ΠΟΙΗΣΗ- Μόνο στους μόνους δεν μιλώ... Της ΔΑΦΝΗΣ ΚΟΥΜΟΥΛΗ

Dafni Koumouli

Μόνο στους μόνους δεν μιλώ
και στους ερωτευμένους…
οι πρώτοι έχουνε κρυφτεί
οι άλλοι είναι φευγάτοι…

KΔάφνη

ΑΓΑΠΗ

…………………………………………………

Αγάπη των μικρών και μεγάλων διαδρομών
Παίζεις στην ανανέωση του εισιτηρίου, 
στων πλοίων την υπομονή,
στου αεροπλάνου το φτερό,
πάνω στο τιμόνι...

Φειδωλή στο χρόνο,
ριζωμένη κατάστηθα

Πανταχού παρούσα,
στη σκέψη κι έξω απ’τη σκέψη,
σε μοναχικό δωμάτιο ξενοδοχείου,
σ'ένα ποτήρι χυμό πορτοκάλι
και στον καθρέφτη του ασανσέρ,
στο τακούνι που ακούγεται ρυθμικά
και στο γέλιο
που χύνεται απ’τα χείλη,
στις λάθος πόρτες
που κρύβουν ατόφιο σκοτάδι,
στη γύμνια που λατρεύει τις ατέλειες
και στα νερά που δεν ξέρουν που πάνε...

Αγάπη
που ούτε εσύ ξέρεις πού πας
με μόνη την ανεξόφλητη έννοια...να πας…………

ΚΔαφνη

Τρία ποιήματα και 1 σχόλιο της Δάφνης Κουμούλη

Dafni Koumouli

Οι μασκες

Όσα κρύβουν οι άνθρωποι
στη γωνιά των ματιών τους
φοβάμαι..

Τις σιωπηρές αναμνήσεις των σαββατόβραδων,
που λυσσομανούν τις άλλες μέρες
και κυρίως τις νύχτες…

Τρέμω,
τις φυλαγμένες σκέψεις
στο μαλακό μαξιλάρι τους
δεύτερες πάντα
να μην πληρώσουν τα νοσήλεια της ψυχής

Στην ιδέα
ριγώ ότι θα ανοίξω την πόρτα
και θα δω τις μάσκες όλες
αθώα να μου χαμογελούν…………….

ΚΔαφνη

Dafni Koumouli

Ερωτική αδεία, 
από τέφρα και λάβα θα σε φτιάξω,
να με κυκλώνεις τα βράδια της υποταγής,
όταν θα σπάνε οι φλέβες
και μια μπαλάντα έκρηξη,
τους θεούς θα συντροφεύει
που μόνοι και θνητοί 
στα σκαλοπάτια θα παγώνουν…………….

ΚΔαφνη

Dafni Koumouli

...................................
Ποιος νικά την τρέλα
και ποιος ξέρει τι είναι η λογική

Έμεινα να τριγυρνώ σε ξένα όνειρα
φευγαλέα φιγούρα,
απ’ αυτές που δεν έχουν σκιά,
απ’αυτές που στα δύσκολα 
βγάζουν κραυγή και ξυπνούν
μούσκεμα στον ιδρώτα

Αυτός ο κόσμος τόσες παρουσίες
και καμία παρούσα.....................

ΚΔαφνη

Dafni Koumouli

8 October

H MAMA..

Είναι εκπληκτικό αυτό που μας συμβαίνει, όταν πλησιάζουμε τη μάνα μας…
Όλο το χρόνο, ιδιαίτερα οι γυναίκες, προσέχουμε τη διατροφή μας, κόβουμε λίγο από δω , λίγο από κει, αν μη τι άλλο να χωράμε στα ρούχα μας…Αν είναι και καλοκαίρι χειρότερα…η απειλή της παραλίας γαρ...!
Δίαιτες, γυμναστικές, όλα στον αγώνα για την σαγήνευση του άλλου φύλου…μπορεί και του ίδιου, μη φανώ ρατσίστρια…
Κι όταν πάμε στο σπίτι της «μαμάς», η οποία μαμά μας κοιτάει με λατρεία, βλέποντας το «ωραιότερο πλάσμα του κόσμου είσαι εσύ», τα ξεχνάμε όλα….και δίαιτες και περικοπές
και ό,τι μας χαλάει την αυτοπεποίθηση!! ειδικά όταν εκείνη δεν μένει και κοντά μας, μας βγαίνει αυτό το «είμαι παιδί ακόμα»….
Και πέφτουμε με τα μούτρα στα πλούσια εδέσματα της, που μαγείρευε ώρες για μας, πέρα από το κατοχικό σύνδρομο που της έχει απομείνει!! Και του πουλιού το γάλα πάνω στο τραπέζι! Αμύθητοι γευστικοί θησαυροί, που εμείς τους αποφεύγαμε συστηματικά…
Και πώς να αντισταθείς σε τόσες λιχουδιές μετά από τόση στέρηση? και να τα γλυκά μετά, της αρεσκείας μας βέβαια, δεν θα έφτιαχνε γλυκό που δεν μας αρέσει…και τρώμε και τρώμε και βογκάμε γιατί γονάτισε το στομάχι και τα σαγόνια μας από το πολύ φαγητό…
Ωστόσο, παρόλο που παραβήκαμε με μιας όλους τους διατροφικούς κανόνες και κινδυνεύει η ζυγαριά να σπάσει, μαζί και το κουμπί του παντελονιού, νιώθουμε μια γαλήνη, μια ευχαρίστηση…νιρβάνα…! Ούτε που περνάνε από το μυαλό μας οι θερμίδες που καταβροχθίσαμε… τις θάψαμε πολύ βαθιά…
Κι αυτό το χαμόγελο της μάνας που μας καμαρώνει, γιατί έχουμε όρεξη και δεν θα γίνουμε καχεκτικά, είναι όλα τα λεφτά…Ούτε άγχος, ούτε ανασφάλειες….Αυτή η αποδοχή στην ολότητά μας είναι ικανή να μας ξαναγεννήσει….

