Ιστορίες για χρέη στην αρχαία Ελλάδα ..

Δημήτριος Ν. Πάνου*

1. Σεισάχθεια: Η πρώτη διαγραφή χρέους! Αθήνα, 594 π.Χ. Πριν το Σόλωνα στην Αθήνα ίσχυε ο θεσμός της υποδούλωσης για χρέη. Ο πολίτης που δεν μπορούσε να ξεπληρώσει το δανειστή του έχανε την ελευθερία του Με τη σεισάχθεια που σημαίνει ουσιαστικά «αποτίναξη βαρών» κι εντασσόταν στα μέτρα επανόρθωσης του Σόλωνα καταργούνταν τα χρέη των ιδιωτών προς τους ιδιώτες και το Δημόσιο, καταργήθηκε ο δανεισμός με εγγύηση το «σώμα» του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του, ενώ απελευθερώθηκαν  όσοι Αθηναίοι είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην Αθήνα κι επαναφέρθηκαν στην πόλη όσοι είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό.

2. Η πρώτη χρεωκοπία στον κόσμο! Δήλος, 454 π.Χ., ενώ η περίφημη  Αθηναϊκή συμμαχία είχε ανασυσταθεί, 13 πόλεις-κράτη προχώρησαν σε δανεισμό από το Ναό της Δήλου. Δέκα από αυτές στη συνέχεια δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα χρέη τους και προχώρησαν σε στάση πληρωμών, την πρώτη στην παγκόσμια ιστορία! Οι δυο δεν μπόρεσαν τελικά να τα αποπληρώσουν, ενώ οι υπόλοιπες οκτώ ζήτησαν αυτό που σήμερα αποκαλείται επαναδιαπραγμάτευση χρέους.

Οι αρχαίοι Έλληνες ως έμποροι αναγνώριζαν αυτό που αποκαλείται συνυπευθυνότητα χρέους, δηλαδή ότι ο δανειστής πρέπει να αναλαμβάνει μερίδιο του ρίσκου αν κάτι πάει στραβά. Άρα η στάση πληρωμών στην Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν άγνωστο φαινόμενο.Μετά από αυτό ο Περικλής μετέφερε το ταμείο της Συμμαχίας στην Ακρόπολη της Αθήνας και οι αποφάσεις λαμβάνονταν μόνο από την Αθήνα και ο φόρος οριζόταν από την Εκκλησία του Δήμου

3. Η πρώτη καταγεγραμμένη δημόσια δανειακή πράξη! Το 431π.Χ., ξεσπάει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος και οι κυβερνώντες της Σπάρτης και πολλών άλλων συμμαχικών τους πόλεων-κρατών, ελλείψει χρημάτων, δανείστηκαν άτοκα πόρους από τις αποταμιεύσεις των ιερών της Ολυμπίας και των Δελφών, που προορίζονταν θεωρητικά για τις τελετές και τη συντήρηση των ιερών χώρων.

4. Η πρώτη τρόικα! Η Αθήνα, το αντίπαλο στρατόπεδο, που σταδιακά καταστρεφόταν από τον Πελοποννησιακό πόλεμο, δανείστηκε από τους ναούς. Από το 426 π.Χ. μέχρι το 422 π.Χ. συνήψε τρία δάνεια με τους ιερείς των ναών της Αθηνάς Πολιάδος, της Αθηνάς Νίκης και της Αρτέμιδος, έπειτα από ιερά άλλων περιοχών και από το λαό που τον παρότρυναν οι υπεύθυνοι της πόλης να τους δανείσει τους πόρους του, προσφέροντας ως αντάλλαγμα κάθε είδους τιμές.

5. Ο Διονύσιος των Συρακουσών διαγράφει το χρέος του με υποτίμηση! Ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος,όταν δεν κατάφερε να μαζέψει χρήματα από άλλες πόλεις-κράτη, έδωσε διαταγή να του παραδώσουν οι Συρακούσιοι όλα τα χρήματά τους με την απειλή της θανατικής ποινής. Μόλις συγκέντρωσε όλα τα χρήματα μετέτρεψε τις δραχμές σε δίδραχμα και τους τα επέστρεψε κανονικά, μόνο που πλέον άξιζαν το μισό. Με τα υπόλοιπα μισά που κράτησε ξόφλησε τα χρέη του και κατάφερε να εξαφανίσει τα δημοσιονομικά προβλήματά του.

Tότε, ο σοφός Σόλωνας έκανε υπέρ του Λαού τη σεισάχθεια!

Σήμερα, δυστυχώς, κυβερνούν ηγετίδια, οσφυοκάμπτες και πράκτορες των ξένων οικονομικών ιμπεριαλιστών, που κατάντησαν την Ελλάδα «αποικία χρέους» και τους Έλληνες δουλοπαροίκους!

Έως πότε θα τους ανεχόμαστε;

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς!

*Δικηγόρος – Πολιτειολόγος

Βαθυ Κοκκινο

Eurobasket 2017: Ελλάδα - Γαλλία 87-95: Άργησε να ξυπνήσει και το πλήρωσε

Την ήττα με σκορ 87-95 γνώρισε η Εθνική Ελλάδας από την Γαλλία για την 2^η αγωνιστική του Eurobasket 2017. Οι διεθνείς μας «κοιμήθηκαν» στις τρεις πρώτες περιόδους του αγώνα και όταν ξύπνησαν και διεκδίκησαν κάτι στο ματς ήταν πλέον πολύ αργά.

Το μόνο θετικό στοιχείο ήταν ότι σττο τέταρτο δεκάλεπτο κατάφεραν να μειώσουν τη διαφορά από το -18 (57-75) στο -8 (87-95). Μέχρι τότε πάντως η άμυνά μας ήταν ανύπαρκτη, γεγονός που έδωσε στους Γάλλους μεγάλο προβάδισμα που δύσκολα θα μπορούσε να ανατραπεί. Πλέον το αυριανό παιχνίδι με την Σλοβενία είναι όλα τα λεφτά για τη «γαλανόλευκη».

Η Ελλάδα ξεκίνησε τον αγώνα με ένα σερί 5-0 με καλάθια των Μπουρούση και Καλάθη όμως οι Γάλλοι με δικό του 6-0 σερί πέρασαν γρήγορα μπροστά στο σκορ (5-6). Οι παίκτες του Μίσσα ξεκίνησαν δυνατά στην άμυνα και κατάφερναν να περιορίζουν τις προσπάθειες των Γάλλων όμως εμφανίστηκαν άστοχοι σε πολλά αμαρκάριστα σουτ, με αποτέλεσμα να μένουν πίσω στο σκορ.

