Μίκης Θεοδωράκης σε Τσίπρα: Πες «όχι» στο «Nein» του Σόιμπλε

Καλεί τον πρωθυπουργό «να καταργήσει άμεσα όλα τα μέτρα των Μνημονίων ξεκινώντας από την αποκατάσταση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας» - Γλέζος: Ζητώ συγγνώμη από τον ελληνικό λαό διότι συνήργησα στην ψευδαίσθηση - Πρωτοσέλιδη στους Financial Times η κριτική του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση

Μετά τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, Μανώλη Γλέζο, που άσκησε κριτική στις ενέργειες της κυβέρνησης – γεγονός που έγινε πρωτοσέλιδο στους Financial Times -  και ο Μίκης Θεοδωράκης με κείμενο παρέμβαση του που δημοσίευσε στην προσωπική του ιστοσελίδα  καλεί τον Αλέξη Τσίπρα «να καταργήσει άμεσα όλα τα μέτρα των Μνημονίων ξεκινώντας από την αποκατάσταση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας».
Ο γνωστός μουσικοσυνθέτης αφού παρομοιάζει την Αριστερά σαν ένα «άτυχο έντομο που από λάθος πέφτει στα δίχτυα της αράχνης ανήμπορο να αντιδράσει και να σωθεί» καλεί τον πρωθυπουργό και τους ηγέτες τους ΣΥΡΙΖΑ να εναντιωθούν στην ΕΕ, να πουν «Όχι» στο «Nein» του Βόφλγκανγκ Σόιμπλε, να οχυρωθούν στην εθνική νομιμότητα που τους προσφέρει η πλειοψηφία στη Βουλή και να στραφούν αποφασιστικά στον Λαό και στον Εθνικό μας Πλούτο, που κακώς –πολύ κακώς- τον αγνοούν επιδεικτικά. Οχυρωμένοι πίσω από τη δύναμη του Ενωμένου Λαού να προτείνουν Κοινοπραξίες για την αξιοποίηση του Εθνικού μας Πλούτου με αντάλλαγμα οικονομικές συμφωνίες που θα μας απαλλάξουν μια για πάντα από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των δανειστών μας». 

Αναλυτικά κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη
Διάβασα σήμερα (Κυριακή 22 Φεβρουαρίου) το άρθρο του Δελαστίκ με τίτλο «Τους έλιωσαν οι Γερμανοί!» (ιστοσελίδα «ΠΡΙΝ», 21.2.2015), που επιβεβαιώνει τις αντιρρήσεις μου για τη συμμετοχή της ΣΠΙΘΑΣ στις εκλογές της 17ης Ιουνίου του 2012, γιατί όπως είχα δηλώσει τότε, πίστευα ότι ο στόχος για μια Κυβέρνηση της Αριστεράς μέσα στον υπάρχοντα συσχετισμό δυνάμεων αποτελεί πράξη τυχοδιωκτική τόσο για τον ελληνικό λαό όσο και για την ίδια την Αριστερά.

Η εικόνα που σχηματίζει κανείς απ’ αυτό το άρθρο είναι εκείνη του άτυχου εντόμου που από λάθος πέφτει στα δίχτυα της αράχνης ανήμπορο να αντιδράσει και να σωθεί.

Όπως είναι γνωστό, από την εποχή που τέθηκε η προοπτική του ευρωπαϊκού προσανατολισμού για τη χώρα μας, υπήρξα ο μοναδικός αριστερός ευρωπαϊστής, όταν οι άλλοι (ΠΑΣΟΚ και σύμπασα η Αριστερά) την θεωρούσαν -μαζί με το ΝΑΤΟ, φυσικά- Συνδικάτο του εγκλήματος («ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο»). Τότε όμως είχαμε να κάνουμε με μια διαφορετική Ευρώπη, στον αντίποδα της σημερινής.

Όταν η Ευρώπη άρχισε να παίρνει τη σημερινή της μορφή, ήταν φυσικό να αλλάξω κι εγώ τη στάση μου απέναντί της και να συνδέσω το σημερινό αρνητικό της πρόσωπο με τις αδικίες, τις προσβολές και τα εγκλήματα που έχει διαπράξει η Ευρώπη ενάντια στον λαό μας στους δύο τελευταίους αιώνες και να θέσω στον εαυτό μου το ερώτημα: «Ως ποιο βαθμό, ως ποιο σημείο θα πρέπει να είμαστε υποχρεωμένοι να εισπράττουμε προσβολές, απειλές και πάσης φύσεως εγκλήματα από μια Ευρώπη στην οποία δεσπόζουν οι Τράπεζες και τα συμφέροντα της Γερμανίας, που έχει αναδειχθεί σε κυρίαρχη δύναμη με ακόρεστες ορέξεις και με στόχο της υποταγή των λαών της Ευρώπης στη θέλησή της;». Η απάντησή μου ήταν: «Φτάνει πια!».

Το πρόβλημα όμως ήταν, με ποιο τρόπο θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε το «ΝΕΙΝ» του Σόϊμπλε με ένα δικό μας «ΟΧΙ». Όποιος έχει διαβάσει την ομιλία μου στην Ακαδημία Αθηνών («Η μόνη λύση»), θα δει μεταξύ άλλων ότι ο Λαός μας που ζει πάνω στο πετσί του τις προσβολές των «Φράγκων», όπως ο ίδιος ονομάζει τους κυρίαρχους δυτικοευρωπαίους και τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές, ξεσηκώνεται -στην ουσία επαναστατεί- πολύ δύσκολα. Κι αυτό γιατί οι «Φράγκοι», από την εποχή των Βαυαρών, φρόντισαν να σχηματίσουν ένα κοινωνικό-οικονομικό-πολιτικό σύστημα που τους εκπροσωπεί 100%, με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο του Λαού μας σε όλους τους τομείς και με όλα τα μέσα, ενώ παράλληλα έχει διαμορφώσει ένα Σύστημα Εξουσίας Εκφοβισμού και Ελέγχου (Στρατός, Αστυνομία, Κράτος, ΜΜΕ κ.λπ.) με σκοπό να τον διαμορφώνει, δηλαδή να τον παραμορφώνει στα πλέον ευαίσθητα σημεία του, δηλ. στη σκέψη του, τις συνήθειές του, το ήθος του εξουδετερώνοντας την ιστορική και πολιτική του μνήμη, γεγονός που στην ουσία δημιουργεί ένα καθολικό δέος και μια πλήρη εγκατάλειψη κάθε αντίθετης προς το Σύστημα ιδέας κι ακόμα πιο πολύ, πράξης.
Σήμερα με τα Μνημόνια οι Φράγκοι κατόρθωσαν να πτοήσουν περισσότερο ακόμα και από την γερμανική κατοχή τους συμπατριώτες μας.

Να όμως που ο Λαός μας ξεσηκώθηκε μετά το πρώτο Μνημόνιο με τη μορφή μεγάλων και συνεχών συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας. Λίγο πιο πριν, τον Δεκέμβρη του 2010, έγινε η ομιλία μου στο «Ίδρυμα Κακογιάννη». Τι δήλωσα τότε; Ότι αποβλέπω σε ένα Κίνημα Ιδεών. Στη συνέχεια, μετά από την ξαφνική ανάπτυξη της ΣΠΙΘΑΣ, ενέδωσα στις πιέσεις για τη δημιουργία πολιτικής κίνησης με οργανώσεις κ.λπ. Αυτό ήταν το μεγάλο μου λάθος και το ομολογώ. Τα γεγονότα είναι γνωστά και είναι περιττό να επανέλθω.

Όμως οι αρνητικές εξελίξεις που ακολούθησαν, μου δίνουν το δικαίωμα να πω ότι η αρχική μου άποψη, δηλαδή το Κίνημα Ιδεών, ήταν ορθή. Τόσο ορθή, ώστε σήμερα να επανέρχεται δριμύτερη, θα έλεγα, ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εξελίξεις, που φανερώνουν ότι ο Λαός μας αγνοεί ή θέλει να αγνοεί το παρελθόν, ενώ για το παρόν και για το μέλλον είναι παγιδευμένος από την … γοητεία του Συστήματος, που όπως είπα -σύμφωνα με το άρθρο του Δελαστίκ- αυτή η γοητεία οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην αγκαλιά της αράχνης.

