Χριστουγενιιάτικο Φεγγάρι και ..θειά Τσιβουλα!!

Σχεδόν 50 χρόνια μ έφερε πίσω το αποψινό φεγγάρι!!
Αργησα να βγω για περπάτημα παραμονή Χριστουγέννων .Ήμουν έτοιμος να πεσω στο κρεβάτι , αλλα ο σχεδον ανοιξιάτικος καιρος με όπλισε με δυναμη και πήρα.δίπλα τα ορεινα δρομακια της Γλυφάδας,ακουγοντας σε επαναληψη τα «σοφά» ή τα σχιζοφρενικά για άλλους ,του.. Τζιπάκου.(Τζιμης Πανούσης).Τυχαια κοιταξα τον ουρανό και ειδα το φεγγάρι να τρέχει λες και του βάλανε νέφτι μεσα στα λευκά σύνεφα..
Ακριβως μια ίδια εικόνα ειχα αντικρυσει για πρωτη φορα όταν στα 4 με 5 χρόνια μου η θεία μου η Τσιβούλα με σήκωσε μετα τα μεσάνυχτα να παμε στον Αη Θανάση ,στη μοναδικη εκκλησια που ειχαμε τότε, γυρω στο ενάμισυ χιλιόμετρο μακρύά απο το χωριό..
Η θεια μου, σωστη αρχοντογυναικα,στα νιατα της πολυ όμορφη , ειναι μετα τη μάνα μου, η πρωτη γυναικα που κοιμηθηκα κοντα της και με πρόσεχε παρα πολυ.. Θυμαμαι σαν τωρα ότι έφτειαχνε πολυ νόστιμο λευκό ψωμί (μπουράτο το έλεγε)κι όταν έβγαινε αχνιστο απο τη γάστρα καταναλωναμε σχεδον ένα μεγάλο καρβελι με το Νικόλα κι αυτην ,γιατι ο Απόστολος ήταν ακομα στην κούνια.Την καμάρωνα και να σας πω και το πιο ωραιο ; ήταν η πρωτη στο χωριό που φόρεσε 'ταγιέρ»!!!Ενω άλλες φορουσαν καραγκούνηκα, η θειά η Τσιβούλα.βγηκε πασχαλιάτικα με τα γιέρ στην πλατεία και με ψηλοτάκουνο.Αν και με ξάφνιασε λιγο το περπάτημάτης που με τα λικνισματα  φάνηκε να είχε ειχε χασει για καλα την ισορροπία της.αλλα ειμαι βέβαιος ότι δεν έπεσε..Α, ναι, πρωτη φορα άκουσα και τη λεξη «λουστρινια ψηλοτάκουνα».. Απο τα ψιθυρίσματα της μανας μου και των άλλων καταλάβαινα ότι όλα αυτα τα έκανε για το Γιάννη το πιο ωραιο παληκάρι του χωριου που οι προξενιες του έρχονταν ακομα και απο τα άλλα χωριά,αλλα αυτος ηταν πιστός στην Παρασκευή.


Η θεια η Τσιβούλα στη δεκαετία του 70 στον κηπο του σπιτιού της

Τωρα καταλαβαινω ότι αυτος ΄ηταν και ο λόγος που με ξύπνησε μεσανυχτα για να παμε στην εκκλησία και να δει τον αγαπημένο της..Θυμαμαι σαν τωρα,που παρακάλεσε το Βασίλη,τον αδερφό της -τον πατερα μου δηλαδη - να την συνοδευσει στην εκκλησία αλλα εκεινος θες που δεν πιστευε,θες απο το κρυο της ειπε ξεκάθαρα ότι με τίποτα δεν θα πηγαινε μεσα στις λάσπες στου .. Διαόλου τη μάνα!!!
Τα νιατα και ο έρωτας ,ομως,δε λογαριάζουν κρυο βροχη..θεό..!!!
Μη εχοντας άλλον συνοδό σήκωσε εμενα.που σαν σε όνειρο ακουγα να μου λεει την ωρα που μου έντυνε οτι θα περάσουμε καλα ,και θα παρουμε και αντιδωρο απο τον Παπαθόδωρο.. Σχεδον κοιμισμένο μου έντυσε ,μ εβαλε τα ελβιέλα (λαστιχενια)παπούτσια και ξεκινησαμε μεσα στο κρυο για εκει που βρισκονταν σχεδόν οι περισσοτεροι απο τοχωριό..
Προσωπικά δεν θυμαμαι τίποτα άλλο ουτε λειτουργία, ουτε παπα ουτε ψαλταδες..Το μόνο που μου εμεινε βαθεια χαραγμενο στη μνημη μου ήταν το φεγγάρι!!!

 Με κρατουσε απο το χεράκι και σχεδόν κοιμισμένος είχαμε περασει τα μαντριά και
στριβαμε εκει που ειναι τωρα μια βρυσση και καποιες πρωτομαγιες ειχαμε ψησει αρνια τα τελευταια χρόνια..

Ακριβως λίγό πιο πάνω απο την ημερομηνία κόλλησαν τα παπούτσια μου.

Εκει στη στροφη για να κόψουμε λιγο δρόμο μπηκαμε στο οργωμένο χωράφι του Νάσιου αλλα ήταν λασπωμένο και ξαφνικά κόλλησαν τα παπουτσάκια μου,και μη μπορωντας να τα ξεκολλησω έπεσα πίσω και το θέαμα που αντίκρυσα ήταν φοβερό..Ειδα για πρωτη φορά ένα μεγαλο ..ταψί ,να τρεχει στον ουρανό μεσα στα ασπρα συννεφα που στην κυριολεξία τα εχασα..
-Εισαι καλά,με ρωτησε έντρομη και με σηκωσε, αλλα νομιζω ότι λερωθηκε και το φορεμα της γιατι σα να θυμαμαι να λεει.. «Μα χωριο ειναι αυτο ,να μην εχουμε ένα δρόμο ή να μη φτειαχνουν μια εκκλησια μεσα στο χωριό.»; Κι οπως πάντα εγω αντι να μιλήσω κουνουσα το κεφαλι μεσα στο σκοταδι..
Όπως ακριβως και στο κρεβατι.. Με ρωτουσε αν ειμαι σκεπασμένος κι εγω κουνουσα το κεφαλι αλλα στην Τεταρτη με 5η φορα της έλεγα..ναι ,γιατι νόμιζα ότι με έβλεπε.Α ρε θεια λεβεντισσα..Ελπιζω να χαρηκε τον καλο της εκεινη τη βραδια των Χριστουγέννων και δεν καταλαβε ποτε το σοκ που με προκαλεσε η φύση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ25-12-2010