Οι Γάλλοι έχοντας τον Φουρνιέ και τον Λοβέρν σε εξαιρετική κατάσταση βρήκαν τις απαντήσεις στην… χαλαρή μας άμυνα και κατάφεραν να επιβάλλουν τον ρυθμό, ανεβάζοντας σταδιακά τη διαφορά του σκορ. Η πρώτη περίοδος έκλεισε το -12 για τους Έλληνες (15-27)), όμως τα χειρότερα δεν είχαν έρθει ακόμα, αφού στο δεύτερο δεκάλεπτο τα πράγματα ήταν ακόμα πιο αποθαρρυντικά για τους διεθνείς μας που έβλεπαν τους Γάλλους να κάνουν ότι θέλουν.

Στη επιθετική εξίσωση των τρικολόρ μπήκε και ο Ντε Κολό που με δύ καλάθια σε νεκρό χρόνο έδωσε έμπνευση στους συμπαίκτες του και έτσι ξεκίνησαν να μας «κοπανάνε» τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα.

Από την Ελλάδα προσπάθησε ο Παπαπέτρου, όμως οι πόντοι του ήταν λίγοι για να μας επιτρέψουν αν βρισκόμαστε κοντά στην Γαλλία στο σκορ. Κάπως έτσι, οι Γάλλοι ολοένα και άνοιγαν την διαφορά, μέχρι το 36-55 του ημιχρόνου!

Η κατάσταση φάνηκε να αλλάζει στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου, όταν η άμυνά μας έσφιξε και βρήκαμε πόντους από τον Πρίντεζη, μειώνοντας στους 15 (42-57), όμως η αδυναμία μας να παίξουμε άμυνα στο πικ εντ ρολ των Γάλλων τους έδινε τη δυνατότητα να βρίσκουν πόντους και να συντηρούνται. Οι «τρικολόρ» επανέκαμψαν άμεσα, έτρεξαν το παιχνίδι και κατάφεραναν να βρίσκουν πάντα ότι ζητούσαν στο παρκέ, με την Ελλάδα να δείχνει ανήμπορη να αντιδράσει και να δώσει ενδιαφέρον στο ματς.

Μέσα σε όλα αυτά οι αντίπαλοί μας είχαν βαρεθεί να βρίσκονται και στη γραμμή των βολών, αφού τους κάναμε εύκολα και «φτηνά» φάουλ και κάπως έτσι το τρίτο δεκάλεπτο έκλεισε στο 57-75. Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο ήταν ο μόνος που προσπαθούσε, έχοντας τον Πρίντεζη συμπαραστάτη του στο σκοράρισμα. Με αυτά τα δεδομένα, ο αγώνας δύσκολα γύριζε.

Και εκεί που όλα έδειχναν ότι η Γαλλία θα έφτανε σε άνετη νίκη, η Ελλάδα θυμήθηκε το… dna της και επέστρεψε στο ματς χάρη σε τρία συνεχόμενα τρίποντα των Πρίντεζη και Σλούκα.

Η Ελλάδα εμφανίστηκε ανταγωνιστική επιτέλους και με τον Γιώργο Πρίντεζη να αναλαμβάνει τον ρόλο του αρχισκόρερ, κατάφερε να επιστρέψει στο ματς μειώνοντας σε 72-78 πέντε περίπου λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα.

Όμως η Γαλλία έδωσε στον Ντιαό τα ηνία και ο NBAερ τους κατάφερε με έξυπνο παιχνίδι να δίνει λύσεις, είτε με τις ασίστ του, είτε με δικά του καλάθια κι έτσι δεν άφησε τους Έλληνες να ολοκληρώσουν την ανατροπή τους.

Τελικά οι Γάλλοι έφτασαν σε μια νίκη που έδειχνε άνετη με την… ψυχή στο στόμα, σε έναν αγώνα που οι διεθνείς μας θα πρέπει να κρατήσουν μόνο το τέταρτο δεκάλεπτο. Αν ήμασταν πιο σοβαροί σε όλο το παιχνίδι, ίσως είχαμε άλλη τύχη. Ωστόσο, παίξαμε μονάχα ένα δεκάλεπτο μπάσκετ, οπότε θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι που δεν ηττηθήκαμε με πολύ μεγαλύτερη διαφορά.

Πρώτος σκόρερ για την Ελλάδα αναδείχθηκε ο Πρίντεζης με 22 πόντους, ενώ ο Λοβέρν με 21 ήταν αυτός που έκανε τη διαφορά για τους Γάλλους. 

Τα δεκάλεπτα: 15-27, 36-55, 57-75, 87-95

Ελλάδα (Μίσσας): Καλάθης 15, Μπουρούσης 7, Σλούκας 15 (5ρ., 7ασ.), Παππάς 8, Παπαγιάννης, Πρίντεζης 22 (9/16σ.), Παπανικολάου, Μάντζαρης 3, Αγραβάνης, Παπαπέτρου 5, Αντετοκούνμπο 12 (6ρ.).

Γαλλία (Κολέ): Σεραφάν 9, Ερτέλ 13, Λοβέρν 21 (11ρ.), Φουρνιέ 21, Ντε Κολό 16, Ντιαό 3, Βέστερμαν 2, Πουαριέ, Λαμπεϊρί 8, Τουπάν, Τζάκσον 2.

Παρακολουθήσατε τον αγώνα Live από το
Onsports.gr. gr

Η Μελάνια Τραμπ ντυμένη στα μαύρα

Στον Λευκό Οίκο και δίπλα από τον Ντόναλντ Τραμπ εμφανίστηκε η Μελάνια Τραμπ, η οποία ήταν υπέρλαμπρη αλλά και πολύ θλιμμένη. Η Μελάνια Τραμπ στεκόταν κοντά στον άντρα της στο Οβάλ Γραφείο φορώντας ένα μαύρο φόρεμα και δεν χαμογέλασε ούτε μία φορά.

Η θλιμμένη Μελάνια Τραμπ φαίνεται πως δεν απολαμβάνει ιδιαίτερα τον ρόλο της ως Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ. Βέβαια, δεν είναι λίγοι και εκείνοι που αναφέρουν ότι Μελάνια και Ντόναλντ περνούν κρίση στο γάμο τους. Άλλωστε, δεν είναι λίγα τα στιγμιότυπα που έδειχναν την Μελάνια φοβισμένη κοντά στον άντρα της.

Η Μελάνια Τραμπ πλέον έχει μετακομίσει στον Λευκό Οίκο και έχει αναλάβει πιο ενεργό ρόλο ως Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει ότι περνάει περισσότερες ώρες με τον Ντόναλντ Τραμπ. Αυτό, λένε πολλοί, είναι που την κάνει τόσο στενοχωρημένη.