Και όμως, υπάρχει ελπίδα. Κι αυτή είναι να βρουν οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ τη δύναμη να πουν έστω και τώρα «ΟΧΙ» στο «ΝΕΙΝ» του Σόιμπλε. Να οχυρωθούν στην εθνική νομιμότητα που τους προσφέρει η πλειοψηφία στη Βουλή και να στραφούν αποφασιστικά στον Λαό και στον Εθνικό μας Πλούτο, που κακώς -πολύ κακώς- τον αγνοούν επιδεικτικά. Οχυρωμένοι πίσω από τη δύναμη του Ενωμένου Λαού να προτείνουν Κοινοπραξίες για την αξιοποίηση του Εθνικού μας Πλούτου με αντάλλαγμα οικονομικές συμφωνίες που θα μας απαλλάξουν μια για πάντα από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των δανειστών μας.

Θα πρέπει όμως, για να ξεκινήσουν αποφασιστικά, να καταργήσουν άμεσα όλα τα μέτρα των Μνημονίων ξεκινώντας από την αποκατάσταση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας, για την οποία δεν άκουσα ως τώρα να γίνεται λόγος.

Αγαπητέ Αλέξη, μου έγραψες πριν λίγες μέρες ότι είστε έτοιμοι να ματώσετε. Με τα μέτρα που σου προτείνω, δεν πρόκειται να ματώσετε ούτε εσείς ούτε ο Λαός μας. Θα περάσουμε ίσως δύσκολες μέρες μαζί αλλά σκέψου ότι ζούμε στο 2015 και όχι σε εκείνες τις σκοτεινές και επώδυνες εποχές που οι ξένοι και ντόπιοι εξουσιαστές μας αλώνιζαν ανεμπόδιστα, γιατί δεν υπήρχε απέναντί τους δύναμη ικανή να τους σταματήσει.

Σ’ αυτόν τον νέο δρόμο που σου προτείνω, δεν θα ΄μαστε μόνοι μας. Ο παγκόσμιος χάρτης έχει αλλάξει. Η διεθνής κοινή γνώμη είναι μαζί μας. Και στο κάτω-κάτω κανείς, ούτε η Ευρώπη, δεν μας εμποδίζει (νομικά εννοώ) να συνάπτουμε οικονομικές συμφωνίες προς το συμφέρον της χώρας μας.

Αθήνα, 22.2.2015
Μίκης Θεοδωράκης

Financial Times για Γλέζο: Διαφωνίες κλυδωνίζουν το εσωτερικό της κυβέρνησης

Την ίδια ώρα οι αντιδράσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης για την εξέλιξη και την κατάληξη των διαπραγματεύσεων με τους Ευρωπαίους στο Eurogroup της περασμένης Παρασκευής, έδωσαν αφορμή στους Financial Times να αναδείξουν το θέμα στο πρωτοσέλιδό τους.

Η εφημερίδα στο σημερινό της φύλλο στέκεται ιδιαίτερα στην παρέμβαση του Μανώλη Γλέζου σε άρθρο-παρέμβασή του στην ιστοσελίδα kinisienergoipolites συνδυάζοντάς την με τη διορία για κατάθεση των μέτρων που προτίθεται να πάρει και που εκπνέει τα μεσάνυχτα.

Ο κ. Γλέζος στο άρθρο του ζητά συγγνώμη από τον ελληνικό λαό εκ μέρους της κυβέρνησης για το ότι ένα μήνα μετά τις εκλογές δεν έχουν γίνει ακόμη πράξη οι εξαγγελίες για κατάργηση της Τρόικας, ενώ στηλιτεύει τη μετονομασία της σε Θεσμούς και του Μνημονίου σε Συμφωνία, τονίζοντας ότι «όταν βαφτίζεις το κρέας ψάρι, δεν αλλάζεις την προηγούμενη κατάσταση».

Εκτός από τα οικονομικά διλήμματα, υπάρχουν και τα πολιτικά, όπως αυτά εκφράζονται από την αντίδραση του Μ. Γλέζου και τα απόνερα που αφήνει, αναφέρουν οι FT.

«Η Ελλάδα τρέχει να προλάβει τη διορία, την ώρα που διαφωνίες αναταράσσουν το εσωτερικό της κυβέρνησης», σημειώνει η εφημερίδα και σχολιάζει: «Ο 92χρονος Μανώλης Γλέζος υποστήριξε ότι "βαφτίζουμε το κρέας ψάρι” και απολογήθηκε στον ελληνικό λαό για τη συμμετοχή του σε αυτή την ψευδαίσθηση. Αν και η κυβέρνηση υποστήριξε ότι “δεν είναι καλά πληροφορημένος” υπάρχουν σημάδια ότι η δήλωσή του παροτρύνει και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να εγκαταλείψουν τη σιωπή τους. Ο Γιάννης Μηλιός, στενός οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, έκανε tweet το άρθρο του Γλέζου, ενώ η ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα υποστήριξε πως το κόμμα δεν έχει «πολιτική νομιμοποίηση» να κάτι οτιδήποτε άλλο από το να ακυρώσει το υφιστάμενο πρόγραμμα διάσωσης».

Αναφορικά με την σημερινή αποστολή της λίστας με τις μεταρρυθμίσεις στους δανειστές μας και την έγκρισή της ή όχι από τους τελευταίους οι FT γράφουν:  «Η Αθήνα αναμένεται να στείλει μια πιο λεπτομερή καταγραφή τη Δευτέρα, αλλά ήδη υπάρχουν ανησυχίες ότι το σχέδιο του Γιάνη Βαρουφάκη, μπορεί να αντιμετωπίσει αντιστάσεις. Αξιωματούχοι της ευρωζώνης παραπονούνται εδώ και εβδομάδες ότι οι προτάσεις μεταρρυθμίσεων του Βαρουφάκη δεν είναι επαρκώς λεπτομερείς και δεν συνοδεύονται από εκτιμήσεις για το πόσο θα επηρεάσουν την οικονομία και τον κρατικό προϋπολογισμό. Αξιωματούχοι που έχουν δει την λίστα που ετοιμάζεται από την Αθήνα σημείωσαν ότι είναι παρομοίως ασαφής. Οι μεταρρυθμίσεις θα είναι κυρίως “διαρθρωτικής φύσης” και δεν θα περιλαμβάνουν λεπτομέρειες για τα προσδοκόμενα έσοδα ή τις μειώσεις δαπανών, δήλωσε Έλληνας αξιωματούχος. Παρ’ όλα αυτά η Αθήνα σχεδιάζει να μιλήσει για μέτρα που θα χτυπήσουν τη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο καυσίμων και τσιγάρων τα οποία μπορούν να φέρουν περί τα 2 – 2,5 δισ. ευρώ αυτή τη χρονιά, σημείωσε.Άλλος Έλληνας αξιωματούχος παραδέχτηκε ότι οι προτάσεις Βαρουφάκη αντιστοιχούν σε “λίστα δράσεων που θα αναληφθούν” χωρίς λεπτομερείς αριθμούς». 

Διαβάστε το άρθρο στο οποίο ο Μανόλης Γλέζος ζητά συγννώμη από τον λαό

«Η μετονομασία της Τρόικας σε Θεσμούς, του Μνημονίου σε Συμφωνία και των Δανειστών σε Εταίρους, όπως και όταν βαφτίζεις το κρέας ψάρι, δεν αλλάζεις την προηγούμενη κατάσταση.

»Δεν αλλάζεις, βέβαια, και την ψήφο του Ελληνικού Λαού, στις εκλογές της 25 Ιανουαρίου 2015. Ψήφισε αυτό που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ: καταργούμε το καθεστώς της λιτότητας, που δεν αποτελεί μόνο στρατηγική της ολιγαρχίας της Γερμανίας και των άλλων δανειστριών χωρών της ΕΕ, αλλά και της ελληνικής ολιγαρχίας.

»Καταργούμε τα Μνημόνια και την Τρόικα, καταργούμε όλους τους νόμους της λιτότητας. Την επομένη των εκλογών με ένα νόμο καταργούμε την Τρόικα και τις συνέπειές της. Πέρασε ένας μήνας κι ακόμα η εξαγγελία να γίνει πράξη.

»Κρίμα και πάλι κρίμα.

»Από την πλευρά μου ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Ελληνικό Λαό διότι συνήργησα σ΄αυτή την ψευδαίσθηση.

»Πριν, όμως, προχωρήσει το κακό. Πριν να είναι πολύ αργά, ας αντιδράσουμε.

