Πιο κοντά στον μηχανισμό στήριξης η Κύπρος- Δηλώσεις Δημητριάδη στους FT

Εξαιρετικά πιθανό χαρακτηρίζει ο Κύπριος κεντρικός τραπεζίτης, το ενδεχόμενο η Κύπρος να ζητήσει τη βοήθεια της Ευρώπης ώστε να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της ελληνικής κρίσης στο τραπεζικό της σύστημα. Μιλώντας στουςFinancial Times, ο Πανίκος Δημητριάδης, ανέφερε, ότι με δεδομένο ότι τέλη του μήνα θα πρέπει να έχουν βρεθεί τουλάχιστον 1.8 δισ Ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση της Cyprus Popular Bank, η προσφυγή για βοήθεια στην Ευρώπη είναι η πιο πιθανή.

Συζητούν με Ευρώπη πιθανή παράταση για την ανακεφαλαιοποίηση

Ο διοικητής της τράπεζας της Κύπρου, συμπλήρωσε πάντως, ότι είναι ακόμα ανοιχτό το ενδεχόμενο ανακεφαλαιοποίησης της Cyprus Popular Bank με άλλους τρόπους, όπως πχ από τον ιδιωτικό τομέα, ή με δάνειο από άλλη χώρα.

Ο Πανίκος Δημητριάδης, σημείωσε ακόμα ότι η κυπριακή πλευρά συζητά με τους Ευρωπαίους αξιωματούχους στην κατεύθυνση παράτασης της σχετικής προθεσμίας που λήγει στις 30 Ιουνίου, μέχρι τα τέλη Αυγούστου.

Λίγες εναλλακτικές

Μιλώντας επίσης στους FT, ο Μιχάλης Σαρρής, πρόεδρος της Cyprus Popular Bank, τόνισε ότι υπάρχουν λίγες εναλλακτικές.

Είναι δύσκολο, να φανταστούμε, πώς θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση, αν δεν γίνει από την Ευρώπη, προσθέτοντας ότι εδώ και μήνες δεν υπάρχει όρεξη για δανεισμό στην Κύπρο από άλλες πλευρές.
Σημειώνεται ότι η Ρωσία, έχει ήδη δανείσει στην Κύπρο 2,5 δισ. Ευρώ σε μία προσπάθεια να ανταποκριθεί με τις πληρωμές των χρεών της.

Η Κύπρος πάντως, ελπίζει ότι θα αποφύγει να μπει σε ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως έπραξαν Ιρλανδία, Πορτογαλία αλλά και η χώρα μας

Την Παρασκευή, ο Πρόεδρος Χριστόφιας υποσχέθηκε ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα κατά των εργαζομένων.

Συμπλήρωσε ότι δεν πρέπει, να εκλαμβάνεται ως δεδομένη η προσφυγή στον ESFS αλλά δεν απέκλεισε και ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Ξεκάθαρο οδικό χάρτη και χρονοδιάγραμμα λήψης μέτρων ζητούν οι Βρυξέλλες
Ο κλοιός πάντως από την Ευρώπη φαίνεται να σφίγγει.

Σαφές μήνυμα για επείγουσα αντιμετώπιση των «ανισορροπιών» της κυπριακής οικονομίας απηύθυνε η Κομισιόν.

Η Κύπρος οφείλει να αναλάβει δράση για να υλοποιήσει τις επτά συστάσεις των Βρυξελλών ανέφερε σύμφωνα με την εφημερίδα Φιλελεύθερος ο εκπρόσωπος του Όλι Ρεν, Αμαντέου Αλταφάζ.

Ειδικότερα, επισημάνθηκε η ανάγκη πρόσθετων μέτρων ώστε το έλλειμμα της κυπριακής οικονομίας να πέσει στο 2,5% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του έτους γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την θέση του Προέδρου Χριστόφια, ο οποίος υποστήριξε ότι «δεν χάθηκε ο κόσμος εάν από το 2,5% το δημοσιονομικό έλλειμμα ανέβει στο 3%».

Οι Βρυξέλλες, υπογραμμίζουν ακόμα ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα πρέπει να παρακολουθείται στενά και εκφράζουν φόβους και για το συσσωρευμένο χρέος του ιδιωτικού τομέα με δεδομένο ότι ο δείκτης χρέωσης των κυπριακών νοικοκυριών είναι από τους υψηλότερους στην Ε.Ε.

Apo ERT

[Ανορθόδοξα] Η ενοχή του Σωκράτη.Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 02 Ιουνίου 2012 ΣΤΑ ΝΕΑ των Αθηνών

Οταν έμαθα πως επρόκειτο να επαναληφθεί η δίκη του Σωκράτη στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι πως είναι πολύ εύκολο να αθωώσεις τον γιο του Σωφρονίσκου σήμερα. Τον έχουν ήδη αθωώσει δυόμισι χιλιάδες χρόνια Ιστορίας του δυτικού πνεύματος - και όχι μόνο. Ακόμη και όσοι τον αντιμετωπίζουν με κριτική διάθεση τον αθωώνουν γιατί γνωρίζουν πως σ' αυτόν οφείλουν τη δυνατότητά τους να τον κρίνουν.

Το δύσκολο θα ήταν να δίκαζες έναν σημερινό Σωκράτη, κάποιον σύγχρονό μας, τον οποίο θα έπρεπε πρώτα να εντοπίσεις και μετά να του απευθύνεις τις κατηγορίες που του αναλογούν με βάση το σημερινό δίκαιο. Υπερβολές, θα μου πείτε. Σωκράτης δεν υπάρχει πια, ίσως επειδή η ζωή μας είναι έτσι οργανωμένη και τόσο θεσμοθετημένη που δεν του επιτρέπει να γεννηθεί.

Για φανταστείτε κάποιον ο οποίος αρνείται να γράψει τις σκέψεις του, αρνείται να αρθρώσει δημόσιο λόγο και περιφέρεται διατυπώνοντας ερωτήσεις που τινάζουν στον αέρα τα κοινώς αποδεκτά. Οπως, για παράδειγμα, «γιατί πιστεύεις ότι η οικονομική ανάπτυξη θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο;». Ψώνιο στην καλύτερη περίπτωση. Εχω και μια παρατήρηση για τον τρόπο που διεξήχθη η νέα δίκη και για τη σύνθεση του δικαστηρίου που ισοψήφησε, ενώ οι ένορκοι, το κοινό, τον αθώωσε. Καλώς ή κακώς, το ζήτημα της αθωότητας ή της ενοχής τού πατρός πάσης φιλοσοφίας δεν είναι νομικό. Μπορεί ο Σωκράτης να έβγαλε τις δύο πολιτικές τερατογενέσεις της Αθήνας, τον Αλκιβιάδη και τον Κριτία, μπορεί τρεις από τους Τριάντα Τυράννους να ανήκαν στην ομήγυρή του, όμως ο ίδιος δεν εγκλημάτησε στους λίγους μήνες που κράτησε η τυραννία.

