ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ- ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΘΕΛΑ NA ΡΘΕΙΣ..

Ακόμα δεν μπορω να πιστέψω πως ειναι εκει που.. ήταν πριν γεννηθεί!!!!
Απόψε θά 'θελα να 'ρθείς
και να μου πεις σε θέλω
απ' το σκοτάδι να φανείς
σαν ξεχασμένο τρένο

ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ το περιοδικό ΠΙΣΤΑ.ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΑΒΒΑ ΣΙΑΤΡΑ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΛΕΖΑ, ΛΟΥΛΑ ΠΑΠΠΑ

Περιοδικό ΠΙΣΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ 
Δώρο κασετίνα με 5 CD και DVD. Τραγουδούν: Σάββας Σιάτρας, Παναγιώτης Λάλεζας, Λούλα Παππά, Γιώργος Μητσιμπόνας, Λένα Ζέττα, Διαμαντής Ρουμελιώτης και το συγκρότημα παραδοσιακής μουσικής του Γιώργου Δαλιάνη. (Σταυρούλα Δαλιάνη, Γιώργος, Νικόλας και Χρήστος Δαλιάνης.
ΚΛΑΡΙΝΟ: 
Μπάμπης Λούκας Χαλκιάς, Πάνος Κοτρώτσος,Γιώργος Κωτσίνης, Γιάννης Ζιάκος, Γιώργος και Νικόλας Δαλιάνης


ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ 


και ΑΠΟΜΑΚΡΥΣΜΕΝΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ΓΡΑΨΑΤΕ


efhmeris@gmail.com   ή τηλεφωνήστε μας στο 


0458593452 Ζητήσατε το Δημητρη ή τον Θόδωρο...

Να μη ξεχνάμε.Bring Them Back - English Version www.bringthemback.org

Χτυπάει ρεκόρ..Σαράντης Σαλέας - Στην καρδιά μου βάζω αμπάρες

Έτσι για να θυμηθούμε τα παλιά τότε που γελούσαμε,τραγουδούσαμε, χορευαμε και γλεντούσαμε..
Βουρ παιδιά και χαρείτε τον υπέροχο χορό της λυγερόκορμης και τον Σαράντο Σαλέα τον παραπονιάρη...

H "ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" της ΑΛΙΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ALIA PAPAGEORGIOU

Ενα πολύ ενδιαφέρον σεμινάριο αρχίζει στις Βρυξέλλες στις 31 Μαίου με τίτλο 

The Personal Democracy Forum και το οποίο θα αναφέρεται στην παγκόσμια τεχνολογία και την Πολιτική..

Η ..Προσωπική Δημοκρατία έχει πραγματοποιηθεί 9 χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες ,3 στην Ευρώπη και για πρώτη φορά στις Βρυξέλλες. Την ευθύνη του Συνεδρίου στην Ευρωπαική πρωτεύουσα έχει αναλάβει η γνωστή Ελληνομελβουρνιώτισα  δημοσιογράφος  Αλία Παπαγεωργίου,η οποία τα τελευταία χρόνια ζει και δημιουργεί εκει. Ανακοινωσεις για την εν λόγω εκδήλωση διαβάστε..παρακάτω

Finding Europe’s Public Place – PIAZZA DIGITAL

ONLINE REGISTRATION IS NOW CLOSED. YOU MAY STILL REGISTER ON SITE THE DAY OF THE CONFERENCE.

The Personal Democracy Forum (PdF) is the definitive event in the world on technology and politics. Now in its ninth year in the United States and its third year in Europe, PdF brings together top opinion makers, political practitioners, technologists, and journalists from across the ideological spectrum for two days to network, exchange ideas, and explore how technology and wired citizens are changing politics, governance, and civil society.

On May 31 at the European Parliament, we will start the conversation in Brussels on how technology is changing the European Institutions, diplomacy, lobbying, working and journalism in its quest to final capture a European public sphere. For information, you can check back here or subscribe to our Europe Weekly Digest and be the first to know.

