Έτσι σταμάτησε ο Ανδρέας τους Τούρκους video

Έτσι σταμάτησε ο Ανδρέας Παπανδρέου τους Τούρκους
 στην κρίση του 1987
https://youtu.be/6_0YSNG-9P8

"Η Ελλάδα είναι αδιαπραγμάτευτη": To σποτ του 1993 με τον Ανδρέα που άλλαξε εποχή στην πολιτική επικοινωνία

Στις εκλογές του Οκτώβρη του 1993 το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στην εξουσία και ο Ανδρέας Παπανδρέου καταφέρνει ένα από τα πιο εντυπωσιακά comebacks στην πολιτική ιστορία. 
Μόλις τρία χρόνια πριν είχε χάσει την εξουσία ενώ είχε βρεθεί στο στόχαστρο των πολιτικών του αντιπάλων οι οποίο είχαν επιδιώξει την πολιτική του εξόντωση. 
 Η αναμέτρηση εκείνου του Οκτωβρίου ήταν σφοδρή ενώ επιστρατεύτηκε και η αρνητική διαφήμιση. 
Οι οθόνες των τηλεοράσεων κατακλύστηκαν από τα σποτάκια των κομμάτων ωστόσο ένα συγκεκριμένο σποτ ξεχώρισε και έγραψε την δικιά του πολιτική και επικοινωνιακή ιστορία. 
 To συγκεκριμένο σποτ έπαιξε για πρώτη φορά το 1992 ως μέρος μια ευρύτερης εναλλακτικής καμπάνιας του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για το σποτ του ΠΑΣΟΚ, με την σφραγίδα του Ανδρέα Παπανδρέου το οποίο παραμένει εως σήμερα σημείο αναφορά στην πολιτική επικοινωνία μιας και είχε εντυπωσιάσει όχι μόνο για την αισθητική του ποιότητα αλλά και για το μοναδικό συνδυασμό θετικής διαφήμισης και αποτελεσματικότητας του πολιτικού μηνύματος. 
 Το σενάριο δένει το φιλμ της ιστορίας της χώρας με την ιστορία της δημοκρατικής παράταξης και την ηγετική μορφή του Ανδρέα Παπανδρέου να κλείνει το σποτ με εμβληματικό τρόπο σε γαλανό φόντο, με την σφραγίδα του κυρίαρχου τότε συνθήματος : “H Ελλάδα είναι αδιαπραγμάτευτη». 
Σε μια εποχή που τα Βαλκάνια φλέγονταν το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο για "την ανάγκη ενότητας και μιας εθνικής ηγεσίας που θα αποπνέει σιγουριά".
 Το σποτ είχε κυριαρχήσει επικοινωνιακά επισκιάζοντας όλο το ζοφερό κλίμα των αρνητικών διαφημίσεων και παραμένει εως σήμερα ενα «πολιτικό φιλμ» που αποτυπώνει με διαχρονικό τρόπο την πολιτική σκέψη του Ανδρέα Παπανδρέου 

Thecaller.gr

Ρίτα Σακελλαρίου: Η αδυναμία στον Παπανδρέου, οι έρωτες και ο καρκίνος: «Κρίμα, είχα πολλά όνειρα ακόμη» έλεγε πριν πεθάνει

Ηταν 20 χρόνια μαζί της μέρα νύχτα, ο «εξ απορρήτων» της, ο φύλακας-άγγελός της, ο αμπιγιέρ της, ο άνθρωπος που της άλλαξε το look με αφορμή το περίφημο σουξέ της «Οι σαραντάρες ίσον με δύο εικοσάρες». Σχεδόν 20 χρόνια από τον θάνατό της, ο Λάκης Κορρές μιλάει για πρώτη φορά για τη Ρίτα, αποκαλύπτοντας στην «Espresso» το αληθινό πρόσωπό της, αλλά και όλη την αλήθεια για τα λίφτινγκ και τις πλαστικές εγχειρήσεις που είχε κάνει, για τους έρωτές της, ακόμη και για την ιδιαίτερη σχέση που είχε με τους γκέι και τις τραβεστί.

Ο Λάκης Κορρές γνωρίστηκε με τη λαϊκή τραγουδίστρια το 1979 στο κέντρο Μον Σενιέρ, όπου σύχναζε. «“Γυρίζεις που γυρίζεις σαν το κοπρόσκυλο, δεν έρχεσαι μαζί μου;” μου είπε με το γνωστό στιλ της και αμέσως δέχτηκα την πρότασή της, έχοντας βέβαια άγνοια του τι με περίμενε. Ξεκίνησα χαλαρά και μέσα σε δύο χρόνια είχα αναλάβει τα πάντα για εκείνη. Ακόμη και μακιγιέρ και κομμωτής της έγινα, διότι κάθε χρόνο έκανε μια μεγάλη περιοδεία στην Αμερική και την Αυστραλία και δεν ήθελε να ψάχνεται διαρκώς για το ποιος θα φροντίζει την εμφάνισή της στο εξωτερικό» μας λέει και προσθέτει ότι το πρώτο που άλλαξε σε εκείνη ήταν τα μαλλιά της.

