Ο ευλογών τους ευλογούντας…
Η αλήθεια είναι ότι είχαμε πάντα μικρο - διενέξεις με την Αρχιεπισκοπή. Ο Στυλιανός τα ήθελε και τα θέλει όλα δικά του. Θέλει υποταχτικούς, δούλους του Θεού, δούλους δικούς του, να δίνει εντολές και να πέφτουν λιώμα. Σαν τον κόκορα. Να μιλάει και οι κότες να κουρνιάζουν. Αυτή είναι η σχέση του με τον περίγυρο και όσοι έχουν το θάρρος το λένε όσοι δεν έχουν το καταπίνουν. Και την εφημερίδα, τον Κήρυκα. Τον ήθελε υποταχτικό. Σα νάναι διάκος του. Σαν καλή ώρα αυτά τα λιβανιστήρια που παριστάνουν τις εφημερίδες. Να υπαγορεύει το κύριο θέμα, το κύριο άρθρο… κεριά και λιβάνια. Του το είπαμε ευγενικά στην αρχή «σεβασμιώτατε ή παπάς - παπάς ή ζευγάς - ζευγάς» αλλά έκανε πως δεν το κατάλαβε. Ή μάλλον το κατάλαβε και αποφάσισε να είναι και παπάς και ζευγάς. Εξακολούθησε το χαβά του. Παρ’ όλα αυτά εμείς τον βοηθήσαμε να ξεμπροστιάσει αρκετούς παπάδες που τον κατακλέβανε. Έπιασε τους κλεφταράδες τους άδειασε τα φαρδομάνικα από τα πρόσφορα και αμέσως επανήλθε στην προσφιλή του ταχτική. Ή εγώ ή τίποτα. Ήθελε πλήρη υποταγή. Πίστευε ότι η εφημερίδα θα πρέπει να βγαίνει όπως αυτός την ονειρευότανε. Δεν ήθελε να γράφουμε τις αλήθειες που πονάνε για αυτό το λόγο έκανε και δική του εφημερίδα, πρωτοφανές για εκκλησιαστική αρχή. Και μια που συμφιλιώθηκε με την Κοινότητα (EOKNNO) δεν ενώνουν και τις εφημερίδες τους; Η μια βάζει εκατόν δέκα φωτογραφίες του δεσπότη και οι άλλες φωτογραφίες της Νίας. Να μειώσουν και τα έξοδα. Τελικά ο Αρχιεπίσκοπος έχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Δεν έχει καταλάβει ότι η Ελλάδα δεν είναι θρησκευτικό αλλά κοσμικό κράτος. Δεν είναι δυνατόν οι Έλληνες της Αυστραλίας να διοικούνται από μια εκκλησιαστική αρχή που ορίζεται από το τουρκικό κράτος. Η Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας ανήκει στο Φανάρι και το Φανάρι το διοικεί ένας Τούρκος υπήκοος. Ο Πατριάρχης. Είναι λοιπόν τόσο ανίκανοι οι Έλληνες της Αυστραλίας να έχουν κοσμικό κράτος και πρέπει να ζούμε κάτω από καθεστώς Ιράν; Να υπάρχει μια οργάνωση, αναγνωρισμένη από το ελληνικό κράτος με παν - κομματική απόφαση της Βουλής των Ελλήνων το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού και ο Αρχιεπίσκοπος να μη θέλει ούτε να την ακούσει; Πέρα από όλα αυτά και από τη σκληρή αντιπαλότητα του Στυλιανού, εμείς σεβαστήκαμε ότι πέρασε μια περιπέτεια με την υγεία του και ρίξαμε τους τόνους, δεν γράψαμε για τόσα και τόσα, για τη διαθήκη του Καπέτα στη Βασιλειάδα, για τον Πετρίτση, για την αλλαγή του καταστατικού της Αρχιεπισκοπής που τον έκανε Δεσπότη των πάντων, για τον Ζωγραφάκη με τη Τζάγκουαρ, για τον Γρύλη που επετέθη σε συμπάροικο με σπασμένο γυαλί στο Μπέργουντ, τα εκατό εκατομμύρια που εισέπραξε από την Ελλάδα (αλήθεια πού πήγαν αυτά τα λεφτά Δέσποτα, σκυλιά παιδιά δεν έχεις, θέλουμε κομίσιον 10%, χωρίς εμάς δεν θα είχες πάρει μία…). Παρόλα αυτά ο άνθρωπος που έχει προμετωπίδα τη θρησκεία της αγάπης, μας πολεμάει ακόμα με λύσσα. Πάει και πιάνει τους διαφημιζόμενους και τους τάζει λαγούς με πετραχήλια, έχει πάρλα, έχει λέγειν και τους πείθει να βάλουν διαφήμιση στα λιβανιστήρια του. Το ίδιο έκανε και η χούντα με το Ρέλα και τον Τσαμίση και έφαγε τον Πούλο. Τώρα τι ψάχνει, να βάλουμε στον Κήρυκα το γράμμα του Συσκαμάνη και της Άντζελας στα ελληνικά και στα αγγλικά να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι; Να κάνει το γύρο του κόσμου μέσω ιντερνέτ και να γελάσει ο μείζων ελληνισμός;
ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
Σε μας ουδείς υπαγορεύει αηδίες...
