ΣυΓκΛοΝιΣτΙκΟ:Η 1η ΜΑΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ..!

Ειχα καιρό να δακρύσω,απο γνήσιο ανθρώπινο γράψιμο..
Αυτη την εποχή που όλα φαινεται να κινούνται μέσα σε
ένα ηλεκτρονικό ψεύτικο κόσμο το e-mail του φίλου μου Βασίλη Μπαμπατζιά με προσγείωσε.
Σας το μεταφέρω ολόκληρο..

Καλησπέρα από το Αφγανιστάν.

 

Αν και οι τελευταίες μέρες εξαιτίας της αύξησης του κινδύνου ήταν γεμάτες ένταση, βρήκα την ευκαιρία σήμερα να γράψω ένα κείμενο με σκέψεις που ίσως σε αφήσουν αδιάφορο. Εγώ όμως σου τις στέλνω μαζί και με λίγες φωτογραφίες που τράβηξα με τη μηχανή μου. Το κείμενο μπορεί να υστερεί, οι φωτογραφίες όμως νομίζω λένε πολλά.

Τα άλλα στην κρίση σου.

Καλό βράδυ.

Β.Μ.

                                           *************

Πρωτομαγιά στο Αφγανιστάν

Η πρωτομαγιά, μια απλή όπως και οι άλλες του χρόνου μέρα, έχει για τον καθένα μας διαφορετικά μηνύματα και σημασία στο πέρασμα του χρόνου, γιορτή της Άνοιξης κατά τα παιδικά μας χρόνια «ο Μάιος μας έφτασε εμπρό βήμα ταχύ, να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή» κατά πως θα βόλευε κιόλας ένα συντηρητικό καθεστώς, μέρα αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων και

-------ΓΡΑΦΕΙ Ο------------
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΜΠΑΤΖΙΑΣ
-------------------------------
απεργία κατά τα φοιτητικά μας χρόνια κάτι που εξυπηρετεί κιόλας του σκοπούς και τα συμφέροντα αριστερών οργανώσεων και κομμάτων, αργότερα μετά την ηλικία των  σαράντα ίσως απλώς αργία

που θα μας δώσει την ευκαιρία για λίγη ξεκούραση ή για περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μας.

Πέρα όμως από τις όποιες αλλαγές σηματοδοτεί η πρωτομαγιά στην πορεία της ζωής του καθενός μας, διαφορετικό είναι το νόημά της και διαφορετικά την αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι από περιοχή σε περιοχή. Στο Αφγανιστάν για παράδειγμα οι πολίτες του τη βίωσαν εντελώς διαφορετικά.

Τη μέρα αυτή επέλεξαν οι Ταλιμπάν, όπως ανακοίνωσαν μέσω ιστοσελίδας, για την έναρξη επιθετικών ενεργειών και επιχειρήσεων με την ονομασία "Badar" τόσο κατά της Διεθνούς Δύναμης ISAF και των τοπικών δυνάμεως ασφαλείας, όσο και των μελών της κυβέρνησης και ταυτόχρονα προειδοποιούν τους πολίτες να αποφεύγουν δημόσιες συγκεντρώσεις ή να βρίσκονται σε δημόσιους χώρους και να επισκέπτονται κυβερνητικά κτίρια, ώστε να μην κινδυνέψουν οι ίδιοι σε περίπτωση επίθεσης.

Σε μια χώρα που ο πόλεμος μαίνεται δεκαετίες τώρα και όπου το έτος 2010 ήταν η πιο αιματηρή χρονιά για όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές - δυνάμεις ασφαλείας, αντάρτες, αλλά δυστυχώς και για τους αμάχους - η παραπάνω ανακοίνωση δε θα ηταν από μόνη της ικανή  να προκαλέσει αίσθηση.  Αν αναρωτηθεί κανείς για ποιο λόγο  επιλέχθηκε αυτή η μέρα για να ξεκινήσουν οι Ταλιμπάν μεγαλύτερης έντασης επιχειρήσεις και αν υπάρχει κάτι συμβολικό στην κίνηση αυτή, η απάντηση είναι όχι, απλά η έναρξη αυτών των επιχειρήσεων συμπίπτει χρονικά με το τελείωμα της συγκομιδής της παπαρούνας που σε συνδυασμό με άλλες καλλιέργειες, όπως και του χασίς, είναι μια από τις πηγές χρηματοδότησής τους.

