Οι βομβιστικές επιθέσεις στο Χάιντ Παρκ και το Ρίτζεντ Παρκ ήταν ένα από τα χειρότερα χτυπήματα του IRA στη βρετανική πρωτεύουσα, σκοτώνοντας έντεκα στρατιώτες, επτά άλογα και αφήνοντας πίσω δεκάδες τραυματίες. Οι βόμβες πυροδοτήθηκαν στις 20 Ιουλίου 1982, σε τέτοιο χρόνο ώστε να προκαλέσουν τις μέγιστες απώλειες. Οι σκοτωμένοι στρατιώτες απομακρύνθηκαν γρήγορα από το σημείο. Αλλά ο φωτογραφικός φακός κατάφερε να αιχμαλωτίσει, με ανατριχιαστική λεπτομέρεια, ένα συγκλονιστικό, ιστορικό ντοκουμέντο μετά την επίθεση με τα βομβαρδισμένα αυτοκίνητα και δίπλα τους τα κουφάρια των νεκρών βασιλικών αλόγων. Στις 10.40 π.μ. εκρήγνυται μια βόμβα, η οποία βρισκόταν μέσα σε ένα μπλε Morris Marina, παρκαρισμένο στην South Carriage Drive στο Hyde Park. Η βόμβα περιείχε 11 κιλά εκρηκτικά και 14 κιλά καρφιά κι εξερράγη τη στιγμή που περνούσε από το σημείο μία 15μελής ίλη της έφιππης φρουράς της βασίλισσας Ελισάβετ, που εκτελούσαν την τυπική αλλαγή φρουράς. Τρεις στρατιώτες πέθαναν ακαριαία και οι υπόλοιποι μέσα στις επόμενες ημέρες, υποκύπτοντας στα βαριά τραύματά τους. Κατά την επίθεση τραυματίστηκαν επίσης και αρκετοί πολίτες. Επτά από τα άλογα κατέληξαν νεκρά- μερικά σκοτώθηκαν εκείνη τη στιγμή και άλλα χρειάστηκε να υποβληθούν σε ευθανασία λόγω των επώδυνων πληγών τους. Δύο ώρες αργότερα, σημειώνεται και δεύτερη έκρηξη βόμβας κοντά στο Ρίτζεντ Παρκ. Αυτή είχε τοποθετηθεί κάτω από μια εξέδρα όπου πάνω βρισκόταν μια στρατιωτική μπάντα. Η ωρολογιακή βόμβα, που πυροδοτήθηκε ενώ οι στρατιώτες έπαιζαν μουσική, είχε τον τραγικό απολογισμό ακόμη έξι νεκρών στρατιωτών και 26 τραυματισμένων θεατών. Ο IRA ανέλαβε την ευθύνη και για τις δύο βομβιστικές επιθέσεις, στοχοποιώντας απευθείας την τότε πρωθυπουργό της Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, την οποία κατηγόρησαν για την απόφασή της να στείλει Ιρλανδούς στα Φόκλαντ. lifo.gr
Έκπληκτοι δηλώνουν οι επιστήμονες από την ξαφνική έκρηξη του ηφαιστείου Kambalny στη χερσόνησο Κατσάμκα της Ρωσίας, για πρώτη φορά εδώ και 250 χρόνια. «Είναι έκπληξη για εμάς. Συνεχίζουμε την παρακολούθηση και αναλύουμε τις πιθανές απειλές μέσα από τα στοιχεία που συγκεντρώνουμε», δηλώνει η Ολγα Γιρίνα, επικεφαλής επιστημονικής ομάδας στην περιοχή. Η τέφρα που βγήκε από το ηφαίστειο την Παρασκευή το βράδυ και έφτασε σε ύψος τα 7 χιλιόμετρα, θα μπορούσε δυνητικά να καλύψει την πόλη Severo-Kurilsk, που βρίσκεται στο νησί Παραμουσίρ.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η απειλή έχει ήδη περάσει, αν και παραμένει σε ισχύ ο πορτοκαλί συναγερμός για αυξημένο κίνδυνο. Το ηφαίστειο Kambalny έχει 2.156 μέτρα ύψος και βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Καμτσάτκα. Η τελευταία φορά που εξερράγη ήταν κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Αικατερίνης της Μεγάλης, το 1769. Η χερσόνησος Καμτσάτκα έχει περίπου 300 ηφαίστεια στο έδαφός της, με 29 από αυτά να είναι ενεργά. Τον Δεκέμβριο, το ηφαίστειο Shiveluch - στο βόρειο τμήμα της Καμτσάτκα - ξέσπασε και εκτόξευσε τέφρα σε ύψος 11.000 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Με πληροφορίες από rt.com
[…] Κόψτε κλαδιά και στρώστε μου και βάλτε με να κάτσω, και φέρτε τον πνευματικό να με ξομολογήση, για να του πω τα κρίματα, όσά χω καμωμένα δώδεκα χρόνια άρματωλός, σαράντα χρόνια κλέφτης.
(Του κλέφτη το κιβούρι)
Γράφει ο Δημήτρης Τζήκας
Στα τέλη του 18ου αιώνα, παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης, δρούσαν στον ελλαδικό και τον ευρύτερο βαλκανικό χώρο πλήθος ενόπλων ομάδων, οι οποίες αποτελούνταν συνήθως από χριστιανούς αλλά και μουσουλμάνους σε κάποιες περιπτώσεις, οι οποίες αμφισβητούσαν εμπράκτως την οθωμανική κυριαρχία σε ορισμένες περιοχές της αυτοκρατορίας. Η εθνοτική ή άλλη σύνθεση αυτών των ομάδων είναι ένα ζήτημα περίπλοκο, απλώς αναφέρουμε εδώ ότι στην περίπτωση του ελλαδικού χώρου, εκτός από τους Έλληνες Χριστιανούς, οι Αρβανίτες, οι Αλβανοί αλλά και ανυπότακτοι Μουσουλμάνοι, συγκροτούν κι αυτοί αμιγή ή μεικτά μισθοφορικά σώματα, καθώς και ισχυρές κλέφτικες ομάδες. Οι ένοπλοι αυτοί καταγράφονται συνήθως στην ιστοριογραφία και τις πηγές ως δίδυμο: κλέφτες και αρματολοί. Ως κλέφτες εννοούνται τα μέλη ένοπλων ομάδων με στοιχειώδη οργάνωση και ιεραρχία, που επιδίδονται σε διάφορες “παράνομες” δραστηριότητες όπως ληστείες, απαγωγές, “προστασία” ολόκληρων περιοχών, επιθέσεις σε ταξιδιώτες, επιδρομές κ.λ.π. Η σχέση τους με τους ντόπιους πληθυσμούς εξαρτάται κάθε φορά από τα τοπικά δίκτυα εξουσίας, τα συγγενικά δίκτυα, τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε περιοχής και τις εκάστοτε περιστάσεις.
