Φίλοι μου έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες από οικονομολόγους και μη για το χρέος και την διαχείρισή του. Όλοι θυμόμαστε την χρυσή εποχή των διακοποδανείων, στεγαστικών, σπουδών κ.τ.λ. κ.τ.λ. Οι τράπεζες δεν σε άφηναν τα καλοκαιριάτικα μεσημέρια να κοιμηθείς. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επιχειρούσαν αλόγιστο δανεισμό για να καλύψουν πραγματικές ανάγκες του κράτους, αλλά και να ικανοποιήσουν διάφορα ρουσφετολογικά αιτήματα. Ο αλόγιστος δανεισμός μας οδήγησε σήμερα στην κατάσταση χρεοκοπίας όπου η εθνική μας κυριαρχία έχει παραδοθεί στους δανειστές. Επειδή έχω σχέσεις με την Αυστραλία, που είναι και δεύτερη πατρίδα μου, παρακολουθώ τα γεγονότα και ενδιαφέρομαι για αυτή τη χώρα. Προχθές λοιπόν, συνδέθηκα με το εθνικό δίκτυο της Αυστραλίας το ABC να διαβάσω τις ειδήσεις. Με έκπληξή μου διάβασα την πρόταση που έκανε ο υπουργός οικονομικών Dr Martin Parkinson να προτείνει την αύξηση του επιπέδου του δημοσίου χρέους. Θα ήταν, λέει ο Πάρκινσον, σοφή η απόφαση για αύξηση του ορίου του δημοσίου χρέους από τα 300 δις. δολάρια Αυστραλίας στα 500 δις, δηλαδή αύξηση κατά 66%!!! Ευτυχώς το Εργατικό κόμμα και οι Πράσινοι αντιδρούν στην πρόταση και μετά βίας δέχονται την αύξηση κατά 100δις δολάρια. Για να πείσει ο κ. Πάρκινσον λέει ότι με την αύξηση του χρέους θα χρηματοδοτηθούν έργα υποδομής και το εργατικό κόμμα ρωτά τι θα τα κάνετε τόσα λεφτά. Ίσως θα πρέπει να σας πληροφορήσω ότι πριν από δύο μήνες έγιναν εκλογές στην Αυστραλία και τις κέρδισαν οι συντηρητικοί. Ο νυν πρωθυπουργός Τόνι Άμποτ είναι σχεδόν άβουλο όν και προεκλογικά δεν του επέτρεπαν να κάνει δηλώσεις παρά μόνο να παίρνει μέρος σε ποδηλατοδρομίες, γκολφ κ.τ.λ. μόνο για δημόσιες σχέσεις. Αποφάσεις παίρνουν άλλοι. Με το που βγήκε είπε ότι θα καταργήσει τον φόρο διοξειδίου του άνθρακα που είχαν θεσπίσει οι εργατικοί. Τώρα έρχεται και η πρόταση για αύξηση του δημοσίου χρέους. Μην νομίσετε ότι τα γεγονότα είναι άσχετα μεταξύ τους. Η αλυσίδα είναι: Βγάζω αδύναμο πρωθυπουργό και έχω τεχνοκράτες που υπαγορεύουν πολιτική που την εμφανίζουν σαν μονόδρομο. Το είδαμε και στην Ελλάδα. Επειδή οι εργατικοί αντέδρασαν, ο Πάρκινσον συνέχισε με εκβιαστικό τρόπο. Τι μας είπε ο άνθρωπος; Αν, λέει, δεν αυξήσουμε το όριο του χρέους θα δημιουργηθεί αστάθεια στις χρηματαγορές. Η αβεβαιότητα λέει γύρω από την δυνατότητα της κυβέρνησης για διαχείριση χρέους θα δημιουργούσε αρνητικά σχόλια που θα επηρέαζαν τους επενδυτές. Δηλαδή δεν θα έρχονταν επενδύσεις στην Αυστραλία αν δεν θα ήταν χρεωμένη!!!. Άκουσον – άκουσον. Αυτές οι χρηματαγορές που μας έχουν τσακίσει και μας έφεραν στα όρια της εξαθλίωσης για να εισπράξουν τα χρέη τους, οι ίδιες υπαγορεύουν στην Αυστραλία να αυξήσει το χρέος της!!!! Για ποιον λόγο το κάνουν; Καταλαβαίνετε τι γίνεται; Η Αυστραλία έχει μπει στο στόχαστρο. Προσέξτε τώρα τον συνδυασμό. Υπάρχει ένας ιδιωτικός φορέας στην Αυστραλία, η CEDA (Committee forEconomic Development of Australia) που κάνει μελέτες για λογαριασμό της κυβέρνησης. Σε ένα συνέδριο που έγινε στο Σύδνεϋ με θέμα τις υποδομές, ο διευθυντής για την χρηματοδότηση και οικονομική διαχείριση έργων υποδομής της CEDA κος Paul ROE είπε ότι πρέπει να αλλάξει η πολιτική των διοδίων στους δρόμους της Αυστραλίας. Πρότεινε γενικά την αύξηση του αριθμού των διοδίων και χρέωση ανά χρήστη όχι κατά αυτοκίνητο!!!! Αμέσως μετά έρχεται αρωγός ο περιφερειακός διευθυντής της εταιρείας συμβούλων KPMG που έχουμε και στην Ελλάδα κοςVella και υποστηρίζει την πρόταση του ROE. Ο ένας κρατικός υπάλληλος και ο άλλος ιδιωτικός. Συνεχίζει ο κοςVella υπερθεματίζοντας στην αύξηση του δημοσίου χρέους λέγοντας ότι «το χρέος δεν είναι κακό πράγμα». Αν δούμε τα γεγονότα με ψυχρό μάτι και λαμβάνοντας υπ’ όψη την