Ο Δρ ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΤΚΟΣ απαντα στον κ. Μπαμπινιώτη: "Οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν ηλίθιοι"

Dr ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΤΚΟΣ

ΠΙΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Έχουμε δει την επίθεση του καθηγητή Μπαμπινιώτη εναντίον των Ελλήνων πολυθεϊστών και την ανοικτή επιστολή-απάντηση που έστειλε το Ύψιστο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών στην εφημερίδα «Το Βήμα». Καιρός τώρα να πούμε λίγα πράγματα, κυρίως για την τοποθέτηση του κ. Μπαμπινιώτη πάνω στο ενδιαφέρον θέμα της αναβίωσης της πολυθεϊστικής θρησκείας στην Ελλάδα (και όχι μόνο).
Λέει ο κ. Μπαμπινιώτης: «Αυτός ο φολκλορικός «ελληνισμός της χλαμύδας», όταν περνάει σε τελετές αναβίωσης της αρχαίας λατρείας των Ολυμπίων θεών με ανάλογη ενδυμασία, ύμνους και σύμβολα (δάδες, θυσίες ζώων κ.τ.ό.), ταυτίζει ανεπίτρεπτα και ανιστόρητα τον Ελληνισμό με φαιδρές καταστάσεις. Μπορεί μάλιστα να πάρει και τη μορφή κωμικοτραγικής πρόκλησης, όταν «ζητείται πίσω» ο Παρθενώνας, για να αποτελέσει τον επίσημο ναό τής νεοπαγανιστικής λατρείας!»
Κατ' αρχήν εγώ δεν είδα κανέναν από τους νεοπολυθεϊστές να φορά χλαμύδα. Προφανώς ο κ. Μπαμπινιώτης μπερδεύει το ιμάτιο με τη χλαμύδα. Ιμάτιο πάνω από ποδήρη χιτώνα έχω φορέσει κι εγώ σε κάποιες εκδηλώσεις, και με πολλή αγάπη κρατώ μια καινούργια αρχαία ελληνική ενδυμασία στο σπίτι μου για λόγους σεβασμού προς την ελληνική ενδυματολογική παράδοση. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν μου δίνεται η ευκαιρία να χωθώ στα ρούχα του Αριστοτέλη! Ο Ελληνισμός (έστω) της «χλαμύδας» δεν είναι για πέταμα ούτε οι θρησκευτικοί ύμνοι και τα σύμβολά του. Ούτε η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων και η αναβίωση του αρχαίου ελληνικού δράματος στο θέατρο της Επιδαύρου ταυτίζουν τον Ελληνισμό με «φαιδρές καταστάσεις». Οι Ολύμπιοι θεοί δεν είναι «φαιδρές καταστάσεις»: είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού. Χωρίς Αθηνά δεν θα υπήρχε Παρθενώνας, χωρίς Απόλλωνα δεν θα υπήρχαν Δελφοί, χωρίς Διόνυσο δεν θα υπήρχε το θέατρο. Δεν μπορώ να δω πού ακριβώς βρίσκεται η «φαιδρότητα» στην αναβίωση της αρχαίας ελληνικής πολιτισμικής παράδοσης. Αν κάποιοι Νεοέλληνες προχωρούν πιο πέρα και αναβιώνουν την αρχαία ελληνική θρησκευτική παράδοση, δεν προσβάλλουν κανέναν. Αν περιμέναμε από την Ορθόδοξη Εκκλησία να αναβιώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το αρχαίο ελληνικό θέατρο, θα περιμέναμε μέχρι την «δεύτερη παρουσία»!
