Πριν από τρεις μέρες γιορτάσαμε κι εμείς, οι φίλοι της αρχαιοελληνικής ψυχής, τον οικουμενικό μας Θεάνθρωπο: τον κισσοφόρο Διόνυσο. Αναφωνήσαμε κι εμείς το Βακχικό επίφθεγμα: «Ευοί, ευοί, ευαί, ευαί». Στην αρχαία Αίγυπτο Ο Διόνυσος ήταν γνωστός ως Όσιρις, στη Μ. Ασία ως Άττις, στη Συρία ως Άδωνις, στην Ιταλία ως Βάκχος, στην Περσία ως Μίθρας. Όλοι αυτοί οι Θεάνθρωποι είναι το ίδιο πρόσωπο – το πρόσωπο που κάθε χρόνο γεννιέται, πεθαίνει και ανασταίνεται.
Ήδη από τον 3ο αι. π.Χ. έχουμε τη σύνθεση «Όσιρις-Διόνυσος», ένα σμίξιμο δύο μυστηριακών παραδόσεων: αιγυπτιακής παράδοσης και ελληνικής. Η μυθολογία που περιτυλίγει τον Όσιρι-Διόνυσο δεν πρέπει να εκληφθεί ως ένα χαριτωμένο παραμύθι, αλλά ως μια αλληγορία, ως μια συμβολική γλώσσα που κωδικοποιεί μυστικές διδασκαλίες. Σκαλίζοντας και μελετώντας τις διάφορες αφηγηματικές παραλλαγές γύρω από τη ζωή και δράση του Όσιρι-Διόνυσου, ανακαλύπτουμε εκπληκτικές ομοιότητες με τις μετέπειτα βιογραφικές αφηγήσεις για τον Ιησού, τον επονομαζόμενο «Χριστό» (μετάφραση στα Ελληνικά της εβραϊκής λέξης «Μεσσίας»).
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ
Παραθέτω απόσπασμα από το βιβλίο των Timothy Freke και Peter Gandy, The Jesus Mysteries. Was the Original Jesus a Pagan God? (εκδ. Thorson, 2000).
Ο Όσιρις-Διόνυσος είναι ενσαρκωμένος θεός, σωτήρας και «Υιός Θεού».
Ο πατέρας του είναι θεός, η μητέρα του θνητή παρθένα. Γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου σε σπηλιά ή σε φτωχό αγελαδοκάλυβο, μπροστά σε τρεις βοσκούς.
Προσφέρει στους οπαδούς του την ευκαιρία να ξαναγεννηθούν μέσα από ιεροτελεστίες βάπτισης.
Θαυματουργικά μετατρέπει το νερό σε κρασί σε τελετή γάμου.
Πάνω σε γάιδαρο εισέρχεται θριαμβικά σε πόλη, ενώ ο κόσμος τον τιμά κρατώντας στα χέρια τους φοινικόκλαδα (βάγια).
Πεθαίνει το Πάσχα ως θυσία για τις αμαρτίες του κόσμου.
Μετά τον θάνατό του κατεβαίνει στον Άδη, ανασταίνεται την τρίτη μέρα και ανεβαίνει στον ουρανό δοξασμένος.
Οι οπαδοί του τον περιμένουν να επιστρέψει ως κριτής τις έσχατες μέρες.
Ο θάνατος και η ανάστασή του γιορτάζονται με ιεροτελεστικό γεύμα από ψωμί και κρασί, που συμβολίζουν το σώμα και το αίμα του (σ. 6).
Οι ομοιότητες αυτές ανάμεσα στη βιογραφία του Όσιρι-Διόνυσου και σε αυτή του Ιησού είναι καταχωμένες και δεν διδάσκονται στα ελληνικά σχολεία, με αποτέλεσμα οι Νεοέλληνες χριστιανοί να αγνοούν τις πραγματικές ρίζες του Χριστιανισμού.
ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ
Έχουμε δει ερευνητές να επιχειρούν να καταδείξουν κάποια κοινά σημεία που υπάρχουν ανάμεσα στον Χριστιανισμό και τον Κομμουνισμό. Πραγματικά, τόσο ο Μαρξ όσο και ο Χριστός ξεκινούν την «έφοδό» τους από ηθικό ορμητήριο – ο άνθρωπος δεν πρέπει να εκμεταλλεύεται τον συνάνθρωπό του. Θεωρώ πως η ηθική αυτή (όπως και όλες οι «ηθικές») είναι καθαρά ανθρωποποίητο κατασκεύασμα και δεν συνάδει με τη φύση του λαίμαργου ανθρώπου, που εξαιτίας της λαιμαργίας του δημιούργησε πολιτισμό.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, μια χούφτα κομμουνιστές άδραξαν την εξουσία στη Ρωσία. Σε λίγα χρόνια ένας μεγάλος όγκος λαού, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που υπηρέτησαν το προηγούμενο σύστημα, συντάχτηκαν με το Κομμουνιστικό Κόμμα, επειδή το κόμμα αυτό διατυμπάνιζε ότι όσοι δεν ακολουθούν το νέο σύστημα θωρούνται «εχθροί του λαού».
