Του
Στην πατρίδα του Ολαντρέου όπου έτυχε να βρεθώ για μερικές ημέρες επικρατεί μεγάλη ταραχή. Οι μεγάλες εφημερίδες και τα τηλεοπτικά κανάλια δεν αναφέρονται στο ζήτημα, όμως η σιωπή τους δεν καθησυχάζει κανέναν. Μόλις κάποιος πάρει είδηση πως είσαι Ελληνας, χαμηλώνει τη φωνή, ρίχνει γύρω του καχύποπτες ματιές και σε ρωτάει αν ξέρεις τον κύριο Τσιπράς. Το ηχηρό ράπισμα που κατάφερε ο αρχηγός του Συριζά στον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας δεν ξεγελάει κανέναν. Ενα μεγάλο ποσοστό των Γάλλων αυτή την περίοδο φοβάται πως αν ο Συριζά σχηματίσει κυβέρνηση στην Ελλάδα θα διώξει τη Γαλλία από την ευρωζώνη. Οι άνθρωποι αισθάνονται κάπως αδικημένοι. Δεν θα είχαν καμιά αντίρρηση αν ο κ. Τσιπράς τιμωρήσει την μαντάμ Μερκέλ, όμως η Γαλλία η κακομοίρα δεν του φταίει σε τίποτε. Εκανε και θα συνεχίσει να κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει την Ελλάδα και όλοι σε διαβεβαιώνουν ότι ο κ. Ολάντ είναι αρκετά έξυπνος άνθρωπος και κατάλαβε ότι ο κ. Τσιπράς δεν αστειεύεται. Κατάπιε ολόκληρο το μήνυμα και τώρα προσπαθεί να το χωνέψει διότι έχει μπροστά του και βουλευτικές εκλογές και δεν έχει περιθώρια να δεχθεί άλλη επίθεση από τον αρχηγό του Συριζά. Προσπάθησα επανειλημμένως να καθησυχάσω τους ανήσυχους συνομιλητές μου εξηγώντας τους πως ο Συριζά είναι ένας συνασπισμός, έχει πολλές συνιστώσες και ανάμεσά τους υπάρχουν ευρωπαϊστές εγνωσμένου κύρους, όπως ο κ. Λαφαζανής και ο κ. Μηλιός, οι οποίοι αναγνωρίζουν τον ιστορικό ρόλο της Γαλλίας στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα και είναι έτοιμοι να κάνουν τα στραβά μάτια σε ενδεχόμενα σημερινά στραβοπατήματα. «Μπορούμε να ελπίζουμε στην αλληλεγγύη του κυρίου Λαφαζανής;» ρωτούν με κάποια αμυδρή αχτίδα ελπίδας να λάμπει στο βάθος του ανήσυχου βλέμματός τους. Τους απαντώ πως ο κ. Λαφαζανής είναι άνθρωπος ανοιχτόμυαλος και το ευρωπαϊκό του όραμα είναι τόσο ισχυρό που είναι έτοιμος για όλα. Αρκεί, εννοείται, να τηρήσει και η Γαλλία τις δεσμεύσεις της και να τιμήσει τις υποχρεώσεις της. Και αρκεί ο κ. Ολάντ να προσέξει να μη γίνει Ολαντρέου, διότι τότε δεν τους σώζει ούτε ο Λαφαζανής, ούτε ο Δραγασακής, ούτε ο Κουρακής.
Εννοείται πως στη συζήτηση κάποια στιγμή εμφανίζεται και το όνομα του Κον-Μπεντίτ, το οποίο το προφέρουν με δικαιολογημένη αιδημοσύνη για τις άκαιρες παρεμβάσεις του στα εσωτερικά μας. Ομως τους εξηγώ πως όταν κάποια πολιτική δύναμη, όπως ο Συριζά, έχει στόχο να φέρει τα πάνω κάτω στην Ευρώπη, δεν μπορεί να ασχολείται με τους Κον-Μπεντίτ και λοιπές λεπτομέρειες. Στο κάτω κάτω τι έκανε κι αυτός; Ξεκίνησε τον Μάη του '68 για να μπορούν να κοιμούνται στους κοιτώνες του πανεπιστημίου αγόρια και κορίτσια μαζί. Πώς είναι δυνατόν να τον πάρεις στα σοβαρά κατόπιν τούτου;
No comments:
Post a Comment