«Η Ρίτα φορούσε περούκες -είχε βρει την ευκολία της- και ο κόσμος, βλέποντάς την διαρκώς έτσι, αναρωτιόταν αν έχει μαλλιά» αναφέρει ο στενός συνεργάτης της, ο οποίος μας αποκαλύπτει ότι, εκτός από την αλλαγή στα μαλλιά, ξεκίνησε και έναν αγώνα για να την αδυνατίσει μέσω ενός Εβραίου βελονιστή. Ομως, το αδυνάτισμα έφερε χαλάρωση στο πρόσωπό της... «Το καλοκαίρι του 1981, μόλις τελειώσαμε τις εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη, η Ρίτα έκανε face lifting με την πλαστική χειρουργό Δόμνα Καλομοίρη κρυφά απ' όλους. Ακόμη και από τον γιο της, τον Τάκη, που μόλις του είπα ότι “κάναμε λίγο το προσωπάκι της”, μου απάντησε “θα σας σκοτώσω και... τις δύο”. Πραγματικά, έγινε μια συλφίδα με αλλαγμένο πρόσωπο και μακρύ φυσικό μαλλί. Σε 15 μέρες κάναμε πρεμιέρα στη Νεράιδα, όπου τραγουδούσε με τον Σταμάτη Κόκοτα. Μόλις βγήκε στην πίστα, ούτε ένα χειροκρότημα... Λέω “Παναγία μου, πήγαμε στη Θεσσαλονίκη και την ξέχασε ο κόσμος”. Ομως, με το που άνοιξε το στόμα της γκρεμίστηκε το μαγαζί, γιατί τότε κατάλαβαν όλοι ότι ήταν η Ρίτα. Από κάτω ήταν και πολλοί καλλιτέχνες και, από ό,τι θυμάμαι, η Ζωή Λάσκαρη. Ολοι είχαν εντυπωσιαστεί με το νέο look της!» αναφέρει ο άνθρωπος που στη συνέχεια έδωσε και μια σέξι εικόνα στην τραγουδίστρια, με μακριά «χτιστά» νύχια, που πρωτοέβαλαν στην Αμερική, και πανάκριβες τουαλέτες, ραμμένες πάνω της σε σχέδια κατά πολύ μεγάλο ποσοστό δικά του.

Αλήθειες και ψέματα

Τον ρωτάμε αν είναι αλήθεια αυτό που ακουγόταν εντόνως τότε, ότι δηλαδή η τραγουδίστρια είχε κάνει πολλές πλαστικές. «Οχι, δεν είναι αλήθεια!» αποκρίνεται κατηγορηματικά.

«Το πρώτο της λίφτινγκ το έκανε 44 χρόνων και αργότερα έκανε άλλο ένα face lifting στον Χατζηπιέρα, ενώ παράλληλα έκανε διάφορα τραβηγματάκια, γιατί τότε δεν υπήρχαν τα botox και τα υαλουρονικά. Επίσης, έκανε το στήθος της. Μου έλεγε “για να βγάλω το ντεκολτέ θα μου φτιάξεις το στήθος, ειδάλλως θα φοράω κλειστά έως τον λαιμό σαν τη Βίκυ Μοσχολιού”. Θυμάμαι τον Γιώργο Μαρίνο που, μόλις και εκείνος έκανε λίφτινγκ, συναντήθηκε μαζί της και της είπε με το αμίμητο στιλ του “Ρίτα μου, καλωσόρισα στο κλαμπ”» αναφέρει ο Λάκης και διαψεύδει όλους εκείνους που υποστηρίζουν ότι η σπουδαία κυρία του λαϊκού πενταγράμμου έφυγε από τη ζωή γιατί έπεσε θύμα των επικίνδυνων μεθόδων που χρησιμοποιούσε για να παραμείνει νέα και όμορφη.

«Πιο καλά από μένα δεν τα ξέρει κανείς. Η Ρίτα, εκτός από επιδερμικά πράγματα, όπως είναι το λίφτινγκ, δεν είχε κάνει τίποτε άλλο. Μια μεγάλη πρωταγωνίστρια, συγχωρεμένη και αυτή, μας είχε δώσε ένα τηλέφωνο στην Ελβετία για να βάλει η Ρίτα πλακούντες που αναζωογονούσαν τον οργανισμό, όπως μας έλεγε, αλλά δεν το έκανε ποτέ αυτό. Το μόνο που έκανε -επειδή κατά καιρούς έπαιρνε κιλά- ήταν μια επέμβαση στους κοιλιακούς μυς και από τότε δεν ξαναπάχυνε. Αλλά με όλα αυτά δεν κινδύνευε η υγεία της».

Σύμφωνα με τον φύλακα-άγγελό της, η Ρίτα Σακελλαρίου «χτυπήθηκε» από δύο καρκίνους, που και οι δύο προκλήθηκαν από το τσιγάρο.

 Το 1990 προσβλήθηκε από καρκίνο στα γεννητικά όργανα, με αποτέλεσμα να τα αφαιρέσει, και το 1998 στον πνεύμονα -ο οποίος ήταν πρωτογενής, δεν ήταν μετάσταση του άλλου-, από τον οποίο πέθανε κιόλας σε ηλικία 64 χρόνων.

Για έναν χρόνο ο Λάκης Κορρές ήταν νυχθημερόν στο πλευρό της, στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε η τραγουδίστρια με το όνομα Μαργαρίτα Σιδηροπούλου, και -πέραν των οικείων της- δεν το πήρε κανείς είδηση. Λίγες μέρες προτού φύγει από τη ζωή, με παρέμβαση του ίδιου, την επισκέφθηκε στο δωμάτιο η πρώην νύφη της Κατερίνα Στανίση, με την οποία δεν μιλούσε λόγω του χωρισμού της τελευταίας από τον γιο της.

Ο Λάκης Κορρές βάζει τα πράγματα στη θέση τους σε ό,τι αφορά τους άντρες με τους οποίους έχει ακουστεί ότι η τραγουδίστρια είχε δεσμό. «Στα ερωτικά της τα ήθελε όλα ή τίποτα! Ζήλευε λίγο παραπάνω και γινόταν κτητική, με αποτέλεσμα τα πράγματα να στραβώνουν. Από τις παλαιότερες γνωστές σχέσεις της είναι αυτή με τον Δημήτρη Ιατρόπουλο, που διήρκεσε οκτώ μήνες. Ηταν μια σχέση-φούσκα, που κατέληξε και σε αρραβώνα... Η Ρίτα ήταν γοητευμένη από τις γνώσεις του Δημήτρη, όπως κι εγώ. Δεν σου κρύβω ότι πολλές φορές απέφευγα να πίνω -γιατί τα... έτσουζα τότε- για να τον ακούω να μιλάει και να καταλαβαίνω αυτά που λέει» αναφέρει.