Το τραγικό τέλος του αρματολού Θύμιου Μπλαχάβα
Σε έγγραφο του 18ου αιώνα, με αφορμή το φημισμένο κλέφτη Γιώργο Θώμο, οι πρόκριτοι της Λευκάδας απαντούν στις οθωμανικές αρχές ότι Ακαρνάνες προύχοντες καλύπτουν το ληστή ενώ «όταν θέλουν ημπορούν να τον σκοτώσουν ή να τον ησυχάσουν. Οι κλέπτες όταν δεν έχουνε ορτά (κάλυψη) τους αρματολούς δεν τολμούν να κάμουν κλεψιές». Ο καπετάν Θόδωρος σε άλλο γράμμα απευθύνεται επίσης στους προύχοντες, ζητάει το μεϊντάνιλίκι πρώτα με το καλόν (αν μας αγαπάτε και (θέλετε) την δική μας φύλαξη) και στη συνέχεια απειλητικά σημειώνει ότι αν τοποθετήσουν άλλους δεν θα έχουν ησυχία (τώρα ήρθαμε ως 15 άνδρες κι αύριο θα έρθομε με 56):
«Από εμέ τον καπετά Θόδωρο και από τον Γιώργο Ντουνιστιάνο και από το Γιώργο Αβασιώτη και από το Δήμο Σπαρτιώτη σε σένα κυρ Γέρο (Vechio) Ρίζο και Νικολό Μπατσιγιάννη και υπόλοιποι της πόλης όλους σας χαιρετούμε και σας γράψομε να ξέρετε περάσαμε και ήρθαμε στην περιοχή σας και θέλομε το μεϊντάνιλίκι με το καλόν αν μας αγαπάτε και (θέλετε) την δική μας φύλαξη και να ησυχάσομε και εμείς (να μονιμοποιηθούμε) σ’ ένα τόπο. Εμείς το ξέρομε πως θέλετε να τοποθετήσετε ή μάλλον να διορίσετε άλλους, είναι καλύτερα να βάλετε εμάς και μην πιστεύετε πως βάζοντας άλλους θα έχετε ησυχία γιατί τώρα ήρθαμε ως 15 άνδρες κι αύριο θα έρθομε με 56 και συγκεντρωθείτε όλοι να ορίσετε (να αποφασίσετε) για να μας στείλετε απάντηση μέχρι αύριο το βράδυ και μην κάμετε αλλιώς και να σας βρει το γράμμα μας υγιείς και καλά από όλους τους άλλους πολλούς χαιρετισμούς». [1]
Σε επιστολή προς τον τοπικό ενετό διοικητή, ο ίδιος καπετάνιος ζητά να μείνουν στη σκιά του πρίγκηπά τους και να ταχθούν ως μεϊντάνηδες στην υπηρεσία του, αφήνοντας τη ληστρική ζωή:
«Εγώ ο καπετά Θόδωρος έγραψα και ταπεινά απευθύνομαι στην εξοχότητά σου με όλους τους ανθρώπους μου γονατιστός ζητάω συγχώρεση από την εξοχότητά σου που δεν σας εγράψαμε προτήτερα σαν αγράμματοι που είμαστε. Και τώρα γράφομε στην εξοχότητά σου εμείς σουδήτοι (υπήκοοι) του πρίγκηπά μας (του δόγη) και θέλομε να είμαστε κοντά στον πρίγκηπά και αν μπορούμε να έχομε μια fede (πιστοποίηση) από την εξοχότητά σου εάν μας αγαπάς να μείνομε στη σκιά σου και εμείς θα αφήσομε τη ληστρική ζωή (το κακό) και είμαστε ένοχοι πρώτα στο θεό και δεύτερα στο πρίγκιπα και για αυτό γράφομε και παρακαλούμε την εξοχότητά σου να μας δώσεις μία fede για να μείνομε ως μεϊντάνηδες γιατί παρατηρούμε και εμείς πως οι χωριάτες μας χρειάζονται απέναντι στους τούρκους και στους κακούς ανθρώπους και αναλαβαίνουμε να τους σώσουμε και να μας γράψεις για αυτό μια απάντηση με το χέρι σου για να ξέρομε και εμείς θα σταθούμε άντρες θα το ιδείτε».
Το Υγειονομείο στη Λευκάδα,πίνακας του J. Cartwright, 1821
Η διαφορά του ύφους είναι εμφανής: απευθύνομαι στην εξοχότητά σου, γονατιστός ζητάω συγχώρεση, θα αφήσομε τη ληστρική ζωή, γράφει στον ισχυρό Ενετό αξιωματούχο, ενώ στους προκρίτους απευθύνεται σχεδόν ως ίσος προς ίσο (σε σένα κυρ Γέρο (Vechio) Ρίζο και Νικολό Μπατσιγιάννη και υπόλοιποι της πόλης).[1] Σε άλλη επιστολή, με χρονολογία 9.9. 1799, ο κλεφταρματολός Γιάννης Παράβολας απευθύνεται στους «εκλαμπρότατους αφεντάδες της Αγίας Μαύρας» και διαμαρτύρεται επειδή αυτοί ενέδωσαν στην αξίωση του αρματολού της Στερεάς καπετάν Χρίστου (Κατσικογιάννη;) να καταδιωχθεί και να κυνηγηθεί ο Παράβολας από το νησί. Η επιστολή του διασώζει το ντόπιο κλέφτικο ήθος και την γλώσσα της εποχής:
«Τi μεγάλα κάζα έκαμα εις τους τόπους σας και με κυνηγάτε; Εγώ δεν επήραξα κενενός μίνια κόττα στανικώς, όξου α με φιλέψη κανένας. Με τη(ν) Τουρκιά, οπού έχω να κάμω, μου επήρανε δύο τρεις φορές το γείδος μου και με κυνηγάνε και μένανε και τους πειράζω κ’ εγώ. Τώρα εγώ με τους τόπους σας δεν έχω να κάμω, μούνε μου έρχεται παράπονο, οπού δίχως να σας πειράξω να με κυνηγάτε, οπού μ’ έχετε πατριώτη και θε να με κάμετε να την αφήκω τη(ν) πατρίδα μου -και λέτε όπως σας στενεύει ο κεπετάν Χρίστος και σας λέγει να του δώκετε θέλημα να με κυνηγήση με Τούρκους μέσα στους τόπους σας. Δώτε του να φέρει και Τούρκους μέσα ευτού να σας προδώκη τη χώρα, σα(ν) και πρώτα. Και σας λέγει όπως με φυλάτε ευτού μέσα και δε(ν) του λέτε όπως με φυλάγει ο γίδιος, ωσα(ν) και πέρσι, οπού μ’ έβανε να χαλάσω τα τσιφλίκια του πασά και τώρα αυτείνοι με φυλάνε, διατί άνι με κυνηγήσουνε, τους σκοτώνω τα βόδια τους και τους ανθρώπους τους και τα γεννήματά τους τα καίγω και ό,τι μπορέσω θε να τους κάμω κ’ εδώ γείμαι κι ας με κυνηγήση. Να κάμη ζάπι τον εδικό του τόπο, όχι χαλεύει να ζαπίση και της εκλα(κλα)(μ)πρότη(ς) σας τους (σ) τόπους!
Δε(ν) του λέτε να πάγη στο(ν) τόπο του ο καθένας; Τι σας εφορτώθηκε και πολεμάγει να ορίση το(ν) τόπο σας και σας λέγει, όπως όποιος μου δίνει ψωμί να τόνε κυνηγάτε. Εγώ μου δίνει όλος ο κόσμος ψωμί, διατί α δε μου δώκη, του σκοτώνω το βόδι του, γή το μουλάρι του, γή τ’ άλογό του, γή και τον ίδιο. Φυλάγω μες στη πόρτα του και τόνε σκοτώνω. Τώρα γη εκλαμπρότη σας το γνωρίζετε, μούνε θέλετε να παιδεύετε τους ραγιάδες (σ)ας και σας περικαλώ να μην ακούτε τα μοναφίκικα ψέματα και παιδεύετε τους γειτόνου(ς) σας, διατί εγώ θε να κάμω ό,τι να μπορέσω εκεί, όπου μου επήρανε το γείδος μου και γη εκλαμπρότη σας κάμετε όπως ορίσετε. Και ανίσως και σας γράψω και κανένα ενάντιο, ας έχω και συμπάθιο, διατί γείμαι γιδιώτης. Και το γράμμα μου να το διαβάσετε όλοι γοι αφεντάδες σας περικαλώ και άνι σας έκαμα κακό, ας το εύρω. Και όποιονε έβλαψα να μου το φανερώσετε και κείνονε όπου με κυνηγάει να τόνε ξέρω». [1]
Λευκάδα, το κάστρο της Αγίας Μαύρας σήμερα
Σε έγγραφο της πολιτικής διοίκησης της Λευκάδας προς την Ιόνια Γερουσία, το 1800, αναφέρεται γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολη η καταστολή της δράσης των κλεφτών στο νησί. Ο διαβόητος Ραφτογιάννης, αν και είχε ρημάξει τον τόπο τους προηγούμενους μήνες και έκανε φριχτά πράγματα, ζει ήσυχος και απολαμβάνει την προστασία του Αλή Πασά των Ιωαννίνων:
«Το πέρασμα, γράφει, από τη νόμιμη ζωή των αρματολών σ’ εκείνη των κλεφτών είναι πολύ συχνό κι εξαρτάται μοναχά από τη θέληση του ανώτατου εξουσιαστή της γειτονικής Στερεάς. Αν εκείνος που παρανομεί, αν εκείνος που κακοποιεί… καταδιώκονταν σταθερά και ετιμωρούνταν, το κακό θα σπόρπαε και θα τέλειωνε. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική και συχνά βλέπομε το φονιά και τον τύραννο των αθώων να απολαμβάνει τη φιλία εκείνου, που ώφειλε να τον τιμωρήσει…. Ο διαβόητος Ραφτογιάννης… που τους περασμένους μήνες είχε τόσο ταράξει τον τόπο μας που είχε βάλει φορολογία στους πιο φιλήσυχους κατοίκους, που είχε πιάσει ομήρους και σε βάρος τους έκαμε φριχτά πράγματα, αυτός που πολλές φορές είχε απασχολήσει την Κυβέρνηση, ζει τώρα μια χαρά και ήσυχα στο οθωμανικό έδαφος και απολαμβάνει την εύνοια του Αλή Πασά.» [1]
Και αλλού: «Οι κλέπτες και οι ληστές είναι εδική σας ραγιάδες, εις τον τόπον σας πράζουν ζουλούμια (αρπαγές) οι αρματολοί σας τους φυλούν ή τους κάνουν χάζι».
Οι χριστιανικοί αγροτοκτηνοτροφικοί πληθυσμοί αντιμετώπιζαν τους κλέφτες μάλλον με συναισθήματα φόβου και θαυμασμού. Υπάρχουν πολλά στοιχεία τα οποία δείχνουν την ανοιχτή στήριξη ή “ευμενή ουδετερότητα” των τοπικών κοινωνιών στους κλέφτες (τροφή, καταφύγιο ή πληροφορίες) και άλλα που μαρτυρούν απηνείς διώξεις κατά περιόδους, όπως στην περίπτωση του κατατρεγμού των κλεφτών στην Πελοπόννησο, το 1805. Στο Μοριά, όλα σχεδόν τα κέντρα ισχύος, ντόπιοι Οθωμανοί αξιωματούχοι, θρησκευτική εξουσίας, αρχιερείς και ντόπιοι προύχοντες, στράφηκαν ανοιχτά εναντίον των ομάδων αυτών και οι κλέφτες της Πελοποννήσου αφορίστηκαν επισήμως, όπως συνέβη με τους Σουλιώτες και εκατοντάδες άλλους αργότερα. Συχνά τα μοναστήρια πρόσφεραν για διάφορους λόγους καταφύγιο στους κλέφτες, πιθανόν και με την απειλή της “εκδίκησης” και του “καψίματος”, μιλάμε άλλωστε για ομάδες που μιλούσαν κυρίως τη γλώσσα της δύναμης. Η “φωτιά και το τσεκούρι” εφαρμόζονταν ακόμα και εναντίον ομόθρησκων πληθυσμών, όπως έδειξε η πρακτική του ικανότατου πρώην κλέφτη Κολοκοτρώνη, και βεβαίως κατά του Ιμπραήμ, μετά την αποβίβασή του στο Μοριά. Έχουμε αναφερθεί αλλού αναλυτικότερα στο γενικότερο χαρακτήρα των αντιθέσεων στον οθωμανικό κοινωνικό σχηματισμό, όπως αυτός διαμορφώνονταν στην κρίσιμη περίοδο πριν την Επανάσταση του 1821. Ενδεικτικά: βλέπουμε σποραδικές συμμαχίες των Σουλιωτών με τους Χριστιανούς Τσάμηδες σε μια προσπάθεια διαφύλαξης της τοπικής εξουσίας τους που απειλείται από τον Αλή Πασά. Αντίστροφα: στα αληπασαλήδικα στρατεύματα που πολεμούν τους Σουλιώτες στο Σούλι, στον Ζάλογγο ή στον Σέλτσο συμμετέχουν και χριστιανοί αρματολοί της περιοχής, ενώ οι ανυπότακτοι Σουλιώτες, πριν ξεχυθούν ορμητικά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων, συμμαχούν ακόμη και με τον άσπονδο εχθρό τους Αλή Πασά. Γνωστή είναι και η περίπτωση του περιβόητου Χριστιανού Αρβανίτη Νενέκου στην Αχαΐα, ο οποίος είχε συγκροτήσει ένοπλο σώμα 2000 χριστιανών ντόπιων στο πλευρό του Ιμπραήμ. Το γεγονός που εξόργισε τον Κολοκοτρώνη ήταν ότι ο Νενέκος είχε την ευκαιρία να αιχμαλωτίσει ή να εξοντώσει τον Ιμπραήμ και δεν το έπραξε. Σημειωτέον ότι ο Ιμπραήμ χρησιμοποιούσε κάθε είδους μέσο, τρομοκρατία και βαρβαρότητες, ακόμα και απόπειρες δολοφονίας κατά του Κολοκοτρώνη για να σβήσει την Επανάσταση. Το περιστατικό περιγράφεται από τον Φωτάκο. Ο Ιμπραήμ βρέθηκε στο έλεος του Νενέκου, όταν χάθηκε μόνος του σε δάσος, αλλά ο Νενέκος πιστός στην συμφωνία τους τον περιποιήθηκε και τον οδήγησε ασφαλή στο στρατό του:
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (3 Απριλίου 1770 – 4 Φεβρουαρίου 1843) ήταν Έλληνας κλέφτης, καπετάνιος, στρατηγός με πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821, πολιτικός, αρχηγός κόμματος, πληρεξούσιος, σύμβουλος της Επικράτειας. Έμεινε γνωστός και ως Γέρος του Μοριά. Σκίτσο του P. Miller of Vermont
Ο ϊδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης περιγράφει λακωνικά στα απομνημονεύματά [2] του την οριστική εντολή του για την εκτέλεση του Νενέκου, που παρέμενε πιστός στους Τούρκους ακόμα και όταν έφτασε ο Ιωάννης Καποδίστριας ως Κυβερνήτης της Ελλάδος:
[1] Οι επιστολές είναι από το άρθρο Παρακοινωνικά στοιχεία στη Λευκάδα του 18ου και 19ου αιώνα, Γιώργος Κοντογιώργης, στο συλλογικό Αφιέρωμα στη μνήμη του Νίκου Σβορώνου, εκδ. Πάντειο Πανεπιστήμιο, 1992
Υπ. Διδάκτωρ Πολιτιστικής Διπλωματίας και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Όταν σήμερα ομιλούμε για το διπλωματικό έργο του Ιωάννη Καποδίστρια δεν θα πρέπει να αναφερόμαστε σε αυτό ωσάν να ήταν ένα ιστορικό απολίθωμα, αναχρονιστικό και ξεθωριασμένο, αλλά ως μια ζώσα πνευματική και ιστορική πηγή, ανεξάντλητη στον χρόνο, από την οποία ασυγκράτητα αναβλύζουν όλα εκείνα τα ευγενή ιδανικά του τόπου μας και δίνουν πνοή ζωής στην ύπαρξή μας.