Άγριο έγκλημα στο Περιστέρι: Νεκρός 41χρονος Έλληνας

Τον μαχαίρωσαν σε πλάτη και κοιλιά - Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές το διαμέρισμα του στην οδό Κύπρου ήταν ανακατεμένο ωστόσο δεν βρέθηκαν ίχνη παραβίασης - Εξετάζεται το σενάριο να άνοιξε την πόρτα στο δολοφόνο του

Νεκρός βρέθηκε το πρωί του Σαββάτου σε διαμέρισμα στο Περιστέρι ένας 41χρονος Έλληνας ο οποίος έφερε τραύματα στην πλάτη και την κοιλιά από αιχμηρό αντικείμενο, πιθανότατα μαχαίρι.

Τον άτυχο άνδρα βρήκε νεκρό συγγενής του που πήγε στο σπίτι του στην οδό Κύπρου 69 προκειμένου να δει αν είναι καλά καθώς δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματα της μητέρας του.

Ο 41χρονος έμενε με τη μητέρα του, η οποία επειδή βρισκόταν στην Κόρινθο για να δει τα εγγόνια της από την αδελφή του θύματος, τον αναζητούσε στο τηλέφωνο χωρίς να γνωρίζει το τραγικό περιστατικό.

Η τελευταία φορά που είδε κάποιος τον 41χρονο ήταν την περασμένη Πέμπτη καθώς από τότε τον αναζητούσε  η μητέρα του.

Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές το διαμέρισμα του 3ου ορόφου ήταν ανακατεμένο ωστόσο δεν βρέθηκαν ίχνη παραβίασης στην πόρτα του.

Το στοιχείο αυτό κάνει τους αστυνομικούς να εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο ο 41χρονος να άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματός του στο δολοφόνο του.









Protothema.gr-Δημήτρης Πώποτας, Aρια Καλύβα,  Λίνα Κεκέση 02/09/2017

Νύχτα τρόμου στο Παρίσι: Εκκενώθηκε ο πύργος του Αϊφελ -Συνελήφθη ύποπτος

Κινητοποίηση μετά από αναφορές για έναν άνδρα με όπλο και μαχαίρι στο εμβληματικό μνημείο - Επιχείρηση για τη μεταφορά τουριστών από το σημείο

Συναγερμός στις δυνάμεις ασφαλείας στο Παρίσι σήμανε το βράδυ της Παρασκευής, καθώς αποκλείστηκε σε μεγάλη ακτίνα η περιοχή περιμετρικά του Πύργου του Άιφελ, ενώ δόθηκε εντολή να εκκενωθεί ο σταθμός του τρένου Gare du Nord στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας.

Σύμφωνα με πληροφορίες από τη γαλλική αστυνομία, υπήρξαν αναφορές για περιστατικό με όπλο στον Πύργο του Άιφελ, ενώ στήθηκε επιχείρηση για την ασφαλή μεταφορά ενός αριθμού τουριστών που βρίσκονταν στο σημείο, καθώς πρόκειται για το πλέον πολυσύχναστο μέρος της γαλλικής πρωτεύουσας.

Νωρίτερα, οι τουρίστες είχαν κλειδωθεί για λόγους ασφαλείας εντός των εγκαταστάσεων του Πύργου, πριν απομακρυνθούν με τη βοήθεια των ειδικών δυνάμεων.



Όπως αναφέρουν γαλλικές πηγές, η καταγγελία έκανε λόγο για έναν άνδρα με όπλο και μαχαίρι, ο οποίος είχε κλειστεί σε ασανσέρ στον Πύργο του Άιφελ.

Αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν πως συνελήφθη ένας ύποπτος, ο οποίος βρισκόταν στον δεύτερο όροφο του Πύργου του Άιφελ και συμπεριφερόταν περίεργα.

Ο σταθμός του τρένου, σύμφωνα με τις γαλλικές αρχές, εκκενώθηκε για λόγους ασφαλείας και μόνο η πλατφόρα της γραμμής του Eurostar.

Υποψήφιος για την Κεντροαριστερά ο Σταύρος Θεοδωράκης. Κηρύσσει ανένδοτο αγώνα

Επισήμως υποψήφιος για την Κεντροαριστερά και ο Σταύρος Θεοδωράκης. Η ανακοίνωση του αναλυτικά, οι προτεραιότητες που θέτει

Ο Σταύρος Θεοδωράκης ανακοίνωσε και επίσημα την υποψηφιότητά του για την ηγεσία του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς.

Μεταξύ άλλων τονίζει: "Τώρα ήρθε η στιγμή για το επόμενο βήμα. Να σπάσουμε τα φράγματα. Να σπείρουμε τις αρχές και τις αξίες μας σε νέα χωράφια. Να δουν οι πολίτες της λογικής -σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι, οικολόγοι, κυρίως οι νέοι- ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Ήρθε η ώρα, επιτέλους, να κάνουμε όλοι μαζί τη μεγάλη υπέρβαση".

Ενώ οι προτεραιότητες που θέτει είναι οι εξής:

"-Οι εργαζόμενοι δεν είναι μηχανές είσπραξης φόρων

-Το δημόσιο δεν είναι κομματικό λάφυρο

-Οι νέοι δεν είναι είδος προς εξαγωγή".

Αναλυτικά η ανακοίνωση του που συνοδεύεται από το μήνυμα του σε βίντεο:

Γιατί ασχολούμαστε με την πολιτική;

Εγώ μπήκα στην πολιτική γιατί πίστεψα ότι μπορεί να αλλάξω τη ζωή των ανθρώπων. Όχι της οικογένειάς μου, αλλά όλων αυτών που παλεύουν καθημερινά, τόσα χρόνια, χωρίς αποτέλεσμα.

Έπειτα από 8 χρόνια μνημόνια και θυσίες, η Ελλάδα αντιμετωπίζεται, ακόμα και σήμερα, διεθνώς, ως μια περίπτωση αποτυχίας. Ο λαός, όμως, δεν απέτυχε! Η χώρα δεν απέτυχε! Εκείνο που απέτυχε, εκείνο που χρεοκόπησε είναι το μοντέλο που κυριαρχεί. Κρατισμός, αναξιοκρατία, λαϊκισμός! Εξ ου και το διαζύγιο των πολιτών από τα κόμματα.

Το Ποτάμι, τα τρία αυτά χρόνια, κατάφερε πολλά. Γι΄ αυτό οι εθελοντές του, εγώ, όλοι μας, δεχτήκαμε αυτές τις πρωτοφανείς επιθέσεις από τους βολεμένους των κομματικών μηχανισμών, των συντεχνιών και των συμφερόντων. Δεν δειλιάσαμε όμως! Συνεχίσαμε να λέμε τις πικρές αλήθειες και τις λύσεις που έχει ανάγκη ο τόπος. Και σήμερα όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν τη μεγάλη χρησιμότητα του Ποταμιού στον τόπο.

Τώρα, όμως, ήρθε η στιγμή για το επόμενο βήμα.

