Απόψεις Ελλήνων ΗΠΑ -περί Αυτοκέφαλης Εκκλησίας στην Αμερική

Ο εκδότης του ομογενειακού περιοδικού Estiator Παν. Μακριάς.

Άρθρο του εκδότη του περιοδικού «Estiator» Παναγιώτη Μακριά

Ο λόγος του επιχειρηματία κ. Στάθη Βαλιώτη στην τελετή αποφοίτησης της Θεολογικής Σχολής στη Βοστώνη κατά την παραλαβή του διδακτορικού του διπλώματος, προκάλεσε μεγάλη αίσθηση και ενδιαφέροντα σχόλια στους εκκλησιαστικούς κύκλους και την ομογένεια. Είναι ο πρώτος γνωστός ομογενής με στενούς δεσμούς με την Κοινότητά μας, την Εκκλησία και με επταετείς σπουδές στην θεολογία που τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ μιας Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική. Αυτήν την άποψη υποστηρίζει από καιρό το περιοδικό αυτό και με ψήφισμα του 1999 η OCL (Christian Orthodox Laity).

Τόσο τα λεχθέντα, όσο και οι ανακοινώσεις που ακολούθησαν, είναι χαρακτηριστικά της σοβούσης κρίσης στους κόλπους της Εκκλησίας και στο όλο καθεστώς της αναχρονιστικής «επαρχιακής» εξάρτησης από το Πατριαρχείο.

Έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για πλήρη Αυτοκεφαλία και για αποτίναξη του ελέγχου και των απαράδεκτων επεμβάσεων που εμποδίζουν την πρόοδο της φθίνουσας Εκκλησίας μας. Σε άλλες σελίδες δημοσιεύουμε απόσπασμα του λόγου του κ. Βαλιώτη, ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων:

«Δεν γίνεται να διοικούμεθα από μια μικρή ομάδα ανθρώπων που βρίσκεται στην Τουρκία χωρίς ποίμνιο και χωρίς σκοπό μα ούτε και έργο καθώς και με διαφορετική ατζέντα…»

Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι κανείς από τους παρευρεθέντες ιεράρχες δεν απάντησε. Επικρίσεις ακούστηκαν μετά δύο ημέρες από το Τάγμα των Αρχόντων, το οποίο για πρώτη φορά στην ιστορία του εστράφη κατά του Αρχιεπισκόπου και των τριών παρόντων Μητροπολιτών. Σε ανακοίνωσή του, εξέφρασε «ανησυχία και αποκαρδίωση». Ακολούθησε μετά πενθήμερο ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής που μίλησε για «προσωπικές απόψεις των ομιλητών» στην τελετή με την διαβεβαίωση «αγάπης και τιμής» προς τον κ. Βαρθολομαίο και το Πατριαρχείο με το οποίο η Εκκλησία παραμένει «αρρήκτως συνδεδεμένη» ως «επαρχία» του Οικουμενικού θρόνου.

Πιστεύουμε στην διατήρηση πνευματικών δεσμών με το Πατριαρχείο και ελπίζουμε ότι η συζήτηση καλό είναι να συνεχιστεί, αλλά σε πολιτισμένο επίπεδο, χωρίς τις ακρότητες που χαρακτήρισαν τις επικρίσεις για τις αποφάσεις της Κληρικολαϊκής του 1972 για την Αυτονομία και την εισαγωγή της αγγλικής στην θεία λειτουργία.

Ύστερα από 46 χρόνια, όλοι εμείς που πολεμήσαμε εκείνες τις αποφάσεις από τις σελίδες του «Εθνικού Κήρυκα» και επικρίναμε τον Ιάκωβο, οφείλουμε να ομολογήσουμε το λάθος μας…

Π. Μακριάς

Δημοσιευτηκε στο

Panhellenicpost.com.