Αν θα πρέπει ιστορικά να απαντηθεί το πώς ο Καποδίστριας κατάφερε να επιτύχει τελικά τον σκοπό του σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο δημιουργώντας τις προϋποθέσεις να αναγνωριστεί η Ελλάδα διεθνώς ως ανεξάρτητο κράτος, παρά τις μηχανορραφίες και τις ραδιουργίες που υφάνθηκαν εις βάρος του, ιδίως από το λεπτό νήμα της αυστριακής διπλωματίας, αυτή θα ερχόταν σίγουρα από την επιστολή που έγραψε ο καγκελάριος της Αυστρίας πρίγκιπας Κλήμης φον Μέττερνιχ στη Δωροθέα Lieven:
«Τότε μονάχα θα μπορέσω να κοιμηθώ ήσυχα, όταν ο Καποδίστριας θα έχει θανατωθεί! Ενόσω ζει, θα είναι πάντοτε επικίνδυνος. Όμως, για να ειπώ την αλήθεια, αυτός είναι ένας έντιμος και πολύ χρήσιμος άνθρωπος, ενώ εγώ; Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος, και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας».
Η ιστορική αυτή διαμάχη μεταξύ των δύο αυτών ανδρών ήταν διαμάχη μεταξύ δύο κόσμων. Ο Μέττερνιχ υπήρξε ένας πολιτικός πάντοτε πιστός στις αρχές της Ιεράς Συμμαχίας και της διατήρησης της νομιμότητας στην Ευρώπη. Ένας ακραιφνής οπαδός της πολιτικής της καταπιέσεως και της επιβολής της βίας έναντι σε κάθε απελευθερωτικό κίνημα. Από την άλλη μεριά, η προσέγγιση του Καποδίστρια στο θέμα της επεμβάσεως των μεγάλων δυνάμεων στα επαναστατικά κινήματα των μικρότερων και ασθενέστερων λαών της Ευρώπης υπήρξε ριζικά αντίθετη, όχι μόνο ως προς τους τρόπους, αλλά κυρίως ως προς τα μέσα καταστολής τους. Ο Καποδίστριας χωρίς να επικροτεί τις επαναστάσεις, εν τούτοις τασσόταν υπέρ της αρχής της μη ένοπλης επεμβάσεως και θεωρούσε πως αυτές οι επαναστάσεις έπρεπε να αντιμετωπιστούν με σταδιακές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα λαμβάνουν υπόψιν κυρίως την παραχώρηση Συντάγματος και Συνταγματικών ελευθεριών, τη λαϊκή κυριαρχία και την πολιτική και εθνική ανεξαρτησία των λαών.
Ένα τέτοιο ιστορικό παράδειγμα αποτελεί το ζήτημα της Νεάπολης, όπου εκεί ο Καποδίστριας πρότεινε ως λύση την αλλαγή κυβερνητικού συστήματος εν αντιθέσει προς τον Μέττερνιχ ο οποίος έβλεπε ως μοναδική λύση την ένοπλη επέμβαση. Αλλά δεν είναι και το μόνο. Στο συνέδριο του Aachen, το 1818, ο Καποδίστριας αγωνίστηκε με παρρησία και σθεναρότητα για τις αξίες και τις ελευθερίες των μικρότερων κρατών, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, ασχέτως αν οι προσπάθειές του δεν τελεσφόρησαν επειδή δεν ταυτίζονταν με τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής.
Οφείλει να μην παροραθεί το γεγονός ότι ο Καποδίστριας σε εκείνο το συνέδριο, παρά τις σθεναρές αντιρρήσεις του Μέττερνιχ, κατάφερε να πείσει τους αντιπροσώπους των μεγάλων Δυνάμεων να αποσύρουν τα στρατεύματα κατοχής από την ηττημένη Γαλλία και ταυτοχρόνως να περιορίσει τις οικονομικές απαιτήσεις των νικητών διασώζοντας τη Γαλλία από την οικονομική κατάρρευση. Ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προσέφερε στον Καποδίστρια ένα πολύ σημαντικό χρηματικό ποσό. Ο Καποδίστριας όμως αρνήθηκε κατηγορηματικά. Και όταν εκείνοι επέμειναν, τότε ο Καποδίστριας τους ζήτησε να προσφέρουν από ένα αντίτυπο όσων βιβλίων υπήρχαν διπλά στη βιβλιοθήκη των Παρισίων για τις βιβλιοθήκες που σκόπευε να ιδρύσει στην Ελλάδα.
«Το περιττόν σας είπε, θα γίνει κεφάλαιον της βιβλιοθήκης την οποίαν επιθυμώ να συστήσω εις την πατρίδα μου και άλλο ουδέν υπάρχει εις εμέ χαριέστερον.»
Την ίδια προσπάθεια κατέβαλε και στα συνέδρια του Troppau και του Laibach το 1820 και 1821 τα οποία συνήλθαν προκειμένου να αντιμετωπιστούν από τις Μεγάλες Δυνάμεις τα λεπτής και ίσως εύθραυστης ισορροπίας ζητήματα για τις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις που προέκυψαν μετά την έκρηξη των επαναστάσεων αρχικώς στην Ισπανία και στην Νεάπολη και κατόπιν στο Πεδεμόντιο, καθώς και στο συνέδριο της Βιέννης όπου ο Καποδίστριας αγωνίστηκε για την βελτίωση των συνθηκών ζωής των μαύρων, την κατάργηση του δουλεμπορίου και της δουλείας στις ακτές της Αφρικής. Οι σύνεδροι ταυτίστηκαν πλήρως με τις ανθρωπιστικές ιδέες του Καποδίστρια και υιοθέτησαν τις προτάσεις του διακηρύσσοντας ότι το εμπόριο των νέγρων αντιτασσόταν στους νόμους της ανθρωπότητας και του δημόσιου ήθους.
