LONSDALE STREET Melbourne.

Δεν θέλω να υποθέσει κάποιος ότι αντιτίθεμαι ως προς την ίδρυση νέων χώρων σύναξης  των ομογενών. Κάθε άλλο μάλιστα. Επικροτώ οτιδήποτε τείνει να μεταβληθεί ως πόλος έλξης των Ελλήνων και  αν ήμουν πλούσιος, θα το... χρηματοδοτούσα μάλιστα! Αλλά, επειδή ξέρω ότι από ανέκαθεν ο Έλληνας έχει ως οδηγό την παροιμία της αγελάδας με την καρδάρα το γάλα, πολύ αμφιβάλω για το αν θα μπορέσει τελικά να ‘συγκρατηθεί’ και εκεί που επέλεξε τελευταία, στην αγορά του Ώκλη δηλαδή. Γιατί, όπως εξήγησα και σε προηγούμενα σημειώματα, τα πρώτα σύννεφα έχουν αρχίσει ήδη να εμφανίζονται απειλητικά στον ουρανό του Ώκλη και δεν θα αργήσουν να μεταβληθούν σε μπόρα! Δηλαδή, οι του Δημαρχείου ελεγκτές των χώρων στάθμευσης, (οι παρκαδόροι δηλαδή) έχουν πυκνώσει τις φάλαγγες και με τα κομπιουτεράκια στα χέρια γράφουν τα αυτοκίνητα που οι ίδιοι νομίζουν ότι... εμποδίζουν τον κόσμο να κυκλοφορεί ελεύθερα στην αγορά! Χωρίς να μας εξηγούν (όπως λέει και ο φίλος μου ο Στάθης ο Ρομποτής) αν πριν καταφθάσει εκεί ο Ελληνισμός υπήρχε έστω ένας άνθρωπος για... δείγμα, να κυκλοφορεί! «Πριν από λίγα χρόνια, (μου εξηγούσε χθες ο Στάθης) αν περνούσες από εκεί μετά τις έξι το απόγευμα, δεν θα έβλεπες να κυκλοφορεί στο δρόμο ούτε γάτα! Τώρα, αντί να υμνολογούν το Γεραμπή που είδαν κόσμο στη συνοικία τους και λεφτά στα μαγαζιά τους, έχουν εξαπολύσει άγριο κυνηγητό με στόχο να μας εκδιώξουν! Σίγουρα θα τα καταφέρουν, αφού έχουν το νόμο με το μέρος τους και μπορούν να επιβάλουν τις θελήσεις τους. Να δούμε όμως τι θα κερδίσουν μετά από μια τέτοια τακτική, που δεν βλέπω να κερδίζουν τίποτα εκτός από την θλιβερή απομόνωσή τους!».
Όμως το έχω και  άλλοτε τονίσει, αυτή η τακτική με τους παρκαδόρους έχει καταστρέψει  την αγορά. Υπάρχει περίπτωση  να πάει ο άλλος να κάνει τα ψώνια  του σε καταστήματα μιας περιοχής που μπορεί να του στοιχίσουν εβδομήντα δολάρια παραπάνω, λόγω του προστίμου; Διότι, τα περισσότερα παρκόμετρα δεν δίνουν περιθώριο πάνω από μια ώρα και αυτό το γνωρίζουν ήδη οι περισσότεροι. Προσωπικά, εγώ πλήρωσε έναν καφέ στη Lonsdale Street εβδομήντα ένα δολάρια, πριν από μερικά χρόνια! Περίεργο αυτό; Καθόλου. Και εξηγώ όλο το ‘ρεζουμέ’ της υπόθεσης: Τριάμισι δολάρια στο παρκόμετρο (για μια ώρα) και τροχάδην στο ζαχαροπλαστείο, για να προλάβω να πιώ τον καφέ προτού εκπνεύσει ο χρόνος. Έδωσα την παραγγελία αλλά στο μεταξύ, είχαν ήδη περάσει δεκαεπτά λεπτά! Για να σιγουρευτώ ότι δεν θα με... ξυρίσουν, έτρεξα γρήγορα και ανανέωσα το χρόνο στάθμευσης του αυτοκινήτου. Επιστρέφοντας είχε ήδη σερβιριστεί ο καφές και άρχισα να απολαμβάνω τις γουλιές του. Σε κάποια στιγμή κοίταξα το ρολόϊ και διαπίστωσα πως έχουν απομείνει μόνο δύο λεπτά! Πετάχτηκα επάνω, πλήρωσα τον καφέ και έτρεξα προς το μέρος που είχα σταθμεύσει το αυτοκίνητο. Από μακριά είδα το... κοράκι του Δημαρχείου να περιεργάζεται το κομπιούτερ και του φώναξα ότι ‘έρχομαι για να πάρω το αυτοκίνητο και να φύγω!’. Μου έγνεψε ότι έχει περάσει ήδη ένα λεπτό και έχω... μπεντ λακ! Φυσικά, κόλλησε το πρόστιμο στο τζάμι ο κύριος! 
Θέλετε να προσθέσω εδώ ότι από τότε δεν ήπια ποτέ καφέ στο κέντρο της πόλης; Να μην  κολλάμε τώρα και στα αυτονόητα! Δεν ξέρω πάντως τι θα κάνατε εσείς στη θέση μου! Ο Στάθης ο Ρομποτής πάντως λέει ότι θα προτιμούσε να παραγγείλει το... κώνειο, σαν το μακαρίτη το Σωκράτη!   ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΛΑΝΗΣ.