Monday, February 28, 2011
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΗΜΕΡΑΣ..Χαζοπαππουδες και γιαγιαδες..
Πειτε ότι θέλετε..Το ιντερνέτ έχει και τα καλά του..Σε Παλαιότερες εποχες θα ήταν αδυνατον να έχεις τόσες πολλες φωτογραφίεςα και σε όλες τις φάσεις απο ένα πιτσιρίκι 15 ημερων.. Τωρα αυτες ειναι όσες χωρεσαν στο κάδρο της γιαγιας Μερσίνας απο τη Μελβούρνη,απο την εγγονή της Μερσίνα ...στο Μπρίστολ της Αγγλίας!!! Καλό μηνα ..
Ανεκδοτάκι για ..ερωτύλους και ...άλλους!!!
Το διαμέρισμα
Ένας παντρεμένος επιχειρηματίας συναντά σε ένα ταξίδι του ένα πανέμορφο κωλ-γκερλ και συμφωνεί να περάσει τη νύχτα μαζί της για 500 ευρώ. Το πρωί, προτού φύγει, της λέει ότι επειδή δεν έχει μετρητά πάνω του θα ενημέρωνε τη γραμματέα του να γράψει μια επιταγή και να την ταχυδρομήσει με την αιτιολογία «ΜΙΣΘΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ». Φτάνοντας στο γραφείο του, έχει αρχίσει ήδη να μετανιώνει και να σκέπτεται ότι τα 500 ευρώ είναι πολλά. Βάζει λοιπόν τη γραμματέα του να στείλει στην κυρία μια επιταγή 200 ευρώ εσωκλείοντας το ακόλουθο σημείωμα:
«Αξιότιμη κυρία,
σας στέλνω μια επιταγή 200 ευρώ ως μίσθωμα για το διαμέρισμα σας. Δε στέλνω τα αρχικώς συμφωνηθέντα επειδή όταν νοίκιασα το διαμέρισμα είχα την εντύπωση ότι δεν είχε ξανανοικιαστεί, ότι θα έχει αρκετή θέρμανση κι ότι θα ήταν σχετικά μικρό ώστε να με κάνει να νιώσω άνετα και βολικά. Μετά λύπης μου ανακάλυψα ότι είχε νοικιαστεί ήδη πολλές φορές, ήταν ψυχρό και αρκετά μεγάλο».
Μετά από μερικές μέρες παίρνει πίσω τα 200 ευρώ με το ακόλουθο σημείωμα:
«Αγαπητέ κύριε,
δεν μπορώ να καταλάβω πως περιμένετε ένα τόσο όμορφο διαμέρισμα να μείνει ξενοίκιαστο. Όσον αφορά τη θέρμανση, υπάρχει άφθονη αρκεί να ξέρετε να την θέσετε σε λειτουργία. Το διαμέρισμα δεν είναι καθόλου μεγάλο κι αν δεν έχετε έπιπλα να το γεμίσετε μην κατηγορείτε εμένα. Παρακαλώ να μας στείλετε το πλήρες μίσθωμα που συμφωνήσαμε, ειδάλλως θα αναγκαστούμε να επικοινωνήσουμε με τη σπιτονοικοκυρά σας και να της δείξουμε φωτογραφίες από την παραμονή σας στο διαμέρισμα μας»...
Πηγή: Γελαδερός
Sunday, February 27, 2011
Αποδοκίμασαν το Θ. Πάγκαλο
Το μίσος κατα της εξουσίας δεν φαινεται πως σταματα στα δικτατορικά καθεστωτα..Αφρικής και Αραβίας.. Η Ευρωπη των πλουσίων,κι όχι των λαών αργα ή γρήγορα θα δεχτει τα πυρά απο τη νέα γενηά που βλέπει τους ηγέτες της πέρα απο τα οικονομικά των μονοπωλείων να μη νοιάζονται...έξτρα..Αν και με ξαφνιάζει πως οι Γάλοι γνωρίζουν τα του Πάγκαλου και μάλλον το βίντεο εχει και την προβοκάτσια του ..καλα ειναι να δουν οι ηγετες της Ευρωπης ότι οι λαοί δεν θα μεινουν για πολυ στη γωνία .
Dogtooth, a reflection
– April 30, 2010Posted in: Bristol, Movie Reviews
A couple of warnings about Dogtooth, stay until the end and don’t get lost in the content. The synopsis describes it as a film about a dysfunctional family where the parents keep the children away from outside influence in a utopian setting. A slow breakdown of this reality ensues when the father brings in someone to satisfy his son’s sexual needs.
This Greek movie is a powerful examination (and I do mean slammed against the wall and then struggle to catch your breath kind of powerful) of relationships and what holds people together.
A man with little power at work apart from listening to his boss talk about home designs and ordering his secretary to water the Yukka more regularly becomes a God like presence in his own home. There is an emotionless stunted existence of the type seen on Big Brother shows where there is nothing for the three children to do apart from interact with each other.
In an opening reminiscent of Orwell’s clock striking 13, the beginning shows three young adults sitting around a bathroom listening to instructional tapes that provide different meanings for ordinary words. A “telephone” means a salt cellar, an “excursion” is a durable flooring material, a “motorway” is a very strong wind.
There was a general laugh in the cinema but the consistent alternate reality becomes sinister very quickly. Insidious little acts are accepted as normal and the easy ability to manipulate their children turns these ordinary people into monsters. The children become childlike, muted, characters that exist not only for our entertainment but also for their parents. The latter would say it was for their own good but the former don’t get to choose.
Dogtooth takes its name from the front canine tooth said to drop out when a person is ready to leave home and face the world. The false promise by the adults to the vulnerable younger people keeps them going while the fear of the outside world stops them escaping.
Greece’s experience of an authoritarian force is not more than a generation past with the military junta being overthrown in 1974 and 400 years of occupation ending at the beginning of the last century.
This is a tale of morality which explores the degradation of humanity when people are constrained into acting only how others would like them to act. Strip away the love and emotion that makes people expand as individuals, take away the beauty and support that makes them determined to soar and what do you get?
You may fulfil one of the basic levels of Maslow’s hierarchy of needs, which is security but you establish none of the beauty, the freedom, the happiness that arise from the power to determine your own future.
Strip out love and choice from physical relationships and you get pornography and much of the movie reflects back the very basic pleasure that it all comes down to when there’s nothing left.
After centuries of physical oppression and years to come of financial constraints and restrictions, there are waves of dissent that are becoming even more prevalent than usual in Greece. The Greek flag is made of a white cross on a blue background alongside five blue stripes and four white ones. The stripes represent the nine syllables that make up the phrase ‘freedom or death’ (e-leu-the-ri-a i tha-na-tos) and it’s this constant interplay between the two extremes in which Greece shows where its focus lies. Change has to come, and the more restrictive the regime, the more brutal the attempt to escape whether that be physical, financial or emotional. Watch the movie until the end. Then shake yourself, walk out of the cinema and see how tightly you hold on to your loved ones.
http://www.ephemeraldigest.co.uk/2010/04/dogtooth-a-reflection-2/
Dogtooth is screening at the Watershed in Bristol until May 6.
This Greek movie is a powerful examination (and I do mean slammed against the wall and then struggle to catch your breath kind of powerful) of relationships and what holds people together.
A man with little power at work apart from listening to his boss talk about home designs and ordering his secretary to water the Yukka more regularly becomes a God like presence in his own home. There is an emotionless stunted existence of the type seen on Big Brother shows where there is nothing for the three children to do apart from interact with each other.
In an opening reminiscent of Orwell’s clock striking 13, the beginning shows three young adults sitting around a bathroom listening to instructional tapes that provide different meanings for ordinary words. A “telephone” means a salt cellar, an “excursion” is a durable flooring material, a “motorway” is a very strong wind.
There was a general laugh in the cinema but the consistent alternate reality becomes sinister very quickly. Insidious little acts are accepted as normal and the easy ability to manipulate their children turns these ordinary people into monsters. The children become childlike, muted, characters that exist not only for our entertainment but also for their parents. The latter would say it was for their own good but the former don’t get to choose.
Dogtooth takes its name from the front canine tooth said to drop out when a person is ready to leave home and face the world. The false promise by the adults to the vulnerable younger people keeps them going while the fear of the outside world stops them escaping.
Greece’s experience of an authoritarian force is not more than a generation past with the military junta being overthrown in 1974 and 400 years of occupation ending at the beginning of the last century.
This is a tale of morality which explores the degradation of humanity when people are constrained into acting only how others would like them to act. Strip away the love and emotion that makes people expand as individuals, take away the beauty and support that makes them determined to soar and what do you get?
You may fulfil one of the basic levels of Maslow’s hierarchy of needs, which is security but you establish none of the beauty, the freedom, the happiness that arise from the power to determine your own future.
Strip out love and choice from physical relationships and you get pornography and much of the movie reflects back the very basic pleasure that it all comes down to when there’s nothing left.
After centuries of physical oppression and years to come of financial constraints and restrictions, there are waves of dissent that are becoming even more prevalent than usual in Greece. The Greek flag is made of a white cross on a blue background alongside five blue stripes and four white ones. The stripes represent the nine syllables that make up the phrase ‘freedom or death’ (e-leu-the-ri-a i tha-na-tos) and it’s this constant interplay between the two extremes in which Greece shows where its focus lies. Change has to come, and the more restrictive the regime, the more brutal the attempt to escape whether that be physical, financial or emotional. Watch the movie until the end. Then shake yourself, walk out of the cinema and see how tightly you hold on to your loved ones.
http://www.ephemeraldigest.co.uk/2010/04/dogtooth-a-reflection-2/
Dogtooth is screening at the Watershed in Bristol until May 6.
Saturday, February 26, 2011
SUN DAY (Ημέρα του Ήλιου)στη Μελβούρνη.Στη Βασιλικη αγορά..
 |
| Aυτο που δεν μου άρεσε ειναι η αυτόματη πληρωμή στο πάρκινγκ.Περιμένεις στη σειρά να πας στο μηχάνημα ,να σου πει τί χρωστας και να προπληρωσεις το πάρκινγκ .Η λεγόμενη μεταανθρωπινη εποχη.. Θελουν μόνο τα χρήματά μας οι ιδιωτες και δεν θελουν κανένα εργάτη.. Απαράδεκτοι..Η ουρα εδω ειναι καμμια 20ριά άτομα αλλα σε ωρα αιχμης αυξάνεται δραματικά... |
Οι Αγγλόφωνοι κράτησαν για την πρωτη μέρα της Εβδομάδας το ίδιο όνομα που ειχαν και οι ΕΛΛΗΝΕΣ,γιαυτό τους πάω έξτρα...Δεν λέω ότι τα απομεινάρια των Ελληνων έκαναν έξτρα καυγά για να ονομάσουν την ημέρα αυτη Κυριακή(ημέρα δηλαδη του Κυρίου)απλα φαντάζομαι τι ξύλο και τι φαλοκτομές έπεσαν για να επικρατήσει αυτό..Μα θα μου πείτε ,οι πρόγονοί μας υποχρεωθηκαν να ξεχάσουν 6000 θεούς και το όνομα της Κυριακής μας πειράζει!;Μας πειράζει και πιο πολύ όταν ακούω πολλούς να δινουν άφεση αμαρτιων στους σφαγεις του Ελληνισμού και να επιμένουν ότι ειναι ευτυχείς που "οι άγιοι Τάφοι του Ισραήλ...σκέπασαν την Ελλάδα..Οκ αρκετα με τους αντίχριστους!!!ενω στη φωτογραφία βλέπετε ψάρια και σίγουρα δεν ειναι αυτα που ευλόγησε ο κύριος και έφαγαν 5000 κόσμου..Τα ψάρια αυτα είναι απο τη "Βασιλική μελβουρνιώτικη αγορα"που τη βρηκα ανοιχτη σήμερα και γέμισα το ψυγείο με θαλασσινά.. Βασιλικη η...Λαικη αγορά της Μελβούρνης αλλα οι ιχθυοπώλεις απο τη...Λημνο και την Κριθιά Θεσσαλονίκης ..
Να σας συστήσω το Γιωργη το φίλο μου απο την Κοντιά της Λήμνου που πριν 20 και 30 χρόνια απ αυτον αγόραζα ψάρια..12.50 λεει η τιμη της υπέροχης συναγρίδας ,κάπου 9 Ευρώ δηλαδη,ενω τα στρειδια ειχαν γυρω στα 8 Ευρω η Ντουζίνα και μυριζαν θάλασσα..