«Με τον Κώστα Ευριπιώτη, που ακούστηκε ότι κάτι “έτρεχε” μεταξύ τους, δεν έγινε τίποτα. Βλέποντας κάποια πράγματα και επειδή δεν ήθελα η Ρίτα -που για μένα δεν ήταν η αφεντικίνα μου, αλλά ο δικός μου άνθρωπος- να παραμυθιάζεται και να στενοχωριέται χωρίς λόγο, τον έδιωξα από το μαγαζί. Τότε τραγουδούσαν μαζί στη Θεσσαλονίκη... Τσακώθηκα μαζί του και στραβοπάτησα, με αποτέλεσμα να σπάσω το πόδι μου και να βάλω γύψο. Από το νοσοκομείο που ήμουν έδωσα εντολή και εξαφανίστηκε από το μαγαζί. Αυτό το λέω για πρώτη φορά» αποκαλύπτει. Οσο για τον τραγουδιστή Περικλή Λουμάκο, με τον οποίο η τραγουδίστρια είχε δεσμό τη δεκαετία του '80, ο Λάκης θυμάται: «Μια φορά τον πλάκωσε στο ξύλο! Πήγε σε ένα νυχτερινό μαγαζί απέναντι από το Can-Can, όπου ο Περικλής καθόταν στο πρώτο τραπέζι με την γκόμενα, και από το ξύλο τον έκανε... σώπατο».

Σημειώνεται ότι η Ρίτα είχε μεγάλη αδυναμία στον Ανδρέα Παπανδρέου. Αν και αμέτοχη στα πολιτικά, τον θαύμαζε σαν άντρα, καθώς ήταν δυναμικός όπως και η ίδια, και δεν «μασούσε» τα λόγια του. Κάθε χρόνο στη γιορτή του, του αγίου Ανδρέα, πήγαινε στην Εκάλη και τραγουδούσε, με τα γλέντια εκείνης της εποχής να έχουν μείνει θρυλικά. Ηταν η «χρυσή» φωνή της και το τραγούδι  της «Αυτός, ο άνθρωπος αυτός» που έκανε τον αλησμόνητο Ελληνα πρωθυπουργό να χορέψει ζεϊμπέκικο μπροστά στον φακό. Τα γλέντια εκείνης της εποχής έχουν μείνει θρυλικά. Η ίδια τον είχε επισκεφτεί και στο Ωνάσειο, όπου νοσηλευόταν, ενώ, όταν πέθανε, ο πόνος της ήταν μεγάλος.

Στην ερώτησή μας πώς ήταν ως άνθρωπος η Ρίτα Σακελλαρίου, ο Λάκης Κορρές, για πρώτη φορά, αποκαλύπτει:

«Η Ρίτα έκανε πανάκριβα δώρα, από μπριγιάν έως αυτοκίνητο. Είχε αγοράσει διαμέρισμα για να μένω στην ίδια πολυκατοικία με εκείνη και τελικά αγόρασε και όλη την πολυκατοικία... Ομως, δεν μπορούσε την ψευτιά και μόλις σε έπαιρνε χαμπάρι άλλαζε η συμπεριφορά της. Αν ήταν κάποιος μουρτζούφλης, έπρεπε να φύγει από κοντά της και έβαζε εμένα να βγάλω το φίδι από την τρύπα. Τα έλεγε χύμα και τσουβαλάτα, χωρίς ποτέ να βρίζει τα Θεία, γιατί ήταν θεοσεβούμενη. Ηταν αγχώδης, ποτέ δεν αργήσαμε στα μαγαζιά, στα στούντιο, παντού. Κάναμε πολλούς καβγάδες, λόγω του άγχους της, αλλά αμέσως τα ξαναβρίσκαμε» αποκαλύπτει και για του λόγου το αληθές αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Ο Στράτος Διονυσίου, που ήταν στο διπλανό καμαρίνι και μας άκουγε, έλεγε “αυτοί δεν θα ξαναμιλήσουν ποτέ” και το πρωί φεύγαμε αγκαζέ για να πάμε στα μπαρ. Εμπαινε στα γκέι μπαρ και έλεγε: “Μαγαζί, κέρασε τα κορίτσια, όλα”. Τα βράδια που επιστρέφαμε στο σπίτι, στη Νέα Σμύρνη, μου ζητούσε να την περνάω από τον παράδρομο στη Συγγρού για να βλέπει τις τραβεστί» θυμάται ο Λάκης Κορρές και συμπληρώνει:

«Κατά τα άλλα ξύπναγε στις 10 το πρωί για να μαγειρέψει -σπεσιαλιτέ της ήταν το ροστ μπιφ- και το μεσημέρι ξανακοιμόταν. Της άρεσε πολύ η Νέα Υόρκη και γι' αυτό είχε αγοράσει διαμέρισμα στο Μανχάταν. Είχε όνειρο να ζει έξι μήνες εκεί και έξι μήνες εδώ. Δέκα μέρες προτού πεθάνει μου έλεγε: “Κρίμα, είχα πολλά όνειρα ακόμη”. Ηθελε μετά τα 65 της να κάνει στροφή σε μικρούς χώρους, με καθαρό λαϊκό τραγούδι».

Πηγή: Espresso

Ν. Παπανδρέου: Τυμβωρύχος στον τάφο του Ανδρέα ο Τσίπρας- Έριξαν τον Γιώργο γιατί δεν έκανε τα χατίρια στο «παλιό» σύστηµα

Αποκαλυπτικός ο γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου, Νίκος μίλησε για τον πόλεμο που δέχτηκε ο αδελφός του, Γιώργος Παπανδρέου, τις δύσκολες στιγμές που πέρασε η οικογένεια, αλλά και για το αν έχει σκεφτεί και εκείνος να ασχοληθεί με την πολιτική.

O Νίκος Παπανδρέου, που έχει ντοκτορά Οικονομικών από το Πρίνστον, εργάστηκε στην Παγκόσμια Τράπεζα, έχει εκδώσει 9 βιβλία, ενώ έχει δημοσιεύσει πολλά δοκίμια και διηγήματα σε περιοδικά ξένης λογοτεχνίας, μίλησε πριν λίγες μέρες στην εφημερίδα Παραπολιτικά και τη Σάσα Σταμάτη.

Ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα της συνέντευξης του Ν. Παπανδρέου:

Είχατε πει πως ο αδελφός σας δεν πήρε «δαχτυλίδι», αλλά «σήκωσε σταυρό». Θεωρείτε πως αδικήθηκε;

«Είχα πει ότι πήρε «θαμπό δαχτυλίδι». Την άνοιξη του 2004 «έπεφτε» το ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος δέχτηκε να αναλάβει και να διεκπεραιώσει την επερχόμενη ήττα. Στη συνέχεια, έφερε ακόμη μία καινοτομία στο πολιτικό σκηνικό και έκανε ανοικτές εκλογές, για να επικυρώσει τη θέση του έλαβε περίπου 1 εκατ. ψήφους αν θυμόσαστε. Τον ίδιο τρόπο επιλογής αρχηγού αντέγραψε το συντηρητικό κόμμα της Ν.Δ. και έβγαλε πρώτα τον Σαμαρά και στη συνέχεια τον Κυριάκο Μητσοτάκη».

Ως πρωθυπουργός δεν κατάφερε να έχει μια ομάδα «Ταλιμπάν», ώστε να στηρίζονται οι σοβαρές επιλογές που έπρεπε να κάνει για να σωθεί η χώρα. Σχεδόν κανείς από τους δικούς του υπουργούς δεν έβαζε μπροστά το στήθος του για να εξηγήσει γιατί και πώς έπρεπε να σωθεί η χώρα. Κάθονταν και περίμεναν… την πτώση του, για να πάρουν τη θέση του. Αμ δε. Ο σημερινός πρωθυπουργός δεν έχει διεκδικητές του θρόνου του και έχει μια σοβαρή ομάδα «Ταλιμπάν», που πίνουν στο όνομά του.

Ετσι περνάει τα πιο δύσκολα μέτρα που έχει ζήσει η χώρα χωρίς να ανοίγει μύτη. Ενώ ως πρωθυπουργός ο Γιώργος είχε το μισό ΠΑΣΟΚ εναντίον του, όλα τα υπόλοιπα κόμματα και τους πρώτους μήνες των «Greek Statistics» είχε ενάντιά του όλη την Ευρώπη και όλες τις τράπεζες που μας είχαν δανείσει (πέραν των καναλιών που έκραζαν κάθε βράδυ στις οκτώ «να καεί, να καεί η Βουλή»…).

Και με όλα αυτά τα εμπόδια, πάλι κατάφερε και έσωσε τη χώρα από μια σίγουρη χρεοκοπία. Το οξύμωρο είναι ότι πήραμε δανεικά για να καλύψουμε τις ανάγκες του Δημοσίου. Μεταξύ άλλων, καλύψαμε έτσι και τις πληρωμές των μισθών των βουλευτών που ήταν απέναντί του στο Μνημόνιο. Αν δεν ήθελαν το Μνημόνιο, ας μη δέχονταν τους μισθούς τους πληρωμένα όλα από τους «Γερμανούς-εχθρούς». Δεν είδα κανέναν να εναντιώνεται έτσι εμπράκτως στο Μνηµόνιο και να αρνείται τον µισθό που ήρθε από τα δανεικά του Μνηµονίου…».

Πιστεύετε ότι τον Γιώργο Παπανδρέου τον έριξαν από την κυβέρνηση; Και για ποιον λόγο;

«Γιατί δεν έκανε τα χατίρια που είχε συνηθίσει το «παλιό» σύστηµα. Γιατί η diavgeia.gov.gr, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, το opengov.gr και οι νέοι θεσµοί για το «µαύρο» χρήµα έθιξαν και φόβισαν συµφέροντα, µικρά και µεγάλα. Το λάθος του ήταν καθαρά στον τοµέα της επικοινωνίας – «Ταλιµπάν»!».

Και εσείς βρεθήκατε στο στόχαστρο των πολιτικών σας αντιπάλων;

«Ολη η οικογένεια βρέθηκε στο στόχαστρο. Υπήρχε µια οργανωµένη εκστρατεία εναντίον όλων ηµών του αδερφού µου του Ανδρέα, του Γιώργου και της Μαργαρίτας. Η τελευταία πήγε στα δικαστήρια και δικαιώθηκε για τα δήθεν 550 εκατ. της λίστας Λαγκάρντ, µιας λίστας όπου δεν βρίσκεται κανένας µας… Αλλά τα δεξιά µπλογκ αυτά γράφουν και αρέσει σε ορισµένους να επιµένουν στο ψέµα αυτό. Ο Αντρίκος -θυµίζω για όσους έχασαν επεισόδιακέρδισε τον συνέταιρο του Τσίπρα και σηµερινό υπουργό Αµυνας στα δικαστήρια. Στο στόχαστρο ήταν και ακόµη είναι το όνοµα Παπανδρέου. Ούτε τον ίδιο τον Ανδρέα δεν έχουν αφήσει στην ησυχία του, αλλά ούτε και τη γιαγιά µου, τη Σοφία Μινέικο, που έφυγε το 1981».

Τι ετοιµάζετε αυτή την περίοδο;

«Εβγαλα ένα βιβλίο πέρσι, που πωλείται στο Μουσείο της Ακρόπολης. Ονοµάζεται «The Magical Path to the Acropolis» και βγήκε από τις εκδόσεις «Μέλισσα». Αφορά το πολύ ωραίο έργο που έκανε ο σπουδαίος αρχιτέκτονας ∆ηµήτρης Πικιώνης για τα µονοπάτια γύρω από την Ακρόπολη. Τώρα τελειώνω ένα βιβλίο µε τίτλο «Ο Ανδρέας ως οικονοµολόγος» και την ίδια στιγµή ολοκληρώνω ένα παιδικό, εικονογραφηµένο, για τη Γραµµική Βήτα και το µυστήριο γύρω από την ιδιαίτερη αυτή γραφή».

Πιστεύετε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα γίνει πρωθυπουργός;

«Ναι, αλλά δεν ξέρω πόσο θα µείνει πρωθυπουργός».

Βλέπετε θετικά µια συνεργασία της Ν.∆. µε το Κίνηµα Αλλαγής στην κυβέρνηση µετά τις εκλογές;  

«Εγινε αυτό το εγχείρηµα ήδη το 2011 και οδήγησε το ΠΑΣΟΚ στο 8%...».

Πολλοί λένε ότι ο Τσίπρας µιµείται τον Ανδρέα Παπανδρέου ακόµα και στον τόνο της φωνής του. Πώς το σχολιάζετε;  

«Συµφωνώ απολύτως. Πάνω στον τάφο του Ανδρέα υπάρχουν πολλοί τυµβωρύχοι. Μέχρι και η Χρυσή Αυγή λέει: «Η Ελλάδα στους Ελληνες» ένα από τα κυρίαρχα συνθήµατα του Ανδρέα».

Πώς κρίνετε τον Τσίπρα ως πρωθυπουργό; Είπε πολλά ψέµατα ή... όσα επιτρέπονται σε έναν πολιτικό;

«Είπε σε µια συνέντευξη ότι είχε «αυταπάτες». Η ερώτησή µου είναι γιατί είχε αυταπάτες και γιατί οι άλλοι πολιτικοί δεν είχαν. Στην ίδια χώρα δεν ζούνε; Μέσα από έναν ιδιαίτερο φακό κοιτάνε τον κόσµο οι ΣΥΡΙΖΑίοι και έχουν πολλές αυταπάτες. Μήπως τις έχουν ακόµη;».

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει τη θέση του παλιού ΠΑΣΟΚ ως σοσιαλιστικό κόµµα;  

«Οχι, γιατί η διαδροµή που έκαναν τα στελέχη του είναι εκείνη που γέννησε τις µη ρεαλιστικές «αυταπάτες», που ακόµη καλά κρατούν. Οι αυταπάτες γεννήθηκαν από µια αντίληψη µε λενινιστικές ρίζες, που δικαιολογεί τα πάντα. Αυτή η αντίληψη δεν αλλάζει, δεν «µαλακώνει» προς τον σοσιαλισµό».

Περάσατε δύσκολα ως οικογένεια, σε σηµείο να µην µπορείτε να κυκλοφορήσετε;

«Ενα διάστηµα υπήρχαν αυτά τα έντονα φαινόµενα. Πρέπει όσο γίνεται να παίρνει κανείς απόσταση και να τα τοποθετεί σε µια γενικότερη θεώρηση πραγµάτων. Φυσικά µε τη δαιµονοποίηση του Μνηµονίου βρέθηκε µια µοναδική ευκαιρία για τους δεξιούς και τους αριστερούς να πάρουν το αίµα τους πίσω από τον Ανδρέα κυρίως, επειδή τους είχε κατατροπώσει τόσα χρόνια…».

Σκεφτήκατε ποτέ να µπείτε στην πολιτική;

«Πολλές φορές µού έχει ζητηθεί. Είναι ένας δρόµος που υπάρχει, αλλά δεν τον έκτισα εγώ».

Μιλήστε µας για την εταιρεία στην οποία δουλεύετε.

«Εχει έδρα στο Οσλο της Νορβηγίας, µε γραφεία και εδώ. Προσπαθούµε να φέρουµε επενδύσεις στην Ελλάδα στον χώρο των ανανεώσιµων πηγών ενέργειας. Συνεργαζόµαστε µε τη Νορβηγία επειδή ενδιαφέρεται πολύ για την πράσινη ανάπτυξη και έχει και τους πόρους να µας βοηθήσει ως χώρα».

Αλ. Τσίπρας. Πολιτικά συμπεράσματα του χθές, απολύτως χρήσιμα και σήμερα. Τι λέει για Ανδρέα και ΠΑΣΟΚ

Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα ότι τα τελευταία χρόνια έχει επανέλθει και μάλιστα με ένταση, η ρηχή και πολιτικά ιδιοτελής άποψη για το λαϊκισμό και την εξαπάτηση του λαού, που δήθεν αποτέλεσαν τους βασικούς παράγοντες της εκτόξευσης του ΠΑΣΟΚ στις δεκαετίες του ’70 και του ’80