Και όταν αποκαταστάθηκε η δημοκρατία, το ψήφισμα «Περί του μη μνησικακείν» όριζε ρητά πως παραπέμπονται σε δίκη μόνο οι φυσικοί αυτουργοί των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της αιματοβαμμένης πολιτείας του Κριτία και των συν αυτώ. Εξάλλου, όπως λέει και ο Ράσελ, ο Σωκράτης, σε αντίθεση με τον Ιησού, δεν έστελνε όσους διαφωνούσαν μαζί του στην κόλαση. Και δεν είχε ποτέ καταφερθεί κατά της δημοκρατίας. Ποια από όσα βάζει ο Πλάτων στο στόμα του Σωκράτη ανήκουν στον Πλάτωνα και ποια στον Σωκράτη είναι ένα ζήτημα που εξακολουθεί να απασχολεί τους μελετητές. Για μας, τους πολίτες της παγκόσμιας κοινότητας του 21ου αιώνα, το ζήτημα της αθωότητας ή της ενοχής του φιλοσόφου είναι κατεξοχήν πνευματικό και ηθικό.

Αν η ειρωνεία του που τον ανάγκαζε να διερωτάται για τα πάντα, ακόμη και για τα προφανή, αν η πίστη του πως η αλήθεια κρύβεται πίσω από τις αβεβαιότητες και όχι πίσω από τις βεβαιότητες που την απωθούν, τότε ο Σωκράτης για μας είναι αθώος. Αν όχι, τότε είναι ένοχος. Και στην Ελλάδα του 2012, η οποία μέσα στον πανικό της αρπάζεται από την πρώτη βεβαιότητα που της προσφέρεται, έστω και σε εκπτώσεις, ελπίζοντας πως εκεί κρύβεται η αλήθεια της σωτηρίας της, ο Σωκράτης θα είχε καταδικασθεί, αν όχι σε φυσικό θάνατο, τουλάχιστον στον θάνατο της σιωπής. Κανείς δεν θα είχε την πολυτέλεια να τον ακούσει, παραγνωρίζοντας πως ένα από τα προβλήματά μας είναι ότι το «γνώθι σαυτόν» αντιμετωπίζεται ως πολυτέλεια.

Οι αρθρογράφοι της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ γράφουν

ΑΠΟΨΕΙΣ Των αρθρογράφων των Αθηναικων ΝΕΩΝ

[Γνώμες]

Πίσω από τις λέξεις σταυρώνεται ο Αλέξης

Του Στέφανου Τζανάκη

[Γνώμες]

[Ματιές] Επιδόματα

Του Λευτέρη Π. Παπαδόπουλου

[Προεκτάσεις]

Πυρηνικά

Του Γιώργου Λακόπουλου

[Γνώμες]

Λύκος στα πρόβατα

Του Παύλου Τσίμα

[Γνώμες]

[Στίγμα] Η χώρα ό,τι είχε να πάθει το έπαθε

Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου

[Γνώμες]

[Εναλλακτικά] Η γυμνή αλήθεια

Του Δ.Μητρόπουλου

[Γνώμες]

Ευρωπαίοι ή φιλοευρωπαίοι;

Του Δημοσθένη Κούρτοβικ

[Γνώμες]

Υπομονή, Καρλ, στις δεκαοχτώ σοσιαλισμός

Του Σωτήρη Γκορίτσα

[Γνώμες]

λήμματα

Του Βασίλη Παπαβασιλείου

[Γνώμες]

[Ανορθόδοξα] Η ενοχή του Σωκράτη

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

[Γνώμες]

[Ιστορίες Συνομωσίας] Παπουτσοθήκη λακαριστή

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου

[Αιχμές]

Ολική επαναφορά

Του Νότη Παπαδόπουλου

[Γνώμες]

Μικροκύματα

Της Εύης Κυριακοπούλου

[Γνώμες]

Παιδική κακοποίηση

Της Ελενας Ακρίτα

ΠΑΓΚΑΛΟΣ: ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΔΕ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ..

Θεόδωρος Πάγκαλος

«Όλα τα κόμματα, περιλαμβανομένου και του ΠΑΣΟΚ, δεν λένε την αλήθεια στον ελληνικό λαό». Δεν είναι η μόνη πικρή διαπίστωση που κάνει ο Θόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος υποστηρίζει ότι δεν θα υπάρξει ούτε αναθεώρηση ούτε επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Διατυπώνει την εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα το κόμμα του πράσινου κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, εκφράζει την κατανόησή του για όσα είπε η κ. Λαγκάρντ σχετικά με την ελληνική φοροδιαφυγή και εύχεται να συγκροτηθεί μετά τις εκλογές κυβέρνηση υπεύθυνων φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων που θα αναγνωρίσει το μνημόνιο και θα συντρίψει την ανομία και την αυθαιρεσία. Αγνοημένος από το κόμμα του, όπως λέει, προτείνει τακτικό συνέδριο μετά τις εκλογές, για να συζητηθούν όλα – και το θέμα της ηγεσίας.=

============================================

Συνέντευξη στη Free Sunday 2-6-12

 και στην 

Αγγελική Σπανού ===================

=============================================

Ο λαός ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ ηγετική δύναμη στο χώρο στον οποίο μέχρι τις εκλογές της 6ης Μαΐου κυριαρχούσε το ΠΑΣΟΚ. Τι ακριβώς συνέβη; 

Δεν υπάρχει αρχέτυπο κομματικού ανθρώπου, όπως δεν υπάρχει και αρχέτυπο Έλληνα. Γι’ αυτό όταν λέμε «ο λαός», κάνουμε αυθαιρεσίες, μιλάμε για πολύ διαφορετικούς ανθρώπους, με διαφορετικά συμφέροντα, διαφορετικές απόψεις, διαφορετική ψυχοσύνθεση. Τα δύο μεγάλα, παραδοσιακά κόμματα δεν ήταν τυχαία μεγάλα, από ελληνική διαστροφή. Έτσι συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Υπάρχει ένα συντηρητικό φιλελεύθερο κόμμα και ένα αριστερό σοσιαλιστικό και δημοκρατικό κόμμα, που εναλλάσσονται στην εξουσία. Έχουν χάσει τη μισή τους δύναμη. Βρίσκονται στο χαμηλότερο σημείο στο οποίο βρέθηκαν ποτέ στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Υπάρχει όμως ένας πυρήνας που αντιστέκεται. Προσωπικά θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Υπάρχουν άλλοι που δεν έχουν αυτό το πρόβλημα και πολλοί φεύγουν γιατί δεν θα μετέχει πια στην εξουσία αυτός ο χώρος, ώστε να συμμετέχουν και οι ίδιοι στη νομή που φέρνει η άσκηση εξουσίας. Αυτή τη στιγμή βασικοί συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ και μέλη των συνδικάτων τους στον δημόσιο τομέα είναι στον ΣΥΡΙΖΑ. Το βασικό κόμμα του συνδικαλισμού των ΔΕΚΟ δεν είναι πια το ΠΑΣΟΚ, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Φωτόπουλος, ο κ. Μπαλασόπουλος, όλοι αυτοί, έχουν προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Και μαζί τους δεκάδες χιλιάδες συνδικαλιστικά στελέχη που είχαν προνόμια και πλεονεκτήματα τα οποία έχασαν, όχι γιατί το ΠΑΣΟΚ έγινε ορθολογιστικό ή μοχθηρό, αλλά γιατί παρουσιάστηκε ανάγκη, και τώρα αναζητούν στέγη εκεί που τους λένε ότι κάτι μπορεί να γίνει.