Τα σκάλοπς (χτένια) που ο Γιωργης μολις τυλιξε 1 κιλό ειναι αρκετα μεγάλα κι η τιμή τους 19 δολλάρια το κιλό(15 ευρω πε΄ριπου)..Μεχρι να ρωτησει ο Γιωργης ,συνεταιρος του κουμπάρου μου του Τρυφωνα και του Μπαλαμπανίδη παλιότερα πως πάει η Ελλάδα καινα συγκρίνει ότι εδω τα λεφτά στην Αυστραλία τα εχει το κράτος,οι σακκουλες γέμισαν..
¨οταν έρθετε Μελβούρνη μην ξεχάσετε να επισκεφθειτε την Αγορά της Βασίλισσας Βικτωρια!!! (QUeen Victoria Market..)
Friday, February 25, 2011
MEΛΒΟΥΡΝΗ¨ΜΙΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΟΥΣ ΛΕΚΚΑΚΗΔΕΣ
Στη Μελβούρνη ,υπάρχουν άνθρωποι με πολλα λεφτα κιι αρκετοί με παρα πολυ χρυσάφι..Προσωπικά δεν μετράω ποτέ τους ανθρωπους με το χρήμα γιατι τo DNA μου το χρήμα το αγνοεί...Στο σπίτι του Παναγιωτη και της Λίνας Λεκκακη που πηγαμε αποψε(25-2-11) η βραδυα που μας πρόσφεραν δεν μετριεται οτε με καράτια ούτε με...λίτρα..Όλα του κήπου τα καλα τα είχαμε μπροστά μας,και επιπλέον το μπαρμπεκιου και τις πίττες της Λίνας θα τις θυμάμαι για καιρό..Και πανω απ όλα τα αστεια της κόρης τους Γεωργίας και του Γαμπρού τους Παναγιωτη Ρούπα άξιζαν πραγματι πολλα.. και άρεσαν και στα παιδιά τους Γιάννη και Ελίνα!!!Να ειστε παντα καλα φίλοι μου..
 |
| Γεωργία,Λίνα,Παναγιωτης,Μερσίνα,Δημήτρης,Παναγιωτης |
Η γιαγιά Λινα με την εγγονη της Ελίνα Ρουπα,μπαλλαρίνα,,συζητουν για όλα μεχρι και για συνταγες της μπουγάτσας που πραγματικά ήταν αμπιστεύομπουλ νόστιμη..Θα βαλω τη συνταγη όπως την ηχογράφησα και όσες καταλάβατε καταλάβατε..Παντως η μπουγατσα που φάγαμε ήταν η νοστιμότερη στον κόσμα..
 |
| Να και οι κοτούλες..Τα αυγά τους πεντανόστιμα.. |
Ο Πητερ με τη Μερσίνα μίλησαν για πολλα μιας και τους συνδέει μακροχρόνια φιλία...
Ο κήπος του Παναγιωτη Λεκκακη.ειναι κατα πολυ ανωτερος απο τους κήπους στο χωριότο,τα Βρέσθενα Λακωνίας!!!
Ο Παναγιωτης Ρούπας ,λογιστης και τελευταια κτασκευαστης οικοδομων με την κόρη του Ελίνα,11 ετων που της αρεσει πολυ το μπαλλετο .Θυμηθειτε το όνομά της όταν μετα απο λίγα χρόνια το ακούσετε....
ΛINA Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΠΙΟ ΝΟΣΤΙΜΗΣ ΜΠΟΥΓΑΤΣΑΣ¨(Βιντεο)
Και η πιο νόστιμη μπουγατσα βρισκεται στη συνταγή της Λίνας που μας τη δινει σ αυτο το βίντεο..Αν και ειναι πολυ βιαστική η μαγνητοσκόπηση, αν καταλάβετε πως η Λινα έκανε τι μπουγάτσα ,θα ειστε οι πιο ευτυχεις δημιουργοί και όλοι θα σας λένε εύγε..Δωστε λιγη προσοχη και πάμε...
Thursday, February 24, 2011
KAΦΕΝΕΙΟΝ... ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ..
Η νέα
ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ ..ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ. .
Βασιλειου Παπαγεωργίου
Υπάρχει ακόμα η ταμπέλα.
Αν ποτε βρεθειτε στα Τρίκαλα και σας φερει ο δρόμος προς τη Χαιδεμένη εκεί στο κέντρο του χωριού θα δείτε ένα χαμηλό κτίσμα,έτοιμο να πέσει,που με το ζόρι κρατάει τα μουχλιασμένα απ το χρόνο κεραμίδια..
ΣΤΟ ετοιμόρροπο τσίγκινο μικρό υπόστεγο,στηριγμένο σε δυο σαρακοφαγωμένα ξύλα καρφωμένα στον τοίχο,λίγο πιο κάτω απο τους παραστάτες της ταλαιπωρημένης πόρτας θα δείτε την πινακίδα κομψοτέχνημα ,δημιούργημα του γνωστου καλλιτέχνη των Τρικάλων Αποστόλη Κουρσοβίτη,ή ΚΟΥΡΣΟ-όπως ο ίδιος υπογράφει τα περισσότερα έργα του.
Για την πινακίδα ο Απόστολος λέει πως όνομα και σχέδιο το εμπνεύστηκε εκεινη την ώρα όταν ο μπακάλης και μπάρμπας του δεν έφερε αντίρρηση να βάλουν και μια ταμπέλα στο..μαγαζί...
Το αδιέξοδο προέκυψε γιατί μετα απο εκεινο το σημειο του μαγαζιου,που σχηματίζει τρίστρατο δεν έχει διέξοδο. Ο δρόμος οδηγει μέχρι το σχολείο και μετά ο χωματόδρομος και στρωμένος με αμμοχάλικο οδηγεί στα λοφάκια που μετατράπηκαν σε δάση τα τελευταια 40 χρόνια και στο εξωκκλήσι του Αη Θανάση που πριν κτισθεί ο ¨αγιος Οικουμένιος" (αποκλειστικός άγιος του χωριού,γιατί εκεί αγίασε*..) ήταν η κυρια εκκλησία ,παρότι απέχει γυρω στα 1500 μέτρα μακριά...
-Κάποτε περπατουσαν οι άνθρωποι,αλλα τωρα ακόμα και τους πεθαμένους τους πάνε ειτε με τρακτερ,είτε σε κανένα Ντάτσουν με καρρώτσα και μόνο τα τελευταία χρόνια ,σχεδόν στο χάραμα του νέου αιώνα ,ένας κοντοχωριανός απο το Ρίζωμα,ή σκλάταινα άνοιξε γραφειο Κηδειων, και παρότι είχαμε και τοχωριανό μας Βαγγέλη Τσιρωνά με παρόμοιο γραφειο,πηρε σύνταξη και" σχεδόν όλους τους πεθαμένους τους θάβει τωρα ο Σκλατνιώτς"!!!
-Φαίνεται να κάνει καλη δλεια και αυτός τσπαιρνει όλες τσκηδείες ,έλεγε η Αγλαίτσα η μπακάλαινα πρίν φύγει κι αυτη στις 7 Γενάρη 2007,για να πάει να ...συναντήσει τον άνδρα της που είχε φύγει νωρίτερα 7 σχεδόν χρόνια και απο τότε δεν ξανάνοιξε το μαγαζί.. Κρατούσε μόνο τις μποτίλιες με το πετρογκάζ για το χωριό και με τα κέρδη της έρχονταν "Τζιάμπα"η δικιά της...
Αυτό το μικρομάγαζο κρύβει ολόκληρη την ιστορία αυτου του μκρού χωριού..
Τωρα, θα μου πείτε, τι ιστορία μπορει να έχει ένα χωριό με 78 κατοίκους (στην τελευταία απογραφή)αλλα αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο..
-Το χωριό μας πουλήθηκε απο τον τσιφλικά,τον Τουλπίτσα, στ Αρδάνι ,επι τουρκοκρατίας ,΄'ελεγε ο Μπαρμπαχρήστος ο Τσιρωνάς ή προεδ(ι)ράκος,όπως τον έλεγαν οι άλλοι χωριανοί μιας και καποτε είχε κάνει πρόεδρος σε μια ομάδα εργατών,όταν κατασκευάζονταν προπολεμικά με άσφαλτο ο δρόμος Τρίκαλα-Καλαμπάκας..
"Και πουλήθηκε μαζι με τα γελάδια,τα πρόβατα τις κότες και τους ανθρωπους..
Λέγαμε να μείνουν οι άνθρωποι εδω αλλα δεν μας άφησαν... Τι εγινε και ξαναγύρισαν δεν θυμάμαι..."
ΤΟΥΛΠΙΤΣΑ - ΧΑΙΔΕΜΕΝΗ
Το χωριό το λέγανε Τουλπίτσα,απο τον Τσιφλικά Τουλπίτσα,που κάποτε το ώριζε ολόκληρο...
Αργότερα με τον εξελληνισμό των ονομάτων ονομάσθηκε Χαιδεμένη..
Πως και γιατί άγνωστο.Μόνο ο δάσκαλος ο Γιωργος Ψάλλας,απο το Κούρσιαβο ,σημερινό Ελληνόκαστρο που πέρασε απο εκει στη δεκαετία του 50,και άφησε πολλα μαυρισμένα χέρια απο το ξύλο με τη βέργα που έριχνε με πάθος στα χεράκια των φτωχών παιδιών,έδωσε μια αυθαιρετη ερμηνεία αλλα μάλλον δεν έχει καμμια σχεση με την πραγματικότητα..
-Πρωτα ,λεει τη λέγανε τλουπίτσα (τουλπίτσα ειναι το σωστό)και επειδή την τλουπα τη χαιδευουν για να γνέσουν το μαλλί,την ονόμασαν ...Χαιδεμένη..."
-Καλός ο Ψάλλας ,τα είχε όλα τα κούτσκα προσοχή" ,έλεγαν και λένε ακόμα οι παλιοί,γιατί " δε χάριζε κανέναν με τη βέργα..."
Μόνο ο Ψάλλας και ο Κομιτατζίδης άφησαν όνομα σαν καλοι δάσκαλοι στο χωριο,ακριβως επειδή έδερναν αλύπητα, αλλα το πιο πολύ ξύλο το έριχνε ο Κομιτατζίδης που πρεπει να ηταν εκει στη δεκαετια του 40..
Όλοι οι παλιοι είχαν να λένε για την περιπέτεια της Σμαράιδως,και τα διαρκως μαυρισμένα χερια απο τη βεργα του δασκάλου.
-Μια μερα τη χτύπησε δυο φορες το πρωί και πριν μας απολύσει έκανε ένα λάθος,λέει η θειά η Τσιβούλα και τη φώναξε πάλι επάνω ο Κομιτατζίδης ζητώντας να απλώσει ξανά τις παλάμες για να τη βαρέσει..
Το καψοκόρτσο,τα σήκωσε,αλλα μόλις η βεργα υψώθηκε και ήταν έτοιμη να λαβωσει το χέρι της έβγαλε μια φωνή
"ώλαλά...χέσκα.."και πετάχτηκε αστραπή έξω απο την πόρτα..."γλυτώνοντας το ξύλο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΨΑΛΛΑΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ...
Ο Ψάλλας πρέπει να το πούμε ότι εκτός που αρέσκονταν να τις ...βρεχει με τη βέργα,ήταν καλος σαν δάσκαλος και απλοποιούσε τα μαθήματα ώστε να καταλαβαίνουν τα ...γλωσσικά πάμφτωχα παιδιά τι τους έλεγε..
Την Αλφαβήτα, μας τη δίδασκε σαν παραμύθι...
"Μια φορά λέει ,24 παιδάκια που τα έλεγαν ,Α,Β.Γ Δ,Ε και λοιπά ,πηγαν με το δάσκαλό τους εκδρόμή και γρηγορα το έρριξαν στο παιχνίδι... Τα 17 παιδιά ήταν ήσυχα δεν έκαναν φασαρία όταν έπαιζαν και τα ονόμασαν ΣΥΜΦΩΝΑ...
Τα εφτά όμως ήταν άτακτα,δεν έβαζαν γλωσσα μέσα,φώναζαν πολύ και τα ονόμασαν ΦΩΝΗΕΝΤΑ!!!
Ο Γιώργος Ψάλλας του Θωμά,όπως συνήθιζε να λέει όταν τον ρωτούσαν ποιό ειναι το όνομά του, τα είχε με τη Βασίλω,την κόρη της Ευτυχίας ,μιάς άγιας γυναίκας που απο τότε που οι αντάρτες πηραν τον άντρα της το Στέφο και κανενας δεν έμαθε ποτέ τι απέγινε φορούσε μόνο μαυρα και ποτε δεν την είδαν να φορέσει άλλο χρώμα..
