ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ
Hδη από την πρώτη στιγμή της ενθρόνισής του, την άνοιξη του 2013, είχε φανεί ότι δεν θα ήταν απλώς άλλος ένας... παραδοσιακός Πάπας. Και, πράγματι στην πορεία οι αρχικές ενδείξεις επιβεβαιώθηκαν, με τον Πάπα Φραγκίσκο να αναλαμβάνει σημαντικές πρωτοβουλίες στο πεδίο της διεθνούς πολιτικής και διπλωματίας.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα αναγνώρισε επισήμως το κράτος της Παλαιστίνης, πράγμα που προκάλεσε την οργή του Ισραήλ αλλά και μερίδας συντηρητικών στις ΗΠΑ. Φρόντισε μάλιστα να «πλαισιώσει» την παλαιστινιακή προσέγγιση και με άλλες κινήσεις, πλούσιες σε συμβολισμούς. Το Σάββατο υποδέχτηκε ως «άγγελο της ειρήνης» τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς στη Ρώμη και την Κυριακή προχώρησε στην αγιοποίηση δύο Παλαιστινίων καλογριών του 19ου αιώνα.Ενδεικτική και η σχετική δήλωση του Αμπάς, σύμφωνα με τον οποίο οι αγιοποιήσεις των δύο Παλαιστινίων γυναικών «επιβεβαιώνουν την αποφασιστικότητά μας να οικοδομήσουμε μια κυρίαρχη, ανεξάρτητη και ελεύθερη Παλαιστίνη».
Ολα αυτά, βέβαια, προκαλούν ανησυχία στο Ισραήλ και έντονες ενοχλήσεις, ειδικά σε εκείνες τις συντηρητικές δυνάμεις που ενισχύθηκαν πολιτικά μετά την τελευταία εκλογική νίκη του Νετανιάχου.
Αλλά και στην Τουρκία, ο Πάπας Φραγκίσκος έχει πλέον πολλούς επικριτές. Η κίνησή του να μιλήσει δημόσια ανήμερα το Πάσχα για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, την οποία μάλιστα αναγνώρισε και ως την πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα, έστειλε την τουρκική κυβέρνηση στα κεραμίδια και έβαλε τον Ποντίφικα στο στόχαστρο σκληρών φραστικών πυρών.
Η μέχρι στιγμής μεγαλύτερη, ωστόσο, διπλωματική επιτυχία του προκαθήμενου της Καθολικής Εκκλησίας είναι η μεσολάβησή του στην ιστορική επαναπροσέγγιση Ουάσιγκτον - Αβάνας. Το γεγονός ότι ΗΠΑ και Κούβα άρχισαν να αποκαθιστούν τους δεσμούς τους έπειτα από 54 χρόνια ρήξης αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό στις παρασκηνιακές πρωτοβουλίες-κλειδί του Λατινοαμερικανού Πάπα. Αμερικανοί και Κουβανοί αξιωματούχοι είχαν, άλλωστε, «εποικοδομητικές» συνομιλίες στο Βατικανό ήδη από το φθινόπωρο του 2014, ενώ ο Πάπας Φραγκίσκος φέρεται να είχε θέσει το θέμα και κατά τη συνάντηση που είχε με τον Ομπάμα τον Μάρτιο του 2014, επίσης στο Βατικανό.
Περισσότερο εξωστρεφής από τον προκάτοχό του, Πάπα Βενέδικτο, ο Ποντίφικας παρουσιάζεται να έχει κάνει και άλλα πολλά. Το περσινό καλοκαίρι κάλεσε τους προέδρους του Ισραήλ και της Παλαιστίνης να προσευχηθούν μαζί για την ειρήνη στο Βατικανό, ενώ εμφανίστηκε πρόθυμος να μεσολαβήσει και μεταξύ της κυβέρνησης του Νίκολας Μαδούρο και της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα, με στόχο την εκτόνωση της πολιτικής κρίσης στη χώρα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μόλις πριν από λίγες ημέρες ο Καρδινάλιος Οσκαρ Ροντρίγκεζ Μαραντιάγκα, που ξεχωρίζει επί του παρόντος ως ο κορυφαίος σύμβουλος του Πάπα, βγήκε ανοιχτά και επιτέθηκε στους αρνητές της κλιματικής αλλαγής στις ΗΠΑ, κατηγορώντας τους μάλιστα ότι είναι όργανα του καπιταλισμού.