Η ιστορική αυτή διαμάχη μεταξύ των δύο αυτών ανδρών ήταν διαμάχη μεταξύ δύο κόσμων.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν ο διπλωμάτης που με το πάθος του για την ελευθερία, το απροσκύνητο ήθος και την ευρεία μόρφωση άλλαξε άπαξ διά παντός τον ρου της Ευρωπαϊκής Ιστορίας υπέρ της Ελλάδος, η απελευθέρωση της οποίας σήμανε την αρχή της αφύπνισης και των υπόλοιπων αδύναμων και κατατρεγμένων λαών της Ευρώπης που ζούσαν εγκλωβισμένοι στον ιστό της διατήρησης της ισορροπίας ισχύος της Ιεράς Συμμαχίας. Ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας αφιέρωσε την ζωή του στην Ελλάδα με περισσή αυταπάρνηση, εντιμότητα και προσηνή απλότητα και εκείνη με προθυμία του την πήρε. Και μαζί του πήρε μακριά από τούτο τον τόπο και τον ελεύθερο άνθρωπο, δηλαδή τον κριτικά σκεπτόμενο. Όχι τον εκ πεποιθήσεως αντιδραστικό αλλά τον εξ ανάγκης φιλαλήθη. Και τέτοιοι άνθρωποι από την εποχή του Σωκράτη διώκονται απηνώς ή χαρακτηρίζονται ως «τύραννοι» όπως αποκαλούσε η αντιπολίτευση της εποχής τον Καποδίστρια. Ο δε ποιητής Αλέξανδρος Σούτσος έγραφε λίγο πριν τη δολοφονία του:
Τρέμε τύραννε. Η ώρα του θανάτου σου σημαίνει Η οργή του Έθνους όλου, η οργή μου σε προσμένει. Στον ναόν που θα μολύνεις τρέχω να παραμονεύσω, Τρέχω τρέχω στου Υψίστου τον βωμόν να σε φονεύσω. Έρχεται... Τον προμηνύουν σάλπιγγες και μουσική. Έρχεται... Τον προπομπεύει μισθοφόρος φυλακή. Μιμητής του Αρμοδίου και Αριστογείτων νέος, Σκέπασε, Μαυρομιχάλη, το σπαθί σου με μυσρίνη Τον προδότη της πατρίδος κτύπα... Κτύπα και γενναίως Πέθανε καθώς εκείνοι.
Φέτος, συμβολικά στις 11 Φεβρουαρίου, ημερομηνία γεννήσεως του πρώτου κυβερνήτη της χώρας, εορτάστηκαν στην παλαιά Βουλή των Ελλήνων τα 240 χρόνια από τη γέννηση του Ιωάννη Καποδίστρια. Του δικού μας Γιάννη Αγιάννη. Του ανθρώπου που αγάπησε, καλλώπισε και ευεργέτησε τον τόπο του όσο ελάχιστοι και για την αγάπη του αυτή, ανταμείφθηκε από τους συντοπίτες του με σφαίρες. Σφαίρες οι οποίες τελικά βρήκαν ευθεία στην καρδιά τον ίδιο μας τον εαυτό. Έκτοτε, ψάχνουμε σαν στοιχειά, απελπισμένα να τον βρούμε, αλλ' ανάσασιν καμιά και όπου κι αν τον ψάξαμε είπαν όλοι με ένα στόμα πως θα μας βοηθούσαν, αλλά μας γέλασαν οικτρά. HAFFPOST.gr
Άραγε αυτό γιατί δεν μας τα διδάξαν στο σχολείο; “..Διαβάστε το! Αρκούν 2 λεπτά. Αλλά μπορεί να το σκέπτεστε για πολύ περισσότερο. Άραγε μας τα διδάξαν στο σχολείο; μάλλον όχι γιατί … πρόσεχα την ώρα των αρχαίων.. Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα. ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορρά, στους σύγχρονους “μνηστήρες”. Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν. Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ. Γι αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της Θεάς ΑΘΗΝΑΣ, της Θεάς που αντιπροσωπεύει την ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, την ΣΟΦΙΑ, την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. Της Θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα. Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, ΤΟΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τιμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ. Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ. Η λέξη μιλά απο μόνη της. Είναι η ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, είναι αυτό που μας κάνουν ΤΩΡΑ, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ. Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου. Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ. Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής. Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ! Αυτός που διαστρεβλώνει τον ΝΟΜΟ και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι ΕΤΣΙ και ΑΛΛΙΩΣ! Ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ! Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του ΑΝΤΙ-ΝΟΟΥ. Που τον μετατρέπει σε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΑΓΕΛΗ! Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη! Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε. Οι πρόγονοί μας μιλούν, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό. ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ! Και ο Αντίνοος, ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα. Είναι αυτός ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος. Γι’ αυτό, μακριά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ. Και τον σκοτώνει ρίχνοντας του το βέλος στον ΛΑΙΜΟ, το ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ δηλαδή της επικοινωνίας που την χρησιμοποιεί ενάντια στην νόηση των ανθρώπων! ..”
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.tilestwra.com/apistefto-minima-mesa-apo-tin-odissia-na-diavasti-meta-apirou-prosochis/
Έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει η «προς μαθητή και μαθήτρια» επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στην οποία παρουσιάζουν τη δική τους εκδοχή για την επανάσταση του 1821.
«Με την επιστολή αυτή θέλουμε να σου πούμε γι’ αυτά που δεν σου λένε τα σχολικά βιβλία γιατί δεν θέλουν να ξέρεις τι είναι η επανάσταση, για να βγάλεις τα σωστά συμπεράσματα για το σήμερα και τη ζωή σου», αναφέρει στην αρχή η επιστολή των εκπαιδευτικών.
«Θα ρωτήσεις λοιπόν: Μα δεν ήμασταν όλοι μαζί εναντίον των Τούρκων; Σου απαντάμε: ΌΧΙ», συνεχίζει η επιστολή και τονίζει: Για παράδειγμα, είναι ψέμα ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε πρώτος τη σημαία της επανάστασης του 1821. Όταν ο Παπαφλέσας συναντήθηκε με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό για να του πει ότι όλα ήταν έτοιμα για την επανάσταση, ο τελευταίος άρχισε να τον βρίζει ότι είναι απατεώνας. Τη σημαία στην Πάτρα την ύψωσε ο λαϊκός ηγέτης Παναγιώτης Καρατζάς, τον οποίο δολοφόνησαν οι πρόκριτοι της Πάτρας».
Ολόκληρη η ανακοίνωση των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ:
Μη κάνεις πίσω από τη ζωή που έχεις ανάγκη!
Αγαπητέ μαθητή, μαθήτρια,
Αυτές τις μέρες με αφορμή τις εκδηλώσεις για την επέτειο της 25ης Μαρτίου θα ακούσεις για τους εθνικούς στόχους, ότι η Ελλάδα περνά δυσκολίες, για την ανάπτυξη, που ουσιαστικά είναι ανάπτυξη για τους λίγους, ότι χρειάζεται σταθερότητα, ότι οι αγώνες και οι απεργίες βλάπτουν τον τόπο. Θεωρούν δηλαδή εθνικό καθήκον οι εργαζόμενοι, η νέα γενιά της ανεργίας, των 200-300 ευρώ, της διαρκούς ανασφάλειας να κάτσει στα αυγά της, για να αυξηθούν τα κέρδη μια χούφτα ανθρώπων που καρπώνονται το πλούτο, που παράγουν με το μόχθο τους εκατομμύρια εργαζόμενοι.