Αλλά πέρα από τη σύγχυση του ιματίου με τη χλαμύδα, δεν μπορώ, επίσης, να δω γιατί αποτελεί «κωμικοτραγική πρόκληση» η απαίτηση επιστροφής του Παρθενώνα σ' αυτούς τους Έλληνες που θέλουν να αποκαταστήσουν την αρχική του χρήση. Τα γλυπτά των αετωμάτων και της ζωφόρου του Παρθενώνα δεν έχουν απολύτως κανένα θρησκευτικό νόημα για τους χριστιανούς. Αλλά έχουν πραγματικό και βαθύ νόημα για τους Έλληνες πολυθεϊστές. Είναι τα δικά τους σύμβολα που τα άφησαν πίσω οι πρόγονοί τους για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων. Ο βράχος της Ακρόπολης δεν μπορεί να είναι «ιερός» για τους χριστιανούς. Είναι όμως ιερότατος για τους Έλληνες πολυθεϊστές. Είναι ο βράχος της πολιούχου Αθηνάς. Αθήνα και Αθηνά πάνε μαζί. Πιστεύω πως οι πραγματικοί κληρονόμοι της θρησκευτικής παράδοσης των αρχαίων Ελλήνων δεν είναι οι χριστιανοί, αλλά οι Νεοέλληνες πολυθεϊστές. Συνεπώς μόνο οι Νεοέλληνες πολυθεϊστές δικαιούνται τη χρήση των αρχαίων ναών - κανένας άλλος μονοθεϊστής.
Συμφωνώ με τον κ. Μπαμπινιώτη, όταν λέει ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας μητέρες δεν υπάρχουν; «γνώριζαν βαθιά την ελληνική φιλοσοφία, τη ρητορική και την ελληνική σκέψη και παιδεία γενικότερα». Βεβαίως γνώριζαν την ελληνική φιλοσοφία, αλλά ελάχιστα πράγματα κράτησαν από αυτή. Δεν κράτησαν ούτε ένα γράμμα από την «Περί ψυχής» πραγματεία του Αριστοτέλη. Δεν κράτησαν ούτε μία λέξη από την περί θανάτου αντίληψη του Επίκουρου. Δεν κράτησαν απολύτως τίποτα από την περί μετεμψύχωσης θεωρία του Πυθαγόρα και του Πλάτωνα. Κράτησαν μόνο ό,τι τους εξυπηρετούσε για να στερεωθεί το χριστιανικό δόγμα, που για πολλούς Έλληνες σοφούς ήταν σκέτη μωρία. Άντε να πείσεις έναν Πλάτωνα ή έναν Αριστοτέλη ή έναν Επίκουρο ότι οι νεκροί θα αναστηθούν και θα δικαστούν από κάποιον Θεάνθρωπο που γεννήθηκε, μεγάλωσε, πέθανε και αναστήθηκε στην Παλαιστίνη! Οι άνθρωποι αυτοί θα σε θεωρούσαν τρελό. Να γιατί οι πρώτοι χριστιανοί που δοκίμασαν να αντιμετωπίσουν την ελληνική φιλοσοφική σκέψη έμειναν γνωστοί ως «απολογητές». Απολογείσαι όταν κατηγορείσαι. Οι χριστιανοί κατηγορήθηκαν για μωρία. Αυτά τα πράγματα πρέπει να είναι γνωστά στον κ. Μπαμπινιώτη, αλλά μπορεί και να μην είναι. Κανένας δεν είναι τέλειος.
Η κατάληξη του άρθρου του κ. Μπαμπινιώτη με εξέπληξε. Λέει ο κ. καθηγητής: «Ας απομονωθούν αυτές οι φωνές και ας μην προβάλλονται από ανυποψίαστους υπεύθυνους τηλεοπτικών σταθμών, που στον βωμό τής θεαματικότητας αναζητούν πάσης μορφής θέαμα».