Η Βασίλω,αρκετά ήσυχο και καλό παιδί,(όπως και η μεγαλύτερη αδερφή της η Τούλα), που εφυγε πριν πολλα χρόνια για τη Γερμανία και παντρευτηκε με ένα καλο παιδί απο τη Φλωρινα και κάπου κάπου ερχονται και στο χωριό... δεν φαίνονταν να τα πάει και τόσο καλά με το δάσκαλο ,όπως δεν τα πήγαινε καθολου καλα μαζί του και ο Γιάννος ο Παπαναστασίου που όλο στην ίδια τάξη έμενε...
Το σλόγκαν του Γιωργου Ψάλλα ήταν να μας τρομοκρατει κάθε πρωί και να μας λέει "Θα φάει η μυιγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι..σήμερα", εννοωντας ότι θα πεσει πολυ ξυλο για τους αδιαβαστους..
-Μια μερα σήκωσε τη Βασίλω να πει μάθημα για τον αετο..!!
-Ο αετός,πεταει πολυ ψηλά,βλέπει τη χελωνα, και κατεβαίνει, την αρπάζει με τα νυχια του και ξανασηκωνεται.. Οταν ανεβεί πολυ, βλεπει που εχει πέτρες και την αφηνει να πεσει με δυναμη πάνω σ αυτες και στη συνέχεια κατεβαινει και την τρωει με την.. ησυχία του"!!!είπε πολυ σωστά το κοριτσάκι ..Αλλά ο δάσκαλος αντέδρασε:
- Μπαααα...ποια ειναι αυτη η ησυχία;θελει και παρεα;
Τα χασαμε όλοι αλλα ευτυχως δεν την έδειρε αυτη τη φορά...
Ικανοποιήθηκε με την εξυπνάδα του...γέλασε φιλάρεσκα και μας έβγαλε διάλειμα...
ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ...
Κατά τα λεγόμενα της Αγλαίτσας της μπακάλαινας ,το μαγαζί έγινε πρωτα 15 μέτρα πιο δεξιά,στο αριστερό μέρος του αχυρώνα που υπηρχε πιο πίσω απο τις σκαμνιές(μουριές)..ενώ στα δεξιά υπηρχαν κάτι φοβερές κληματαριές που τη νοστιμάδα των σταφυλιών δεν μπόρεσα να τα ξαναβρω όσο κι αν ψάχνω..
Ήταν ένα κτίσμα με πληθιά,(τούβλα φτειαγμένα απο πηλό και άχυρο)και το χειμώνα ανάβρυζε νερό που το άδειαζαν με κατσαρόλες και άνοιγαν χαντάκια γυρω γύρω για να μη μπαινουν μέσα τα νερά και δεν μπορουσαν να καθήσουν οι χωριανοί..
Εκεί μπηκαν κάποια ράφια απο τον νεοαπολυθέντα απο το στρατό Βασίλη το 1949, που τι άλλο θα είχαν κάτι καραμέλλες "ζαχαρίσιες"(ρόζ) και πράσινες,στραγάλια,σταφίδες,κατι μπουκάλες με ούζο και τσίπουρο..
Εμένα 3 χρονων και κάτι,τότε με μάγευαν οι ρόζ οι καραμμέλλες ακόμα κι όταν απ τη υγρασία αλλοιώνονταν και μόλις τις βάζαμε στο στόμα μας έλυωναν..
Εκεί που ειναι σήμερα (φωτογραφία)κτίστηκε το 1951 με 1952 με πέτρες απο τα νταμάρια της Μαγούλας και μαστόρους, τον Βασίλη το μπακάλη,το Θωμά Μήτσιο,που ήρθε γαμπρός απο τη Σωτήρα και καταπιάνονταν με το κτίσιμο,τον Μπαρμπαλέκο Παπαναστασίου ,κι αν δεν κάνω λάθος,απο το Θανάση τον Τσιρωνά,(μπράτιμο)το Χρήστο Τσιρωνά και το Χρήστο Μπαρούτα.. Ήταν αρκετά στραβοκαμωμένο όμως και μερικά χρόνια αργότερα οι ίδιοι τεχνίτες με έξτρα βοήθεια απο το Γιάννη Κουρσοβίτη καλυτέρευσαν λίγο την εξωτερική του εμφάνιση και παραμένει έτσι μέχρι σήμερα..
Το 51,ήρθε η φαγάνα στο χωριό για να ανοίξει το ποτάμι που ήταν αρκετά στενό και συχνά πλημμύριζε και έφταναν τα νερά μεχρι στο μαγαζί σχεδόν..
-Οι φαγαναρέοι,λέι η Αγλαίτσα,είπαν το Βασίλη πως το ποτάμι έχει πολύ δουλεια κι ήταν ευκαιρία να φκιάξει λίγο καλύτερο το μαγαζί για να μπορούν κι αυτοί να κάθονται εκει τα βράδυα να τρωνε και να πίνουν και θα τον βοηθούσαν αρκετά"..
Έτσι κι έγινε.
Την ημέρα όλο το χωριό πήγαινε κοντά στη φαγάνα και περίμενε να βγάλει ο μεγάλος κουβάς της ψάρια και χέλια- και μαζεύανε αρκετά-και το βράδυ χωριανοί και ..φαγαναραίοι,συγκεντρώνονταν στο μαγαζί ,τηγάνιζαν τα ψάρια που μάζευαν και στήναν ένα καταπληκτικό γλέντι..
Ο Βασίλης ο μπακάλης ήταν αυτοδίδακτος,καλλιτέχνης και τα κατάφερνε καλά στο πρωτο όργανο τη φλογέρα,το βιολί και το κλαρίνο..
Ορεξάτος και χαρούμενος ήμουν κι εγω στα τέσσερά μου χρόνια που για μερικα λουκούμια και καραμέλεςπου κερνούσαν οι φαγαναραίοι, ανέβαινα
στο τραπέζι και χόρευα τον "καραπατάκι "ή την καραγκόυνα που έπαιζε με το βιολί ή το κλαρίνο ο πατέρας μου..και όλοι βαρούσαν παλαμάκια..
Πρέπει να είχαμε πολύ φτωχεια τότε στο χωριό γιατί θυμάμαι όλα τα πιτσιρίκια, αλλα και τα μεγαλυτερα παιδιά το καλοκαίρι και την Άνοιξη και το φθινόπωρο κυκλοφορούσαμε ξυπόλητοι και δεν νοιαζόμασταν για τίποτα εκτός απο τα "ζτριβόλια" (τριβόλια)γιατί τα αγκάθια τους, αν τα πατουσαμε δημιουργούσαν αρκετό πόνο και πληγές..Μόνο το
χειμώνα φορούσαμε (και όχι όλοι) καλτσούκια,λαστιχένια παπούτσια απο καουτσούκ και συχνά τσακωνόμασταν για το αν είναι καλυτερα τα "Καμπάνα "ή τα "Ελβιέλα"ανάλογα με το ποιά μάρκα κατάφερναν να μας αγοράσουν οι γονείς μας...
Πολλοί απο τους μεγάλους αν δεν είχαν "καλτσούκια¨" ειχαν γουρουνοτσάρουχα-παπουτσια(;)που έφτειαχναν μόνοι τους απο το δέρμα του γουρουνιού που όλοι έσφαζαν τα Χριστούγεννα...αλλα το πιο συνιθισμενο ήταν και οι παπούδες να ειναι ξυπόλητοι!!! με βρακιά μακρυά και φανέλες μάλλινες για ..."δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη το χειμώνα"!!
Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΕΥΓΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Ο πατέρας μου έφυγε για τον πόλεμο (διάβαζε εμφύλιο) σχεδόν 40 μέρες μετά τη γέννησή μου (15 Αυγούστου 1946)κι αφού είχε περάσει κανένας μήνας απο την ημερομηνία που του ζητουσαν να παρουσιαστεί σε μονάδα..
-Πού να πάω, έλεγε έχω ασαράντιστο παιδί και το άλλο μου παιδί τωρα μπαίνει στα 4!!!
Και κάθονταν πιστευοντας πως υπάρχουν και καλοί άνθρωποι και θα τον καταλάβαιναν όταν τους εξηγούσε τα βάσσανα..
-Και κει που σχεδον κόντευα να συνηθίσω στην ιδέα ότι έπρεπε να μεινω κοντα στη λεχωνα γυναικα μου και στα παιδιά μου κι ότι η πατρίδα δεν με ειχε τόσο ανάγκη,ήρθε παραμονή 15 Αύγουστου ο ανδρας της μεγάλης μου αδερφής της Χρυσούλας ,ο Κωτσιος Αναγνωστόπουλος απο το Κατήδι(περδικοράχη),αγροφύλακας και μου λέει τί γυροφέρνεις ακόμα κουνιαδάκι ...γιατί δεν πας να παρουσιαστείς; δεν ειναι αστεία αυτά ..Πόλεμο έχουμε κι αν δεν πας μπορει να σε δικάσουν για λιποτάκτη και να σε εκτελέσουν...!!!
Φοβήθηκα...θυμήθηκα πως πριν κάμποσο καιρό δεν ειχα παει σε μια άσκηση με τα αετόπουλα και τα όργανα του ΕΑΜ στο χωριό έβγαλαν απόφαση μέσα σε μια νύχτα να με εκτελέσουν και ευτυχως επενέβη ο πατερας μου που ήταν του Σχολαρχείου κι ειχε παει δυο φορες Αμερική και γυρισε για να βοηθησει την Ελλάδα στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο,κάνοντας ..έφεση ,λεξη που δε γνωριζαν οι...δικαστεςτου χωριού μας και ζητησε να γίνει η δίκη στα Τρίκαλα..
>> Όταν τελικά πήγαμε στα Τρίκαλα με ρωτησαν στελέχη μορφωμένα, οι δικαστές ,γιατί δεν πήγα στις ασκήσεις ... τους είπα την αλήθεια και με κατάλαβαν..
-Πού να πάω καλοί μου άνθρωποι; Εγω όλη τη μέρα όργωνα και κατα το σούρωπο έσπειρα και το στιάρι και περίμενα να ξημερωσει για να πάω χαραή (χαραυγή) να το σβαρνίσω... Και ήρθαν το βράδυ και μου είπαν να παω για άσκηση με τα αετόπουλα..
-Και γιατί δεν πήγες στην άσκηση,ρώτησε ο δικαστής και μετά να γυρίσεις να σβαρνίσεις;
-Γιατί και το ξημερωμα που πηγα τα πουλιά πηραν είδηση το "στιάρι"κι άρχισαν να μαζεύονται.. Μιά ωρα να αργουσα ακόμα δεν θα έβρισκα τίποτα..Αν δε σβαρνίσεις να σκεπαστεί το σιτάρι τα πουλιά δεν αφήνουν τίποτα .....
-Γιαυτό δεν πηγες στην άσκηση;
-Εμ γιατί άλλο λες εσύ;
-Δεν ήταν πολιτικοί οι λόγοι;
-Δεν ξέρω τι με λέτε...αλλα σας το ξαναλέω ..: Στιαρι σπαρμένο και ασβαρνιστο θα στο φάνε τα τσιονια.."
-Δαγκώθηκαν οι δικαστές και αφού κοιτάχτηκαν για λίγο μεταξύ τους,μου είπε ο ...μεγάλος :
Μπράβο παιδί μου ..καλά έκανες... συγχαριτήρια ...και σε ζητουμε συγνωμην που σε ταλαιπωρήσαμε.ειπε ο λαικός δικαστής και γυρνωντας στους κατήγορους τους είπε να σταματησουν αμέσως να δικάζουν και να πάνε κοντάστο λαό και τα προβληματά του γιατι "αλλοιως τα χάνουμε όλα.."
Αυτά σκέπτονταν ο Βασίλης και ........
-Τσπαναίας ,το 15 Αυγουστο που σαράντ(ι)σα ,λέει η Αγλαίτσα,έσφαξα ένα κόκκοτα για να τον κάνω με ρύζι..Πριν γίνει όμως το φαί, έρχεται η πατέρας και μη λέει...φευγω.
Ειχε μαζί του το κλαρίνο,κι ένα κοστούμι σκούτινα ρούχα.. Έβγαλε το σακκάκι΄ξήλωσε το αστάρι απο μέσα ,και με λεει παρτο να φτειάξεις ρουχα στα παιδιά..Εγω φευγω και θα σε στείλω λεφτά απο το στρατό...
Το έβαλα στα κλάμματα ..Τι θα έκανα με σενα σαράντα μερες στην κούνια και τέσσερα χρόνια η Νικους;
Ούτε έφαγε ...ούτε κοιταξε να με δει για να μη κλάψει..έφυγε για τον πόλεμο..."!!!!!