Αν και πας προφήτης μΧ..-Κοσμοσυρροή στον τάφο του Αγίου Παΐσιου .Σήμερα η γιορτή του

Αναδημοσιεύεται απο το 'Πρώτο ΘΕΜΑ.gr"

Πλήθος πιστών από διάφορα σημεία της επικράτειας στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης

Χιλιάδες είναι οι πιστοί που καθημερινά προσκυνούν στον τάφο του σύγχρονου Αγίου, του Γέροντος Παϊσίου. Άνθρωποι από κάθε μέρος της χώρας, αλλά και του εξωτερικού, ταξιδεύουν για να τιμήσουν τη μνήμη του Αγίου. Ο Άγιος Παΐσιος στις 12 Ιουλίου 1994 εκοιμήθη εν Κυρίω κι ετάφη δίπλα στο ναό του Αγίου Αρσενίου.

Τόσο χθες όσο και σήμερα επικράτησε κοσμοσυρροή στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, όπου βρίσκεται ο τάφος του Αγίου.

Χιλιάδες πιστοί προσέρχονται για να προσκυνήσουν και να λάβουν τη χάρη του Αγίου, η φήμη του οποίου έχει ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα, ενώ τα λόγια του έχουν καταγραφεί σε δεκάδες βιβλία που έχουν εκδοθεί.

Σήμερα, Τετάρτη 12 Ιουλίου, η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Γέροντα, του οποίου η αγιοκατάταξη έγινε πριν από τρία χρόνια με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Από την Τρίτη χιλιάδες πιστοί συνέρρευσαν στον τάφο του Αγίου 


Μετά το 1993 ο Άγιος Παΐσιος παρουσίαζε αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί λέγοντας ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Το Νοέμβριο του ίδιου έτους βγήκε για τελευταία φορά από το Άγιον Όρος και πήγε στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί έμεινε για λίγες μέρες και ενώ ετοιμαζόταν να φύγει ασθένησε και μεταφέρθηκε στο Θεαγένειο, όπου έγινε διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο. Θεώρησε τον καρκίνο εκπλήρωση αιτήματός του προς το Θεό και ωφέλιμο για την πνευματική του υγεία. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 μ.Χ. χειρουργήθηκε. Παρότι η ασθένεια δεν έπαυσε, αλλά παρουσίασε μεταστάσεις στους πνεύμονες και στο ήπαρ, ο γέροντας ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στο Άγιο Όρος στις 13 Ιουνίου. Ο υψηλός πυρετός όμως και η δύσπνοια του Αγίου Παΐσιου τον ανάγκασαν να παραμείνει

Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι τα περιθώρια ζωής του Παϊσίου ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου (γιορτή της Αγίας Ευφημίας) κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του. Κοιμήθηκε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 μ.Χ. και ώρα 11:00 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.



Η Ιερά Μονή είναι αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο και στον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, του οποίου τα Λείψανα βρίσκονται στο Καθολικό της Μονής. Οι μοναχές της Ιεράς Μονής Σουρωτής, είχαν πνευματικό καθοδηγητή τους τον μακαριστό Γέροντα Παΐσιο. Ο Γέροντας ετάφη δίπλα στο ναό του Αγίου Αρσενίου. Η Μονή δέχεται προσκυνητές κατά τις ώρες 10.00-13.00 και 15.00-18.00.

Πηγή: dogma

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Στήθηκε μπίζνα γύρω από το Γέροντα Παΐσιο» Τι λένε στη Μελβούρνη

Παίσιος και Αγιορείτες κατα ..Τσιγγάνων..Ρατσισμός

ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΑ- "Όσα Μύθια..." Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ

Οσα Μυθια Νο 101 (Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ)

 

Εγνατία Τηλεόραση

Ιστορία Ελλήνων.Οι Εμφύλιες Διαμάχες της Ελληνικής Επανάστασης

Οι αιματηρές συγκρούσεις στρατιωτικών και πολιτικών (Α' Εμφύλιος) και Πελοποννησίων από τη μία πλευρά και Στερεοελλαδιτών και Νησιωτών από την άλλη (Β' Εμφύλιος), συνθέτουν το προφίλ της εμφύλιας διαμάχης κατά τη διάρκεια της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Λάφυρο, η εξουσία και ο «λουφές», όπως έλεγε ο Φωτάκος.