Δηλαδή μόνο οι φωνές των ορθόδοξων παπάδων πρέπει να προβάλλονται από τους τηλεοπτικούς σταθμούς; Νομίζω πως ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος που πάει να απομονώσει κάποιες καινούργιες φωνές για να μην ακούγονται δεν αξίζει το αλάτι του. Απομόνωση αντίθετης φωνής σε μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα ζητούν μόνο οι κιοτήδες. Ο κ. Μπαμπινιώτης τρομοκρατήθηκε από τους Νεοέλληνες πολυθεϊστές. Γνωρίζει ότι τα θεμέλια που πατούν δεν είναι τόσο σαθρά όσο θέλει να πιστεύει ότι είναι. Γνωρίζει ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν ηλίθιοι. Ένας έξυπνος λαός ποτέ δεν φτιάχνει μια ηλίθια θρησκεία. Ο Σωκράτης που ζήτησε να θυσιάσουν έναν κόκορα στον Ασκληπιό, λίγο πριν κλείσει τα μάτια του για πάντα, δεν ήταν πέρα για πέρα ηλίθιος. Την αρχαία ελληνική θρησκεία μπορεί να δει κανείς με διαφορετικούς φακούς και να την εκτιμήσει αναλόγως. Ένα παράδειγμα: Στο Λούβρο στέκεται ορθή και ημίγυμνη η Αφροδίτη (οι χριστιανοί δεν πρόλαβαν να την μετατρέψουν σε ασβέστη - ευτυχώς!). Ο κ. Μπαμπινιώτης, με τον μυωπικό φακό ενός ολιγογράμματου χριστιανού, βλέπει στο Λούβρο μια πελεκημένη πέτρα. Ο Έλληνας πολυθεϊστής, με τον ανοιχτό νου, βλέπει γυμνό τον Έρωτα και τον λατρεύει. Τη λατρεία του οικουμενικού Έρωτα ο κ. Μπαμπινιώτης την ονομάζει «ειδωλολατρία»! Έτσι του έμαθε να μιλά ο Απόστολος Παύλος, που πρώτος χάλκευσε τη λέξη «ειδωλολατρία» για να υποτιμήσει την ελληνική θρησκευτική παράδοση και να εξυψώσει την ιουδαϊκή.
Αλλά γιατί ο κ. Μπαμπινιώτης απαιτεί την απομόνωση της φωνής των Ελλήνων πολυθεϊστών; Κάτι τρέμει μέσα του και ανησυχεί. Γνωρίζει ότι στην ουσία η ελληνική ψυχή είναι «ειδωλολάτρισσα» από τα γεννοφάσκια της. Ο Έλληνας ποτέ δεν λάτρεψε έναν Θεό. Ο έλληνας ποτέ δεν έγινε Εβραίος. Θα τον δεις αύριο να στήνει πανηγύρι του κρασιού, μεθαύριο πανηγύρι του ταύρου κ.ά.π. Τούτα τα πανηγύρια δεν είναι χριστιανικά, είναι αρχαία ελληνικά. Ο κ. Μπαμπινιώτης δεν μπορεί να τα σταματήσει - κυκλοφορούν στο αίμα του Έλληνα, όλων των εποχών. Ναι, υποψιάζομαι ότι ο κ. Μπαμπινιώτης ανησυχεί που βλέπει κάποιους Νεοέλληνες πολυθεϊστές να παραμερίζουν την ταφόπετρα και να φέρνουν στο φως την αρχαία θρησκευτική παράδοση που είναι άρρηκτα δεμένη με τον προχριστιανικό Ελληνισμό - έναν Ελληνισμό που διέθετε δυναμικό και παραγωγικό πνεύμα. Η απουσία «ιερών βιβλίων» έκαμε τότε τον Έλληνα να σκέφτεται ελεύθερα. Δεν υπήρχαν «Χριστόδουλοι» στην αρχαία Ελλάδα να λένε «όποιος δεν είναι Ορθόδοξος δεν είναι Έλληνας»! Οι Έλληνες αναγνώριζαν όλους τους θεούς, όλων των λαών.
Καταλήγοντας, είναι λυπηρό να βλέπει κανείς έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο και Πρύτανη του Πανεπιστήμιου Αθηνών να καταδέχεται να φορά τα παπούτσια του κ. Χριστόδουλου και να παίξει τον ρόλο του χριστιανού απολογητή. Δεν είδε πόσα χαλίκια υπάρχουν μέσα στα παπούτσια του λαλίστατου Αρχιεπισκόπου; Αν κάποιοι Νεοέλληνες θέλουν να αναβιώσουν τον ελληνικό πολυθεϊσμό, αυτό δεν πρέπει να ενοχλεί κανέναν. Το αντίθετο, όλοι οι Νεοέλληνες, συμπεριλαμβανομένου και του κ. Μπαμπινιώτη, οφείλουν να κατανοήσουν ότι για να πάει η Ελλάδα μπροστά, πρέπει να πάει πίσω -ολοταχώς!Κώστας Βίτκος
Διδάκτωρ Κλασικών Σπουδών
Μελβούρνη

ΣΗΜ. Ο δρ Βίτκος αρθρογραφει στο ΝΚ της Μελβουρνης