ΣΤΟ "ΚΑΦΕ" ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ..η μουσα πάντα κερνά..

Για τις ελεύθερες ωρες του Σαββατοκύριακου..διαλέξαμε

Dafni Koumouli

Σ’ακολουθώ….
ποτέ δε μπορώ
να σε φτάσω…
είσαι ένα βήμα μπροστά…
πατώ στ’αποτυπώματα
των ποδιών σου στην άμμο…
η σκιά σου με σκεπάζει…
δεν ξέρω αν είσαι αληθινός
ή μόνο μια σκιά
που με τραβά στο άγνωστο…

πάντα με γοήτευε το άγνωστο…..
και πάντα γυρνούσα στο γνωστό….

μετέωρα βήματα…
άρνηση και κατάφαση μαζί….
μάχονται, ματώνουν…
το ερωτηματικό
διαδέχεται το θαυμαστικό….
και πάλι θαυμαστικό…
και μετά μια τελεία…..
στο μέτωπο….στα χέρια…
στην καρδιά…

παραμεράς λίγο…
μ’αφήνεις να παίξω με το φως…
και μετά πάλι η σκιά…
με σκοτεινιάζεις….
και πάλι η τελεία….
δε θέλω να μ’αγγίζει…
σα να γίνομαι κομμάτι
μιας βουβής πομπής…
η σκιά…η τελεία…
κι εγώ……………………………

=========================

Tasos Papanikolaou

Μέτρια η ζωή που σού’τυχε να ζήσεις
Ή μάλλον με δειλία διάλεξες
Σε μέτρια διαμερίσματα τρυπώνεις
Ανάμεσα στους μέτριους τοίχους μένεις
Στα μέτρια τους δωμάτια θα πλανιέσαι
Ούτε ταξίδια μακρινά δε βίωσες
Μα ούτε την Ιθάκη αποτολμάς
Μέτρια τα πάθη οι αγάπες λίγες
Πάθη μεγάλα σε τρομάζουν
Άγνωστους δρόμους μ’αρώματα δεν πήρες
Σε μονοπάτια δεν πορεύτηκες
Ούτε μεγάλοι έρωτες σε συνταράξαν
Τα μέσα σου πάντα τους διώχνουν
Δεν κούρνιασες σε φεγγαρόφωτο
Με κύμματα θεόρατα δεν πάλεψες
Μα σε ρηχά νερά λασπόνερα θα παίζεις
Το καρδιογράφημα χωρίς κορφές κι αβύσους
Μόνο γραμμές ευθείες μόνο τελείες
Τάσος Παπανικολάου

===============================

Eleni Halvadaki

Αν καταφέρεις να απογυμνωθείς
από όσα σου έχουν μάθει..
Και να μαθαίνεις να σιωπάς
σε αλλουνού τα πάθη..
Αν η ερημιά σου θα γεννά
ζωή μες την ζωή σου
Και ταπεινά θα δίνεται
στο δίκιο η ύπαρξή σου..
Αν δεν θα λογαριάζεσαι
από γράμματα και σχόλια
Αλλά με την βοήθεια
ψυχής που ζει αιώνια
Αν μέσα από τα κομμάτια σου
θα βρεις κάποια ουσία
Τότε μονάχα θα γευτείς
τι είναι ελευθερία............

                                                      ***
          **Η χώρα μου δεν έχει θάνατο! Με ακούς ;

Μέθυσε η Ελλάδα
απ' του χρόνου
... τις σιωπές..

Ξύπνησαν οι ψυχές
των αθανάτων
θνητών όχλος
μου μιλούσε για τιμές
τόσων αιωνίων
αγαλμάτων

Μίλησε η ιστορία
στην ηχώ της μουσικής
γεύτηκαν μαζί
την αγωνία του θανάτου..


Δεν τον προλαβαίνουν
στον παλμό της εκπνοής
μέσα από τον τάφο
εδω κάτου..

Σε γνωρίζω από την όψη
με μιάν άσβεστη ουλή
Σε γνωρίζω από την κόψη
που με βία πουλάς ζωή

Εγώ κόκκαλα δεν έχω...
Γιατί είναι ιερά!
Μα αθάνατη θα μείνω
στων Ελληνων τα φτερά!

Ελ.Χαλ.