»Πριν απ΄όλα τα μέλη, οι φίλοι και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, σε έκτακτες συνελεύσεις, όλων των βαθμίδων των οργανώσεων να αποφασίσουν αν δέχονται αυτήν την κατάσταση.

»Μερικοί υποστηρίζουν, πως σε μια συμφωνία, πρέπει κι εσύ να υποχωρήσεις. Κατ΄αρχήν ανάμεσα σε καταπιεστή και καταπιεζόμενο δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός, όπως ακριβώς ανάμεσα στον σκλάβο και στον κατακτητή, λύση είναι μόνο η Λευτεριά.

»Αλλά κι αν δεχτούμε αυτό τον παραλογισμό, ήδη οι παραχωρήσεις που έκαναν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις με την ανεργία, τη λιτότητα, τη φτώχεια, τους αυτόχειρες, ξεπερνούν κάθε όριο υποχώρησης.»

ΚΟΣΜΟΣ- Η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ Του Μανολη Κουμα*

Εικόνες απο το Τελ Αβιβ

Τον Νοέμβριο του 1917, σε μια περίοδο κορύφωσης του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών, Αρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ, απηύθυνε επιστολή στον ηγέτη της εβραϊκής κοινότητας στη Μεγάλη Βρετανία, Λόρδο Ρότσιλντ, με την οποία εξέφραζε τη στήριξη της κυβέρνησής του στην προοπτική δημιουργίας μιας «εθνικής εστίας» για τους Εβραίους στην Παλαιστίνη. Επρόκειτο για την περίφημη «Διακήρυξη Μπάλφουρ» η οποία, αν και συνειδητά απέφευγε να κάνει χρήση της λέξης «κράτος», αποτέλεσε την πρώτη διεθνή αναγνώριση των στόχων του κινήματος του Σιωνισμού. Εμπνευσμένο από τις αρχές και τα κηρύγματα του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, το κίνημα του Σιωνισμού αναπτύχθηκε κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στη Δυτική Ευρώπη και στην τσαρική Ρωσία και έκτοτε απέβλεπε στη δημιουργία ενός εβραϊκού εθνικού κράτους στην περιοχή της Παλαιστίνης. Στο πλαίσιο αυτό, από το 1882 έως το 1914, δεκάδες χιλιάδες Εβραίοι μετανάστευσαν στην αρχαία κοιτίδα τους, όπου σταδιακά αγόρασαν μεγάλες κτάσεις εγης και ανέπτυξαν τους δικούς τους θεσμούς.

Τα κίνητρα πίσω από την εξαγγελία της «Διακήρυξης Μπάλφουρ» ήταν σαφή: προσβλέποντας στην οικονομική, πολιτική και διπλωματική βοήθεια από το εβραϊκό στοιχείο, που διέθετε ισχυρά ερείσματα τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Ρωσία, το Λονδίνο «προσέφερε» μέρος της Παλαιστίνης για να δημιουργηθεί εκεί, μετά τον πόλεμο, μια «εβραϊκή εστία». Το ενδιαφέρον σημείο στη βρετανική «προσφορά» ήταν ότι η Παλαιστίνη, όπως άλλωστε και το σύνολο σχεδόν της Μέσης Ανατολής, αποτελούσε τμήμα της παρακμάζουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που από το 1914 ήταν σύμμαχος της Γερμανίας. Με άλλα λόγια, η Βρετανία, επιχειρώντας να διευρύνει τις συμμαχίες της, δεν δίστασε να δώσει ως αντάλλαγμα «εχθρικό» έδαφος - μια τακτική την οποία επανέλαβε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του πολέμου. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, το πρόβλημα δεν ήταν ότι οι Βρετανοί μοίραζαν εδάφη που δεν τους ανήκαν· το πρόβλημα ήταν ότι δύο χρόνια νωρίτερα είχαν «προσφέρει» τα ίδια ακριβώς εδάφη και στους Αραβες, προκειμένου να τους προσεταιρισθούν στον αγώνα εναντίον των Τούρκων.

Οπωσδήποτε, η υπαγωγή της Παλαιστίνης υπό βρετανικό έλεγχο μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες ούτε του αραβικού κόσμου, ούτε βέβαια του σιωνιστικού κινήματος. Παρ' όλα αυτά, υπό την ενθάρρυνση του Λονδίνου, ο εποικισμός της Παλαιστίνης από Εβραίους συνεχίσθηκε καθ' όλη τη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Ετσι, το 1939, όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, το εβραϊκό στοιχείο στην περιοχή άγγιζε τις 440.000, που αντιστοιχούσε στο 30% του συνολικού πληθυσμού. Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε την έντονη αντίδραση των Αράβων που θεωρούσαν ότι οι Βρετανοί απέβλεπαν στη δημιουργία εβραϊκού κράτους στη Μέση Ανατολή. Ηδη, το 1921 σημειώθηκαν οι πρώτες ευρείας κλίμακας συγκρούσεις ανάμεσα στην αραβική και στην εβραϊκή κοινότητα, ενώ το 1936 ξέσπασε η λεγόμενη «Αραβική Εξέγερση», που στρεφόταν τόσο εναντίον των Βρετανών όσο και των Εβραίων κατοίκων της Παλαιστίνης.

Τα δύο σχέδια για το μέλλον της Παλαιστίνης

Το αίτημα για δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους απέκτησε τεράστια δυναμική μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η δραματική εμπειρία του Ολοκαυτώματος είχε πείσει πλέον τη διεθνή κοινότητα για την ανάγκη οριστικής διευθέτησης του «εβραϊκού ζητήματος». Ούτως ή άλλως το προσφυγικό ρεύμα προς την Παλαιστίνη είχε αυξηθεί σημαντικά κατά τη διάρκεια του πολέμου: το 1945 ο εβραϊκός πληθυσμός στην περιοχή έφτασε τις 550.000 για να ξεπεράσει, δύο χρόνια αργότερα, τις 600.000.

Την ίδια περίοδο, η υποχώρηση της βρετανικής ισχύος ανά την υφήλιο έμελλε να επηρεάσει την ισορροπία δυνάμεων και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Αντιμέτωπη με τα τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που της κληροδότησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Εργατική κυβέρνηση του Κλέμεντ Ατλι δεν ήταν σε θέση να διατηρήσει άθικτη την αχανή βρετανική αυτοκρατορία, ιδιαίτερα μάλιστα όταν το αίτημα των αποικιακών λαών για ελευθερία έβρισκε θετική ανταπόκριση και από τις δύο νέες υπερδυνάμεις: τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ενωση. Ετσι, το 1946, οι Βρετανοί αποχώρησαν από την Ιορδανία, ενώ το καλοκαίρι του επόμενου έτους θα αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν ακόμα και την Ινδία.

Η εξασθένηση της Βρετανίας κατά τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, σε συνδυασμό με την αδυναμία της να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις (όπως η Χαγκανά, η Ιργκούν κ.ά.), οδήγησαν το Λονδίνο στην απόφαση να εγκαταλείψει την Παλαιστίνη. Πράγματι, τον Φεβρουάριο του 1947, η Βρετανία ζήτησε από τον νεοσύστατο Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών να αποφανθεί σχετικά με την τύχη της Παλαιστίνης που, μετά την αποχώρηση των Γάλλων από τη Συρία και τον Λίβανο, αποτελούσε την τελευταία δυτική «εντολή» στη Μέση Ανατολή. Τον Μάιο του ίδιου έτους, ο ΟΗΕ συγκρότησε ειδική επιτροπή η οποία, αφού μελέτησε διεξοδικά την κατάσταση έτσι όπως είχε διαμορφωθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες, υπέβαλε δύο σχέδια για το μέλλον της Παλαιστίνης: το πρώτο σχέδιο, που συντάχθηκε από την πλειοψηφία των μελών της επιτροπής, εισηγείτο τη διαίρεση της Παλαιστίνης με τη δημιουργία ενός εβραϊκού και ενός αραβικού κράτους. Αντίθετα, το σχέδιο της μειοψηφίας προέκρινε την ομοσπονδιακή ένωση των δύο κρατών και την άσκηση μιας κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.

Η εβραϊκή πλευρά αποδέχθηκε την πρόταση της πλειοψηφίας, ενώ οι Αραβες απέρριψαν και τα δύο σχέδια. Ετσι, στις 29 Νοεμβρίου 1947, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφάσισε κατά πλειοψηφία (33 ψήφους υπέρ, 13 κατά και 10 αποχές) τη σύσταση δύο κρατών, ενός αραβικού και ενός εβραϊκού. Η Ιερουσαλήμ, ιερή πόλη και για τους δύο λαούς, θα ετίθετο υπό διεθνή έλεγχο. Λίγους μήνες αργότερα, στις 14 Μαΐου 1948, ανακοινώθηκε η ίδρυση του Ισραήλ με πρόεδρο τον Χαΐμ Βάισμαν και πρωθυπουργό τον Δαβίδ Μπεν Γκουριόν. Ο αραβικός κόσμος, όμως, δεν ήταν διατεθειμένος να δεχθεί τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ σε μια περιοχή που πίστευε ότι του ανήκε, αλλά είχε δοθεί στους Εβραίους από τη Δύση ως «αποζημίωση» για το Ολοκαύτωμα. Στις 15 Μαΐου, μία μόλις ημέρα μετά την ανακήρυξη της ίδρυσης του Ισραήλ, στρατιωτικές δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, του Λιβάνου, του Ιράκ και της Συρίας επιτέθηκαν εναντίον του νεοσύστατου κράτους. Ο πρώτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος είχε μόλις ξεκινήσει...

Η στάση της Ελλάδας

Η Ελλάδα ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που το 1947 ψήφισε εναντίον της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ. Οι παραδοσιακοί δεσμοί με τον αραβικό κόσμο, τα γενικότερα συμφέροντα στη Μέση Ανατολή και στα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αντιοχείας, καθώς και ο φόβος αντιποίνων εις βάρος της ελληνικής κοινότητας της Αλεξάνδρειας, οδήγησαν την κυβέρνηση Σοφούλη στην απόφαση να αντιταχθεί στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ. Αν και τον Μάρτιο του 1949 η Ελλάδα αναγνώρισε de facto το Ισραήλ, οι σχέσεις των Αθηνών με την Ιερουσαλήμ δεν αποκαταστάθηκαν πλήρως παρά μόνο το 1990, όταν η ελληνική πλευρά, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, προχώρησε στην de jure αναγνώριση του ισραηλινού κράτους, θέτοντας τις βάσεις για τη σημερινή συνεργασία των δύο κρατών.

* Ο κ. Μανόλης Κούμας διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 05.02.2012

Η Τατιάνα Παπαγεωργιόυ στο Ηρώδειο όπως δεν την ακούσατε ποτέ

ΤΑΤΙΑΝΑ..

ΟΛΕΣ ΟΙ

 ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΗΣ

 ΣΤΟΝ 

ΚΟΣΜΟ 

ΕΙΝΑΙ 

ΜΑΓΕΙΑ

Τατιάνα Παπαγεωργίου Μίκης Θεοδωράκης Suite No 1 (IV)
Συμφωνική Τέχνης Αθήνα

Δημοσιεύθηκε στις 27, Ιαν 2015

Συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, την Ακρόπολη, Αθήνα, Ελλάδα. Τατιάνα Παπαγεωργίου (πιάνο), Μίλτος Λογιάδης (μαέστρος), Συμφωνική Ορχήστρα Νέα Όπερα Μόσχας. Αυτή είναι η τέταρτη κίνηση από τον Μίκη Θεοδωράκη «Σουίτα Νο.1 για πιάνο και ορχήστρα (1955), η οποία έλαβε Χρυσό Μετάλλιο και 1ο βραβείο στο 1957 Μόσχα Διεθνές Νέων Συνθετών« Ανταγωνισμός από μια κριτική επιτροπή με επικεφαλής τον Ντιμίτρι Σοστακόβιτς.

Δολοφονήθηκε αρχιφύλακας των φυλακών Δομοκού με καλάσνικοφ

 ΛΑΜΙΑ:ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ για εντοπισμό των δολοφόνων του αρχιφύλακα

22 Φεβρουαρίου 2015, 12:40

Άκαρπες έχουν αποβεί, μέχρι στιγμής, οι αναζητήσεις της αστυνομίας και της αντιτρομοκρατικής, για τον εντοπισμό των δραστών που δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον αρχιφύλακα των φυλακών Δομοκού, λίγα μέτρα έξω από το σπίτι του. Ο αρχιφύλακας βρέθηκε «γαζωμένος» από σφαίρες, μέσα στο αυτοκίνητό του, ένα παλιό τζιπ Suzuki Vitara

ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Η capital.gr
΄Αφαντοι παραμένουν οι δράστες της εν ψυχρώ εκτέλεσης του 47 χρόνου αρχιφύλακα των φυλακών Δομοκού, Μάκη Γκαλιμάνη, πατέρα δύο παιδιών. Οι αστυνομικοί έχουν συγκεντρώσει λιγοστές πληροφορίες για το αυτοκίνητο που χρησιμοποίησαν οι δράστες, το οποίο κατα πληροφορίες ήταν μάρκας PASSAT ή ΤΟΥΟΤΑ , χρώματος μαύρου. Όπως κατέθεσαν αυτόπτες μάρτυρες κινήθηκε γρήγορα, βγήκε από τον οικισμό Κουβέλα και βρέθηκε στην εθνική οδό πριν ακόμα φτάσουν οι αστυνομικοί. Τα μπλόκα που έστησαν σε διάφορα κομβικά σημεία δεν απέδωσαν ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως η κινητοποίηση της Αστυνομίας συνεχίζεται ακόμη.

Ήταν λίγα λεπτά μετά τις 5 το απόγευμα όταν ο άτυχος αρχιφύλακας βγήκε από το σπίτι του, στον οικισμό Κουβέλα Αχινού, λίγο μετά την Στυλίδα. Διέσχισε κάθετα ένα στενό δρόμο μπροστά στο σπίτι του και μπήκε στο τζίπ που βρίσκονταν ακριβώς απέναντι από την εξώπορτα του σπιτιού του. Το μόνο που πρόλαβε να κάνει είναι να βάλει μπρος τη μηχανή όταν εκείνη τη στιγμή έφτασαν ακριβώς δίπλα του οι άγνωστοι εκτελεστές. Τον πυροβόλησαν με καλάσνικοφ και οι αστυνομικοί βρήκαν 18 κάλυκες από καλάσνικοφ και δύο κάλυκες από πιστόλι των εννέα χιλιοστών. Είναι χαρακτηριστικό ότι το θύμα δέχθηκε σφαίρες από το θώρακα μέχρι το κεφάλι, και απ΄ όλες τις πλευρές και έπεσε αιμόφυρτος στο κάθισμα του αυτοκινήτου. Μαζι με τους αστυνομικούς της Ασφαλείας έρευνες διεξάγουν και στελέχη της Αντιτρομοκρατικής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και οι αυτόπτες μάρτυρες δεν μπορούν να ξεκαθαρίσουν πόσοι ήταν οι εκτελεστές μέσα στο αυτοκίνητο. Το μόνο που κατέθεσαν στους αστυνομικούς είναι ότι είδαν το μαύρο αυτοκίνητο να κατεβαίνει το δρόμο πριν γίνει το φονικό και μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά είπαν, ο ένας από τους δράστες που ήταν συνοδηγός έσκυψε όταν περνούσε από μπροστά τους «ίσως για να μη γίνει αντιληπτός».

Όπως περιγράφουν όταν άκουσαν τους πυροβολισμούς και βγήκαν στο δρόμο το μαύρο αυτοκίνητο έφυγε με μεγάλη ταχύτητα με πορεία προς την παραλία του οικισμού και μέσω παράλληλου δρόμου βγήκε από τον οικισμό στην εθνική οδό. Οι αυτόπτες μάρτυρες καταθέτουν ότι το άκουσαν να φεύγει με πολύ μεγάλη ταχύτητα. «Ακούστηκαν τα σπιναρίσματα που έφευγε» είπαν . Οι αστυνομικοί που συγχρόνως είχαν ειδοποιηθεί έφτασαν σε πέντε λεπτά, χωρίς όμως να εντοπίσουν κάτι σχετικό με το αυτοκίνητο ενώ παράλληλα είχαν αρχίσει να στήνουν μπλόκα σε διάφορα κομβικά σημεία.

Στο σπίτι του άτυχου 47χρονου αρχιφύλακα εκείνη την ώρα βρίσκονταν μόνο η μητέρα του. Μετά τους πυροβολισμούς, όταν βγήκε από το σπίτι, είδε το γιο της μέσα στα αίματα και ξέσπασε σε φωνές ενώ βρέθηκαν εκεί και γείτονες που δεν μπορούσαν να πιστέψουν την εν ψυχρώ εκτέλεση. Οι ίδιοι περιγράφοντας την κατάσταση που επικράτησε μιλούν για «πόλεμο από τους πυροβολισμούς»

Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία ο 47 χρόνος που είναι διαζευγμένος είχε επιστρέψει το μεσημέρι στο σπίτι του συνοδευόμενος από μια φίλη του. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες ετοιμάζονταν εκείνη την ώρα να φύγει για κυνήγι καθώς ήταν φανατικός κυνηγός. Άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι είχε υποσχεθεί σε οικογενειακό του φίλο που τον επισκέφτηκε το μεσημέρι του Σαββάτου ότι «θα επιστρέψω στα 5.30 το απόγευμα να σου φέρω κυνήγι που έχω μαγειρέψει…» όπως χαρακτηριστικά είπε.

Οι γείτονες και οι γνωστοί τον περιγράφουν σαν ιδιαίτερα φιλικό άνθρωπο και σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στους αστυνομικούς, το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, καθώς αναζητούσε εργασία για την φίλη του ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι δύο γονείς του -ο πατέρας του και η μητέρα του- κάθε μέρα πήγαιναν για ψάρεμα. Σήμερα η μητέρα του είχε μείνει στο σπίτι και ο 75χρονος πατέρας του απουσίαζε την ώρα του φονικού.

Οι αστυνομικοί αποφεύγουν προς το παρόν να πουν οτιδήποτε καθώς έχει εμπλακεί στις έρευνες η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ζητώντας να παγώσουν όλες οι κινήσεις μέχρις ότου η ίδια μπορέσει να εξετάσει όλα τα ευρήματα. Ο άτυχος 47 χρόνος μέχρι τώρα έχει υπηρετήσει ο σωφρονιστικός υπάλληλος σε διάφορες φυλακές και για πολλά χρόνια στις φυλακές Κορυδαλλού. Τα τελευταία δύο χρόνια υπηρετούσε στις φυλακές του Δομοκού ως αρχιφύλακας. Οι αστυνομικοί δεν αποκλείουν τίποτα αλλά ωστόσο προσπαθούν να συλλέξουν στοιχεία σε όλα τα επίπεδα.

Όπως μεταδίδει tovima.gr, η ΕΛ.ΑΣ. δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να επρόκειτο για σχέδιο εκτέλεσης, στο πλαίσιο της αντίδρασης για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας στον Δομοκό, ενώ στο σημείο σπεύδουν κλιμάκια της Ασφάλειας Αττικής, των Εγκληματολογικών Εργαστηρίων και της Αντιτρομοκρατικής. 

Με αφορμή την εκτέλεση του αρχιφύλακα, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Νίκος Παρασκευόπουλος, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

"Καταδικάζω απερίφραστα την άνανδρη και απεχθή δολοφονία του αρχιφύλακα του Κ.Κ. Δομοκού. Εκφράζω τα συλλυπητήρια μου και θα συμπαρασταθώ ηθικά και υλικά στην οικογένειά του. Εκφράζω επίσης την αμέριστη συμπαράσταση μου στους συναδέλφους του σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Η έρευνα θα δείξει τον ή τους ενόχους. 

Διαβεβαιώνω ότι η απόδοση της Δικαιοσύνης, η ενίσχυση της ασφάλειας στο πλαίσιο του σωφρονιστικού συστήματος και η προώθηση των εντός των τειχών ανθρωπιστικών παρεμβάσεων θα συνεχιστούν αταλάντευτα και θα ενταθούν".

ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Η  NEWS.makedonias.gr

Το θύμα δέχθηκε περισσότερες από 20 σφαίρες από Καλάσνικοφ και εννιάρι πιστόλι, ενώ βρισκόταν στο αυτοκίνητο του, έξω από το σπίτι του. Χτυπήθηκε θανάσιμα στο κεφάλι και στο στήθος προτού καν προλάβει να αντιδράσει.

Τα οδοφράγματα που έστησαν οι αστυνομικοί σε διάφορα κομβικά σημεία δεν απέδωσαν, ενώ λιγοστές είναι οι πληροφορίες για το όχημα που χρησιμοποίησαν οι δολοφόνοι. Οι αστυνομικοί έχουν συγκεντρώσει λιγοστές πληροφορίες για το αυτοκίνητο που χρησιμοποίησαν οι δράστες, το οποίο κατά πληροφορίες ήταν μάρκας Volkswagen ή Toyota, χρώματος μαύρου, όπως ανέφεραν αυτόπτες μάρτυρες, οι οποίοι είδαν ένα αυτοκίνητο σκούρου χρώματος, πιθανότατα μαύρου, να φεύγει με ιλιγγιώδη ταχύτητα από την περιοχή, δευτερόλεπτα μετά τους πυροβολισμούς.

Όπως κατέθεσαν αυτόπτες μάρτυρες μετά την εκτέλεση του 47χρονου αρχιφύλακα οι δράστες κινήθηκαν γρήγορα, βγήκαν από τον οικισμό Κουβέλα και βρέθηκαν στην Εθνική Οδό πριν ακόμα φτάσουν οι αστυνομικοί.

Ενέδρα θανάτου…
Η Ασφάλεια και η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ερευνούν όλα τα ενδεχόμενα για το ποιοι μπορεί να βρίσκονται πίσω από τη δολοφονία, χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο να πρόκειται για τρομοκρατική ενέργεια. Όλα τα έως τώρα στοιχεία καταδεικνύουν πως πρόκειται για προμελετημένη ενέδρα, καθώς οι δράστες πλησίασαν τον 47χρονο μόλις βγήκε από το σπίτι του και επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητό του.

Υπενθυμίζεται πως στις φυλακές Δομοκού κρατούνται μέλη της «17 Νοέμβρη» και της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς», άλλα και άλλοι βαρυποινίτες.

Γλέζος: Συγγνώμη για τη συνέργειά μου στη δημιουργία ψευδαισθήσεων.«Λύση είναι μόνο η Λευτεριά».

«Συγγνώμη» από τον ελληνικό λαό για το γεγονός ότι «συνήργησε» στην «ψευδαίσθηση» των προεκλογικών υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ ζητά με άρθρο του στο προσωπικό του ιστολόγιο ο Μανώλης Γλέζος, ζητώντας παράλληλα κινητοποίηση σε όλες τις βαθμίδες του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να αλλάξει η κατεύθυνση που δείχνει η συμφωνία με το Eurogroup.



Ο κ. Γλέζος διευκρινίζει πως η «μετονομασία της Τρόικας σε Θεσμούς, του Μνημονίου σε Συμφωνία και των Δανειστών σε Εταίρους» δεν έχει όμως ακυρώσει την ψήφο του ελληνικού λαού, ο οποίος – όπως σημειώνει – ψήφισε τις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για «κατάργηση» της λιτότητας των μνημονίων και της τρόικα.

«Την επομένη των εκλογών με ένα νόμο καταργούμε την Τρόικα και τις συνέπειές της. Πέρασε ένας μήνας κι ακόμα η εξαγγελία να γίνει πράξη. Κρίμα και πάλι κρίμα», αναφέρει το ιστορικό στέλεχος της αριστεράς και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Τονίζει ωστόσο πως υπάρχει δυνατότητα αντίδρασης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, «πριν προχωρήσει το κακό», και ζητά «όλα τα μέλη και οι οπαδοί» της παράταξης να αποφασίσουν «σε έκτακτες συνελεύσεις όλων των βαθμίδων των οργανώσεων» να αποφασίσουν «αν δέχονται αυτή την κατάσταση».

Ο κ. Γλέζος εκτιμά πως «ανάμεσα σε καταπιεστή και καταπιεζόμενο δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός», υπογραμμίζοντας πως «λύση είναι μόνο η Λευτεριά».

Αφήνει δε να εννοηθεί πως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο υποχωρήσεων, καθώς ακόμα κι αν γίνει δεκτός ο «παραλογισμός» ότι χρειάζονται υποχωρήσεις για την επίτευξη συμφωνίας, τότε οι παραχωρήσεις που έγιναν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις «ξεπερνούν κάθε όριο υποχώρησης».

Το άρθρο υπογράφεται σήμερα Κυριακή, στις Βρυξέλλες.
skai.gr

Απόκριες και Καθαρή Δευτέρα.Γλεντήστε Έλληνες πέρα ως πέρα

Πριγκίπησσα της αποκριάς με το φόρεμα που της έστειλαν ο παππούς και η γιαγιά,ετοιμάζεται να ντυθεί και η αγαπημένη μας εγγονούλα Μερσίνα..στο Μπρίστολ της Αγγλιας. Χρόνια πολλά Μερσινούλα.και φιλιά στη μικρότερη αδελφη σου Λόη,στη μαμά και στο μπαμπά,,, 

Ο Koursovitis Apostolos Kourso για τον άπανταχού Ελληνισμό μας στέλνει αυτο

Θενκς Απόστολε απο όλους τους Ένδημους και Εκδημους συνέλληνες αναγνώστες μας..

ΤΑ ΤΟΥ ΔΙΗΜΕΡΟΥ
Τελευταία Κυριακή της Αποκριάς σήμερα, της Τυρινής όπως ονομάζεται, επειδή τρώμε γαλακτοκομικά προϊόντα σαν ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ κρεοφαγίας και νηστείας της Σαρακοστής, που ξεκινάει αύριο Καθαρά Δευτέρα. Αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσής μας αυτών των ημερών, αποτελούν οι προκλητικές μεταμφιέσεις, οι άσεμνοι χοροί και τα σκωπτικά τραγούδια.

Τα Σκωπτικά ή Περιπαικτικά τραγούδια, προέρχονται από πρωτόγονες ιεροπραξίες που η ρίζα τους χάνεται στους αιώνες, από αρχαίες βακχικές τελετές και συμβολίζουν την επικράτηση της άνοιξης επί του χειμώνα και την αναγέννηση της φύσης. Είναι τα έθιμα της «ευετηρίας», της ευχής να είναι καλή η χρονιά που έρχεται και τα γεννήματα της γής καλά.

Διαδεδομένη πολύ είναι και η αθυροστομία της Αποκριάς, έτσι όπως αποτυπώνεται σε πλήθος τραγουδιών και πειρακτικά στιχάκια. Ένα από αυτά τα τραγούδια - ίσως το λιγότερο αθυρόστομο- είναι το "Ανέβηκα στην Πιπεριά".

Καλή Αποκριά και Καλή Σαρακοστή σε όλους.

Evangelos Plokamakis Μελβούρνη

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

Ελιές από τον Πόντιο της λαϊκής, γιδοτυρι Ηπείρου,χαλβάς Κοσμιδη, φρέσκο κρεμμυδάκι, ψωμί Ζέα από Βενιερη και κρασί θεϊκό από του Αδελφού μου Νικολα..
Πώς να μην ευχαριστώ τους παλιούς και νέους θεούς των Ελληνων και να μή σας λέω κοπιαστε ;Δ.Π

Για τους Γλυφαδιώτες να τί ετοιμάζει για σήμερα και αυριο ο δήμαρχός τους..Δειτε το παραπάνω πανώ .
Εκατομμύρια φορές να πει ο Ράσελ ".. Λαοί προσκολλημένοι στις παραδόσεις δεν κάνουν βήματα αλλαγής και προόδου " στην Ελλάδα θα μείνει απελπιστικά μόνος..αν δεν προσθέσει και το "καλή Σαρακοστή"!!!! Καλημέρα





Χορεύουν στην Ήπειρο απο τη   Μυρίνη Καρδίτσας για τις αποκριές οι χωριανοί του,για τους Ηπειρώτες της Μελβούρνης και το μεγάλο τους χορό στο Σαν Ρέμο χώλ, χόρεψε με το συγκρότημά του και ο Μυρινιώτης πρωτοχορευτής Δημοσθένης Μανασής! Έγινε ο κόσμος γειτονιά παιδιά.. Σε λίγο θα χορε΄΄υουν στν Αμερική ,τον Καναδά και στην Αυστραλία,την ίδια στιγμή με ορχ΄στρα που θα παίζει απο Αθήνα!!!

ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ...ΘΕΕ ΠΑΝΑ;

Ουλουάχατα - αρλαούχατα!! Σαλάμ αλέκομ!!
Καλές αποκριες - χρόνια πολλά και του χρόνου!!!

Και μην ξεχνιόμαστε σήμερα Λαμία (Αριων Παλας) στο χορό Τριλοφου και αύριο στην Αμπελακιώτισσα Ναυπακτίας!!!

Τον γνωρίσατε; Αν όχι ρωτήστε το Μιχάλη Λιαγκουρδή απο τη Μελβούρνη,τον ξαδερφό του δηλαδή!!

Ο Panayiotis Ker Σε κλίμα ''Τρελού Καρναβαλιού'' στην τοποθεσία La Baracca μαζί με τον Apostolos Svanas και 4 ακόμη

ΚΑΡΔΙΤΣΑ ΤΩΡΑ

Let's the party begin.
‪#‎Καρναβάλι_2015‬
Η κορύφωση της Βραδιάς, Πάμε για ''ΌΣΚΑΡ''

====================



ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ; Η Ελληνιδα καλλιτέχνης Aphrodite Vlaserou 

With gorgeous Naomi Cambell

ΚΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΗΓΕ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΘΕΣ.. στη Μελβούρνη

"A little man in a big world.

Ένας μικρός άνθρωπος σε έναν μεγάλο κόσμο.

ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ ..ΑΛΛΟΥ ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ...ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΗΣΤΟ;
"A little man in a big world.Ένας μικρός άνθρωπος σε έναν μεγάλο κόσμο.

Σάββατο μεσημέρι. Ο Χρήστος επιστρέφει από το Ελληνικό Σχολείο."

Αυτά γράφει για το γιό του, ο Κώστας Καραμάρκος ,γνωστός δημοσιογράφος στην Ελλάδα και στην Αυστραλία,
 /...
 Kαι μ αυτα θα σας πουμε ΚΑΛΑ ΞΕΦΑΝΤΩΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ όπου κι αν είστε 

Δ.Π

*** Στην παραπάνω φωτογραφια με τα πολλα λεφτα ο... Εμίρης 

Panos Kotrotsos B

Τώρα που κι οΤσίπρας έγινε ...Αμερικανόφιλος !! Δειτε κι εσείς..το Gypsy Family Feud | Gypsy Sisters

ΜΙΑ 
ΖΩΗ 
ΤΑ 
ΒΛΕΠΑΜΕ...
ΤΩΡΑ 
ΚΑΙ 
ΜΕ ..
ΑΡΙΣΤΕΡΟ 
ΜΑΤΙ

Explosive Wedding Fight | My Big Fat America Gypsy Wedding
TLC

Published on Jun 4, 2012

Alyssa's cousin Diamond plans on giving Mellie a proper beat down.

Η Βίβιαν Μορρις παρουσιάζει την "τραγωδία" : Έλληνες με 2 διαβατήρια και 2 πατρίδες.. στης κρίσης τον καιρό...

H Χριστίνα Κλυκινιώτη

Έφυγα για να σώσω την αξιοπρέπειά μου

Αυστραλία - Μια (παγωμένη) α σωτηρίας

Είναι μια συνάντηση που δεν περίμενα. Όπως δεν περίμενα και τον καταιγισμό κλειδωμένων, από  καιρό, συναισθημάτων που η επισκέπτριά μου -γνωστή από το παρελθόν- θα άφηνε τόσο ορμητικά να ξεχειλίσουν. 

«Νιώθω ξένη στον τόπο που γεννήθηκα. Γύρισα σε μια ξένη χώρα. Έναν τόπο που μόνο στους εφιάλτες μου έβλεπα να συγγενεύω. Πάλεψα πολύ πριν πάρω την μεγάλη απόφαση. Εξάντλησα κάθε όριο αντοχής, κάθε μόριο αντίστασης του νου και της καρδιάς μου. Δεν γινόταν, όμως, άλλο. Έπρεπε να φύγω για να σώσω την αξιοπρέπειά μου. Αυτήν δεν την διαπραγματεύομαι με τίποτε».

ΓΡΑΦΕΙ Η

ΒΙΒΙΑΝ ΜΟΡΡΙΣ

«Νιώθω ξένη στον τόπο που γεννήθηκα. Γύρισα σε μια ξένη χώρα. Έναν τόπο που μόνο στους εφιάλτες μου έβλεπα να συγγενεύω. Πάλεψα πολύ πριν πάρω την μεγάλη απόφαση. Εξάντλησα κάθε όριο αντοχής, κάθε μόριο αντίστασης του νου και της καρδιάς μου. Δεν γινόταν, όμως, άλλο. Έπρεπε να φύγω για να σώσω την αξιοπρέπειά μου. Αυτήν δεν την διαπραγματεύομαι με τίποτε».

Απέναντί μου έχω τη Χριστίνα Κλυκινιώτη, μια γυναίκα που είχα γνωρίσει και είχα πάρει συνέντευξη πριν δύο σχεδόν δεκαετίες. Σήμερα, έρχεται να με βρει με την έκδοση του «Νέου Κόσμου» 5/2/1996, κιτρινισμένη από το πέρασμα του χρόνου, που κρατά σαν κάτι πολύτιμο και ανοίγει στη σελίδα 7. Μου είχε μιλήσει τότε για το ότι ένιωθε διχασμένη, η ίδια, αλλά και όλα τα παιδιά των παλιννοστούντων στην Ελλάδα. 

«Ο πατέρας μου ποτέ δεν μπόρεσε να ριζώσει στην Αυστραλία. Ζούσε, δούλευε και ανέπνεε για την ημέρα που θα γύριζε πίσω στο χωριό. Το χωριό που είχε κλείσει μέσα του με τόση αγάπη, με τόσο πάθος και αυταπάρνηση, που τίποτε δεν στάθηκε ικανό να τον κάνει ν' αλλάξει. Ούτε τα 23 χρόνια που έζησε στην ξενιτιά. 

Ξεσηκώθηκε μια ολόκληρη οικογένεια. Εγώ ήμουν 17 χρόνων, η αδελφή μου 22 και ο αδελφός μου 12, να πάμε στην Ελλάδα. Ήταν Νοέμβρης του '79.

Αυτό το πρωί που φθάσαμε στην Αθήνα θα μου μείνει αξέχαστο. Ένιωσα σαν να βρισκόμουν σε κόλαση. Σκοτεινός ο ουρανός που θυμόμουν να λάμπει. Αφού την πρώτη φορά που γνώρισα την Ελλάδα ήταν καλοκαίρι. Τώρα οι δρόμοι γεμάτοι λάσπες και αυτοκίνητα, ο κόσμος βιαστικός και απόμακρος, με φόβισε...»

Στη συνέντευξη υπήρξε αποκαλυπτική: «Ο πατέρας μου πίστευε ότι θα ήταν για όλους καλύτερα. Δυστυχώς, όμως, η οικογένεια χωρίστηκε, οι γονείς στην επαρχία, εμείς τα παιδιά στην Αθήνα, και τελικά ο πατέρας χάνεται. Πεθαίνει το '82. Φεύγει χωρίς να χαρεί, απογοητευμένος από τον κόσμο, την αλλαγή, το γεγονός ότι η οικογένεια είχε σκορπίσει. Δεν μιλούσε, ένιωθε όμως τη δική μου τη νοσταλγία για τον τόπο που γεννήθηκα. Ήξερε ότι τα όνειρά μου κοπήκανε, το ίδιο όπως και τα δικά του...»

Γράφω πιο κάτω: «Η Χριστίνα μιλά γρήγορα, σχεδόν με κομμένη ανάσα, για τις δουλειές που άλλαξε, για την πάλη της να «ταιριάζει» σ' έναν τόπο που ένιωθε μόνιμη τουρίστρια, αφού μέχρι σήμερα είναι η «Αυστραλέζα».

Από την πάλη αυτή βγήκε νικήτρια, εμπλουτίστηκε με γνώσεις, με εμπειρίες, έμαθε τι απαιτεί η ζωή στην Ελλάδα σήμερα, τι πρέπει να κάνει κανείς για να επιπλεύσει σ' έναν τόπο που δεν είναι πια «ποιον ξέρεις, αλλά τι ξέρεις».

Οι συμβουλές της πολύτιμες για όσους λαχταρούν να ζήσουν μόνιμα στη χώρα του φωτός: «Αν ψάχνεις για καλή δουλειά, τα κριτήρια είναι πάρα πολύ αυστηρά. Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός, γι' αυτό και πρέπει να ξέρεις να «πουλάς» τον εαυτό σου. Να μη φοβάσαι, να έχεις αυτοπεποίθηση και, προπαντός, να μην κλαίγεσαι. Να ξέρεις ότι δεν πουλάς την τραγωδία της ζωής σου. Κανείς δεν ενδιαφέρεται αν έχεις ή δεν έχεις πατέρα, για παράδειγμα. Κοιτάζουν τα προσόντα σου, την προσωπικότητά σου. Αυτά μετρούν».

Αυτά είχε πει τότε, κοιτάζοντας ακόμη μ' ένα φρέσκο βλέμμα τη ζωή και πολλή αισιοδοξία το μέλλον.

Τα περισσότερα χρόνια στην Ελλάδα θα εργαστεί ως ανώτερη υπάλληλος της Royal Bank of Scotland. 

Για αρκετά χρόνια εξομολογείται, στη συνάντηση του '96, νιώθει διχασμένη, ανάμεσα στη χώρα που γεννήθηκε και την πατρώα γη των γονιών της. Η ιδέα ότι δεν είναι μόνη σ' αυτό το «μοίρασμα», φαίνεται να λειτουργεί καταπραϋντικά: «Tα παιδιά των παλιννοστούντων, είμαστε μόνιμα και αγιάτρευτα, διχασμένα. Όταν είμαστε στην Ελλάδα νοσταλγούμε την Αυστραλία. Την καθαριότητα, την τάξη, την οργάνωση, την ποιότητα ζωής. Όταν βρεθούμε πάλι εδώ, μας λείπει το φως της Ελλάδας, το πάθος των ανθρώπων, ο τρόπος ζωής, το ότι ο Έλληνας δεν εγκλωβίζεται. Είναι ελεύθερος.

Είναι κάτι που δεν μπορείς να κοντρολάρεις, για τον απλό λόγο ότι έχεις νιώσει δύο πατρίδες. Όσο ήμουν μικρή το άκουγα, αλλά δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω. Σήμερα μου έχει γίνει βίωμα. Το ίδιο και στους άλλους. Με δυο λόγια, εμείς τα αυστραλογεννημένα παιδιά, είμαστε μετανάστες στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια σχέση αγάπης και μίσους. Ίσως και αυτή να είναι η γοητεία. Ίσως αυτό να είναι που μας κρατάει εκεί. Όσους κρατάει, γιατί είναι και άλλοι που φεύγουν και παλιννοστούν στην Αυστραλία».

Τότε, η Χριστίνα είχε έλθει στην Αυστραλία για διακοπές. Μου είχε πει ότι πριν μερικά χρόνια επιχείρησε να μείνει στη Μελβούρνη, αλλά της έλειπε η οικογένεια: «Φοβόμουν ότι αργά ή γρήγορα, θα τα μάζευα και θα έφευγα. Ήταν μια δύσκολη απόφαση, πιστεύω όμως ότι απ' την πάλη αυτή, βγήκα πιο δυνατή. Τώρα αυτό που μένει, είναι να μπορέσω να βρω μια ισορροπία ανάμεσα στους δύο κόσμους. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Ευγνωμονώ τη μητέρα μου που μ' έκανε δυνατή...» είχε πει και είχε κλείσει σ' έναν τόνο που απέπνεε δύναμη και αποφασιστικότητα η συζήτησή μας, εν έτει 1996!

ΝΙΩΘΩ ΕΝΟΧΗ

Η πραγματικότητα, στην πορεία του χρόνου, αποδείχτηκε κάπως διαφορετική. Η Χριστίνα, όπως συμβαίνει μ' όλους τους μεγάλους έρωτες, δεν μπόρεσε να μοιραστεί τα αισθήματά της. Αγάπησε με πάθος την Ελλάδα και το 2001 αισθάνθηκε «μέχρι το μεδούλι», ότι ανήκει εκεί. Ορκίστηκε να μην την εγκαταλείψει ποτέ.

Σήμερα σπρωγμένη από συνθήκες απίστευτες, όπως χιλιάδες άλλοι, αισθάνεται ένοχη, όπως λέει, που έφυγε. «Επίορκη», κατά κάποιον τρόπο, «δεν μας άφησαν, όμως, άλλα όπλα ν' αγωνιστούμε. Αισθάνθηκα παροπλισμένη!»