Α' Εμφύλιος Πόλεμος (Φθινόπωρο 1823 - Ιούλιος 1824)

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Οι διαμάχες πολιτικών και στρατιωτικών, που υπέβοσκαν από το πρώτο έτος της Επανάστασης οξύνθηκαν κατά τη διάρκεια και μετά την ολοκλήρωση της Β' Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος (18 Απριλίου 1823). Η πολιτική κρίση εξελίχθηκε σε εμφύλιο πόλεμο το πρώτο εξάμηνο του 1824. Οι δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις ήσαν από τη μία πλευρά οι σημαντικότεροι στρατιωτικοί της Πελοποννήσου με επικεφαλής τον Κολοκοτρώνη («Αντικυβερνητικοί») και από την άλλη οι σημαντικότεροι πολιτικοί της Πελοποννήσου και οι νησιώτες («Κυβερνητικοί»). Το ρουμελιώτικο στοιχείο, που δεν είχε ενεργό ανάμιξη στη φάση αυτή, εκπροσώπησε ο ηπειρώτης Ιωάννης Κωλέττης. Το θέατρο των επιχειρήσεων υπήρξε η Πελοπόννησος.

Αφορμή στάθηκε η καθαίρεση του υπουργού Δημητρίου Περούκα από τον νέο πρόεδρο του Βουλευτικού (Βουλή) Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, με την κατηγορία της υπέρβασης καθήκοντος. Οι στρατιωτικοί, υπερασπιζόμενοι το Εκτελεστικό (κυβέρνηση), διαλύουν το Βουλευτικό, με την κατηγορία ότι δεν είχε ενεργήσει νόμιμα στην περίπτωση Περούκα.

Στα τέλη Νοεμβρίου 1823 το Βουλευτικό καταφεύγει στο Κρανίδι για να βρίσκεται πιο κοντά στα ναυτικά νησιά που το υποστήριζαν. Από εκεί κηρύσσει παράνομο το Εκτελεστικό και κηρύσσει νέο, με επικεφαλής τον υδραίο μεγαλοκαραβοκύρη Γεώργιο Κουντουριώτη και μέλη τους Παναγιώτη Μπόταση, Ιωάννη Κωλέττη, Νικόλαο Λόντο και Ανδρέα Ζαΐμη. Έτσι, δημιουργούνται δύο πόλοι εξουσίας, ο ένας με έδρα το Κρανίδι («Κυβερνητικοί») και ο άλλος με έδρα την Τριπολιτσά («Αντικυβερνητικοί»). Η μία κυβέρνηση κατηγορούσε την άλλη ως παράνομη, ενώ και οι δύο προκήρυξαν εκλογές για την ανάδειξη νέου Βουλευτικού.

Οι «Αντικυβερνητικοί» κατηγορούσαν τους «Κυβερνητικούς» ότι θέλουν να παραδώσουν την Ελλάδα στους Άγγλους, ενώ οι «Κυβερνητικοί» εξέφραζαν τους φόβους για τις δικτατορικές τάσεις των στρατιωτικών, που αποτελούσαν τη ραχοκοκκαλιά των «Αντικυβερνητικών». Η πλάστιγγα έγειρε εύκολα υπέρ των «Κυβερνητικών», που είχαν τη δύναμη και τον πλούτο. Συσπείρωναν τους νησιώτες εφοπλιστές και κεφαλαιούχους, τους περισσότερους ρουμελιώτες οπλαρχηγούς, το μεγαλύτερο μέρος των πελοποννησίων γαιοκτημόνων, τους Έλληνες του εξωτερικού και τους περισσότερους φιλέλληνες. Ο Κολοκοτρώνης μπορεί να ήταν η ψυχή των «Αντικυβερνητικών», αλλά οι δυνάμεις που τον υποστήριζαν ήταν περιορισμένες.