This is a bipartisan event and in past years has included such notable speakers as Eric Schmidt of Google; Thomas Friedman, New York Times; Ann-Marie Slaughter, Princeton University; Arianna Huffington, Huffington Post; Ralph Reed, Christian Coalition; Mike Bloomberg, Mayor of New York City; Senator Kirsten Gillibrand; Cory Booker, Mayor of Newark; Alaa Abd Al Fattah, Egyptian blogger, software developer, democracy activist; Jack Dorsey, founder of Twitter; Vivek Kundra, former U.S. CIO; and Newt Gingrich, former U.S. House Speaker.

Brussels speakers include the Head of the Brussels Office for Facebook Erika Mann, Marietje Schaake MEP, Aurelie Valtat Digital Media Manager European Council, Stephen Clark of the European Parliament Social Media Team, the European Journalism Centre, New Europe Media Group, the Euractiv PoliTech Foundation, NPRs freelance correspondent in Brussels Teri Schultz, Tech Crunch Columnist and Author Andrew Keen and many more to be announced before the day itself.

Each year we look broadly at how technology is changing politics and governance; this year we plan to look closely at how citizens and governments alike are using new interactive communications technologies to address critical civic problems, make government more efficient, transparent, and accountable and in Europe search for that elusive Public Sphere online. We will also be analyzing how technology and social media have played a role in supporting democracy movements all over the world and how to support an open Internet for all people.

Our first ever event in Brussels is curated by Alia Papageorgiou | @eurocentrique.

FEATURED SPEAKERS

• 

  MEP Marietje Schaake

  Dutch Member of the European Parliament
• 

  Stephen Clark

  Social Media Team, European Parliament
• 

  Erika Mann

  Head of Brussels Office, Facebook
• 

  Aurelie Valtat

  Digital Communications Manager, European Council
• 

  Konstantinos Pappas

  Greek Representation to the EU, Press Attache

See All

Nando Parrado :«Ψηφίστε αυτόν που αγαπά την Ελλάδα περισσότερο από τον εαυτό του»

O Nando Parrado, ένας από τους 16 επιζώντες στις Ανδεις το 1972, μιλά στο «ΒΗΜΑ» Και στην

ΚΟΛΛΙΑ
 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

O Nando Parrado είναι ένας από τους 16 επιζώντες, μετά την πτώση του αεροσκάφους (το οποίο μετέφερε την εθνική ομάδα ράγκμπι της Ουρουγουάης στη Χιλή) στις Άνδεις, το 1972. Αρχηγός της ομάδας, ήταν τότε μόνον 20 ετών. Στην πτώση έχασε τη μητέρα του και την αδελφή του. Την 62^η μέρα της περιπέτειας, ξεκίνησε μαζί με τον φίλο του Roberto Canessa τον δρόμο προς τη σωτηρία, κατορθώνοντας ύστερα από περπάτημα 10 ημερών να βρουν βοήθεια. Μετά το γεγονός - ορόσημο στη ζωή του, παντρεύτηκε και έγινε πατέρας δυο θυγατέρων. Είναι επιχειρηματίας, και ιδρυτής μεταξύ άλλων δυο εταιρειών τηλεοπτικών παραγωγών.

Ο Νando Parrado ανήκει πλέον στους ανθρώπους - σύμβολα. Τέσσερις δεκαετίες μετά την πτώση του αεροσκάφους, στις χιονισμένες Άνδεις, και τη φρίκη του κανιβαλισμού με στόχο την επιβίωση, έρχεται - υπό την αιγίδα της Linkage Greece - στην Ελλάδα, για μια διάλεξη στο Κολέγιο Αθηνών, στις 31 Μαΐου. 

Σε μία ιδιότυπη αλληγορία, ανάμεσα στη δική του προσπάθεια επιβίωσης και την υπαρξιακή κρίση που διέρχεται η χώρα, ο Nando στέλνει μήνυμα θέλησης, ρεαλισμού και αισιοδοξίας. Κορυφαίος ομιλητής σε θέματα ηγεσίας, ο Parrado καταθέτει την εμπειρία των 70 ολόκληρων ημερών στην απόγνωση του χιονιού, και εξηγεί πώς φθάνοντας - και ξεπερνώντας - τα συνήθη ανθρώπινα όρια, κατόρθωσε να νικήσει. Ο ίδιος επιμένει ότι ήθελε απλώς να ζήσει.