Προσβληθήκατε κι εσείς από τις δηλώσεις της επικεφαλής του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ; 

Η κ. Λαγκάρντ είναι προϊσταμένη ενός οργανισμού που έχει μέλη 180 και πλέον χώρες. Τουλάχιστον 120 χώρες από αυτές έχουν παιδιά που πεθαίνουν από αβιταμίνωση, επειδή κόλλησαν AIDS από τους γονείς τους, από πείνα και από έλλειψη πόσιμου νερού. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, δεν οφείλει η κ. Λαγκάρντ να μοιράσει τα αισθήματά της σε δύο ίσα μερίδια ανάμεσα στους  Έλληνες και σε όλους τους άλλους; Είναι προσβλητικό να πει κανείς ότι δεν πληρώνουμε τους φόρους μας; Είναι αναληθές; Έχω διαβάσει πλήθος μελετών ελληνικών φορέων, εκθέσεις της ΤτΕ, του Συνηγόρου του Πολίτη, του ΣΔΟΕ, και όλα δείχνουν ότι όλοι κατακλέβουμε το δημόσιο ταμείο, άλλοι λίγο, άλλοι πολύ. Υπάρχουν εκατοντάδες μεγαλοαπατεώνες φοροκλέπτες που έχουν εντοπιστεί και διωχθεί και καταδικαστεί, και πάλι δεν πληρώνουν.

Ωστόσο, ο πρώτος που αντέδρασε στις δηλώσεις Λαγκάρντ ήταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Βενιζέλος… 

Ο κ. Βενιζέλος είναι επίσης υποψήφιος στις εκλογές και θέλει να πει κατά το δυνατόν αυτό που αρέσει στον κόσμο. Αυτό που λέω εγώ δεν αρέσει στον κόσμο. Το μεγάλο παιχνίδι που παίζεται είναι ότι αντί να κοιτάξουμε τα χάλια μας βρίζουμε διάφορους ξένους, τους οποίους κατά καιρούς επιλέγουμε ως αποδιοπομπαίους τράγους. Το πρόβλημα δεν είναι μερικά εκατομμύρια πάνω ή κάτω. Το πρόβλημα είναι η χρεοκοπία του ελληνικού πολιτισμού μέσα στην απουσία διαύγειας γύρω από την πραγματική κατάσταση. Αρνούμαστε να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, ώστε να τα διορθώσουμε. Αν δεν το κάνουμε αυτό, αποκλείεται να βάλουμε τη χώρα σε έναν νέο δρόμο.

Αναθεώρηση, επαναδιαπραγμάτευση, ακύρωση του μνημόνιου. Πολύ ευχάριστα δεν είναι όλα αυτά για να είναι αληθινά; 

Είμαι πολύ ενοχλημένος. Όλα τα κόμματα, περιλαμβανομένου και του ΠΑΣΟΚ, δεν λένε την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει ούτε σοβαρή αναθεώρηση, ούτε σοβαρή επαναδιαπραγμάτευση, ούτε σοβαρή αμφισβήτηση του μνημονίου. Το μνημόνιο θα εφαρμοστεί ως έχει. Με δύο εξαιρέσεις: κάποια επιμήκυνση του χρόνου ως προς τις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει και ενισχύσεις για ανάπτυξη στην Ελλάδα. Ξέρετε, όμως, ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τα οποία δεν εισπράττει η χώρα γιατί δεν απορροφά ποσά από προγράμματα της Ε.Ε. που ήδη ισχύουν, επειδή ένας δήμαρχος αντιδρά ή ένας σύλλογος προστατεύει το ένα ή το άλλο, επειδή, παντού όπου υπάρχει αναπτυξιακή πρωτοβουλία, οι δυνάμεις αυτές που συγκρότησαν και έφεραν στην επιφάνεια τον ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούν είτε «υπέρ του περιβάλλοντος» είτε «υπέρ τοπικών συνηθειών και παραδόσεων». Δεν είναι προοδευτική πολιτική η αντιαναπτυξιακή στάση. Ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με άλλες ακροαριστερές δυνάμεις οδήγησαν στη διάλυση και την υπονόμευση του ελληνικού τουρισμού με τα επεισόδια, τις τρομοκρατικές πράξεις, τους αποκλεισμούς ξενοδοχείων και καραβιών, με τα κοκτέιλ μολότοφ και τις πυρκαγιές την κρίσιμη στιγμή της κορύφωσης για την τουριστική σεζόν. Αν υπάρχει κάτι που κανείς δεν μπορεί να μας πάρει, είναι ο τουρισμός. Αυτές οι ανεύθυνες δυνάμεις κατάφεραν να χτυπήσουν τον τουρισμό. Γιατί θέλουν να εξαθλιωθεί ο λαός, να καταστραφεί η ελληνική οικονομία, γιατί ονειρεύονται ότι τότε θα γίνει επανάσταση για να μεταβούμε σε ένα άλλο καθεστώς, που κανείς τους δεν περιγράφει.

Ποια είναι η αλήθεια; 

Τα κόμματα, περιλαμβανομένου του ΠΑΣΟΚ, είναι υπόλογα απέναντι στον ελληνικό λαό, γιατί κρύβουν την αλήθεια. Μιλάνε για επαναδιαπραγματεύσεις, για στιβαρές ηγεσίες που θα χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι. Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα στον υπαρκτό κόσμο. Η Ευρώπη μας δανείζει με 2,5%, οι Ιταλοί δανείζονται με 5,5%, οι Ισπανοί με 6,5%. Καταλαβαίνετε τι θα πει αυτό; Το χρέος δεν ανήκει στους Ευρωπαίους. Είναι ψέμα αυτό. Είναι ψέμα ότι χρωστάμε στους ξένους. Στον εαυτό μας χρωστάμε. Τα 2/3 του χρέους ανήκουν την Ε.Ε., στην ΕΚΤ, στο ΔΝΤ, στις ελληνικές τράπεζες και σε Έλληνες ιδιώτες. Τι θα πει διαγραφή χρέους; Θα χτυπήσεις τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή τους μικροκαταθέτες και τους συνταξιούχους, διαγράφοντας το χρέος.

