Απο τον τοιχο της Παναγιώτας Ιωακειμίδου -΄ Καθηγήτρια Φιλόλογος στο 2ο Λυκειο Θερμαικού |
ς τους δρόμους τους σε άγνωστους κόσμους , γεμάτους με νότες που εκφράζουν ευαισθησίες στιγμής ή και στάσεις ζωής, γνώσεις, σκέψεις, πολιτικές απόψεις, διαφωνίες, φωτογραφίες ρετουσαρισμένες ή ανεπιτήδευτες, αγκαλιές λεκτικές γεμάτες φιλιά, χαμόγελα πλατιά και γέλια δυνατά …. Αφουγκράζεσαι… … Χάνεσαι σε ωκεανούς, γεμάτους λέξεις που κλυδωνίζονται στα νερά τους , με ναυαγισμένο ‘’θέλω’’ …Τον αγαπώ αυτόν τον τοίχο με τις φιγούρες από χρωματιστά όνειρα , τις πολύτιμες γνώσεις για πολιτική και λογοτεχνία , για αριθμούς και χαρακτήρες, τις ευγενικές ψυχές με τις φιλικές καλημέρες… τα άπειρα posts με τα αντίστοιχα likes , τους σύντομους έρωτες που σβήνουν εύκολα απλά με ένα delete…χωρίς πόνο παρά με τα βρεγμένα από δάκρυα τραγούδια που έρχονται μαζί με τις μικρές ώρες …Κάπως έτσι μένουν μόνο οι ευχές για καληνύχτες…Αλήθεια πουθενά αλλού δεν πρέπει να ακούγονται μαζεμένες τόσες πολλές ευχές για όμορφες και γλυκές νύχτες…τόσο ζεστές! Πανέξυπνος ο Mark Zuckerberg !!! Με αντιπαροχή την ιδέα του θησαύρισε αυτός, και ο κόσμος αυτού του πλανήτη έβαλε γέφυρα στη μοναξιά του, αυτή τη μοναξιά που άθελά του δημιούργησε τρέχοντας να προλάβει τα άλλα τα ‘’θέλω’’ του , τα υλικά...
No comments:
Post a Comment