- Θεωρείτε ατυχία ή ευλογίa την εμπειρία των 70 ολόκληρων ημερών στην απόγνωση του χιονιού, και εξηγεί πώς φθάνοντας - και ξεπερνώντας - τα συνήθη ανθρώπινα όρια, κατόρθωσε να νικήσει. Ο ίδιος επιμένει ότι ήθελε απλώς να ζήσει.α τις κρίσεις στις ζωές των ανθρώπων, το να δοκιμάζει κανείς τα όρια του;

«Τις κρίσεις κανείς δεν τις θέλει στη ζωή του, μαθαίνουμε όμως από αυτές. Αν κατορθώσεις να σταθείς όρθιος, η εμπειρία μίας τέτοιας συνθήκης σε κάνει ασφαλώς «πλουσιότερο» και πιο δυνατό. Αν πάλι αποτύχεις, θα' χεις πάντα να λες για την κακή σου τύχη…».

- Το 1972, όταν έπεσε το αεροπλάνο, ήσασταν αθλητής του ράγκμπι. Πιστεύετε ότι έπαιξε ρόλο στη σωτηρία σας η ιδιότητα αυτή;

«Νομίζω ότι ήταν σημαντική παράμετρος, ήμουν σε πολύ καλή φυσική κατάσταση. Ύστερα όμως από δυο μήνες λιμοκτονίας, με ένα αδύναμο σώμα, το μόνο που βοηθάει είναι το μυαλό. Ήθελα πάση θυσία να γυρίσω πίσω, στον πατέρα μου, να του πω ότι δεν είχε χάσει ολόκληρη την οικογένεια του, η αγάπη μου για κείνον έγινε το ισχυρότερο κίνητρο για να γλιτώσω, για να δραπετεύσω από κει» .

- Κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς σας, αποδείξατε ότι είχατε κάτι που οι άλλοι δεν διέθεταν. Τι ήταν αυτό που σας διαφοροποίησε, ως ηγέτη, ανάμεσα στους επιζήσαντες;

«Νομίζω ότι ήμουν μακράν ο πιο ρεαλιστής. Προσευχόμουν κι εγώ στον Θεό, τι θα γινόταν όμως αν ο Θεός δεν απαντούσε στις προσευχές μας ; Βαθιά μέσα μου είχα αποφασίσει ότι η ζωή μου βρισκόταν αποκλειστικά στα δικά μου χέρια. Έρχονται - ξέρετε- στιγμές, που πρέπει να ορίσεις εσύ το πεπρωμένο σου».

- Ποια θεωρείτε την πιο μεγάλη σας απόφαση; Πότε και πώς τη λάβατε;

«Να συνεχίσω μπρος, στα 6.000 μέτρα, για να δω τι υπήρχε πέρα από μένα. Αυτή η στιγμή σημάδεψε όλη μου τη ζωή».

- Το μότο της ομιλίας που θα δώσετε εδώ, στην Ελλάδα, στις 31 Μαΐου είναι «Η ελπίδα στην κρίση είναι υπόθεση ηγεσίας». Πόσο όμως ευσταθεί μία τέτοια προσέγγιση, όταν είναι ευρέως αποδεκτό το έλλειμμα ηγετικών προσωπικοτήτων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη;

«Το 1982, αλλά και το 2001, Ουρουγουάη και Αργεντινή, δοκιμάστηκαν σε μία κρίση όπως αυτή που διανύει σήμερα η Ελλάδα. Τράπεζες κατέρρευσαν, καταθέσεις έγιναν καπνός, πιστωτικές κάρτες αχρηστεύθηκαν, η ανεργία χτύπησε κόκκινο, άγγιξε το 30%. Κανείς δεν ισχυριζόταν τότε ότι μπορούμε να βγούμε ζωντανοί από αυτή τη λαίλαπα. Μόνον στις δικές μου επιχειρήσεις οι πωλήσεις συρρικνώθηκαν κατά 90% μέσα σε μία νύχτα. Στον αντίποδα, τα χρέη μου τριπλασιάστηκαν, όταν το πέσο υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου τρεις φορές, διαδοχικά, σε διάστημα μίας μέρας. Η λύση είναι να προχωρήσεις. Να μη βάλεις τα κλάματα και σταματήσεις να προσπαθείς. Τράβα μπρος, προχώρα, πάρε γρήγορα αποφάσεις.