Ποιο θα ήταν για εσάς το ιδανικό σενάριο την επομένη των εκλογών; 

Το ιδανικό σενάριο θα ήταν να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση των υπεύθυνων φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων η οποία θα αναγνωρίσει το μνημόνιο και θα το εφαρμόσει, η οποία θα συντρίψει την παρανομία και την αυθαιρεσία που βασιλεύει στη χώρα, θα επιβάλει την τάξη, γιατί χωρίς τάξη δεν υπάρχει ανάπτυξη, θα καθησυχάσει τους ξένους επενδυτές και θα επιδιώξει με τις ευρωπαϊκές Αρχές κάποιες ρυθμίσεις που θα επιτρέψουν τη στήριξη των πιο αδύναμων, αυτών που πραγματικά έχουν πληγεί. Δεν θεωρώ ότι ο φοροφυγάς πλήττεται επειδή θα πληρώσει φόρο.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει πάρει πάνω του την προσπάθεια του κόμματός σας να ανακάμψει. Είναι καλός μαέστρος; 

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τον κ. Βενιζέλο. Εγώ δεν είμαι στην ορχήστρα, δεν κλήθηκα ούτε ως τρίτο ή τέταρτο βιολί. Το κόμμα μου με αγνόησε τελείως από την ώρα που εγκατέλειψα τη Βουλή. Λειτουργώ ως ψηφοφόρος, συμμετέχω σε εκδηλώσεις φίλων τους οποίους εκτιμώ και υποστηρίζω. Ακούω με ενδιαφέρον τις διακηρύξεις ότι δεν περισσεύει κανείς, ότι όλοι θα κινητοποιηθούμε και τα λοιπά.

Δεν αποστασιοποιηθήκατε με δική σας πρωτοβουλία; 

Όχι βέβαια. Είμαι προθυμότατος να βοηθήσω, αλλά δεν μου ζητήθηκε. Τι να κάνω; Να τη στήσω έξω από την Ιπποκράτους με ένα πανό που θα λέει «παιδιά, δώστε μου δουλειά»;

Τι συμβαίνει με το ΠΑΣΟΚ; Ξεψυχάει; 

Το ΠΑΣΟΚ στο 13% παραμένει ισχυρό κόμμα, πολύ λιγότερο φυσικά απ’ όσο στο παρελθόν, γιατί υπάρχει κρίση, υπάρχει πρόβλημα και διάρρηξη δεσμών με την κοινωνική μας βάση. Να μην ξεχνάμε, όμως, ότι ορισμένα κινήματα που αυτή τη στιγμή κοκορεύονται και συμπεριφέρονται αλαζονικά, δύο χρόνια πριν ούτε μπορούσαν να ονειρευτούν διψήφιο ποσοστό.

Συνέδριο και αλλαγή ηγεσίας

Υπάρχει συνταγή υπέρβασης της κρίσης του κόμματός σας;

Μετά τις εκλογές πρέπει να γίνει τακτικό συνέδριο για να συζητήσουμε τι κόμμα είμαστε και ποιους εκπροσωπούμε. Εκεί θα τεθούν όλα τα θέματα επί τάπητος και βεβαίως θα προκύψει νέα ηγεσία από τις νέες δυνάμεις. Νέες όχι απαραίτητα ηλικιακά, πολιτικά. Νέες πολιτικές ιδέες και απόψεις. Αν είναι και ηλικιακά νέοι, ακόμη καλύτερα. Ακούω νέους που χρησιμοποιούν φρασεολογία σταλινική, αυτό δεν το θεωρό πολιτικό νεωτερισμό αλλά παλινδρόμηση. Στο τακτικό συνέδριο θα αναζητήσουμε τη φυσιογνωμία ενός προοδευτικού κόμματος στην Ελλάδα και την Ευρώπη του 21ου αιώνα και βεβαίως θα εκλέξουμε και ανάλογη ηγεσία, που θα μπορεί να εκφράσει αυτό τον προσανατολισμό. Και μετά θα παλέψουμε. Δεν είναι δεδομένα τα πράγματα. Δεν υπάρχει επετηρίδα στην πολιτική ζωή. Όλα εξαρτώνται από τη λαϊκή βούληση.

Αφού κανένα κόμμα, όπως είπατε, δεν λέει την αλήθεια στο λαό, γιατί να ψηφίσει κάποιος ΠΑΣΟΚ στις 17 Ιουνίου; 

Το ΠΑΣΟΚ είναι πιο κοντά στην αλήθεια από τους άλλους. Να ένας λόγος να ψηφίσει κανείς ΠΑΣΟΚ. Και πρέπει να υπερασπιστούμε το μνημόνιο. Πήραμε αποστάσεις από το πρώτο μνημόνιο, που το είχε φτιάξει η προηγούμενη ηγεσία, και τώρα παίρνουμε αποστάσεις από το δεύτερο, που το κάναμε εμείς με τη σημερινή ηγεσία. Πρέπει να είμαστε περήφανοι για το μνημόνιο. Οδήγησε στη δανειοδότηση της χώρας, στην απομείωση του χρέους, στην αποφυγή της χρεοκοπίας και την επιβίωση της οικονομίας.

Στις γκρίζες τακτικές του κυβερνοπολέμου κατά του Ιράν κατέφυγαν οι ΗΠΑ

Ουάσινγκτον

Η αποκάλυψη ότι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ για χρόνια προετοίμαζαν την κυβερνοεπίθεση κατά του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν με το σκουλήκι Stuxnet όχι μόνο επιβεβαιώνει τις ισχυρές υποψίες που υπήρχαν μέχρι σήμερα για την πατρότητα της επίθεσης, αλλά θέτει και ενδιαφέροντα ερωτήματα για την χρησιμότητα, τη νομιμότητα και περισσότερο τα οφέλη από παρεμβάσεις αυτού του τύπου, την ώρα που τυπικά όλες οι πλευρές αναζητούν μία περισσότερο διπλωματική λύση.

Σε εκτεταμένο ρεπορτάζ οι New York Times αναφέρουν ότι η επίθεση σχεδιαζόταν ήδη από το 2006 από την κυβέρνηση Μπους με το κωδικό όνομα «Ολυμπιακοί Αγώνες». Ελλείψει άλλων διπλωματικών λύσεων ή ενός χτυπήματος που θα έβαζε φωτιά στη Μέση Ανατολή, ο Μπους συγκατένευσε στην τολμηρή αλλά αδοκίμαστη λύση της κυβερνοεπίθεσης.

Το Stuxnet, όπως αργότερα ονομάστηκε, σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε με τη βοήθεια του Ισραήλ που είχε ισχυρό συμφέρον να εμποδίσει το ιρανικό πρόγραμμα ενώ κρατά στο τραπέζι και την επιλογή του στρατιωτικού πλήγματος. 

Προηγήθηκε και έμμεσο σαμποτάζ από τη CIA που φρόντιζε να στέλνονται στο Ιράν ελαττωματικά εξαρτήματα για το πυρηνικό του πρόγραμμα αλλά αυτή η μέθοδος είχε περιορισμένα αποτελέσματα.

Το σκουλήκι ήταν σχεδιασμένο να μπει στο συστημα των εργοστασίων και φρόντιζε ώστε οι φυγοκεντριστές, που πρέπει να λειτουργούν σε υψηλές ταχύτητες χωρίς διακοπή για ημέρες, να επιταχύνονται ή να επιβραδύνονται και τελικά να καταστρέφονται λόγω των αλλαγών ταχύτητας. 