Με την επιστολή αυτή θέλουμε να σου πούμε γι’ αυτά που δεν σου λένε τα σχολικά βιβλία γιατί δεν θέλουν να ξέρεις τι είναι η επανάσταση, για να βγάλεις τα σωστά συμπεράσματα για το σήμερα και τη ζωή σου.
Θα ρωτήσεις λοιπόν: Μα δεν ήμασταν όλοι μαζί εναντίον των Τούρκων; Σου απαντάμε: ΌΧΙ.
Για παράδειγμα, είναι ψέμα ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε πρώτος τη σημαία της επανάστασης του 1821. Όταν ο Παπαφλέσας συναντήθηκε με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό για να του πει ότι όλα ήταν έτοιμα για την επανάσταση, ο τελευταίος άρχισε να τον βρίζει ότι είναι απατεώνας. Τη σημαία στην Πάτρα την ύψωσε ο λαϊκός ηγέτης Παναγιώτης Καρατζάς, τον οποίο δολοφόνησαν οι πρόκριτοι της Πάτρας.
Οι πρόκριτοι καταπολέμησαν λυσσαλέα κάθε ιδέα για διανομή της εθνικής γης στους φτωχούς αγρότες. Για να ανατρέψουν το Δημ. Μπαλή και τους χωρικούς, που είχαν λύσει δυναμικά το πρόβλημα των εθνικών κτημάτων και των τσιφλικιών, δε δίσταζαν οι πρόκριτοι να ζητάνε τη βοήθεια του Καπουδάν πασά.
Οι προεστοί της Υδρας, σκότωσαν με 70 μισθοφόρους το Λαϊκό ηγέτη και πρωτεργάτη του ξεσηκωμού στην Ύδρα Αντώνη Οικονόμου, ενώ αυτός κατευθυνόταν στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου.
Οι πρόκριτοι της Αχαίας απείλησαν με εμφύλιο πόλεμο αν ο Κολοκοτρώνης πλησίαζε στην Πάτρα η οποία έμεινε στα χέρια των Τούρκων μέχρι το τέλος.
Θα ρωτήσεις: Μα λένε όμως, ότι αυτές οι διχόνοιες είναι που έβλαψαν τους Έλληνες, που δεν άφησαν να πάει ο τόπος μπροστά;
Σου απαντάμε: η κοινωνία τραβά μπροστά, όταν ο λαός παλεύει για να ζει ανθρώπινα και με αξιοπρέπεια, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, με βάση τις δυνατότητες που επιτρέπει η σημερινή επιστήμη και τεχνολογία. Για αυτό με τις επαναστάσεις, με τους αγώνες τους οι λαοί γράφουν ιστορία. Αλλά δεν κερδίζουν όλοι από αυτό. Κάποιες κοινωνικές ομάδες, κάποιες τάξεις υπερασπίζονται το παλιό, για να μην χάσουν τα πλούτη τους, τα προνόμια που τους εξασφάλιζε το παλιό καθεστώς.
Η επανάσταση του 1821 δεν ήταν μόνο πόλεμος ενάντια στον οθωμανικό δεσποτισμό, αλλά ήταν παιδί της Γαλλικής Επανάστασης που άνοιξε το δρόμο για να γκρεμιστεί το παλιό, η εξουσία των φεουδαρχών (κάτοχοι γης) που ήταν πλέον ξεπερασμένο σύστημα και να έρθει ένα νέο, για την εποχή εκείνη, οικονομικό σύστημα, της πολιτικής εξουσίας των αστών (κάτοχοι κεφαλαίου που εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη), ο καπιταλισμός δηλαδή.
Μην απορείς για αυτό. Ο πρόκριτοι και οι Εκκλησιαστικές αρχές που συμβούλευαν υποταγή στην «ισχυράν βασιλείαν των Οθωμανών" είχαν κτήματα, αντλούσαν φόρους, δοσίματα, εξουσίες από το παλιό κοινωνικό καθεστώς, το οθωμανικό σύστημα και την εξουσία του Σουλτάνου.
Όλοι αυτοί καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία, τρομοκρατούσαν το λαό. Απαιτούσαν πίστη και υποταγή στην "Ιερή Συμμαχία" των δυναστών. Έλεγαν να αλλάξουμε τον Σουλτάνο με τους Άγγλους και τους Γάλλους. Θυμήσου τη δίκη του Κολοκοτρώνη, την δολοφονία του Ανδρούτσου, κ.α.
Άλλα είναι όμως τα δίκαια των πολλών, αυτών που κάθε μέρα αγωνιούν για το μεροκάματο και άλλα των εκμεταλλευτών τους. Ούτε το 1821, ούτε και σήμερα, δεν ήταν όλοι οι Έλληνες μαζί.
Όλα αυτά δεν τα διδάσκουν, γιατί θέλουν να μας κρύψουν ότι οι λαοί γράφουν την ιστορία. Ο λαός όρθωσε το ανάστημα του, παρόλο που τον τρομοκρατούσαν ότι, αν ξεσηκωθεί κατά του Σουλτάνου, των ντόπιων συνεργατών του και της «Ιερής Συμμαχίας», θα καταστραφεί.
Μπροστά σε τέτοιους εκβιασμούς έχει βρεθεί πολλές φορές ο λαός μας και έδωσε την απάντηση με τους αγώνες του. Βρέθηκε και την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, όταν οι συνεργάτες των ναζί, πολιτικοί πρόγονοι της σημερινής Χρυσής Αυγής, καθώς και άλλοι πολιτικοί, τον καλούσαν σε υποταγή και συνεργασία με τους κατακτητές, είτε οργάνωναν ή ευλογούσαν τα Τάγματα Ασφαλείας που ήταν συνεργάτες των ναζί στην κατοχή (Θ. Πάγκαλος, Στ. Γονατάς, Θεμ. Σοφούλης κ.ά.). Και σήμερα μέσα στα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές έδωσαν την απάντηση τους στα ρατσιστικά κηρύγματα της εγκληματικής Χρυσής Αυγής που χτυπάνε τους αγωνιστές ναυτεργάτες και ζητάνε να δουλεύουν με μεροκάματα πείνας, ενώ στα σχολεία ρίχνουν το ρατσιστικό δηλητήριο ενάντια στα προσφυγόπουλα, θέλουν το φτωχό να σκοτώνεται με τον φτωχότερο.
Σήμερα οι σύγχρονοι Κοτζαμπάσηδες και Φαναριώτες, οι βιομήχανοι, οι Τραπεζίτες, οι εφοπλιστές έχουν φτιάξει τη δική τους Ιερή Συμμαχία, την ΕΕ, το ΔΝΤ, τον ΟΟΣΑ, το ΝΑΤΟ. Αυτή τη συμμαχία της πλουτοκρατίας φτιασιδώνει σήμερα και το Υπουργείο Παιδείας που καλεί με σχολικό πρόγραμμα μαθητές και εκπαιδευτικούς να γίνουν «πρέσβεις των Ευρωπαϊκών αξιών».