Προσωπικά, έλαβα τότε τις πιο κρίσιμες - για την επιχείρησή μου - αποφάσεις, σε σχέση με τα προηγούμενα 20 

χρόνια. Κοιτάζοντας πίσω, τολμώ να πω ότι επρόκειτο για αποφάσεις που έπρεπε ήδη να είχα πάρει. Η κρίση απέβη τελικά πολύτιμη, οι επιχειρήσεις μου άνθισαν. Παραδέχομαι βέβαια ότι η στιγμή της κρίσης δεν είναι εύκολη στη διαχείρισή της, αποτελεί καμπή για μία χώρα, αλλά δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Μόνο μη σταματάς. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, κάντε ένα βήμα μπροστά και πιστέψτε στη χώρα σας ως σύνολο. Τέτοιες ώρες, ο ατομικισμός δεν βοηθάει» (δεξιά στη φωτογραφία ο Parrado πίνει νερό μέσα στην ουρά του αεροπλάνου).

- Η μεγαλύτερη καθημερινή εφημερίδα της χώρας, «ΤΑ ΝΕΑ», δημοσίευσε προσφάτως στο πρωτοσέλιδό της ένα σκίτσο αλληγορικό για την Ελλάδα που αυτοκτονεί. Ποια είναι κατά τη γνώμη σας, η στιγμή που μπορεί να αποβεί μοιραία για την εξέλιξη μίας ιστορίας; Πώς μπορεί να αντιληφθεί κανείς ποιο είναι κάθε φορά το οριακό σημείο σε μία κατάσταση;

«Μόνο ένα σημείο δεν έχει επιστροφή, ο θάνατος. Κατανοώ και συμπάσχω απολύτως με όσους ζουν στην απόγνωση, μ' εκείνους που έχουν χάσει τη δουλειά τους, ή που κινδυνεύουν να χάσουν αυτά για τα οποία δούλεψαν μία ολόκληρη ζωή. Αλλά, τι σημασία έχει, όταν είσαι ακόμη ζωντανός!

Μία μέρα στα καλά καθούμενα, ανακάλυψα τον εαυτό μου στα 5.000 μέτρα, χωρίς ρούχα, χωρίς τροφή, χωρίς νερό, σε θερμοκρασία -30 βαθμούς Κελσίου, καταδικασμένο σε βέβαιο θάνατο. Και του είπα: «Νάντο, είσαι μόνος σου τώρα, κανείς δεν θα έλθει να σε σώσει, κάνε κάτι…». Είχα χάσει μάνα, αδελφή, πολλούς από τους φίλους μου, είχα χάσει τα πάντα. Αλλά ήμουν ζωντανός, ανέπνεα, και τα 'δωσα όλα, όποια δύναμη φύλαγα στο κορμί, το μυαλό, και την ψυχή μου, για να δραπετεύσω από κει.

Το 2001 ήξερα ότι θα χρεοκοπούσα. Είπα στη γυναίκα μου, πάει τελειώσαμε, το σύστημα κατάπιε όλο μας τον μόχθο. Μπορεί να τα χάσω όλα. Θα γίνω κηπουρός, θυρωρός, οδηγός ταξί, ψαράς… Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι έχω εσένα και τα παιδιά μας, και ότι ακόμη ανασαίνω.

Τελικά δεν έχασα τίποτε, έσωσα τις εταιρείες μου, και η κρίση πήρε τέλος. Οι κρίσεις δεν διαρκούν για πάντα. Τα τελευταία 10 χρόνια απεδείχθησαν τα καλύτερα στα 54 χρόνια ζωής της οικογενειακής επιχείρησης, βγάλαμε περισσότερα από όσα συνολικά τις προηγούμενες τέσσερις δεκαετίες. Γι΄ αυτό λέω, μην παγιδευθείτε σε λύσεις αυτοκτονικές. Κοιτάξτε μπροστά, μη σταματάτε πουθενά».

- Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα ιστορικό μεταίχμιο, σε συνθήκες πολιτικής ρευστότητας, οικονομικής ανασφάλειας. Αν είχατε την ευκαιρία μίας κατ' ιδίαν συνομιλίας με αυτόν που θα αναδειχθεί στην ηγεσία της σε περίπου έναν μήνα, τι θα του λέγατε;

«Πρέπει να είναι ικανοί να εργαστούν όλοι μαζί, όπως κάναμε το 1972, εμείς. Αν δεν τα καταφέρουν, ίσως πεθάνουν. Κι έπειτα, είναι άραγε όλοι οι πολιτικοί ίδιοι; Είναι ίδιο το «εγώ» τους, η εξουσία, η υπερηφάνεια, η φιλοδοξία τους; Υπάρχει ένας έλληνας πολιτικός που αγαπά τη χώρα του πέρα και πάνω από οτιδήποτε άλλο; Ψηφίστε αυτόν που αγαπά την Ελλάδα περισσότερο από τον εαυτό του».

- Για όποιον σας παρακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια, είναι προφανές ότι είστε ένας άνθρωπος που αγαπάει τη ζωή_ την έχετε ζήσει τη ζωή σας. Δεν είχατε ποτέ την «ενοχή του επιζώντα»; Αληθεύει ότι δεν είχατε εφιάλτες όλα αυτά τα χρόνια;

«Τι είναι η «ενοχή του επιζώντα»; Δεν έχω ιδέα. Μάλλον πρόκειται για κάτι πολύ αγγλοσαξονικό... Νιώθαμε όλοι μας τόσο μεγάλη ευτυχία που ήμασταν ζωντανοί, δεν έχω σταματήσει ακόμη να γελάω! Ποτέ μου δεν είχα "τραύμα". 

Αποδέχθηκα απλώς ότι ο πιλότος του αεροσκάφους είχε κάνει ένα μοιραίο λάθος. Έχω πάρει πτητικά μαθήματα, και ήδη πετάω μονοκινητήρια αεροσκάφη, ενώ μαθαίνω να πετάω και ελικόπτερο. Στ΄ αλήθεια, δεν έχω δει ούτε έναν εφιάλτη από τότε. Δεν ξέρω να σας πω το γιατί. Ακόμη και την πρώτη νύχτα στο νοσοκομείο, μετά τη διάσωση, κοιμήθηκα ήρεμα σαν μωρό» (δεξιά στη φωτογραφία η ταυτότητα του Parrado που βρέθηκε χρόνια μετά την τραγωδία).

- Η δική μας χώρα ζει, πάντως, πολλές φορές με τους εφιάλτες του ιστορικού της παρελθόντος. Διαχρονικά, υποφέρει από εμφυλίους και διχασμούς. Πώς πιστεύετε ότι γεφυρώνονται τα χάσματα;

«Θεέ μου, δύσκολη ερώτηση. Βλέπω τόσες συγκρούσεις, εθνικές, θρησκευτικές, πολιτικές, που διαρκούν αιώνες, σε διαφορετικά μέρη του κόσμου. Έχω σοβαρές αμφιβολίες για το αν γεφυρώνονται τα χάσματα».

- Και μιας που αναφερθήκατε… Πιστεύετε στον Θεό κ. Parrado;

«Ναι, αλλά όχι με τον τρόπο που μου δίδαξαν στο σχολείο».

Ρεκορ δημοτικοτητας και ο πρωθυπουργός της Γαλλίας

Παρίσι, Γαλλία Ίσως είναι λίγο πρόωρη η μέτρηση της δημοτικότητας  του Ζαν-Μαρκ Ερό καθώς ο ίδιος«μετρά» λιγότερο από δύο εβδομάδες στην πρωθυπουργία της Γαλλίας, όμως δημοσκόπηση πο βλέπει το φως της δημοσιότητας μέσα από τις σελί της Journal du Dimanche «στέφει» τον Ερό τον πιο δημοφιλή πρωθυπουργό της χώρας εδώ και 50 χρόνια. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο Ερό είναι ο πρώ πρωθυπουργός στα χρονικά που «κερδίζει» σε δημοτικότητα πρόεδρο της Γαλλίας Η δημοσκόπηση που διενήργησε το ινστιτούτο Ipso για λογαριασμό της εφημερίδας Journal du Dimanc δίνει στον Ζαν-Μαρκ Ερό ποσοστό δημοφιλίας της τάξεως του 65%, τη μεγαλύτερη «ψήφο εμπιστοσύνης» που έχουν δώσει οι Γάλλοι πολίτες πρωθυπουργό της χώρας από 1959 Στενός συνεργάτης επί σειρά ετών του Σοσιαλιστή προέδρου της Γαλλίας, ο 62χρονος Ερό ορκίστηκε σ πρωθυπουργία της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας στις Απριλίου. Και το πιο ενδιαφέρον, ο Ζαν-Μαρκ Ερό αρχίζει τη θητεία του στην πρωθυπουργία με μεγαλύτερη στήριξη από τον ίδιο τον Φρανσουά Ολάντ Στη δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στην Journal Dimanche  το 61% των ερωτηθέντων δήλωσε«ικανοποιημένο» με τον νέο του πρόεδρο, ενώ στην ίδια ερώτηση ο Ερό συγκέντρωσε το ιστορικό «υψη 65%, όπως μεταδίδει το δίκτυο France 24