Οι πρώτες επιθέσειςστην εγκατάσταση του Νατάνζ άρχισαν στο τέλος του 2008 με καλά αποτελέσματα. Το πρόγραμμα κληρονόμησε και συνέχισε η κυβέρνηση Ομπάμα επί της οποίας οι επιθέσεις έγιναν περισσότερο στοχευμένες και υψηλότερης αποτελεσματικότητας.

Ωστόσο το καλοκαίρι του 2010 από κάποιο λάθος –πιθανόν από κώδικα που εισήγαγαν Ισραηλινοί εν αγνοία των ΗΠΑ– το σκουλήκι βγήκε από το δίκτυο των εγκαταστάσεων και άρχισε να διαδίδεται μέσω Ίντερνετ σε χιλιάδες υπολογιστές.

Ο Ομπάμα προβληματίστηκε αν έπρεπε να το σταματήσουν αλλά οι σύμβουλοί του εκτιμούσαν πως όχι, έστω και αν το Stuxnet γινόταν γνωστό στον έξω κόσμο· παρά τις αμφιβολίες του ο πρόεδρο πείστηκε πως πρέπει το σχέδιο να συνεχιστεί.

Έτσι έγινε γνωστό σε εταιρείες ασφάλειας υπολογιστών που άρχισαν να αναζητούν τα ίχνη του, εντυπωσιασμένες πάντως από την περιπλοκότητα και την λειτουργικότητα του.

Σε κάθε περίπτωση το ιρανικό πρόγραμμα πήγε πίσω 1,5-2 χρόνια (άλλοι εκτιμούν λιγότερο), ενώ μέρος του προγράμματος, γράφουν οι New York Times, συνεχίζεται ακόμη.

Η υπόθεση του Stuxnet, η πιο πρόσφατη του Flame και άλλες όπως αυτή στην Εσθονία το 2007 δείχνουν ότι χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, το Ισραήλ ακόμα και το Ισραήλ είναι έτοιμες να κάνουν βήματα σε αυτό τον οριακής νομιμότητας χώρο.

Δύσκολα παραδεκτές και εύκολα αποκρύψιμες οι κυβερνοεπιθέσεις κοστίζουν αναλογικά λιγότερο από την ανάπτυξη οπλικών συστημάτων και είναι πιο ασφαλείς για το προσωπικό. Αλλά αφήνουν έκθετη τη χώρα που τις διαπράττει σε (κυβερνο)επιθέσεις από τρίτες χώρες.

Ως το Stuxnet οι επιθέσεις γίνονταν κατά κανόνα κατά μεμονωμένων υπολογιστών. To αμερικανοϊσραηλινό σκουλήκι άνοιξε μία νέα κατηγορία μαζικών επιθέσεων κατά εγκαταστάσεων που μπορεί να επηρεάσουν τον γενικό πληθυσμό.

Με το Stuxnet κάποιος πέρασε το Ρουβίκωνα, ανέφερε πολύ χαρακτηριστικά στην εφημερίδα ο πρώην επικεφαλής της CIA, Μάικλ Χέιντεν...

Newsroom ΔΟΛ

Ο Κουφοντίνας ονειρεύεται αντάρτικο νέου τύπου

Ο εκτελεστής της 17Ν παρεμβαίνει από τη φυλακή και ζητεί 

«πολλές μικρές εξεγέρσεις» και «αυτοοργάνωση παντού»

Γράφει ο ===========

ΝΙΚΟΣ ΚΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ

===================

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  27/05/2012, 05:45 ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΑΘΗΝΩΝ

Μικρές εξεγέρσεις τύπου Κερατέας ζητεί πλέον ο Δ. Κουφοντίνας αναθεωρώντας τις απόψεις του σε σχέση με τον τρόπο δράσης της 17Ν

Το Πάντειο Πανεπιστήμιο επέλεξε ο Δ. Κουφοντίνας προκειμένου να παρουσιάσει ένα βιβλίο, η έκδοση του οποίου προκάλεσε πολλές συζητήσεις. Ο Δ. Κουφοντίνας ήταν σε όλη τη διάρκεια της παρουσίασης «ωσεί παρών», μιλώντας όπως ειπώθηκε τηλεφωνικά από τις Φυλακές Κορυδαλλού όπου βρίσκεται έγκλειστος. Διάβασε ένα κείμενο παρέμβασης και δεν δέχτηκε ούτε ερωτήσεις ούτε παρατηρήσεις....

Η επανεμφάνιση του Δ. Κουφοντίνα ως μεταφραστή αυτή τη φορά του βιβλίου «Μια σκληρή μάχη με τη μνήμη» της Γερμανίδας Μάργκριτ Σίλερ, πρώην μέλους της Φράξιας Κόκκινος Στρατός (RAF), σηματοδότησε και την προσπάθειά του να επανατοποθετήσει πολιτικά στην παρούσα πολιτική και οικονομική συγκυρία τον ρόλο όσων ακόμα πιθανόν επηρεάζει. Στην παρουσίαση του βιβλίου, την περασμένη Τετάρτη, αναφέρθηκε πολλές φορές στην ανάγκη να γίνει «αυτοκριτική στα δικά μας λάθη», κάνοντας λόγο για τον«σεχταρισμό, την αυτοαναφορικότητα, τον εσωτερικό πόλεμο με την καταστολή» και προχώρησε σε νέα κριτική προς την Αριστερά επικαλούμενος τον Σαρτρ.

Η παρέμβασή του δείχνει ότι αναζητεί νέους δρόμους για την επαναστατικοποίηση του κινήματος, σίγουρα διαφορετικούς από αυτούς που είχε στο παρελθόν επιλέξει η 17Ν. Ο νέος αυτός δρόμος περνάει, όπως ο ίδιος σημειώνει, από «την υπομονετική ανάπτυξη ενός πολύμορφου συγκρουσιακού κινήματος που χρειάζεται πολλή ιδεολογική και πολιτική πάλη, πολλούς διεκδικητικούς αγώνες, πολλές μικρές εξεγέρσεις, πολλή αντοχή στις απογοητεύσεις από τις αποτυχίες των θεσμικών μόνον αγώνων». Πουθενά δεν κάνει αναφορά στον «ένοπλο αγώνα».

Από την παρέμβαση του Δ. Κουφοντίνα φαίνεται ένας επαναπροσανατολισμός προς μικρές εξεγέρσεις, πιθανόν τύπου Κερατέας, ώστε όπως ο ίδιος σημειώνει «να ξαναπιάσουμε το νήμα της επαναστατικής παράδοσης χωρίς αυταπάτες και ψευδαισθήσεις». Και τούτο γιατί στην πολιτική και οικονομική κρίση που περνά η χώρα μας «διακυβεύονται τα πάντα», όπως λέει. Πώς θα γίνει αυτό; Ο Δ. Κουφοντίνας εμφανίζεται να αναθεωρεί τις μεθόδους της 17Ν με τις δολοφονίες και τις τοποθετήσεις βομβών και ζητεί όλες αυτές οι μικρές εξεγέρσεις να γίνονται αυτή τη φορά «με σεβασμό στην ευαισθησία όσων αγωνίζονται για να αλλάξουν τη μοίρα τους, αλλά υπόκεινται στην υποκειμενικότητα». Ισως να είναι αυτός ο λόγος που ζητεί «αυτοοργάνωση παντού, ιδιαίτερα σήμερα που οι συνθήκες ευνοούν τη γρήγορη ανάπτυξη της πολιτικής κατανόησης».