Συνεχίζεται
 |
| Το καφενειο με τη μπακάλαινα μπροστα. |
 |
| Δεκαετία του 1960.Ο μπακάλης που ήταν και οκουρέας του χωριου κουρεύει έναν πιτσιρικά ενω δίπλα του στην καρέκλα κάθεται ο Τάκης Παπαναστασίου που πέθανε πολύ νέος ,όρθιος ειναι ο Πέτρος Τσιρωνάς,και δεξιά απο την πόρτα καθήμενος είναι ο αείμνηστος Θωμα΄ς Μήτσιος και όρθιος στη γωνία της φωτογραφίας ο Τάκης Μπουρσιάνης που διατηρεί σούπερ μαργετ στη Λεπτοκα΄ριά.. |
Η νέα
σειρα με αληθινες
αληθινες
αληθινες
ιστορίες
του
----------------- Δημητρη Β.Παπαγεωργίου ------------------
----------------- Δημητρη Β.Παπαγεωργίου ------------------
ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ ..ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ. .
Βασιλειου Παπαγεωργίου
Υπάρχει ακόμα η ταμπέλα.
Αν ποτε βρεθειτε στα Τρίκαλα και σας φερει ο δρόμος προς τη Χαιδεμένη εκεί στο κέντρο του χωριού θα δείτε ένα χαμηλό κτίσμα,έτοιμο να πέσει,που με το ζόρι κρατάει τα μουχλιασμένα απ το χρόνο κεραμίδια..
ΣΤΟ ετοιμόρροπο τσίγκινο μικρό υπόστεγο,στηριγμένο σε δυο σαρακοφαγωμένα ξύλα καρφωμένα στον τοίχο,λίγο πιο κάτω απο τους παραστάτες της ταλαιπωρημένης πόρτας θα δείτε την πινακίδα κομψοτέχνημα ,δημιούργημα του γνωστου καλλιτέχνη των Τρικάλων Αποστόλη Κουρσοβίτη,ή ΚΟΥΡΣΟ-όπως ο ίδιος υπογράφει τα περισσότερα έργα του.
Για την πινακίδα ο Απόστολος λέει πως όνομα και σχέδιο το εμπνεύστηκε εκεινη την ώρα όταν ο μπακάλης και μπάρμπας του δεν έφερε αντίρρηση να βάλουν και μια ταμπέλα στο..μαγαζί...
Το αδιέξοδο προέκυψε γιατί μετα απο εκεινο το σημειο του μαγαζιου,που σχηματίζει τρίστρατο δεν έχει διέξοδο. Ο δρόμος οδηγει μέχρι το σχολείο και μετά ο χωματόδρομος και στρωμένος με αμμοχάλικο οδηγεί στα λοφάκια που μετατράπηκαν σε δάση τα τελευταια 40 χρόνια και στο εξωκκλήσι του Αη Θανάση που πριν κτισθεί ο ¨αγιος Οικουμένιος" (αποκλειστικός άγιος του χωριού,γιατί εκεί αγίασε*..) ήταν η κυρια εκκλησία ,παρότι απέχει γυρω στα 1500 μέτρα μακριά...
-Κάποτε περπατουσαν οι άνθρωποι,αλλα τωρα ακόμα και τους πεθαμένους τους πάνε ειτε με τρακτερ,είτε σε κανένα Ντάτσουν με καρρώτσα και μόνο τα τελευταία χρόνια ,σχεδόν στο χάραμα του νέου αιώνα ,ένας κοντοχωριανός απο το Ρίζωμα,ή σκλάταινα άνοιξε γραφειο Κηδειων, και παρότι είχαμε και τοχωριανό μας Βαγγέλη Τσιρωνά με παρόμοιο γραφειο,πηρε σύνταξη και" σχεδόν όλους τους πεθαμένους τους θάβει τωρα ο Σκλατνιώτς"!!!
-Φαίνεται να κάνει καλη δλεια και αυτός τσπαιρνει όλες τσκηδείες ,έλεγε η Αγλαίτσα η μπακάλαινα πρίν φύγει κι αυτη στις 7 Γενάρη 2007,για να πάει να ...συναντήσει τον άνδρα της που είχε φύγει νωρίτερα 7 σχεδόν χρόνια και απο τότε δεν ξανάνοιξε το μαγαζί.. Κρατούσε μόνο τις μποτίλιες με το πετρογκάζ για το χωριό και με τα κέρδη της έρχονταν "Τζιάμπα"η δικιά της...
Αυτό το μικρομάγαζο κρύβει ολόκληρη την ιστορία αυτου του μκρού χωριού..
Τωρα, θα μου πείτε, τι ιστορία μπορει να έχει ένα χωριό με 78 κατοίκους (στην τελευταία απογραφή)αλλα αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο..
-Το χωριό μας πουλήθηκε απο τον τσιφλικά,τον Τουλπίτσα, στ Αρδάνι ,επι τουρκοκρατίας ,΄'ελεγε ο Μπαρμπαχρήστος ο Τσιρωνάς ή προεδ(ι)ράκος,όπως τον έλεγαν οι άλλοι χωριανοί μιας και καποτε είχε κάνει πρόεδρος σε μια ομάδα εργατών,όταν κατασκευάζονταν προπολεμικά με άσφαλτο ο δρόμος Τρίκαλα-Καλαμπάκας..
"Και πουλήθηκε μαζι με τα γελάδια,τα πρόβατα τις κότες και τους ανθρωπους..
Λέγαμε να μείνουν οι άνθρωποι εδω αλλα δεν μας άφησαν... Τι εγινε και ξαναγύρισαν δεν θυμάμαι..."
ΤΟΥΛΠΙΤΣΑ - ΧΑΙΔΕΜΕΝΗ
Το χωριό το λέγανε Τουλπίτσα,απο τον Τσιφλικά Τουλπίτσα,που κάποτε το ώριζε ολόκληρο...
Αργότερα με τον εξελληνισμό των ονομάτων ονομάσθηκε Χαιδεμένη..
Πως και γιατί άγνωστο.Μόνο ο δάσκαλος ο Γιωργος Ψάλλας,απο το Κούρσιαβο ,σημερινό Ελληνόκαστρο που πέρασε απο εκει στη δεκαετία του 50,και άφησε πολλα μαυρισμένα χέρια απο το ξύλο με τη βέργα που έριχνε με πάθος στα χεράκια των φτωχών παιδιών,έδωσε μια αυθαιρετη ερμηνεία αλλα μάλλον δεν έχει καμμια σχεση με την πραγματικότητα..
-Πρωτα ,λεει τη λέγανε τλουπίτσα (τουλπίτσα ειναι το σωστό)και επειδή την τλουπα τη χαιδευουν για να γνέσουν το μαλλί,την ονόμασαν ...Χαιδεμένη..."
-Καλός ο Ψάλλας ,τα είχε όλα τα κούτσκα προσοχή" ,έλεγαν και λένε ακόμα οι παλιοί,γιατί " δε χάριζε κανέναν με τη βέργα..."
Μόνο ο Ψάλλας και ο Κομιτατζίδης άφησαν όνομα σαν καλοι δάσκαλοι στο χωριο,ακριβως επειδή έδερναν αλύπητα, αλλα το πιο πολύ ξύλο το έριχνε ο Κομιτατζίδης που πρεπει να ηταν εκει στη δεκαετια του 40..
Όλοι οι παλιοι είχαν να λένε για την περιπέτεια της Σμαράιδως,και τα διαρκως μαυρισμένα χερια απο τη βεργα του δασκάλου.
-Μια μερα τη χτύπησε δυο φορες το πρωί και πριν μας απολύσει έκανε ένα λάθος,λέει η θειά η Τσιβούλα και τη φώναξε πάλι επάνω ο Κομιτατζίδης ζητώντας να απλώσει ξανά τις παλάμες για να τη βαρέσει..
Το καψοκόρτσο,τα σήκωσε,αλλα μόλις η βεργα υψώθηκε και ήταν έτοιμη να λαβωσει το χέρι της έβγαλε μια φωνή
"ώλαλά...χέσκα.."και πετάχτηκε αστραπή έξω απο την πόρτα..."γλυτώνοντας το ξύλο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΨΑΛΛΑΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ...
Ο Ψάλλας πρέπει να το πούμε ότι εκτός που αρέσκονταν να τις ...βρεχει με τη βέργα,ήταν καλος σαν δάσκαλος και απλοποιούσε τα μαθήματα ώστε να καταλαβαίνουν τα ...γλωσσικά πάμφτωχα παιδιά τι τους έλεγε..
 |
| Το δάσος του Αη Θανάσηπου εκει ανάμεσα στα δέντρα βρίσκεται η εκκλησία.. |
"Μια φορά λέει ,24 παιδάκια που τα έλεγαν ,Α,Β.Γ Δ,Ε και λοιπά ,πηγαν με το δάσκαλό τους εκδρόμή και γρηγορα το έρριξαν στο παιχνίδι... Τα 17 παιδιά ήταν ήσυχα δεν έκαναν φασαρία όταν έπαιζαν και τα ονόμασαν ΣΥΜΦΩΝΑ...
Τα εφτά όμως ήταν άτακτα,δεν έβαζαν γλωσσα μέσα,φώναζαν πολύ και τα ονόμασαν ΦΩΝΗΕΝΤΑ!!!
Ο Γιώργος Ψάλλας του Θωμά,όπως συνήθιζε να λέει όταν τον ρωτούσαν ποιό ειναι το όνομά του, τα είχε με τη Βασίλω,την κόρη της Ευτυχίας ,μιάς άγιας γυναίκας που απο τότε που οι αντάρτες πηραν τον άντρα της το Στέφο και κανενας δεν έμαθε ποτέ τι απέγινε φορούσε μόνο μαυρα και ποτε δεν την είδαν να φορέσει άλλο χρώμα..
Η Βασίλω,αρκετά ήσυχο και καλό παιδί,(όπως και η μεγαλύτερη αδερφή της η Τούλα), που εφυγε πριν πολλα χρόνια για τη Γερμανία και παντρευτηκε με ένα καλο παιδί απο τη Φλωρινα και κάπου κάπου ερχονται και στο χωριό... δεν φαίνονταν να τα πάει και τόσο καλά με το δάσκαλο ,όπως δεν τα πήγαινε καθολου καλα μαζί του και ο Γιάννος ο Παπαναστασίου που όλο στην ίδια τάξη έμενε...
Το σλόγκαν του Γιωργου Ψάλλα ήταν να μας τρομοκρατει κάθε πρωί και να μας λέει "Θα φάει η μυιγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι..σήμερα", εννοωντας ότι θα πεσει πολυ ξυλο για τους αδιαβαστους..
-Μια μερα σήκωσε τη Βασίλω να πει μάθημα για τον αετο..!!
-Ο αετός,πεταει πολυ ψηλά,βλέπει τη χελωνα, και κατεβαίνει, την αρπάζει με τα νυχια του και ξανασηκωνεται.. Οταν ανεβεί πολυ, βλεπει που εχει πέτρες και την αφηνει να πεσει με δυναμη πάνω σ αυτες και στη συνέχεια κατεβαινει και την τρωει με την.. ησυχία του"!!!είπε πολυ σωστά το κοριτσάκι ..Αλλά ο δάσκαλος αντέδρασε:
- Μπαααα...ποια ειναι αυτη η ησυχία;θελει και παρεα;
Τα χασαμε όλοι αλλα ευτυχως δεν την έδειρε αυτη τη φορά...
Ικανοποιήθηκε με την εξυπνάδα του...γέλασε φιλάρεσκα και μας έβγαλε διάλειμα...
ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ...
Κατά τα λεγόμενα της Αγλαίτσας της μπακάλαινας ,το μαγαζί έγινε πρωτα 15 μέτρα πιο δεξιά,στο αριστερό μέρος του αχυρώνα που υπηρχε πιο πίσω απο τις σκαμνιές(μουριές)..ενώ στα δεξιά υπηρχαν κάτι φοβερές κληματαριές που τη νοστιμάδα των σταφυλιών δεν μπόρεσα να τα ξαναβρω όσο κι αν ψάχνω..
Ήταν ένα κτίσμα με πληθιά,(τούβλα φτειαγμένα απο πηλό και άχυρο)και το χειμώνα ανάβρυζε νερό που το άδειαζαν με κατσαρόλες και άνοιγαν χαντάκια γυρω γύρω για να μη μπαινουν μέσα τα νερά και δεν μπορουσαν να καθήσουν οι χωριανοί..
Εκεί μπηκαν κάποια ράφια απο τον νεοαπολυθέντα απο το στρατό Βασίλη το 1949, που τι άλλο θα είχαν κάτι καραμέλλες "ζαχαρίσιες"(ρόζ) και πράσινες,στραγάλια,σταφίδες,κατι μπουκάλες με ούζο και τσίπουρο..
Εμένα 3 χρονων και κάτι,τότε με μάγευαν οι ρόζ οι καραμμέλλες ακόμα κι όταν απ τη υγρασία αλλοιώνονταν και μόλις τις βάζαμε στο στόμα μας έλυωναν..