δική μας εμπειρία η Αυστραλία με την «βοήθεια» του νέου πρωθυπουργού και με τις εισηγήσεις των τεχνοκρατών φοβάμαι ότι θα είναι ένα από τα επόμενα θύματα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος που τελικά εξουσιάζει τον κόσμο. Το καπιταλιστικό σύστημα βλέπει τα πάντα ως αντικείμενο αγοραπωλησίας και διαπραγμάτευσης. Για παράδειγμα η παραγωγή ρύπων είναι στο χρηματιστήριο. Ακόμη και το νερό έχει μπει στο στόχαστρο. Ανακοινώθηκε πριν μερικές μέρες ότι δεν θα δίνεται καμιά επιδότηση στους αγρότες αν δεν παρουσιάζουν χαρτί ότι έχουν δηλώσει οποιοδήποτε πηγάδι ή γεώτρηση έχουν για να ποτίζουν τις καλλιέργειές τους. Μέσα στην λογική αυτή οι Ελληνικές τράπεζες φοβούμενες μήπως χάσουν χρήματα πουλάνε ενήμερα και όχι δάνεια στις αγορές βλέπε τράπεζες όπως J.P. Morgan κ.τ.λ. μισοτιμής. Οι ξένες τράπεζες και τα «distress fund» όπως ονομάζονται, ρισκάρουν τώρα γιατί αγόρασαν και αγοράζουν δάνεια από 5% τα καταναλωτικά έως και 50% της αξίας τους για ενήμερα ενυπόθηκα δάνεια. Για παράδειγμα, ένα δάνειο των 10.000€ η τράπεζα το πουλάει 5.000€ στο distress fund, το οποίο έχει σαν στόχο να εισπράξει το 100% της αξίας του και να κερδίσει 50%. Αφού όμως οι δανειολήπτες δεν έχουν να πληρώσουν θα αρχίσουν οι πλειστηριασμοί. Να γιατί η τρόικα φαγώθηκε για την απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Τα πράγματα δουλεύουν ρολόι και αλληλοσυνδέονται. Δημιουργία ευφορίας στον λαό με οικονομικές παροχές και καταναλωτισμό, αύξηση δανειοδότησης, απαίτηση του χρέους, απώλεια περιουσιών, φτώχια στον λαό, κέρδη στις τράπεζες. Το ερώτημα είναι τώρα ποιοι είναι αυτοί που με τις αποφάσεις τους καταχρεώνουν τα κράτη; Η απάντηση είναι απλή. Είναι οι διαφόρων λογής σύμβουλοι υπουργών και κυβερνήσεων. Σε κάθε υπουργό υπάρχουν τριγύρω του δεκάδες σύμβουλοι και συμβουλάκια. Τα άτομα αυτά έχουν σπουδάσει σε πανεπιστήμια που κυριαρχούνται από την ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού όπου έχουν αναγάγει τις αγορές χρήματος σε υπέρτατη οντότητα. Έφτασαν οι αγορές να παίζουν το ρόλο του θεού και να αποφασίζουν ποιος θα ζήσει και ποιος όχι. Τα άτομα αυτά δεν αντιλαμβάνονται ότι έχουν να κάνουν με μια κοινωνία ανθρώπων και όχι οικονομικών μονάδων και κέντρων κόστους. Αυτοί λοιπόν οι τύποι είτε μπαίνουν σε κυβερνήσεις ως υπουργοί, υφυπουργοί κ.τ.λ. είτε ως σύμβουλοι υπουργών και από αυτές τις θέσεις επιβάλουν λύσεις που είναι εις βάρος του λαού. Μας παρουσιάζουν τις λύσεις ως μονόδρομο. Τέτοιοι τύποι είναι και οι Αυστραλοί Parkinson, Roe και Vella. Ο καθένας με τον τρόπο του προσπαθεί να οδηγήσει την κυβέρνηση της Αυστραλίας σε επικίνδυνους ατραπούς που κανείς δεν ξέρει που θα την οδηγήσουν. Σας υπενθυμίζω ότι και το 1977 οι Αυστραλοί έχασαν τα σπίτια τους γιατί μετά την υπερχρέωση του λαού με διακοποδάνεια και στεγαστικά, ανέβασαν τα επιτόκια και πάνε τα σπιτάκια. Το έζησα γιατί ήμουν εκεί τότε. Σήμερα μάλλον πάει να εφαρμοστεί το Ελληνικό σενάριο στην Αυστραλία, γιατί αυτή τη στιγμή έχουμε μια φούσκα όχι μόνο στις τιμές των σπιτιών, αλλά και στις τιμές αγαθών κάτι που γινόταν και στην Ελλάδα τα «ευτυχισμένα χρόνια» πίσω στο 2004. Υπάρχει μια ελπίδα μόνο. Είναι ο νόμος για το όριο χρέους που πρέπει να έχει η χώρα και που τώρα είναι τα 300 δις. Ευρώ. Για να περάσει η άποψη Parkinson χρειάζονται και οι ψήφοι άλλων κομμάτων που ελπίζω ότι δεν θα την δώσουν. Εύχομαι όμως να βγω ψεύτης και να μη συμβεί τίποτα γιατί η Αυστραλία είναι καλή χώρα και δεν αξίζει την δική μας μεταχείριση.
*O Γιώργος Πένταρης ,είναι μαθηματικός, υπεύθυνος του Υπ.Οικονομικών στα Κομπιούτερς και αρθρογραφεί στον ΠΑΛΜΜΟ Γαλατσίου.
¨ομορφη η Αστραλία και οι άνθρωποί της αλλα οι χρηματαγορές περι άλλα τυρβάζουν και δε νοιαζονται πολυ για την ευτυχία των κατοίκων της..