Γκουτ Μόργκεν ...Τσιπροκάντρυ..

Γκούτ Μόρνινγκ,ή γκούτ μόργκετ  σας πω ,το καλαβαίνετε όλοι ότι σας εύχομαι στα απλά ή στα αρχαία ...καλημέρα.. Εκεί που φοβούμαι  ίσως μπερδευτείτε είναι το ...Τσιπροκάντρυ..
μιας και  οι περισσότεροι πίνετε το τσίπ(ου)ρο χωρίς ..γλυκάνισσο ,ενώ εμεις στη Θεσσαλία το προτιμούμε αποκλειστικά με αυτό το άρωμα που λάγγευε  και Το ...Διό νυσσο..
Αν όμως παρερμηνεύσατε το τσίπρο με τον Τσίπρα ή Τσιπράς (γαλλιστί) και τον Ολαντρέου με τον μεγάλο απελευθερωτή των Ελλήνων καλα είναι να πάτε στους πιο ειδήμονες και πρωτευουσιάνους γραφιάδες http://www.efhmeris.blogspot.com.au/2012/05/blog-post_1253.html και μη περιμένετε απο τους εν περιθωρίω ευρισκομένους να σας ανοίξομεν τους οφαλμούς σας ...οίτινες γέμουν..μπάμπαλα..
Εντύπωση βεβαια με προκαλεί και το σχόλιο του καλού μας φίλουΛευτέρη, http://efhmeris.blogspot.com.au/2012/05/to_28.html
όπου τους ύμνους του πολλάκις "άδαμε" και δεν μπόρεσα να καταλάβω αν ο φίλος του "Πειναλέων" τον εμπλέκει στα διανεμόμενα ή όχι..
Αν και κάποιος Τρικαλινός χοντρός (χεχεχεχ κακία μου)τον διαβολόστειλε, εμένα μου άρεσε πολύ η παρέμβαση του Κινέζου http://efhmeris.blogspot.com.au/2012/05/blog-post_28.html και επειδή στη χωρα των Τσιπροβαρεμένων κανένας δεν ακούει πια κανένα,ας ελπίσουμε να τον ακούσουν οι εταίροι μας και να βοηθήσει λίγο τους ..ιδρυτές της Ευρώπης να βρούνε κάποιο μπούσουλα για να μπορούμε με χαρά να λέμε κάθε πρωί ...καλημέρα..

