ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 38η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
.jpg)
38η επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚΜια νέα αφετηρία για τη δημοκρατική παράταξη
Κείμενο του Γιώργου Α. Παπανδρέου στο «ΒΗMagazino» με αφορμή την 38η επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ
Η 38η Επέτειος της Ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, δεν προσφέρεται για πανηγυρικούς εορτασμούς. Αντιθέτως, αποτελεί μια νέα αφετηρία που μπορεί να επαναβεβαιώσει την αφοσίωσή μας στις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατικής Παράταξης. Την προσήλωσή μας, την πίστη μας, στις δυνάμεις του Ελληνισμού και τις δυνατότητες της χώρας.
Και τούτο, γιατί τώρα, χάρη στην εθνική προσπάθεια που ξεκινήσαμε πριν δυόμιση χρόνια και στις μεγάλες θυσίες του Ελληνικού λαού, μπορεί να μην ζήσαμε μια πραγματική εθνική τραγωδία, όπως αυτή της εισβολής και κατοχής στην Κύπρο, αλλά ο αγώνας που δίνουμε σήμερα έχει κοινούς στόχους με αυτούς που οδήγησαν στην Ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, το 1974.
Είναι αγώνας για την ανεξαρτησία της χώρας.
Τότε, από γεωπολιτικές δυνάμεις που επέβαλαν διαχρονικά τη θέλησή τους για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Ένα χρονίζον, ιστορικό ζήτημα για την Ελλάδα από την απελευθέρωσή της ακόμη.
Το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε την κυρίαρχη πολιτική δύναμη που αγωνίστηκε για την διαμόρφωση μιας ανεξάρτητης, περήφανης εθνικής εξωτερικής πολιτικής, που αποτελεί προϋπόθεση για την λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, παρά την ισχυρή αντίδραση δυνάμεων που ήθελαν καθηλωμένη τη χώρα στην υποτέλεια, και άλλων που πρέσβευαν την ακινησία, πρωτοστάτησε στην προσπάθεια αυτή και έβαλε την σφραγίδα του σε μια περίοδο εθνικής αξιοπρέπειας και δημιουργίας και την Ελλάδα στον χάρτη των ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου.
Σήμερα, είναι αγώνας για την απεξάρτηση της χώρας από τις αδυναμίες και τις παθογένειες ενός άδικου πελατειακού συστήματος και από τις συντηρητικές αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, που εξέθρεψαν τον παρασιτισμό και οδήγησαν στην δημιουργία ελλειμμάτων και την διόγκωση του χρέους.
Είναι αγώνας για την αντιμετώπιση των αιτιών της κρίσης, με την προώθηση μεγάλων μεταρρυθμίσεων και αλλαγών, στο πολιτικό σύστημα, τη δημόσια διοίκηση, την τοπική αυτοδιοίκηση, το παραγωγικό μοντέλο, που θα επιτρέψουν να σταθούμε στα δικά μας πόδια, στις δικές μας δυνάμεις, θα ανοίξουν τον δρόμο σε μια βίωσιμη ανάπτυξη, με κοινωνική δικαιοσύνη και ένα κράτος δικαίου.
Είναι πάνω από όλα αγώνας για τη δημοκρατία και τη ουσιαστική λειτουργία των θεσμών.
Οι εθνικοί στόχοι σήμερα, θα μείνουν ανεκπλήρωτοι και οι θυσίες των Ελλήνων θα εκτεθούν σε κινδύνους, αν μαζί με την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων και την μείωση του χρέους, την δημοσιονομική υπευθυνότητα που έχει ανάγκη ο τόπος, δεν συνεχίσουμε να αλλάζουμε την Ελλάδα. Αν δεν καταφέρουμε δημιουργήσουμε μια Ελλάδα παραγωγική, αυτοδύναμη, ένα κράτος που λειτουργεί με υπευθυνότητα, διαφάνεια και δικαιοσύνη, ένα κράτος που αντιμετωπίζει ισότιμα και υπηρετεί ουσιαστικά τον πολίτη. Ένα κράτος ευνομίας, που αντιμετωπίζει τη διαφθορά, καταπολεμά τη φοροδιαφυγή, αναδιανέμει δίκαια τον πλούτο. Ένα κράτος που νοιάζεται για τον πολίτη και μεριμνά για την πρόοδό του.
Το Κίνημά μας έκανε την αρχή για την προοδευτική αλλαγή της χώρας.
Αυτή η εθνική προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί. Και να ενισχύεται με τις προσπάθειες μας και την ισχυρή μας φωνή στην Ευρώπη, τη διεθνή σκακιέρα. Η ενεργός παρουσία των προοδευτικών δυνάμεων της Ελλάδας και η συμμαχία με τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης και όλου του κόσμου, αποτελούν προϋποθέσεις για τον εξανθρωπισμό της οικονομίας, για την εξασφάλιση των βασικών αξιών μας, της δημοκρατίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, αλλά και της βιώσιμης ανάπτυξης για όλους.