Η ίδια η ανακοίνωση, πέρα του ότι παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ζωής απλών πολιτών, εξυπηρετεί ταυτόχρονα την επίτευξη δύο στόχων. Αφενός  την πρόκληση δημοσιότητας και αφετέρου να προειδοποιήσουν  τους τρίτους να αποφύγουν μέρη που μπορεί να γίνουν επιθέσεις, ώστε να μην υπάρχουν παράπλευρες απώλειες και κατά τον τρόπο αυτό «νίπτουν τας χείρας τους» με το χαρακτηριστικό «εμείς σας προειδοποιήσαμε». Τόσο οι Ταλιμπάν όσο και οι συνεργαζόμενες με αυτούς ομάδες όπως το δίκτυο Haggani, Hizb-i-Islami Gulbuddin (HIG),  Islamic Movement of UZBEKISTAN (IMU), καθώς και οι άλλες μικρότερες, δεν μπορούν να αγνοήσουν την ύπαρξη μεγάλου αριθμού θυμάτων αμάχων. Μόνο το έτος 2010 σκοτώθηκαν στο Αφγανιστάν 2.777 πολίτες και όπως αναφέρεται για τα δύο τρίτα αυτών υπεύθυνοι είναι οι αντάρτες, ενώ για το υπόλοιπον ένα τρίτο οι δυνάμεις ασφαλείας.

Σ' αυτή τη χώρα λοιπόν, που από τη μια οι αντάρτες ετοιμάζονται να εντείνουν τις επιχειρήσεις τους και  από την άλλη οι δυνάμεις ασφαλείας αυξάνουν το επίπεδο συναγερμού και οργανώνουν τις δικές του επιχειρήσεις, πως πέρασαν την πρωτομαγιά οι απλοί άνθρωποι; Κατ΄ αρχήν δεν έχουν λόγους να γιορτάσουν την άνοιξη. Η παρατεταμένη ξηρασία σε πολλές περιοχές μείωσε την παραγωγή σιταριού κατά 40% κάτι που οι έμποροι μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν ανεβάζοντας την τιμή του σταριού στα ύψη. Δεν έχουν και δουλειά για να απεργήσουν. Ο διαρκής πόλεμος κατέστρεψε την παλαιότερα δυνατή οικονομία. Κτηνοτρόφοι ή αγρότες οι περισσότεροι, αν δε δουλέψουν και τη μέρα αυτή, ίσως να μην έχουν φαγητό για την οικογένειά τους. Έτσι στην πόλη Φάιζαμπαντ (Fayzabad) πρωτεύουσα της περιφέρειας Μπανταξάν (Badakhshan Province) η πρωτομαγιά βρίσκει τους απλούς ανθρώπους να συνεχίζουν τον αγώνα τους για επιβίωση πηγαίνοντας στις δουλειές τους, όπως κάθε άλλη μέρα. Ο αγρότης έχει ήδη ζέψει τα ζα του και οργώνει τη γη, ο βοσκός ποτίζει τα γίδια στο ποτάμι, ενώ ένας άλλος οδηγεί το κοπάδι με τα φωρτομένα εμπόρευμα γαϊδουράκια. Παραπέρα δύο γυναίκες βαδίζουν έχοντας καλυμμένο όχι μόνο τα σώματά τους αλλά και τα πρόσωπά τους, ενώ τα παιδιά άλλες φορές παίζουν και άλλες βοηθούν στις δουλειές  των γονιών τους.