Στο Κογκρέσο των ΗΠΑ
Οι διπλωματικές πρωτοβουλίες του Πάπα Φραγκίσκου και των συνεργατών του έχουν, φυσικά, ενισχύσει το προφίλ του διεθνώς. Ταυτόχρονα, ωστόσο, του έχουν «χαρίσει» και πολλούς εχθρούς, ειδικά σε Τουρκία, Ισραήλ και ΗΠΑ. Η σκληρή πτέρυγα του αμερικανικού Ρεπουμπλικανικού κόμματος βλέπει αρνητικά τις κινήσεις που έχει κάνει το τελευταίο διάστημα ο Ποντίφικας σε διάφορα μέτωπα (κυρίως της Παλαιστίνης).
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η επερχόμενη, πρώτη και από κάθε άποψη ιστορική ομιλία του Πάπα στο αμερικανικό Κογκρέσο. Ο προκαθήμενος της Καθολικής Εκκλησίας αναμένεται στις 24 Σεπτεμβρίου να γράψει ιστορία ως ο πρώτος στα χρονικά Πάπας που μιλάει στο Κογκρέσο των ΗΠΑ. Οσο για το περιεχόμενο της προσφώνησής του, αυτό αναμένεται με ενδιαφέρον αλλά και με... ανησυχία.
ΒΑΤΙΚΑΝΟ
Με «σφραγίδα» Φραγκίσκου η εξωτερική πολιτική
Βλέποντας την κινητικότητα του Πάπα Φραγκίσκου στη διεθνή πολιτική και διπλωματική κονίστρα, πολλοί ανακαλούν στη μνήμη έναν άλλο, επίσης πολιτικοποιημένο Ποντίφικα του παρελθόντος, τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β'. Ο πολωνικής καταγωγής Πάπας Ιωάννης Παύλος μνημονεύεται για τον ρόλο του στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, για τις διπλωματικές του πρωτοβουλίες διεθνώς, καθώς και για τους στενούς δεσμούς του με το κίνημα της «Αλληλεγγύης» πίσω στην πατρίδα του, την Πολωνία. Το 1978 είχε χαρακτηριστικά μεσολαβήσει μεταξύ Αργεντινής και Χιλής με στόχο την επίλυση εδαφικής διαφοράς. Ο Πάπας Φραγκίσκος διακρίνεται κι αυτός για τις πρωτοβουλίες του, ενώ έχει βάλει πλέον τη δική του προσωπική σφραγίδα στην εξωτερική πολιτική του Βατικανού.
Η καταγωγή του
Σε μια προσπάθεια να αναλύσουν τις έντονα πολιτικές τάσεις του Αργεντινού θρησκευτικού ηγέτη, κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτές οφείλονται στην καταγωγή του από τη Λατινική Αμερική, μια ήπειρο με ταραχώδη πολιτική ιστορία, μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και παραδοσιακά «δύσκολες» σχέσεις με τις ΗΠΑ. «Ο Πάπας Φραγκίσκος είναι ένας άνθρωπος που μπορεί τη μια στιγμή να προσεύχεται στο Μπλε Τζαμί στην Κωνσταντινούπολη και την αμέσως επόμενη στιγμή να μιλάει για τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Δεν είναι κάποιος που δεσμεύεται από όρους πολιτικής ορθότητας. Η διπλωματία του είναι αυτή ενός πραγματικού ηγέτη», σχολιάζει χαρακτηριστικά ο άλλοτε υπ. Εξωτερικών της Ιταλίας, Φράνκο Φρατίνι. Ο ίδιος ο Πάπας Φραγκίσκος πάντως εμφανίζεται μέχρι στιγμής να πορεύεται στη διεθνή σκηνή με μια βασική προτεραιότητα κι αυτή είναι η προστασία όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Μέσης Ανατολής που βρίσκονται επί του παρόντος σε κίνδυνο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ
- ΕΘΝΟΣ.gr
No comments:
Post a Comment