Να σπάσουμε τα φράγματα. Να σπείρουμε τις αρχές και τις αξίες μας σε νέα χωράφια. Να δουν οι πολίτες της λογικής -σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι, οικολόγοι, κυρίως οι νέοι- ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Ήρθε η ώρα, επιτέλους, να κάνουμε όλοι μαζί τη μεγάλη υπέρβαση. Να γυρίσουμε την πλάτη σε αυτούς που έχουν αποτύχει, σε αυτούς που έχουν δείξει τα όριά τους.

Αποφάσισα, λοιπόν, να πρωταγωνιστήσω στη δημιουργία ενός νέου, μεγάλου, προοδευτικού Κινήματος.

Το σχέδιό μου είναι απλό: Ανοιχτό κέντρο και ανένδοτος αγώνας για μια δίκαιη πατρίδα!

Δουλειές και ίσες ευκαιρίες για όλους.

Οι προτεραιότητες είναι χαρτογραφημένες:

-Οι εργαζόμενοι δεν είναι μηχανές είσπραξης φόρων

-Το δημόσιο δεν είναι κομματικό λάφυρο

-Οι νέοι δεν είναι είδος προς εξαγωγή

Οι πολίτες πρέπει να χαιρόμαστε τις γειτονιές μας. Πρέπει να χτίσουμε, σε νέες βάσεις, μια Ελλάδα που παράγει και δημιουργεί.

Η ώρα είναι 8 το πρωί. Αυτή την ώρα ανεβαίνουν τα πρώτα ρολά. Κι εγώ ξεκινώ αυτόν τον όμορφο προεκλογικό αγώνα. Μέχρι τον Νοέμβριο θα προσπαθήσω να περπατήσω όλους τους δρόμους της Αθήνας, τις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας.

Να συζητήσουμε. Μπορούμε να τα καταφέρουμε: Να συναντηθούμε και να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα . Να αλλάξουμε την Ελλάδα.

Αρκεί να πιστέψουμε στη δύναμή μας.

Αρκεί να κάνουμε ένα άλμα μεγαλύτερο από τη φθορά.

NEWS.gr

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ:

Προς πολυκομματικό φορέα της Κεντροαριστεράς, τρέχουν για τις υπογραφές

Υποψήφιος και ο Γιάννης Μανιάτης για την Κεντροαριστερά

Κεντροαριστερά: Κάλπες το Νοέμβριο, παράβολο 2.000 ευρώ για τους υποψήφιους

ΓΡΑΜΜΟΣ : Αντάρτισσα και Χωροφύλακας μας διδάσκουν από τη χαράδρα του Χάρου

Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΖΙΜΑ*

Μου τηλεφώνησε μετά τον Δεκαπενταύγουστο του 2009. “Ξέρεις τι είναι σε λίγες μέρες;”, με ρώτησε.
Της απάντησα πως δεν μου έρχεται στο νου κάτι σημαντικό.
“Είναι τα εξήντα χρόνια από την ήττα στο Γράμμο και θέλω να με πας να δω για τελευταία φορά προτού πεθάνω τα μέρη που πολέμησα…”, μου είπε διστακτικά.

Πως μπορούσα να της αρνηθώ; Την κυρα Ντίνα (Κωνσταντινια Καρυοφίλη) τη γνώρισα στα τέλη της δεκαετίας του 80.

Εργαζόμουν στα ΝΕΑ τότε και εκείνη ήταν θυρωρός στην επί της Αγίας Σοφίας 10 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, οικοδομή, όπου στεγαζόταν τα γραφεία του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη.

Την είχε φέρει ως θυρωρό ο ιδιοκτήτης της πολυκατοικίας Βίκτορας Παπαδόπουλος, ένας αριστερός εργολάβος, που βοηθούσε επαναπατρισμένους πολιτικούς πρόσφυγες να ορθοποδήσουν.

Λεβεντο-γυναίκα παρά το προχωρημένο της ηλικίας της. Δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί της σε ό, τι είχε να κάνει με την τάξη και την…πειθαρχία στην οικοδομή.

“Μια μέρα θέλω να σου πω την ιστορία μου και μην την γράφεις αν δεν την βρεις ενδιαφέρουσα”, μου είπε ένα πρωί που ήρθε κλεφτά στο γραφείο, εκμεταλλευόμενη την απουσία του Δημητρη Γουσίδη, του διευθυντή, τον οποίο έτρεμε.

“Ευχαρίστως κυρα Ντινα” της είπα, “να μου τα πεις κάποια στιγμή που θα βρούμε χρόνο”.
Η αλήθεια είναι πως δεν “καιγόμουν” για ένα τέτοιο ρεπορτάζ, πιστεύοντας ότι θα είναι και αυτή μια ιστορία περίπου ίδια μ εκείνη χιλιάδων που πολέμησαν και ταλαιπωρήθηκαν στον εμφύλιο.
Αμ δεν ήταν.

Καθώς ταξιδεύαμε για τον Γράμμο- Αύγουστος του 2009- για λογαριασμό της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ πλέον,παρέα με τον φωτορεπόρτερ Αλέξανδρο Αβραμίδη, μου εξήγησε πως θέλει να πάει ακριβώς στο…Χάρο.

“Βιάζεσαι πολύ κυρα Ντινα ν ανταμώσεις τον χάρο, έχεις ακόμα χρόνια”, σχολίασα.
Δεν αντέδρασε. Ίσως και να μην άκουσε τι της είπα μια και η σκέψη της ταξίδευε ήδη με το που ξεκινήσαμε απο την Θεσσαλονίκη, πίσω, μέσω της μηχανής του χρόνου.

Δεκαοχτάχρονη κοπέλα, αρραβωνιασμένη μ έναν αριστερό που είχε βγει ήδη με τους αντάρτες του ΔΣΕ στο βουνό το 1947, ζούσε με την μάνα της στο Χιλιόδεντρο Καστοριάς όταν μια νύχτα χωροφύλακες χτύπησαν την πόρτα του σπιτιού τους.

Μάζεψαν την Κωνσταντινιά, την μετέφεραν στη πολη της Καστοριάς όπου αφού την βασάνισαν και την κούρεψαν γουλί, την άφησαν μερικές μέρες μετά.

Ο δρόμος πλέον για εκείνη, μια γυναίκα κουρεμένη γουλί, οδηγούσε μόνο στον ανήφορο, το βουνό και από εκεί όπως αποδείχθηκε, στην “κόλαση”. .
Νταρντάνα και όμορφη γυναίκα, πανέξυπνη και δεινή πολεμίστρια , δεν άργησε να ανέβει στην ιεραρχία του στρατού των ανταρτών και να φτάσει να γίνει επικεφαλής ομάδας των πιο επίλεκτων καταδρομέων στον Γράμμο.