ΤΗΕΤΤΑΛOS

Γνώμες που ξεχωρίζουν: [Ανορθόδοξα] Πανικός στη χώρα του Ολαντρέου

Του

Τάκη Θεοδωρόπουλου

==================

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 28 Μαΐου 2012 στα ΝΕΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Στην πατρίδα του Ολαντρέου όπου έτυχε να βρεθώ για μερικές ημέρες επικρατεί μεγάλη ταραχή. Οι μεγάλες εφημερίδες και τα τηλεοπτικά κανάλια δεν αναφέρονται στο ζήτημα, όμως η σιωπή τους δεν καθησυχάζει κανέναν. Μόλις κάποιος πάρει είδηση πως είσαι Ελληνας, χαμηλώνει τη φωνή, ρίχνει γύρω του καχύποπτες ματιές και σε ρωτάει αν ξέρεις τον κύριο Τσιπράς. Το ηχηρό ράπισμα που κατάφερε ο αρχηγός του Συριζά στον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας δεν ξεγελάει κανέναν. Ενα μεγάλο ποσοστό των Γάλλων αυτή την περίοδο φοβάται πως αν ο Συριζά σχηματίσει κυβέρνηση στην Ελλάδα θα διώξει τη Γαλλία από την ευρωζώνη. Οι άνθρωποι αισθάνονται κάπως αδικημένοι. Δεν θα είχαν καμιά αντίρρηση αν ο κ. Τσιπράς τιμωρήσει την μαντάμ Μερκέλ, όμως η Γαλλία η κακομοίρα δεν του φταίει σε τίποτε. Εκανε και θα συνεχίσει να κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει την Ελλάδα και όλοι σε διαβεβαιώνουν ότι ο κ. Ολάντ είναι αρκετά έξυπνος άνθρωπος και κατάλαβε ότι ο κ. Τσιπράς δεν αστειεύεται. Κατάπιε ολόκληρο το μήνυμα και τώρα προσπαθεί να το χωνέψει διότι έχει μπροστά του και βουλευτικές εκλογές και δεν έχει περιθώρια να δεχθεί άλλη επίθεση από τον αρχηγό του Συριζά. Προσπάθησα επανειλημμένως να καθησυχάσω τους ανήσυχους συνομιλητές μου εξηγώντας τους πως ο Συριζά είναι ένας συνασπισμός, έχει πολλές συνιστώσες και ανάμεσά τους υπάρχουν ευρωπαϊστές εγνωσμένου κύρους, όπως ο κ. Λαφαζανής και ο κ. Μηλιός, οι οποίοι αναγνωρίζουν τον ιστορικό ρόλο της Γαλλίας στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα και είναι έτοιμοι να κάνουν τα στραβά μάτια σε ενδεχόμενα σημερινά στραβοπατήματα. «Μπορούμε να ελπίζουμε στην αλληλεγγύη του κυρίου Λαφαζανής;» ρωτούν με κάποια αμυδρή αχτίδα ελπίδας να λάμπει στο βάθος του ανήσυχου βλέμματός τους. Τους απαντώ πως ο κ. Λαφαζανής είναι άνθρωπος ανοιχτόμυαλος και το ευρωπαϊκό του όραμα είναι τόσο ισχυρό που είναι έτοιμος για όλα. Αρκεί, εννοείται, να τηρήσει και η Γαλλία τις δεσμεύσεις της και να τιμήσει τις υποχρεώσεις της. Και αρκεί ο κ. Ολάντ να προσέξει να μη γίνει Ολαντρέου, διότι τότε δεν τους σώζει ούτε ο Λαφαζανής, ούτε ο Δραγασακής, ούτε ο Κουρακής.

Εννοείται πως στη συζήτηση κάποια στιγμή εμφανίζεται και το όνομα του Κον-Μπεντίτ, το οποίο το προφέρουν με δικαιολογημένη αιδημοσύνη για τις άκαιρες παρεμβάσεις του στα εσωτερικά μας. Ομως τους εξηγώ πως όταν κάποια πολιτική δύναμη, όπως ο Συριζά, έχει στόχο να φέρει τα πάνω κάτω στην Ευρώπη, δεν μπορεί να ασχολείται με τους Κον-Μπεντίτ και λοιπές λεπτομέρειες. Στο κάτω κάτω τι έκανε κι αυτός; Ξεκίνησε τον Μάη του '68 για να μπορούν να κοιμούνται στους κοιτώνες του πανεπιστημίου αγόρια και κορίτσια μαζί. Πώς είναι δυνατόν να τον πάρεις στα σοβαρά κατόπιν τούτου;

[Ματιές] Η συμμορία. Toυ Λ.Παπαδόπουλου.. (Πόσοι οι πειναλέοντες;)!!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 28 Μαΐου 2012 στα ΝΕΑ των ΑΘΗΝΩΝ