Όπλο στα χέρια της κυβέρνησης του Κρανιδίου ήταν και το πρώτο δάνειο της ανεξαρτησίας, που συνήφθη για τις πολεμικές ανάγκες της χώρας, αλλά κατασπαταλήθηκε στην εμφύλια διαμάχη. Μάταια η παράταξη Κολοκοτρώνη προσπάθησε να το μπλοκάρει, επειδή γνώριζε ποια θα ήταν η τύχη του. Το δίμηνο Φεβρουαρίου - Μαρτίου δόθηκαν σκληρές μάχες στις περιοχές της Αρκαδίας και της Αργολίδας, με εύκολη επικράτηση των Κυβερνητικών. Οι ψύχραιμες φωνές για συμβιβασμό επικράτησαν και ο Κολοκοτρώνης, βλέποντας την αδυναμία του, αναγκάστηκε να συρθεί σε συνδιαλλαγή με τον Κουντουριώτη και μετά από κοπιαστικές συζητήσεις επιτεύχθηκε συμφωνία για τερματισμό των εχθροπραξιών στις 22 Μαΐου 1824. Ο Κολοκοτρώνης αναγνώρισε την κυβέρνηση Κουντουριώτη, η οποία στις αρχές Ιουλίου χορήγησε αμνηστία στους αντιπάλους της.

Β' Εμφύλιος Πόλεμος (Ιούλιος 1824 - Ιανουάριος 1825)

Γεώργιος Κουντουριώτης

Σχεδόν αμέσως, η νικήτρια φατρία του Κουντουριώτη άρχισε να ταλανίζεται από αντιθέσεις και εξαιτίας της διαχείρισης του δανείου. Οι Πελοποννήσιοι αντιλήφθηκαν ότι είχαν δώσει μεγάλη δύναμη στους νησιώτες (Υδραίους και Σπετσιώτες), οι οποίοι αποτελούσαν εμπόδιο στην ηγεμονία τους. Οι παλιοί σύμμαχοι έγιναν τώρα εχθροί και οι παλιοί εχθροί σύμμαχοι. Οι νησιώτες προσεταιρίστηκαν τους ρουμελιώτες και παραμέρισαν τους πελοποννήσιους προκρίτους. Τελικά, οι τελευταίοι αποχώρησαν από την κυβέρνηση τον Ιούλιο του 1824. Οι δύο ομάδες συγκρούστηκαν σκληρά για την εξασφάλιση της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.

Το έναυσμα για τον δεύτερο εμφύλιο έδωσε η άρνηση των κατοίκων της Τριφυλλίας να πληρώσουν φόρους στην κυβέρνηση Κουντουριώτη. Αυτός έστειλε στρατεύματα για να επιβάλει τη θέληση της κυβέρνησης. Οι «κυβερνητικοί» υπό τον Παπαφλέσσα νικήθηκαν και οι συγκρούσεις γενικεύτηκαν. Με τα χρήματα του δανείου ο Κουντουριώτης έστρεψε τους Στερεοελλαδίτες εναντίον των Πελοποννησίων. Σε ενέδρα έξω από την Τριπολιτσά σκοτώνεται ο γιος το Κολοκοτρώνη, Πάνος, στις 13 Νοεμβρίου 1824. Ο Γέρος του Μωριά συντετριμμένος από τον θάνατο του γιου του αποσύρθηκε στη Βυτίνα, μετανιωμένος για τη συμμετοχή του στον Εμφύλιο.

Ο Κουντουριώτης με τα χρήματα του δανείου εξαγόραζε μικροκαπεταναίους και πλήρωνε τους μισθούς των στρατιωτών τους. Έτσι, μέρα με τη μέρα αποδυνάμωνε την πλευρά των Πελοποννησίων. Η χαριστική βολή δόθηκε με την εισβολή ρουμελιώτικων στρατευμάτων στην Πελοπόννησο. Με αρχηγούς τους Γκούρα και Καραϊσκάκη προκάλεσαν απερίγραπτες καταστροφές και λεηλασίες, ιδιαίτερα στην περιοχή της Αχαΐας. Ο οπλαρχηγός Δημήτριος Πλαπούτας, ως ουδέτερος, προσφέρθηκε να μεσολαβήσει για τον τερματισμό της εμφύλιας αιματοχυσίας, σε μια περίοδο που η σύμπραξη Σουλτάνου και Μοχάμετ Άλι της Αιγύπτου απειλούσε την Επανάσταση.