Την ώρα αυτή που η ζωή σε πολλές περιοχές της χώρας κυλούσε όπως έπρεπε να κυλά,  στην πόλη Ghazni πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας αποφασίσθηκε από τους αντάρτες να γίνει επίθεση κατά του αρχηγείου της τοπικής αστυνομικής Διεύθυνσης με τη χρήση εκρηκτικών τοποθετημένα σε ένα ποδήλατο το οποίο αφέθηκε κοντά στο κτίριο της αστυνομικής Διεύθυνσης. Από την έκρηξη που προκλήθηκε την 10.30 ώρα τραυματίσθηκαν έντεκα διερχόμενοι πολίτες.

Σε άλλη όμως ενέργεια πράγματι οι Ταλιμπάν πέτυχαν το στόχο τους. Σε μια προσπάθεια να αποφύγουν τα μέτρα ασφαλείας  επέλεξαν η επίθεση να γίνει στο παζάρι της επαρχίας Bermel (Paktika Province) και για να σιγουρέψουν ακόμα περισσότερο την επιτυχία τους επέλεξαν η επίθεση να γίνει με βομβιστή αυτοκτονίας. Προφανώς όμως τα μέτρα αυτά (παζάρι, άνθρωπος ζωσμένος με εκρηκτικά, ώστε η πυροδότηση να γίνει την κατάλληλη στιγμή) δεν κρίθηκαν επαρκή για την επιτυχία και έτσι προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα. Φόρεσαν το γιλέκο με τα εκρηκτικά σε ένα δωδεκάχρονο αγόρι. Το παιδί αυτό πέρασε απαρατήρητο και αφού πλησίασε το στόχο του,  ώρα 7 το πρωί πυροδότησε τα εκρηκιτκά που είχε πάνω του. Σκότωσε έτσι τον εαυτό του, έναν κρατικό αξιωματούχο (τον κυρίως στόχο) και τρεις παρευρισκόμενους, ενώ τραυμάτισε άλλους  δώδεκα, που απλά βρίσκονταν εκεί κοντά.

Σε αυτό το περιβάλλον τα μέλη της αστυνομικής αποστολής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Αφγανιστάν (EUPOL Mission in Afghanistan) αγνόησαν τα μέτρα περιορισμού και επιτέλεσαν μια ακόμα σημαντική αποστολή με τη συμμετοχή και Ελλήνων αστυνομικών. Αφού ολοκλήρωσαν μια σειρά εκπαιδεύσεων προς τους αστυνομικούς της περιφέρειας Badakhshan, αποδέχτηκαν την πρόσκληση του αρχηγού τους να παρευρεθούν σε μια τελετή στο αρχηγείο της αστυνομίας κατά τη διάρκεια της οποίας η σημαία της Ευρωπαϊκής  Ένωσης υψώθηκε και έκτοτε κυματίζει διπλα στη Αφγανική.

Καταλήγοντας θα έλεγα ότι για μένα η φετινή πρωτομαγιά δεν ήταν ούτε αργία, ούτε απεργία. Ήταν μια μέρα προβληματισμού και θλίψης, γιατί δουλεύοντας με τους άλλους ευρωπαίους αστυνομικούς αλλά και μέλη του νομικού τμήματος της αποστολής EUPOL είχα την ευκαιρία να δω έντεκα αθώους Αφγανούς πολίτες να χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας των επιχειρήσεων των ανταρτών, χωρίς να έχουν οποιαδήποτε εμπλοκή οι ίδιοι, τις οικογένειές τους να θρηνούν για την απώλεια, αλλά και χιλιάδες λαού να αναρωτιούνται πότε επιτέλους θα τελειώσει αυτός ο καταστροφικός πόλεμος, ώστε αν μη τι άλλο η πρωτομαγιά να είναι μια μέρα απλή όπως και κάθε άλλη.

Mazar-e Sharif, Afghanistan, 2 May 2011