“Επειδή λόγω της θέσης μου γνωρίζω απόρρητα πράγματα, η ηγεσία είχε βάλει στην ομάδα μου έναν ελεύθερο σκοπευτή, που είχε εντολή με το που θα με συλλάβουν, να με εκτελέσει κατ ευθείαν”.

Το αυτοκίνητο διέσχιζε ΄τον δύσκολο αυτοκινητόδρομο της Δυτικής Μακεδονίας, καταπίνοντας χιλιόμετρα με προορισμό το Νεστόριο της Καστοριάς και από εκεί μέσω της Κοτύλης στον Χάρο. Την φοβερή χαράδρα του Γράμμου που κατάπιε χιλιάδες κορμιά, από τη μια και από την άλλη πλευρά.

Κάποια στιγμή την ρώτησα αν θα είχε αντίρρηση περνώντας από το Νεστόριο να πάρουμε μαζί μας έναν ογδονταπενταχρονο ντόπιο που στον εμφύλιο είχε πολεμήσει ως χωροφύλακας εναντίον του ΔΣΕ, στον Χαρο.
Τον είχα γνωρίσει σε μια άλλη δημοσιογραφική αποστολή στην περιοχή, αλλά δεν ήξερα καν εάν ζούσε.

“Ας έρθει”, απάντησε και συνέχισε την αφήγησή της. Πολύ πριν τον περίφημο “ελιγμό”, το πέρασμα δηλαδή μέσα σε μια νύχτα ολόκληρου του στρατού των ανταρτών, από τον Γράμμο στο Βίτσι, κάτω από τη “μύτη” των δυνάμεων του Εθνικού Στρατού, η ηγεσία του ΔΣΕ ανέθεσε σε ισχυρή δύναμη κομάντος με επικεφαλής την Κωσταντινιά, την φύλαξη του Χάρου, με εντολή να κρατήσουν πάση θυσία την αυχένα, μέχρις ότου ολοκληρωθεί η διαφυγή στο Βίτσι.

“Είκοσι μέρες πριν, μας μετέφεραν σ ένα μέρος στο Γράμμο για προετοιμασία και ξεκούραση, δίχως να ξέρουμε ακριβώς τι θα κάναμε. Πρωτοφανές για μας, το συσσίτιο είχε κάθε μέρα κρέας, φρούτα, γλυκά και ελάχιστη εκπαίδευση…”.
Εκεί, στο “θέρετρο”, θα εξελιχθεί μια ιστορία συγκλονιστική.

“Μια μέρα ο φρουρός με ειδοποίησε ότι ένα μικρο παιδί είχε έρθει στην είσοδο του καταυλισμού και έλεγε πως αναζητεί την αδερφή του. Οι αντάρτες του είπαν να εξαφανιστεί αλλά εκείνο επέμενε. Τι είχε γίνει; το παιδί καταγόταν από ένα χωριό της Ηπείρου, ήταν δώδεκα χρονών, και οι γονείς του είχαν σκοτωθεί στο αντάρτικο, στο βουνό και από την οικογένεια είχαν απομείνει ο μικρός και η δεκαοχτάχρονη αδερφή του. Όταν όμως οι εφεδρείες στο Γραμμο στέρεψαν και άρχισαν οι υποχρεωτικές στρατολογίες μια μέρα οι αντάρτες πήραν και την αδερφή του.

Αυτό θέλησε να την ακολουθήσει αισθανόμενο ότι μένει μόνο, αλλά δεν το άφησαν οι αντάρτες και έκτοτε άρχισε να περιπλανιέται στο Γράμμο και να την αναζητεί. Φαίνεται ότι κάπου έμαθε ότι ήταν στο στρατόπεδο μας και ήρθε. Όταν το είδε η αδερφή του κλαίγοντας το παρακάλεσε να φύγει ώστε να σωθεί κάποιος από την οικογένεια. Εκείνο όμως ήταν ανένδοτο. Και που να πήγαινε χωρίς κανέναν στον κόσμο; πήρα την απόφαση και του είπα να μείνει μαζί μου και να μου κρατάει τις δεσμίδες στην τουρτούρα (μυδράλιο)”.
Ώσπου μια νύχτα πήραν εντολή να αναπτυχθούν στο χείλος της χαράδρας του Γράμμου.
“Ανοίξαμε ορύγματα και πήραμε θέσεις. Το πρωϊ μας εντόπισαν και άρχισαν οι μάχες. Τι μάχες, μακελειό….”.
Το αυτοκίνητο πέρασε την Κοτύλη, μπήκαμε σ έναν χωματόδρομο, και πλησιάσαμε την “πλακαριά” της Χαράδρας.

Μαζί μας και ο υπέργηρος χωροφύλακας, ο θανάσιμος εχθρός της την εποχή εκείνη.
Αντρέα Ρέβα τον έλεγαν και καταγόταν από το χωριό Κυψέλη Καστοριάς.
Με το που μπήκαμε στο κατάφυτο και γαλήνιο τώρα “βουνό του μίσους”, σταμάτησε την αφήγηση. Ο νους της ταξίδευε αλλού. Δεν μου ήταν δύσκολο να φανταστώ που ακριβώς και δεν την ενόχλησα.

Κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο, ο Αλέξανδρος έστησε στην κατάλληλη θέση τον τρίποδα και συνεχίσαμε πεζή προς τον τόπο της θυσίας.

Έσερναν ασθμαίνοντας τα βήματά τους. Η διαδρομή προς τον…Χάρο είναι ανηφορική και τους ώμους τους βάραιναν ογδόντα τέσσερα χρόνια.

Η ομίχλη που τύλιγε το βουνό έκανε το εγχείρημα επικίνδυνο.

Ενα στραβοπάτημα στο δύσβατο μονοπάτι μπορούσε να τους γκρεμίσει στο βάθος της αιματωβαμένης χαράδρας, που “καταβρόχθισε” στον εμ΄φυλιο εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.

Οι στιγμές ήταν δύσκολες και για τους δυο. Καθώς η κλεψύδρα της ζωής τους άδειαζε εκπλήρωναν μια επιθυμία τους: Να περπατήσουν για ύστατη φορά στα μονοπάτια όπου εξήντα χρόνια πριν “ο ένας τον άλλον έψαχναν για ν αλληλοσφαγούνε” και να αποτίσουν φόρο τιμής σ αυτούς που άφησαν μαζί με τα νεανικά τους κορμιά, τις ελπίδες και τα όνειρά τους σε μια πλαγιά, σε κάποια ρεματιά της ρημαγμένης τότε ορεινής Ελλάδας.
Πάρα τα χρόνια οι μνήμες ήταν ζωντανές και για τους δυο. Πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, άλλωστε, με τα όσα βίωσαν;

Ποιος ήξερε; ισως και να βρέθηκαν καποια στιγμη σε απόσταση βολής ο ένας με τον άλλο ή και να αλληλοπυροβολήθηκαν.