Κατά παρόμοιο τρόπο, όταν ο Χριστιανισμός έγινε επίσημη θρησκεία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο αριθμός αυτών που ακολούθησε τη «νέα πίστη» άρχισε να φουσκώνει, επειδή οι χριστιανοί απολάμβαναν ευνοϊκότερη μεταχείριση. Για παράδειγμα, οι κληρικοί δεν πλήρωναν φόρους. Με άλλα λόγια, αν ήθελε κανείς να πετύχει στη ζωή του, έπρεπε να γίνει χριστιανός. Αν δεν γινόταν χριστιανός, θεωρούνταν «εχθρός του Θεού»!
Όπως η προπαγανδιστική μηχανή του Στάλιν διαστρέβλωσε την πολιτική ιστορία, παρουσιάζοντάς την τυραννία ως δόγμα αληθινού κομμουνισμού, έτσι και η χριστιανική προπαγανδιστική μηχανή διαστρέβλωσε την ιστορική πραγματικότητα, μοιράζοντας στους πιστούς «ωφέλιμα» ψεύδη, παρμένα από τις θρησκευτικές παραδόσεις άλλων αρχαίων λαών.
Επίσης αξίζει να προσέξουμε το γεγονός ότι ενώ ο Κομμουνισμός και ο Χριστιανισμός άρχισαν την πορεία τους με μηνύματα ισότητας, κοινοκτημοσύνης κι ελευθερίας, τελικά κατέληξαν στη δημιουργία ενός ολοκληρωτικού, δεσποτικού κατεστημένου. Στο κατεστημένο αυτό δεν υπάρχει χώρος για διαφωνίες και αντιγνωμίες, γιατί κυριαρχεί το δόγμα. Δεν υπάρχει δημοκρατία στον Χριστιανισμό, τη στιγμή που δεσπόζει ο δεσπότης, τη στιγμή που δεν γίνεται αποδεκτό οτιδήποτε βρίσκεται έξω από τις δήθεν αποκαλυπτικές αλήθειες των «ιερών βιβλίων».
ΑΝΙΕΡΑ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑΤΑ
Προς τα τέλη του 4ου αι. π.Χ. ο αστρονόμος και μαθηματικός Αρίσταρχος από τη Σάμο ανακαλύπτει ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο (ηλιοκεντρικό σύστημα) και ότι το φεγγάρι είναι ετερόφωτος δορυφόρος της Γης («την σελήνην παρά του ηλίου το φως λαμβάνειν»). Αιώνες αργότερα θα έρθουν οι χριστιανοί και θα υποστηρίξουν το αντίθετο: ότι η Γη είναι το κέντρο του κόσμου και ότι το φεγγάρι έχει δικό του φως! Έτσι λέει το «ιερό βιβλίο»!
Τον 3ο αι. π.Χ. ο φιλόσοφος και μαθηματικός Ερατοσθένης από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου υπολογίζει (με εκπληκτική για την εποχή του ακρίβεια) την περιφέρεια της Γης. Αιώνες αργότερα οι χριστιανοί θωρούν αιρετικό όποιον τολμά να πιστέψει ότι η Γη δεν είναι επίπεδη!
Τον 1ο αι. π.Χ. ο πολυμαθής στωικός φιλόσοφος και αστρονόμος Ποσειδώνιος κατασκευάζει ένα όμορφο περιστρεφόμενο μοντέλο του ηλιακού μας συστήματος, το οποίο έδειχνε τις τροχιές των πλανητών. Τέσσερις αιώνες αργότερα έρχονται οι χριστιανοί και θωρούν ιεροσυλία το να μην πιστεύει κανείς ότι ο Θεός τοποθέτησε τους αστέρες στον ουρανό, χωρίς να τους αγγίξει με τα χέρια του! Τα χέρια του τα χρησιμοποίησε μόνο για να φτιάξει τους «πρωτόπλαστους» από λάσπη!
Αυτά για σήμερα, φίλες και φίλοι της αρχαιοελληνικής ψυχής. Ο υπογράφων θα επανέλθει κατά τον Φεβρουάριο. Σας εύχομαι ένα γεμάτο υγεία κι ευδαιμονία 2013. Έρρωσθε!