Εκεί που ειναι σήμερα (φωτογραφία)κτίστηκε το 1951 με 1952 με πέτρες απο τα νταμάρια της Μαγούλας και μαστόρους, τον Βασίλη το μπακάλη,το Θωμά Μήτσιο,που ήρθε γαμπρός απο τη Σωτήρα και καταπιάνονταν με το κτίσιμο,τον Μπαρμπαλέκο Παπαναστασίου ,κι αν δεν κάνω λάθος,απο το Θανάση τον Τσιρωνά,(μπράτιμο)το Χρήστο Τσιρωνά και το Χρήστο Μπαρούτα.. Ήταν αρκετά στραβοκαμωμένο όμως και μερικά χρόνια αργότερα οι ίδιοι τεχνίτες με έξτρα βοήθεια απο το Γιάννη Κουρσοβίτη καλυτέρευσαν λίγο την εξωτερική του εμφάνιση και παραμένει έτσι μέχρι σήμερα..
Το 51,ήρθε η φαγάνα στο χωριό για να ανοίξει το ποτάμι που ήταν αρκετά στενό και συχνά πλημμύριζε και έφταναν τα νερά μεχρι στο μαγαζί σχεδόν..
-Οι φαγαναρέοι,λέι η Αγλαίτσα,είπαν το Βασίλη πως το ποτάμι έχει πολύ δουλεια κι ήταν ευκαιρία να φκιάξει λίγο καλύτερο το μαγαζί για να μπορούν κι αυτοί να κάθονται εκει τα βράδυα να τρωνε και να πίνουν και θα τον βοηθούσαν αρκετά"..
Έτσι κι έγινε.
Την ημέρα όλο το χωριό πήγαινε κοντά στη φαγάνα και περίμενε να βγάλει ο μεγάλος κουβάς της ψάρια και χέλια- και μαζεύανε αρκετά-και το βράδυ χωριανοί και ..φαγαναραίοι,συγκεντρώνονταν στο μαγαζί ,τηγάνιζαν τα ψάρια που μάζευαν και στήναν ένα καταπληκτικό γλέντι..
Ο Βασίλης ο μπακάλης ήταν αυτοδίδακτος,καλλιτέχνης και τα κατάφερνε καλά στο πρωτο όργανο τη φλογέρα,το βιολί και το κλαρίνο..
Ορεξάτος και χαρούμενος ήμουν κι εγω στα τέσσερά μου χρόνια που για μερικα λουκούμια και καραμέλεςπου κερνούσαν οι φαγαναραίοι, ανέβαινα
στο τραπέζι και χόρευα τον "καραπατάκι "ή την καραγκόυνα που έπαιζε με το βιολί ή το κλαρίνο ο πατέρας μου..και όλοι βαρούσαν παλαμάκια..
Πρέπει να είχαμε πολύ φτωχεια τότε στο χωριό γιατί θυμάμαι όλα τα πιτσιρίκια, αλλα και τα μεγαλυτερα παιδιά το καλοκαίρι και την Άνοιξη και το φθινόπωρο κυκλοφορούσαμε ξυπόλητοι και δεν νοιαζόμασταν για τίποτα εκτός απο τα "ζτριβόλια" (τριβόλια)γιατί τα αγκάθια τους, αν τα πατουσαμε δημιουργούσαν αρκετό πόνο και πληγές..Μόνο το
χειμώνα φορούσαμε (και όχι όλοι) καλτσούκια,λαστιχένια παπούτσια απο καουτσούκ και συχνά τσακωνόμασταν για το αν είναι καλυτερα τα "Καμπάνα "ή τα "Ελβιέλα"ανάλογα με το ποιά μάρκα κατάφερναν να μας αγοράσουν οι γονείς μας...
Πολλοί απο τους μεγάλους αν δεν είχαν "καλτσούκια¨" ειχαν γουρουνοτσάρουχα-παπουτσια(;)που έφτειαχναν μόνοι τους απο το δέρμα του γουρουνιού που όλοι έσφαζαν τα Χριστούγεννα...αλλα το πιο συνιθισμενο ήταν και οι παπούδες να ειναι ξυπόλητοι!!! με βρακιά μακρυά και φανέλες μάλλινες για ..."δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη το χειμώνα"!!
Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΕΥΓΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Ο πατέρας μου έφυγε για τον πόλεμο (διάβαζε εμφύλιο) σχεδόν 40 μέρες μετά τη γέννησή μου (15 Αυγούστου 1946)κι αφού είχε περάσει κανένας μήνας απο την ημερομηνία που του ζητουσαν να παρουσιαστεί σε μονάδα..
-Πού να πάω, έλεγε έχω ασαράντιστο παιδί και το άλλο μου παιδί τωρα μπαίνει στα 4!!!
Και κάθονταν πιστευοντας πως υπάρχουν και καλοί άνθρωποι και θα τον καταλάβαιναν όταν τους εξηγούσε τα βάσσανα..
-Και κει που σχεδον κόντευα να συνηθίσω στην ιδέα ότι έπρεπε να μεινω κοντα στη λεχωνα γυναικα μου και στα παιδιά μου κι ότι η πατρίδα δεν με ειχε τόσο ανάγκη,ήρθε παραμονή 15 Αύγουστου ο ανδρας της μεγάλης μου αδερφής της Χρυσούλας ,ο Κωτσιος Αναγνωστόπουλος απο το Κατήδι(περδικοράχη),αγροφύλακας και μου λέει τί γυροφέρνεις ακόμα κουνιαδάκι ...γιατί δεν πας να παρουσιαστείς; δεν ειναι αστεία αυτά ..Πόλεμο έχουμε κι αν δεν πας μπορει να σε δικάσουν για λιποτάκτη και να σε εκτελέσουν...!!!
Φοβήθηκα...θυμήθηκα πως πριν κάμποσο καιρό δεν ειχα παει σε μια άσκηση με τα αετόπουλα και τα όργανα του ΕΑΜ στο χωριό έβγαλαν απόφαση μέσα σε μια νύχτα να με εκτελέσουν και ευτυχως επενέβη ο πατερας μου που ήταν του Σχολαρχείου κι ειχε παει δυο φορες Αμερική και γυρισε για να βοηθησει την Ελλάδα στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο,κάνοντας ..έφεση ,λεξη που δε γνωριζαν οι...δικαστεςτου χωριού μας και ζητησε να γίνει η δίκη στα Τρίκαλα..
>> Όταν τελικά πήγαμε στα Τρίκαλα με ρωτησαν στελέχη μορφωμένα, οι δικαστές ,γιατί δεν πήγα στις ασκήσεις ... τους είπα την αλήθεια και με κατάλαβαν..
-Πού να πάω καλοί μου άνθρωποι; Εγω όλη τη μέρα όργωνα και κατα το σούρωπο έσπειρα και το στιάρι και περίμενα να ξημερωσει για να πάω χαραή (χαραυγή) να το σβαρνίσω... Και ήρθαν το βράδυ και μου είπαν να παω για άσκηση με τα αετόπουλα..
-Και γιατί δεν πήγες στην άσκηση,ρώτησε ο δικαστής και μετά να γυρίσεις να σβαρνίσεις;
-Γιατί και το ξημερωμα που πηγα τα πουλιά πηραν είδηση το "στιάρι"κι άρχισαν να μαζεύονται.. Μιά ωρα να αργουσα ακόμα δεν θα έβρισκα τίποτα..Αν δε σβαρνίσεις να σκεπαστεί το σιτάρι τα πουλιά δεν αφήνουν τίποτα .....
-Γιαυτό δεν πηγες στην άσκηση;
-Εμ γιατί άλλο λες εσύ;
-Δεν ήταν πολιτικοί οι λόγοι;
-Δεν ξέρω τι με λέτε...αλλα σας το ξαναλέω ..: Στιαρι σπαρμένο και ασβαρνιστο θα στο φάνε τα τσιονια.."
-Δαγκώθηκαν οι δικαστές και αφού κοιτάχτηκαν για λίγο μεταξύ τους,μου είπε ο ...μεγάλος :
Μπράβο παιδί μου ..καλά έκανες... συγχαριτήρια ...και σε ζητουμε συγνωμην που σε ταλαιπωρήσαμε.ειπε ο λαικός δικαστής και γυρνωντας στους κατήγορους τους είπε να σταματησουν αμέσως να δικάζουν και να πάνε κοντάστο λαό και τα προβληματά του γιατι "αλλοιως τα χάνουμε όλα.."
Αυτά σκέπτονταν ο Βασίλης και ........
-Τσπαναίας ,το 15 Αυγουστο που σαράντ(ι)σα ,λέει η Αγλαίτσα,έσφαξα ένα κόκκοτα για να τον κάνω με ρύζι..Πριν γίνει όμως το φαί, έρχεται η πατέρας και μη λέει...φευγω.
Ειχε μαζί του το κλαρίνο,κι ένα κοστούμι σκούτινα ρούχα.. Έβγαλε το σακκάκι΄ξήλωσε το αστάρι απο μέσα ,και με λεει παρτο να φτειάξεις ρουχα στα παιδιά..Εγω φευγω και θα σε στείλω λεφτά απο το στρατό...
Το έβαλα στα κλάμματα ..Τι θα έκανα με σενα σαράντα μερες στην κούνια και τέσσερα χρόνια η Νικους;
Ούτε έφαγε ...ούτε κοιταξε να με δει για να μη κλάψει..έφυγε για τον πόλεμο..."!!!!!
Συνεχίζεται
Wednesday, February 23, 2011
OTE.Να ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ και λίγο-THE BEST of 11888
τρελά του ΟΤΕ!. - Θέση 42, καλημέρα σας. - Θα ήθελα τα Laser Line Clinics, τα ινστιτούτα αισθητικής. - Για ποια περιοχή; - Ε, τα κλασικά. πόδια, μασχάλες, μπικίνι. - Θέση τάδε, καλημέρα σας. - Θα ήθελα τον κύριο Παπαδόπουλο. - Το μικρό; - Μέσα είναι! Κοιμάται! |
- Θέση τάδε, καλημέρα σας.
- Γεια σας, θέλω το σχολείο στη στροφή.
- Ποιο σχολείο είναι στη στροφή, κυρία μου; Σε ποια πόλη είστε;
- Το σχολείο, καλέ! Εδώ στη στροφή, πιο κάτω!
- Ναι, κυρία μου, αλλά σε ποια πόλη είστε και σε ποια οδό είναι το σχολείο; Έστω, τι σχολείο είναι; Δημοτικό, γυμνάσιο; Και σε ποια πόλη;
- Καλά, ποιο είναι στη στροφή δεν το ξέρεις; Εσύ σχολείο δεν πήγες;;; (τελικά ήταν το 2ο Γυμνάσιο Τρικάλων.)
(όταν δούλευα στο μεσημβρινό ωράριο..)
- Γεια σας, θέλω το σχολείο στη στροφή.
- Ποιο σχολείο είναι στη στροφή, κυρία μου; Σε ποια πόλη είστε;
- Το σχολείο, καλέ! Εδώ στη στροφή, πιο κάτω!
- Ναι, κυρία μου, αλλά σε ποια πόλη είστε και σε ποια οδό είναι το σχολείο; Έστω, τι σχολείο είναι; Δημοτικό, γυμνάσιο; Και σε ποια πόλη;
- Καλά, ποιο είναι στη στροφή δεν το ξέρεις; Εσύ σχολείο δεν πήγες;;; (τελικά ήταν το 2ο Γυμνάσιο Τρικάλων.)
(όταν δούλευα στο μεσημβρινό ωράριο..)
- Καλησπέρα, θέση τάδε.
- Βρε, κορίτσι μου, καλημέρα! Να σε ρωτήσω κάτι;
- Βεβαίως, πείτε μου για ποια πόλη.
- Εγώ είμαι στη Θήβα. Και κατά τις 12 έβαλα κατσικάκι στο φούρνο. Θα ' χει γίνει μέχρι να φτάσουν τα παιδιά απ ' την Αθήνα;;;
- Βρε, κορίτσι μου, καλημέρα! Να σε ρωτήσω κάτι;
- Βεβαίως, πείτε μου για ποια πόλη.
- Εγώ είμαι στη Θήβα. Και κατά τις 12 έβαλα κατσικάκι στο φούρνο. Θα ' χει γίνει μέχρι να φτάσουν τα παιδιά απ ' την Αθήνα;;;
Στην παρακάτω κλήση κόντεψα να φάω το ακουστικό!!!!!!!........
- Καλημέρα, θέση τάδε.
- Θέλω τον Ευάγγελο Ξανθόπουλο, αστυνομικό, στη Θεσσαλονίκη..
- Στη Θεσ/κη δεν υπάρχει αυτό το όνομα καταχωρημένο.
- Είναι ανάγκη, να το βρεις.
- Υπάρχουν άλλοι Ξανθόπουλοι, αλλά όχι Ευάγγελος αστυνομικός.
- Ψάξε \με άλλο αυτόματο, Περαία, Βασιλικά οτιδήποτε!
Τέλος πάντων, κατέληξα να ψάχνω όλα τα περίχωρα της Θεσσαλονίκης, αλλά τίποτα. Ο τύπος να τα ' χει πάρει και να φωνάζει μες στ ' αυτί μου.
- Θέλετε να δω σε όλη την Κεντρική Μακεδονία;
- Να δεις και να το βρεις! Ανάγκη λέμε!
Τελικά, καταλήγω να ψάχνω σε όλη την Κεντρική Μακεδονία, Δυτική και Ανατολική.
- Δεν υπάρχει, κύριε αυτό το όνομα! Θέλετε κάποιο άλλο, κάποιον συγγενή; Δεν μπορώ να ψάξω σε όλη την Ελλάδα και είστε ήδη πάρα πολύ ώρα στη γραμμή!
- Όχι, δεν χρειάζεται! ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ!!! Απλά έχω κάνει το νούμερο μου απόρρητο και ήθελα να δω μήπως μ ' έχετε καταχωρήσει πουθενά αλλού!
- Καλημέρα, θέση τάδε.
- Θέλω τον Ευάγγελο Ξανθόπουλο, αστυνομικό, στη Θεσσαλονίκη..
- Στη Θεσ/κη δεν υπάρχει αυτό το όνομα καταχωρημένο.
- Είναι ανάγκη, να το βρεις.
- Υπάρχουν άλλοι Ξανθόπουλοι, αλλά όχι Ευάγγελος αστυνομικός.
- Ψάξε \με άλλο αυτόματο, Περαία, Βασιλικά οτιδήποτε!
Τέλος πάντων, κατέληξα να ψάχνω όλα τα περίχωρα της Θεσσαλονίκης, αλλά τίποτα. Ο τύπος να τα ' χει πάρει και να φωνάζει μες στ ' αυτί μου.
- Θέλετε να δω σε όλη την Κεντρική Μακεδονία;
- Να δεις και να το βρεις! Ανάγκη λέμε!
Τελικά, καταλήγω να ψάχνω σε όλη την Κεντρική Μακεδονία, Δυτική και Ανατολική.
- Δεν υπάρχει, κύριε αυτό το όνομα! Θέλετε κάποιο άλλο, κάποιον συγγενή; Δεν μπορώ να ψάξω σε όλη την Ελλάδα και είστε ήδη πάρα πολύ ώρα στη γραμμή!
- Όχι, δεν χρειάζεται! ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ!!! Απλά έχω κάνει το νούμερο μου απόρρητο και ήθελα να δω μήπως μ ' έχετε καταχωρήσει πουθενά αλλού!
- Καλησπέρα, πες μου λίγο το νούμερο του Νίκου.
- Ποιου Νίκου;!
- Ε, του Ευαγγελάτου κοπελιά! Δεν βλέπεις τηλεόραση;!
(επίσης δεν θα ξεχάσω αυτή την κλήση.)
- Καλησπέρα, θέση 18.
- Θέλω το γιο μου!
- Πού βρίσκεται ο γιος σας;
- Στο Αλιβέρι! Άντε, γρήγορα!
- Τ ' όνομα του;
- Και τι σε νοιάζει εσένα;
- Πώς θα βρω το τηλέφωνό του χωρίς όνομα, κυρία μου;
- Ναι, ναι! Σας ξέρω εσάς, παλιό-πουτάνες! Θέλετε να τον τυλίξετε για το διαμέρισμα!
ΠΟΛΥ ΕΠΊΚΑΙΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ… ΒΟ(Υ)ΛΕΥΤΕΣ ΜΑΣ!!!
ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ ΕΡΩΤΑ και άλλοι ψάχνουν ...Άγιο!!!
Την ώρα που οι λαοί ψάχνουν να βρουν έστω κι έναν Άγιο για να τον αφιερωσουν στους ...ερωτευμενους ,οι Έλληνες εδω και χιλιάδες χρόνια κατέβασαν τον έρωτα στη ΓΗ ,όχι σαν άγιο αλλα σαν θεό,γιατί κατάλαβαν ότι χωρίς τον έρωτα δεν υπάρχει ζωή...Ζήτω οι αιώνια ερωτευμενοι Έλληνες
H ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Μαρια Μαρουλή
¨Πραγματικα ωραια φωτογραφία και αφου η γνωστη καλλιτέχνις της Μελβούρνης αισθάνεται τόσο χαρούμενη μ αυτά που γράφει παρακάτω (στο Φαίης Μπούκ ...της,)αξίζει να την βραβεύσουμε... Δε νομίζετε;Walking down Chapel St and I heard screaming. I turned around and saw a bunch of people running up to this guy taking photos, someone passing told me it was a singer from Canada, I walked a bit closer and to my surprise it was `The One and Only` Michael Buble :-)) I pulled out my camera asked for a photo and he whispered in my ear `wow you are beautiful` aww I blushed ;-)) lol Thats my shy smile- haha!!
MEZDEKE WANA WANA..ΖΗΤΩ Η ΑΙΓΥΠΤΟΣ
Μ αρέσει...προπαντός η σεμνοτυφία..Κρύβουμε το πρόσωπο και παρουσιάζουμε άλλες πτυχες του σώματος που μπορει για πολλους /ες να αναστατωνουν.. Παρμενο απο τη σελίδα I Love Egypt..
Drifting in and out on Valentine’s day
Drifting in and out on Valentine’s day
– February 20, 2011Posted in: Baby
Six days old
I’m not quite ready to talk about the labour. At least not in any narrative styled format. There are some fragments which feel a little more accessible so I will pass those on instead.
Light contractions started on Friday 11 February and they were accompanied by a need to drink lots of sweet, earl grey -decaf- and feeling utterly drained as if I had the flu.
I spent Sunday in bed counting the time between contractions. I watched bits and pieces on my ipod playlist including The American and Hot in Cleveland.
We went to the hospital at 11.30 on Sunday night and were sent back. I was confused about the reference of waiting until the pain was unbearable but I began to understand what they meant from 2.30am onwards.
My plan had been to go through the birth alone but between 2.30 and 5 in the morning I wasn’t able to let go of G’s hand and he stayed with me through the whole thing.
St Michael’s hospital has an impressive view of south Bristol which was lovely at night with ‘electricity so fine’. After the epidural kicked in at around five in the morning the sunrise on Valentine’s day was even nicer.
I was fully dilated at 8.15. I could’t push until 9.15. The epidural stopped working around 10. I went into theatre after 11 and the first questions I asked when she was finally delivered were what time was she born? and ‘what colour is her hair?’
I lost a litre and a half of blood. She weighed 10lbs and two and a half ounces.
I had a ‘spinal’ which numbed me from the chest down in case I needed a Caesarean but before that I would have agreed to anything for some pain relief. I remember thinking that the form they got me to sign could not possibly be enforceable in a court of law.
I was quite chatty and complained about the CIA and waterboarding and tried to explain why torture was appalling. The anesthetist said that at least I hadn’t lost my sense of humour. I’m not sure why he thought I was joking.
Her first two nappies were put on by the hospital staff. The first nappy I put on was with the help of G and we put it on backwards. Luckily it was him that got told this after he took her to be examined by the doctors at the hospital.
She cries in hysterics when she is hungry but sings a warbling note of discontent when slightly unhappy that sounds like ‘al-lah’. The volume descends until she’s barely whispering. The sound is quite reverential and sounds like ‘why hast thou forsaken me’.
When she’s upset she pinwheels her arms as if she’s bowling overarm – a cricket analogy that came from papa. Sports references are not the first place I would dip into but this one stuck with me.
Her mood swings are instant and she gets distracted for around 10 seconds before remembering whether she was upset or not.
When she finishes feeding she places her head on both her arms and falls asleep scrunched down on my chest.
The G and I are convinced that she doesn’t come across so well on photographs so we keep taking more and more in order to capture how beautiful she is.
Still not too sure who she looks like but am thinking that she has my eyes.
I’m not quite ready to talk about the labour. At least not in any narrative styled format. There are some fragments which feel a little more accessible so I will pass those on instead.
Light contractions started on Friday 11 February and they were accompanied by a need to drink lots of sweet, earl grey -decaf- and feeling utterly drained as if I had the flu.
I spent Sunday in bed counting the time between contractions. I watched bits and pieces on my ipod playlist including The American and Hot in Cleveland.
We went to the hospital at 11.30 on Sunday night and were sent back. I was confused about the reference of waiting until the pain was unbearable but I began to understand what they meant from 2.30am onwards.
My plan had been to go through the birth alone but between 2.30 and 5 in the morning I wasn’t able to let go of G’s hand and he stayed with me through the whole thing.
St Michael’s hospital has an impressive view of south Bristol which was lovely at night with ‘electricity so fine’. After the epidural kicked in at around five in the morning the sunrise on Valentine’s day was even nicer.
I was fully dilated at 8.15. I could’t push until 9.15. The epidural stopped working around 10. I went into theatre after 11 and the first questions I asked when she was finally delivered were what time was she born? and ‘what colour is her hair?’
I lost a litre and a half of blood. She weighed 10lbs and two and a half ounces.
I had a ‘spinal’ which numbed me from the chest down in case I needed a Caesarean but before that I would have agreed to anything for some pain relief. I remember thinking that the form they got me to sign could not possibly be enforceable in a court of law.
I was quite chatty and complained about the CIA and waterboarding and tried to explain why torture was appalling. The anesthetist said that at least I hadn’t lost my sense of humour. I’m not sure why he thought I was joking.
Her first two nappies were put on by the hospital staff. The first nappy I put on was with the help of G and we put it on backwards. Luckily it was him that got told this after he took her to be examined by the doctors at the hospital.
She cries in hysterics when she is hungry but sings a warbling note of discontent when slightly unhappy that sounds like ‘al-lah’. The volume descends until she’s barely whispering. The sound is quite reverential and sounds like ‘why hast thou forsaken me’.
When she’s upset she pinwheels her arms as if she’s bowling overarm – a cricket analogy that came from papa. Sports references are not the first place I would dip into but this one stuck with me.
Her mood swings are instant and she gets distracted for around 10 seconds before remembering whether she was upset or not.
When she finishes feeding she places her head on both her arms and falls asleep scrunched down on my chest.
The G and I are convinced that she doesn’t come across so well on photographs so we keep taking more and more in order to capture how beautiful she is.
Still not too sure who she looks like but am thinking that she has my eyes.
Mum and baby
Tuesday, February 22, 2011
Aspro e to charti - Ghetonia
Απο τις περιοχες της Κατω Ιταλίας που ονομάζονταν Μάγκνα Γκρέτσια. Οταν έχετε καποια εκδρομή υποψιν ,ενημερωστε με ,πολυ θα ήθελα να παω .
Μεχρι πότε θα χαμογελούν οι καμήλες;
αλλαγη απο καθεστωτα πολλων 10ετιων κι απ οτι φαινεται τα καταφέρνουν!!!
άραγε το χαμόγελο της καμηλας θα κρατησει για πάντα ή μεχρι να εδαριωθουν οι νέοι εξουσιαστές;
Οψόμεθα..
ΑΝΝΙΝΟΣ:ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΙΣΜΟ και πικραμένος απο τα επεισόδια στα Ελληνικα γήπεδα,ο Πρέσβης στη Νέα Ζηλανδία!!
 |
| Ο κ.Άννινος |
-Είμαστε συγκλονισμένοι απο το σεισμό αλλα και πολυ πικραμένοι απο τα επεισόδια στα Ελληνικά γήπεδα που κάνουν το γύρο του κόσμου και μας ντροπιάζουν ανεπανόρθωτα..
Τη δήλωση αυτη έκανε ,πριν λίγο, προς την εφημερίδα μας ο Έλληνας πρέσβης στη Νέα Ζηλανδία Δημήτρης Άννινος.. Σχετικά με τα επεισόδια στην Αθήνα το ανέφερε λίγο πριν κλείσουμε τη συζήτησή μας για να τονίσει ότι είναι απαράδεκτο να εμφανίζει η πατρίδα μας εικόνες εμφυλίου πολέμου εξ αιτίας των αποτελεσμάτων σε ποδοσφαιρικούς αγωνες..
http://www.smh.com.au/photogallery/world/earthquake-strikes-christchurch/20110222-1b3a5.html?selectedImage=0
 |
| Παντου ερειπια..για περισσοτερες φωτογραφίες ,απο τη sydney Morning Herald,πατηστε παραπάνω |
Για τον σεισμό των 6,3 ρίχτερ στη δευτερη μεγαλύτερη Νεοζηλανδέζικη πολιτεία, ολόκληρη η Αυστραλία έχει στραμένο το
ενδιαφερον της εκει και όλοι οι σταθμοί τηλεοράσεως ειχαν έκτακτες¨"ζωντανές αναμεταδόσεις απο την περιοχη της τραγωδίας...