Αυτός είναι ο αγώνας που οφείλουμε να δώσουμε σήμερα όλοι μαζί, για να δημιουργήσουμε μια Ελλάδα ανεξάρτητη από πάσης φύσεως εξαρτήσεις, για να αισθανθούμε όλοι οι Έλληνες περήφανοι και να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια Ελλάδα παραγωγική, μια κοινωνία δικαιότερη. Με πίστη στις δυνατότητες των Ελλήνων, με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας.
Η πίστη στις δυνάμεις του Ελληνισμού, η αίσθηση της εθνικής αυτογνωσίας, είναι που μαζί με την ελπίδα διαπερνούσαν ως πνεύμα την Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη. Είναι η βεβαιότητα, ότι η Ελλάδα μπορεί.
Αυτή η πίστη, μπορεί να μας οδηγήσει με σιγουριά και αυτοπεποίθηση στην επίτευξη των μεγάλων εθνικών στόχων, παρά τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε ως χώρα, αλλά και τις προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η Ευρώπη, ο κόσμος ολόκληρος.
Είμαι βέβαιος, ότι παρά τις φωνές που και σήμερα προβάλουν λόγους ευκολίας, θα τα καταφέρουμε.
Αφού καταφέραμε μέχρι σήμερα και μέσα στις πιο εφιαλτικές συνθήκες να κρατήσουμε την Ελλάδα όρθια και μέσα στο ευρώ, προωθώντας ταυτόχρονα αλλαγές που καθυστερούσαν χρόνια, μπορούμε να τα καταφέρουμε ακόμα καλύτερα και στη συνέχεια.
Θα αναμετρηθούμε με τους εαυτούς μας και τις προκλήσεις των καιρών και θα δημιουργήσουμε μια πατρίδα αυτοδύναμη, που θα μας κάνει να αισθανόμαστε περηφάνεια και αξιοπρέπεια.
ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ - Η 3η του Σεπτέμβρη ανήκει στο λαό...
Προεκλογικά είχαμε διατυπώσει σε όλους τους τόνους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ μόνος του στην κυβέρνηση χωρίς την ενεργό συμμετοχή και εμπλοκή του αγωνιζόμενου λαού δε θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στις προεκλογικές του δεσμεύσεις.
Και σήμερα, από τη θέση της αντιπολίτευσης η προσέγγιση αυτή παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την εθνική ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική απελευθέρωση χωρίς τη δυναμική στήριξη του αγωνιζόμενου λαού μας.
Γιατί υπάρχει η αναγκαιότητα αυτή, η οποία κατά την άποψή μου είναι ιστορικά επιβεβλημένη και πολιτικά ώριμη.
Οι εξελίξεις είναι τέτοιας έντασης και τέτοιου βάθους που η αποτροπή τους και η ανατροπή τους απαιτούν τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων, αλλά και ενότητα της αριστεράς με την βάση της και τον αγωνιζόμενο λαό.
Αυτό σημαίνει :
Πρέπει να γίνει πράξη η κοινωνική συμμαχία με το συνταξιούχο που μέχρι χτες επένδυε στην περιβόητη επαναδιαπραγμάτευση, ελπίζοντας ότι το κακό έχει ημερομηνία λήξης. Γιατί είναι σώμα από το σώμα μας.
Πρέπει να γίνει πράξη η κοινωνική συμμαχία με το νέο, που αντιμετωπίζοντας στις εκλογές της 17ης του Ιούνη όχι το δίλημμα αριστερά ή μνημόνιο, αλλά αντιμετωπίζοντας το πλέγμα του φόβου που εξύφανε το οικονομικό διευθυντήριο της Ευρώπης, δεν τόλμησε. Γιατί είναι σώμα από το σώμα μας.
Πρέπει να γίνει πράξη η κοινωνική συμμαχία με το μικρομεσαίο έμπορο και τον άνεργο, που επένδυαν στην περιώνυμη ανάπτυξη, και αντί αυτής βλέπουν την πολιτική της ύφεσης και της αποανάπτυξης να του στερούν το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, στην ίδια τη ζωή.
Πρέπει να γίνει πράξη η κοινωνική συμμαχία με τον αγρότη, που επένδυε στην καραμέλα της δήθεν παραγωγικής ανασυγκρότησης, και αντί αυτού ρημάζει από την πολιτική των Βρυξελλών.
Και βέβαια πρέπει να γίνει πράξη η συμπαγής κοινωνική συμμαχία με το τεράστιο και ταυτόχρονα δυναμικό ποσοστό του 27 %.
Τρεις του Σεπτέμβρη ... μανάδες, γέροι και παιδιά...σε αυτούς ανήκει!****
No comments:
Post a Comment