Γράμμα του Τσε Γκεβάρα στον Φιντέλ Κάστρο

Από Ερανιστής 

Το γράμμα αυτό διαβάστηκε από τον Κάστρο στις 3 Οκτώβρη 1965 σε δημόσια τελετή κατά την οποία ανακοινώθηκε η κεντρική επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, το οποίο μόλις είχε ιδρυθεί. Το γράμμα είχε φτάσει στον Κάστρο από την 1η Απριλίου και η ανάγνωσή του υπήρξε η πρώτη δημόσια εξήγηση σχετικά με την απουσία του Γκεβάρα από την Κούβα.

Έτος της Γεωργίας

Αβάνα, 1η Απριλίου, 1965

Φιντέλ,

θυμάμαι τούτη τη στιγμή πολλά πράγματα, τότε που σε γνώρισα στο σπίτι της Μαρία Αντόνια, τότε που μου πρότεινες να έρθω μαζί σας, όλη την ένταση των προετοιμασιών.

Κάποια μέρα ήρθαν και ρώτησαν ποιος θα έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση θανάτου μας. Και η υπαρκτή πιθανότητα να γίνει κάτι τέτοιο μας συγκλόνισε όλους. Αργότερα μάθαμε πως ήταν αλήθεια, πως σε μια επανάσταση ή νικάς ή πεθαίνεις (αν είναι αληθινή). Πολλοί σύντροφοι έπεσαν στη μέση του δρόμου προς τη νίκη.

Σήμερα όλα έχουν έναν τόνο λιγότερο δραματικό, γιατί είμαστε πιο ώριμοι. Τα γεγονότα, όμως, επαναλαμβάνονται. Νιώθω πως έχω πια εκπληρώσει το μέρος εκείνο του χρέους μου που με έδενε με την κουβανέζικη επανάσταση στο έδαφός της και σας αποχαιρετώ, εσένα, τους συντρόφους, τον λαό σου που είναι πια και δικός μου.

Παραιτούμαι επίσημα από τα καθήκοντά μου στην ηγεσία του Κόμματος, από τη θέση του υπουργού, από τον βαθμό του κομαντάντε, από την κουβανέζικη υπηκοότητα. Καμία νομική σχέση δεν με συνδέει με την Κούβα, μόνο δεσμοί άλλου είδους, που δεν μπορούν να σπάσουν όπως οι διορισμοί σε κάποιες θέσεις.

Κοιτάζοντας τη ζωή μου ως τα τώρα, πιστεύω πως έχω δουλέψει με αρκετή τιμιότητα και αφοσίωση για την εδραίωση της επαναστατικής νίκης. Το μοναδικό μου κάπως σοβαρό σφάλμα είναι που δεν είχα περισσότερη εμπιστοσύνη σε εσένα από τις πρώτες στιγμές στη Σιέρα Μαέστρα και που δεν είχα καταλάβει αρκετά γρήγορα τις δυνατότητές σου ως καθοδηγητή και επαναστάτη. Έζησα θαυμάσιες ήμερες και ένιωσα πλάι σου την περηφάνια να ανήκω στον λαό μας τις λαμπρές μα και θλιβερές ημέρες της κρίσης στην Καραϊβική.

Σπάνια έλαμψε τόσο ένας πολιτικός όσο εκείνες τις ημέρες, και νιώθω περήφανος που σε ακολούθησα δίχως δισταγμούς, που ταυτίστηκα με τον τρόπο που σκέφτεσαι, βλέπεις και εκτιμάς τους κινδύνους και τις αρχές.

Άλλες χώρες του κόσμου ζητάνε τη συμβολή των σεμνών μου προσπαθειών. Εγώ μπορώ να κάνω αυτό που εσένα δεν σου επιτρέπεται, λόγω των ευθυνών σου απέναντι στην Κούβα, και έφτασε η ώρα να αποχωριστούμε.

Ας γίνει γνωστό πως το κάνω με ένα μίγμα χαράς και πόνου. Αφήνω εδώ ό,τι πιο αγνό ανάμεσα στις ελπίδες μου ως δημιουργού και ό,τι πιο αγαπητό ανάμεσα στις αγαπημένες μου υπάρξεις. Και αφήνω έναν λαό που με δέχτηκε σαν παιδί του. Αυτό αποδυναμώνει ένα μέρος από το πνεύμα μου. Στα νέα πεδία των μαχών θα μεταφέρω την πίστη που εσύ μου έχεις εμπνεύσει, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, την αίσθηση ότι εκπληρώνω το πιο ιερό χρέος μου: να αγωνίζομαι ενάντια στον ιμπεριαλισμό, όπου και αν αυτός βρίσκεται. Αυτό ανακουφίζει και θεραπεύει αποτελεσματικά οποιαδήποτε βαθιά πληγή.

Λέω για μια ακόμη φορά πως απαλλάσσω την Κούβα από οποιαδήποτε ευθύνη, εκτός από αυτήν που πηγάζει από το παράδειγμά της. Και αν οι τελευταίες μου ώρες με βρουν κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία σκέψη μου θα είναι γι’ αυτόν το λαό και ειδικά για σένα. Σε ευχαριστώ για όσα μου έμαθες και για το παράδειγμά σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να είμαι πιστός μέχρι και τις τελευταίες συνέπειες των πράξεών μου. Ταυτίστηκα πάντα με την εξωτερική πολιτική της επανάστασής μας και εξακολουθώ να νιώθω αυτή την ταύτιση. Οπουδήποτε και αν σταθώ θα νιώθω την ευθύνη του να είμαι κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα δρω. Δεν αφήνω στα παιδιά μου και στη γυναίκα μου τίποτε υλικό και δεν λυπάμαι: χαίρομαι που είναι έτσι τα πράγματα. Δεν ζητώ τίποτε γι’ αυτούς, γιατί το κράτος θα τους δώσει τα απαραίτητα για να ζήσουν και να μορφωθούν.

Πολλά θα ήταν τα πράγματα που θα είχα να πω σ’ εσένα και στον λαό μας, μα νιώθω πως είναι περιττά. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν τα όσα θα ήθελα και δεν αξίζει τον κόπο να μουτζουρώνω χαρτιά,

Πάντοτε ως τη νίκη (Hasta la victoria siempre)

Πατρίδα ή θάνατος (Patria o muerte)

Σε αγκαλιάζω με όλη την επαναστατική μου ζέση

Τσε

Στα αγγλικά εδώ