
κι έναν Νου αυτόφωτο,
Ήλιο γάργαρης σιωπής
που αθόρυβα καίγεται..
Ανατείλαμε, μάτια μου?..
ή ακόμη?..
να ανοίξω τα μάτια να δω τον Ορίζοντα?
ΦΙΛΙ....ανατολής Ηλιου..
~Φλύαρο Φως~
Φλύαρο Φως μου
μη μου στερείς τις μεταμεσονύχτιες Χαραυγές...
ο Νους σε μόνιμη Ανατολή
στραμμένος στο Εστιασμένο Φεγγάρι,
που εσώκλεισε στη σφαίρα του
κύκλους Φωτιάς
με συμπαγή πλέξη χειροποίητης Αλήθειας...
Πέρασαν Άγγελοι από εδω..
χθες..
με φτερά βρεγμένα...
σαν πεταλούδες βαριάς Σιωπής...
Νοθεύτηκαν με το Σκοτάδι
και βγαίνοντας από το τούνελ της Νύχτας
άλλαξαν όψη
τρομοκρατώντας τις προσευχές μου..
ΔισΥπόστατοι κι οι Αγγέλοι
και φοβάμαι..
είχα επενδύσει Φως σ'αυτους
και μου επεστρεψαν Σκοτάδι..
Γυρίζω σε Μένα..
Οικεία Φύση
και οι μεταλλάξεις της ρούχο που περιστασιακά
το έχω προβάρει στο δοκιμαστήριο της Νύχτας
με πειραματισμούς Εαυτού..
τι μου παει καλύτερα?..
και το Λευκό
και το Κατακόκκινο
και το Σκοτάδι..
μα πιο πολύ
εκείνο το Φλύαρο Φως
που ξημερώνει Χαραυγές Αναλαμπής
καταμεσίς της Νύχτας..
αφαίμαξη Φωτός..
η Πίεση των αγγείων αυξήθηκε πολύ
και η Νύχτα αιμορραγεί εγκυμονούσα Φεγγάρι Πανσέληνο
κι έναν Νου αυτόφωτο,
Ήλιο γάργαρης σιωπής
που αθόρυβα καίγεται..
Ανατείλαμε, μάτια μου?..
ή ακόμη?..
να ανοίξω τα μάτια να δω τον Ορίζοντα?
ΦΙΛΙ....ανατολής Ηλιου..
Φλύαρο Φως μου
μη μου στερείς τις μεταμεσονύχτιες Χαραυγές...
ο Νους σε μόνιμη Ανατολή
στραμμένος στο Εστιασμένο Φεγγάρι,
που εσώκλεισε στη σφαίρα του
κύκλους Φωτιάς
με συμπαγή πλέξη χειροποίητης Αλήθειας...
Πέρασαν Άγγελοι από εδω..
χθες..
με φτερά βρεγμένα...
σαν πεταλούδες βαριάς Σιωπής...
Νοθεύτηκαν με το Σκοτάδι
και βγαίνοντας από το τούνελ της Νύχτας
άλλαξαν όψη
τρομοκρατώντας τις προσευχές μου..
ΔισΥπόστατοι κι οι Αγγέλοι
και φοβάμαι..
είχα επενδύσει Φως σ'αυτους
και μου επεστρεψαν Σκοτάδι..
Γυρίζω σε Μένα..
Οικεία Φύση
και οι μεταλλάξεις της ρούχο που περιστασιακά
το έχω προβάρει στο δοκιμαστήριο της Νύχτας
με πειραματισμούς Εαυτού..
τι μου παει καλύτερα?..
και το Λευκό
και το Κατακόκκινο
και το Σκοτάδι..
μα πιο πολύ
εκείνο το Φλύαρο Φως
που ξημερώνει Χαραυγές Αναλαμπής
καταμεσίς της Νύχτας..
αφαίμαξη Φωτός..
η Πίεση των αγγείων αυξήθηκε πολύ
και η Νύχτα αιμορραγεί εγκυμονούσα Φεγγάρι Πανσέληνο
κι έναν Νου αυτόφωτο,
Ήλιο γάργαρης σιωπής
που αθόρυβα καίγεται..
Ανατείλαμε, μάτια μου?..
ή ακόμη?..
να ανοίξω τα μάτια να δω τον Ορίζοντα?
ΦΙΛΙ....ανατολής Ηλιου..
*****
*****

Επι-στρέφω...
στο σπίτι της θαλπωρής...
εκεί που υπάρχουν ανάσες...
που παίζουν όλοι με τις λέξεις...
σε αγκαλιάζουν οι Ψυχές...
κι οι Καταθέσεις δεν είναι ορφανές...
χτυπά με παλμούς η Ζωή...
παρούσες οι Καλημέρες...
οι Καληνύχτες...
τα ξέφρενα πάρτι...
εκεί που δεν απουσιάζει το φως...
τα χαμόγελα αγκαλιάζουν την ύπαρξη...
στο καράβι της Αγάπης...
που χαρίζονται σαν παιδιά...
δεν έχω μάθει σε νεκροταφεία...
που σε τραυματίζουν οι σιωπές...
Επιστρέφω στην Ζωή...
δεν αντέχω το σκοτάδι...
με πνίγουν οι άηχοι περαστικοί...
η ανύπαρκτη όραση...
Επιστρέφω...
στις Καταθέσεις...
που τις στολίζουν με χρώματα...
Αντίο...
Στέλιος Κ.

Επι-στρέφω...
στο σπίτι της θαλπωρής...
εκεί που υπάρχουν ανάσες...
που παίζουν όλοι με τις λέξεις...
σε αγκαλιάζουν οι Ψυχές...
κι οι Καταθέσεις δεν είναι ορφανές...
χτυπά με παλμούς η Ζωή...
παρούσες οι Καλημέρες...
οι Καληνύχτες...
τα ξέφρενα πάρτι...
εκεί που δεν απουσιάζει το φως...
τα χαμόγελα αγκαλιάζουν την ύπαρξη...
στο καράβι της Αγάπης...
που χαρίζονται σαν παιδιά...
δεν έχω μάθει σε νεκροταφεία...
που σε τραυματίζουν οι σιωπές...
Επιστρέφω στην Ζωή...
δεν αντέχω το σκοτάδι...
με πνίγουν οι άηχοι περαστικοί...
η ανύπαρκτη όραση...
Επιστρέφω...
στις Καταθέσεις...
που τις στολίζουν με χρώματα...
Αντίο...
Στέλιος Κ.
στο σπίτι της θαλπωρής...
εκεί που υπάρχουν ανάσες...
που παίζουν όλοι με τις λέξεις...
σε αγκαλιάζουν οι Ψυχές...
κι οι Καταθέσεις δεν είναι ορφανές...
χτυπά με παλμούς η Ζωή...
παρούσες οι Καλημέρες...
οι Καληνύχτες...
τα ξέφρενα πάρτι...
εκεί που δεν απουσιάζει το φως...
τα χαμόγελα αγκαλιάζουν την ύπαρξη...
στο καράβι της Αγάπης...
που χαρίζονται σαν παιδιά...
δεν έχω μάθει σε νεκροταφεία...
που σε τραυματίζουν οι σιωπές...
Επιστρέφω στην Ζωή...
δεν αντέχω το σκοτάδι...
με πνίγουν οι άηχοι περαστικοί...
η ανύπαρκτη όραση...
Επιστρέφω...
στις Καταθέσεις...
που τις στολίζουν με χρώματα...
Αντίο...
Στέλιος Κ.
Subscribe to:
Comments (Atom)






