Ο άνθρωπος είναι
σχοινί τεντωμένο μεταξύ του ζώου και του Υπερανθρώπου-ένα σχοινί επάνω στην
άβυσσο.
Ένα επικίνδυνο αντίκρυσμα, ένα επικίνδυνο παραστράτισμα, ένα επικίνδυνο πίσω-κοίταγμα, ένα επικίνδυνο ανατρίχιασμα και σταμάτημα.
Ο άνθρωπος είναι μεγάλος, γιατί είναι γεφύρι κι όχι σκοπός: στον άνθρωπο μας
αρέσει η μεταβατικότητα του κι η εξαφάνιση.
Μ' αρέσουν οι άνθρωποι που ζουν μόνο και μόνο για να εξαφανισθούν, γιατί περνούν
προς το αντίκρυ μέρος.
Μ' αρέσουν οι μεγάλοι περιφρονητές, γιατί αυτοί είναι οι μεγάλοι πιστοί, τα βέλη
της επιθυμίας προς την απέναντι όχθη.
Μ' αρέσουν όσοι δεν ζητούν, πίσω από τ' άστρα, μιαν αιτία για να καταστραφούν ή
για να θυσιασθούν΄
μ' αρέσουν όσοι θυσιάζονται για την γη, για να γίνει μια μέρα
η γη κτήμα του Υπερανθρώπου.
Μ' αρέσει όποιος ζει για να μαθαίνει και θέλει να μαθαίνει για να διευκολύνει
την ύπαρξη του Υπερανθρώπου: γιατί έτσι ποθεί την καταστροφή του.
Μ' αρέσει όποιος αγαπά την αρετή του: γιατί η αρετή είναι βούληση καταστροφής
και βέλος επιθυμίας.
Μ' αρέσει όποιος δε φυλάσσει για τον εαυτό του καμιά σπίθα του νου του, μα
θέλει ολάκερος να γίνει ο νους της αρετής του: γιατί η αρετή έτσι με το νου
διαπερνά το γεφύρι.
Μ' αρέσει όποιος κάνει την αρετή του κλίση του και προορισμό: γιατί έτσι εξ
αιτίας της αρετής του θα θέλει να ζει ακόμα και να μην ζει πια.
Μ' αρέσει όποιος δεν θέλει να έχει πάρα πολλές αρετές. Περισσότερες αρετές
υπάρχουν σε μιαν αρετή, παρά σε δύο αρετές, γιατί περισσότερους κόμπους έχει
απ' όπου πιάνεται η μοίρα.
Μ' αρέσει όποιος ασωτεύει την ψυχή του, όποιος δεν θέλει να του λένε ευχαριστώ
και που δεν επιστρέφει τίποτε ποτέ: γιατί πάντα του δίδει και καθόλου αυτός δε
μάχεται για την αυτοσυντήρηση του.
Μ' αρέσει όποιος ντρέπεται βλέποντας να του' ρχεται καλό χαρτί και ρωτά: είμαι
λοιπόν κακός παίκτης?-γιατί αυτός ποθεί την καταστροφή του.
Μ' αρέσει όποιος ρίχνει χρυσά λόγια μπροστά από τα έργα του και εκτελεί πάντα
περισσότερα από ότι υπόσχεται: γιατί αυτός ποθεί την καταστροφή του.
Μ' αρέσει όποιος δικαιολογεί το μέλλον και αθωώνει το παρελθόν: γιατί θέλει οι
άνθρωποι του παρόντος να τον καταστρέψουν.
Μ' αρέσει όποιος παιδεύει τον Θεό του, γιατί αγαπά τον Θεό του: γιατί πρέπει η
οργή του Θεού του να τον καταστρέψει.
M' αρέσει όποιος έχει ψυχή βαθιά, και στην πληγή ακόμα, και που ένα παραμικρό
πράγμα μπορεί να τον καταστρέψει: γιατί έτσι, χωρίς δισταγμό, θα περάσει το
γεφύρι.
Μ' αρέσει όποιος έχει ψυχή που να ξεχειλίζει τόσο ώστε ν' αποξεχνά τον εαυτό του
και όλα τα πράγματα να βρίσκονται μέσα του: έτσι όλα τα πράγματα θα γίνουν
αιτία του αφανισμού του.
Μ' αρέσει όποιος έχει ελεύθερη καρδιά κ ελεύθερο νου: έτσι το κεφάλι του
αποτελεί τα σπλάχνα μόνο της καρδιάς του, η καρδιά του όμως τον παρασύρει στην
καταστροφή.
Μ' αρέσουν όλοι όσοι μοιάζουν με χοντρές σταλαγματιές που πέφτουν μια μια από το
ζοφερό σύγνεφο που κρέμεται απάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων: αναγγέλλουν την
αστραπή που έρχεται και χάνονται σαν οραματιστές.
Ιδού, εγώ είμαι οραματιστής του κεραυνού, βαριά σταλαγματιά που πέφτει από το
σύγνεφο: ο κεραυνός όμως αυτός κράζετε ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ....