Λοιπόν για να βάλουμε τα πράγματα στη σειρά. Εμείς δεν έχουμε τίποτα με την Κοινότητα του Σύδνεϋ, όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται. Πώς ξεκίνησε η ιστορία;
Ήρθε εδώ στα γραφεία μας μια μέρα η υπάλληλος του γηροκομείου Ευδοκία Καταχανά μαζί με μια άλλη υπάλληλο την Αυστραλέζα Λέσλι κλαίγοντας επειδή όπως μας είπε δεχότανε αφόρητες πιέσεις από τη Νία. Μάλιστα για να ηρεμήσει είχε πάρει πέντε μήνες άδεια χωρίς αποδοχές και έτρεχε σε ψυχίατρους και ψυχολόγους. Τότε τηλεφώνησα στο Δανάλη να πάμε για καφέ στο Τζώρτζες όπου έσπευσε και ένα από τα αφεντικά του φερέφωνου της Νίας, που γράφει ό,τι του υπαγορεύει και έπειτα τα διαβάζει ο ίδιος και... χαίρεται. Τρεις λοιπόν στο τραπέζι για να μη λέμε ότι δεν τους τάπαμε. Εδώ ήτανε παρών το αφεντικό, τι τζαμπουνάει τώρα ο απρέντης του; Λέω τότε του Δανάλη «Χάρη ήρθε στον Κήρυκα μια κοπέλα, υπάλληλος του γηροκομείου, κλαίγοντας και μου παραπονέθηκε ότι την πιέζετε. Κοίταξε, η κοπέλα δεν έχει ιδέα από διαθήκες και τέτοια, άλλοι τα διαδίδουν, τους ξέρω, αφήστε την ήσυχη, θα την τρελάνετε, τέσσερα χρόνια δουλεύει στο γηροκομείο και είναι η καλύτερη υπάλληλος…»
Ο Δανάλης άρχισε τότε τα «ναι μεν αλλά» προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και εγώ τότε του είπα «σαν φίλος ήρθα Χάρη, αν θέλεις με ακούς, η κοπέλα μου είπε ότι η Νία της κάνει τη ζωή μαρτύριο, μάζεψέ τη, βάλε ένα χεράκι θα τρελαθεί…» Δυστυχώς η επέμβασή μου αντί να λειτουργήσει πυροσβεστικά έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα.
Μ όλις η Ευδοκία επέστρεψε στη δουλειά της, της πήρε η Νία τα κλειδιά, την έδιωξε και την πλήρωσαν μετά τρεις εβδομάδες, την άφησαν τα Χριστούγεννα χωρίς λεφτά. Τελικά στο γηροκομείο της Κοινότητας, ποιος Κίκης και πράσινα άλογα, η Νία κάνει κουμάντο, κάθε μέρα πάει και τα κάνει άνω κάτω. Για την αποκατάσταση της αλήθειας και κάτι άλλο. Κάλεσα προσωπικά και τον Τσιλίμο να συζητήσουμε το θέμα, δυο μέρες πριν το φέστιβαλ. Μου είπε «να περάσει το φέστιβαλ και τα λέμε». Ακόμα έρχεται.
Ήρθε εδώ στα γραφεία μας μια μέρα η υπάλληλος του γηροκομείου Ευδοκία Καταχανά μαζί με μια άλλη υπάλληλο την Αυστραλέζα Λέσλι κλαίγοντας επειδή όπως μας είπε δεχότανε αφόρητες πιέσεις από τη Νία. Μάλιστα για να ηρεμήσει είχε πάρει πέντε μήνες άδεια χωρίς αποδοχές και έτρεχε σε ψυχίατρους και ψυχολόγους. Τότε τηλεφώνησα στο Δανάλη να πάμε για καφέ στο Τζώρτζες όπου έσπευσε και ένα από τα αφεντικά του φερέφωνου της Νίας, που γράφει ό,τι του υπαγορεύει και έπειτα τα διαβάζει ο ίδιος και... χαίρεται. Τρεις λοιπόν στο τραπέζι για να μη λέμε ότι δεν τους τάπαμε. Εδώ ήτανε παρών το αφεντικό, τι τζαμπουνάει τώρα ο απρέντης του; Λέω τότε του Δανάλη «Χάρη ήρθε στον Κήρυκα μια κοπέλα, υπάλληλος του γηροκομείου, κλαίγοντας και μου παραπονέθηκε ότι την πιέζετε. Κοίταξε, η κοπέλα δεν έχει ιδέα από διαθήκες και τέτοια, άλλοι τα διαδίδουν, τους ξέρω, αφήστε την ήσυχη, θα την τρελάνετε, τέσσερα χρόνια δουλεύει στο γηροκομείο και είναι η καλύτερη υπάλληλος…»
Ο Δανάλης άρχισε τότε τα «ναι μεν αλλά» προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και εγώ τότε του είπα «σαν φίλος ήρθα Χάρη, αν θέλεις με ακούς, η κοπέλα μου είπε ότι η Νία της κάνει τη ζωή μαρτύριο, μάζεψέ τη, βάλε ένα χεράκι θα τρελαθεί…» Δυστυχώς η επέμβασή μου αντί να λειτουργήσει πυροσβεστικά έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα.
Μ όλις η Ευδοκία επέστρεψε στη δουλειά της, της πήρε η Νία τα κλειδιά, την έδιωξε και την πλήρωσαν μετά τρεις εβδομάδες, την άφησαν τα Χριστούγεννα χωρίς λεφτά. Τελικά στο γηροκομείο της Κοινότητας, ποιος Κίκης και πράσινα άλογα, η Νία κάνει κουμάντο, κάθε μέρα πάει και τα κάνει άνω κάτω. Για την αποκατάσταση της αλήθειας και κάτι άλλο. Κάλεσα προσωπικά και τον Τσιλίμο να συζητήσουμε το θέμα, δυο μέρες πριν το φέστιβαλ. Μου είπε «να περάσει το φέστιβαλ και τα λέμε». Ακόμα έρχεται.
Θεόδωρος Σκάλκος
No comments:
Post a Comment