Ο Πειναλέων ήταν ένας ήρωας του μοναδικού Μποστ, στα χρόνια του Καραμανλή, του πρεσβύτερου. Ο Πειναλέων και η Ανεργίτσα. Ο φίλος Τάκης Θεοδωρόπουλος, στα «Ανορθόδοξά» του, στα «ΝΕΑ», την περασμένη Τετάρτη χρησιμοποίησε τον Πειναλέοντα, όχι όμως του Μποστ που ήταν μπατίρης, φουκαράς και έτοιμος να πέσει κάτω από τη λόρδα (την ξέρουν, άραγε, οι νέοι αυτήν τη λέξη;), για τον Τσοχατζόπουλο. Που από το «Ημερολόγιό» του προκύπτει ότι ήταν, χώρια απ' όλα τα άλλα, άρρωστα άπληστος. Δεν τον ενδιέφερε τίποτε άλλο στη ζωή του παρά μόνο το χρήμα. Οχι για να επιβιώσει. Αλλά για να γίνει βαθύπλουτος. Από διάφορες μίζες.

Αντιγράφω τον Θεοδωρόπουλο: «(...) Αυτό που μου έκανε εντύπωση δεν είναι ούτε ο κυνισμός της διαπλοκής, ούτε τα ποσά, ούτε η πολιτική διάσταση του χρήματος που δεν έχει οσμή, ούτε η ιδεολογία. Είναι ότι αυτός ο άνθρωπος επί τριάντα συναπτά έτη, από το 1982 ώς το 2012, όποτε κάθεται για λίγο μόνος του για να σκεφτεί και να σημειώσει τα πεπραγμένα της ημέρας του δεν είχε τίποτ' άλλο στο μυαλό του, παρά χρήμα (...). Αριθμοί, εμβάσματα, χρωστούμενα και μη, χρήμα και μόνο χρήμα».

Τον γνωρίζω πολλά χρόνια τον Τσοχατζόπουλο. Μπορεί να ήταν άπληστος και αρχιερέας της λαμογιάς, αν κρίνω από τις σημειώσεις στα «Ημερολόγιά» του, αλλά βλάκας δεν ήταν. Με βάση αυτό το δεδομένο, διατυπώθηκε προ ημερών η σκέψη ότι τα «Ημερολόγια» ενδεχομένως να ήταν και ολίγον «μαϊμουδένια»: για να πέσουν, κάποια στιγμή, στα χέρια των δικαστικών Αρχών και να ενοχοποιήσουν πολιτικά και άλλα πρόσωπα που δεν τον βοήθησαν να απεμπλακεί, όσο αυτό ήταν δυνατόν, από την ανατριχιαστική υπόθεση της ιλιγγιώδους μίζας από παντού.

Στη σκέψη αυτή, πρέπει να πω, προσχώρησα κι εγώ τις πρώτες μέρες. Ηρθαν όμως εν συνεχεία, πάντα μέσα από τα «Ημερολόγια», φοβερά στοιχεία (συμβόλαια, αποδείξεις καταθέσεων σε τράπεζες της Ελλάδας και του εξωτερικού, απειλητικές επιστολές σε εν παρανομία συνεργάτες) που πείθουν ότι ο πρώην υπουργός επειδή πίστευε ότι θα βρισκόταν εσαεί, ποινικά, στο απυρόβλητο κρατούσε όλα αυτά τα χαρτιά στα συρτάρια του και δεν τα εξαφάνισε, όπως θα έκανε οποιοσδήποτε κοινός θνητός - και λωποδύτης - στη θέση του.

Η πλάκα είναι - ποια πλάκα; - ότι ο Τσοχατζόπουλος μια μέρα που έτρωγε στην ταβέρνα της Mίνας, με τη σύζυγό του και τον γιο τους, όταν του είπα ότι κινδυνεύει να φάει κάνα γιαούρτι στη μούρη - ήταν η εποχή των γιαουρτιών - με κοίταξε αυστηρά και υψώνοντας τα χέρια, σαν τον αθωότερο άνθρωπο του κόσμου, μου τόνισε ότι «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται»! Υστερα, ήρθε η προφυλάκιση και βγήκε στην επιφάνεια όλη αυτή η βρωμιά. Ελπίζω πως, με τις ανακρίσεις που θα γίνουν, θα αποκαλυφθούν και άλλα σημεία και τέρατα. Και, εν τέλει, θα κάτσουν στο σκαμνί, εκτός του αρχηγού τους, βεβαίως, και όλα τα μέλη αυτής της συμμορίας.