Τάδε έφη
Ζαρατούστρας
Fridrich Nietzshe
Σε μετάφραση Νικου Καζαντζάκη
σχοινί τεντωμένο μεταξύ του ζώου και του Υπερανθρώπου-ένα σχοινί επάνω στην
άβυσσο.
Ένα επικίνδυνο αντίκρυσμα, ένα επικίνδυνο παραστράτισμα, ένα επικίνδυνο πίσω-κοίταγμα, ένα επικίνδυνο ανατρίχιασμα και σταμάτημα.
Ο άνθρωπος είναι μεγάλος, γιατί είναι γεφύρι κι όχι σκοπός: στον άνθρωπο μας
αρέσει η μεταβατικότητα του κι η εξαφάνιση.
Μ' αρέσουν οι άνθρωποι που ζουν μόνο και μόνο για να εξαφανισθούν, γιατί περνούν
προς το αντίκρυ μέρος.
Μ' αρέσουν οι μεγάλοι περιφρονητές, γιατί αυτοί είναι οι μεγάλοι πιστοί, τα βέλη
της επιθυμίας προς την απέναντι όχθη.
Μ' αρέσουν όσοι δεν ζητούν, πίσω από τ' άστρα, μιαν αιτία για να καταστραφούν ή
για να θυσιασθούν΄
μ' αρέσουν όσοι θυσιάζονται για την γη, για να γίνει μια μέρα
η γη κτήμα του Υπερανθρώπου.
Μ' αρέσει όποιος ζει για να μαθαίνει και θέλει να μαθαίνει για να διευκολύνει
την ύπαρξη του Υπερανθρώπου: γιατί έτσι ποθεί την καταστροφή του.
Μ' αρέσει όποιος αγαπά την αρετή του: γιατί η αρετή είναι βούληση καταστροφής
και βέλος επιθυμίας.
Μ' αρέσει όποιος δε φυλάσσει για τον εαυτό του καμιά σπίθα του νου του, μα
θέλει ολάκερος να γίνει ο νους της αρετής του: γιατί η αρετή έτσι με το νου
διαπερνά το γεφύρι.
Μ' αρέσει όποιος κάνει την αρετή του κλίση του και προορισμό: γιατί έτσι εξ
αιτίας της αρετής του θα θέλει να ζει ακόμα και να μην ζει πια.
Μ' αρέσει όποιος δεν θέλει να έχει πάρα πολλές αρετές. Περισσότερες αρετές
υπάρχουν σε μιαν αρετή, παρά σε δύο αρετές, γιατί περισσότερους κόμπους έχει
απ' όπου πιάνεται η μοίρα.
Μ' αρέσει όποιος ασωτεύει την ψυχή του, όποιος δεν θέλει να του λένε ευχαριστώ
και που δεν επιστρέφει τίποτε ποτέ: γιατί πάντα του δίδει και καθόλου αυτός δε
μάχεται για την αυτοσυντήρηση του.
Μ' αρέσει όποιος ντρέπεται βλέποντας να του' ρχεται καλό χαρτί και ρωτά: είμαι
λοιπόν κακός παίκτης?-γιατί αυτός ποθεί την καταστροφή του.
Μ' αρέσει όποιος ρίχνει χρυσά λόγια μπροστά από τα έργα του και εκτελεί πάντα
περισσότερα από ότι υπόσχεται: γιατί αυτός ποθεί την καταστροφή του.
Μ' αρέσει όποιος δικαιολογεί το μέλλον και αθωώνει το παρελθόν: γιατί θέλει οι
άνθρωποι του παρόντος να τον καταστρέψουν.
Μ' αρέσει όποιος παιδεύει τον Θεό του, γιατί αγαπά τον Θεό του: γιατί πρέπει η
οργή του Θεού του να τον καταστρέψει.
M' αρέσει όποιος έχει ψυχή βαθιά, και στην πληγή ακόμα, και που ένα παραμικρό
πράγμα μπορεί να τον καταστρέψει: γιατί έτσι, χωρίς δισταγμό, θα περάσει το
γεφύρι.
Μ' αρέσει όποιος έχει ψυχή που να ξεχειλίζει τόσο ώστε ν' αποξεχνά τον εαυτό του
και όλα τα πράγματα να βρίσκονται μέσα του: έτσι όλα τα πράγματα θα γίνουν
αιτία του αφανισμού του.
Μ' αρέσει όποιος έχει ελεύθερη καρδιά κ ελεύθερο νου: έτσι το κεφάλι του
αποτελεί τα σπλάχνα μόνο της καρδιάς του, η καρδιά του όμως τον παρασύρει στην
καταστροφή.
Μ' αρέσουν όλοι όσοι μοιάζουν με χοντρές σταλαγματιές που πέφτουν μια μια από το
ζοφερό σύγνεφο που κρέμεται απάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων: αναγγέλλουν την
αστραπή που έρχεται και χάνονται σαν οραματιστές.
Ιδού, εγώ είμαι οραματιστής του κεραυνού, βαριά σταλαγματιά που πέφτει από το
σύγνεφο: ο κεραυνός όμως αυτός κράζετε ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ....
Τάδε έφη
Ζαρατούστρας
Fridrich Nietzshe
Σε μετάφραση Νικου Καζαντζάκη
No comments:
Post a Comment