ΑΝΝΑ ΧΡΥΣΑΦΗ -Το τελευταίο «αντίο» σε μια μεγάλη κυρία του ρεμπέτικου

Η Αννα Χρυσάφη ήταν η πρώτη που τραγούδησε όρθια στο λαϊκό πάλκο, αφήνοντας την καρέκλα ανάμεσα στους μουσικούς.

Η είδηση της αποδημίας, στα 92 της, της τραγουδίστριας Αννας Χρυσάφη μπορεί να μη λέει πολλά σε έναν νεότερο αναγνώστη. Ισως διότι έχουν ξεχαστεί οι νεωτερισμοί που είχε φέρει στο πάλκο η μόνιμη σχεδόν συνεργάτιδα των δύο Γιώργων του λαϊκού τραγουδιού (Γιώργος Μητσάκης και Γιώργος Μανισαλής).

Πόσοι θυμούνται ότι η Χρυσάφη ήταν η πρώτη που άφησε την καρέκλα στο πάλκο και σηκώθηκε για να τραγουδήσει, όρθια - όπως επέμενε να λέει η ίδια, πολύ πριν από τη Μαίρη Λίντα -, μεταθέτοντας το επίκεντρο στη λαϊκή ντίβα προτού μπει η δεκαετία του '50, όταν άφησε τη μοδιστρική για το τραγούδι;

Η ίδια ήταν και η πρώτη λαϊκή τραγουδίστρια που εμφανίστηκε σε ταινία, στον «Πύργο των Ιπποτών» του 1952, με το «Μια γυναίκα, δύο άντρες, κομπολόι δίχως χάντρες» του Μητσάκη. Ηταν και μία από τις πρώτες σκηνές με μπουζούκια στον ελληνικό κινηματογράφο - τα οποία μάλιστα εισβάλλουν στην εν λόγω ταινία σε γκαλά πλουσίων και κάνουν τον Ντίνο Ηλιόπουλο να χορεύει ένα ιδιότυπο ζεϊμπέκικο με φράκο!

Στο πλάι τού Μητσάκη, η Χρυσάφη κατάφερε να φέρει την «καλή κοινωνία» σε λαϊκό εξοχικό κέντρο - και δη πολυτελέστατο - στο σταυροδρόμι της Αθήνας προς τις δυτικές συνοικίες. Στο θρυλικό Ροσινιόλ των Σεπολίων, που έδωσε και το όνομά του στην περιοχή.

Η Χρυσάφη ήταν το κεντρικό πρόσωπο στο γλέντι μπουζουκιών που έστησε το 1960 ο Γιώργος Ζαμπέτας μαζί με τον Μάνο Χατζιδάκι και τη Μελίνα Μερκούρη στο 13ο Φεστιβάλ Καννών, στην αίθουσα του ξενοδοχείου Κάρλτον για το βραβευμένο «Ποτέ την Κυριακή». Αλλωστε με τον Χατζιδάκι είχε κάνει ήδη μια μεγάλη επιτυχία, το «Δεν μπορεί κανείς να ξέρει», στην ταινία «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος».

Και αυτό αφού είχε, μετά την υπογραφή του συμβολαίου με τον Μίνωα Μάτσα το 1949, ένα σερί μεγάλων επιτυχιών σε πρώτη εκτέλεση: «Πεταλάκια» του Μανώλη Χιώτη, «Το παρελθόν θυμήθηκα» του Στράτου Καμενίδη, «Στο Τούνεζι στην Μπαρμπαριά» και «Ανάθεμά σε θάλασσα» (ντουέτο με τη Μαρίκα Νίνου) του Βασίλη Τσιτσάνη, «Μες στης Πόλης το χαμάμ» του Ανέστου Δελιά, «Πολλά ν' ακούς λίγα να λες» (απ' όπου και το κλισέ «τουμπεκί ψιλοκομμένο») του Απόστολου Καλδάρα και κυρίως τα «Πάρε το δαχτυλίδι μου», «Οπου Γιώργος και μάλαμα» και «Πάλιωσε το σακάκι μου» του Μητσάκη. Μεγάλες της στιγμές «Το κορίτσι απόψε θέλει» του Γιάννη Τατασόπουλου και με τον Πάνο Γαβαλά - και μαζί τη Σωτηρία Μπέλλου - το θρυλικό «Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω» του Σταύρου Τζουανάκου. Πληροφορία αναφέρει ότι προοριζόταν και για πρώτη ερμηνεύτρια του «Επιτάφιου», ενώ στο παλμαρέ της έχει τις πρώτες εκτελέσεις τών «Ο μήνας έχει δεκατρείς» του Μάνου Χατζιδάκι και «Το τραγούδι της Αθήνας» του Σταύρου Ξαρχάκου.

Η ερμηνεύτρια των 400 τραγουδιών - και ανάλογων ηχογραφήσεων - με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και τον Τσεσμέ έβαλε στον χάρτη της διασκέδασης, όρθια πάντα, κέντρα όπως τα Φαληρικόν και Λουζιτάνια, αλλά και τη συγγένεια των λαϊκών ερμηνευτών με τα πανηγύρια και τις πρώτες περιοδείες στην Αμερική - δίπλα στον μεγάλο μπουζουξή Δημήτρη Στεργίου «Μπέμπη».

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