Μεχρι πριν λίγο ήταν γνωστα τα εξης..
- Κατέρρευσαν κτίρια ενώ υπάρχουν δεκάδες εγκλωβισμένοι σε συντρίμμια που φλέγονται
- Σωστικά συνεργεία φτάνουν από την Αυστραλία - Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης η πόλη
- Δεν έχουν αναφερθεί έλληνες μεταξύ των
θυμάτων - Συνεχής Ενημέρωση
Παντου υπάρχουν ερείπια. Η πόλη των 400.000 κατοίκων θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Τα κτίρια, τα περισσότερα από αυτά είναι φτιαγμένα από ξύλο, έχουν καταρρεύσει σαν χάρτινοι πύργοι. Αρκετοί άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι στα συντρίμμια ενώ άλλοι έχουν παγιδευτεί σε κτίρια που παραδόθηκαν στις φλόγες.
Μέχρι στιγμής όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός της χώρας Τζον Κι υπάρχουν 65 νεκροί ενώ υπάρχουν φόβοι ότι ο αριθμός των νεκρών θα αυξηθεί.
Ο δήμαρχος της πόλης κήρυξε το Κράιστσερτς σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μάλιστα είπε πως είναι σαν να βρίσκεσαι σε εμπόλεμη ζώνη.
Η πόλη της Κράιστσερτς είχε κτυπηθεί από τον Εγκέλαδο και μόλις πριν από πέντε μήνες, με δόνηση έντασης 7,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, αλλά τα έργα αποκατάστασης των ζημιών παρεμποδίστηκαν σημαντικά από μια σειρά μετασεισμικών δονήσεων.
Δεν υπάρχουν Έλληνες μέσα στα θύματα
Ο Έλληνας πρεσβευτής ανέφερε πως επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον πρόεδρο της ελληνικής κοινότητας της πόλης Κράιστσερτς, κ.Χαλουμή, ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι, μέχρι στιγμής, δεν έχουν αναφερθεί Έλληνες μεταξύ των θυμάτων.
Με μερικούς ακόμα Έλληνες της περιοχης που συνομίλησα πριν λίγο,είπε,δεν εχουν υπόψιν καποιο ασχημο επεισόδιο ..
Ο Δ.Άννινος πρόσθεσε ότι η τηλεφωνική επικοινωνία στην περιοχή είναι προβληματική και πως «είναι πολύ νωρίς ακόμα για να ξέρουμε τον ακριβή αριθμό των νεκρών». Είπε ότι έχουν καταρρεύσει κτίρια, κάποια πάνω σε πούλμαν με επιβάτες και ότι «υπάρχουν εγκλωβισμένοι σε οχήματα και σε κτίρια». Στην περιοχή που επλήγη από τον σεισμό ζουν περίπου εκατό Έλληνες.
Monday, February 21, 2011
Ρεμπέτικα με το Θωμά Καλαιτζή και το Δημήτρη Παπαγεωργίου
Φανταροι στην Κυπρο πριν 45 χρόνια και
ο Θωμας Καλαιτζής απο τη Νάουσσα,παιρνει το μπουζούκι του και με το φίλο του Δημητρη Παπαγεωργίου απο τα Τρικαλα-το λοχία του Γραφείου Κινήσεως της ΕΛΔΥΚ -ξεκινουν τη διασέδαση για όλους τους στρατιωτες,ενω όχι πολυ μακρυά οι Τουρκοι στρατιωτες ζηλευουν τις πεννιες του Θωμά!!!!
ο Θωμας Καλαιτζής απο τη Νάουσσα,παιρνει το μπουζούκι του και με το φίλο του Δημητρη Παπαγεωργίου απο τα Τρικαλα-το λοχία του Γραφείου Κινήσεως της ΕΛΔΥΚ -ξεκινουν τη διασέδαση για όλους τους στρατιωτες,ενω όχι πολυ μακρυά οι Τουρκοι στρατιωτες ζηλευουν τις πεννιες του Θωμά!!!!
Ta merakia toy THOMA KALAITZH kai toy DHMHTRH PAPAGEWRGIOU sthn KYPRO 1966-67..
Σε ένα ένα ντουλάπι ενός Ελληνικού σπιτιου της Μελβούρνης β΄ρεθηκε ξεχασμενη για 10ετίες η παρουσα ηχογράφηση και σας την παρουσιάζουμε.Χαρειτε την..
Sunday, February 20, 2011
ΠΑΣΟΚ και ΓΙΩΡΓΟΣ ...ΞΕΣΠΑΘΩΝΟΥΝ με ανακοινωση κατα ..κοντορεπανάκηδων
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΛΙΠΟΤΑΧΤΗΣΑΝ,
ΕΜΕΙΣ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΘΗΚΟΝ ΚΑΙ
ΑΠΟΦΥΓΑΜΕ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΚΙΝΟΥΝ ΞΑΝΑ ΜΕΡΙΚΟΙ – ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.
1. Είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για τον κανόνα της μη πώλησης της ελληνικής γης είναι ιστορική και θα είναι κατάκτηση για την ελληνική πολιτεία.
2. Είναι δεδομένο ότι πολλοί θα αντιδράσουν. Τα συμφέροντα είναι πολλά. Κάποιοι περίμεναν ότι θα έκαναν πάρτι με τη δημόσια γη επειδή έχουμε ως χώρα ανάγκη. Πολλοί από αυτούς έριχναν κροκοδείλια δάκρυα ότι "Η Ελλάς πωλειται", αλλά αυτό ακριβώς επιδιώκουν. Ε, λοιπόν δεν πουλιέται. Αξιοποιείται και θα αξιοποιηθεί με σχέδιο, πρόγραμμα και διαφάνεια. Τέρμα τα Βατοπεδια, τέρμα οι αδιαφανείς συναλλαγές, τέρμα οι εν κρυπτω αποφάσεις.
3. Είναι αναμενόμενο όλοι αυτοί να μας χτυπήσουν. Παρερμηνεύοντας δηλώσεις, διαστρέφοντας γεγονότα, παραποιώντας την ιστορία - με έμφαση στο πώς οδηγηθήκαμε στο Μηχανισμό Στήριξης των 110 δισ.
- Θα ακούσουμε και πάλι ότι «το ΠΑΣΟΚ ήξερε για την οικονομία προεκλογικά». Θα ακούσουμε και πάλι ότι «η κυβέρνηση άργησε να πάρει μέτρα», ότι «θα είχαμε αποφύγει το μνημόνιο», ότι όλα είχαν αποφασιστεί από τις πρώτες εβδομάδες μετά τις εκλογές, ακόμη και ότι επίτηδες δεν λήφθηκαν μέτρα, αλλά έγιναν όλα αυτά για να οδηγηθούμε οπωσδήποτε στο ΔΝΤ. Είναι οι κουβέντες εκείνων που συγκαλύπτουν με το έτσι θέλω τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή. Είναι οι ίδιοι που τον προσκυνούσαν 5,5 χρόνια αφού τον βάφτισαν «καταλληλότερο». Είναι η λογική εκείνων που ουσιαστικά λένε ότι το πρόβλημα της Ελλάδας ήταν απλά ζήτημα 3-4 μέτρων που έπρεπε να ληφθούν αμέσως μετά τις εκλογές και θα είχαμε «καθαρίσει» - όχι ζήτημα μίας χώρας στα πρόθυρα χρεοκοπίας που ανάγκασε την προηγούμενη κυβέρνηση να λιποταχτήσει.
4. Τα έχουμε επαναλάβει δεκάδες φορές, αλλά κάποιοι, για τους δικούς τους λόγους, επιμένουν στην αθλιότητα. Πάμε πάλι λοιπόν:
- Όλοι ήξεραν, πόσο δύσκολη ήταν η κατάσταση, για αυτό και ζητούσαμε εκλογές από το 2008 - για να σταματήσει ο κατήφορος. Αλλά κανένας δεν ήξερε ότι θα παραλαμβάναμε μία χώρα στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Μόνο αυτοί που λιποτάχτησαν το ήξεραν - για αυτό και λιποτάχτησαν.
- Και φυσικά μπορούσαμε να αποφύγουμε τις επιτηρήσεις και τα μνημόνια. Αρκεί η προηγούμενη κυβέρνηση να είχε φύγει από το 2008. Αν είχαν φύγει τότε, μπορεί και η ιστορία να τους έκρινε με επιείκεια. Αλλά έφυγαν μόνο όταν βεβαιώθηκαν ότι δεν υπήρχε σωτηρία για τη χώρα με όσα είχαν κάνει. Για αυτό και θα αποκαλούνται για πάντα λιποτάκτες.
- Από την πρώτη στιγμή, μετά τις εκλογές, πήραμε ιστορικές αποφάσεις για να σταματήσει η πορεία προς το γκρεμό. Κάναμε το παν για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Γιατί ποιος επιθυμεί να έχει πάνω από το κεφάλι του επιτηρήσεις και μνημόνια; Κανείς. Παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της αντιπολίτευσης, πήραμε την ιστορική απόφαση να παγώσουμε τις προσλήψεις και να τελειώνουμε με τις πελατειακές συμβάσεις έργου και τα stage στο δημόσιο. Χωρίς καν να έχουμε συνολική εικόνα του χάους που παραλάβαμε, παρουσιάσαμε άμεσα τον Οκτώβριο προσχέδιο προϋπολογισμού που προέβλεπε μείωση του ελλείμματος πάνω από 3% και αργότερα τον Ιανουάριο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης με πρόβλεψη για μείωση ελλείμματος 4% για το 2010. Όλες οι ανακοινώσεις μας έγιναν δεκτές με ικανοποίηση από τους ευρωπαίους εταίρους μας.
- Παρά τις προσπάθειές μας, γρήγορα το εθνικό στοίχημά μας έγινε το να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Να μη ζήσει η ελληνική οικογένεια την καταστροφή που συνεπάγεται η χρεοκοπία του ελληνικού κράτους. Το μείγμα εξελίξεων που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν πλέον εκρηκτικό: η εγκληματική διαχείριση της προηγούμενης κυβέρνησης, μια Ε.Ε. που έσερνε τα πόδια της και δεν κατανοούσε το πρόβλημα αν και το ήξερε ή όφειλε να το ξέρει, και τέλος, η θυελλώδης διεθνής κερδοσκοπία πάνω στο ευρώ και το ελληνικό πρόβλημα, έφεραν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού.
- Προετοιμαστήκαμε νωρίς για να μη γίνει ποτέ πραγματικότητα η χρεοκοπία της Ελλάδας. Φέραμε τα πάνω κάτω, μιλήσαμε με τους πάντες, απειλήσαμε με προσφυγή στο ΔΝΤ όποτε χρειάστηκε για να αφυπνίσουμε την Ε.Ε., και ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε δύο φορές το γύρο του κόσμου για να φτάσουμε, από το μηδέν, στο Μηχανισμό Στήριξης των 110 δισ. Τον μόνο Μηχανισμό που θα μπορούσε να μας εξασφαλίσει αυτό το ιλιγγιώδες ποσό για να σταθούμε στα πόδια μας. Ούτε η ΕΕ από μόνη της, ούτε το ΔΝΤ από μόνο του θα μπορούσαν να μας εξασφαλίσουν αυτό το ποσό. Πόσο μάλλον όταν δυνάμεις στην Ε.Ε. δεν θα αποδεχόντουσαν ποτέ μία Συμφωνία Σωτηρίας της Ελλάδας χωρίς την παρουσία του ΔΝΤ.
5. Σήμερα όλοι μπορούν να μιλάνε εκ του ασφαλούς. Με την ασφάλεια των 110 δισ. Να λένε ότι έπρεπε να γίνει το ένα ή το άλλο. Να ερμηνεύουν κατά το δοκούν δηλώσεις ή σχολιασμούς τρίτων. Να λένε όποια αθλιότητα θέλουν, ότι όλα ήταν προαποφασισμένα, ότι όλα μπορούσαν να αποφευχθούν κ.ο.κ.
- Επειδή λοιπόν το Κίνημά μας δίνει ιερό αγώνα 17 μήνες τώρα για να αποφύγει η Ελλάδα την χρεοκοπία και να αλλάξει, σηκώνοντας μαζί με τον ελληνικό λαό τον ασήκωτο σταυρό με τις αμαρτίες της προηγούμενης κυβέρνησης, και επειδή κανένα πάρτι δεν θα γίνει με τη δημόσια γη, ενημερώνουμε όσους διακινούν αυτές τις αθλιότητες ότι δεν θα μείνει καμία αναπάντητη. Καμία.