Την πρόθεσή του για επαναπροσδιορισμό της στάσης του βρήκε την ευκαιρία να γνωστοποιήσει στη μετάφραση του βιβλίου της Γερμανίδας Μάργκριτ Σίλερ. Ο Δ. Κουφοντίνας είναι ο άνθρωπος που έκανε τη μετάφραση του βιβλίου της Γερμανίδας απευθείας από τα ισπανικά, γλώσσα που γνωρίζει άπταιστα.

Αφού εξήρε τον ηρωισμό της RAF, λέγοντας ότι «και οι νίκες και οι ήττες των ένοπλων κινημάτων είναι δικές μας, είναι εμβλήματα στον μακρύ αγώνα για να έρθει η εποχή του Ανθρώπου, το Α με κεφαλαίο» έκρινε ότι το μαζικό λαϊκό κίνημα ενσωματώθηκε στην αστική νομιμότητα του καναπέ. Το λαϊκό κίνημα κατά τον Κουφοντίνα έχει έλλειμμα στην κουλτούρα της σύγκρουσης, αφού δεν μπόρεσε να απαντήσει αποτελεσματικά στην«κτηνώδη καταστολή» όπως την αποκαλεί και καλεί σε «αυτοοργάνωση παντού»...

Είναι φανερό ότι με την «παρέμβασή» του αυτή με τις συχνές αυτοκριτικές για την«κατανόηση των λαθών» ο Δ. Κουφοντίνας επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τη στάση του, χωρίς αναφορές στο παρελθόν, αλλά και χωρίς να ζητεί συγγνώμη στην ιδιόμορφη πολιτική συγκυρία που βρίσκεται η χώρα κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού και οι πάντες ψάχνονται. Φυσικά ο Δ. Κουφοντίνας κινείται στον αντιαστικό κόσμο και είναι χαρακτηριστικό ότι οι εκδόσεις Υπερσιβηρικός που εξέδωσαν το βιβλίο αρνήθηκαν να δώσουν οποιαδήποτε πληροφορία για τη συγγραφέα με τη δικαιολογία ότι δεν θέλουν να έχουν σχέση με οτιδήποτε εκφράζει τον αστικό κόσμο.

Παρ' ότι η χώρα μας περνά τις δυσκολότερες ώρες στην ιστορία της, ο Δ. Κουφοντίνας επιμένει πάντως και από τη φυλακή στην ανάγκη μιας διαφορετικής σε σχέση με το παρελθόν σύγκρουσης σημειώνοντας: «Το στοιχείο της σύγκρουσης, η συνολική απελευθερωτική στρατηγική, είναι ξανά το ζητούμενο σήμερα» και εξηγεί μάλιστα και το γιατί: «Σήμερα, που η συντριπτική επίθεση του κεφαλαίου έχει στόχο την επανοργάνωση της διαδικασίας καπιταλιστικής αναπαραγωγής, ειδικότερα την επανοργάνωση του ευρωπαϊκού οικονομικού χώρου υπό γερμανική ηγεμονία υλοποιώντας το παλιό ναζιστικό σχέδιο, που προβλέπει τη δημιουργία εκτεταμένων ζωνών εξαθλίωσης στη χώρα μας και τον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο».

Με την παρέμβασή του στην παρουσίαση του βιβλίου της γερμανίδας μέλους της RAF, που παρέμεινε επί επτά χρόνια στις γερμανικές φυλακές (και που το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αναφέρεται όχι σε εξεγέρσεις και σε συγκρούσεις αλλά στις συνθήκες κράτησής της) επιχειρεί να επανατοποθετήσει και το περιεχόμενο του «νέου αγώνα» με τις «πολλές μικρές εξεγέρσεις» λέγοντας ότι «στη μάχη να πιάνουμε και να ξαναπιάνουμε το νήμα της μνήμης, της επαναστατικής μας παράδοσης, να το ματίζουμε όπου το έχει διαρρήξει ο χρόνος και η επέμβαση της επιστήμης, αλλά και της δαμασμένης ιστοριογραφίας. Στη μάχη να το κάνουμε υφάδι, να πλέξουμε το υφαντό της συλλογικής μνήμης».

Επικαλούμενος τον Σαρτρ, ο Δ. Κουφοντίνας τονίζει για άλλη μία φορά τη διαφορετική του θέση έναντι της Αριστεράς, της επίσημης Αριστεράς όπως την ονομάζει: «Την εποχή που η επίσημη αριστερά πρόκρινε τον θεσμικό μόνο αγώνα με πλήρη σεβασμό της αστικής νομιμότητας, εκείνη την αριστερά που όπως έλεγε ο Σαρτρ δεν ήθελε την επανάσταση επειδή φοβόταν την επανάσταση, το αντάρτικο έδωσε στο μέτρο που του αναλογούσε το ζήτημα της μη αφομοιώσιμης δράσης...».

Η 17Ν στην ουσία έκανε τόσα χρόνια μία τρύπα στο νερό. Η μέθοδός της, αυτή του «ένοπλου αγώνα» με την τοποθέτηση βομβών και τις πολλές δολοφονίες, δεν διέρρηξε τον ιστό της κοινωνίας, δεν άλλαξε τίποτα και τα μέλη της κατέληξαν στη φυλακή και ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της, ο Δ. Κουφοντίνας, επιχειρεί τώρα να επανατοποθετήσει νέες αντιλήψεις και πιθανόν νέα ιδεολογία.

Αυτοκριτική
Πότε, πώς και εναντίον ποιου πυροβολείς;

Ο Δ. Κουφοντίνας στέκεται στην παράγραφο της Μάργκριτ Σίλερ που αναφέρεται στις παράπλευρες απώλειες. Ισως επειδή εκτός από τις στοχευμένες δολοφονίες και η 17Ν προκάλεσε «παράπλευρη απώλεια» με τη δολοφονία του νεαρού Θάνου Αξαρλιάν στην οδό Καραγεώργη Σερβίας. Γράφει λοιπόν η γερμανίδα μέλος της RAF: «Πάντα γίνονταν συζητήσεις γύρω από τη χρήση όπλων. Πότε, πώς και εναντίον ποιου πυροβολείς; Η συζήτηση για το θέμα άρχισε όταν ένας άνθρωπος πληγώθηκε σοβαρά στη διάρκεια της επιχείρησης για την απελευθέρωση του Αντρέας (σ.σ.: εννοεί τον αρχηγό της RAF Αντρέας Μπάαντερ) τον Μάιο του 1970. Η Ούλρικε (Μάινχοφ) ανέλυε τα όρια που υπάρχουν στη χρήση βίας. Δηλωνόταν σαφώς ότι δεν θα προχωρούσε η ενέργεια για την απελευθέρωση του Αντρέας αν γνώριζαν από πριν ότι η έκβασή της θα μπορούσε να προκαλέσει τραυματισμό ή θάνατο σε ανθρώπους που δεν είχαν σχέση με το γεγονός…».

