Ωστόσο, όταν αρχίσει το «made in China» να εκλείπει από τις ετικέτες κάθε προϊόντος και να αντικαθίσταται, με συνοπτικές διαδικασίες από το «made in USA», τότε όλοι θα αντιληφθούν πως το διεθνές οικονομικό τοπίο, όχι μόνο θα έχει αλλάξει, αλλά και πως ποτέ ξανά δεν θα είναι πια το ίδιο.
Δεν αποτελεί πλέον μυστικό πως η μια μετά την άλλη οι ισχυρότερες εταιρείες του πλανήτη αποφασίζουν να αποσύρουν τις βιομηχανικές τους μονάδες από την Κίνα και να τις μεταφέρουν στις ΗΠΑ. Το φαινόμενο προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς και πλέον η Κίνα δεν αποκλείεται να πάψει, πολύ σύντομα, να φιλοξενεί σωρεία εργοστασίων και βιομηχανικών μονάδων. Ειδικοί αναλυτές και παρατηρητές προειδοποιούν πως τα λουκέτα θα αρχίσουν να μπαίνουν ένα προς ένα στα εργοστάσια στην Κίνα, αφού αυτά θα μεταφέρονται στις ΗΠΑ.
Γιατί φεύγουν από την Κίνα τα εργοστάσια;
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της τελευταίας μελέτης που διεξήγαγε τοBoston Constulting Group, υπάρχουν μερικοί πολύ σοβαροί λόγοι για τους οποίους οι ισχυρότεροι όμιλοι διεθνώς αποφασίζουν να γυρίσουν την πλάτη στην Κίνα και να μεταφέρουν στις ΗΠΑ τις βασικές τους ομάδες παραγωγής.
Το made in China δεν παραχωρεί αδίκως τη θέση του στο made in USA. Βάσει των στοιχείων της εν μελέτης, τα κόστη της μεταποιητικής δραστηριότητας στις ΗΠΑ έχουν πάρει την κατιούσα, φτάνοντας σε τόσο χαμηλά επίπεδα όσο εκείνα στην Κίνα.
Για τους παράγοντες της αγοράς, το φθηνό πετρέλαιο και φυσικό αέριο έχει ωθήσει στα ύψη την ανταγωνιστικότητα της αμερικανικής μεταποίησης, η οποία μπορεί πλέον με αξιώσεις να αναμετρηθεί με τη μεταποιητική δραστηριότητα στην Κίνα. Σύμφωνα με τη Boston Constulting Group, το μέσο κόστος για τη μεταποίηση προϊόντων στις ΗΠΑ είναι, στην τρέχουσα συγκυρία, μόνο κατά 5% υψηλότερο έναντι της Κίνας και ταυτόχρονα έως και 20% χαμηλότερο από τα επίπεδα που καταγράφονται στις ευρωπαϊκές χώρες.
Το πιο εντυπωσιακό όμως στοιχείο βρίσκεται αλλού: Βάσει της ίδιας μελέτης, το κόστος μεταποίησης στις ΗΠΑ θα είναι μέχρι το 2018 κατά 2% με 3% φθηνότερο έναντι της Κίνας. Και τότε θα είναι εμφανές πως ο «μεταποιητικός πόλεμος» θα έχει αρχίσει…
Την ίδια στιγμή, οι μισθοί στην Κίνα αυξάνονται, γεγονός που επιβεβαιώνουν η μια μετά την άλλη οι ισχυρότερες επιχειρήσεις του πλανήτη.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν Πεκίνο και Ουάσιγκτον «επανεκκίνησαν» τις εμπορικές τους σχέσεις, οι ΗΠΑ βρίσκονταν αντιμέτωποι με ένα τεράστιο ποσοστό εμπορικού ελλείμματος, αφού οι Αμερικανοί ξόδευαν δισεκατομμύρια δολάρια σε φθηνές ηλεκτρονικές συσκευές – και άλλα αγαθά – που κατασκευάζονταν στην Κίνα. Όμως η αύξηση του εργατικού και του ενεργειακού κόστους στην Κίνα αλλάζει άρδην τα δεδομένα.
Σύμφωνα με τη μελέτη της Boston Constulting Group, τα ημερομίσθια των εργαζομένων στον κλάδο της μεταποίησης στην Κίνα έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί κατά την τελευταία δεκαετία στα επίπεδα των 12,47 δολαρίων ανά ώρα (στοιχεία 2015) έναντι 4,35 δολαρίων (στοιχεία 2005).
Στον αντίποδα, στις ΗΠΑ, τα ημερομίσθια των εργαζομένων στον κλάδο της μεταποίησης έχουν αυξηθεί λιγότερο από 30% από το 2005, στα επίπεδα των 22,32 δολαρίων ανά ώρα.
Κατά τα ίδια στοιχεία, για κάθε ένα δολάριο που θα χρειάζεται για να προχωρήσει η μεταποίηση στις ΗΠΑ, στην Κίνα θα απαιτούνται σχεδόν 96 σεντς. Άρα, καμία πλέον διαφορά…
«Οι περισσότεροι θεωρούσαν πως η Κίνα θα είναι φθηνή για πάντα», τονίζει ο Harold L. Sirkin, στέλεχος της Boston Consulting Group. «Όμως οι καταστάσεις αλλάζουν πολύ πιο γρήγορα από ότι όλοι μας μπορούμε να φανταστούμε», προσθέτει ο ίδιος.
Σύμφωνα με παρόμοια στοιχεία του Οργανισμού Εξωτερικού Εμπορίου της Ιαπωνίας (Japan External Trade Organization), το ετήσιο κόστος για έναν Κινέζο εργάτη που απασχολείται στον κλάδο της μεταποίησης ανέρχεται περίπου στα 8.204 δολάρια (μισθός, επιδόματα, κοινωνική ασφάλιση), έναντι 4.481 δολαρίων στην Ινδονησία, 3.618 δολαρίων στην Ινδία, 2.989 δολαρίων στο Βιετνάμ και 1.580 δολαρίων στο Μπαγκλαντές.
Από τα ανωτέρω προκύπτει πως το πάλαι ποτέ, φθηνό εργατικό δυναμικό στην Κίνα, δεν είναι πια… φθηνό. Αρχίζει όμως και γίνεται φθηνό  το αντίστοιχο εργατικό δυναμικό στις ΗΠΑ… Από the insider.gr
Μαρίνα Φούντα

Μαρίνα Φούντα