«Ένα χρόνο χωρίς δουλειά, και μετά, από τη στρόφιγγα της τρόικας και των μνημονίων, η κατάργηση και αυτού ακόμη του πενιχρού επιδόματος ανεργίας των 300 ευρώ το μήνα.

Είχαν βέβαια προηγηθεί πολλά».

Με φωνή που προσπαθεί να ακούγεται σταθερή θα δώσει εικόνες που οι περισσότεροι γνωρίζουμε, η ίδια όμως τις έζησε από πρώτο χέρι.«Ήταν σαν να φύσηξε ξαφνικά ένας δυνατός άνεμος, που δεν άφησε τίποτε όρθιο. Τα μαγαζιά άρχισαν ν' αδειάζουν, πολλά να κλείνουν τις πόρτες τους, ο κόσμος να μουδιάζει, να φοβάται το μαστίγωμα από έναν εχθρό αόρατο που κάθε μέρα ξυπνούσες και δεν ήξερες τι άλλο θ' ακούσεις. Τι άλλο θα συνέβαινε, που θα έβγαζε το φαγητό από το τραπέζι του Έλληνα. Που θα τον έκανε από τη μια μέρα στην άλλη άστεγο. Μιλάμε για ανθρώπους νοικοκυραίους να κοιμούνται στα παγκάκια γιατί έχασαν τη στέγη πάνω από το κεφάλι τους.

Πολλούς να ψάχνουν τους κάδους των σκουπιδιών.

Μιλάμε για μαστίγωμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Καθημερινά μας βομβάρδιζαν με νέες αλλαγές, με μνημόνια που οι κυβερνήσεις υπέγραφαν αδιαμαρτύρητα.

Μας κατηγόρησαν οι μη γνωρίζοντες ότι δεν διαμαρτυρηθήκαμε. Ότι δεχτήκαμε τη μοίρα μας καθισμένοι στον καναπέ. Όχι, ο Έλληνας ποτέ δεν παρέδωσε τα όπλα. Απλώς του τα πήραν, χωρίς, όμως, να μπορέσουν να λυγίσουν τη ψυχική του δύναμη. Σ' αυτό που συμβαίνει σήμερα, να ενωθεί ένα τόσο μεγάλο κομμάτι του κορμού της Ελλάδας και να γίνει μια γροθιά για να αντισταθεί στην μέχρι τώρα απάνθρωπη μεταχείρισή του, μέσω των μνημονίων, λέει πολλά. Πρόκειται για μια γροθιά στο μαχαίρι που δεν φοβάται να την προτείνει. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Ακόμη κι' αν ματώσει -που υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο- είναι προτιμότερο από ό,τι ζούσαμε και ζούμε μέχρι τώρα. Αν μας πετάξουν έξω από την Ευρωζώνη, θα είναι καταστροφικό. Ο Έλληνας, όμως, έφτασε στα όριά του. Μέσα από τα ερείπια, θα βρει τον τρόπο να σηκωθεί. Σίγουρα δεν έχουν όλα τελειώσει! Σαν τον φοίνικα θα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του».

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ

Η Χριστίνα, εδώ και τρεις μήνες, έχει πάρει το δρόμο της επιστροφής στην Αυστραλία, στη χώρα που γεννήθηκε, αλλά 'τη νιώθει ξένη': «Η Αυστραλία είναι μια φανταστική χώρα, μια σανίδα σωτηρίας, δε χωρεί αμφιβολία γι' αυτό. Για μένα, όμως, παραμένει μια χώρα ξένη, μια χώρα που μπορεί να έχω γεννηθεί σ' αυτήν, δεν είναι όμως η πατρίδα μου. Είναι μια παγωμένη σανίδα σωτηρίας. Βλέπω τα πάρκα που έπαιζα στο Brunswick, τη Lygon St. που ήταν ο «δρόμος μου», τα σχολεία που πήγαινα και όλα μου φαίνονται τόσο ξένα.

Αισθάνομαι σαν το ψάρι έξω από το νερό. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθώ να ορθοποδήσω. Να βρω μια δουλειά και να μην αφήσω ό,τι συμβαίνει σε μένα την ίδια αλλά και σ' αυτούς που άφησα πίσω μου, να με λυγίσει. Το σώμα μου είναι εδώ, αλλά η καρδιά μου στην Ελλάδα. Είναι στιγμές που νιώθω έντονα ότι από ώρα σε ώρα θα γίνει κάποιο θαύμα και θα γυρίσω εκεί. Αισθάνομαι ότι αν ξυπνήσω ένα πρωί και τα δεδομένα στην Ελλάδα έχουν αλλάξει, σε χρόνο μηδέν θα βρεθώ εκεί».

Τής ζητώ να μου περιγράψει με δυο λόγια την Αυστραλία, όπως τη βλέπει η ίδια.

«Είναι μια χώρα πλούσια, άρτια οργανωμένη, δεν έχει όμως ψυχή. Δεν υπάρχει πάθος κι αυτό σε πνίγει».

Μαντεύοντας προφανώς την επόμενη ερώτησή μου, θα πει εμφατικά: «Έφυγα για να σώσω την αξιοπρέπειά μου. Αυτό είναι όλο»

H Βίβιαν Μόρρις

είναι κορυφαία  αρθρογράφος στην

 εφημερίδα ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ της Μελβούρνης

Περισσότερα ΕΔΩ

ΕλλήνωνΕΡΓΑ.Το μυστικό που κρατάει τον Παρθενώνα όρθιο επί 2.500 χρόνια

Το μυστικό αποκαλύπτεται μετά από μελέτες που δείχνουν ότι, παρά το γεγονός πως ο ναός του Παρθενώνα στην Ακρόπολη δεν έχει καν θεμέλια, έχει τριπλή αντισεισμική θωράκιση.

Σύμφωνα με την Πολιτικό Μηχανικό, Νίκη Τιμοθέου μελέτες της αρχιτεκτονικής και δομικής του φόρμας, κατέδειξαν πως οι αρχαίοι είχαν από τότε ανακαλύψει, αυτό που σήμερα ονομάζουμε σεισμική μόνωση.Ο ναός, σύμφωνα με την κυρία Τιμοθέου, κοντράρει επιτυχώς τη θεωρία της σύγχρονης πολιτικής μηχανικής, διότι χωρίς να έχει καν θεμέλια, είναι τριπλά μονωμένος σεισμικά!

Αυτή η τριπλή μόνωση, όπως μας εξήγησε, εντοπίζεται σε διαφορετικά σημεία του οικοδομήματος.

Το πρώτο σημείο βρίσκεται στις στρώσεις τεράστιων οριζόντιων και εξαιρετικά λείων μαρμάρων πάνω στις οποίες πατάει ο Παρθενώνας.

Το δεύτερο παρατηρείται στους μεταλλικούς ελαστικούς συνδέσμους οι οποίοι συνδέουν τις πλάκες κάθε στρώματος, και που στο κέντρο τους εντοπίζονται μικροί σιδηροπάσσαλοι γύρω από τους οποίους έχει χυθεί μολύβι (το μολύβι έχει την ιδιότητα να προστατεύει το σίδηρο από τη σκουριά και να εξασθενεί με την ελαστικότητά του, το όποιο κύμα, αφού μέρος της κινητικής του αυτής ενέργειας μετατρέπεται σε θερμική).

Και το τρίτο εντοπίζεται στις κολώνες του κτίσματος, οι οποίες δεν τοποθετήθηκαν μονοκόμματες, αφού οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν πως για να αντέξουν στους κραδασμούς της γης, θα έπρεπε να τοποθετηθούν σε φέτες μαρμάρου, τέλεια εφαρμοσμένες η μία πάνω στην άλλη.

Το αποτέλεσμα αυτής της τριπλής μονωτικής φόρμουλας, όπως σημείωσε η κυρία Τιμοθέου, ήταν τα επιφανειακά σεισμικά κύματα να κινούν το ένα στρώμα των μαρμάρινων πλακών, επάνω στο άλλο, την ίδια ώρα που οι σύνδεσμοι εκτόνωναν την κινητική ενέργεια που ανέπτυσσε ο εγκέλαδος!

Οι κολώνες, τέλος, με τον τρόπο που ήταν τοποθετημένες, επέτρεπαν στο όλο οικοδόμημα να ταλαντώνεται, αλλά να μην καταρρέει.

apocalypsejohn