Γι’ αυτό σου λέμε. Και σήμερα, και χθες και αύριο, το θέμα είναι να μην κάνουμε πίσω από τη ζωή που έχουμε ανάγκη και να παλεύουμε ενάντια σε αυτούς που έχουν συμφέρον να μας εμποδίσουν να ζούμε «στο ύψος των ονείρων μας».
Σε καλούμε να αναρωτηθείς:
γιατί στα σχολεία μας, στα σπίτια μας, ζούμε τη φτώχεια, την ανεργία, Μνημόνια δίχως τέλος και από την άλλη οι εφοπλιστές παίρνουν αφορολόγητα καύσιμα και στους βιομήχανους δίνουν φτηνό ρεύμα;
γιατί ενώ η παραγωγή, συνεχώς αυτοματοποιείται με «διαστημικές» τεχνολογίες, συνεχώς ακούμε για νέα θαύματα της επιστήμης, δεν εξασφαλίζονται ανθρώπινες συνθήκες εργασίας για όλους, δωρεάν κάλυψη όλων των αναγκών στην υγεία και στην παιδεία, πολιτισμός και αθλητισμός για όλη τη νεολαία;
Οι επαναστάτες του 21 λέγανε «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», δεν το έλεγαν για τους ξένους αλλά για τους Έλληνες. Σκέψου ποιος είναι τώρα ο προσκυνημένος....
Σήμερα, «προσκυνημένοι» είναι αυτοί που στηρίζουν την ΕΕ, το ΔΝΤ, την κοινωνία του κέρδους, όλοι αυτοί που μας λένε πως στην ζωή μας πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί, πως εδώ είναι ο «θάνατος σου η ζωή μου», πως πρέπει να ζήσουμε με ψίχουλα.
Οργάνωσε τον αγώνα σου για τα δικαιώματά σου,
διάβασε και μάθε την αληθινή ιστορία του λαού και του τόπου σου.
Διεκδικούμε την ζωή που μας αξίζει. Σήμερα είναι η δική σου σειρά. Σπάσε τα δεσμά! Αντάρτης - κλέφτης – παλικάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός!
Ενθουσιασμένος από την επίσκεψή του στα Τρίκαλα ο πρέσβης των ΗΠΑ στη χώρα μας, αναγράφει την Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017, τις εντυπώσεις του. Σε κείμενό του στην «Καθημερινή», αναφέρεται στα ζητήματα της καινοτομίας, της τεχνολογίας και στα όσα μπορούν να αποτελέσουν «οδηγό» για το μέλλον της Ελλάδας, με βάση τις καλές πρακτικές του Δήμου Τρικκαίων. (Απο την ιστοσελίδα του δημάρχου Τρικάλων κ. Παπαστεργίου)
Μια επίσκεψη στην αρχή της εβδομάδας και μια σειρά συναντήσεων με κυβερνητικούς και επιχειρηματικούς ηγέτες δυνάμωσε την αισιοδοξία μου για την ισχυρή ανθρώπινη και φυσική κληρονομιά αυτής της χώρας.
Τα Τρίκαλα έχουν τη διάκριση της πρώτης «Έξυπνης Πόλης» στην Ελλάδα ενσωματώνοντας τεχνολογικά προηγμένες λύσεις στην καθημερινή ζωή της Δημοτικής Αρχής, προσφέροντας στους πολίτες κυβερνητικές υπηρεσίες μέσω μιας πλατφόρμας ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Ξεκινώντας από την ελεύθερη πρόσβαση στο Ίντερνετ μέσω Wi-Fi σε ολόκληρο τον αστικό ιστό, σε τηλεϊατρικές υπηρεσίες για τους πολίτες τρίτης ηλικίας, λεωφορεία χωρίς οδηγό, στην διαδικτυακή πλατφόρμα e-Dialogos μέσω της οποίας οι δημότες έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στη δημόσια ζωή της πόλης και τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, τα Τρίκαλα χρησιμοποιούν την τεχνολογία για την αύξηση της διαφάνειας και τη βελτίωση της ζωής των δημοτών.
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο τρόπος με τον οποίον ο Δήμαρχος Παπαστεργίου και ο Γενικός Διευθυντής της πλατφόρμας e-Trikala ενσωμάτωσαν την τεχνολογία ως μέσο προκειμένου να φέρουν την κυβέρνηση πιο κοντά στους πολίτες και οργάνωσης της παροχής δημοτικών υπηρεσιών. Τα Τρίκαλα αποτελούν ηγετικό μοντέλο του 21ου αιώνα και για άλλες Ελληνικές πόλεις που προσπαθούν να δημιουργήσουν συνεργασίες με αμερικανικές επιχειρήσεις προκειμένου να θέσουν την τεχνολογία στην υπηρεσία της δημοκρατίας.
Με την τεχνολογία να παίζει τέτοιο σημαντικό ρόλο στην πόλη, τα Τρίκαλα αποτελούν έναν εξαιρετικό οικοδεσπότη για το δικό μας πρόγραμμα CodeGirls 2.0. Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την τελετή αποφοίτησης 40 κοριτσιών που ολοκλήρωσαν ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα διάρκειας δύο σαββατοκύριακων με στόχο να βελτιώσουν τις γνώσεις τους στον προγραμματισμό.
Το πρόγραμμα CodeGirls υποστηρίζεται από την Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα και τον εταίρο μας, την Ελληνική Μη Κυβερνητική Οργάνωση ΜΑΤΑΡΟΑ, και στόχο έχει να διδάξει σε νεαρά κορίτσια τις βασικές αρχές δημιουργίας ιστοσελίδων. Μια νέα γυναίκα ήδη φοιτά στο Αμερικανικό Κολλέγιο και κατόπιν διαγωνισμού της προσφέρθηκε θέση πρακτικής από τεχνολογική εταιρία μετά την παρακολούθηση του προγράμματος CodeGirls της Καλαμάτας. Παραδείγματα σαν αυτό με πείθουν ότι τα ταλαντούχα νιάτα της Ελλάδας θα πρωτοστατήσουν στην πορεία της χώρας στην ανάπτυξη και την ευημερία.
Το φιλικό προς την τεχνολογία πνεύμα των Τρικάλων επίσης εμπνέει και υποστηρίζει την επιχειρηματικότητα. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου συνάντησα τον Δημήτρη Δημητριάδη, δημιουργό του συστήματος EasyBike. Το EasyBike είναι το πρώτο σύστημα κοινής χρήσης ποδηλάτων που θα αναπτυχθεί και εφαρμοσθεί με επιτυχία στην Ελλάδα. Το σύστημα αυτό ήδη λειτουργεί 30 εν ενεργεία προγράμματα κοινής χρήσης ποδηλάτων σε διάφορες πόλεις με περισσότερα από 2.500 ποδήλατα, της Αθήνας περιλαμβανομένης. Η πρωτοβουλία αυτή προωθεί τη βιώσιμη κινητικότητα και αποτελεί παράδειγμα για το πώς επιχειρηματίες στον χώρο της τεχνολογίας μπορούν να επιτύχουν στην Ελλάδα σε συνεργασία με Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Επιχειρηματίες και νεοφυείς επιχειρήσεις μπορούν πραγματικά να επιτύχουν όταν έχουν τέτοια κυβερνητική συμπαράσταση σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Ήταν μεγάλη η χαρά μου που είδα πόσο φιλική στο ποδήλατο είναι η πόλη των Τρικάλων, και ακόμη μεγαλύτερη όταν έκανα μια βόλτα με ποδήλατο στην πόλη με τον Δήμαρχο Παπαστεργίου. Είμαι ευγνώμων για τη φιλοξενία του.