- Εκεί που οι προηγούμενοι λιποτάχτησαν εμείς κάναμε το πατριωτικό μας καθήκον και σώσαμε την Ελλάδα. Και δεν θα απολογηθούμε σε κανέναν για αυτό.
6. Τώρα δίνουμε τη μάχη για να αλλάξουμε την Ελλάδα τόσο ριζικά ώστε να μην ξαναχρειαστεί ποτέ πια μνημόνια και δάνειες δυνάμεις. Να σταθεί στα δικά της πόδια.
Τι να τον κάνω το Θεό, Ντουνιάς - Paradosiaka dimotika Trikalwn
The most Kapsouriariko voukoliko song...
Ταξιδευοντας..ΕΙΚΟΝΕΣ με έξτρα ΝΟΗΜΑ!!!
Αν οι Ελληνικές εφημερίδες έγραφαν ότι "οι φίλαθλοι του
ποδοσφαίρου είναι οι χειρότεροι" σίγουρα όλοι οι Έλληνες
θα έλεγαν ,ασυζητητί...Ναί!! Το να γράφει όμως κάτι τέτοιο η Herald Sun της Μελβούρνης ,σίγουρα βρίσκει αντίθετους τους φίλους του ποδοσφαιρου και αναμεσά τους την πλειοψηφία των Ελλήνων γιατι πιστευουν ότι τα σχόλια έχουν στόχο να ενισχυθει το ντόπιο φουτμπώλ με το "πεπόνι" για μπάλλα που συγκεντρωνει την πλειοψηφία των φιλάθλων και αρκετων μή αγγλοφωνων.. Όπως και νάχει το θέμα πολλα Ελληνόπουλα ασχολούνται και με το Αουστρέλιαν ρούλς και διαπρέπουν ,όπως για παράδειγμα ο 18 χρονος Πάτρικ,Πήτερ,(Παναγιωτης) Καρνέζης ,ο οποιος κερδιζει τις καλλιτερες περιγραφές απο τα ΜΜΕ.. "Παιζει και καλό ποδόσφαιρο ,μας είπε ο παππούς του Πητερ Λεκκάκης,αλλα του έδωσαν αρκετά στο Φουτμπωλ και τον κέρδισαν..."
Δεν ξερω ποσο καλα φαινονται οι χωρες ,αλλα διαρκως και αυξάνονται σε παγκόσμια κλίμακα οι αναγνωστες μας..Θενκς ..
Τις καλλιτερες ντομάτες που εχω γευτει μεχρι στιγμής στη Μελβούρνη ειναι του κουμπαρου μου Πητερ Μπαλλαμπανίδη (Φωτο) και του γείτονά μου Άγγελου Τζάρου ο οποίος φερνει και απο το παραλιακό εξόχικό του στο Πορτ Αρλινκτον..μαζι με αγγουράκια,πιπεριές,κολοκυθάκια,φασολάκια κιότι εχει ο μπαχτσες..
Ο Δημητρης Λίτσιος,επιχειρηματίας απο τη Μελβούρνη,χάρηκε όταν πέρασε ΄εξω απο το πανεπιστήμιο ΑΘΗΝΩΝ μιας και ο ίδιος το Δημοτικό και με δυσκολία κατάφερε να τελειώσει...Ακόμα όμως δεν μπορει να πιστέψει ότι το πανεπιστημιο Αθηνων μιάζει εξωτερικά σαν λαική αγορά της Βομβάης,που όλοι πάνε και διαφημίζουν διάφορα!!!!Προχτες με ρωτουσε αν ξεβρώμισαν οι τοίχοι....Μάλλον του είπα.Αλλά στ αλήθεια άλλαξε η εικόνα προς το καλύτερο;
ποδοσφαίρου είναι οι χειρότεροι" σίγουρα όλοι οι Έλληνες
θα έλεγαν ,ασυζητητί...Ναί!! Το να γράφει όμως κάτι τέτοιο η Herald Sun της Μελβούρνης ,σίγουρα βρίσκει αντίθετους τους φίλους του ποδοσφαιρου και αναμεσά τους την πλειοψηφία των Ελλήνων γιατι πιστευουν ότι τα σχόλια έχουν στόχο να ενισχυθει το ντόπιο φουτμπώλ με το "πεπόνι" για μπάλλα που συγκεντρωνει την πλειοψηφία των φιλάθλων και αρκετων μή αγγλοφωνων.. Όπως και νάχει το θέμα πολλα Ελληνόπουλα ασχολούνται και με το Αουστρέλιαν ρούλς και διαπρέπουν ,όπως για παράδειγμα ο 18 χρονος Πάτρικ,Πήτερ,(Παναγιωτης) Καρνέζης ,ο οποιος κερδιζει τις καλλιτερες περιγραφές απο τα ΜΜΕ.. "Παιζει και καλό ποδόσφαιρο ,μας είπε ο παππούς του Πητερ Λεκκάκης,αλλα του έδωσαν αρκετά στο Φουτμπωλ και τον κέρδισαν..."
 |
| Στα εσώτερα του πανεπιστημίου Αθηνων ...Η ντροπή χάνει την έννοιά της αντικρυζοντας αυτα τα αισχη στη χωρα που γέννησε,τέχνες,γράμματα,δημοκρατία πολιτισμό. Όπως βλέπετε σε κάποιο πανω καποιοι περηφανευονται και διαλαλούν τη δύναμή τους στο φοιτητικό κίνημα |
 |
| Να και κάτι με πολυ μεράκι που αντικρυσα στα Τρικαλα.. |
 |
| Και διαμαρτύρονταν οι ρασοφόροι για το φίλμ του Γαβρα σχετικα με την Ακρόπολη!!! |
Saturday, February 19, 2011
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ...ο Μέγιστος.Για να μη ξεχναμε..
| |
 |
Ο 
Ένα
Ο Κωστής Παλαμάς τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο στο Μεσολόγγι και το 1875 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά η δίψα του για τα γράμματα και την ποίηση δεν τον άφησε να τελειώσει τις σπουδές του. Εγκατέλειψε τελικώς τη Θέμιδα, για να υπηρετήσει τις Μούσες. Συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά και από το 1886 άρχισε να εκδίδει τους στίχους του σε βιβλία. Στις 27 Δεκεμβρίου 1887, παντρεύτηκε τη Μαρία Βάλβη, γόνο πολιτικής οικογένειας του Μεσολογγίου, που έχει επίσης να επιδείξει πολλούς αγωνιστές (Γιάννης Βάλβης κ.λπ.). Απέκτησαν τρία παιδιά: τον Λέανδρο, τη Ναυσικά και τον Άλκη. 
Αργότερα, το 1911, η Σύγκλητος, εξαίροντας το έργο του και τις πολύτιμες υπηρεσίες του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αποφάσισε να ανανεώσει τη θητεία του και στο σημείο αυτό σημειώνουμε ότι αναφέρεται πλέον ως γενικός γραμματεύς. Το 1923, προάγεται ομόφωνα από τη Σύγκλητο «εις τον βαθμόν Υπουργικού Διευθυντού Πρώτης Τάξεως»4. Πάμπολλα είναι τα έγγραφα που συνέταξεν ο Παλαμάς κατά την τριαντάχρονη θητεία του στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ορισμένα από αυτά σώζονται στο Ιστορικό Αρχείο του ιδρύματος, σε χειρόγραφη ή δακτυλόγραφη μορφή και αποτελούν δείγμα της υπαλληλικής του ευσυνειδησίας. Το 1926, ο Παλαμάς υποβάλλει αίτηση για αποχώρηση από τη θέση του γενικού γραμματέα του Πανεπιστημίου, χωρίς όμως αυτή να γίνει αποδεκτή από τη Σύγκλητο. Το 1928, ο ποιητής, κουρασμένος από τα χρόνια και το τιτάνιο συγγραφικό έργο του, αλλά και την κοπιώδη επιστασία της διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, επανέρχεται στο αίτημά του.
Ξεκίνησε με άμετρο θαυμασμό για τους Παράσχους, τους Σούτσους και τους άλλους ρομαντικούς της καθαρεύουσας, για να στραφεί, από τα πρώτα κιόλας βήματα, προς τη δημοτική και τα διδάγματα του Νικολάου Πολίτη, να δεχθεί αργότερα το κήρυγμα του Ψυχάρη και ν’ αναπτυχθεί σε προσωπικότητα πρώτου μεγέθους, συνδυάζοντας τη λόγια φαναριώτικη με τη δημοτική παράδοση κι αντλώντας από τους Αρχαίους και το Βυζάντιο, από το δημοτικό τραγούδι και τον Βαλαωρίτη και ταυτόχρονα από την ξένη λογοτεχνία και τη διανόηση, ιδίως από τη γαλλική ποίηση, από τον παρνασσισμό και τον ρομαντισμό ως τον συμβολισμό της πρώτης περιόδου. Και κατάφερε να τ’ αφομοιώσει όλα και να δημιουργήσει πολύτιμο έργο, με χαρακτήρα έντονα προσωπικό και εθνικό, απ’ όπου περνάει με αρραγή συνοχή και συνέχεια ολόκληρος ο ελληνισμός, ο αρχαίος, ο βυζαντινός και ο νεώτερος, ενώ απ’ την άλλη μεριά ακούγονται να σαλεύουν τα ρεύματα και τα μηνύματα της Ευρώπης5. 
Η ποίηση του Παλαμά είναι ένας ποταμός, που άλλοτε κατεβαίνει ορμητικός κι άλλοτε ήμερος και κουρασμένος, αφήνοντας να διαφανεί η λογοτεχνική και ποιητική του μεγαλοφυΐα. Μέσα σ’ όλη αυτή τη στιχοπλημμύρα θαυμάζει κανείς την παρατακτική απαρίθμηση εννοιών και πραγμάτων, αισθημάτων και εντυπώσεων. Η επιβολή του και στους διεθνείς πνευματικούς κύκλους είχε τέτοια ευρύτητα, ώστε το 1934 υπήρξε σοβαρότατος διεκδικητής του Βραβείου Νόμπελ.
Τον ίδιο χρόνο τυπώνει τη συλλογή του «Η Πολιτεία και η μοναξιά». Την επόμενη συλλογή του, «Βωμοί», δημοσιεύει το 1915? και το 1929 παρουσιάζεται στο κοινό με τη συλλογή του «Δειλοί και σκληροί στίχοι». Ακολουθούν πολλές άλλες συλλογές όπως «Περάσματα και χαιρετισμοί», «Οι νύχτες του Φήμιου» και «Ξανατονισμένη μουσική». Το τελευταίο είναι μετάφραση ποιημάτων Ευρωπαίων ποιητών. 
του, Ασκληπιού 3, να κουβεντιάσωμε. Έτσι, άρχισα να είμαι τακτικός επισκέπτης του “κελλιού”. Ήταν για μένα το μεγάλο σχολείο. Είναι αδύνατο να πω τώρα τι διδάχτηκα από τον Παλαμά. Αλλά είναι βέβαιο πως άντλησα πολλά από τη σοφία του, από τις εκλάμψεις του πνεύματός του. Ήμουνα συνεπαρμένος από αυτόν τον βαθυστόχαστο ποιητή με την πλατειά σκέψη, με την ικανότητα να καταλαβαίνη κάθε είδους μορφές ποιητικού λόγου και να τις κρίνη με μια υπέροχη δικαιοσύνη. »Εκείνο τον καιρό είχε φύγει ο Αλέξανδρος Εμπειρίκος για το εξωτερικό και ο Παλαμάς είχε γίνει το μόνο μου καταφύγιο, το παράθυρό μου προς τον ανοιχτό ορίζοντα.
Περιάνδρου 5 στην Πλάκα, ένα πιο άνετο σπίτι, πιο ευρύχωρο αλλά που δεν απόκτησε ποτέ την υποβλητικότητα και τη ζεστασιά του “κελλιού”, όπου είχε ζήσει γύρω στα 50 χρόνια».
Ο ποιητής, εξαντλημένος ήδη, γερασμένος με άσπρα τα μαλλιά και τα γένια, άσπρα τα δασιά πυκνά φρύδια, που έπεφταν και σκέπαζαν σχεδόν τα μάτια του, δεν άντεξε στον χαμό της στοργικής συντρόφου του, που πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου 1943, και δεκαοκτώ ημέρες αργότερα προσευχόμενος και σιγοψέλνοντας έφυγε κι αυτός για την αιώνια ανάπαυση.
Subscribe to:
Posts (Atom)