Η Μάργκριτ Σίλερ αναφέρεται στο βιβλίο της και στις γυναίκες της RAF: «Υπήρχε πραγματικός ανταγωνισμός ανάμεσα στις εφημερίδες, ιδιαίτερα στη σκανδαλοθηρική "Bild", για το ποια θα έγραφε τα πιο συκοφαντικά άρθρα κατά των γυναικών της RAF: τις κακολογούσαν ως εξαγριωμένες αντρογυναίκες, αυταρχικές, εριστικές, λεσβίες. Σκληρές, άκαρδες και τυφλά αφοσιωμένες στον Αντρέας. Τίποτε απ' όλα αυτά όμως δεν ταίριαζε. Γιατί αυτό το μίσος κατά των γυναικών;».

Κοινωνία περισσότερες ειδήσεις

Δρ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΔΕΛΑΙΔΑΣ Ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΓΚΑΚΗΣ

O Dr Νίκος Μπεγκάκης  με την σύζυγότου, γνωστή
εκπαιδευτικό
κ.Ματούλα κατα τη διάρκεια της τελετής
όπου το Πανεπιστήμιο της Αδελαίδας Φλίντερς
ανακήρυτε αυτον επίτιμο διδάκτορά του.
Θερμά συγχαριτήρια. 

O Νίκος Μπεγκάκης ανακηρύχθηκε πριν από λίγες μέρες επίτιμος διδάκτορας του πανεπιστήμιου της Ν. Αυστραλίας, Flinders.

Το πανεπιστήμιο προέβη στην απονομή του συγκεκριμένου τίτλου στον ομογενή, αναγνωρίζοντας την κοινωνική προσφορά του, την πολύχρονη καριέρα και εμπειρία του στην διοίκηση επιχειρήσεων, αλλά και την προσφορά του στο πανεπιστήμιο αφού είναι ο άνθρωπος πίσω από την αναδιάρθρωση του τμήματος Μηχανικών του Πανεπιστημίου.
Ο Νίκος Μπεγκάκης γεννήθηκε στον Πειραιά και η καταγωγή των γονέων του είναι από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μετανάστευσε στην Αυστραλία και, συγκεκριμένα, στην Αδελαΐδα με τους γονείς του, στην τρυφερή ηλικία των τεσσάρων ετών. Η σχέση του με την Αυστραλία δεν ξεκινά όμως στις αρχές της δεκαετίας του ’50, αλλά πολύ νωρίτερα, με την ανατολή του 20ου αιώνα, όταν ο παππούς του από την πλευρά της μητέρας του, ήρθε στην Αυστραλία για κάποιο χρονικό διάστημα για να δουλέψει ως εργάτης.

Όπως ανέφερε ο ίδιος στην αγγλική έκδοση του «Νέου Κόσμου», Μελβούρνης (30.05.12)πυξίδα για την εν γένει δράση του όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο σε προσωπικό αλλά κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο, στάθηκαν οι αξίες του σεβασμού προς τον κάθε άνθρωπο αλλά και της πολιτιστικής ταυτότητας που αυτός φέρει, της φιλανθρωπίας και της αξιοπρέπειας, με τις οποίες τον μεγάλωσαν οι γονείς του.

Σπούδασε στο Τμήμα Μηχανικών & Πληροφορικής του Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ν. Αυστραλίας (έχει μετονομαστεί σήμερα σε Πανεπιστήμιο Νότιας Αυστραλίας).
Στα 40 χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας, ο κ. Μπεγκάκης, εργάστηκε ως ανώτατο διευθυντικό στέλεχος σε βιομηχανικές επιχειρήσεις και τράπεζες, ενώ παράλληλα και μέχρι το 2011 κατείχε τη θέση του προέδρου του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Ν. Αυστραλίας, θέση στην οποία έμεινε για οκτώ χρόνια. Σήμερα είναι πρόεδρος του οργανισμού Business SA, προεδρεύει της Επιτροπής του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Επιχειρήσεων και είναι σύμβουλος της κυβέρνησης.

Η φιλανθρωπική δράση του κ. Μπεγκάκη είναι εξίσου εντυπωσιακή όσο και η επαγγελματική του καριέρα. Οργανισμοί όπως ο Ερυθρός Σταυρός, το Κέντρο Πληροφόρησης για Άτομα με Αναπηρίες, το νοσοκομείο Γυναικών και Παίδων της Ν. Αυστραλίας, αλλά και το Συμβούλιο για την Ημέρα της Αυστραλίας είναι μερικά από τα ιδρύματα στα οποία ο ομογενής πρόσφερε απλόχερα και εργάστηκε σκληρά και αφιλοκερδώς για την βελτίωση των υπηρεσιών τους.

Ένα από τα τελευταία επιτεύγματα του πολυτάλαντου και οραματιστή ομογενή είναι η αναδιάρθρωση των Τμημάτων Μηχανικών Πανεπιστημίου Flinders, η οποία είχε ως άμεση συνέπεια την αύξηση των φοιτητών και την περεταίρω επιτυχία των συγκεκριμένων προγραμμάτων.

Ο παππούς μου ο Αγγελος...Σικελιανός

Ο εγγονός του μεγάλου ποιητή Μάρκος Σικελιανός αποκαλύπτει άγνωστες οικογενειακές πτυχές από τις σχέσεις του πατέρα του Γλαύκου με τον παππού και την αγαπημένη του γιαγιά Εύα Πάλμερ                          

της Αποστολοπούλου Μάνια 

Καλησπέρα, είμαι ο Μάρκος Σικελιανός». Ηταν οι μόνες ελληνικές λέξεις που έμαθε και αυτές προσπαθούσε να τις εκφέρει με την καλύτερή του προφορά. Ενας από τους ελάχιστους απογόνους του Αγγελου Σικελιανού και της Εύας Πάλμερ ζει εδώ και πολλά χρόνια στην Αμερική. Δούλευε ως πριν από λίγο καιρό σε μια από τις πολλές εταιρείες που ανθούν στο εξωτερικό και εκπροσωπούν αυτούς που κάνουν πνευματική παραγωγή, όπως συνθέτες, παραγωγούς. Ηρθε στην Ελλάδα καλεσμένος από το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, με αφορμή τον επετειακό εορτασμό των 70 χρόνων από τις πρώτες Δελφικές Γιορτές. Πρωτότοκος γιος του Γλαύκου, του μοναδικού παιδιού που είχαν αποκτήσει ο Αγγελος και η Εύα και που έφυγε από τη ζωή πριν από τρία χρόνια, ο Μάρκος Σικελιανός νιώθει ευτυχής που επιστρέφει στο «σπίτι» του, στην Ελλάδα. «Είναι η τρίτη φορά που επισκέπτομαι τη χώρα όπου γεννήθηκα», λέει. «Ναι, γεννήθηκα στην Ελλάδα όσο και αν αυτό δεν είναι γνωστό. Γεννήθηκα λίγο πριν από τις δεύτερες Δελφικές Γιορτές, το 1930, και μεγάλωσα τα πρώτα δέκα χρόνια τις ζωής μου στο σπίτι της γιαγιάς μου Εύας στη Συκιά, λίγο πριν από το Ξυλόκαστρο. Ακόμη έχω πολλούς και καλούς φίλους εκεί που μεπεριμένουν να πάω».