Μικρή ωδή στην επιρροή της ελληνίδας μαμάς

ΚΔ

ΠΟΙΗΣΗ. Πέντε ποιήματα της Δάφνης Κουμούλη

Dafni Koumouli

1.- Ανιστόρητα
Κάποτε η Ιστορία
θα μοιάζει λίβελος,
θα ντρέπεται τις λέξεις
θα οικτίρει τον πεθαμένο χρόνο.

Μ’ ανατριχίλα θα γράφει
πως κάποτε ο άνθρωπος
έτρωγε σάρκες ωμές
με το στόμα, την ψυχή, τη συνείδηση…

Κάποτε η Ιστορία
θα πάψει να εκτίθεται
για τον ορυμαγδό της ύπαρξης……

ΚΔαφνη

2.- ..Και κάναμε τόσα λίγα!!

Ένα αθώο όνειρο
και που το φτάσαμε,
μαύρο καπνό στο ταβάνι,
να τον φυσάμε
να πάρει σχήμα
το δικό μας του αδύναμου,
που δεν τόλμησε να ανάψει φως,
που μοίρασε υποσχέσεις
και ψεύτικες προσευχές

Είναι στα γονίδιά μας
να κλαψουρίζουμε γενναία…

Σε ελεύθερη πτώση τα τέως μεγαλεία

Είπαμε τόσα πολλά
και κάναμε τόσα λίγα……

ΚΔαφνη

3.- Eponimos-Gianis Anonimos

Ίδιο αποτύπωμα
ίδια γεύση
κόκκινο μαύρο
κουφέτο
ένα ήταν
μονάκριβο και φυλαγμένο καλά

Φιλί ήτανε

ΚΔάφνη

4.-ΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ 

ΘΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ;

Καθένας κάτι από θάνατο σέρνει
γι’αυτό και των νεκρών μου η ανάσα
αφήνει ψιθύρους σε κάθε μου σκέψη
μα δεν τους καταλαβαίνω
να χαρώ ή να λυπηθώ για όσα πρόβλεψα
κι αλήθεψαν
ή να απογοητευτώ
που όλα καθυστέρησαν τόσο

Ποια δικαιοσύνη θα με δικαιώσει τώρα
ίσως μόνο η ποιητική,
εκεί που στριμώχνω απολογισμούς
και θάβω τους θανάτους
μ’ έναν πάγο ήλιο,
ποτέ μη ζεσταθούν,
αφού κι εγώ κάτω απ’τον ήλιο
πάγος παραμένω…………..

ΚΔαφνη

55.- Όσοι γυρνούν κάτι φέρνουν.

Άλλος σοκολάτα
άλλος παιχνίδια σπασμένα
άλλος λεπτομέρειες απ’ την απουσία
άλλος τα προς συναρμολόγηση κομμάτια του 
κι άλλος κάποιο ανέξοδο γελάκι

Να ζητάς δεύτερη ευκαιρία
σημαίνει έχασες την πρώτη,
είπε κάποιος από το πλήθος

Θα πάρω τη σοκολάτα…..