Ο Κολοκοτρώνης δέχθηκε να μεταβεί στο Ναύπλιο και να «προσφέρη εις την Διοίκησιν την υπόκλισίν του και την ευπείθειάν του εις τους νόμους της πατρίδος…». Είχε λάβει αόριστες διαβεβαιώσεις ότι η Κυβέρνηση θα χορηγούσε αμνηστία στους αντιπάλους της. Όμως, ο Κουντουριώτης δεν πίστεψε τα λόγια του μεγάλου του αντιπάλου και αφού τον συνέλαβε στις 6 Φεβρουαρίου 1825 τον έκλεισε στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα. Τον Απρίλιο η κυβέρνηση κατάφερε να υποτάξει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, που ήταν στο πλευρό του Κολοκοτρώνη και στους δύο εμφυλίους. Φυλακίστηκε στην Ακρόπολη και δολοφονήθηκε στις 5 Ιουνίου 1825.

Ο Κολοκοτρώνης είχε διαφορετική μοίρα. Αφέθηκε ελεύθερος την ίδια περίοδο, όταν οι πάντες είχαν συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο που διέτρεχε ο Εθνικός Ξεσηκωμός. Ο Ιμπραήμ είχε καταλάβει τη μισή Πελοπόννησο και ο Κιουταχής πολιορκούσε το Μεσολόγγι. Η στρατηγική ιδιοφυΐα του Γέρου του Μωριά έπρεπε να τεθεί και πάλι στη διάθεση της Επανάστασης.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.gr

Το Πάθος της Ανάστασης των Ελλήνων απο Αυστραλία μέχρι Καρδίτσα! Φωτογραφίες

Τα μηνύματα μας έρχονται απο παντού και σας ευχαριστούμε.

Στο Dandenong της Μελβούρνης δούλεψαν όλη μέρα οι γυναίκες της Ελληνικής κοινότητας για να παρουσιάσουν τη "ζωή εν τάφω.." Τώρα αυτή τη στιγμή την καμαρώνουν καθώς ακούγεται το γλυκύ μου Έαρ!

Η φωτογραφία μας εστάλη απο τον καλλίφωνο ψάλτη Κώστα Αλαβέρα

 Αυτη την ωρα.Στολισμος του επιταφιου στο χωριο Μαγουλα Καρδιτσας
μας ενημερώνει έτερος ιεροψάλτης και γνωστός δημοσιογράφος Αθανάσιος Μπαρούτας.

Πολλά και ποικίλα είναι και τα λουλούδια της Χαϊδεμένης  και να το αποτέλεσμα εντός του Αγίου Οικουμενίου οπως μεταδίδει η Ζωή Παπαναστασίου.

Καλή Ανάσταση! Πίνακας "Μεγάλη Παρασκευή" του Θ. Ράλλη.
Από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην Ελλάδα

Ο φίλος μας Νίκος Ανδρίτσος ,γνωστός τηλεπαρουσιαστής στο Σκάι,μας δείχνει περιοχές που διαβαίνει ,ανήμερα τη "σταύρωσης" τις οποίες χαρακτηρίζει "παραδεισενιες" προσδοκώντας, φυσικά,ποικιλότροπα την "ΑΝΑΣΤΑΣΗ"!


και,όπως μας ενημερώνει η Αλία, κάπου στην Καμπέρρα οι Έλληνες ετοιμάζονται για ..σταυρώσεις ..αναστάσεις και με οβελίες, να χαρούν Ελληνικά και να χορεψουν στην Ελληνική πρεσβεία την ημέρα της Λαμπρής.