Τον Αγγελο Σικελιανό δεν τον θυμάται, άκουγε όμως τη μητέρα του και τον πατέρα του να συζητούν γι' αυτόν. «Ηταν άνθρωπος πολυάσχολος. Εγραφε συνέχεια ή δεν ξέρω τιάλλο έκανε και δεν είχε χρόνο για τον πατέρα μου, τον παραμελούσε συστηματικά. Γι' αυτόν τον λόγο και ο Γλαύκος ήταν τόσο μοναχικός άνθρωπος». Εχουν ειπωθεί πολλές ιστορίες και έχουν γίνει πολλές εικασίες ως προς τη σχέση του Αγγελου με τον γιο του Γλαύκο. Ωσπου να έρθει στο φως η μαρτυρία του εγγονού του πρώτου, Μάρκου: «Ο πατέρας μου δεν είχε πατρικό πρότυπο. Ο παππούς μου ο Αγγελος δεν υπήρξε ποτέ ο ιδανικός πατέρας για εκείνον. Ποτέ δεν στάθηκε δίπλα του, ποτέ δεν συμμετείχε στη ζωή του. Ξέρω όμως ότι λάτρευε τη μητέρα του, την Εύα. Ο Γλαύκος μεγαλώνοντας για μεγάλο χρονικό διάστημαολομόναχος έγινε κλειστός, μοναχικός». Γι' αυτό κιόλας αυτοί που γνώριζαν την ύπαρξή του ήταν ελάχιστοι. Ανθρωπος που δεν μίλησε ποτέ στη ζωή του στον Τύπο, παρά τις προκλήσεις που είχε, έφερε ίσως σαν βάρος το όνομα των Σικελιανών. «Ο Γλαύκος ήταν πολύ ήσυχος, πολύ ήρεμος. Ζούσε στη Συκιά για χρόνια ολόκληρα, απομονωμένος από τον κόσμο», λέει. «Ηταν άνθρωπος που δεν ενοχλούσε και δεν ήθελε να δημιουργείται θόρυβος γύρω από αυτόν. Θυμάμαι ότι λάτρευε τα πλοία και μοναδικό του χόμπι ήταν να σχεδιάζει και να ζωγραφίζει πλοία. Οποιος έβλεπε ένα έργο του καταλάβαινε αμέσως ότι ήταν δικό του. Καθόταν με τις ώρες και σχεδίαζε. Με τη μητέρα μου που ήταν και αυτή Αμερικανίδα,όπως η Εύα, γνωρίστηκε στη Μασαχουσέτη. Αυτή έκανε διακοπές και ο Γλαύκος είχε ακολουθήσει τη μητέρα του από την Ελλάδα μετά τις πρώτες Δελφικές Γιορτές, στην προσπάθειά της να μαζέψει χρήματα για τις επόμενες».

Θυμάται ένα περιστατικό όπου ο Γλαύκος συνελήφθη στην Καλιφόρνια από την αστυνομία γιατί είχε εμπλακεί σε διαδηλώσεις εναντίον των πυρηνικών δοκιμών που γίνονταν στην περιοχή και για τη συμμετοχή του στην τηλεοπτική και ραδιοφωνική αναμετάδοση του αγώνα εναντίον της ανάμειξης των Ηνωμένων Πολιτειών στα εσωτερικά θέματα των χωρών Χιλής, Νικαράουας, Σαλβαδόρ και Γουατεμάλας. «Εχω φωτογραφίες - ντοκουμέντα από την ώρα όπου συνέλαβαν τον πατέρα μου», λέει ο Μ. Σικελιανός. «Ηταν ένας σπάνιος άνθρωπος. Ενας πραγματικός κύριος. Η γιαγιά μου η Εύα πάλι ήταν πανέμορφη. Από τις ωραιότερες γυναίκες που υπήρχαν, ειδικά στα νιάτα της. Ο εγγονός μου, γιος της κόρης μου, είναι ίδιος αυτή».

Από την αμύθητη περιουσία της οικογένειας των Πάλμερ τίποτα δεν έχει διασωθεί και δεν έχει περάσει στην οικογένεια. Ενα μεγάλο μέρος της είχε χαθεί από τότε όπου η Εύα θυσίαζε τα πάντα για να υλοποιήσει το όραμα το δικό της και του αγαπημένου της Αγγελου, για την αναβίωση της Δελφικής Ιδέας. Το υπόλοιπο εξαφανίστηκε από τους διάφορους συγγενείς της στο πέρασμα του χρόνου.

Λέει ότι έχει περάσει ευτυχισμένα παιδικά χρόνια αφού, παρά το διαζύγιο του Γλαύκου και της μητέρας του, «απολάμβανε» για αρκετά διαστήματα και τους δύο μαζί. «Χώρισαν όταν ήμουν 13 χρόνων και ξαναπαντρεύτηκαν και οι δύο. Εχω τέσσερα αδέλφια από τον πατέρα μου και δύο από τη μητέρα μου. Οταν ο Γλαύκος ερχόταν στην Αμερική, μέναμε όλοι μαζί. Αυτός και η καινούργια του οικογένεια και εμείς. Βρίσκω ότι ήμασταν μια φυσιολογική οικογένεια» ­ αν και παράδοξα «μεγάλη». Η ιστορία όπως φαίνεται επαναλαμβάνεται, αφού ο Μάρκος Σικελιανός για ένα διάστημα έκανε να συναντήσει τον πατέρα του και δέκα χρόνια. Την ύπαρξή του δεν την γνώριζε ούτε η κόρη του, που όταν το 1976 ήρθε στην Ελλάδα και τον συνάντησε έμεινε εμβρόντητη. «Γυρνούσε και ρωτούσε ποιος είναι ο κύριος αυτός. Οταν της είπα ότι ήταν ο παππούς της, έδειξε εκνευρισμένη. ΟΓλαύκος όμως δεν ήθελε να μιλάνε γι' αυτόν. Δεν ήθελε να ξέρει κανένας για τη ζωή του.Οπως σας είπα, ήταν πολύ κλειστός τύπος». Με την Αννα Σικελιανού, τη δεύτερη γυναίκα του παππού του, συναντήθηκε μία μόνο φορά πριν από τρία χρόνια. «Μου έδειξεοικογενειακές φωτογραφίες. Δεν έχω έκτοτε επαφή μαζί της. Η ανιψιά μου η Ελένη έχειδιατηρήσει κάποια επικοινωνία».

«Είμαι περήφανος που λέγομαι Σικελιανός και κατάγομαι από την Ελλάδα. Η ελληνολατρία της Εύας με συγκινεί. Το πάθος του Αγγελου για τη ζωή με γοητεύει. Νιώθω ένας γνήσιος απόγονός τους».

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  20/07/1997, 00:00 Στο Αθηναικό ΒΗΜΑ

Γνώμες περισσότερες ειδήσεις