ΚΔαφνη

Δάφνη Κουμούλη

ΔΑΦΝΗΣ ΠOIHMA και Βίκης τραγούδι

Dafni Koumouli

• Ολόρθη μπήκα στα μάτια σου
  την παγωμένη στιγμή της θλίψης..
  είπες καλωσήρθες…
  πνίγηκα στα αναφιλητά σου
  μα λέξη δε είπα
  σταγόνα σου μη χάσω..
  μπήκαν στην άκρη τα απορήματα
  πού είμαι, τι θέλω εδώ..
  και λίγο πριν ξημερώσει
  βγήκα τεθλασμένη και μισή……………
  
  ΚΔαφνη
  

  

  asfalws kai den prepei Mosxoliou

  ena palio agapimeno tragoudi.........afieromeno se kapoion............eimai ekeinh pou eimai kai exeis onoma kapoio , se xruso kosmo sapio den xoraw na mpw.....

Δύο ποιήματα της ΔΑΦΝΗΣ ΚΟΥΜΟΥΛΗ

Dafni Koumouli

21 March

ΔΙΧΩΣ ΕΣΕΝΑ ΤΡΕΜΩ

Εκεί δίπλα στον χτύπο της καρδιάς

έβαλα φύλακα τα χνώτα σου άνθρωπε,
με καμάκι να σκοτώνεις τα τέρατα
που ληστεύουν τη μέρα

Δίχως εσένα τρέμω..

Μη σπάσει η ίριδα του ήλιου τρέμω
και σκοτάδι μας πνίξει
τη μεγάλη την ώρα
που κάνουμε το πρώτο βήμα

Δίχως εσένα φοβάμαι..

Μη βυθιστώ φοβάμαι
και τελείως χαθώ
σ’ έναν άθλιο θάνατο
που δεν θα ’χω διαλέξει…


ΚΔαφνη

ΑΣΚΟΠΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ
Θα καληνυχτίζω 
τις άσκοπες καληνύχτες
μέχρι ο έρωτας να υποκύψει..
Μην αφήσεις να γίνω
μιας πίκρας σταγόνα 
στην άκρη των χειλιών..
ένα τελευταίο αντίο...
λυγμός που τράπηκε σε φυγή
όταν δεν άκουσε γι’αγάπη…………..

ΚΔαφνη

ΠΟΙΗΣΗ. 3 ποιήματα της ΔΑΦΝΗΣ ΚΟΥΜΟΥΛΗ και 1 της Ιφιγένειας Μπαντέκα..

Dafni Koumouli

Φάλτσο περπάτημα
σε λιμάνια που δεν άραξες…
κι ένα φθινόπωρο σιωπής
να μου ζητά απάντηση
-τι ήσουν… που ήσουν…

-μια φωνή που δεν ακούστηκε..
ένας χτύπος αδιάφορος..
ένα έγκλημα που δεν έγινε..
μια αγάπη που δεν αγαπήθηκε..
Να σε τραγουδώ παράφορα
και να σ’ αποχαιρετάω
χωρίς να σ’έχω φορέσει ποτέ……………….

ΚΔαφνη

ΠΙΚΡΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ

Μείναμε λίγοι πια

μάτωσαν τα χέρια μας 
να χτυπάμε τα τύμπανα..
οι φλέβες πιο μελανές από ποτέ
και τα μάτια μας στεγνά
απ’την αγρύπνια…

Πικρή διαπίστωση
παίζαμε για κουφούς..
ξαγρυπνούσαμε
για μιαν εξορισμένη ανατολή..
Μείναμε λίγοι πια…
με μοναδική ελπίδα
το αίμα της ψυχής μας………………

ΚΔαφνη

ΤΑ ΣΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΗΝ

Θα χαραμίσω λίγες ώρες ακόμα
να σκέφτομαι τις πιθανότητες..
τα συν, τα πλην
στη λαγνεία μιας ουτοπίας..
θα πολλαπλασιάζω τις επιθυμίες
και θα διαιρώ τα κενά…

Τι μαθηματικά κι αυτά..
πάντα μηδέν βρίσκω
εκεί που ψάχνω………….

ΚΔαφνη

-------------------

ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΠΡΟΒΑΤΑ

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΜΠΑΝΤΕΚΑ

Αγγελία: "Πωλούνται πρόβατα με τα δικαιώματα τους".

Τρόμαξα...!! Είπα "Μας πουλάνε..."

Μετά θυμήθηκα οτι εμείς δεν έχουμε δικαιώματα, και ηρέμησα...

ΠΟΙΗΣΗ― Το ‘‘ΚΕΝΤΗΜΑ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ‘‘

Dafni Koumouli

Ένα κατά λάθος χάδι
ξάπλωσε πάνω στο στήθος..
αποτύπωμα ψυχής που βασανίζονταν..
Περίμενε αυλαία
να παίξει η φαντασία..

Τριγυρνώντας στο παραμύθι..
λησμόνησα τον πρίγκιπα
αγάπησα το δράκο…
Ένδοξα τα λάθη του έρωτα………………..

ΚΔαφνη