Αφηγήθηκαν ιστορίες απο τις μάχες, έδειξαν ο ένας στον άλλο τα τραύματά του. Όταν όμως η κουβέντα έφτασε στο ποιος είχε το δίκιο και ποιός το άδικο, οι δυο τους έπιασαν τα “χαρακώματα”.

“Ο αγώνας μας ήταν ιερός, πολεμούσαμε για ιδανικά, εσείς για ποιο σκοπό το κάνατε; ”, είπε σε έντονο ύφος κάποια στιγμή στον “αντίπαλο” η παλιά αντάρτισα και η απάντησή του: “καλά που δεν μας κερδίσατε γιατί θάμασταν χαμένοι τώρα…”. Μπηκα στη “μεση” αλλάζοντας κουβένα.

Οι δυό τους περπάτησαν, υποβασταζόμενος μερικές φορές ο ένας απο τον άλλο, στο χείλος του γκρεμού του Χάρου, μιας στρατηγικής σημασίας κορυφής, σε υψόμετρο 1.700 μέτρων για την κατάληψη της οποίας απο τον Εθνικό Στρατό χρειάστηκαν μάχες εβδομήντα ημερών στις οποίες χάθηκαν χιλιάδες ζωές και απο τις δυο πλευρές και έπεσαν οι πρώτες, παγκοσμίως, βόμβες ναπάλμ.

Η Κωνσταντινία μονολογεί: “Εδώ έγινε μακελειό. Οι στρατιώτες έκαναν εφόδους και τους θερίζαμε σαν στάχυα.Στα χαρακώματά μας οι συμπολεμιστές μου σκοτώνονταν σαν σπουργίτια. Πολεμούσα μέρα νύχτα βουτηγμένη σε λάσπη απο χώμα και αίμα των νεκρών συναγωνιστών μου. Ο Χάρος έφαγε πολλά παλικάρια,”.

“Πως να σας βγάλουμε απο αυτούς τους γκρεμούς και τις σπηλιές όπου ήσασταν τρυπωμένοι και πολεμούσατε;” είπε ο χωροφύλακας στην αντάρτισα και εκείνη σχολίασε: “εμείς δεν νικηθήκαμε, προδοθήκαμε απο την ηγεσία μας..”.

Ρώτησα και τους δυο αν σκότωσαν ανθρώπους. Δεν απάντησαν, έδειξαν όμως να μην αισθάνονται άνετα.

Η Κωνσταντινιά συνέχισε να ξεδιπλώνει μνήμες από την χαράδρα του θανάτου. Ήθελε να τα βγάλει από μέσα της.

“Ένα πρωί, με το χάραμα, βγήκα περιπολία στην χαράδρα με άλλους δυο συναγωνιστές. Κάποια στιγμή σ ένα πέρασμα πάτησα πάνω σε κάτι κλαδιά όπου όμως λούφαζε ένας στρατιώτης του εχθρού που είχε στήσει ενέδρα. Άκουσα ένα μεταλλικό κλικ και είδα από κάτω τον στρατιώτη να τραβάει την ξιφολόγχη για να με χτυπήσει. Ενστικτωδώς πάτησα την σκανδάλη του αυτομάτου και τον γάζωσα. Πεθαίνοντας εκείνος με δάγκωσε στο πόδι και η δαγκωματιά δεν έφυγε ποτέ…”,. Μου δείχνει την ουλή. Ανατρίχιασα.

Την ρωτώ για το παιδάκι. Μου λέει πως περνούσε τις ταινίες στην “τουρτούρα” μέσα στον χαλασμό στο όρυγμα και έκλαιγε.

“Οταν εγκαταλείψαμε τον Χάρο, ο μικρός επέζησε αλλά μετά φεύγοντας για τις “λαίκες δημοκρατίες” τον έχασα, δεν ξέρω τι απέγινε.

Περπάτησαν στον αυχένα του Χάρου όπου σήμερα έχει τοποθετηθεί (απο το ΚΚΕ) μια επιτύμβια στήλη στη μνήμη τεσσάρων νεαρών πολεμιστών του ΔΣΕ οι οποίοι ενώπιον του κινδύνου να συλληφθούν απο τον ανίπαλο βούτηξαν στον γκρεμό και αυτοκτόνησαν.

Η αντάρτισα κατευθύνθηκε βουρκωμένη στο μνημείο.
“Αχ Χάρε, έγινες πραγματικός χάρος, μας έφαγες τα καλύτερα παιδιά και τις πιο όμορφες κοπέλες” αναφώνησε.

Ο στρατιώτης δεν πλησίασε.Το ίδιο και εκείνη όταν αμέσως μετά κατευθυνθήκαμε λίγο παρακάτω στο σημείο όπου μια μαρμάρινη στήλη θυμίζει την σφαγή οχτώ χωροφυλάκων απο ένοπλες κομμουνιστικές ομάδες το 1946.

Δεν κατέβηκε καν απο το αυτοκίνητο.

“ Προσεξτε που πατάτε, περπατάμε πάνω σε πτώματα, δεν υπάρχει κομμάτι γης σ αυτή την περιοχή που να μην έχει απο κάτω της ένα παλικάρι και απο τις δυο πλευρές”, ήταν η ανατριχιαστική παρατήρηση της Καρυοφύλη.

Ο ήλιος είχε σταθεί ψηλά, πλησίαζε το δειλινό και τα μολυβένια σύννεφα απο το Ιόνιο και την Αδριατική άρχισαν να συσωρεύονται στο “βουνό του αίματος” .
Στο Γράμμο ο καιρός αλλάζει απο στιγμή σε στιγμή και ήταν ώρα να φύγουμε.

Πως αισθάνεστε; τους ρώτησα καθώς κατεβαίναμε αμίλητοι το μονοπάτι.

“Ήταν άσχημα χρόνια, να μην ξανάρθουν ποτέ.Δεν θέλω να τα βλέπω ούτε στην τηλεόραση”, απάντησε ψύχραιμα ο στρατιώτης.
Η αντάρτισα κοντοστάθηκε.Κοίταξε ανέκφραστη για τελευταία φορά προς το Χάρο , κάθισε στο έδαφος και ξεκίνησε το μοιρολοϊ.

“Θέλω να κλάψω αλλά δεν έχω δάκρυα. Θέλω να βγω και να φωνάξω σηκωθείτε παλικάρια αλλά η φωνή μου δεν θ ακουστεί στις γεμάτες νεκρούς χαράδρες. Αφησα τα νειάτα μου σ αυτό το βουνό και γεύτηκα την προδοσία. Δεν πρέπει ποτε πια να φτάσουμε σε τέτοες καταστάσεις. Μας έσυραν στο βουνό σε μια προδομένη υπόθεση.Το κρίμα στο λαιμό του Ζαχαριαδη, του Μαρκού, του Γουσια και του Βλαντα.”.
Στο καφενείο της Νεας Κοτύλης, ανταρτόπληκτου χωριού του Γράμμου, οι πρωην μισητοί αντίπαλοι απόλαυσαν το τσίπουρο της “συμφιλίωσης” και αποχωρίστηκαν.