Η γέννηση, η διαδρομή και η κατάληξη του ΠΑΣΟΚ, όπως και ο ρόλος του Ανδρέα Παπανδρέου στα χρόνια της μεταπολίτευσης προσφέρονται όχι μόνο για ιστορική έρευνα αλλά και για πολιτικά συμπεράσματα, απολύτως χρήσιμα και στη σημερινή συγκυρία. Η αντιπαράθεση και οι διαμάχες για το χθες του ΠΑΣΟΚ μοιάζουν πολύ με τις διαμάχες για το σήμερα της χώρας, σημειώνει σε άρθρο του, στην εφημερίδα Documento, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας .
Ολόκληρο το άρθρο
«Το πώς ένα μικρό πολιτικό κόμμα με το «στίγμα» μάλιστα του εξτρεμιστή, του βομβιστή και του φίλου της «τρομοκρατίας» εκείνης της εποχής, σε ελάχιστα χρόνια μεταμορφώθηκε σε μεγάλο κόμμα εξουσίας, που έβαλε τη σφραγίδα του στη διαμόρφωση της μεταπολίτευσης, είναι ένα θέμα που έχει προκαλέσει και εξακολουθεί να προκαλεί μεγάλες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις. Όπως και πώς το ΠΑΣΟΚ της νίκης και της αλλαγής, από τη γεμάτη αυτοπεποίθηση - ακόμα και έπαρση - καλημέρα στον ήλιο, έφτασε στη σημερινή καληνύχτα στον ριζοσπαστικό εαυτό του.
Βέβαια, από ιστορικής άποψης, τα γεγονότα είναι πολύ πρόσφατα για να μην επηρεάζεται – και σε πολλές περιπτώσεις να μην αλλοιώνεται – η ιστορική ματιά από τις τρέχουσες πολιτικές και κομματικές βλέψεις. Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα ότι τα τελευταία χρόνια έχει επανέλθει και μάλιστα με ένταση, η ρηχή και πολιτικά ιδιοτελής άποψη για τολαϊκισμό και την εξαπάτηση του λαού, που δήθεν αποτέλεσαν τους βασικούς παράγοντες της εκτόξευσης του ΠΑΣΟΚ στις δεκαετίες του ’70 και του ’80.
Οι ερμηνείες για την «αφύσικη» και εντέλει ζημιογόνα για την Ελλάδα «εισβολή» του στο πολιτικό σκηνικό, που ακόμη εξακολουθεί να θεωρείται από τη Δεξιά και τις συντηρητικές δυνάμεις ως διαταραχή της ομαλής παραδοσιακής δικομματικής εναλλαγής στην εξουσία, δίνουν και παίρνουν και στις μέρες μας. Στο πλαίσιο αυτό και προσπαθώντας να αποφύγω τις εύκολες και σκόπιμες αναγωγές και συγκρίσεις, μπορώ με κάποια σιγουριά να επισημάνω μερικούς από τους βασικούς παράγοντες που οδήγησαν στη ραγδαία άνοδο του ΠΑΣΟΚ από τη στιγμή που εμφάνισε το πολιτικό του πρόσωπο με τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.
Πρώτος και σημαντικότερος παράγοντας, η συσσωρευμένη κρίση εκπροσώπησης των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων της μετεμφυλιακής περιόδου, κρίση που επέτεινε περισσότερο η δικτατορία. Δεύτερος παράγοντας, ο ριζοσπαστισμός των νέων εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων της εποχής, που αμφισβητούσαν βαθιά τις δομές του κράτους και της οικονομίας. Τρίτος σημαντικός παράγοντας, η χαρισματική προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, ενός ανθρώπου που συμβόλιζε ήδη από την εποχή της προδικτατορικής περιόδου, το αίτημα της αλλαγής και της ρήξης με το τότε κατεστημένο.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου δέχθηκε τα σφοδρά πυρά του «κατεστημένου» της εποχής, όπως ο ίδιος το ονόμασε, ως «λαϊκιστής», «λαοπλάνος», «ψεύτης», «επενδυτής σε απάτες και αυταπάτες». Αλλά η βασική και κυρίαρχη αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί, όσες αντιρρήσεις και αν έχει κανείς για τη μετέπειτα πορεία του, είναι μία: Διέθετε το πολιτικό αισθητήριο να διαγνώσει την ιστορική στιγμή της Μεταπολίτευσης, τα ζητούμενα και τις μεγάλες δυνατότητες που αυτή άνοιγε.
Με τη Δημοκρατία ακόμα ευάλωτη, την Αριστερά διασπασμένη, ρημαγμένη από τους διωγμούς και καθηλωμένη σε σχήματα που αναφέρονταν σε μεγάλο βαθμό στο παρελθόν, το παλιό Κέντρο απαξιωμένο από τις ίντριγκες των παραγόντων και παραγοντίσκων του και την παραδοσιακή Δεξιά αμήχανη για το πώς να αντιμετωπίσει το τεράστιο λαϊκό κύμα που προέκυψε από τη χούντα και την αντίσταση σ’ αυτή, ο Ανδρέας κατάλαβε, ότι μόνο με την ενέργεια αυτού ακριβώς του κύματος, που οι άλλοι έβλεπαν με επιφύλαξη ή και φόβο, ήταν δυνατό να κάνει η χώρα ένα άλμα προς τα εμπρός.
Τρεις παράγοντες, τρεις ιστορικές προϋποθέσεις, τρεις δυναμικές συμπυκνώσεις που συμπληρώνοντας η μία την άλλη κατάφεραν να συσπειρώσουν, να πείσουν και να ενθουσιάσουν μεγάλα τμήματα της λαϊκής προοδευτικής πλειοψηφίας. Το ενοποιητικό νήμα των τριών αυτών προϋποθέσεων, η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, δεν ήταν μόνο σωστή, δίκαιη και επαναστατική για την εποχή, αλλά και εφαρμόσιμη, εφικτή, καταλυτική. Όπως έλεγε και ο Γκράμσι, οι ιδέες είναι μεγάλες όταν είναι εφικτές. Όταν γίνονται κτήμα των μαζών και των εργαζόμενων.
Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε, ότι το ΠΑΣΟΚ υπήρξε προϊόν και αποτέλεσμα μιας ιστορικής στιγμής, αλλά και ενός ηγέτη που την διέγνωσε σωστά. Η προσπάθεια να συνενωθούν οι τρεις γενιές, της Εθνικής Αντίστασης, του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου, κάτω από τους μεγάλους στόχους μιας Διακήρυξης και τη στέγη ενός ριζοσπαστικού κόμματος που είχαν σημαία τους την Εθνική Ανεξαρτησία, την Λαϊκή Κυριαρχία και την Κοινωνική Απελευθέρωση μπορεί σήμερα να φαίνεται σχεδόν αυτονόητη. Δεν ήταν έτσι όμως. Αποτέλεσε τομή στην πολιτική και στην κοινωνία. Έδειξε το δρόμο της απαλλαγής από το σκοτάδι της μετεμφυλιακής κυριαρχίας του χωροφύλακα και της Δεξιάς. Το δρόμο της απελευθέρωσης από την ξένη εξάρτηση, που οδήγησε στη χούντα και στην κυπριακή τραγωδία. Το δρόμο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, χωρίς διαχωρισμούς και πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Και έβαλε για πρώτη φορά τα κυρίαρχα αιτήματα της κομμουνιστικής Αριστεράς, για κοινωνική δικαιοσύνη και σοσιαλισμό στο κέντρο της αντιπαράθεσης. Προσδίνοντας τους μάλιστα χαρακτήρα ρεαλιστικό στα μάτια μιας προοδευτικής πλειοψηφίας, που είχε κουραστεί να τα βλέπει γραμμένα σε τοίχους, πλάι σε τρύπες από σφαίρες και σε ματωμένες σημαίες.
Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ‘70, μικρό και σχεδόν στο περιθώριο, κατάφερε - ακριβώς αξιοποιώντας τον ηλεκτρισμό της εποχής του - να μετεξελιχθεί ραγδαία όχι μόνο σε μεγάλο κόμμα αλλά και σε παραγωγό προοδευτικής ενέργειας για πολλά χρόνια, εξηγείται, νομίζω, ακριβώς από το χιλιοειπωμένο ραντεβού με την Ιστορία. Στο ραντεβού αυτό η ιδρυτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής τον Ανδρέα, ήταν παρούσα με τον δικό της εμφατικό τρόπο. Δεν βολεύτηκαν στο πατρικό κόμμα της Ένωσης Κέντρου, αλλά επέλεξαν τον δύσκολο - και για πολλούς από τους παραδοσιακούς ακατανόητο - δρόμο της δημιουργίας νέου κόμματος, απαλλαγμένου από τις αμαρτίες του παλιού πολιτικού συστήματος, ανοιχτού σε νέα ρεύματα και αντιλήψεις.
Αυτό που όμως είναι περισσότερο εντυπωσιακό είναι η ταχύτητα και ο ενθουσιασμός με τα οποία η προοδευτική λαϊκή πλειοψηφία αγκάλιασε το εγχείρημα. Η ανάδειξη της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων στρωμάτων, της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς και της νεολαίας σε προνομιακά κοινωνικά στηρίγματα του ΠΑΣΟΚ του έδωσε τον δυναμισμό και την προωθητική δύναμη να φτάσει από το 13% του 1974 στο 48% του 1981. Εκατομμύρια καταπιεσμένοι επί δεκαετίες «ΕΑΜογενείς», θύματα του φακελώματος και του μετεμφυλιακού εμπορίου εθνικοφροσύνης, είδαν στο ΠΑΣΟΚ την δυνατότητα να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση. Τολμώ να πω ότι πολλοί, ίσως οι περισσότεροι από αυτούς, είχαν δεσμούς αίματος με την αποκαλούμενη παραδοσιακή Αριστερά. Στο ΠΑΣΟΚ όμως είδαν την ευκαιρία να γίνουν πράξη κάποια από αυτά που πίστευαν. Το ίδιο ισχύει και για τις γενιές του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου. Και το αποτέλεσμα ήταν, αγκαλιάζοντας τον μεγάλο «αντιδεξιό» κόσμο, το ΠΑΣΟΚ να γίνει πανίσχυρο.
Πώς και γιατί, το πανίσχυρο αυτό κόμμα, που συνένωσε τόσες και τόσο ισχυρές κοινωνικές δυνάμεις και πρόσφερε τόσα στην κοινωνία και την Ελλάδα στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του, μεταμορφώθηκε από δύναμη αλλαγής σε δύναμη του καθεστώτος της συντήρησης και της διαπλοκής είναι ένα θέμα που οφείλει κανείς να προσεγγίζει χωρίς απλουστεύσεις και αναθέματα. Το γεγονός πάντως είναι πως στον Θερμιδόρ του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν φαινόμενα αποκέντρωσης της διαφθοράς, εκφυλισμού ιδεών και ανθρώπων, κυνισμού και καταδολίευσης των λαϊκών διαθέσεων. Στην εποχή μάλιστα των επιγόνων, μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, τα φαινόμενα αυτά προσέλαβαν καθολικό χαρακτήρα, μέχρι να φτάσει το ΠΑΣΟΚ σ’ αυτό που είναι σήμερα. Και που καμιά σχέση δεν έχει με το τρίπτυχο της 3ης του Σεπτέμβρη και τον ιδρυτή του.
Εξετάζοντας αυτή την πορεία από το άπειρο στο μηδέν, θα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει τις τεράστιες προσπάθειες του κατεστημένου της εποχής, αφού δεν κατάφερε να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ με τη συκοφαντία και κατά μέτωπο, να το εξουδετερώσει με την «αγάπη» και τους εναγκαλισμούς. Τη βαθμιαία διολίσθηση, με την επίκληση των συσχετισμών και της ανάγκης για στηρίγματα στο ισχυρό εκδοτικό και οικονομικό κατεστημένο, από την αναγκαιότητα των συμβιβασμών, στον συμβιβασμό και τελικά στο βόλεμα με την αναγκαιότητα, που είχαν κληθεί να αλλάξουν. Όπως επίσης και το γεγονός ότι η διαβρωτική δύναμη της εξουσίας δεν αντιμετωπίστηκε, κυρίως μετά τη δεύτερη εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, με την ευαισθησία και την αυστηρότητα που θα έπρεπε.
Οι πραγματικές δυσκολίες εξελίχθηκαν τελικά σε άλλοθι για μια σειρά στρατηγικών υποχωρήσεων που αλλοίωναν βαθμιαία το ριζοσπαστικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. Από το κόμμα της αλλαγής, περάσαμε στην αλλαγή του κόμματος. Από τις ρωγμές που άφηνε από την αρχή η αντιφατική προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, η κτητική του σχέση με την εξουσία, η απόσταση ανάμεσα στο λόγο και στην πράξη του ΠΑΣΟΚ, ξεπήδησαν οι επίγονοι που το οδήγησαν έως το σήμερα. Ανίκανο να αντισταθεί στην ορμή του νεοφιλελεύθερου ρεύματος, που σάρωνε και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, το νέο ΠΑΣΟΚ, του Κώστα Σημίτη και των λεγόμενων εκσυγχρονιστών, εξελίχθηκε σε αντιπολίτευση μέχρι μηδενισμού του λεγόμενου παλιού ΠΑΣΟΚ. Από την πολιτική ως τέχνη του εφικτού, που δικαιολογούσε τα πάντα, συχνά και τα αδικαιολόγητα, το κόμμα πέρασε σε ένα είδος «νεοφιλελευθερισμού με ανθρώπινο πρόσωπο», για να κατρακυλήσει τελικά σύμμαχος της σκληρής Δεξιάς στην επιβολή του καθεστώτος των μνημονίων.
Σήμερα είναι πολλοί εκείνοι, που κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα - συνέχεια του ΠΑΣΟΚ. Διατρέχοντας την ιστορία αυτού του κόμματος, που σφράγισε την πορεία της μεταπολίτευσης, μπορεί κανείς βέβαια να διακρίνει διά γυμνού οφθαλμού τις διαφορές του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, αν καθαρίσει κανείς όλη αυτή την καμπάνια από τη γνωστή λάσπη περί λαϊκισμού, δημαγωγίας, ψέματος, που δήθεν αποτελούν κοινό τόπο μεταξύ του «παλιού» ΠΑΣΟΚ και της νέας Αριστεράς, θα καταλάβει ότι πίσω της κρύβεται ο ίδιος μεγάλος φόβος. Ο φόβος του κατεστημένου, των επικυρίαρχων, της διαπλοκής και της επιτροπείας: Ο φόβος μην τυχόν και επανέλθουν στο προσκήνιο και στην επικαιρότητα των λαϊκών αγώνων τα μεγάλα και διαρκή αιτήματα της εθνικής ανεξαρτησίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοκρατίας εκείνης, που θα επιτρέπει στον λαό πραγματικά να ασκεί εξουσία. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται σήμερα ως το κόμμα που έχει ξαναπιάσει το νήμα αυτών των στόχων, τότε η κατηγορία γίνεται δεκτή. Και με υπερηφάνεια».