Απόλαυσα επίσης την επίσκεψή μου στο συγκρότημα γαλακτοκομικών προϊόντων ΤΥΡΑΣ που λειτουργεί υπό την εποπτεία του Δημητρίου Σαράντη. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μονάδα παραγωγής φέτας στην Ελλάδα, όπου είδα με τα μάτια μου τη γραμμή παραγωγής τυριού και γιαουρτιού που προωθηθεί σε καταστήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι μια μονάδα παγκόσμιας κλάσης με εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας και νέα επένδυση περιβαλλοντικής βιωσιμότητας – εξαιρετικό παράδειγμα Ελληνικής προσαρμοστικότητας και επιχειρηματικού πνεύματος.
Τα ταξίδια μου ανά την Ελλάδα μου έδειξαν πόση δυναμικότητα υπάρχει σε αυτή την όμορφη χώρα, και είμαι δεσμευμένος να χρησιμοποιήσω τα μέσα που έχει στη διάθεσή της η Αμερικανική Πρεσβεία για να υποστηρίξω την επιχειρηματικότητα, περιλαμβανομένων των ανταλλαγών επισκέψεων που υποστηρίζουμε μεταξύ Ελλήνων και Αμερικανών επιχειρηματιών. Πέρα από τους επιχειρηματίες που επισκέφθηκα στα Τρίκαλα, έχω συναντηθεί και με μέλη της κοινότητας των νεοφυών επιχειρήσεων στη Θεσσαλονίκη και με τους επιστημονικούς πρωτοπόρους στο Ίδρυμα για την Έρευνα και την Τεχνολογία στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Η καινοτομία και η ανάπτυξη της οικονομίας της γνώσης είναι ενθαρρυντική. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της αμερικανικής οικονομίας και γνωρίζω ότι μπορούν επίσης να βοηθήσουν και στην ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας. Συνδυάζοντας το επιχειρηματικό πνεύμα που βλέπω σε τόσους Έλληνες με τα πλεονεκτήματα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, είμαι ενθουσιασμένος για τις δυνατότητες της Ελλάδας για ανάπτυξη στους μήνες και τα χρόνια που έρχονται.
Ο κ. Τζέφρι Πάιατ είναι Πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελληνική Δημοκρατία Πηγή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΣΗΜ: Οι φωτό προέρχονται, σύμφωνα με την «Κ», από τον προσωπικό λογαριασμό του κ. Πάιατ στο twitter
Με συνθήματα κατά του Brexit και υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στους δρόμους του Λονδίνου
Χιλιάδες άνθρωποι κατέκλυσαν το Σάββατο τους δρόμους του Λονδίνου σήμερα για να διαμαρτυρηθούν κατά της αποχώρησης της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τέσσερις ημέρες προτού η πρωθυπουργός της χώρας Τερέζα Μέι ενεργοποιήσει την επίσημη διαδικασία του «διαζυγίου» της Βρετανίας με την ΕΕ, στην οποία προσχώρησε πριν από 44 χρόνια.
Πολλοί κρατούσαν σημαίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πανό με συνθήματα όπως «Ποιο είναι το σχέδιο» και «Σταματήστε το Brexit», καθώς κατευθύνονταν προς το κοινοβούλιο. Σε άλλα πλακάτ αναγραφόταν απλά το σύνθημα «Χρόνια Πολλά ΕΕ», με αφορμή τα 60α γενέθλια της Ένωσης, που εορτάζονται στη Ρώμη. Η πορεία επρόκειτο να καταλήξει μπροστά από την πλατεία του Κοινοβουλίου, την περιοχή όπου την προηγούμενη εβδομάδα ο Βρετανός Χάλιντ Μασούντ σκότωσε σε μια επίθεση 4 ανθρώπους προτού πέσει κι ο ίδιος νεκρός από αστυνομικά πυρά. Προτού ξεκινήσουν, οι διαδηλωτές τήρησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων.
Την ιδία ώρα, με αφορμή τη Σύνοδο της Ρώμης χιλιάδες άνθρωποι συμμετέσχαν σε τουλάχιστον έξι διαφορετικές διαδηλώσεις στην ιταλική πρωτεύουσα ζητώντας μιας ένωση κρατών ελεύθερη από τείχη, λιτότητα και ρατσισμό. Ισχυρή ήταν η αστυνομική παρουσία.
Παίζοντας με 10 από το 65' η Εθνική δεν προστάτευσε το γκολ του Μήτρογλου και ελέω Λουκάκου έχασε μία μεγάλη νίκη (1-1).
Την εθνική Ελλάδας των εποχών του Ρεχάγκελ και του Σάντος θύμισαν το Σάββατο οι παίκτες της "γαλανόλευκης" κοιτάζοντας στα μάτια το πανίσχυρο Βέλγιο. Η ισοπαλία στο "Κινγκ Μποντουέν" των Βρυξελλών άφησε μια γλυκόπικρη γεύση στους έλληνες φιλάθλους, καθώς η Ελλάδα δικαιούνταν τη νίκη - θρίαμβο και τους τρεις βαθμούς, ωστόσο οι διεθνείς μας χάρηκαν το θετικό αποτέλεσμα.
Η ομάδα του Μίχαελ Σκίμπε υπηρετώντας στο 100% το αμυντικό πλάνο εξολόθρευσης των Βέλγων επιθετικών και με τον... killer Μήτρογλου να χτυπά στη πρώτη υποψία ευκαιρίας της Εθνικής (46'), κρατούσε στα χέρια της μια σπουδαία νίκη στις Βρυξέλλες, αλλά μίλησε η κλάση του Λουκάκου.
Ο Στέφανο Καπίνο έκανε σπουδαία εμφάνιση, αλλά ο θηριώδηςεπιθετικός της Έβερτον με ένα γκολ που μπορούσε να βάλει μόνο αυτός στην Ευρώπη, έσωσε την ομάδα του στο 89' και παράλληλα στέρησε ένα σπουδαίο αποτέλεσμα για την Ελλάδα που έπαιζε με παίκτη λιγότερο από το 65' λόγω αποβολή του Ταχτσίδη.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα σε μια έδρα που δύσκολα θα σταθεί άλλη ομάδα, πήρε ένα βαθμό-χρυσάφι, παρέμεινε αήττητη στον όμιλό της και παράλληλα στη 2η θέση που αποτελεί και... προίκα για τη συνέχεια των προκριματικών. Πραγματικό κέρδος, πέραν του βαθμού, είναι η εμφάνιση των παικτών του Σκίμπε, αφού πλέον φαίνεται ξεκάθαρα ότι το μέταλλο της νικήτριας ομάδας έχει επανέλθει, με το μαύρο παρελθόν να αποτελεί επί της ουσίας παρελθόν.
Προβληματίζουν οι δύο απουσίες ενόψει Βοσνίας (Τζαβέλλας, Ταχτσίδης).