Δεν συναντηθηκαν ποτέ πια., Ακολούθησαν ο κάθε ένας την μοίρα της τραγικής εκείνης γενιάς που φεύγει σιγά-σιγά παίρνοντας μαζί της μίση και πάθη της ταραγμένης εποχής της.
“Τώρα ησύχασε η ψυχή μου”, μου είπε η αντάρτισσα καθώς επιβιβαζόταν στο αυτοκίνητ και βυθίστηκε σ ένα βουβό κλάμα.

Τα βάσανα αυτής της “προδομένης αντάρτισσας” όμως δεν τέλειωσαν με το που βγήκε ζωντανή από τον Χάρο. Κάπου στο Γράμμο γνώρισε έναν αξιωματικό του ΔΣΕ, τον καπεταν Σταθη, έμεινε έγκυος, και γέννησε μια κόρη στην Αλβανία, την οποία ‘όμως έχασε, όταν ο στρατός του Ζαχαριαδη συνετρίβη, και τα υπολείμματα έφυγαν με προορισμό τις “λαϊκες δημοκρατίες”.
Η Κωνστανιά με σοβιετικό πλοίο μέσα σε αμπάρια με πίσσα, θα φτάσει μαζί με άλλους συντρόφους της στην Τασκένδη, όπου θα τοποθετηθεί από τους Ρώσους σε μια από τις “κρυφές” πόλεις, όπου φτιάχνονταν πύραυλοι και αεροπλάνα. Ηταν από εκείνες που αποκαλύφθηκαν μετα την καταρρευση της ΕΣΣΔ και μέχρι τότε δεν υπήρχαν ούτε στους χάρτες, ενω οι πολίτες απαγορευόταν να μετακινηθούν.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, θα εντοπίσει την κόρη της μέσω του Ερυθρού Σταυρού στην Ουγγαρία και θα την φέρει κοντά της.

Αλλά και εκεί στην “μεγάλη σοσιαλιστική πατρίδα”, θα γευθεί την κομματική προδοσία. ΄Τον έναν από τους δυο μισθούς που έπαιρνε, λόγω του ότι εργαζόταν σε τομέα “υψηλής ευθύνης”, αποφάσισε να τον στέλνει στην Ελλάδα, στην “κολεκτίβα της Μακρονήσου”, όπου ήταν ο εξόριστος πατέρας της.

Ο μισθός αυτός δεν έφτανε ποτέ. Τον κατακρατούσε το κόμμα στην Τασκενδη.
Έτσι μια μέρα, πήγε στην κομματική της οργάνωση τους πέταξε κατάμουτρα το κομματικό βιβλιάριο και έφυγε.

Με τον επαναπατρισμό της τάχθηκε φανατικά υπέρ του ΠΑΣΟΚ και έσταζε δηλητήριο εναντίον της ηγεσίας του ΚΚΕ στην οποία έριχνε την ευθύνη για το “ελληνικό αίμα” που χύθηκε αλλά και για και το μίσος που ακολούθησε και δίχασε τους Έλληνες.

Με την κυρα Ντίνα δεν χαθήκαμε μετά τον Γράμμο. Μου τηλεφωνούσε συχνά για να με ευχαριστήσει γιατί την βοήθησα να να εκπληρώσει την τελευταία της επιθυμία, το “προσκύνημα” στο Γραμμο, δηλαδή, αλλά και να επαινέσει την “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, που φιλοξένησε τότε μέρος της συγκλονιστικής ιστορίας της.

Μια μέρα μείναμε τρεις ολόκληρες ώρες μαζί μα τον καλό φιλο Γιώργο Γουσια στο σπίτι της και μας αφηγήθηκε στην κάμερα την περιπέτειά της.

Μου είπε τότε ότι θα γράψει και η ίδια ένα βιβλίο και την ενθάρρυνα γι αυτό. Το σάκχαρο όμως τής είχε κάνει ήδη ζημιά. Της τηλεφώνησα μέσα στο καλοκαίρι για να μιλήσουμε γύρω από το βιβλίο της και αν χρειαζόταν κάποια βοήθεια. Δεν απαντούσε κανείς στο σπίτι, ούτε η κόρη της. Πήγαμε με τον Γιώργο στην πολυκατοικία στην οδό Αριανού στην Καλαμαριά, αλλά το διαμέρισμα ήταν ερμητικά κλειστό. Μια γειτόνισά μας είπε ότι πέθανε τέτοιες μέρες πέρυσι.
Της είχαν κόψει και το άλλο πόδι και δεν το άντεξε. Βυθίστηκε σε βαριά κατάθλιψη και εκεί ο μπαγασας χάρος, τον οποίο αγνόησε περιφρονητικά στο Γράμμο, τη βρήκε αδύναμη, σωματικά και ψυχικά και πήρε την ρεβάνς.
Στη μνήμη αυτής της γυναίκας που βίωσε με τον πιο τραγικό τρόπο την διάψευση της ελπίδας και την προδοσία, γράφτηκαν, ως κατευόδιο, οι παραπάνω γραμμές. Ήταν, εξάλλου, για μένα μια συναρπαστική δημοσιογραφική εμπειρία.

*Ο Σταύρος Τζίμας είναι δημοσιογράφος και το υπέροχο αυτό κείμενο  δημοσιεύτηκε χθες στο Χρονολόγιό του, στο Facebook, απ’ όπου το δανειστήκαμε για να το μοιραστούμε μαζί σας. 

Τρόμος.Στους 44 οι νεκροί από τον τυφώνα Χάρβεϊ, 19 αγνοούνται

Το Τέξας μετρά τις πληγές του μετά το πέρασμα της τροπικής καταιγίδας Χάρβεϊ που άφησε πίσω της τουλάχιστον 44 νεκρούς και ζημιές δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Οι επιχειρήσεις διάσωσης και οι εκκενώσεις κτιρίων συνεχίζονται σήμερα στην Πολιτεία Τέξας, όπου η ύφεση των ακραίων καιρικών φαινόμενων και η υποχώρηση των υδάτων αρχίζουν να αποκαλύπτουν το εύρος των ζημιών που άφησε πίσω της η τροπική καταιγίδα Χάρβεϊ που έχει κοστίσει τη ζωή σε 44 ανθρώπους μέχρι στιγμής.

Στην κομητεία Όραντζ, στα σύνορα του Τέξας με τη Λουιζιάνα, η Εθνοφρουρά εξακολουθεί να απομακρύνει ανθρώπους που ήταν εγκλωβισμένοι εξαιτίας των πλημμυρών, ενώ οι ασθενείς του νοσοκομείου της περιοχής αναγκάστηκαν να το εκκενώσουν καθώς υπάρχουν φόβοι για νέες πλημμύρες από την υπερχείλιση ενός κοντινού ποταμού.

