Του 10 ήμερου. " Σιγά μην κλάψω...σιγά μη φοβηθώ

Giañis
Nenidakis fb.

(Τυχαία
το έιδαμε
 στο ΦΒ)

Διαβάζω από το πρωί σειρά ηθικολογικών αναρτήσεων περί του ποια στάση οφείλουμε να έχουμε απέναντι στο θάνατο ενός προσώπου και δη πολιτικού. Ότι δεν πρέπει να κάνουμε αστειάκια με αφορμή αυτό το θάνατο και ότι αυτό δείχνει έλλειψη ήθους κι ανθρωπιάς. Ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τώρα την πολιτική διαδρομή τού θανόντος γιατί τώρα είναι ώρα για σιωπή και πένθος και περισυλλογή. Ξέρετε, σεβασμος με το στανιο δεν μπορεί να νοηθεί, διότι τότε δεν λέγεται σεβασμος αλλά υποκρισία και καταπίεση. Επίσης υπάρχουν και παραδείγματα λαών που όχι απλά κάνανε πλάκα αλλά εξέφρασαν ολόκληρο μενος με αφορμή το θάνατο ενός προσώπου που καθόρισε τις ίδιες τις ζωές τους.Επίσης ο πολιτικός και δη ο κυβερνήτης πολιτικός, που "έκρινε ολόκληρη μεταπολίτευση" καθόρισε με την πολιτική που εφάρμοσε ζωές ανθρώπων που τώρα καλούνται να το βουλώσουν αλλιώς "στερούνται ήθους". Ξέρετε, οι πολιτικοί άνδρες εμπνέουν ποικιλοτρόπως και άλλοι προκαλούν αποστροφή στο πλήθος, άλλοι γέλια κι άλλοι δέος. Να θυμηθούμε τι έγινε στην κηδεία του Κάστρο; Βγήκε κανεις να επιβάλει τη θλίψη; Όχι, γιατί πολύ απλά προκλήθηκε πηγαία, μέσα από τις ψυχές των ανθρώπων. Κι επίσης να πούμε και το άλλο: έχεις ζήσει 99 κατά βάση πλουσιοπάροχα χρονια (ήτοι κατά πολύ περισσότερο τού προσδόκιμου επιβίωσης), έχεις κάτσει σε πλείστες κυβερνητικές καρέκλες, έχεις ταΐσει ένα πολυμελές σόι που έχει επίσης φάει τον άμπακα από δημόσιο πλούτο, κυρίως, έχεις υπάρξει αντικείμενο κι υποκείμενο σάτιρας για δεκαετίες (Δρακουμέλ, Επίτιμος κλπ) και τώρα, ολως ξαφνικά, πρέπει να κάνουμε σαν τις τεθλιμμένες χήρες που θρηνούν με αναφιλητά???Πόση υποκρισία και δηθενιά. Στην τελική, δεν είδα καμια περιύβριση νεκρού, ατάκες είδα με δόση σαρκασμού για μια χώρα που θα κηδέψει με δημόσια δαπάνη έναν άνθρωπο που ήθελε μικρό δημόσιο και όλο του το σόι ηταν διορισμένο στο δημόσιο,εναν ανθρωπο που ουδεμία ανάγκη είχε για επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Στη χώρα που δημοσιογράφος συλλαμβάνεται γιατί εξέφρασε μια αρλουμπα, στη χώρα που λογοκρινονται συγγραφείς ,στη χώρα που η μη καταδίκη τρομοκρατικής επίθεσης (στρακα-στρουκα)σε εξισώνει με τρομοκράτη, στη χώρα που απλώνεται ολοένα σκοτάδι φόβου κι υποκρισίας, ε, σ' αυτή τη χώρα απαγορεύεται πια και να γελάς με κάποιον που μολις πέθανε και με τον οποίο γελούσαν τοσοι όσο ζούσε. Λοιπόν, για να τελειώνουμε: ούτε το πένθος επιβάλλεται, ούτε το γέλιο εξαναγκάζεται, ούτε το δάκρυ κυλάει με το έτσι θέλω, ούτε τρομοκράτες ειμαστε και απάνθρωποι επειδη αποστασιοποιούμαστε από την υποκριτική σας.
Γιάννης Νενιδάκης,ΦΒ
30 Μαΐου -Ρέθυμνο

φάρα.#Κακώς_κείμενα_Σιγά_μην_κλάψω_σιγά_μη_φοβηθώ#