Η Μαργαρίτα Παπανδρέου τα λέει όλα για τη ζωή της με τον Ανδρέα Ο μεγάλος έρωτας, η θυελλώδης σχέση, το διαζύγιο κι ένα μεγάλο μυστικό

«Έρωτας και εξουσία» τιτλοφορείται το βιβλίο της Μαργαρίτας Παπανδρέου που κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα με πολλές αποκαλύψεις για πολλά μυστικά μιας από τις πιο θρυλικές πολιτικές οικογένειες.

Στα 92 της χρόνια η Μαργαρίτα Παπανδρέου αποφασίζει να αφηγηθεί την ιστορία της ζωής της με τον Ανδρέα Παπανδρέου και να κάνει την ανατροπή στο τέλος αποκαλύπτοντας και τη δική της εξωσυζυγική σχέση που κανείς μέχρι τώρα δεν γνώριζε.

Όπως γράφει η Real News που εξασφάλισε κατ’ αποκλειστικότητα την παρουσίαση του βιβλίου και αποσπάσματά του, η Μαργαρίτα Παπανδρέου περιγράφει πολιτικά γεγονότα, δραστηριότητες δικές της στο ειρηνευτικό και φεμινιστικό κίνημα αλλά και απόκρυφες στιγμές της με τον Ανδρέα είτε στο ζενίθ του έρωτά τους είτε στο ναδίρ όταν η «αεροσυνοδός», όπως αποκαλεί τη Δήμητρα Λιάνη σε όλο το βιβλίο, μπήκε στη ζωή τους.

Δεν ήταν η μόνη εξωσυζυγική σχέση του Ανδρέα, ήταν όμως η πιο σοβαρή. Κι αυτή που οδήγησε τη Μαργαρίτα, λίγους μήνες αφότου την ανακάλυψε, στην αγκαλιά ενός μυστηριώδους Γάλλου αξιωματικού ονόματι Πιερ. Ήταν «πολύ αρρενωπός. Είχα μπροστά μου έναν Κερκ Ντάγκλας, έναν Κάρυ Γκραντ», τον περιγράφει. Ήταν ο φίλος και εραστής της επί δύο χρόνια, οπότε του ζήτησε να διακόψουν επιχειρώντας μια τελευταία προσπάθεια επανασύνδεσης με τον Ανδρέα.

Η Μ. Παπανδρέου αφηγείται, αναφορικά με τη σχέση του Α. Παπανδρέου με τη Δ. Λιάνη, ένα περιστατικό στη δεξίωση στο σπίτι του Έλληνα πρέσβη στο Λονδίνο, λίγους μήνες μετά τη γνωριμία τους. Περιμένοντας να φτάσει ο Ανδρέας, η Μαργαρίτα ζήτησε να ξεκουραστεί σε ένα δωμάτιο. Μια ώρα αργότερα η φίλη της μπήκε στο δωμάτιο και της είπε: «Ήρθε… μαζί της!». «Μαζί της; Τι εννοείς; Έχει τρελαθεί τελείως», αναφώνησε εκείνη και έφυγε από την πρεσβευτική κατοικία. Στην επιστροφή τους την άλλη μέρα στο αεροσκάφος είπε στον Ανδρέα: «Για όνομα του θεού, θα μπορούσε να είναι κόρη σου!». «Ναι, δεν είναι πολύ ωραίο;», ήταν η απάντησή του.

Για την περίφημη σκηνή με το «νεύμα» του Ανδρέα στην «αεροσυνοδό», κατά την επιστροφή του από το Χέρφιλντ, περιγράφει: «Ο Ανδρέας, ο πρωθυπουργός, ήταν ο εραστής μου, ο σύζυγός μου, ο πατέρας των παιδιών μου, ο σύντροφός μου στις πολιτικές δράσεις. Η κίνησή του ήταν το τελειωτικό χτύπημα- το δηλητηριασμένο βέλος κατευθείαν στο στήθος, στην καρδιά μου. Αλλά τον αγαπούσα ακόμα. Ήταν ο αετός μου και ο δεσμός δεν μπορούσε να διαρραγεί. Ήταν παρ’ όλ’ αυτά και η λύτρωσή μου…»