Συνολικά είχε ζητηθεί σε περίπου 779.000 Τεξανούς να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ενώ ακόμη 980.000 έφυγαν οικειοθελώς μπροστά στον κίνδυνο πλημμύρας από τους υπερχειλισμένους ποταμούς και τις δεξαμενές, σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας. Στην πόλη Μπομόν, που βρίσκεται 130 χιλιόμετρα ανατολικά του Χιούστον, έχει διακοπεί η παροχή νερού.

Μέχρι στιγμής τουλάχιστον 44 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους σε έξι κομητείες, περιλαμβανομένου του Χιούστον, σύμφωνα με τις αρχές, ενώ ακόμη 19 άνθρωποι αγνοούνται.

Η διακοπή της υδροδότησης και οι κίνδυνοι για την υγεία που προκαλούνται από τις πλημμύρες είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πλέον οι περισσότεροι κάτοικοι του Τέξας.

Σε αυτά προστίθεται και ο φόβος χημικής μόλυνσης μετά την έκρηξη που σημειώθηκε στο εργοστάσιο χημικών της Arkema, από το οποίο εκλύθηκε «εξαιρετικά επικίνδυνος καπνός», όπως προειδοποίησε ο διευθυντής της ομοσπονδιακής υπηρεσίας αντιμετώπισης εκτάκτων περιστατικών (Fema) Μπροκ Λονγκ. Οι αρχές γνώριζαν εδώ και ημέρες ότι υπήρχε κίνδυνος γι αυτό είχαν αποκλείσει την περιοχή σε ακτίνα περίπου 3 χιλιομέτρων.

Ο Χάρβεϊ ήταν ο πιο ισχυρός κυκλώνας που έχει πλήξει την Πολιτεία αυτή των ΗΠΑ εδώ και 50 χρόνια. Η καταστροφική του πορεία ξεκίνησε την περασμένη Παρασκευή και έκτοτε έχει υποβαθμιστεί σε τροπική καταιγίδα, καθώς κατευθύνεται προς το εσωτερικό της χώρας.

Οι υλικές ζημιές που έχουν προκληθεί από τον Χάρβεϊ εκτιμώνται σε 30 με 100 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι 100.000 νοικοκυριά έχουν πληγεί από τα ακραία καιρικά φαινόμενα.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, που θα επισκεφθεί ξανά αύριο, Σάββατο το Τέξας, αναμένεται να ζητήσει από το Κογκρέσο την αποδέσμευση 5,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την ανακούφιση των πληγέντων, ενώ όπως ανακοίνωσε η εκπρόσωπός του Σάντρα Σάντερς θα δωρίσει ένα εκατομμύριο δολάρια από την προσωπική του περιουσία.

Ο κυβερνήτης του Τέξας Γκρεγκ Άμποτ έχει δηλώσει ότι η Πολιτεία του ίσως χρειαστεί περισσότερα από 125 δισεκατομμύρια δολάρια από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Εξάλλου ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μάικ Πενς που επισκέφθηκε χθες τους πληγέντες από τον Χάρβεϊ στην πόλη Ρόκπορτ, επεσήμανε ότι 311.000 άνθρωποι έχουν ήδη κάνει αίτηση για να λάβουν βοήθει

«Ο αμερικανικός λαός είναι μαζί σας. Είμαστε εδώ σήμερα, θα είμαστε εδώ αύριο, και θα είμαστε εδώ κάθε ημέρα μέχρις ότου η πόλη αυτή, η Πολιτεία αυτή και η περιοχή ανοικοδομηθούν», τόνισε ο Πενς μιλώντας έξω από μια κατεστραμμένη εκκλησία.

Στο μεταξύ οι τιμές του πετρελαίου αυξήθηκαν χθες κατά περισσότερο από 13%, καθώς σχεδόν το ένα τέταρτο των πετρελαιοπηγών των ΗΠΑ βρίσκονται στο Τέξας και έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας προκαλώντας ανησυχία για ελλείψεις.             Από ΑΠΕ-ΜΠΕ /The.TOC

Ιστορία Ελλήνων. Νίκος Λάζος, σαν σήμερα τον σκότωσαν εν ψυχρώ οι Γερμανοί. Του Γιώργου Γούσια

NIKOΣ ΛΑΖΟΣ

«… Ξεκινήσαμε με τη γιαγιά σου -τη λεβέντισσα- να βρούμε το Νίκο. Μπροστά μας ζούσε ακόμα, νέος 21 χρονών, όμορφος, χαμογελαστός. Αμίλητοι, ο καθένας βυθισμένος στις σκέψεις του, στον απέραντο κάμπο. Ρωτώντας και ξαναρωτώντας φθάσαμε στον ματωμένο τόπο του τραγικού χαμού. Δεν βρήκαμε τίποτα. Η συμπόνια των άγνωστων χωρικών μας οδήγησε στο Φλαμούλι, έξω από τα Τρίκαλα. Είναι ζωντανή μπροστά μου η τραγική σκηνή. Η πληγωμένη μάννα σκάβει με τα ματωμένα της δάχτυλα τον νωπό τάφο να βρει το χαμένο παιδί της.το

Φέτος κλείνουν στις 31 Αυγούστου ακριβώς τριάντα χρόνια. Η γιαγιά ξέρει και έχει πολλά να σου πει -ίσως και να σου τα είπε- απ’ τη φουρτουνιασμένη και τρικυμισμένη ζωή της. Είναι η ιστορία μιας πραγματικής Ελληνίδας μάννας. Είναι κομμάτι της τραγικής ιστορίας του λαού μας».

Το όνομά του Νίκος Λάζος. Αδερφός της μάνας μου. Οργανωμένος στην Αντίσταση. Είχε πάει στα Τρίκαλα. Επιστρέφοντας στο χωριό, λίγο πιο κάτω από τη γέφυρα του Καραβόπορου στον Πηνειό, τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ οι Γερμανοί και οι γερμανοτσολιάδες. Σαν σήμερα, 31 Αυγούστου 1944.

Το πολυσέλιδο  γράμμα στο οποίο περιέχονται αυτές οι γραμμές, ήταν το πρώτο που έλαβα νόμιμα μετά τη μεταπολίτευση, τον Αύγουστο του 1974. Αποστολέας ο θείος μου Γιώργος Λάζος, πολιτικός πρόσφυγας στο χωριό Μπελογιάννης της Ουγγαρίας, εικοσιπέντε χρόνια τότε -και για πάντα πλέον- μακριά απ’ την πατρίδα!  Γ.Γ

Η τραγική μάνα με τον αδελφό της Γιώργο Λάζο.