ΠΟΙΗΣΗ- γράφουν η Δάφνη Κουμούλη και Κατ.Παπά

Dafni Koumouli

Σε ποιον γκρεμό καθρεφτίζεσαι..
Νύφη του θανάτου
δεν είναι ακόμα ώρα..
λουσμένη με το αλάλητο χθες
χορεύεις με άρωμα γυναίκας
έτοιμη να φύγεις
για το όνειρο της μιας νύχτας…
φέρε τα βήματα στους ανέμους
στις ατέλειωτες ηδονές...
Με τη λάμψη της αστραπής
κάψε όσα σε τρώνε
πριν αρχίσουν να γελούν..
κάψε την κοινή ώρα
τη μια νύχτα
ερωτεύσου αιώνια……………….

ΚΔαφνη

***

Κατερίνα Παπα

Προσμονές μονοπάτια υγρά
στρωμένα με άχρωμες νότες
φωτιά που καίει η σιωπή
σαν η λήθη καρφώνεται
στη πιο ψηλή κορφή της αυταπάτης
ορίζοντας τα όρια των επιστροφών.

Ανάλαφρες οι ανάσες
ακολουθούν τις δύνες των ηδονών
αφήνοντας τις αισθήσεις αποκαμωμένες
να ταξιδεύουν σε διαδρομές
ανάμεσα σε απαλό βελούδο
και την κόψη ξυραφιών που ακουμπούν
σε αλλοτινές παραισθήσεις
εγκλεισμούς σε αδειανές αγκαλιές και αυταπάτες.

Ο χρόνος αφανίζεται καρτερώντας
τις στιγμές που εξουσιάζουν την απουσία σου.