Της μέρας. Η ΓΙΏΤΑ ΙΩΑΚΕΙΜΊΔΟΥ μιλά για χειμώνα ποιητών και ΦΒ

ΓΙΩΤΑ ΙΩΑΚΕΙΜΊΔΟΥ
Φιλολογος, Συγγραφέας 

Αλλοτινοί  χειμώνες
χειμώνας....σε παλιότερες εποχές που  δεν υπήρχε η δυνατότητα της επικοινωνίας ,όπως σήμερα ,η λαϊκή μούσα διασκέδαζε τα κρύα βράδια τους ανθρώπους….οι μέρες μικρές ,οι νύχτες μεγάλες ,μαζεύονταν τα βράδια και διασκέδαζαν  με  ιστορίες και  παραμύθια….σ  ένα δημοτικό τραγούδι  τη νταρντάνα βλάχα ορέγεται ο νέος αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από το αδιέξοδό του και θέλει να την αρνηθεί αλλά υποχωρεί μπροστά στον ερωτικό του πόνο. «Θέλουν ν’ ανθίσουν τα κλαριά / κι ο πάγος δεν τ’ αφήνει / θέλω κι εγώ βλάχαμ’ να σ’ αρνηθώ κι ο πόνος σου με πνίγει», λένε οι πρώτοι στίχοι, επειδή είναι χειμώνας και όλοι είναι κλεισμένοι, οι άνθρωποι στα σπίτια τους και τα κοπάδια στα μαντριά τους και δε συναντιέται με την καλή του στα ανοιξιάτικα βοσκοτόπια. Της εκμυστηρεύεται τον πόθο του , να βρεθούνε κοντά, να πλαγιάσει μαζί της και της τραγουδεί: «Το χέρι σου το παχουλό το κοντυλογραμμένο / να τό ‘βαζα, βλάχαμ’ προσκέφαλο τρεις μέρες και τρεις νύχτες / και νάν’ οι μέρες του Μαγιού κι οι νύχτες του Γενάρη...». Να μην ξημέρωνε ποτές ή να μη νύχτωνε, αντίστοιχα. Οι μεγαλύτερες ή οι πιο μεγάλες σε διάρκεια νύχτες και μέρες του χρόνου. Αλλά τις νύχτες του Γενάρη εξυμνεί και ο λυρικός Μαλακάσης στο νοσταλγικό ποίημά του «Αγάπη», εκθειάζοντας τα χειμωνιάτικα μερόνυχτα, όταν γράφει: «...και μάθε το. Τις μελιχρές λαμπράδες του Δεκέμβρη / και τις φεγγαροσκέπαστες του Γεναριού ομορφιές / μήτε στις τρέλες τ’ Απριλιού κανένας θα τις εύρει / μήτε και στις μονότονες του Μάη καλοκαιριές/